RPA-Wspólnota Europejska. Umowa w sprawie handlu, rozwoju i współpracy. Pretoria.1999.10.11.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1999.311.3

Akt obowiązujący
Wersja od: 1 lipca 2013 r.

UMOWA
w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Południowej Afryki, z drugiej strony(1) *

KRÓLESTWO BELGII,

KRÓLESTWO DANII,

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA GRECKA,

KRÓLESTWO HISZPANII,

REPUBLIKA FRANCUSKA,

IRLANDIA,

REPUBLIKA WŁOSKA,

WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,

REPUBLIKA AUSTRII,

REPUBLIKA PORTUGALSKA,

REPUBLIKA FINLANDII,

KRÓLESTWO SZWECJI,

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

Umawiające się Strony Traktatu ustanawiającego WSPÓLNOTĘ EUROPEJSKĄ,

zwane dalej "Państwami Członkowskimi", i

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA, zwana dalej "Wspólnotą",

z jednej strony, oraz

REPUBLIKA POŁUDNIOWEJ AFRYKI, zwana dalej "Republiką Południowej Afryki",

z drugiej strony,

zwane dalej "Stronami",

MAJĄC NA WZGLĘDZIE znaczenie istniejących więzi przyjaźni i współpracy między Wspólnotą, Państwami Członkowskimi a Republiką Południowej Afryki, a także wspólne wartości obu Stron;

MAJĄC NA WZGLĘDZIE fakt, że Wspólnota, Państwa Członkowskie i Republika Południowej Afryki pragną nadal umacniać te więzi oraz ustanowić obopólne relacje, oparte na wzajemności, partnerstwie oraz wspólnym rozwoju;

UZNAJĄC historyczne osiągnięcia ludu Republiki Południowej Afryki w obaleniu systemu apartheidu i budowaniu nowego porządku politycznego w oparciu o zasadę państwa prawnego, praw człowieka i demokrację;

UZNAJĄC wsparcie polityczne i finansowe ze strony Wspólnoty i Państw Członkowskich na rzecz procesu zmian politycznych formacji w Republice Południowej Afryki;

PRZYWOŁUJĄC zdecydowane zaangażowanie Stron w zakresie zasad Karty Narodów Zjednoczonych oraz zasad demokracji i podstawowych praw człowieka, ustanowionych w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka;

MAJĄC NA UWADZE Umowę o współpracy między Republiką Południowej Afryki a Wspólnotą Europejską, która została podpisana dnia 10 października 1994 roku,

PRZYWOŁUJĄC życzenie Stron dotyczące ustanowienia jak najbliższego związku między Republiką Południowej Afryki a krajami Konwencji AKP-WE z Lomé, które to życzenie znalazło odzwierciedlenie w Protokole podpisanym dnia 24 kwietnia 1997 roku, regulującym przystąpienie Republiki Południowej Afryki do Czwartej Konwencji AKP-WE z Lomé, zmienionej Umową zawartą w dniu 4 listopada 1995 roku na Mauritiusie;

BIORĄC POD UWAGĘ prawa i obowiązki Stron wynikające z ich członkostwa w Światowej Organizacji Handlu (WTO), potrzebę udziału w realizacji wyników Rundy Urugwajskiej oraz wysiłki, które obie strony dotychczas podjęły w tym zakresie;

PRZYWOŁUJĄC znaczenie, jakie Strony przywiązują do postanowień i zasad regulujących kwestie handlu międzynarodowego oraz do konieczności stosowania ich w sposób przejrzysty i niedyskryminujący;

POTWIERDZAJĄC wsparcie ze strony Wspólnoty i Państw Członkowskich oraz ich poparcie dla procesu liberalizacji handlu i restrukturyzacji gospodarczej, jaki ma obecnie miejsce w Republice Południowej Afryki;

UZNAJĄC wysiłki rządu Republiki Południowej Afryki na rzecz zapewnienia swoim obywatelom rozwoju gospodarczego i społecznego;

PODKREŚLAJĄC znaczenie, jakie zarówno Unia Europejska, jak i Republika Południowej Afryki przywiązują do udanej realizacji południowoafrykańskiego programu odbudowy i rozwoju;

POTWIERDZAJĄC zaangażowanie Stron we wspieranie współpracy regionalnej i integracji gospodarczej krajów południowej Afryki oraz ich poparcie dla liberalizacji handlu między tymi krajami;

MAJĄC NA UWADZE zaangażowanie Stron na rzecz zapewnienia, aby ich wzajemne dwustronne uzgodnienia nie utrudniały procesu restrukturyzacji Unii Celnej Południowej Afryki (SACU), która łączy Republikę Afryki Południowej z czterema Państwami AKP;

PODKREŚLAJĄC znaczenie, jakie Strony przywiązują do wartości i zasad określonych w Deklaracjach Końcowych Międzynarodowej Konferencji na temat Ludności i Rozwoju, która odbyła się w Kairze w 1994 roku, Światowego Szczytu w sprawie Rozwoju Społecznego, który odbył się w Kopenhadze w marcu 1995 roku, oraz w Czwartej Światowej Konferencji w sprawach Kobiet, która miała miejsce w Pekinie w 1995 roku;

POTWIERDZAJĄC zaangażowanie Stron w rozwój gospodarczy i społeczny oraz ich poszanowanie dla podstawowych praw pracowników, zwłaszcza przez wspieranie stosownych Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP), obejmujących takie tematy, jak wolność zrzeszania się, prawo do zbiorowych rokowań oraz brak dyskryminacji; zniesienie pracy przymusowej oraz pracy wykonywanej przez dzieci;

PRZYWOŁUJĄC znaczenie, jakie ma otwarcie regularnego dialogu politycznego w kontekście dwustronnym i wielostronnym, w kwestiach leżących w obopólnym interesie,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

TYTUŁ  I

OGÓLNE CELE, ZASADY I DIALOG POLITYCZNY

Artykuł  1

Cele

Celem niniejszej Umowy jest:

a)
zapewnienie Stronom właściwych ram do prowadzenia dialogu, w celu wspierania rozwoju bliskich stosunków we wszystkich dziedzinach objętych niniejszą Umową;
b)
wspieranie wysiłków podejmowanych przez Republikę Południowej Afryki na rzecz wzmocnienia gospodarczych i społecznych fundamentów procesu transformacji;
c)
wspieranie współpracy regionalnej i integracji gospodarczej w regionie południowoafrykańskim na rzecz harmonijnego i stałego rozwoju gospodarczego i społecznego w tym regionie;
d)
wspieranie rozwoju i obustronnej liberalizacji wzajemnego handlu towarami, usługami i obrotu kapitałowego;
e)
zachęcanie do płynnej i stopniowej integracji Republiki Południowej Afryki z gospodarką światową;
f)
wspieranie współpracy między Wspólnotą a Republiką Południowej Afryki w granicach ich odpowiednich kompetencji oraz w ich obopólnym interesie.
Artykuł  2

Element zasadniczy

Zasadniczym elementem niniejszej Umowy oraz podstawą wewnętrznej i międzynarodowej polityki Wspólnoty i Republiki Południowej Afryki jest poszanowanie zasad demokracji oraz podstawowych praw człowieka, ustanowionych w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.

Strony potwierdzają także swoje przywiązanie do zasad dobrych rządów.

Artykuł  3

Niewykonanie

1.
Jeżeli jedna Strona uważa, że druga Strona nie wywiązuje się z jednego ze zobowiązań wynikających z niniejszej Umowy, może ona podjąć stosowne środki.
2.
Przed podjęciem takich środków przekazuje ona drugiej Stronie w terminie 30 dni wszystkie istotne informacje, wymagane do dokładnego zbadania sytuacji w celu znalezienia rozwiązania możliwego do przyjęcia przez obie Strony.
3.
W szczególnie nagłych przypadkach Strony mogą podjąć właściwe środki bez wcześniejszych konsultacji. Druga Strona zostaje niezwłocznie powiadomiona o przedmiotowych środkach i może wnioskować o poddanie ich konsultacjom. Konsultacje takie należy przeprowadzić w terminie 30 dni od daty notyfikacji podjętych środków. W przypadku braku zadowalającego rozwiązania zainteresowana Strona może odwołać się do procedury rozstrzygania sporów.
4.
Do celów właściwej interpretacji i praktycznego stosowania niniejszej Umowy Strony postanawiają, że termin "szczególnie nagłe przypadki" w ustępie 3 oznacza przypadek materialnego naruszenia Umowy przez jedną ze Stron. Materialne naruszenie Umowy polega na:
(i)
odrzuceniu niniejszej Umowy w przypadku, gdy takie odrzucenie nie jest niezgodne z ogólnymi zasadami prawa międzynarodowego; lub
(ii)
pogwałceniu zasadniczego elementu Umowy, opisanego w artykule 2.
5.
Strony postanawiają, że właściwe środki określone w ustępie 1 niniejszego artykułu mają być podejmowane zgodnie z prawem międzynarodowym, a przy ich wyborze należy przede wszystkim uwzględnić środki, które w jak najmniejszym stopniu mogą zakłócić funkcjonowanie niniejszej Umowy.
Artykuł  4

Dialog polityczny

1.
Strony ustanowią regularny dialog polityczny. Ma on towarzyszyć i pomagać we wzmacnianiu wzajemnej współpracy oraz przyczyniać się do ustanowienia trwałych więzów solidarności oraz nowych form współpracy.
2.
Dialog polityczny i współpraca mają na celu w szczególności:
a)
wspieranie lepszego wzajemnego zrozumienia miedzy Stronami oraz większej zbieżności poglądów;
b)
umożliwianie Stronom wzajemnego uwzględniania swoich stanowisk i interesów;
c)
zachęcanie do wspierania demokracji, zasad państwa prawnego oraz poszanowania praw człowieka;
d)
wspieranie sprawiedliwości społecznej oraz pomoc w tworzeniu warunków niezbędnych do wyeliminowania ubóstwa i wszelkich form dyskryminacji.
3.
Dialog polityczny obejmuje wszystkie kwestie związane ze wspólnym interesem Stron.
4.
Dialog polityczny ma miejsce zawsze, gdy zachodzi taka konieczność, zwłaszcza:
a)
na szczeblu ministerialnym;
b)
na szczeblu wysokich urzędników reprezentujących Republikę Południowej Afryki, z jednej strony, oraz Prezydencji Rady Unii Europejskiej i Komisji Wspólnot Europejskich, z drugiej strony;
c)
z wykorzystaniem wszystkich kanałów dyplomatycznych, w tym regularnych odpraw, konsultacji przy okazji spotkań międzynarodowych oraz kontaktów przedstawicieli dyplomacji w państwach trzecich;
d)
w stosownych przypadkach, z wykorzystaniem innych środków lub na innych szczeblach, jakie Strony uzgodnią między sobą oraz które mogą mieć pozytywny wkład we wzmacnianie dialogu i zwiększanie jego skuteczności.
5.
Oprócz dwustronnego dialogu politycznego, przewidzianego w poprzednich ustępach, Strony powinny w pełni korzystać z regionalnego dialogu politycznego między Unią Europejską a krajami południowej Afryki oraz aktywnie przyczyniać się do tego dialogu, w szczególności w celu wspierania trwałego pokoju i stabilności w regionie.

Strony uczestniczą również w dialogu politycznym na większą skalę, w ramach AKP/UE, przewidzianego i ustanowionego w odpowiednich Traktatach AKP/WE.

TYTUŁ  II

HANDEL

SEKCJA  A

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  5

Strefa wolnego handlu

1.
Wspólnota i Republika Południowej Afryki postanawiają ustanowić strefę wolnego handlu (FTA), zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy oraz stosownie do postanowień WTO.
2.
FTA zostanie ustanowiona na okres przejściowy, trwający maksymalnie 12 lat w odniesieniu do Republiki Południowej Afryki oraz maksymalnie 10 lat w odniesieniu do Wspólnoty, począwszy od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy.
3.
FTA zapewnia swobodny przepływ towarów we wszystkich sektorach. Niniejsza Umowa będzie także obejmowała liberalizację handlu usługami i swobodny przepływ kapitału.
Artykuł  6

Klasyfikacja towarów

W odniesieniu do towarów przywożonych z Republiki Południowej Afryki Wspólnota stosuje scaloną nomenklaturę towarową. W zakresie klasyfikacji towarów przywożonych ze Wspólnoty do Republiki Południowej Afryki stosuje się system zharmonizowany.

Artykuł  7

Podstawowa stawka celna

1.
Podstawową stawką celną dla każdego produktu, do której mają być stosowane kolejne obniżki określone w niniejszej Umowie, jest stawka obowiązująca w dniu wejścia w życie niniejszej Umowy.
2.
Wspólnota i Republika Południowej Afryki przekazują sobie wzajemnie informacje dotyczące odpowiednich podstawowych stawek celnych, zgodnie ze zobowiązaniem dotyczącym utrzymania i obniżki cen urzędowych, uzgodnionym przez Strony, oraz z uzgodnionymi odstępstwami od tych zasad, określonymi w załączniku I.
3.
W przypadku gdy proces podziału taryfowego nie zostanie rozpoczęty w momencie wejścia w życie niniejszej Umowy (zwłaszcza w odniesieniu do produktów wyszczególnionych w wykazach 3, 4 i 5 załącznika II; w wykazach 2, 3, 4 i 6 załącznika III; w wykazach 3, 4, 7 i 8 załącznika IV; w załączniku V; w wykazach 2, 3 i 5 załącznika VI; w załączniku VII), stawką, do której mają zostać zastosowane kolejne obniżki, będzie podstawowa stawka celna określona w ustępie 1 niniejszego artykułu lub stawka stosowana na zasadzie erga omnes w pierwszym dniu stosowania harmonogramu redukcji ceł, w zależności, która stawka jest niższa.
Artykuł  8

Cła o charakterze fiskalnym

Postanowienia dotyczące zniesienia ceł przy przywozie stosuje się również w odniesieniu do ceł o charakterze fiskalnym, z wyjątkiem niedyskryminacyjnych podatków akcyzowych, pobieranych od towarów przywożonych i wytwarzanych lokalnie, zgodnie z postanowieniami artykułu 21.

Artykuł  9

Opłaty o skutku równoważnym do ceł

Z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy Wspólnota i Republika Południowej Afryki zniosą opłaty o skutku równoważnym do ceł pobierane przy przywozie.

SEKCJA  B

PRODUKTY PRZEMYSŁOWE

Artykuł  10

Definicja

Postanowienia niniejszej sekcji stosuje się w odniesieniu do produktów pochodzących ze Wspólnoty i Republiki Południowej Afryki, z wyjątkiem produktów objętych zakresem definicji produktów rolnych na mocy niniejszej Umowy.

Artykuł  11 1

Zniesienie ceł przez Wspólnotę

1.
Z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się cła stosowane w przywozie do Wspólnoty produktów przemysłowych pochodzących z Republiki Południowej Afryki, innych niż produkty wyszczególnione w załączniku II.
2.
Cła stosowane w przywozie do Wspólnoty produktów pochodzących z Republiki Południowej Afryki, wyszczególnionych w wykazie 1 załącznika II, znosi się stopniowo, zgodnie z następującym harmonogramem:

z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 75 % podstawowej stawki celnej;

rok od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 50 % podstawowej stawki celnej;

dwa lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 25 % podstawowej stawki celnej;

trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się wszystkie pozostałe stawki celne.

3.
Cła stosowane w przywozie do Wspólnoty produktów pochodzących z Republiki Południowej Afryki, wyszczególnionych w wykazie 2 załącznika II, znosi się stopniowo, zgodnie z następującym harmonogramem:

z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 86 % podstawowej stawki celnej;

rok od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 72 % podstawowej stawki celnej;

dwa lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 57 % podstawowej stawki celnej;

trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 43 % podstawowej stawki celnej;

cztery lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 28 % podstawowej stawki celnej;

pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 14 % podstawowej stawki celnej;

sześć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się wszystkie pozostałe stawki celne.

4.
Cła stosowane w przywozie do Wspólnoty produktów pochodzących z Republiki Południowej Afryki, wyszczególnionych w wykazie 3 załącznika II, znosi się stopniowo, zgodnie z następującym harmonogramem:

trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 75 % podstawowej stawki celnej;

cztery lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 50 % podstawowej stawki celnej;

pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 25 % podstawowej stawki celnej;

sześć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się wszystkie pozostałe stawki celne.

Dla niektórych produktów wyszczególnionych w tym wykazie proces znoszenia ceł rozpocznie się cztery lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy. Zniesienie ceł na te produkty odbędzie się w ramach trzech równych obniżek rocznych i zakończy się w terminie sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy.

Dla niektórych produktów ze stali, wyszczególnionych w tym wykazie, obniżka ceł będzie realizowana na podstawie MFN aż do osiągnięcia zerowej stawki celnej w 2004 roku.

5.
Najpóźniej w terminie 10 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy zniesione zostaną cła stosowane w przywozie do Wspólnoty produktów pochodzących z Republiki Południowej Afryki, wyszczególnionych w wykazie 4 załącznika II.

Cło stosowane na części samochodowe, wyszczególnione w tym wykazie, zostanie obniżone o 50 % od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy.

Szczegółowy harmonogram zniesienia stawek podstawowych i ceł na produkty wyszczególnione w tym wykazie zostanie ustanowiony w drugiej połowie 2000 roku, po zbadaniu przez obie Strony perspektyw dalszej liberalizacji południowoafrykańskiego przywozu produktów sektora motoryzacyjnego ze Wspólnoty, wymienionych w wykazach 5 i 6 załącznika III, między innymi w świetle wyników weryfikacji programu rozwoju południowoafrykańskiego przemysłu motoryzacyjnego.

6.
Cła stosowane w przywozie do Wspólnoty produktów pochodzących z Republiki Południowej Afryki, wymienionych w wykazie 5 załącznika II, zostaną przejrzane w piątym roku obowiązywania niniejszej Umowy, z myślą o ewentualnym zniesieniu ceł.
Artykuł  12

Zniesienie ceł przez Republikę Południowej Afryki

1.
Z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się cła stosowane w przywozie do Republiki Południowej Afryki produktów przemysłowych pochodzących ze Wspólnoty, innych niż wymienione w załączniku III.
2.
Cła stosowane w przywozie do Republiki Południowej Afryki produktów pochodzących ze Wspólnoty, wymienionych w wykazie 1 załącznika III, znosi się stopniowo, zgodnie z następującym harmonogramem:

z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 75 % podstawowej stawki celnej;

rok od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 50 % podstawowej stawki celnej;

dwa lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 25 % podstawowej stawki celnej;

trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się wszystkie pozostałe stawki celne.

3.
Cła stosowane w przywozie do Republiki Południowej Afryki produktów pochodzących ze Wspólnoty, wymienionych w wykazie 2 załącznika III, znosi się stopniowo, zgodnie z następującym harmonogramem:

trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 67 % podstawowej stawki celnej;

cztery lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę obniża się do 33 % podstawowej stawki celnej;

pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się wszystkie pozostałe stawki celne.

4.
Cła stosowane w przywozie do Republiki Południowej Afryki produktów pochodzących ze Wspólnoty, wymienionych w wykazie 3 załącznika III, znosi się stopniowo, zgodnie z następującym harmonogramem:

trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 90 % podstawowej stawki celnej;

cztery lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 80 % podstawowej stawki celnej;

pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 70 % podstawowej stawki celnej;

sześć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 60 % podstawowej stawki celnej;

siedem lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 50 % podstawowej stawki celnej;

osiem lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 40 % podstawowej stawki celnej;

dziewięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 30 % podstawowej stawki celnej;

10 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 20 % podstawowej stawki celnej;

11 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 10 % podstawowej stawki celnej;

12 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się wszystkie pozostałe stawki celne.

5.
Cła stosowane w przywozie do Republiki Południowej Afryki produktów pochodzących ze Wspólnoty, wymienionych w wykazie 4 załącznika III, znosi się stopniowo, zgodnie z następującym harmonogramem:

pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 88 % podstawowej stawki celnej;

sześć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 75 % podstawowej stawki celnej;

siedem lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 63 % podstawowej stawki celnej;

osiem lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 50 % podstawowej stawki celnej;

dziewięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 38 % podstawowej stawki celnej;

10 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 25 % podstawowej stawki celnej;

11 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 13 % podstawowej stawki celnej;

12 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się wszystkie pozostałe stawki celne.

6.
Cła stosowane w przywozie do Republiki Południowej Afryki produktów pochodzących ze Wspólnoty, wymienionych w wykazie 5 załącznika III, obniża się stopniowo, zgodnie z harmonogramem przedstawionym w tym załączniku.
7.
Cła stosowane w przywozie do Republiki Południowej Afryki produktów pochodzących ze Wspólnoty, wymienionych w wykazie 6 załącznika III, podlegają okresowej weryfikacji w trakcie obowiązywania niniejszej Umowy, z myślą o dalszej liberalizacji handlu.

Republika Południowej Afryki powiadomi Wspólnotę o wyniku weryfikacji programu rozwoju południowoafrykańskiego przemysłu motoryzacyjnego i przedstawi propozycje dalszej liberalizacji w odniesieniu do przywozu produktów sektora motoryzacyjnego, wymienionych w wykazach 5 i 6 załącznika III, ze Wspólnoty do Republiki Południowej Afryki. Strony wspólnie zbadają te propozycje w drugiej połowie 2000 roku.

SEKCJA  C

PRODUKTY ROLNE

Artykuł  13

Definicja

Postanowienia niniejszej sekcji stosuje się do produktów pochodzących ze Wspólnoty i Republiki Południowej Afryki, objętych definicją produktów rolnych wraz z produktami rybnymi i produktami rybołówstwa według Światowej Organizacji Handlu (rozdział 3, 1604, 1605 oraz produkty objęte pozycjami 0511 91 10, 0511 91 90, 1902 20 10 i 2301 20 00).

Artykuł  14

Zniesienie ceł przez Wspólnotę

1.
Z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się cła stosowane w przywozie do Wspólnoty produktów rolnych pochodzących z Republiki Południowej Afryki, innych niż wymienione w załączniku IV.
2.
Cła stosowane w przywozie do Wspólnoty produktów pochodzących z Republiki Południowej Afryki, wymienionych w wykazie 1 załącznika IV, znosi się stopniowo zgodnie z następującym harmonogramem:

z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 75 % podstawowej stawki celnej;

rok od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 50 % podstawowej stawki celnej;

dwa lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 25 % podstawowej stawki celnej;

trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się wszystkie pozostałe stawki celne.

3.
Cła stosowane w przywozie do Wspólnoty produktów pochodzących z Republiki Południowej Afryki, wymienionych w wykazie 2 załącznika IV, znosi się stopniowo zgodnie z następującym harmonogramem:

z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 91 % podstawowej stawki celnej;

rok od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 82 % podstawowej stawki celnej;

dwa lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 73 % podstawowej stawki celnej;

trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 64 % podstawowej stawki celnej;

cztery lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 55 % podstawowej stawki celnej;

pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 45 % podstawowej stawki celnej;

sześć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 36 % podstawowej stawki celnej;

siedem lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 27 % podstawowej stawki celnej;

osiem lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 18 % podstawowej stawki celnej;

dziewięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 9 % podstawowej stawki celnej;

10 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się wszystkie pozostałe stawki celne.

4.
Cła stosowane w przywozie do Wspólnoty produktów pochodzących z Republiki Południowej Afryki, wymienionych w wykazie 3 załącznika IV, znosi się stopniowo zgodnie z następującym harmonogramem:

trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 87 % podstawowej stawki celnej;

cztery lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 75 % podstawowej stawki celnej;

pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 62 % podstawowej stawki celnej;

sześć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 50 % podstawowej stawki celnej;

siedem lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 37 % podstawowej stawki celnej;

osiem lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 25 % podstawowej stawki celnej;

dziewięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 12 % podstawowej stawki celnej;

10 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się wszystkie pozostałe stawki celne.

Dla niektórych produktów określonych w załączniku stosuje się bezcłowy kontyngent taryfowy, zgodnie z przedstawionymi w nim warunkami; kontyngent stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy do końca etapu obniżki ceł na te produkty.

5.
Cła stosowane w przywozie do Wspólnoty produktów pochodzących z Republiki Południowej Afryki, wymienionych w wykazie 4 załącznika IV, znosi się stopniowo zgodnie z następującym harmonogramem:

pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 83 % podstawowej stawki celnej;

sześć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 67 % podstawowej stawki celnej;

siedem lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 50 % podstawowej stawki celnej;

osiem lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 33 % podstawowej stawki celnej;

dziewięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 17 % podstawowej stawki celnej;

10 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się wszystkie pozostałe stawki celne.

Dla niektórych produktów określonych w tym załączniku stosuje się bezcłowy kontyngent taryfowy, zgodnie z przedstawionymi w nim warunkami; kontyngent stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy do końca etapu obniżki ceł na te produkty.

6.
Cła stosowane do przetworzonych produktów rolnych, przywożonych do Wspólnoty i pochodzących z Republiki Południowej Afryki, zostały wymienione w wykazie 5 załącznika IV i mają zastosowanie zgodnie z określonymi w nim warunkami.

Rada Współpracy może podjąć decyzję:

a)
o rozszerzeniu wykazu przetworzonych produktów rolnych na mocy wykazu 5 załącznika IV; oraz
b)
o obniżce stawek celnych stosowanych w odniesieniu do przetworzonych produktów rolnych. Obniżka stawek celnych może mieć miejsce w razie obniżki stawek celnych stosowanych w odniesieniu do produktów podstawowych w handlu między Wspólnotą a Republiką Południowej Afryki lub w ramach reakcji na obniżki wynikające ze wzajemnych koncesji odnoszących się do przetworzonych produktów rolnych.
7.
Obniżone cła, mające zastosowanie do niektórych produktów rolnych przywożonych do Wspólnoty i pochodzących z Republiki Południowej Afryki, zostały wymienione w wykazie 6 załącznika IV i mają zastosowanie od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy oraz zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.
8.
Cła stosowane w przywozie do Wspólnoty produktów pochodzących z Republiki Południowej Afryki, wymienionych w wykazie 7 załącznika IV, podlegają okresowej weryfikacji w trakcie trwania niniejszej Umowy, w oparciu o dalszy rozwój wspólnej polityki rolnej.
9.
Koncesje celne na produkty wymienione w wykazie 8 załącznika IV nie mają zastosowania, ponieważ produkty te są objęte nazwami chronionymi UE.
10.
Koncesje celne mające zastosowanie do produktów pochodzących z Republiki Południowej Afryki i przywożonych do Wspólnoty, wyszczególnionych w załączniku V, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.
Artykuł  15

Zniesienie ceł przez Republikę Południowej Afryki

1.
Z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się cła stosowane w przywozie do Republiki Południowej Afryki produktów pochodzących ze Wspólnoty, innych niż wymienione w załączniku VI.
2.
Cła stosowane w przywozie do Republiki Południowej Afryki produktów pochodzących ze Wspólnoty, wymienionych w wykazie 1 załącznika VI, znosi się stopniowo zgodnie z następującym harmonogramem:

z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 75 % podstawowej stawki celnej;

rok od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą Stawkę celną obniża się do 50 % podstawowej stawki celnej;

dwa lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 25 % podstawowej stawki celnej;

trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się wszystkie pozostałe stawki celne.

3.
Clą stosowane w przywozie do Republiki Południowej Afryki produktów pochodzących ze Wspólnoty, wymienionych w wykazie 2 załącznika VI, znosi się stopniowo zgodnie z następującym harmonogramem:

trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 67 % podstawowej stawki celnej;

cztery lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 33 % podstawowej stawki celnej;

pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się wszystkie pozostałe stawki celne.

4.
Cła stosowane w przywozie do Republiki Południowej Afryki produktów pochodzących ze Wspólnoty, wymienionych w wykazie 3 załącznika VI, znosi się stopniowo zgodnie z następującym harmonogramem:

pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 88 % podstawowej stawki celnej;

sześć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 75 % podstawowej stawki celnej;

siedem lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 63 % podstawowej stawki celnej;

osiem lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 50 % podstawowej stawki celnej;

dziewięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 38 % podstawowej stawki celnej;

10 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 25 % podstawowej stawki celnej;

11 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy każdą stawkę celną obniża się do 13 % podstawowej stawki celnej;

12 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się wszystkie pozostałe stawki celne.

W odniesieniu do niektórych produktów określonych w tym załączniku stosuje się bezcłowy kontyngent taryfowy, zgodnie z przedstawionymi w nim warunkami; kontyngent stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy do końca etapu obniżki ceł na te produkty.

5.
Cła stosowane w przywozie do Republiki Południowej Afryki produktów pochodzących ze Wspólnoty, wymienionych w wykazie 4 załącznika VI, podlegają okresowej weryfikacji w trakcie obowiązywania niniejszej Umowy.
6.
Należności celne stosowane w przywozie do Republiki Południowej Afryki produktów rybołówstwa pochodzących ze Wspólnoty, wyszczególnionych w załączniku VII, znosi się stopniowo, równolegle do zniesienia przez Wspólnotę należności celnych w odniesieniu do odpowiednich pozycji taryfy.
Artykuł  16

Środki ochronne w rolnictwie

Jeżeli przywóz produktów jednej ze Stron powoduje lub może spowodować poważne zakłócenia na rynkach drugiej Strony, Rada Współpracy niezwłocznie rozważa tę kwestię w celu znalezienia właściwego rozwiązania, bez względu na inne postanowienia niniejszej Umowy, w szczególności jej artykułu 24, oraz mając na uwadze szczególną wrażliwość rynków rolnych. Do czasu podjęcia decyzji przez Radę Współpracy oraz w przypadku gdy konieczne jest natychmiastowe podjęcie działań ze względu na wyjątkowe okoliczności, strona poszkodowana może podjąć środki tymczasowe, niezbędne do ograniczenia lub wyeliminowania zakłóceń. Podejmując takie środki, Strona poszkodowana uwzględni obopólne interesy Stron.

Artykuł  17

Przyspieszone zniesienie ceł przez Republikę Południowej Afryki

1.
Na wniosek Republiki Południowej Afryki Wspólnota rozważa propozycje odnoszące się do przyspieszonego harmonogramu zniesienia ceł na przywóz produktów rolnych do Republiki Południowej Afryki, wraz ze zniesieniem wszystkich refundacji wywozowych przy wywozie do Republiki Południowej Afryki tych samych produktów pochodzących ze Wspólnoty Europejskiej.
2.
W przypadku pozytywnej odpowiedzi Wspólnoty na powyższy wniosek, z dniem uzgodnionym przez Strony stosuje się równocześnie nowe harmonogramy zniesienia ceł i refundacji wywozowych.
3.
W przypadku negatywnej odpowiedzi Wspólnoty nadal stosuje się postanowienia niniejszej Umowy w zakresie zniesienia ceł.
Artykuł  18

Klauzula rewizyjna

Najpóźniej pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy Wspólnota i Republika Południowej Afryki rozważą dalsze czynności w procesie liberalizacji obustronnej wymiany handlowej. W tym celu należy w szczególności, lecz nie wyłącznie, dokonać rewizji należności celnych stosowanych do produktów wyszczególnionych w wykazie 5 załącznika II, w wykazach 5 i 6 załącznika III, w wykazach 5, 6 i 7 załącznika IV, w wykazach 1, 2, 3 i 4 załącznika V, w wykazach 4 i 5 załącznika VI oraz w załączniku VII.

TYTUŁ  III

SPRAWY HANDLOWE

SEKCJA  A

POSTANOWIENIA WSPÓLNE

Artykuł  19

Środki dotyczące procedur na granicach

1.
Z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy znosi się ograniczenia ilościowe w przywozie lub wywozie oraz środki o skutku równoważnym w handlu miedzy Republiką Południowej Afryki a Wspólnotą.
2.
W handlu między Wspólnotą a Republiką Południowej Afryki nie wprowadza się żadnych nowych ograniczeń ilościowych w przywozie lub wywozie ani środków o skutku równoważnym.
3.
Od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy w handlu między Wspólnotą a Republiką Południowej Afryki nie wprowadza się żadnych nowych ani nie zwiększa się tych dotychczas obowiązujących ceł przywozowych lub wywozowych oraz opłat o skutku równoważnym.
Artykuł  20

Polityka rolna

1.
Strony mogą regularnie konsultować się z Radą Współpracy w sprawach dotyczących strategii i sposobów praktycznej realizacji swoich polityk rolnych.
2.
Jeżeli w trakcie realizacji polityk rolnych jedna ze Stron uzna, że niezbędna jest zmiana uzgodnień ustanowionych w niniejszej Umowie, powiadomi o tym fakcie Radę Współpracy, która z kolei podejmie decyzję w sprawie wnioskowanej zmiany.
3.
Jeżeli w przypadku zastosowania postanowień ustępu 2 Wspólnota lub Republika Południowej Afryki dokonuje zmiany w uzgodnieniach ustalonych na mocy niniejszej Umowy w odniesieniu do produktów rolnych, dokonuje ona dostosowań uzgodnionych z Radą Współpracy w celu utrzymania koncesji przy przywozie pochodzącym od drugiej Strony na poziomie równoważnym do poziomu przewidzianego w niniejszej Umowie.
Artykuł  21

Środki fiskalne

1.
Strony powstrzymują się od stosowania wszelkich środków lub praktyk o wewnętrznym charakterze fiskalnym, powodujących w sposób bezpośredni albo pośredni dyskryminację produktów jednej Strony w stosunku do produktów pochodzących z terytorium drugiej Strony.
2.
Produkty wywożone na terytorium jednej ze Stron nie mogą korzystać ze zwrotu wewnętrznego podatku pośredniego przekraczającego kwotę opodatkowania pośredniego nałożonego na te produkty bezpośrednio bądź pośrednio.
Artykuł  22

Unie celne i strefy wolnego handlu

1.
Umowa nie wyklucza zachowania lub ustanawiania unii celnych, stref wolnego handlu czy innych regulacji, ustanowionych między jedną ze Stron a państwami trzecimi, z wyjątkiem sytuacji, w której zmieniałyby one prawa i obowiązki przewidziane w niniejszej Umowie.
2.
Wspólnota i Republika Południowej Afryki konsultują się w ramach Rady Współpracy dotyczących umów ustanawiających unie celne lub strefy wolnego handlu lub regulujących te kwestie oraz, w razie konieczności, dotyczących innych znaczących spraw związanych z polityką handlową Stron w stosunku do państw trzecich. Konsultacje takie należy przeprowadzić w szczególności w przypadku przystąpienia państwa trzeciego do Unii Europejskiej, w celu uwzględnienia wspólnych interesów Wspólnoty i Republiki Południowej Afryki.
Artykuł  23

Środki antydumpingowe i wyrównawcze

1.
Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie narusza podjęcia ani nie wpływa na podjęcie przez którąkolwiek ze Stron środków antydumpingowych lub wyrównawczych, zgodnie z artykułem VI Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT) z 1994 roku oraz z porozumieniem w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych, załączonym do Porozumienia z Marrakeszu ustanawiającego WTO.
2.
Przed ostatecznym nałożeniem ceł antydumpingowych i wyrównawczych w odniesieniu do produktów przywożonych z Republiki Południowej Afryki Strony mogą rozważyć możliwość zastosowania konstruktywnych środków zaradczych, stosownie do Porozumienia o stosowaniu artykułu VI GATT z 1994 roku oraz Porozumienia w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych.
Artykuł  24

Klauzula ochronna

1.
W przypadku przywozu produktu na warunkach oraz w ilościach zwiększonych na tyle, że skutkuje to bądź może skutkować poważną szkodą dla producentów krajowych lub produktów podobnych albo bezpośrednio konkurencyjnych na terytorium Umawiających się Stron, Strona zainteresowana, czyli Wspólnota lub Republika Południowej Afryki, może podjąć właściwe środki, zgodnie z warunkami przewidzianymi w Porozumieniu WTO w sprawie środków ochronnych lub w porozumieniu w sprawie rolnictwa, załączonym do Porozumienia z Marrakeszu ustanawiającego WTO oraz zgodnie z procedurami ustanowionymi w artykule 26.
2.
W przypadku przywozu produktu na warunkach oraz w ilościach zwiększonych na tyle, że skutkuje to bądź może skutkować poważnym pogorszeniem sytuacji gospodarczej regionów peryferyjnych Unii Europejskiej, Unia Europejska, po zbadaniu alternatywnych rozwiązań, może wyjątkowo objąć nadzór nad danym(-i) regionem(-ami) albo podjąć środki ochronne w odniesieniu do takiego(-ich) regionu(-ów), zgodnie z procedurami ustanowionymi w artykule 26.
3.
W przypadku przywozu produktu na takich warunkach oraz w takich ilościach, że skutkuje to bądź może skutkować poważnym pogorszeniem sytuacji gospodarczej jednego lub kilku innych Członków Unii Celnej Afryki Południowej, Republika Południowej Afryki, na wniosek zainteresowanego kraju lub zainteresowanych krajów oraz po zbadaniu alternatywnych rozwiązań, może wyjątkowo objąć nadzór nad takim krajem lub podjąć środki ochronne, zgodnie z procedurami ustanowionymi w artykule 26.
Artykuł  25

Przejściowe środki ochronne

1.
Bez względu na postanowienia artykułu 24, Republika Południowej Afryki może podjąć środki wyjątkowe o ograniczonym czasie obowiązywania, które stanowią odstępstwo od postanowień artykułów 12 i 15, w formie zwiększenia lub przywrócenia należności celnych.
2.
Środki te mogą zostać podjęte wyłącznie w odniesieniu do nowo powstających gałęzi przemysłu lub sektorów borykających się z poważnymi trudnościami, spowodowanymi zwiększonym przywozem ze Wspólnoty w wyniku obniżki ceł przewidzianych na mocy artykułów 12 i 15, zwłaszcza w przypadku, gdy przedmiotowe trudności skutkują poważnymi problemami społecznymi.
3.
Cła przywozowe, które w Afryce Południowej mają zastosowanie do produktów pochodzących ze Wspólnoty, wprowadzone za pomocą tych środków, nie mogą przekraczać poziomu podstawowej stawki celnej lub obowiązujących stawek celnych MFN bądź 20 % ad valorem, w zależności od tego, która stawka jest niższa, oraz muszą zachować element preferencyjny w odniesieniu do produktów pochodzących ze Wspólnoty. Całkowita wartość wszystkich przywożonych produktów objętych przedmiotowymi środkami nie może przekraczać 10 % całkowitego przywozu produktów przemysłowych ze Wspólnoty w ciągu ostatniego roku, dla którego są dostępne statystyki.
4.
Omawiane środki można stosować przez okres nieprzekraczający czterech lat. Tracą one moc obowiązującą najpóźniej z dniem wygaśnięcia maksymalnego okresu przejściowego, który wynosi 12 lat. W wyjątkowych przypadkach Rada Współpracy może przedłużyć te terminy.
5.
Środków takich nie można wprowadzać w odniesieniu do danego produktu po upływie trzech lat od dnia zniesienia wszystkich ceł i ograniczeń ilościowych albo opłat czy środków mających skutek równoważny, dotyczących tego produktu.
6.
Republika Południowej Afryki powiadamia Radę Współpracy o wyjątkowych środkach, jakie zamierza podjąć; na wniosek Wspólnoty przed zastosowaniem przedmiotowych środków przeprowadzane są konsultacje w tej sprawie, w celu znalezienia zadowalającego rozwiązania. W powiadomieniu należy przedstawić harmonogram wprowadzenia i późniejszego zniesienia nałożonych ceł.
7.
W razie braku porozumienia w sprawie proponowanych środków, określonych w ustępie 6, w terminie 30 dni od dnia powiadomienia, Republika Południowej Afryki może podjąć właściwe środki w celu rozwiązania problemu oraz dostarcza Radzie Współpracy ostateczny harmonogram zniesienia ceł wprowadzonych na mocy niniejszego artykułu. Harmonogram taki powinien zakładać stopniowe znoszenie tych ceł według równych stawek rocznych, które powinno rozpocząć się najpóźniej rok od ich wprowadzenia. Rada Współpracy może ustalić inny harmonogram.
Artykuł  26

Procedury ochronne

1.
W przypadku gdy Wspólnota lub Republika Południowej Afryki uruchamia mechanizm nadzoru w odniesieniu do trudności określonych w artykule 24, mający na celu szybkie dostarczenie informacji na temat kierunku zmian w handlu, powiadamia ona drugą Stronę o tym fakcie oraz, na żądanie, podejmuje konsultacje z tą Stroną.
2.
W przypadkach określonych w artykule 24, przed podjęciem środka przewidzianego na mocy tego artykułu lub w sytuacjach, do których stosuje się ustęp 5 litera b) niniejszego artykułu, Wspólnota lub Republika Południowej Afryki, w zależności od przypadku, możliwie jak najszybciej dostarczają Radzie Współpracy wszystkich istotnych informacji w celu znalezieniu rozwiązania, które byłoby możliwe do przyjęcia dla obu Stron.
3.
Przy wyborze środków pierwszeństwo mają środki, które w jak najmniejszym stopniu mogą zakłócić funkcjonowanie niniejszej Umowy. Środki należy ograniczyć do zakresu, jaki jest niezbędny do zapobieżenia poważnym szkodom bądź ich naprawienia, oraz ułatwienia dostosowania.
4.
Informację o środkach ochronnych należy przekazać niezwłocznie Radzie Współpracy. W ramach tego organu są one poddawane okresowym konsultacjom, w szczególności w celu ustanowienia harmonogramu ich zniesienia, gdy tylko okoliczności na to pozwolą.
5.
Do celów wykonania poprzednich ustępów stosuje się następujące postanowienia.
a)
W zakresie artykułu 24, trudności powstałe w wyniku sytuacji określonej w tym artykule należy skierować do zbadania przez Radę Współpracy. Rada Współpracy może podjąć decyzję niezbędną do ostatecznego wyeliminowania trudności. W przypadku gdy Rada Współpracy lub Strona dokonująca wywozu nie podejmie decyzji prowadzącej do eliminacji trudności bądź nie znajdzie zadowalającego rozwiązania w terminie 30 dni od skierowania sprawy do Rady Współpracy, Strona dokonująca przywozu może przyjąć właściwe środki w celu rozwiązania problemu. Środki takie powinny być podejmowane na okres nieprzekraczający trzech lat i powinny zawierać elementy, które stopniowo prowadziłyby do ich zniesienia, najpóźniej do końca ustalonego okresu.
b)
W przypadku gdy wcześniejsze udzielenie informacji czy zbadanie sprawy, w zależności od przypadku, jest niemożliwe ze względu na wyjątkowe okoliczności, wymagające podjęcia natychmiastowych działań, zainteresowana Strona, czyli Wspólnota lub Republika Południowej Afryki, w sytuacjach określonych w artykule 24 może niezwłocznie zastosować środki zapobiegawcze w celu zaradzenia sytuacji oraz niezwłocznie powiadamia o tym fakcie drugą Stronę.
Artykuł  27

Wyjątki

Umowa nie stanowi przeszkody w stosowaniu zakazów lub ograniczeń przywozowych, wywozowych lub dotyczących towarów tranzytowych czy handlu towarami używanymi, jeżeli zakazy lub ograniczenia takie są uzasadnione względami moralności publicznej, porządku publicznego czy bezpieczeństwa publicznego; ochroną zdrowia i życia ludzi i zwierząt lub ochroną roślin; ochroną narodowych dóbr kultury o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej; albo ochroną własności intelektualnej, przemysłowej i handlowej czy postanowieniami odnoszącymi się do złota i srebra. Takie zakazy lub ograniczenia nie mogą jednak stanowić arbitralnej czy nieuzasadnionej dyskryminacji, w przypadku obowiązywania takich samych warunków lub ukrytych ograniczeń w handlu między Stronami.

Artykuł  28

Reguły pochodzenia

Protokół 1 ustanawia reguły pochodzenia dotyczące stosowania preferencji taryfowych przewidzianych w niniejszej Umowie.

SEKCJA  B

PRAWO PRZEDSIĘBIORCZOŚCI I ŚWIADCZENIE USŁUG

Artykuł  29

Potwierdzenie zobowiązań wynikających z Układu Ogólnego w sprawie Handlu Usługami (GATS)

1.
Uznając coraz większe znaczenie usług w rozwoju gospodarki, Strony podkreślają znaczenie ścisłego przestrzegania Układu Ogólnego w sprawie Handlu Usługami (GATS), zwłaszcza klauzuli największego uprzywilejowania, włącznie z mającymi zastosowanie jego protokołami i załączonymi do nich zobowiązaniami.
2.
Zgodnie z Układem Ogólnym w sprawie Handlu Usługami (GATS) klauzula nie ma zastosowania do:
a)
przywilejów przyznanych przez jedną ze Stron na mocy postanowień porozumienia, stosownie do artykułu V GATS lub na mocy środków przyjętych na podstawie takiego porozumienia;
b)
innych przywilejów, przyznanych w zastosowaniu wykazu wyjątków od klauzuli największego uprzywilejowania, załączonego przez jedną ze Stron do GATS.
3.
Strony potwierdzają swoje odnośne zobowiązania, załączone do Czwartego protokołu do GATS, dotyczącego podstawowych usług telekomunikacyjnych, oraz do Piątego protokołu, dotyczącego usług finansowych.
Artykuł  30

Dalsza liberalizacja świadczenia usług

1.
Strony podejmą wysiłki w kierunku rozszerzenia zakresu niniejszej Umowy w celu dalszej liberalizacji wymiany usług między Stronami. W przypadku takiego rozszerzenia w procesie liberalizacji należy uwzględnić brak lub zniesienie wszelkiej dyskryminacji między Stronami w odniesieniu do sektorów usług objętych tym procesem oraz wszystkie rodzaje świadczenia, w tym świadczenia usług:
a)
z terytorium jednej Strony na terytorium drugiej;
b)
na terytorium jednej Strony, na rzecz konsumentów usług drugiej Strony;
c)
za pośrednictwem podmiotu świadczącego usługi jednej Strony, przez obecność handlową na terytorium drugiej Strony;
d)
za pośrednictwem podmiotu świadczącego usługi jednej Strony, przez obecność osób fizycznych tej Strony na terytorium drugiej Strony.
2.
Rada Współpracy opracuje niezbędne zalecenia w zakresie realizacji celu wymienionego w ustępie 1.
3.
Podczas formułowania tych zaleceń Rada Współpracy uwzględnia doświadczenie zdobyte w wyniku wykonywania przez Strony swoich zobowiązań na mocy GATS, w szczególności w odniesieniu do artykułu V ogólnie, a zwłaszcza do jego ustępu 3 litera a), obejmującego udział krajów rozwijających się w porozumieniach dotyczących liberalizacji.
4.
Najpóźniej w terminie pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy Rada Współpracy zbada po raz pierwszy cel określony w ustępie 1.
Artykuł  31

Transport morski

1.
Strony podejmą wysiłki zmierzające do skutecznego stosowania zasady nieograniczonego dostępu do międzynarodowego rynku morskiego i międzynarodowej żeglugi morskiej, opartych na uczciwej konkurencji na zasadach handlowych.
2.
Strony postanawiają rozszerzyć wzajemnie na swoich obywateli i statki zarejestrowane na terytorium obu Stron przywileje nie mniej korzystne niż przyznane zgodnie z klauzulą największego uprzywilejowania w odniesieniu do transportu morskiego towarów, pasażerów lub towarów i pasażerów naraz, dostępu do portów, wykorzystania infrastruktury i pomocniczych usług morskich, świadczonych przez te porty, oraz do odnośnych opłat, punktów celnych i wyznaczania miejsc postoju statków i udogodnień do załadunku i rozładunku, w oparciu o uczciwą konkurencje i warunki handlowe.
3.
Strony postanawiają uznać transport morski, włącznie z czynnościami związanymi z transportem łączonym, w kontekście artykułu 30, bez uszczerbku dla ograniczeń przynależności państwowej lub umów zawartych przez którąkolwiek ze Stron, istniejących w danym czasie i zgodnych z prawami i zobowiązaniami Stron na mocy Układu GATS.

SEKCJA  C

PŁATNOŚCI BIEŻĄCE I PRZEPŁYW KAPITAŁU

Artykuł  32

Płatności bieżące

1.
Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 34, Strony zobowiązują się umożliwić, aby wszystkie płatności związane z bieżącymi transakcjami między rezydentami Wspólnoty i Republiki Południowej Afryki były dokonywane w walucie w pełni wymienialnej.
2.
Republika Południowej Afryki może podjąć środki niezbędne do zapewnienia, aby postanowienia ustępu 1 wprowadzające liberalizację płatności bieżących nie były wykorzystywane przez jej rezydentów do celów bezprawnego odpływu kapitału.
Artykuł  33

Przepływ kapitału

1.
W odniesieniu do transakcji związanych z rachunkiem obrotów kapitałowych w bilansie płatniczym, od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy Wspólnota i Republika Południowej Afryki zapewnią swobodę przepływu kapitału odnoszącego się do inwestycji bezpośrednich w Republice Południowej Afryki, w przedsiębiorstwach zakładanych zgodnie z obowiązującymi postanowieniami prawa, oraz możliwość likwidacji i podziału takiej inwestycji i zysków z niej pochodzących.
2.
Strony konsultują się wzajemnie w celu ułatwienia i ewentualnego doprowadzenia do całkowitej liberalizacji przepływu kapitału między Wspólnotą a Republiką Południowej Afryki.
Artykuł  34

Trudności związane z bilansem płatniczym

W przypadku gdy jedno łub kilka Państw Członkowskich Wspólnoty lub Republika Południowej Afryki ma poważne trudności związane z bilansem płatniczym lub istnieje niebezpieczeństwo pojawienia się takich trudności, zgodnie z warunkami ustanowionymi na mocy Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu oraz artykułu VIII i XIV Umowy o Międzynarodowym Funduszu Walutowym, Wspólnota lub Republika Południowej Afryki, w zależności od przypadku, może przyjąć na czas określony ograniczenia w odniesieniu do transakcji bieżących. Ograniczenia takie nie mogą wykraczać poza zakres niezbędny do zaradzenia sytuacji związanej z bilansem płatniczym. Wspólnota lub Republika Południowej Afryki, w zależności od przypadku, niezwłocznie powiadamia o tym fakcie drugą Stronę oraz jak najszybciej przedstawia jej harmonogram zniesienia danych środków.

SEKCJA  D

POLITYKA KONKURENCJI

Artykuł  35

Definicja

Następujące sytuacje wykluczają sprawne funkcjonowanie niniejszej Umowy w zakresie, w jakim mogą wpływać na handel między Wspólnotą a Republiką Południowej Afryki:

a)
umowy i uzgodnione praktyki pomiędzy przedsiębiorstwami w ich powiązaniach horyzontalnych, decyzje stowarzyszeń przedsiębiorstw oraz umowy między przedsiębiorstwami w powiązaniach wertykalnych, które skutkują znacznym uniemożliwieniem lub osłabieniem konkurencji na terytorium Wspólnoty lub Republiki Południowej Afryki, chyba że przedsiębiorstwa są w stanie wykazać, że pozytywne skutki dla konkurencji mają przewagę na skutkami negatywnymi;
b)
nadużywanie przez jedno lub kilka przedsiębiorstw potencjału całego rynku bądź znacznej jego części na terytorium Wspólnoty lub Republiki Południowej Afryki.
Artykuł  36

Wykonanie

Jeżeli w momencie wejścia w życie niniejszej Umowy którakolwiek ze Stron nie przyjęła jeszcze w ramach swojej jurysdykcji niezbędnych przepisów ustawowych i wykonawczych w celu wykonania postanowień artykułu 35, realizuje ona przedmiotowe zadanie w terminie trzech lat.

Artykuł  37

Właściwe środki

W przypadku gdy zdaniem Wspólnoty lub Republiki Południowej Afryki dana praktyka na jej rynku wewnętrznym jest niezgodna z warunkami artykułu 35, oraz:

a)
jest nieodpowiednia na mocy przepisów wykonawczych określonych w artykule 36; lub
b)
w przypadku braku takich przepisów oraz jeżeli praktyka taka skutkuje bądź może skutkować poważnym uszczerbkiem dla interesów drugiej Strony lub szkodą majątkową dla jej przemysłu krajowego, włącznie z sektorem usługowym;

zainteresowana Strona może podjąć właściwe środki zgodnie z przepisami jej prawa, po konsultacji w ramach Rady Współpracy lub po upływie 30 dni roboczych od dnia skierowania sprawy do konsultacji. Przy podejmowaniu właściwych środków należy uwzględnić kompetencje odpowiedniego organu do spraw konkurencji.

Artykuł  38

Kurtuazja

1.
Strony postanawiają, że zawsze kiedy Komisja lub odpowiedni organ Republiki Południowej Afryki do spraw konkurencji ma powód, aby twierdzić, że na terytorium podlegającym drugiemu organowi mają miejsce praktyki antykonkurencyjne określone na mocy artykułu 35 i wpływają one w znacznym stopniu na istotne interesy Stron, może przedstawić wniosek, aby organ do spraw konkurencji drugiej Strony podjął właściwe czynności zaradcze w zakresie zasad tego organu regulujących konkurencję.
2.
Wniosek nie powinien uchybiać żadnym działaniom na mocy praw organu wnioskującego do spraw konkurencji, jakie mogą zostać uważane za niezbędne, oraz nie może w żaden sposób obciążać kompetencji do podejmowania decyzji czy niezależności organu, do którego jest kierowany.
3.
Bez uszczerbku dla swych odpowiednich działań, praw, zobowiązań czy niezależności, organ do spraw konkurencji, do którego kierowany jest wniosek, rozważa oraz zwraca szczególną uwagę na wyrażone poglądy i dokumentację dostarczoną przez organ składający wniosek, zwłaszcza zwraca uwagę na charakter przedmiotowych działań antykonkurencyjnych, zaangażowaną firmę bądź zaangażowane firmy oraz przypuszczalny szkodliwy wpływ na istotne interesy poszkodowanej Strony.
4.
W przypadku gdy Komisja lub organ Republiki Południowej Afryki do spraw konkurencji podejmuje decyzję o przeprowadzaniu dochodzenia lub zamierza podjąć działania, które mogą mieć istotne znaczenie dla interesów drugiej Strony, Strony zobowiązane są, na wniosek jednej z nich, przeprowadzić konsultacje oraz podjąć wysiłki w kierunku znalezienia rozwiązania, które byłoby możliwe do przyjęcia dla obu Stron, w świetle ich znaczących interesów, zwracając należytą uwagę na wzajemne przepisy prawa, suwerenność, niezależność odpowiednich organów do spraw konkurencji oraz na względy kurtuazji.
Artykuł  39

Pomoc techniczna

Wspólnota zapewni Republice Południowej Afryki pomoc techniczną w zakresie restrukturyzacji jej prawa i polityki konkurencji. Pomoc taka może obejmować między innymi:

a)
wymianę ekspertów;
b)
organizację seminariów;
c)
szkolenia.
Artykuł  40

Informacja

Strony wymieniają informacje z uwzględnieniem ograniczeń nałożonych przez wymogi tajemnicy zawodowej i handlowej.

SEKCJA  E

POMOC PUBLICZNA

Artykuł  41

Pomoc publiczna

1.
W zakresie, w jakim może to wpłynąć na handel między Wspólnotą a Republiką Południowej Afryki, pomoc publiczna faworyzująca niektóre przedsiębiorstwa czy produkcję niektórych towarów, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji i nie wspiera szczególnego celu lub szczególnych celów drugiej Strony w odniesieniu do porządku publicznego, wyklucza sprawne funkcjonowanie niniejszej Umowy.
2.
Strony zgadzają się, że w ich wspólnym interesie leży zapewnienie, aby pomoc publiczna była udzielana w sposób uczciwy, sprawiedliwy i przejrzysty.
Artykuł  42

Środki zaradcze

1.
Jeżeli zdaniem Wspólnoty lub Republiki Południowej Afryki określona praktyka jest niezgodna z warunkami artykułu 41 oraz praktyka taka stanowi lub może stanowić poważne naruszenie interesów drugiej Strony lub może spowodować szkodę majątkową dla jej przemysłu krajowego, w przypadku braku odpowiedniego rozwiązania na mocy obowiązujących zasad i procedur, Strony postanawiają przystąpić do wzajemnych konsultacji, w celu znalezienia rozwiązania, które byłoby zadowalające dla obu Stron. Konsultacje takie nie mogą naruszać praw i obowiązków Stron w zakresie ich odnośnych przepisów prawa i zobowiązań międzynarodowych.
2.
W kontekście powyższych konsultacji każda Strona może wezwać Radę Współpracy do zbadania celów porządku publicznego Stron, uzasadniających udzielenie pomocy publicznej określonej w artykule 41.
Artykuł  43

Przejrzystość

Każda ze Stron zapewnia przejrzystość w zakresie pomocy publicznej. W szczególności, na wniosek jednej Strony, druga Strona dostarcza informacji dotyczących systemów pomocy, poszczególnych indywidualnych przypadków pomocy publicznej lub całkowitej kwoty i rozdziału udzielonej pomocy. W wymianie informacji między Stronami należy uwzględnić ograniczenia nałożone przez przepisy prawa Stron odnoszące się do wymogów dotyczących tajemnicy handlowej i zawodowej.

Artykuł  44

Rewizja

1.
W przypadku zasad postanowień lub procedur w zakresie wykonania postanowień artykułu 41, w odniesieniu do pomocy publicznej lub subsydiów stosuje się postanowienia artykułów VI i XVI Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu z 1994 roku oraz Porozumienie WTO w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych.
2.
Rada Współpracy dokonuje okresowej rewizji postępu w przedmiotowych kwestiach. W szczególności nadal rozwija współprace oraz porozumienie w zakresie środków podejmowanych przez każdą Stronę w odniesieniu do sposobu wykonania artykułu 41.

SEKCJA  F

INNE POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE HANDLU

Artykuł  45

Zamówienia publiczne

1.
Strony postanawiają współpracować w zakresie zapewnienia, aby system regulujący dostęp do przetargów organizowanych przez Strony był uczciwy, sprawiedliwy i przejrzysty.
2.
Rada Współpracy dokonuje okresowej rewizji postępu w tej kwestii.
Artykuł  46

Własność intelektualna

1.
Strony zapewniają odpowiednią i skuteczną ochronę praw własności intelektualnej, zgodnie z najwyższymi standardami międzynarodowymi. Strony stosują Porozumienie WTO w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS) z dnia 1 stycznia 1996 roku i zobowiązują się dążyć, w miarę potrzeb, do poprawy ochrony przewidzianej na mocy tego Porozumienia.
2.
W razie pojawienia się problemów w dziedzinie ochrony własności intelektualnej, wpływających na warunki handlowe, Strony podejmują pilnie konsultacje, na wniosek jednej z nich, w celu znalezienia rozwiązania satysfakcjonującego obie Strony.
3.
Wspólnota i jej Państwa Członkowskie potwierdzają znaczenie, jakie przywiązują do zobowiązań wynikających z:
a)
Protokołu do Porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków (Madryt 1989 rok);
b)
Międzynarodowej konwencji o ochronie wykonawców, producentów fonogramów i organizacji nadawczych (Rzym 1961 rok);
c)
Układu o współpracy patentowej (Waszyngton 1979 rok, zmieniony i zmodyfikowany w 1984 roku).
4.
Bez uszczerbku dla zobowiązań wynikających z porozumienia WTO w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS), Republika Południowej Afryki mogłaby przychylnie rozważyć sprawę przystąpienia do wielostronnych konwencji, określonych w ustępie 3.
5.
Strony potwierdzają znaczenie, jakie przywiązują do następujących instrumentów:
a)
postanowień Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług do celów rejestracji znaków (Genewa 1977 rok, zmienione w 1979 roku);
b)
Konwencji berneńskiej o ochronie dziel literackich i artystycznych (Akt paryski, 1971 rok);
c)
Międzynarodowej konwencji o ochronie nowych odmian roślin (UPOV) (Akt genewski, 1978 rok);
d)
Traktatu budapeszteńskiego o międzynarodowym uznawaniu depozytu drobnoustrojów do celów postępowania patentowego (1977 rok, zmodyfikowany w 1980 roku);
e)
Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej (Akt sztokholmski, zmieniony w 1979 roku) WIPO;
f)
Traktatu WIPO o prawie autorskim (WCT), 1996 rok.
6.
W celu ułatwienia wprowadzenia niniejszego artykułu w życie Wspólnota, na wniosek i na wzajemnie uzgodnionych warunkach, może udzielić Republice Południowej Afryki pomocy technicznej, miedzy innymi w zakresie przygotowania przepisów ustawowych i wykonawczych dotyczących ochrony i stosowania praw własności intelektualnej, zapobiegania nadużywaniu tych praw, zakładania i wzmacniania krajowych biur i innych agencji zajmujących się stosowaniem oraz ochroną praw własności intelektualnej, włącznie ze szkoleniem personelu.
7.
Strony postanawiają, że do celów niniejszej Umowy własność intelektualna obejmuje w szczególności prawa autorskie, w tym prawa autorskie do programów komputerowych i prawa pokrewne, modele użytkowe, patenty, włącznie z wynalazkami biotechnicznymi, projekty przemysłowe, oznaczenia geograficzne, włącznie z nazwami pochodzenia, znaki towarowe i znaki usługowe, topografie układów scalonych oraz ochronę prawną baz danych i ochronę przed nieuczciwą konkurencją, określoną w artykule 10a Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej, a także ochronę poufnych informacji dotyczących wiedzy specjalistycznej.
Artykuł  47

Normalizacja i ocena zgodności

Strony będą współpracowały w zakresie normalizacji, metrologii, certyfikacji i jakości, w celu zmniejszenia różnic występujących między Stronami w tych dziedzinach, zlikwidowania barier technicznych i ułatwienia dwustronnego handlu. Współpraca ta obejmuje:

a)
środki, zgodnie z postanowieniami Porozumienia WTO w sprawie barier technicznych w handlu, mające na celu wspieranie lepszego wykorzystania międzynarodowych przepisów technicznych, norm i procedur oceny zgodności, w tym szczególne środki branżowe;
b)
opracowywanie umów o wzajemnym uznawaniu oceny zgodności w sektorach o obopólnym znaczeniu gospodarczym;
c)
współpracę w dziedzinie zarządzania i zapewniania jakości w wybranych sektorach, mających znaczenie dla Republiki Południowej Afryki;
d)
ułatwianie pomocy technicznej na rzecz południowoafrykańskich inicjatyw związanych z tworzeniem możliwości w dziedzinach akredytacji, metrologii i normalizacji;
e)
opracowywanie praktycznych powiązań między organizacjami do spraw normalizacji, akredytacji i certyfikacji, europejskimi i Republiki Południowej Afryki.
Artykuł  48

Cła

1.
Strony wspierają i ułatwiają współpracę między swoimi służbami celnymi w celu zapewnienia przestrzegania postanowień dotyczących handlu i zagwarantowania uczciwej wymiany handlowej. Współpraca przyczyni się między innymi do wymiany informacji oraz programów szkoleniowych.
2.
Bez uszczerbku dla innych form współpracy przewidzianej w niniejszej Umowie, w szczególności na mocy artykułu 90, organy administracyjne Umawiających się Stron zapewniają wzajemną pomoc, zgodnie z protokołem 2 niniejszej Umowy.
Artykuł  49

Statystyka

Strony postanawiają współpracować w dziedzinie statystyki. Współpraca będzie nastawiona głównie na harmonizację metod statystycznych i działań praktycznych, umożliwiających, zgodnie z obopólnie ustalonymi podstawami, przetwarzanie danych dotyczących obrotu towarowego i handlu usługami oraz, bardziej ogólnie, danych dotyczących każdej dziedziny objętej niniejszą Umową i nadającej się do ujęcia statystycznego.

TYTUŁ  IV

WSPÓŁPRACA GOSPODARCZA

Artykuł  50

Wstęp

Strony postanawiają rozwijać i wspierać współpracę gospodarczą i przemysłową dla obopólnej korzyści oraz w interesie całego regionu południowej Afryki, przez poszerzanie i wzmacnianie swoich powiązań gospodarczych, wspieranie trwałego rozwoju gospodarczego, popieranie struktur regionalnej współpracy gospodarczej, promowanie współpracy między małymi i średnimi przedsiębiorstwami, ochronę i poprawę środowiska naturalnego, promowanie gospodarczych możliwości grup poszkodowanych na tle historycznym, w tym kobiet, ochronę i wspieranie praw pracowników i związków zawodowych.

Artykuł  51

Przemysł

Współpraca w tej dziedzinie ma na celu ułatwienie restrukturyzacji i modernizacji przemysłu Republiki Południowej Afryki, przy jednoczesnym poparciu dla jego konkurencyjności i wzrostu, oraz przez stworzenie korzystnych warunków dla obopólnie korzystnej współpracy między przemysłami Republiki Południowej Afryki a Wspólnoty.

Współpraca ma na celu między innymi:

a)
popieranie współpracy między podmiotami gospodarczymi Stron (przedsiębiorstwami, specjalistami, organizacjami branżowymi oraz innymi organizacjami handlowymi, organizacjami pracowniczymi itd.);
b)
popieranie dążeń państwowych i prywatnych sektorów w Republice Południowej Afryki do restrukturyzacji i modernizacji przemysłu, na warunkach zapewniających ochronę środowiska, stały rozwój i umocnienie gospodarki;
c)
tworzenie środowiska sprzyjającego prywatnym inicjatywom, w celu stymulowania i zróżnicowania wydajności rynku wewnętrznego i rynku wywozu;
d)
popieranie większego wykorzystania zasobów ludzkich Republiki Południowej Afryki oraz jej potencjału przemysłowego, między innymi przez ułatwienie dostępu do kredytów i finansów inwestycyjnych oraz wspieranie innowacji przemysłowej, przekazywania technologii, kształcenia, badania i rozwoju technologicznego.
Artykuł  52

Wspieranie i ochrona inwestycji

Współpraca między Stronami ma na celu stworzenie klimatu sprzyjającego i wspierającego inwestycje korzystne dla obu Stron, zarówno krajowe, jak i zagraniczne, w szczególności przez zapewnienie lepszych warunków ochrony inwestycji, wspieranie inwestycji, transfer kapitału oraz wymianę informacji dotyczących możliwości inwestycyjnych.

Cele współpracy mają między innymi ułatwiać i popierać:

a)
w miarę potrzeb, zawieranie między Państwami Członkowskimi a Republiką Południowej Afryki umów o wspieraniu i ochronie inwestycji;
b)
w miarę potrzeb, zawieranie między Państwami Członkowskimi a Republiką Południowej Afryki umów mających na celu uniknięcie podwójnego opodatkowania;
c)
wymianę informacji dotyczących możliwości inwestycyjnych;
d)
prace na rzecz zharmonizowanych i uproszczonych procedur i działań administracyjnych w zakresie inwestycji;
e)
wspieranie, za pomocą właściwych instrumentów, promowanie i wspieranie inwestycji w Republice Południowej Afryki i całym regionie południowoafrykańskim.
Artykuł  53

Rozwój handlu

1.
Strony zobowiązują się rozwijać, różnicować i zwiększać wzajemną wymianę handlową oraz konkurencyjność produkcji Republiki Południowej Afryki, na rynkach wewnętrznych, regionalnych i międzynarodowych.
2.
Współpraca w dziedzinie rozwoju handlu koncentruje się w szczególności na:
a)
opracowywaniu właściwych strategii rozwoju handlu oraz tworzeniu w handlu środowiska sprzyjającego konkurencyjności;
b)
tworzeniu możliwości i rozwijaniu zasobów ludzkich oraz umiejętności zawodowych w dziedzinie handlu i usług pomocniczych, zarówno w sektorze państwowym, jak i prywatnym, włącznie z siłą roboczą;
c)
wymianie informacji dotyczących wymogów rynku;
d)
przekazywaniu wiedzy specjalistycznej i technologii, przez inwestycje i wspólne przedsięwzięcia;
e)
rozwoju sektora prywatnego, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw handlowych;
f)
zakładaniu, przystosowywaniu i umacnianiu organizacji zajmujących się rozwojem handlu i usługami pomocniczymi;
g)
współpracy regionalnej ukierunkowanej na rozwój handlu i infrastruktury handlowej i usługowej w regionie południowoafrykańskim.
Artykuł  54

Mikroprzedsiębiorstwa oraz małe i średnie przedsiębiorstwa

Strony dążą do rozwoju i umacniania mikroprzedsiębiorstw (MP) oraz małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) w Republice Południowej Afryki, oraz do wspierania współpracy między małymi i średnimi przedsiębiorstwami we Wspólnocie i w Republice Południowej Afryki i regionie południowoafrykańskim, w sposób uwzględniający równość mężczyzn i kobiet. Strony, między innymi:

a)
w miarę potrzeb, współpracują w zakresie tworzenia ram prawnych; administracyjnych, instytucjonalnych, technicznych, podatkowych i finansowych do zakładania i rozwoju mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw;
b)
udzielają mikroprzedsiębiorstwom oraz małym i średnim przedsiębiorstwom pomocy, niezależnie od ich statusu prawnego, w dziedzinach takich, jak doskonalenie kwalifikacji, technologia i wprowadzanie do obrotu;
c)
udzielają pomocy firmom, organizacjom, autorom strategii oraz placówkom świadczącym usługi, określonym w literze b), w formie odpowiedniego wsparcia technicznego, wymiany informacji i tworzenia możliwości;
d)
ustanawiają i ułatwiają właściwe powiązania między podmiotami gospodarczymi z sektora prywatnego w Republice Południowej Afryki, regionie południowoafrykańskim i we Wspólnocie, w celu poprawy przepływu informacji (odnoszących się do opracowania i wdrożenia strategii, tendencji i możliwości handlowych, tworzenia sieci, wspólnych przedsięwzięć oraz przekazywania kwalifikacji).
Artykuł  55

Społeczeństwo informacyjne - telekomunikacja i technologia informacyjna

1.
Strony postanawiają współpracować w dziedzinie technologii łączności i technologii informacyjnej (ICT), które uważają za kluczowe sektory nowoczesnego społeczeństwa oraz które mają zasadnicze znaczenie dla rozwoju gospodarczego i społecznego oraz rozwoju społeczeństwa informacyjnego. Łączność w tym kontekście obejmuje technologie pocztowe, nadawcze, telekomunikacyjne, informacyjne. Współpraca ma na celu:
a)
poprawę dostępu podmiotów publicznych i osób prywatnych w Republice Południowej Afryki do środków łączności, elektroniki i do technologii informacyjnej przez wspieranie rozwoju sieci infrastruktury, zasobów ludzkich i właściwych polityk w odniesieniu do społeczeństwa informacyjnego w Republice Południowej Afryki;
b)
wspieranie współpracy w tej dziedzinie między krajami regionu południowoafrykańskiego, zwłaszcza w kontekście technologii satelitarnej;
c)
sprostanie wyzwaniom stawianymi przez globalizację, nowe technologie, restrukturyzację instytucjonalną i branżową oraz luki występujące w podstawowych i zaawansowanych usługach informacyjnych.
2.
Współpraca obejmuje między innymi:
a)
dialog na temat różnych aspektów społeczeństwa informacyjnego, włącznie z aspektami regulacyjnymi i polityką łączności;
b)
wymianę informacji i ewentualną pomoc techniczną w zakresie kwestii regulacyjnych, normalizacji, badania zgodności i certyfikacji technologii informatycznych i łączności oraz wykorzystania częstotliwości;
c)
upowszechnianie nowych technologii informacyjnych i łączności oraz opracowywanie nowych urządzeń, w szczególności w odniesieniu do połączeń sprzęgających sieci i współdziałania zastosowań;
d)
promowanie i wykonywanie wspólnych badań naukowych, rozwój technologiczny w zakresie projektów w dziedzinie nowych technologii odnoszących się do społeczeństwa informacyjnego;
e)
dostęp organizacji Republiki Południowej Afryki do projektów lub programów Wspólnoty, na podstawie regulacji w różnych dziedzinach, oraz dostęp organizacji Unii Europejskiej do czynności podejmowanych przez Republikę Południowej Afryki na takich samych zasadach.
Artykuł  56

Współpraca w zakresie usług pocztowych

Współpraca w tej dziedzinie obejmuje:

a)
wymianę informacji oraz dialog w sprawach związanych z usługami pocztowymi, w odniesieniu między innymi do działań regionalnych i międzynarodowych, aspektów regulacyjnych oraz decyzji dotyczących polityki w tej dziedzinie;
b)
pomoc techniczną w opracowywaniu regulacji, norm operacyjnych oraz w odniesieniu do rozwoju zasobów ludzkich;
c)
promowanie i wykonywanie wspólnych projektów, włącznie z badaniami naukowymi, w zakresie rozwoju technologicznego w tym sektorze.
Artykuł  57

Energia

1.
Współpraca w tej dziedzinie ma na celu:
a)
poprawę dostępu obywateli Republiki Południowej Afryki do oferowanych, niezawodnych i trwałych źródeł energii;
b)
reorganizację i modernizację podsektorów w zakresie produkcji, dystrybucji i zużycia energii elektrycznej, w celu zapewnienia odpowiednich usług w optymalnych warunkach wydajności gospodarczej, rozwoju społecznego i uwarunkowań środowiskowych;
c)
wspieranie współpracy między krajami regionu południowoafrykańskiego, związanej z eksploatacją dostępnych lokalnie źródeł energii, w sposób efektywny i przyjazny dla środowiska.
2.
Współpraca obejmuje w szczególności:
a)
wspieranie opracowywania właściwej polityki energetycznej i polityki infrastruktury w Republice Południowej Afryki;
b)
zróżnicowanie dostaw energii w Republice Południowej Afryki;
c)
poprawę norm wydajności podmiotów gospodarczych w dziedzinie energetyki, w kategoriach technicznych, gospodarczych i finansowych, w szczególności w sektorach energii elektrycznej i paliw ciekłych;
d)
ułatwianie możliwości rozwijania wiedzy specjalistycznej w ośrodkach lokalnych, w szczególności za pomocą szkoleń ogólnych i technicznych;
e)
opracowywanie nowych i odnawialnych form energii elektrycznej oraz wspieranie infrastruktury, w szczególności w zakresie dostaw energii elektrycznej na obszary wiejskie;
f)
poprawę racjonalnego wykorzystania energii, zwłaszcza przez wspieranie wydajności systemów energetycznych;
g)
wspieranie przekazu i wykorzystania technologii przyjaznych dla środowiska;
h)
wspieranie regionalnej współpracy związanej z energią elektryczną w regionie południowoafrykańskim.
Artykuł  58

Górnictwo i minerały

1.
Współpraca w tej dziedzinie ma na celu między innymi:
a)
wspieranie i promowanie środków polityki w tej dziedzinie, mających wpływ na poprawę norm bezpieczeństwa i higieny pracy w przemyśle górniczym oraz warunków zatrudnienia;
b)
udostępnianie informacji dotyczących zasobów mineralnych i nauk o zasobach ziemi, do celów inwestycji związanych z pracami poszukiwawczymi i górnictwem. Współpraca ma również na celu stworzenie obopólnie korzystnego klimatu, zachęcającego do inwestycji w tym sektorze, włącznie z przyciąganiem małych i średnich przedsiębiorstw (oraz środowisk, które uprzednio znajdowały się w niekorzystnym położeniu);
c)
wspieranie polityk zapewniających podejmowanie działalności w sektorze górnictwa, po wnikliwym rozpatrzeniu kwestii dotyczących środowiska naturalnego i stałego rozwoju, z uwzględnieniem szczególnych okoliczności w danym kraju oraz charakteru wydobycia;
d)
współpracę związaną z badaniami technologicznymi i rozwojem w zakresie górnictwa i minerałów.
2.
Współpraca będzie obejmowała działania Republiki Południowej Afryki, podejmowane w ramach Jednostki do spraw Koordynacji Działań w Górnictwie przy Wspólnocie Rozwoju Afryki Południowej (SADC).
Artykuł  59

Transport

1.
Współpraca w tej dziedzinie ma na celu:
a)
poprawę dostępu obywateli Republiki Południowej Afryki do oferowanych, bezpiecznych i niezawodnych form transportu oraz ułatwienie przepływu towarów na terenie kraju, przez wspieranie rozwoju połączonej infrastruktury sieci i systemów transportowych, trwałych w kategoriach ekonomicznych i środowiskowych;
b)
wspieranie współpracy między krajami regionu południowoafrykańskiego, w celu stworzenia trwałej sieci transportowej na potrzeby regionu.
2.
Współpraca koncentruje się w szczególności na:
a)
przyczynianiu się do restrukturyzacji i modernizacji infrastruktury drogowej, kolejowej, portów i portów lotniczych;
b)
stopniowej poprawie warunków transportu lotniczego, kolejowego, drogowego i tranzytu kombinowanego oraz na zarządzaniu drogami, kolejami, portami i portami lotniczymi, a także komunikacją morską i lotniczą;
c)
poprawie bezpieczeństwa w komunikacji lotniczej i morskiej przez zwiększenie pomocy w zakresie nawigacji oraz przy pomocy szkoleń umożliwiających realizacje efektywnych programów.
Artykuł  60

Turystyka

1.
Strony będą współpracowały w celu lepszego rozwoju konkurencyjnej gałęzi turystyki. W tym kontekście Strony postanawiają w szczególności:
a)
wspierać rozwój gałęzi turystyki, która jest źródłem wzrostu gospodarczego i umocnienia gospodarki, zatrudnienia i wymiany zagranicznej;
b)
dążyć do ustanowienia strategicznego przymierza, obejmującego interesy publiczne, prywatne i społeczne, w celu zapewnienia trwałego rozwoju turystyki;
c)
przeprowadzać wspólne działania w takich dziedzinach, jak rozwój produktów i rynków, zasobów ludzkich i struktur instytucjonalnych;
d)
współpracować w zakresie szkoleń w dziedzinie turystyki oraz tworzyć możliwości w zakresie poprawienia norm odnoszących się do usług;
e)
współpracować w zakresie wspierania i rozwoju turystyki lokalnej, przez stosowanie projektów pilotażowych na obszarach wiejskich;
f)
ułatwiać swobodny ruch turystyczny na szeroką skalę.
2.
Strony postanawiają, że współpraca w dziedzinie turystyki będzie się opierała między innymi na następujących wytycznych:
a)
poszanowaniu integralności i interesów społeczności lokalnych, zwłaszcza na obszarach wiejskich;
b)
podkreślaniu znaczenia dziedzictwa kulturowego;
c)
ułatwianiu szkoleń, przekazywaniu wiedzy specjalistycznej i tworzeniu świadomości wśród szerszej społeczności;
d)
zapewnianiu pozytywnej interakcji między turystyką a zachowaniem środowiska naturalnego;
e)
wspieraniu współpracy regionalnej w regionie południowoafrykańskim.
Artykuł  61

Rolnictwo

1.
Współpraca w tej dziedzinie ma na celu wspieranie zintegrowanego, harmonijnego i stałego rozwoju obszarów wiejskich w Republice Południowej Afryki. Współpraca będzie w szczególności nastawiona na:
a)
w miarę potrzeb, modernizację i restrukturyzację sektora rolnego, za pomocą metod obejmujących modernizację infrastruktury i wyposażenia, rozwój technik pakowania i składowania oraz udoskonalenie prywatnych sieci dystrybucyjnych i handlowych;
b)
ułatwianie rozwoju i podniesienie konkurencyjności rolników ze społeczności znajdujących się uprzednio w niekorzystnym położeniu oraz zapewnienie właściwych usług rolniczych w tym zakresie;
c)
zróżnicowanie i rozwijanie zdolności produkcyjnych i rynków zewnętrznych;
d)
podjęcie i rozwijanie współpracy w zakresie zdrowia zwierząt, zdrowia roślin oraz technik produkcji rolnej;
e)
kontrolę środków prowadzących do harmonizacji norm i postanowień dotyczących zdrowia zwierząt i roślin, w celu ułatwienia handlu, z uwzględnieniem obowiązującego ustawodawstwa Stron oraz zgodnie z zasadami WTO.
2.
Współpraca będzie polegała między innymi na przekazywaniu wiedzy specjalistycznej, tworzeniu przedsiębiorstw joint venture i programach tworzenia możliwości.
Artykuł  62

Rybołówstwo

Współpraca w tej dziedzinie ukierunkowana jest na wspieranie trwałego zarządzania zasobami rybołówstwa i ich wykorzystanie, z uwzględnieniem długoterminowego interesu obu Stron. Będzie ona polegała na wymianie informacji oraz opracowaniu i wdrożeniu uzgodnień, które mogą dotyczyć gospodarczych, handlowych, rozwojowych, naukowych i technicznych aspiracji Stron. Uzgodnienia te zostaną określone w oddzielnej umowie dotyczącej rybołówstwa, która będzie korzystna dla obu Stron. Strony zobowiązują się zawrzeć taką umowę możliwie jak najszybciej.

Artykuł  63

Usługi

Strony postanawiają sprzyjać współpracy w sektorze usług ogólnie, a w szczególności w dziedzinie bankowości, ubezpieczeń oraz innych usług finansowych, miedzy innymi przez:

a)
wspieranie handlu usługami;
b)
w miarę potrzeb, wymianę informacji dotyczących zasad, przepisów ustawowych i wykonawczych regulujących kwestie sektora usługowego na terytoriach obu Stron;
c)
udoskonalanie działań związanych z rachunkowością, audytem, nadzorem i regulacją usług finansowych i kontroli finansowych, na przykład przez opracowanie przystepniejszych programów szkoleniowych.
Artykuł  64

Polityka ochrony konsumentów i ochrona zdrowia konsumenta

Strony podejmują współprace w dziedzinie polityki ochrony konsumenta i ochrony zdrowia konsumenta, mającą na celu w szczególności:

a)
ustanowienie systemów wzajemnej informacji na temat produktów niebezpiecznych i objętych zakazem na terytorium danego kraju;
b)
wymianę informacji i doświadczeń w zakresie ustanowienia i prowadzenia nadzoru oferowanych produktów i bezpieczeństwa produktów po ich wprowadzeniu do obrotu;
c)
poprawę procesu udzielania konsumentom informacji, w szczególności na temat cen oraz właściwości oferowanych produktów i usług;
d)
wspieranie wymiany między przedstawicielami organizacji konsumenckich;
e)
zwiększenie zgodności między politykami i systemami ochrony konsumenta;
f)
wymianę informacji dotyczących rosnącej świadomości konsumentów, za pomocą informowania i kształcenia;
g)
wzajemne powiadamianie o środkach wykonawczych oraz współpracę między Stronami w zakresie wykrywania szkodliwych lub nieuczciwych praktyk handlowych;
h)
wymianę informacji dotyczących skutecznych sposobów naprawy krzywd wyrządzonych konsumentom na skutek bezprawnych działań.

TYTUŁ  V

WSPÓŁPRACA NA RZECZ ROZWOJU

SEKCJA  A

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  65

Cele

1.
Współpraca na rzecz rozwoju między Wspólnotą a Republiką Południowej Afryki jest prowadzona w kontekście dialogu politycznego i partnerstwa oraz stanowi wsparcie dla polityk i reform przeprowadzanych przez władze krajowe.
2.
Współpraca na rzecz rozwoju przyczynia się w szczególności do harmonijnego i stałego rozwoju gospodarczego i społecznego Republiki Południowej Afryki oraz do jej wprowadzenia do gospodarki ogólnoświatowej i wzmocnienia fundamentów demokratycznego społeczeństwa i państwa rządzonego według zasad państwa prawnego, w którym przestrzega się podstawowych wolności oraz praw człowieka w aspekcie politycznym, społecznym i kulturowym.
3.
W tym kontekście sprawą nadrzędną są działania wspierające walkę z ubóstwem.
Artykuł  66

Priorytety

1.
Współpraca na rzecz rozwoju obejmuje przede wszystkim następujące obszary:
a)
wsparcie polityk i instrumentów prowadzących do stopniowej integracji gospodarki Republiki Południowej Afryki z gospodarką ogólnoświatową i handlem ogólnoświatowym, wsparcie wzrostu zatrudnienia, rozwoju trwałych przedsiębiorstw prywatnych, współpracy regionalnej i integracji. W tym kontekście szczególna uwaga zostanie zwrócona na udzielenie poparcia wysiłkom dostosowawczym, podejmowanym w regionie przez ustanowienie strefy wolnego handlu na mocy niniejszej Umowy, w szczególności w ramach Unii Celnej Afryki Południowej;
b)
poprawa warunków życia i zapewnienie podstawowych usług socjalnych;
c)
wspieranie demokratyzacji, ochrony praw człowieka, należytej administracji publicznej, wzmocnienie społeczeństwa obywatelskiego i poparcie dla jego integracji z procesem rozwoju.
2.
Popierany będzie dialog między władzami publicznymi a partnerami i działaczami spoza sektora rządowego.
3.
Programy koncentrują się wokół podstawowych potrzeb społeczności, które uprzednio znajdowały się w niekorzystnym położeniu, oraz odzwierciedlają charakter rozwoju i jego wymiar środowiskowy.
Artykuł  67

Uprawnieni beneficjenci

Partnerami współpracy, uprawnionymi do pomocy finansowej i technicznej, są organy na poziomie kraju, prowincji i jednostki lokalnej oraz instytucje publiczne, organizacje pozarządowe i organizacje społeczne, organizacje regionalne i międzynarodowe, instytucje oraz podmioty publiczne lub prywatne. Strony mogą wspólnie wyznaczyć także inny organ, uprawniony do przedmiotowej pomocy.

Artykuł  68

Środki i metody

1.
Środki, jakie można zastosować w ramach działań związanych ze współpracą, określone w artykule 66, obejmują w szczególności badania, pomoc techniczną, szkolenia lub inne usługi, dostawy i prace, a także audyty i misje związane z oceną i monitorowaniem.
2.
Finansowanie przez Wspólnotę, w walucie lokalnej lub obcej, w zależności od potrzeb i charakteru działania, może obejmować:
a)
rządowe wydatki budżetowe w celu wspierania procesu wdrażania reform i polityki w sektorach o znaczeniu priorytetowym, określonych w drodze dialogu politycznego;
b)
inwestycje (z wyjątkiem zakupu budynków) i wyposażenie;
c)
w niektórych przypadkach, zwłaszcza gdy program jest wdrażany przez partnera spoza sektora rządowego, stałe wydatki.
3.
Udział ze strony partnerów określonych w artykule 67 jest w zasadzie wymagany w przypadku każdego działania w ramach współpracy. Charakter i kwotę tego udziału dostosowuje się do możliwości partnera i charakteru działania.
4.
Można poszukiwać pewnej spójności i komplementarności z innymi fundatorami, szczególnie z Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej.
5.
Strony podejmą właściwe kroki w celu zapewnienia, aby ogół społeczeństwa był informowany o wspólnotowym charakterze współpracy na rzecz rozwoju na mocy niniejszej Umowy.
Artykuł  69

Programowanie

1.
W kontekście bliskich kontaktów między Wspólnotą a Rządem Republiki Południowej Afryki, z udziałem Europejskiego Banku Inwestycyjnego, opracowuje się wieloletni program orientacyjny, oparty na szczególnych celach, określonych na podstawie priorytetów z artykułu 66 i zalecanych formach opracowania, wprowadzenia w życie i monitorowania współpracy w zakresie rozwoju oraz wynikających z tego działań. Dyskusje programowe prowadzą do opracowania i podpisania przez obie Strony wieloletniego programu orientacyjnego.
2.
Do wieloletniego programu orientacyjnego załącza się szczegółowe informacje na temat procedur działania oraz postanowień w celu wprowadzenia w życie i monitorowania współpracy na rzecz rozwoju.
Artykuł  70

Określenie, opracowanie i ocena projektu

1.
Za określenie i opracowanie działań w zakresie rozwoju odpowiada krajowy urzędnik zatwierdzający z ramienia rządu Republiki Południowej Afryki, określony w artykule 80 lub inny uprawniony beneficjent określony w artykule 67.
2.
Dokumentacja projektu lub programu, przedłożona w celu sfinansowania przedsięwzięcia przez Wspólnotę, musi zawierać wszystkie informacje niezbędne do przeprowadzenia oceny. Dokumentacja jest oficjalnie przekazywana przez krajowego urzędnika zatwierdzającego lub innych uprawnionych beneficjentów na ręce przewodniczącego delegacji.
3.
Krajowy urzędnik zatwierdzający i/lub inni uprawnieni beneficjenci oraz Wspólnota dokonują oceny działań w zakresie rozwoju.
Artykuł  71

Propozycja i decyzja w zakresie finansowania

1.
Przewodniczący delegacji streszcza wnioski z oceny w propozycji finansowania, opracowanej w ścisłej współpracy z krajowym urzędnikiem zatwierdzającym i/lub partnerem składającym wniosek.
2.
Komisja opracowuje ostatecznie propozycję finansowania i przesyła ją organowi decyzyjnemu Wspólnoty.
Artykuł  72

Porozumienie w sprawie finansowania

1.
Każdy projekt lub program zatwierdzony przez Wspólnotę podlega:
a)
porozumieniu w sprawie finansowania, zawartemu miedzy Komisją, występującą z ramienia Wspólnoty, a krajowym urzędnikiem zatwierdzającym, występującym w imieniu rządu Republiki Południowej Afryki, lub uprawnionym beneficjetem;
b)
lub umowie z organizacjami międzynarodowymi lub osobami prawnymi, osobami fizycznymi lub innymi podmiotami określonymi w artykule 67, odpowiedzialnymi za realizację projektu bądź programu.
2.
Wszystkie porozumienia lub umowy w sprawie finansowania przewidują kontrole na miejscu, przeprowadzane przez Komisję i Europejski Trybunał Obrachunkowy.

SEKCJA  B

WYKONANIE

Artykuł  73

Kwalifikacja kontrahentów i dostaw

1.
Do udziału w zaproszeniu do składania ofert oraz w zamówieniach uprawnione są na takich samych warunkach wszystkie osoby fizyczne i prawne w Państwach Członkowskich Unii Europejskiej, w Republice Południowej Afryki i Państwach AKP. Do udziału można dopuścić inne kraje rozwijające się, w przypadkach właściwie umotywowanych oraz w celu zapewnienia jak najlepszego stosunku efektywności względem kosztów.
2.
Dostawy pochodzą z Państw Członkowskich, Republiki Południowej Afryki oraz z Państw AKP. Dostawy z innych krajów są dozwolone w odpowiednio uzasadnionych, wyjątkowych przypadkach.
Artykuł  74

Instytucja zamawiająca

1.
Zamówienia publiczne na roboty, dostawy i usługi są opracowywane, negocjowane i zawierane przez uprawnionego beneficjenta, w porozumieniu oraz we współpracy z Komisją.
2.
Uprawniony beneficjent może wystąpić do Komisji z wnioskiem o opracowanie, negocjowanie i zawarcie w jego imieniu zamówień publicznych na usługi, bezpośrednio lub przez odpowiedniego przedstawiciela.
Artykuł  75

Procedury udzielania zamówień publicznych

Procedury udzielania zamówień publicznych finansowanych przez Wspólnotę są ustanowione w ogólnych klauzulach załączonych do porozumień finansowych.

Artykuł  76

Ogólne regulacje i warunki

Udzielanie i wykonywanie zamówień na roboty, dostawy i usługi, finansowanych przez Wspólnotę, podlega postanowieniom niniejszej Umowy oraz odnośnym ogólnym regulacjom dotyczącym zamówień na roboty, dostawy i usługi i ogólnym warunkom, przyjętym na mocy decyzji Rady Współpracy.

Artykuł  77

Rozstrzyganie sporów

Wszelkie spory między Republiką Południowej Afryki a wykonawcą, dostawcą czy usługodawcą, w trakcie wykonywania zamówienia finansowanego przez Wspólnotę, rozstrzygane są w drodze postępowania arbitrażowego, zgodnie z zasadami proceduralnymi dotyczącymi postępowania pojednawczego i arbitrażowego w sprawach zamówień, przyjętymi na mocy decyzji Rady Współpracy.

Artykuł  78

Uzgodnienia fiskalne i celne

1.
Rząd Republiki Południowej Afryki stosuje całkowite zwolnienie z należności fiskalnych i celnych oraz/lub podatków lub opłat mających równoważny skutek w odniesieniu do wszystkich umów finansowanych przez Wspólnotę.
2.
Rząd Republiki Południowej Afryki i Komisja ustanawiają szczegółowe postanowienia dotyczące uzgodnień określonych w ustępie 1 w drodze wymiany listów.
Artykuł  79

Naczelny urzędnik zatwierdzający

Komisja wyznacza naczelnego urzędnika zatwierdzającego, odpowiedzialnego za zarządzanie zasobami udostępnianymi przez Wspólnotę w ramach współpracy na rzecz rozwoju z Republiką Południowej Afryki.

Artykuł  80

Krajowy urzędnik zatwierdzający i upoważniony płatnik

1.
Rząd Republiki Południowej Afryki wyznacza krajowego urzędnika zarządzającego, jako swojego przedstawiciela we wszystkich działaniach odnoszących się do projektów finansowanych przez Komisję, stanowiących przedmiot umów finansowych, zawieranych między Republiką Południowej Afryki a Wspólnotą. Należy również wyznaczyć upoważnionego płatnika.
2.
Obowiązki i zadania naczelnego urzędnika zarządzającego i krajowego urzędnika zarządzającego ustanawia się w drodze wymiany dokumentów między Rządem Republiki Południowej Afryki a Komisją, zgodnie z postanowieniami regulacji finansowych Komisji, mających zastosowanie do umów preferencyjnych.
Artykuł  81

Przewodniczący delegacji

1.
Przedstawicielem Komisji w Republice Południowej Afryki jest przewodniczący delegacji, który zapewnia, wraz z krajowym urzędnikiem zarządzającym, realizację, monitorowanie i kontrolę współpracy finansowej i technicznej, zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami oraz postanowieniami niniejszej Umowy. W szczególności przewodniczący delegacji posiada kompetencje w zakresie ułatwiania i przyspieszania procesu przygotowywania, oceny i realizacji projektów i programów.
2.
Rząd Republiki Południowej Afryki przyznaje przewodniczącemu delegacji oraz urzędnikom Komisji przebywającym w Republice Południowej Afryki przywileje i immunitety zgodnie z Konwencją wiedeńską o stosunkach dyplomatycznych z 1961 roku.
3.
Przy określaniu zadań i obowiązków krajowego urzędnika zatwierdzającego i przewodniczącego delegacji Strony starają się zapewnić jak największy stopień zarządzania projektami i programami na szczeblu lokalnym oraz zgodność i spójność z praktykami stosowanymi w pozostałych Państwach AKP.
Artykuł  82

Monitorowanie i ocena

1.
Monitorowanie i ocena mają na celu dokonanie zewnętrznej oceny działań w zakresie rozwoju (przygotowanie, wykonanie i dalsza realizacja) w celu poprawy skuteczności bieżących i przyszłych działań w zakresie rozwoju. Prace te leżą we wspólnej gestii Republiki Południowej Afryki i Wspólnoty.
2.
Republika Południowej Afryki i Wspólnota odpowiadają wspólnie za monitorowanie i ocenę. Strony mogą przeprowadzać coroczne konsultacje w celu dokonania oceny postępu i podjęcia decyzji w sprawie środków, jakie mają zostać podjęte w celu dostosowania i lepszego wykonania wieloletniego programu orientacyjnego oraz w celu przygotowania się do przyszłych działań.

TYTUŁ  VI

WSPÓŁPRACA W INNYCH DZIEDZINACH

Artykuł  83

Nauka i technologia

Strony zobowiązują się pogłębić współpracę w zakresie nauki i technologii. Szczegółowe uzgodnienia dotyczące realizacji tego celu zostały określone w oddzielnej umowie, która weszła w życie w listopadzie 1997 roku.

Artykuł  84

Środowisko naturalne

1.
Strony będą współpracowały na rzecz stałego rozwoju przez racjonalne wykorzystanie nieodnawialnych zasobów naturalnych oraz trwałe wykorzystanie odnawialnych zasobów naturalnych, wspierając tym samym ochronę środowiska naturalnego, przez zapobieganie jego niszczeniu i kontrolę poziomu zanieczyszczenia. Strony będą dążyły do poprawy jakości środowiska naturalnego oraz będą współpracowały w zakresie zwalczania globalnych problemów związanych ze środowiskiem naturalnym.
2.
Strony zwrócą szczególną uwagę na rozwój możliwości w zakresie zarządzania środowiskiem naturalnym. Prowadzony będzie dialog w sprawie określenia priorytetów w odniesieniu do środowiska naturalnego. W miarę możliwości, Strony zajmą się kwestią wpływu poprzednich polityk południowoafrykańskich na stan środowiska naturalnego i dokonają weryfikacji tego wpływu.
3.
Stosunki w ramach współpracy będą między innymi dotyczyły spraw odnoszących się do urbanizacji i przeznaczenia gruntów do celów rolnictwa i innych; pustynnienia; gospodarki odpadami, włącznie z odpadami niebezpiecznymi i nuklearnymi; zagospodarowania niebezpiecznych chemikaliów; zachowania i trwałego wykorzystania różnorodności biologicznej; trwałego zagospodarowania zasobów leśnictwa; kontroli jakości wody; kontroli zanieczyszczeń przemysłowych i innych; kontroli zanieczyszczeń obszarów przybrzeżnych i zanieczyszczeń morskich oraz zagospodarowania zasobów morskich; zagospodarowania połączonych zlewni wodnych, włącznie z zagospodarowaniem międzynarodowych dorzeczy; gospodarowania zapotrzebowaniem na wodę oraz kwestiami związanymi ze zmniejszeniem emisji gazów cieplarnianych.
Artykuł  85

Kultura

1.
Strony zobowiązują się współpracować w dziedzinie kultury, w celu wspierania gruntownej znajomości i lepszego zrozumienia różnic kulturowych w obrębie Republiki Południowej Afryki i Unii Europejskiej. Strony będą usuwać przeszkody stojące na drodze do wzajemnej komunikacji miedzykulturowej oraz do współpracy, a także będą stymulować świadomość współzależności. Będą sprzyjały udziałowi ludności Republiki Południowej Afryki i Unii Europejskiej w procesie wzajemnego kulturowego wzbogacania.
2.
Kontakty w sferze kultury będą ukierunkowane na zachowanie i rozszerzanie dziedzictwa kulturowego oraz na wytwarzanie i rozpowszechnianie dóbr kulturowych i usług w zakresie kultury. Ułatwieniu kontaktów w sferze kultury służy możliwie jak największe wykorzystanie krajowych, regionalnych i międzyregionalnych nośników informacji oraz infrastruktury, przy równoczesnym promowaniu poszanowania dla praw autorskich i praw pokrewnych.
3.
Strony będą współpracowały w zakresie wydarzeń kulturalnych i wymiany między instytucjami i stowarzyszeniami z Republiki Południowej Afryki i Unii Europejskiej.
Artykuł  86

Kwestie społeczne

1.
Strony będą prowadziły dialog w sprawie współpracy w zakresie kwestii społecznych. Będzie on obejmował kwestie związane z problemami społecznymi powstałymi w następstwie apartheidu, łagodzenia ubóstwa, bezrobocia, równości mężczyzn i kobiet, przemocy wobec kobiet, praw dziecka, stosunków pracy, zdrowia publicznego, bezpieczeństwa w pracy i zaludnienia, lecz nie będzie się do nich ograniczał.
2.
Strony uważają, że rozwój gospodarczy musi iść w parze z postępem społecznym. Uznają obowiązek zagwarantowania podstawowych praw socjalnych, które w szczególności są ukierunkowane na wolność zrzeszania się pracowników, prawa do rokowań zbiorowych, zniesienie pracy przymusowej, zniesienie dyskryminacji w odniesieniu do zatrudniania i zawodów oraz skutecznego wyeliminowania procederu zatrudniania dzieci. Punkt odniesienia dla opracowania tych praw stanowią stosowne normy MOP.
Artykuł  87

Informacja

Strony podejmą właściwe środki w celu promowania i wspierania skutecznej, wzajemnej wymiany informacji. Nadrzędne znaczenie przypisuje się, między innymi, zapewnieniu rozprzestrzeniania informacji dotyczących współpracy między Republiką Południowej Afryki a Wspólnotą. Ponadto Strony dołożą starań, aby podawać do wiadomości ogółu społeczeństwa podstawowe informacje dotyczące Republiki Południowej Afryki i Unii Europejskiej oraz do wiadomości określonych grup odbiorców w Republice Południowej Afryki specjalistyczne informacje na temat polityk Unii Europejskiej, a także szczegółowe informacje na temat polityk Republiki Południowej Afryki do wiadomości określonych grup odbiorców w Unii Europejskiej.

Artykuł  88

Prasa i audiowizualne środki masowego przekazu

Strony popierają współpracę w dziedzinie publikacji prasowych i audiowizualnych środków masowego przekazu w celu wspierania przyszłego rozwoju i sprzyjania niezależności i pluralizmowi w mediach. Współpraca ma polegać między innymi na:

a)
wspieraniu rozwoju zasobów ludzkich, zwłaszcza za pomocą programów szkoleniowych i wymiany dla dziennikarzy oraz specjalistów w dziedzinie środków masowego przekazu;
b)
wspieraniu szerszego dostępu środków masowego przekazu do źródeł informacji;
c)
wymianie technicznej wiedzy specjalistycznej i informacji;
d)
produkcji programów audiowizualnych.
Artykuł  89

Zasoby ludzkie

1.
Strony współpracują w celu zwiększenia wartości zasobów ludzkich w Republice Południowej Afryki, we wszystkich dziedzinach objętych zakresem niniejszej Umowy. Współpraca jest ukierunkowana na umocnienie możliwości instytucjonalnej w kluczowych dziedzinach rządowych, związanych z rozwojem zasobów ludzkich, ze szczególnym uwzględnieniem grup ludności znajdujących się w najbardziej niekorzystnym położeniu.
2.
W celu podniesienia poziomu umiejętności specjalistycznych wśród personelu wyższego szczebla w sektorze publicznym i prywatnym Strony zwiększą współpracę w zakresie edukacji i kształcenia zawodowego, a także współpracę między instytucjami i firmami oświatowymi. Należy zwrócić szczególną uwagę na wspieranie procesu ustanawiania trwałych powiązań między organami w Unii Europejskiej i w Republice Południowej Afryki, specjalizującymi się w danej dziedzinie, w celu zachęcenia do łączenia oraz wymiany doświadczeń i zasobów technicznych.
3.
Strony zachęcają do wymiany informacji w celu rozwijania współpracy w zakresie uznawania stopni i dyplomów przez odpowiednie organy.
4.
Strony popierają wszelkie powiązania oraz współpracę między instytucjami szkolnictwa wyższego, na przykład między uniwersytetami.
Artykuł  90

Walka z narkotykami i procederem prania pieniędzy

Strony zobowiązują się współpracować w zakresie walki z narkotykami i procederem prania pieniędzy. Współpraca ta ma polegać na:

a)
wspieraniu głównego programu Republiki Południowej Afryki w zakresie zwalczania narkomanii oraz poprawie skuteczności regionalnych programów Republiki Południowej Afryki i programów południowoafrykańskich, mających na celu przeciwstawianie się nielegalnemu nadużywaniu środków odurzających i substancji psychotropowych oraz produkcji, dostarczaniu i nielegalnemu handlowi tymi substancjami w oparciu o odpowiednie międzynarodowe konwencje ONZ o zapobieganiu narkomanii;
b)
zapobieganiu wykorzystywania instytucji finansowych Stron do procederu prania środków pieniężnych, pochodzących z działalności przestępczej ogólnie oraz z handlu środkami odurzającymi w szczególności, na podstawie norm równoważnych normom przyjętym przez zainteresowane organy międzynarodowe, w szczególności przez Grupę Specjalną do spraw Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF); oraz
c)
zapobieganiu przejęcia pierwowzorów substancji chemicznych i innych substancji głównych, używanych do nielegalnej produkcji środków odurzających i substancji psychotropowych, na podstawie norm przyjętych przez zainteresowane organy międzynarodowe, zwłaszcza przez Grupę Specjalną do spraw Produktów Chemicznych (CATF).
Artykuł  91

Ochrona danych

1.
Strony współpracują w zakresie poprawy poziomu ochrony przetwarzania danych osobowych, z jednoczesnym uwzględnieniem norm międzynarodowych.
2.
Współpraca w zakresie ochrony danych osobowych może obejmować pomoc techniczną w formie wymiany informacji i ekspertów oraz ustanowienie wspólnych programów i projektów.
3.
Rada Współpracy dokonuje okresowej weryfikacji postępu w tym zakresie.
Artykuł  92

Zdrowie

1.
Strony współpracują w zakresie poprawy zdrowia psychicznego i fizycznego ludności, przez promowanie zdrowia i zapobieganie chorobom.
2.
Współpraca Stron w dziedzinie zdrowia publicznego polega na dzieleniu się wiedzą i doświadczeniami w zakresie programów, które służą między innymi rozpowszechnianiu informacji, lepszemu kształceniu i szkoleniu osób zajmujących się zawodowo zdrowiem publicznym, monitorowaniu chorób i rozwijaniu systemów informacji zdrowotnej, zmniejszeniu zagrożenia ze strony chorób związanych z trybem życia, zapobieganiu HIV/AIDS i innym chorobom zakaźnym oraz zwalczaniu tych chorób.
3.
Współpraca w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy obejmuje wymianę informacji dotyczących środków ustawodawczych i innych, mających zapobiegać wypadkom, chorobom zawodowym i zagrożeniom zdrowia na skutek wykonywanej pracy.
4.
Współpraca w dziedzinie farmacji może obejmować wsparcie w zakresie oceny i rejestracji produktów leczniczych.

TYTUŁ  VII

FINANSOWE ASPEKTY WSPÓŁPRACY

Artykuł  93

Cel

Aby osiągnąć cele niniejszej Umowy, Republika Południowej Afryki korzysta z pomocy finansowej i technicznej ze strony Wspólnoty, w formie dotacji i pożyczek na potrzeby rozwoju społeczno-gospodarczego Republiki Południowej Afryki.

Artykuł  94

Dotacje

Pomoc finansowa w formie dotacji pokrywana jest:

a)
ze specjalnych instrumentów finansowych, ustanowionych w ramach budżetu wspólnotowego, w celu wspierania działań związanych ze współpracą na rzecz rozwoju, określonych w artykułach 65 i 66;
b)
z innych środków finansowych, udostępnianych z innych linii budżetowych Wspólnoty na działalność związaną z rozwojem i współpracą międzynarodową objętą zakresem tych linii budżetowych. Procedura składania i zatwierdzania wniosków, wykonania i kontroli/oceny będzie zgodna z ogólnymi warunkami odnoszącymi się do danej linii budżetowej.
Artykuł  95

Pożyczki

W zakresie pomocy finansowej w formie pożyczek Europejski Bank Inwestycyjny może rozważyć, na wniosek Rady Unii Europejskiej, kwestię rozszerzenia zakresu finansowania projektów inwestycyjnych w Republice Południowej Afryki za pomocą pożyczek długoterminowych, w ramach limitów maksymalnych kwot i okresów ważności, jakie mają zostać ustalone przy stosowaniu odpowiednich postanowień Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

Artykuł  96

Współpraca regionalna

Pomoc finansowa Wspólnoty, określona w poprzednich artykułach, może być wykorzystana do finansowania projektów lub programów w Republice Południowej Afryki, o znaczeniu krajowym lub lokalnym, oraz do celów uczestnictwa Republiki Południowej Afryki w działaniach związanych ze współpracą regionalną, podejmowanych wraz z innymi krajami rozwijającymi się.

TYTUŁ  VIII

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  97

Utworzenie struktury instytucjonalnej

1.
Strony postanawiają ustanowić Radę Współpracy, która będzie pełniła następujące funkcje:
a)
zapewnienie sprawnego funkcjonowania i wykonania Umowy oraz dialogu między Stronami;
b)
badanie rozwoju handlu i współpracy między Stronami;
c)
poszukiwanie właściwych metod zapobiegania problemom, jakie mogą pojawić się w dziedzinach objętych niniejszą Umową;
d)
wymiana opinii i składanie sugestii w kwestiach objętych obopólnym interesem, odnoszących się do handlu i współpracy, włącznie z przyszłymi działaniami i dostępnymi zasobami, za pomocą których można te działania podjąć.
2.
Skład Rady Współpracy, częstotliwość, porządek obrad i miejsce jej posiedzeń podlegają ustaleniom Stron w drodze wzajemnych konsultacji.
3.
Rada Współpracy, określona powyżej, uprawniona jest do podejmowania decyzji w odniesieniu do wszelkich spraw objętych zakresem niniejszej Umowy.
4.
Strony postanawiają wspierać i ułatwiać regularne kontakty między swoimi Parlamentami, w sprawach dotyczących różnych dziedzin współpracy, objętych zakresem niniejszej Umowy.
5.
Strony będą również wspierały kontakty między innymi podobnymi i odpowiednimi instytucjami w Republice Południowej Afryki i Unii Europejskiej, takimi jak Komitet Ekonomiczno-Społeczny Wspólnoty Europejskiej i Krajowa Rada do spraw Rozwoju Gospodarczego i Pracy (NEDLAC) w Republice Południowej Afryki.
Artykuł  98

Szczególna klauzula podatkowa

1.
Klauzula największego uprzywilejowania, przyznawana zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy, lub uzgodnienia przyjęte na mocy niniejszej Umowy, nie mają zastosowania do przywilejów podatkowych, jakie Republika Południowej Afryki i Państwa Członkowskie Unii Europejskiej przewidują bądź mogą przewidywać w przyszłości na podstawie umów o uniknięciu podwójnego opodatkowania lub innych uzgodnień podatkowych albo krajowego ustawodawstwa podatkowego.
2.
Postanowień niniejszej Umowy lub uzgodnień przyjętych na mocy niniejszej Umowy nie można interpretować w celu zapobieżenia przyjęciu lub stosowaniu środków zmierzających do unikania albo uchylania się od podatków, w zastosowaniu przepisów podatkowych umów o uniknięciu podwójnego opodatkowania lub innych uzgodnień podatkowych albo krajowego ustawodawstwa podatkowego.
3.
Postanowień niniejszej Umowy lub uzgodnień przyjętych na mocy niniejszej Umowy nie można interpretować w celu uniemożliwienia Państwom Członkowskim Unii Europejskiej czy Republice Południowej Afryki wyróżniania, w stosowaniu odpowiednich przepisów ich ustawodawstwa podatkowego, podatników znajdujących się w różnych sytuacjach, zwłaszcza w odniesieniu do ich miejsca zamieszkania albo w odniesieniu do miejsca, w którym zainwestowali oni swój kapitał.
Artykuł  99

Czas trwania Umowy

Niniejsza Umowa jest ważna przez czas nieograniczony. Stronom przysługuje prawo rozwiązania niniejszej Umowy na podstawie pisemnego wypowiedzenia. Niniejsza Umowa przestaje obowiązywać w terminie sześciu miesięcy od dnia złożenia wypowiedzenia.

Artykuł  100

Niedyskryminacja

W dziedzinach objętych niniejszą Umową oraz bez uszczerbku dla jej postanowień szczególnych:

a)
uzgodnienia stosowane przez Republikę Południowej Afryki w odniesieniu do Wspólnoty nie mogą prowadzić do dyskryminacji między Państwami Członkowskimi, ich obywatelami, spółkami lub przedsiębiorstwami;
b)
uzgodnienia stosowane przez Wspólnotę i Państwa Członkowskie w odniesieniu do Republiki Południowej Afryki nie mogą prowadzić do dyskryminacji między obywatelami Republiki Południowej Afryki, jej spółkami lub przedsiębiorstwami.
Artykuł  101

Terytorialny zakres stosowania

Niniejszą Umowę stosuje się z jednej strony do terytoriów, na których ma zastosowanie Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską i na warunkach określonych tym Traktacie, oraz, z drugiej strony, w odniesieniu do Republiki Południowej Afryki, do terytoriów określonych w Konstytucji Republiki Południowej Afryki.

Artykuł  102

Możliwość rozszerzenia zakresu Umowy w przyszłości

Strony, za obopólną zgodą oraz w zakresie swoich odpowiednich kompetencji, mogą rozszerzyć zakres niniejszej Umowy w celu wzmocnienia współpracy oraz uzupełnienia jej o specyficzne sektory lub działania, na mocy podpisywanych umów.

W ramach niniejszej Umowy każda ze Stron ma prawo przedstawiać propozycje rozszerzenia zakresu współpracy, uwzględniając doświadczenie zdobyte podczas stosowania niniejszej Umowy.

Artykuł  103

Rewizja

Strony dokonają rewizji niniejszej Umowy w terminie pięciu lat od daty jej wejścia w życie, w celu uwzględnienia ewentualnych skutków lub innych ustaleń, które mogą mieć wpływ na niniejszą Umowę. Dalsze rewizje podlegają wspólnemu uzgodnieniu przez Strony.

Artykuł  104

Rozwiązywanie sporów

1.
Strony mogą kierować do Rady Współpracy wszelkie spory wynikające ze stosowania lub interpretacji niniejszej Umowy.
2.
Rada Współpracy może rozwiązywać spory w drodze decyzji.
3.
Strony zobowiązane są do podjęcia środków wymaganych do wykonania decyzji określonej w ustępie 2.
4.
W przypadku gdy nie jest możliwe rozstrzygnięcie sporu zgodnie z ustępem 2, każda ze Stron może powiadomić drugą Stronę o wyznaczeniu arbitra; druga Strona jest wtedy zobowiązana do wyznaczenia drugiego arbitra w terminie dwóch miesięcy od dnia powołania pierwszego arbitra.
5.
W terminie sześciu miesięcy od powołania drugiego arbitra Rada Współpracy powołuje trzeciego arbitra.
6.
Arbitrzy wydają decyzje większością głosów w terminie 12 miesięcy.
7.
Każda Strona sporu zobowiązana jest podjąć kroki wymagane do wykonania decyzji arbitrów.
8.
Rada Współpracy uchwala procedury robocze w odniesieniu do takiego postępowania polubownego.
9.
W przypadku sporów wynikających z postanowień tytułu II i III niniejszej Umowy stosuje się następujące procedury:
a)
drugi arbiter musi zostać powołany w terminie 30 dni;
b)
Rada Współpracy powołuje trzeciego arbitra w terminie 60 dni od powołania drugiego arbitra;
c)
arbitrzy, co do zasady, przedkładają Stronom i Radzie Współpracy swoje wnioski i orzeczenia nie później niż sześć miesięcy od dnia powołania pełnego składu arbitrów. W sprawach pilnych, włącznie ze sprawami dotyczącymi towarów łatwo psujących się, arbitrzy zmierzają do przedstawienia Stronom swojego sprawozdania w terminie trzech miesięcy;
d)
zainteresowana Strona powiadamia drugą Stronę i Radę Współpracy o swoich zamiarach w odniesieniu do zastosowania wniosków oraz wykonania decyzji Rady Współpracy i arbitrów, w zależności od przypadku, w terminie 60 dni;
e)
jeżeli natychmiastowe zastosowanie wniosków i wykonanie decyzji Rady Współpracy lub arbitrów jest nierealne, zainteresowana Strona może uzyskać zgodę na wykonanie tych działań w możliwym do przyjęcia terminie. Termin możliwy do przyjęcia nie może przekraczać 15 miesięcy od dnia przedłożenia Stronom wniosków i decyzji. Niemniej jednak okres ten może zostać skrócony lub przedłużony za obopólną zgodą Stron, w zależności od okoliczności.
10.
Bez uszczerbku dla prawa Stron do zastosowania procedur WTO w odniesieniu do rozstrzygania sporów, Wspólnota i Republika Południowej Afryki podejmują wysiłki w kierunku rozstrzygania sporów powstałych w wyniku zastosowania postanowień tytułu II i III i odnoszących się do szczególnych zobowiązań, przez zastosowanie szczególnych postanowień niniejszej Umowy, dotyczących rozstrzygania sporów. Postępowanie arbitrażowe ustanowione na mocy niniejszej Umowy nie będzie uwzględniało kwestii odnoszących się do praw i obowiązków Stron wynikających z postanowień WTO, chyba że Strony postanowią kierować takie kwestie na drogę postępowania arbitrażowego.
Artykuł  105

Klauzula dotycząca umów dwustronnych

Z wyjątkiem zakresu, w jakim niniejsza Umowa wprowadza równorzędne lub większe prawa jej Stron, nie ma ona wpływu na prawa zawarte w istniejących Umowach, które są wiążące dla jednego bądź kilku Państw Członkowskich, z jednej strony, i dla Republiki Południowej Afryki, z drugiej strony.

Artykuł  106

Klauzula dotycząca zmian

1.
Strona, która pragnie wprowadzić zmiany do niniejszej Umowy, może przedstawić Radzie Współpracy propozycję zmian, wraz z podaniem powodów proponowanych zmian, w celu rozpatrzenia i podjęcia decyzji.
2.
W przypadku gdy druga Strona uważa, że proponowana zmiana mogłaby przynieść uszczerbek dla jej praw wynikających z niniejszej Umowy, może ona przedłożyć Radzie Współpracy, w celu rozpatrzenia i podjęcia decyzji, propozycję naniesienia do niniejszej Umowy poprawek o charakterze kompensacyjnym.
Artykuł  107

Załączniki

Protokoły i załączniki stanowią integralną część niniejszej Umowy.

Artykuł  108 2

Niniejsza Umowa jest sporządzona w dwóch egzemplarzach w językach angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim oraz w językach urzędowych Republiki Południowej Afryki, z wyjątkiem angielskiego, a mianowicie w językach pedi, soto, tswana, swazi, venda, tsonga, afrikaans, ndebele, khosa i zulu, przy czym wszystkie te teksty są jednakowo autentyczne.

Artykuł  109

Wejście w życie

Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym Umawiające się Strony notyfikowały sobie wzajemnie zakończenie niezbędnych procedur.

Jeżeli do czasu wejścia w życie niniejszej Umowy Strony podejmą decyzję o jej tymczasowym zastosowaniu, wszystkie odniesienia do daty wejścia w życie uważa się za odniesienia do daty wejścia w życie niniejszej Umowy w ramach jej tymczasowego zastosowania.

grafika

______

(1) Umowa sporządzona w jedenastu językach urzędowych Unii Europejskiej (hiszpańskim, duńskim, niemieckim, greckim, angielskim, francuskim, włoskim, niderlandzkim, portugalskim, fińskim i szwedzkim) została opublikowana w Dz.U. L 311 z 4.12.1999, str. 3. Wersje w językach: czeskim, estońskim, łotewskim, litewskim, węgierskim, maltańskim, polskim, słowackim i słoweńskim są opublikowane w niniejszym tomie wydania specjalnego 2004.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

 REPUBLIKA POŁUDNIOWEJ AFRYKI

WYKAZ USTALONYCH ODSTĘPSTW W ZAKRESIE UTRZYMANIA I OBNIŻKI CEN URZĘDOWYCH

Wstęp

Wspólnota i Republika Południowej Afryki postanawiają, że najpóźniej z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy zostaną zniesione wszelkie podwyżki stosowanych taryf, objętych klauzulą największego uprzywilejowania (MFN), lub inne środki ograniczające albo zakłócające handel, przyjęte po dniu 1 lipca 1996 roku.

Na wniosek Republiki Południowej Afryki oraz mając na uwadze szczególny charakter transformacji gospodarczej w Republice Południowej Afryki, a także szczególny etap dostosowania jej systemu taryfowego zgodnie ze zobowiązaniami w ramach WTO, Wspólnota wyraziła zgodę na rozważenie, na wyjątkowych zasadach, szczególnych wniosków o odstępstwa w zakresie obniżki cen urzędowych.

W wyniku tego procesu obie Strony postanawiają, że w celu wykonania artykułu 7 niniejszej Umowy wymienione poniżej poziomy taryf zastąpią taryfy faktycznie stosowane od dnia 1 lipca 1996 roku jako odniesienie do utrzymania cen na produkty wymienione w niniejszym załączniku.

grafika

ZAŁĄCZNIK  II

  3 WSPÓLNOTA EUROPEJSKA

PRODUKTY PRZEMYSŁOWE

Wykaz 1

grafika

Wykaz 2

grafika

Wykaz 3

grafika

Wykaz 4

grafika

Wykaz 5

grafika

ZAŁĄCZNIK  III

  4 REPUBLIKA POŁUDNIOWEJ AFRYKI

PRODUKTY PRZEMYSŁOWE

Wykaz 1

grafika

Wykaz 2

grafika

Wykaz 3

grafika

Wykaz 4

grafika

Wykaz 5

grafika

Wykaz 6

grafika

ZAŁĄCZNIK  IV

  5 WSPÓLNOTA EUROPEJSKA

PRODUKTY ROLNE

Wykaz 1

grafika

Wykaz 2

grafika

Wykaz 3

grafika

Wykaz 4

grafika

Wykaz 5

grafika

Wykaz 6

grafika

Wykaz 7

grafika

Wykaz 8

grafika

ZAŁĄCZNIK  V

 WSPÓLNOTA EUROPEJSKA

PRODUKTY RYBNE

Wykaz 1

Wprowadzenie

Koncesje celne zawarte w wykazach 1-4 niniejszego załącznika mogą być stosowane jedynie po wejściu w życie umowy dotyczącej rybołówstwa, określonej w artykule 62 niniejszej Umowy. Koncesje będą realizowane zgodnie z następującym harmonogramem:

– cła na produkty wymienione w wykazie 1 zostaną zniesione niezwłocznie;

– cła na produkty wymienione w wykazie 2 będą znoszone w równych rocznych transzach w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie umowy dotyczącej rybołówstwa;

– cła na produkty wymienione w wykazie 3 będą znoszone w równych rocznych transzach od początku czwartego roku od dnia wejścia w życie umowy dotyczącej rybołówstwa;

– cła na produkty wymienione w wykazie 4 będą znoszone w równych rocznych transzach, począwszy od szóstego roku od dnia wejścia w życie umowy dotyczącej rybołówstwa.

Koncesje taryfowe mające zastosowanie do przywozu do Wspólnoty Europejskiej produktów pochodzących z Republiki Południowej Afryki, wymienionych w wykazie 5 niniejszego załącznika, są przewidywane z uwzględnieniem treści i ciągłości umowy dotyczącej rybołówstwa, określonej w artykule 62 niniejszej Umowy.

W terminie 10 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy Strony wprowadzą w życie umowę dotyczącą rybołówstwa oraz całkowicie wprowadzą właściwe wspólnotowe koncesje handlowe w odniesieniu do produktów rybołówstwa.

grafika

Wykaz 2

grafika

Wykaz 3

grafika

Wykaz 4

grafika

Wykaz 5

grafika

ZAŁĄCZNIK  VI

  6 REPUBLIKA POŁUDNIOWEJ AFRYKI

PRODUKTY ROLNE

Wykaz 1

grafika

Wykaz 2

grafika

Wykaz 3

grafika

Wykaz 4

grafika

ZAŁĄCZNIK  VII

 REPUBLIKA POŁUDNIOWEJ AFRYKI

PRODUKTY RYBOŁÓWSTWA

grafika

ZAŁĄCZNIK  VIII

 KONKURENCJA

Wspólnota Europejska dokonuje oceny wszelkich praktyk niezgodnych z artykułem 35 niniejszej Umowy, na podstawie kryteriów wynikających z zastosowania postanowień zawartych w artykułach 81 i 82 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, włącznie z aktami prawa wtórnego.

Republika Południowej Afryki dokonuje oceny wszelkich praktyk niezgodnych z artykułem 35 niniejszej Umowy, na podstawie kryteriów wynikających z zastosowania prawa dotyczącego konkurencji, obowiązującego w Republice Południowej Afryki.

ZAŁĄCZNIK  IX

 POMOC PUBLICZNA

Bez uszczerbku dla praw i obowiązków Stron w zakresie ich odpowiednich postanowień prawa i zobowiązań międzynarodowych, a także bez uszczerbku dla środków podjętych przez Strony w związku z wykonaniem artykułu 41 niniejszej Umowy, przyjmuje się, co następuje:

a) Postanowienia tytułu III sekcja E niniejszej Umowy nie powinny utrudniać prawnego oraz rzeczywistego świadczenia usług stanowiących ogólny interes gospodarczy, powierzonego przedsiębiorstwom publicznym.

b) Przewidywana pomoc publiczna, realizowana na przykład za pomocą programów lub projektów związanych ze wspieraniem celów publicznych, między innymi rozwoju regionalnego, restrukturyzacji i rozwoju przemysłu, wspieraniem mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw, wspieraniem osób znajdujących się uprzednio w niekorzystnym położeniu lub programów działań wspierających, jest z zasady zgodna ze sprawnym funkcjonowaniem niniejszej Umowy.

c) Pomoc publiczna, przewidywana w zakresie wspierania wymienionych poniżej celów porządku publicznego, jest z zasady zgodna ze sprawnym Funkcjonowaniem niniejszej Umowy:

– zatrudnienie,

– ochrona środowiska naturalnego,

– ratowanie i restrukturyzacja firm znajdujących się w trudnej sytuacji,

– badania i rozwój,

– wspieranie firm znajdujących się na terytorium ubogich obszarów miejskich, oraz

– kształcenie.

d) Pomoc publiczna nie zostanie zwolniona z działania na mocy GATT z 1994 roku, chyba że zostaną podjęte odpowiednie środki w celu wykonania postanowień artykułu 41 niniejszej Umowy.

ZAŁĄCZNIK  X

  7 WYMIANA LISTÓW W ZWIĄZKU Z UMOWĄ W SPRAWIE WIN I WYROBÓW SPIRYTUSOWYCH MIĘDZY WSPÓLNOTĄ EUROPEJSKĄ A REPUBLIKĄ POŁUDNIOWEJ AFRYKI

A. List Wspólnoty

Szanowny Panie,

Niniejszym nawiązuję do Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy, podpisanej w dniu dzisiejszym, i potwierdzam naszą umowę z częściami dotyczącymi zobowiązania między Wspólnotą Europejską a Republiką Południowej Afryki w sprawie porto i sherry, którą załączył Pan do niniejszego listu.

Wzajemne zobowiązania Wspólnoty Europejskiej i Republiki Południowej Afryki w sprawie porto i sherry zostaną opracowane bardziej szczegółowo w kontekście Umowy w sprawie win i wyrobów spirytusowych, która zostanie zawarta możliwie jak najszybciej, lecz nie później niż we wrześniu 1999 roku.

Byłbym zobowiązany, jeżeli zechciałby Pan potwierdzić akceptację treści niniejszego listu i uzupełnienia do niego przez Republikę Południowej Afryki.

Proszę przyjąć, Szanowny Panie, wyrazy mojego najwyższego poważania.

W imieniu Wspólnoty Europejskiej

Uzupełnienie

1. Republika Południowej Afryki potwierdza, że nazwy "porto" "sherry" nie są i nie będą używane w odniesieniu do towarów wywożonych do Wspólnoty Europejskiej.

2. Republika Południowej Afryki wycofa z użycia nazwy "porto" i "sherry" ze wszystkich rynków eksportowych w ciągu 5 lat, z wyjątkiem krajów spoza obszaru SACU i SADC, w odniesieniu do których stosuje się ośmioletni okres przejściowy.

3. Do celów Umowy w sprawie win i wyrobów spirytusowych definicja południowoafrykańskiego rynku wewnętrznego obejmuje kraje SACU (Republikę Południowej Afryki, Botswanę, Lesotho, Namibię i Suazi).

4. Produkty południowoafrykańskie mogą być sprzedawane na wewnętrznym rynku południowoafrykańskim pod nazwą "porto" i "sherry" w ciągu dwunastoletniego okresu przejściowego. Po upływie tego okresu Republika Południowej Afryki i Wspólnota Europejska podejmą wspólne uzgodnienia co do nowych nazw, jakie będą stosowane na wewnętrznym rynku południowoafrykańskim.

5. Z chwilą wejścia w życie Umowy Wspólnota Europejska uruchomi bezcłowy kontyngent na wino butelkowane w wysokości 33,6 miliona litrów. Ilość ta zostanie zwiększona o 5 % do łącznej ilości 35,3 miliona litrów od dnia 1 stycznia 2002 r. Jednakże w celu zrekompensowania faktu, że kontyngent nie został otwarty w latach 2000 i 2001, odpowiadająca mu łączna ilość 67,2 miliona litrów zostanie dodana do kontyngentu w okresie dziesięciu lat, zwiększając jego łączną ilość roczną do 42,02 miliona litrów w latach 2002-2011.

6. W ramach dodatkowego wsparcia podstawowych celów, uzgodnionych w odniesieniu do programu rozwoju Republiki Południowej Afryki, który ma być finansowany przez Wspólnotę Europejską, Wspólnota Europejska zapewni pomoc w wysokości 15 milionów EUR na restrukturyzację południowoafrykańskiego sektora win i wyrobów spirytusowych oraz na sprzedaż i dystrybucję południowoafrykańskich win i wyrobów spirytusowych. Pomoc taka rozpocznie się z dniem wejścia w życie Umowy w sprawie win i wyrobów spirytusowych.

7. Umowa w sprawie win i wyrobów spirytusowych między Republiką Południowej Afryki a Wspólnotą Europejską zostanie zawarta możliwie jak najszybciej, lecz nie później niż we wrześniu 1999 roku, w celu zapewnienia jej wejścia w życie w styczniu 2000 roku lub wcześniej.

B. List Republiki Południowej Afryki

Szanowny Panie,

Mam zaszczyt potwierdzić otrzymanie Pańskiego listu z dnia dzisiejszego o następującej treści:

"Niniejszym nawiązuję do Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy, podpisanej w dniu dzisiejszym, i potwierdzam naszą umowę z częściami dotyczącymi zobowiązania między Wspólnotą Europejską a Republiką Południowej Afryki w sprawie porto i sherry, którą załączył Pan do niniejszego listu.

Wzajemne zobowiązania Wspólnoty Europejskiej i Republiki Południowej Afryki w sprawie porto i sherry zostaną opracowane bardziej szczegółowo w kontekście Umowy w sprawie win i wyrobów spirytusowych, która zostanie zawarta możliwie jak najszybciej, lecz nie później niż we wrześniu 1999 roku.

Byłbym zobowiązany, jeżeli zechciałby Pan potwierdzić akceptację treści niniejszego listu i uzupełnienia do niego przez Republikę Południowej Afryki."

Mam zaszczyt potwierdzić, że mój rząd zgadza się z treścią listu i załączonego do niego uzupełnienia.

Proszę przyjąć, Szanowny Panie, wyrazy mojego najwyższego poważania.

W imieniu Rządu Republiki Południowej Afryki

PROTOKÓŁ 1 

dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej

TYTUŁ  I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  1

Definicje

Do celów niniejszego Protokołu:

a)
"wytwarzanie" oznacza każdy rodzaj obróbki lub przetwarzania, włącznie z montażem lub czynnościami szczególnymi;
b)
"materiał" oznacza każdy składnik, surowiec, komponent lub część itd., używane do wytworzenia wyrobu;
c)
"produkt" oznacza produkt wytworzony, nawet jeżeli jest on przeznaczony do późniejszego użycia w innym procesie wytwarzania;
d)
"towary" oznaczają zarówno materiały, jak i produkty;
e)
"wartość celna" oznacza wartość określoną zgodnie z Porozumieniem z 1994 roku w sprawie stosowania artykułu VII Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu (Porozumienie WTO w sprawie ustalania wartości celnej);
f)
"cena ex-works" oznacza cenę produktu ex-works, płaconą producentowi we Wspólnocie lub Republice Południowej Afryki, w którego przedsiębiorstwie odbywa się końcowa obróbka bądź przetwarzanie, z zastrzeżeniem, że cena obejmuje wartość wszystkich użytych materiałów, pomniejszoną o wewnętrzne podatki, które są zwracane lub mogą zostać zwrócone w razie wywozu uzyskanego produktu;
g)
"wartość materiałów" oznacza wartość celną w momencie przywozu zastosowanych materiałów bez statusu pochodzenia lub, jeżeli nie jest ona znana bądź nie można jej ustalić, pierwszą możliwą do ustalenia cenę, zapłaconą za te materiały we Wspólnocie lub Republice Południowej Afryki;
h)
"wartość materiałów pochodzących" oznacza wartość materiałów określonych w literze g) stosowanych mutatis mutandis;
i)
"wartość dodana" to cena ex-works pomniejszona o wartość celną każdego materiału zawartego w produkcie, pochodzącego z innych krajów, określonych w artykule 3 lub, w przypadku gdy wartość celna jest nieznana lub nie można jej ustalić, pierwsza możliwa do ustalenia cena, jaka została zapłacona za produkty we Wspólnocie lub Republice Południowej Afryki;
j)
"działy" i "pozycje" oznaczają działy i pozycje (kody czterocyfrowe), stosowane w nomenklaturze, która tworzy Zharmonizowany System Oznaczania i Kodowania Towarów, określony w niniejszym Protokole jako "Zharmonizowany System" lub "HS";
k)
"sklasyfikowany" odnosi się do klasyfikacji produktu lub użytego materiału do określonej pozycji;
l)
"przesyłka" oznacza produkty, które są albo wysłane od jednego eksportera do jednego odbiorcy, albo objęte jednym dokumentem przewozowym obejmującym ich transport od eksportera do odbiorcy lub, w przypadku braku takiego dokumentu, jedną fakturą;
m)
"terytoria" obejmuje wody terytorialne;
n)
"Państwa AKP" odnoszą się do państw regionu Afryki, Karaibów i Pacyfiku, które są Umawiającymi się Stronami Czwartej konwencji AKP-WE, podpisanej w Lomé dnia 15 grudnia 1989 roku, zmienionej Umową zawartą dnia 4 listopada 1995 roku na Mauritiusie;
o)
skrót "SACU" odnosi się do Unii Celnej Afryki Południowej.

TYTUŁ  II

DEFINICJA POJĘCIA "PRODUKTY POCHODZĄCE"

Artykuł  2

Wymogi ogólne

1.
Do celów wykonania niniejszej Umowy następujące produkty uważa się za pochodzące ze Wspólnoty:
a)
produkty całkowicie uzyskane we Wspólnocie w rozumieniu artykułu 4 niniejszego protokołu;
b)
produkty uzyskane we Wspólnocie, zawierające materiały, które nie zostały całkowicie uzyskane we Wspólnocie, pod warunkiem że materiały takie zostały poddane wystarczającej obróbce lub zostały wystarczająco przetworzone we Wspólnocie, w rozumieniu artykułu 5 niniejszego protokołu.
2.
Do celów wykonania niniejszej Umowy, następujące produkty uważa się za pochodzące z Republiki Południowej Afryki:
a)
produkty całkowicie uzyskane w Republice Południowej Afryki w rozumieniu artykułu 4 niniejszego protokołu;
b)
produkty uzyskane w Republice Południowej Afryki, zawierające materiały, które nie zostały całkowicie uzyskane w Republice Południowej Afryki, pod warunkiem że materiały takie zostały poddane wystarczającej obróbce lub zostały wystarczająco przetworzone w Republice Południowej Afryki, w rozumieniu artykułu 5 niniejszego protokołu.
Artykuł  3

Kumulacja pochodzenia

Obustronna kumulacja

1.
Materiały pochodzące ze Wspólnoty są uważane za materiały pochodzące z Republiki Południowej Afryki, jeżeli zostały zawarte w produkcie tam uzyskanym. Nie jest konieczne poddanie ich wystarczającej obróbce lub wystarczającemu przetworzeniu, pod warunkiem że zostały one poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza zakres czynności określonych w artykule 6 niniejszego protokołu.
2.
Materiały pochodzące z Republiki Południowej Afryki są uważane za materiały pochodzące ze Wspólnoty, jeżeli zostały zawarte w produkcie tam uzyskanym. Nie jest konieczne poddanie ich wystarczającej obróbce lub wystarczającemu przetworzeniu, pod warunkiem że zostały one poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza zakres czynności określonych w artykule 6 niniejszego protokołu.

Kumulacja z Państwami AKP

3.
Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 5 i 6, w przypadku zawarcia w produkcie wytworzonym we Wspólnocie lub Republice Południowej Afryki materiałów pochodzących z Państwa AKP, materiały takie uważa się za pochodzące ze Wspólnoty lub Republiki Południowej Afryki. Nie ma konieczności poddawania takich materiałów wystarczającej obróbce lub wystarczającemu przetwarzaniu.
4.
Proces obróbki lub przetwarzania, przeprowadzony w obrębie SACU, uważa się za przeprowadzony w Republice Południowej Afryki, jeżeli przeprowadzane są tam dalsza obróbka lub dalsze przetwarzanie.
5.
Produkty, które nabyły status pochodzenia na mocy ustępu 3, uważa się nadal za produkty pochodzące ze Wspólnoty lub Republiki Południowej Afryki jedynie wtedy, gdy wartość dodana WE albo RPA przekracza wartość użytych materiałów, które pochodzą z jednego z Państw AKP. W przeciwnym razie dane produkty uważa się za pochodzące z Państwa AKP, na które przypada najwyższa wartość zastosowanych materiałów pochodzących. Podczas nadawania statusu pochodzenia nie uwzględnia się materiałów pochodzących z Państw AKP, które zostały poddane wystarczającej obróbce lub wystarczającemu przetwarzaniu we Wspólnocie lub w Republice Południowej Afryki.
6.
Kumulację przewidzianą w ustępie 3 można zastosować jedynie w przypadku, gdy użyte materiały z Państw AKP nabyły status produktów pochodzących na podstawie zastosowania reguł pochodzenia, zawartych w Czwartej konwencji AKP-WE. Wspólnota i Republika Południowej Afryki, za pośrednictwem Komisji Europejskiej, dostarczą sobie wzajemnie szczegółowych informacji na temat umów zawartych z Państwami AKP i związanych z nimi reguł pochodzenia.
7.
Po spełnieniu wymogów ustanowionych w ustępie 6 oraz po uzgodnieniu dnia wejścia w życie niniejszych postanowień Strony muszą wywiązać się ze zobowiązań związanych z notyfikacją i przekazaniem informacji.
Artykuł  4

Produkty całkowicie uzyskane

1.
Następujące produkty uważa się za całkowicie uzyskane we Wspólnocie lub w Republice Południowej Afryki:
a)
produkty mineralne wydobyte z ziemi lub z dna morskiego na ich terytoriach;
b)
produkty roślinne zebrane na ich terytoriach;
c)
żywe zwierzęta urodzone i wyhodowane na ich terytoriach;
d)
produkty uzyskane od żywych zwierząt, które zostały wyhodowane na ich terytoriach;
e)
produkty uzyskane w drodze polowania lub połowów na ich terytoriach;
f)
produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z morza poza wodami terytorialnymi Wspólnoty lub Republiki Południowej Afryki przez ich statki;
g)
produkty wytworzone na pokładach ich statków przetwórni, wyłącznie z produktów określonych w literze f);
h)
artykuły używane, zebrane na ich terytoriach wyłącznie do celów odzyskiwania surowców, włącznie z używanymi oponami nadającymi się jedynie do bieżnikowania bądź wykorzystania jako odpady;
i)
odpady i złom powstające w wyniku działalności wytwórczej przeprowadzonej na ich terytoriach;
j)
produkty wydobywane z dna lub podglebia morskiego poza ich wodami terytorialnymi, z zastrzeżeniem, że WE i RPA posiadają wyłączne prawo do eksploatacji z danego dna albo podglebia;
k)
towary produkowane na ich terytoriach wyłącznie z produktów wymienionych w literach a)-j).
2.
Terminy "ich statki" i "ich statki przetwórnie", wymienione w ustępie 1 litera f) i g) stosuje się wyłącznie do statków i statków przetwórni:
a)
które są zarejestrowane lub wpisane do rejestru w Państwie Członkowskim WE lub Republice Południowej Afryki;
b)
które pływają pod banderą Państwa Członkowskiego WE lub Republiki Południowej Afryki;
c)
które są w przynajmniej 50 % własnością obywateli Państw Członkowskich WE lub Republiki Południowej Afryki, albo firmy posiadającej swoją główną siedzibę w jednym z tych Państw, w której dyrektor lub dyrektorzy, prezes zarządu bądź prezes rady nadzorczej i większość członków tych organów są obywatelami Państw Członkowskich WE lub Republiki Południowej Afryki, a ponadto, w przypadku spółek osobowych lub spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, w których przynajmniej połowa kapitału należy do tych Państw lub do instytucji publicznych bądź obywateli wymienionych Państw;
d)
na których kapitan i oficerowie są obywatelami Państw Członkowskich WE lub Republiki Południowej Afryki; oraz
e)
na których przynajmniej 75 % załogi to obywatele Państw Członkowskich WE lub Republiki Południowej Afryki.

Z dniem wejścia w życie koncesji taryfowych na produkty rybołówstwa ustęp 2 litera d) i ust. 2 litera e) zostaną zastąpione literą d) w brzmieniu:

"d) na których przynajmniej 50 % załogi, włącznie z kapitanami i oficerami, to obywatele Państw Członkowskich WE lub Republiki Południowej Afryki."

Artykuł  5

Produkty poddane wystarczającej obróbce lub wystarczająco przetworzone

1.
Do celów artykułu 2 produkty, które nie są całkowicie uzyskane, uznaje się za poddane wystarczającej obróbce lub wystarczająco przetworzone wtedy, gdy spełnione są warunki wymienione w wykazie w załączniku II.

Warunki określone powyżej określają rodzaj przetworzenia lub obróbki, który musi być wykonany na materiałach bez statusu pochodzenia wykorzystywanych przy wytwarzaniu, w odniesieniu do wszystkich produktów objętych niniejszą Umową, oraz są stosowane wyłącznie w odniesieniu do takich materiałów. W związku z tym jeżeli produkt, który nabył status pochodzenia w wyniku spełnienia warunków określonych w wykazie, jest stosowany do wytwarzania innego produktu, nie podlega on warunkom mającym zastosowanie do produktu, w którym został zawarty oraz nie są uwzględniane materiały bez statusu pochodzenia, jakie mogły zostać użyte do jego wytworzenia.

2.
Bez względu na postanowienia ustępu 1, materiały bez statusu pochodzenia oraz materiały, które nie powinny być używane do wytwarzania produktu zgodnie z warunkami określonymi w wykazie, mogą zostać użyte, pod warunkiem że:
a)
ich ogólna wartość nie przekracza 15 % ceny produktu ex-works, z wyjątkiem produktów objętych działami 3 i 24 i pozycjami HS 1604, 1605, 2207 i 2208, w przypadku gdy ogólna wartość materiałów bez statusu pochodzenia nie przekracza 10 % ceny produktu ex-works;
b)
zastosowanie niniejszego ustępu nie spowoduje przekroczenia proporcji procentowych podanych w wykazie, w odniesieniu do maksymalnej wartości materiałów bez statusu pochodzenia,

Niniejszego ustępu nie stosuje się do produktów objętych działami 50-63 Zharmonizowanego Systemu.

3.
Ustępy 1 i 2 stosuje się z zastrzeżeniem postanowień artykułu 6.
Artykuł  6

Niewystarczająca obróbka lub niewystarczające przetwarzanie

1.
Bez uszczerbku dla postanowień ustępu 2, następujące czynności uważa się za obróbkę lub przetwarzanie niewystarczające do nadania statusu produktów pochodzących, bez względu na fakt, czy spełnione zostały wymogi artykułu 5:
a)
czynności mające na celu zapewnienie zachowania produktu w dobrym stanie podczas transportu i składowania (wietrzenie, rozkładanie, suszenie, chłodzenie, umieszczanie w soli, ditlenku siarki lub w innych roztworach wodnych, usuwanie zniszczonych części i tym podobne czynności);
b)
proste czynności polegające na usuwaniu kurzu, odsiewaniu lub przesiewaniu, sortowaniu, segregowaniu, dopasowywaniu (włącznie z przygotowywaniem zestawów artykułów), myciu, malowaniu, rozcinaniu;
c)
(i) zmiana opakowań oraz dzielenie i łączenie opakowań;
(ii)
proste umieszczanie w butelkach, flakonach, torbach, pokrowcach, pudełkach, mocowanie do kartonów lub desek itd., oraz wszystkie inne proste czynności związane z pakowaniem;
d)
przymocowywanie znaków, etykiet i innych podobnych znaków odróżniających na produktach lub ich opakowaniach;
e)
proste mieszanie produktów, nawet różnych rodzajów, w przypadku gdy jeden lub kilka składników mieszanki nie spełniają warunków ustanowionych w niniejszym protokole, w celu umożliwienia uznania ich za produkty pochodzące ze Wspólnoty lub Republiki Południowej Afryki;
f)
prosty montaż części składowych w celu otrzymania kompletnego produktu;
g)
połączenie dwóch lub więcej czynności wymienionych w literach a)-f);
h)
ubój zwierząt.
2.
Przy określaniu, czy obróbkę albo przetwarzanie danego produktu należy uważać za niewystarczające w rozumieniu ustępu 1, należy uwzględnić łącznie wszystkie procesy, jakim został poddany produkt we Wspólnocie lub Republice Południowej Afryki.
Artykuł  7

Jednostka kwalifikacyjna

1.
Za jednostkę kwalifikacyjną do stosowania postanowień niniejszego protokołu uznaje się dany produkt, który jest uznany za jednostkę podstawową klasyfikacji w nomenklaturze Zharmonizowanego Systemu.

W związku z powyższym:

a)
jeżeli produkt składający się z grupy bądź zestawu artykułów jest sklasyfikowany, według warunków Zharmonizowanego Systemu, do jednej pozycji, całość stanowi jednostkę klasyfikacyjną;
b)
jeżeli partia składa się z szeregu identycznych produktów, sklasyfikowanych do tej samej pozycji Zharmonizowanego Systemu przy zastosowaniu postanowień niniejszego protokołu, każdy produkt uwzględnia się oddzielnie.
2.
W przypadku gdy do celów klasyfikacji uwzględnia się produkt wraz z jego opakowaniem, na mocy reguły ogólnej 5 Zharmonizowanego Systemu, uwzględnia się je także do celów określenia pochodzenia.
Artykuł  8

Akcesoria, części zamienne i narzędzia

Akcesoria, części zamienne i narzędzia, wysyłane ze sprzętem, urządzeniem, pojazdem lub maszyną, stanowiące część normalnego wyposażenia i wliczone w jego cenę albo fakturowane razem z nim, uważa się za część danego sprzętu, urządzenia, pojazdu lub danej maszyny.

Artykuł  9

Zestawy

Zestawy, określone w regule ogólnej 3 Zharmonizowanego Systemu, uważa się za posiadające status pochodzenia, jeżeli wszystkie produkty składowe posiadają status pochodzenia. Niemniej jednak, jeżeli zestaw składa się z produktów posiadających status pochodzenia i produktów nieposiadających takiego statusu, cały zestaw uważa się za posiadający status pochodzenia, z zastrzeżeniem, że wartość produktów nieposiadających statusu pochodzenia nie przekracza 15 % ceny zestawu ex-works.

Artykuł  10

Elementy neutralne

W celu ustalenia, czy produkt może zostać uznany za produkt pochodzący, niezbędne jest ustalenie pochodzenia następujących elementów, które mogły zostać wykorzystane w procesie wytwarzania:

a)
energia i paliwo;
b)
zakład i wyposażenie;
c)
maszyny i narzędzia;
d)
towary, które nie wchodzą i nie mają wchodzić w końcowy skład produktu.

TYTUŁ  III

WYMOGI TERYTORIALNE

Artykuł  11

Zasada terytorialności

1.
Wspólnota i Republika Południowej Afryki zobowiązane są spełniać w sposób ciągły warunki określone w tytule II w odniesieniu do nabywania statusu pochodzenia, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w artykule 3.
2.
W przypadku zwrotu towarów posiadających status pochodzenia, wywiezionych ze Wspólnoty lub z Republiki Południowej Afryki do innego kraju, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w artykule 3, towary takie uznawane są za nieposiadające statusu pochodzenia, chyba że istnieje możliwość udowodnienia organom celnym, że:
a)
zwrócone towary są tymi samymi towarami, które zostały wywiezione; oraz
b)
nie zostały poddane żadnej czynności, poza czynnościami niezbędnymi do zachowania ich w dobrym stanie podczas znajdowania się w innym kraju lub w trakcie wywozu.
Artykuł  12

Transport bezpośredni

1.
Traktowanie preferencyjne, przewidziane na mocy Umowy, ma zastosowanie wyłącznie do produktów spełniających wymogi niniejszego protokołu, przewożonych bezpośrednio ze Wspólnoty do Republiki Południowej Afryki bądź w drugą stronę, albo przez terytoria innych krajów, określonych w artykule 3. Niemniej jednak produkty stanowiące pojedynczą przesyłkę można przewozić przez inne terytoria oraz, w razie konieczności, przeładowywać je lub czasowo składować na tych terytoriach, pod warunkiem że pozostają one pod dozorem organów celnych w kraju tranzytu lub składowania i nie są poddawane żadnym czynnościom, poza rozładunkiem, przeładunkiem lub czynnościami mającymi na celu zachowanie ich w dobrym stanie.

Produkty pochodzące mogą być transportowane rurociągiem przez terytorium inne niż terytorium Wspólnoty lub Republiki Południowej Afryki.

2.
Organom celnym kraju przywozu należy przedstawić dowody spełnienia warunków określonych w ustępie 1, sporządzone w formie:
a)
jednolitego dokumentu przewozowego, obejmującego przejazd z kraju wysyłającego przez kraj tranzytu; lub
b)
świadectwa wydanego przez organy celne kraju tranzytu:
(i)
z dokładnym opisem produktów;
(ii)
z datami rozładunku i przeładunku produktów oraz, w miarę potrzeby, z podaniem nazw statków lub innych środków transportu, jakie zostały użyte; oraz
(iii)
z poświadczeniem warunków, w jakich produkty pozostawały w kraju tranzytu; lub
c)
w razie braku tych dokumentów, wszelkie dokumenty poświadczające.
Artykuł  13

Wystawy

1.
Produkty pochodzące, wysłane na wystawę do kraju innego niż określony w artykule 3, oraz sprzedane po wystawie w celu przywozu do Wspólnoty lub Republiki Południowej Afryki, przy przywozie podlegają postanowieniom niniejszej Umowy, pod warunkiem że istnieje możliwość udowodnienia organom celnym, że:
a)
eksporter wysłał te produkty ze Wspólnoty lub Republiki Południowej Afryki do kraju, w którym odbywa się wystawa, i prezentował je na tej wystawie;
b)
produkty zostały sprzedane lub rozdysponowane przez eksportera w inny sposób, osobie ze Wspólnoty lub z Republiki Południowej Afryki;
c)
produkty zostały wysłane w trakcie wystawy lub bezpośrednio po jej zakończeniu, w takim samym stanie, w jakim zostały wysłane na wystawę; oraz
d)
od momentu wysłania produktów na wystawę nie były one wykorzystywane do celów innych niż prezentacja na wystawie.
2.
Dowód pochodzenia musi zostać wystawiony lub sporządzony zgodnie z postanowieniami tytułu IV i przedłożony organom celnym kraju przywozu w normalnym trybie. Musi na nim widnieć nazwa i adres wystawy. W miarę potrzeby może zaistnieć konieczność załączenia dodatkowej dokumentacji dowodowej na temat warunków, na jakich produkty były prezentowane.
3.
Postanowienia ustępu 1 mają zastosowanie do wystaw handlowych, przemysłowych, rolniczych lub rzemieślniczych, targów lub podobnych wystaw publicznych albo pokazów, które nie są organizowane w celach prywatnych, w sklepach lub pomieszczeniach handlowych przeznaczonych do sprzedaży produktów zagranicznych oraz podczas których produkty pozostają pod dozorem celnym.

TYTUŁ  IV

DOWÓD POCHODZENIA

Artykuł  14

Wymogi ogólne

1.
Produkty pochodzące ze Wspólnoty, przy ich przywozie do Republiki Południowej Afryki, oraz produkty pochodzące z Republiki Południowej Afryki, przy ich przywozie do Wspólnoty, podlegają postanowieniom niniejszej Umowy pod warunkiem przedłożenia:
a)
świadectwa przewozowego EUR.1, którego wzór znajduje się w załączniku III; lub
b)
w przypadkach określonych w artykule 19 ustęp 1 deklaracji (zwanej dalej "deklaracją na fakturze"), której tekst znajduje się w załączniku IV, złożonej przez eksportera na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym, na którym przedmiotowe produkty są opisane na tyle szczegółowo, że umożliwia to ich identyfikację.
2.
Bez względu na postanowienia ustępu 1, produkty pochodzące w rozumieniu niniejszego protokołu podlegają, w przypadkach określonych w artykule 24, postanowieniom niniejszej Umowy bez konieczności przedstawiania dokumentów, o których mowa powyżej.
Artykuł  15

Procedura wystawiania świadectwa przewozowego EUR. 1

1.
Świadectwo przewozowe EUR. 1 jest wystawiane przez organy celne kraju wysyłającego, na pisemny wniosek eksportera lub jego upoważnionego przedstawiciela, na odpowiedzialność eksportera.
2.
W tym celu eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel zobowiązany jest wypełnić świadectwo przewozowe EUR. 1 i formularz wniosku, których wzory znajdują się w załączniku III. Formularze wypełnia się w jednym z języków, w których sporządzono niniejszą Umowę, zgodnie z postanowieniami prawa kraju wywozu. W przypadku odręcznego wypełniania formularzy należy to zrobić atramentem i drukowanymi literami. Produkty muszą zostać opisane w polu przeznaczonym do tego celu, bez pozostawiania pustych linijek. W przypadku gdy pole nie jest całkowicie wypełnione, pod ostatnią linijką należy umieścić poziomą linię, aby przekreślić puste miejsce.
3.
Eksporter wnioskujący o wystawienie świadectwa przewozowego EUR. 1 musi być przygotowany do przedłożenia w każdym momencie, na wniosek organów celnych kraju wywozu, w którym wystawiane jest świadectwo przewozowe EUR. 1, wszystkich odpowiednich dokumentów potwierdzających pochodzenie danych produktów, jak również spełnienie innych wymagań niniejszego protokołu.
4.
Świadectwo przewozowe EUR. 1 wystawiane jest przez organy celne Państwa Członkowskiego WE lub Republiki Południowej Afryki, jeżeli przedmiotowe produkty mogą zostać uznane za produkty pochodzące ze Wspólnoty, Republiki Południowej Afryki lub jednego z krajów określonych w artykule 3 oraz jeżeli spełniają one pozostałe wymogi niniejszego protokołu.
5.
Organy celne wystawiające świadectwo przewozowe EUR. 1 podejmują wszelkie kroki niezbędne do sprawdzenia statusu pochodzenia produktów i ich zgodności z wymogami niniejszego protokołu. W tym celu mają one prawo zażądać przedstawienia wszelkich dowodów oraz skontrolować księgi rachunkowe eksportera lub przeprowadzić wszelkie kontrole, jakie uznają za właściwe. Organy celne wystawiające świadectwo przewozowe EUR. 1 zapewniają również, aby formularze określone w ustępie 2 zostały należycie wypełnione. W szczególności sprawdzają one, czy miejsce przeznaczone na opis produktów zostało wypełnione w sposób wykluczający wszelkie możliwości dokonywania nieuprawnionych wpisów.
6.
Datę wystawienia świadectwa przewozowego EUR. 1 wstawia się w polu 11 świadectwa.
7.
Świadectwo przewozowe EUR. 1 jest wystawiane przez organy celne i udostępniane eksporterowi natychmiast po dokonaniu bądź zapewnieniu faktycznego wywozu produktów.
Artykuł  16

Świadectwa przewozowe EUR.1 wystawiane z moce wsteczną

1.
Bez względu na postanowienia artykułu 15 ust. 7, świadectwo przewozowe EUR. 1 może, w wyjątkowych przypadkach, być wystawione po wywozie produktów, do których się odnosi, jeżeli:
a)
z powodu błędów, mimowolnych przeoczeń lub szczególnych okoliczności nie zostało wystawione w momencie wywozu; albo
b)
istnieje możliwość udowodnienia organom celnym, że świadectwo przewozowe EUR. 1 zostało wystawione, lecz nie zostało przyjęte przy przywozie z powodów technicznych.
2.
W celu wykonania ustępu 1 eksporter musi podać we wniosku miejsce i datę wywozu produktów, do których odnosi się świadectwo przewozowe EUR. 1, oraz powody złożenia wniosku.
3.
Organy celne mogą wystawić świadectwo przewozowe EUR. 1 z mocą wsteczną, wyłącznie po sprawdzeniu zgodności informacji podanych we wniosku eksportera z informacjami podanymi w odpowiednich dokumentach.
4. 8
Świadectwa przewozowe EUR1 wystawione z mocą wsteczną muszą być opatrzone jednym z następujących wpisów:

BG "ИЗДАДЕН ВПОСЛЕДСТВИЕ"

ES "EXPEDIDO A POSTERIORI"

CS "VYSTAVENO DODATEČNĚ"

DA "UDSTEDT EFTERFØLGENDE"

DE "NACHTRÄGLICH AUSGESTELLT"

ET "TAGANTJÄRELE VÄLJA ANTUD"

EL "ΕΚΔΟΘΕΝ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ"

EN "ISSUED RETROSPECTIVELY"

FR "DÉLIVRÉ A POSTERIORI"

HR "IZDANO NAKNADNO"

IT "RILASCIATO A POSTERIORI"

LV "IZSNIEGTS RETROSPEKTĪVI"

LT "RETROSPEKTYVUSIS IŠDAVIMAS"

HU "KIADVA VISSZAMENŐLEGES HATÁLLYAL"

MT "MAĦRUĠ RETROSPETTIVAMENT"

NL "AFGEGEVEN A POSTERIORI"

PL "WYSTAWIONE RETROSPEKTYWNIE"

PT "EMITIDO A POSTERIORI"

RO "EMIS A POSTERIORI"

SL "IZDANO NAKNADNO"

SK "VYDANÉ DODATOČNE"

FI "ANNETTU JÄLKIKÄTEEN"

SV "UTFÄRDAT I EFTERHAND".

5.
Adnotację określoną w ustępie 4 umieszcza się w polu "Uwagi" świadectwa przewozowego EUR. 1.
Artykuł  17

Wystawianie odpisu świadectwa przewozowego EUR. 1

1.
W przypadku kradzieży, zgubienia lub zniszczenia świadectwa przewozowego EUR. 1 eksporter może wystąpić na piśmie do organów celnych, które je wystawiły, o wystawienie odpisu świadectwa w oparciu o dokumenty wywozowe znajdujące się w ich posiadaniu.
2. 9
Na duplikacie wystawionym w ten sposób należy zamieścić jedno z następujących słów:

BG"ДУБЛИКАТ"

ES"DUPLICADO"

CS"DUPLIKÁT"

DA"DUPLIKAT"

DE"DUPLIKAT"

ET"DUPLIKAAT"

EL"ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ"

EN"DUPLICATE"

FR"DUPLICATA"

HR"DUPLIKAT"

IT"DUPLICATO"

LV"DUBLIKĀTS"

LT"DUBLIKATAS"

HU"MÁSODLAT"

MT"DUPLIKAT"

NL"DUPLICAAT"

PL"DUPLIKAT"

PT"SEGUNDA VIA"

RO"DUPLICAT"

SL"DVOJNIK"

SK"DUPLIKÁT"

FI"KAKSOISKAPPALE"

SV"DUPLIKAT".

3.
Adnotację określoną w ustępie 2 dodaje się w polu "Uwagi" świadectwa przewozowego EUR. 1.
4.
Odpis, na którym musi być umieszczona data wystawienia oryginalnego świadectwa przewozowego EUR. 1, jest ważny od tej daty.
Artykuł  18

Wystawianie świadectw przewozowych EUR. 1 na podstawie dowodu pochodzenia, wystawionego lub sporządzonego uprzednio

W przypadku gdy produkty pochodzące pozostają pod dozorem urzędu celnego we Wspólnocie lub Republice Południowej Afryki, istnieje możliwość zastąpienia oryginalnego dowodu pochodzenia jednym lub kilkoma świadectwami przewozowymi EUR. 1, w celu wysłania wszystkich bądź niektórych produktów do innego miejsca we Wspólnocie lub w Republice Południowej Afryki. Zastępcze świadectwo(-a) przewozowe EUR. 1 wystawia urząd celny, pod którego dozorem znajdują się przedmiotowe produkty.

Artykuł  19

Warunki sporządzania deklaracji na fakturze

1.
Deklarację na fakturze, określoną w artykule 14 ustęp 1 litera b), może sporządzić:
a)
upoważniony eksporter, w rozumieniu artykułu 20; lub
b)
eksporter, w odniesieniu do przesyłki składającej się z jednego bądź kilku opakowań zawierających produkty pochodzące, których ogólna wartość nie przekracza 6.000 EUR.
2.
Deklaracje na fakturze można sporządzić, jeżeli dane produkty mogą zastać uznane za pochodzące ze Wspólnoty, Republiki Południowej Afryki lub jednego z krajów wymienionych w artykule 3 oraz jeżeli spełniają one warunki niniejszego protokołu.
3.
Eksporter sporządzający deklarację na fakturze musi być przygotowany do przedłożenia w każdym momencie, na żądanie organów celnych kraju wywozu, wszystkich właściwych dokumentów, stanowiących dowód pochodzenia produktów oraz zgodności z pozostałymi wymogami niniejszego protokołu.
4.
Eksporter sporządza deklarację na fakturze, wypisując maszynowo, stemplując bądź drukując na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym deklarację, której tekst znajduje się w załączniku IV, w jednym z języków określonych w tym załączniku oraz zgodnie z prawem kraju wywozu. W przypadku odręcznego wypełniania formularzy należy to zrobić atramentem i drukowanymi literami.
5.
Eksporter umieszcza na deklaracji na fakturze własnoręczny podpis. Niemniej jednak nie wymaga się podpisu upoważnionego eksportera w rozumieniu artykułu 20, pod warunkiem że dostarczy on organom celnym kraju wywozu pisemne zobowiązanie, że przyjmuje pełną odpowiedzialność za każdą deklarację na fakturze, na której widnieje jego nazwisko, w taki sam sposób, jakby znajdował się na niej jego własnoręczny podpis.
6.
Eksporter może sporządzić deklarację na fakturze przy wywozie produktów, których ona dotyczy, lub po ich wywiezieniu, pod warunkiem że jest ona przedstawiona w kraju przywozu nie później niż dwa lata od dnia wywozu produktów, do których się odnosi.
Artykuł  20

Upoważniony eksporter

1.
Organy celne kraju wywozu mogą upoważnić eksportera, który dokonuje częstych wysyłek produktów na mocy niniejszej Umowy, do sporządzenia deklaracji na fakturze niezależnie od wartości przedmiotowych produktów. Eksporter ubiegający się o takie zezwolenie musi przedstawić organom celnym wszelkie gwarancje niezbędne do sprawdzenia statusu pochodzenia produktów oraz spełnienia wymogów niniejszego protokołu.
2.
Organy celne mogą uzależnić przyznanie statusu upoważnionego eksportera od spełnienia wszelkich warunków, jakie uznają za właściwe.
3.
Organy celne przyznają upoważnionemu eksporterowi numer upoważnienia celnego, który umieszczany jest na deklaracji na fakturze.
4.
Używanie upoważnienia przez upoważnionego eksportera podlega kontroli organów celnych.
5.
Organy celne mogą w każdym momencie wycofać upoważnienie. Następuje to w przypadku, gdy upoważniony eksporter przestaje wywiązywać się z gwarancji określonych w ustępie 1, nie spełnia warunków określonych w ustępie 2 lub wykorzystuje przyznane mu upoważnienie w inny, niewłaściwy sposób.
Artykuł  21

Ważność dowodu pochodzenia

1.
Dowód pochodzenia jest ważny przez okres czterech miesięcy od dnia wystawienia w kraju wywozu i musi zostać przedłożony organom celnym kraju przywozu w wymienionym terminie.
2.
Dowody pochodzenia przedłożone organom celnym kraju przywozu po upływie ostatecznego terminu określonego w ustępie 1 mogą zostać przyjęte w ramach zastosowania traktowania preferencyjnego, w przypadku gdy obowiązek przedłożenia tych dokumentów nie został dopełniony w terminie z powodu wyjątkowych okoliczności.
3.
W pozostałych przypadkach przedłożenia dowodów pochodzenia z opóźnieniem organy celne kraju przywozu mogą przyjąć dowody pochodzenia wtedy, gdy produkty zostały przedstawione przed upływem wyżej określonego ostatecznego terminu.
Artykuł  22

Przedłożenie dowodu pochodzenia

Dowody pochodzenia są przedkładane organom celnym kraju przywozu zgodnie z procedurami obowiązującymi w danym kraju. Wspomniane organy mogą zażądać przetłumaczenia dowodu pochodzenia oraz załączenia do zgłoszenia przywozowego oświadczenia importera, że produkty spełniają warunki wymagane do wykonania postanowień Umowy.

Artykuł  23

Przywóz przesyłek w partiach

Jeżeli na wniosek importera i na warunkach ustanowionych przez organy celne kraju przywozu produkty zdemontowane lub niezmontowane w rozumieniu reguły ogólnej 2 litera a) Zharmonizowanego Systemu, objęte działami XVI i XVII lub pozycjami 7308 i 9406 Zharmonizowanego Systemu, są przywożone w partiach, w momencie przywozu pierwszej partii towaru należy przedstawić organom celnym jeden dowód pochodzenia tych produktów.

Artykuł  24

Zwolnienie z obowiązku posiadania dowodu pochodzenia

1.
Produkty wysyłane w małych opakowaniach przez osoby prywatne do osób prywatnych lub stanowiące część osobistego bagażu osób podróżujących uznaje się za produkty pochodzące, zwolnione z obowiązku przedkładania dowodu pochodzenia, pod warunkiem że produkty te nie są przywożone w celach handlowych i zostały zgłoszone jako spełniające wymogi niniejszego protokołu oraz nie ma wątpliwości co do prawdziwości takiego zgłoszenia. W przypadku produktów wysyłanych drogą pocztową zgłoszenie takie może być sporządzone na zgłoszeniu celnym C2/CP3 lub na kartce papieru, załączonej do tego dokumentu.
2.
Produktów przywożonych okazjonalnie i składających się wyłącznie z przedmiotów osobistego użytku odbiorców, podróżnych lub ich rodzin nie uważa się za towary przywożone w celach handlowych, jeżeli wyraźnie wynika to z charakteru i ilości produktów.
3.
Ponadto ogólna wartość tych produktów nie może przekraczać kwoty 500 EUR w przypadku małych opakowań, lub kwoty 1.200 EUR, w przypadku produktów stanowiących część osobistego bagażu osób podróżujących.
Artykuł  25

Deklaracja dostawcy

1.
W przypadku gdy dowód pochodzenia jest sporządzony w Republice Południowej Afryki w odniesieniu do produktów pochodzących, do wytwarzania których zastosowano towary sprowadzane z SACU i poddane procesowi obróbki lub przetwarzania bez przyznania im preferencyjnego statusu pochodzenia, należy uwzględnić deklaracje dostawcy dotyczące tych towarów, sporządzone zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu.
2.
Deklaracja dostawcy określona w ustępie 1 służy jako dowód poddania towarów obróbce lub przetwarzaniu w SACU w celu określenia, czy produkty, do wytwarzania których towary te zostały użyte, można uznać za pochodzące z Republiki Południowej Afryki oraz czy spełniają one pozostałe wymogi niniejszego protokołu.
3.
Dostawca zobowiązany jest sporządzić oddzielną deklarację dla każdej partii towaru, w formie przedstawionej w załączniku V, na kartce papieru załączonej do faktury, specyfikacji wysyłkowej lub innego dokumentu handlowego, zawierającego opis danych towarów, pozwalający na ich identyfikację. Deklaracja musi zostać sporządzona zgodnie z postanowieniami prawa kraju, w którym jest przygotowywana, oraz musi zawierać własnoręczny podpis dostawcy.
4.
Republika Południowej Afryki składa wniosek właściwym władzom SACU o przeprowadzanie wyrywkowych kontroli deklaracji dostawców w każdym przypadku, gdy organy celne mają uzasadnione wątpliwości co do prawdziwości lub autentyczności podanych informacji.
5.
Republika Południowej Afryki podejmuje wszelkie niezbędne uzgodnienia administracyjne wraz z właściwymi władzami SACU, w celu pełnego wykonania postanowień ustępu 4.
Artykuł  26

Dokumenty uzupełniające

Dokumentami określonymi w artykule 15 ustęp 3 i artykule 19 ustęp 3, stosowanymi w celu udowodnienia, że produkty objęte świadectwem przewozowym EUR. 1 lub deklaracją na fakturze można uznać za produkty pochodzące ze Wspólnoty, z Republiki Południowej Afryki lub z jednego z krajów wymienionych w artykule 3 oraz że spełniają one pozostałe wymogi niniejszego protokołu, mogą być między innymi:

a)
bezpośredni dowód przeprowadzenia przez eksportera lub dostawcę obróbki w celu uzyskania danych towarów, znajdujący się na przykład w jego księgach rachunkowych lub w wewnętrznych dokumentach księgowych;
b)
dokumenty potwierdzające status pochodzenia wykorzystanych materiałów, wydane lub sporządzone we Wspólnocie, w Republice Południowej Afryki lub w jednym z krajów określonych w artykule 3 w przypadku, gdy dokumenty te są wykorzystywane zgodnie z prawem krajowym;
c)
dokumenty potwierdzające dokonanie przetworzenia lub obróbki materiałów we Wspólnocie lub w Republice Południowej Afryki, wystawione lub sporządzone we Wspólnocie lub w Republice Południowej Afryki w przypadku, gdy dokumenty te są wykorzystywane zgodnie z prawem krajowym;
d)
świadectwa przewozowe EUR. 1 lub deklaracje na fakturach, stanowiące dowód statusu pochodzenia zastosowanych materiałów, wystawione lub sporządzone we Wspólnocie lub w Republice Południowej Afryki zgodnie z niniejszym protokołem bądź w jednym z krajów określonych w artykule 3, zgodnie z postanowieniami tego artykułu;
e)
deklaracje dostawcy, stanowiące dowód poddania użytych materiałów obróbce lub przetwarzaniu w SACU, zgodnie z postanowieniami artykułu 3.
Artykuł  27

Przechowywanie dowodu pochodzenia, deklaracji dostawców i dokumentów uzupełniających

1.
Eksporter składający wniosek o wystawienie świadectwa przewozowego przechowuje dokumenty określone w artykule 15 ustęp 3 przez okres co najmniej trzech lat.
2.
Eksporter sporządzający deklarację na fakturze przechowuje jej kopię oraz dokumenty określone w artykule 19 ustęp 3 przez okres co najmniej trzech lat.
3.
Dostawca sporządzający deklarację dostawcy przechowuje przez okres co najmniej trzech lat kopie deklaracji i faktury, specyfikację wysyłkową lub pozostałe dokumenty handlowe, do których została załączona deklaracja oraz dokumenty stanowiące dowód poprawności informacji podanych na deklaracji.
4.
Organy celne kraju wywozu, wystawiające świadectwo przewozowe EUR. 1, przechowują formularz wniosku określonego w artykule 15 ustęp 2 przez okres co najmniej trzech lat.
5.
Organy celne kraju przywozu przechowują przedłożone im świadectwa przewozowe EUR. 1 i deklaracje dotyczące faktur przez okres co najmniej trzech lat.
Artykuł  28

Rozbieżności i błędy formalne

1.
Stwierdzenie niewielkich rozbieżności między deklaracjami złożonymi w dowodzie pochodzenia a deklaracjami w dokumentacji przedłożonej w urzędzie celnym w celu dopełnienia formalności związanych z przywozem produktów nie unieważnia ipso facto dowodu pochodzenia, jeżeli można należycie ustalić, że dokument jest zgodny z przedstawionymi produktami.
2.
Oczywiste błędy formalne, takie jak błędy literowe w dowodzie pochodzenia, nie mogą stanowić przyczyny odrzucenia dokumentu, jeżeli nie wzbudzają wątpliwości co do poprawności deklaracji złożonych na dokumencie.
Artykuł  29

Kwoty wyrażone w euro

1.
Kraj wywozu ustala kwoty w walucie krajowej, równoważne kwotom wyrażonym w euro, i przekazuje je do wiadomości krajów przywozu za pośrednictwem Komisji Europejskiej.
2.
Jeżeli kwoty przekraczają odpowiadające im kwoty ustalone przez kraj przywozu, kraj ten przyjmuje wspomniane kwoty, jeżeli produkty są zafakturowane w walucie kraju wywozu. Jeżeli produkty są zafakturowane w walucie innego Państwa Członkowskiego WE, kraj przywozu uznaje kwotę zgłoszoną przez dane państwo.
3.
Kwoty wyrażone w danej walucie krajowej muszą być równoważne w tej walucie kwotom wyrażonym w euro w pierwszym dniu roboczym miesiąca października 1999 roku.
4.
Na wniosek Wspólnoty lub Republiki Południowej Afryki Rada Współpracy kontroluje kwoty wyrażone w euro i ich odpowiedniki w walutach krajowych Państw Członkowskich WE i Republiki Południowej Afryki. Podczas przeprowadzania takiej kontroli Rada Współpracy zapewnia, aby kwoty stosowane w walucie krajowej nie zostały obniżone i ponadto rozważa potrzebę faktycznego utrzymania skutków danych limitów.

TYTUŁ  V

UZGODNIENIA W SPRAWIE WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ

Artykuł  30

Wzajemna pomoc

1.
Organy celne Państw Członkowskich WE i Republiki Południowej Afryki przekazują sobie wzajemnie, za pośrednictwem Komisji Europejskiej, wzory odcisków pieczęci używanych przez ich urzędy celne do wystawiania świadectw przewozowych EUR. 1 oraz adresy organów celnych odpowiedzialnych za kontrolę tych świadectw i deklaracji na fakturach.
2.
W celu zapewnienia prawidłowego stosowania niniejszego protokołu Wspólnota i Republika Południowej Afryki udzielają sobie wzajemnej pomocy, za pośrednictwem właściwych organów administracji celnej, w zakresie sprawdzania autentyczności świadectw przewozowych EUR. 1 lub deklaracji na fakturach oraz poprawności informacji podanych w tych dokumentach.
Artykuł  31

Weryfikacja dowodów pochodzenia

1.
Dodatkowa weryfikacja dowodów pochodzenia jest przeprowadzona wyrywkowo lub za każdym razem, gdy organy celne kraju przywozu mają uzasadnione wątpliwości co do autentyczności takich dokumentów statusu pochodzenia sprawdzanych produktów lub spełnienia innych wymogów niniejszego protokołu.
2.
W celu wykonania postanowień ustępu 1 organy celne kraju przywozu zwracają organom celnym kraju wywozu świadectwo przewozowe EUR. 1 i fakturę, jeżeli została przedłożona, deklarację na fakturze lub kopie tych dokumentów, wraz z podaniem, w stosownych przypadkach, powodów przeprowadzenia dochodzenia. Do wniosku o przeprowadzenie weryfikacji załącza się wszelkie otrzymane dokumenty i informacje, wskazujące na nieprawdziwość informacji podanych w dowodzie pochodzenia.
3.
Weryfikację przeprowadzają organy celne kraju wywozu. W tym celu mają one prawo zażądać przedstawienia dowodów oraz przeprowadzić kontrolę ksiąg rachunkowych eksportera lub inną kontrolę, jaką uznają za stosowną.
4.
Jeżeli organy celne kraju przywozu podejmują decyzję o zawieszeniu udzielenia preferencyjnego traktowania produktów w oczekiwaniu na wyniki weryfikacji, importer otrzymuje propozycję uwolnienia produktów, z zastrzeżeniem wszelkich środków zapobiegawczych, uznanych za niezbędne.
5.
Organy celne wnoszące o przeprowadzenie weryfikacji są informowane o jej wynikach możliwie jak najszybciej. Wyniki te muszą wyraźnie określać, czy dokumenty są autentyczne oraz czy dane produkty można uznać za pochodzące ze Wspólnoty lub z Republiki Południowej Afryki i za spełniające pozostałe wymogi niniejszego protokołu.
6.
Jeżeli w przypadku uzasadnionych wątpliwości odpowiedź nie napłynęła w terminie 10 miesięcy od dnia przedstawienia wniosku o przeprowadzenia weryfikacji lub jeżeli odpowiedź nie zawiera informacji wystarczających do ustalenia autentyczności danego dokumentu lub faktycznego pochodzenia produktów, wnioskujące organy celne odmawiają przyznania prawa do preferencyjnego traktowania, z wykluczeniem wyjątkowych okoliczności.
Artykuł  32

Rozstrzyganie sporów

1.
W razie wystąpienia sporu z związku z procedurami weryfikacji określonymi w artykule 31, który nie może być rozstrzygnięty przez organy celne wnoszące o przeprowadzenie weryfikacji oraz organy celne odpowiedzialne za przeprowadzenie tej weryfikacji lub w przypadku podniesienia kwestii dotyczącej interpretacji niniejszego protokołu, spór zostaje skierowany do Rady Współpracy.
2.
Rozstrzyganie sporów między importerem a organami celnymi kraju przywozu, podlega we wszystkich przypadkach prawa kraju przywozu.
Artykuł  33

Kary

Kary nakłada się na każdą osobę, która sporządza lub przyczynia się do sporządzenia dokumentu zawierającego błędne informacje, w celu objęcia produktów systemem preferencyjnego traktowania.

Artykuł  34

Strefy wolnocłowe

1.
Wspólnota i Republika Południowej Afryki podejmują wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia, że produkty znajdujące się w obrocie handlowym przy zastosowaniu dowodu pochodzenia, które w trakcie przewozu przebywają na terenie strefy wolnocłowej Stron, nie zostały zamienione na inne towary oraz aby nie były poddawane żadnym czynnościom poza zwykłymi czynnościami mającymi na celu zapobieżenie ich zepsuciu.
2.
W drodze odstępstwa od postanowień ustępu 1, w przypadku gdy produkty pochodzące ze Wspólnoty lub z Republiki Południowej Afryki są przywożone do strefy wolnocłowej przy zastosowaniu dowodu pochodzenia i są poddawane obróbce lub przetwarzaniu, właściwe organy danego kraju wydają nowe świadectwo przewozowe EUR. 1 na wniosek eksportera, jeżeli obróbka lub przetwarzanie są zgodne z postanowieniami niniejszego protokołu.

TYTUŁ  VI

CEUTA I MELILLA

Artykuł  35

Zastosowanie protokołu

1.
Termin "Wspólnota" użyty w artykule 2 nie obejmuje Ceuty i Melilli.
2.
Produkty pochodzące z Republiki Południowej Afryki, w razie ich przywozu do Ceuty lub Melilli, podlegają pod każdym względem takiemu samemu systemowi celnemu, jak produkty pochodzące z obszaru celnego Wspólnoty, na mocy protokołu 2 Aktu przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej do Wspólnot Europejskich. Republika Południowej Afryki stosuje w stosunku do przywozu produktów objętych Umową i pochodzących z Ceuty i Melilli taki sam system celny, jaki obowiązuje w odniesieniu do produktów przywożonych i pochodzących ze Wspólnoty.
3.
W celu wykonania ustępu 2 dotyczącego produktów pochodzących z Ceuty i Melilli, stosuje się niniejszy protokół, mutatis mutandis, z zastrzeżeniem specjalnych warunków określonych w artykule 36.
Artykuł  36

Warunki specjalne

1.
O ile następujące produkty były przewożone zgodnie z postanowieniami artykułu 12, uważa się je za:
1)
produkty pochodzące z Ceuty i Melilli:
a)
produkty całkowicie uzyskane w Ceucie i Melilli;
b)
produkty uzyskane w Ceucie i Melilli, do wytworzenia których wykorzystuje się produkty inne niż określone w literze a), pod warunkiem że:
(i)
wspomniane produkty zostały poddane wystarczającej obróbce lub zostały wystarczająco przetworzone w rozumieniu artykułu 5 niniejszego protokołu; lub
(ii)
produkty te pochodzą z Republiki Południowej Afryki lub ze Wspólnoty w rozumieniu niniejszego protokołu, pod warunkiem że zostały poddane obróbce lub przetwarzaniu wykraczającym poza zakres niewystarczającej obróbki lub niewystarczającego przetwarzania, określonych w artykule 6 ustęp 1;
2)
produkty pochodzące z Republiki Południowej Afryki:
a)
produkty całkowicie uzyskane w Republice Południowej Afryki;
b)
produkty uzyskane w Republice Południowej Afryki, do wytworzenia których wykorzystuje się produkty inne niż określone w literze a), pod warunkiem że:
(i)
wspomniane produkty zostały poddane wystarczającej obróbce lub zostały wystarczająco przetworzone w rozumieniu artykułu 5 niniejszego protokołu; lub
(ii)
produkty te pochodzą z Ceuty i Melilli lub ze Wspólnoty w rozumieniu niniejszego protokołu, pod warunkiem, że zostały poddane obróbce lub przetwarzaniu wykraczającym poza zakres niewystarczającej obróbki lub niewystarczającego przetwarzania, określonych w artykule 6 ustęp 1.
2.
Ceutę i Melillę uważa się za jedno terytorium.
3.
Eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel wpisuje "Republika Południowej Afryki" i "Ceuta i Melilla" w polu 2 świadectwa przewozowego EUR. 1 lub na deklaracji na fakturze. Ponadto w przypadku produktów pochodzących z Ceuty i Melilli nazwy te umieszcza się w polu 4 świadectw przewozowych EUR. 1 albo na deklaracji na fakturze.
4.
Za stosowanie niniejszego protokołu w Ceucie i Melilli odpowiadają hiszpańskie organy celne.

TYTUŁ  VII

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  37

Zmiany protokołu

Rada Współpracy może podjąć decyzję o zmianie postanowień niniejszego protokołu.

Artykuł  38

Wykonanie protokołu

Wspólnota i Republika Południowej Afryki, każda w swoim zakresie, podejmą kroki niezbędne do wykonania niniejszego protokołu.

Artykuł  39

Towary tranzytowe lub składowane

Postanowienia Umowy mogą być stosowane w odniesieniu do towarów zgodnych z postanowieniami niniejszego protokołu oraz do towarów, które w dniu wejścia w życie Umowy znajdują się w tranzycie, we Wspólnocie lub w Republice Południowej Afryki, lub też są tymczasowo składowane w magazynach celnych lub w strefach wolnocłowych, pod warunkiem przedłożenia organom celnym państwa przywozu, w terminie czterech miesięcy od tej daty, świadectwa przewozowego EUR. 1, wystawionego z mocą wsteczną przez właściwe organy państwa wywozu, wraz z dokumentami potwierdzającymi, że towary były przewożone bezpośrednio.

Załącznik  I

 UWAGI WPROWADZAJĄCE DO WYKAZU PODANEGO W ZAŁĄCZNIKU II

Uwaga 1:

Wykaz określa warunki niezbędne, w odniesieniu do wszystkich produktów, do uznania tych produktów za poddane wystarczającej obróbce lub wystarczająco przetworzone, w rozumieniu artykułu 5 protokołu.

Uwaga 2:

2.1. Pierwsze dwie kolumny w wykazie zawierają opis uzyskanego produktu. Pierwsza kolumna podaje numer pozycji lub numer działu stosowany w Zharmonizowanym Systemie, natomiast druga kolumna zawiera opis towarów zastosowany w danym systemie, w odniesieniu do pozycji lub działu. W kolumnach 3 lub 4 określono regułę dotyczącą każdego wpisu w pierwszych dwóch kolumnach. W przypadku gdy wpis w pierwszej kolumnie poprzedzony jest, w niektórych przypadkach, przedrostkiem "ex", oznacza to, że reguły podane w kolumnach 3 lub 4 stosuje się wyłącznie do części tej pozycji, która jest opisana w kolumnie 2.

2.2. W przypadku gdy w kolumnie 1 zgrupowano kilka numerów pozycji lub podano numer działu, w związku z czym opis produktów w kolumnie 2 ma charakter ogólny, do wszystkich produktów, które w Zharmonizowanym Systemie są sklasyfikowane w pozycjach danego działu lub w dowolnych pozycjach zgrupowanych w kolumnie 1, stosuje się łączną regułę dotyczącą kolumn 3 lub 4.

2.3. W przypadku gdy do różnych produktów z danej pozycji stosuje się różne reguły podane w wykazie, każde tiret zawiera wyszczególnienie części pozycji objętej odpowiednimi regułami z kolumny 3 lub 4.

2.4. W przypadku gdy reguła w kolumnach 3 i 4 została określona w odniesieniu do wpisu w pierwszych dwóch kolumnach, eksporter może zdecydować o zastosowaniu reguły określonej w kolumnie 3 lub w kolumnie 4. Jeśli w kolumnie 4 nie określono reguły pochodzenia, stosuje się regułę określoną w kolumnie 3.

Uwaga 3:

3.1. Postanowienia artykułu 5 protokołu dotyczące produktów, które nabyły status produktów pochodzących, wykorzystywanych do wytwarzania innych produktów, stosuje się bez względu na to, czy status ten został nabyty w zakładzie, w którym wykorzystuje się te produkty, czy w innym zakładzie na terytorium Wspólnoty lub Republiki Południowej Afryki.

Przykład:

Silnik z pozycji 8407, w odniesieniu do którego przewidziana reguła stwierdza, że wartość materiałów bez statusu pochodzenia, stanowiących jego elementy składowe, nie może przekroczyć 40 % ceny ex-works, wykonany jest z "innej stali stopowej wstępnie kształtowanej przez kucie" z pozycji ex 7224.

Jeżeli odkuwka ta została wykonana we Wspólnocie z wlewki bez statusu pochodzenia, to odkuwka nabyła status pochodzenia w oparciu o regułę dotyczącą pozycji ex 7224 w wykazie. W związku z tym przy obliczaniu wartości silnika odkuwkę można potraktować jako proces o statusie pochodzenia, bez względu na to, czy silnik został wyprodukowany w tym samym zakładzie czy w innym zakładzie we Wspólnocie. Przy sumowaniu wartości wykorzystanych materiałów nieposiadających statusu pochodzenia nie uwzględnia się wartości wlewki nieposiadającej statusu pochodzenia.

3.2. Reguła podana w wykazie określa minimalny, wymagany zakres obróbki lub przetwarzania, a przeprowadzanie dalszej obróbki lub dalszego przetwarzania również powoduje nadanie statusu pochodzenia; przeprowadzenie mniejszego zakresu obróbki lub przetworzenia nie może zaś decydować o przyznaniu produktowi statusu produktu pochodzącego. W związku z tym, jeśli reguła przewiduje, że na pewnym etapie wytwarzania można wykorzystać materiał nieposiadający statusu pochodzenia, wykorzystanie takiego materiału na wcześniejszym etapie wytwarzania jest dozwolone, natomiast nie jest dozwolone na późniejszym etapie wytwarzania.

3.3. Bez uszczerbku dla uwagi 3.2, jeżeli reguła stanowi, że można wykorzystać "materiały z dowolnej pozycji", można również wykorzystać materiały sklasyfikowane do tej samej pozycji co produkt, jednak z zastrzeżeniem szczególnych ograniczeń, które dana reguła może również obejmować. Wyrażenie "wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją, włącznie z materiałami objętymi pozycją..." oznacza jednak, że można wykorzystać wyłącznie materiały sklasyfikowane do tej samej pozycji co produkt, o innym opisie niż opis danego produktu w kolumnie 2 wykazu.

3.4. Jeżeli reguła podana w wykazie określa, że produkt może zostać wytworzony z więcej niż jednego materiału, oznacza to, że można wykorzystać jeden, dowolny materiał, lub większą liczbę materiałów. Nie wymaga się wykorzystania wszystkich materiałów.

Przykład:

Reguła dotycząca tkanin z pozycji 5208-5212 przewiduje, że można wykorzystać włókna naturalne oraz że można również wykorzystać materiały chemiczne spośród innych materiałów. Nie oznacza to, że konieczne jest wykorzystanie obu rodzajów materiałów; możliwe jest wykorzystanie jednego, dowolnego materiału, lub obu rodzajów materiałów.

3.5. W przypadku gdy reguła podana w wykazie określa, że produkt musi zostać wytworzony z określonego materiału, warunek ten nie wyklucza oczywiście wykorzystania innych materiałów, które z racji swoich cech nie mogą spełnić wymagań reguły. (Patrz również: uwaga 6.3 poniżej w odniesieniu do wyrobów włókienniczych).

Przykład:

Reguła dotycząca przetworów spożywczych z pozycji 1904, która szczególnie wyklucza zboża i ich pochodne, nie wyklucza wykorzystania soli mineralnych, środków chemicznych i innych dodatków, które nie są produktami zbożowymi.

Nie stosuje się jej jednak w odniesieniu do produktów, które - pomimo iż nie mogą zostać wytworzone z niektórych materiałów określonych w wykazie - mogą być wyprodukowane z materiału o tym samym charakterze, na wcześniejszym etapie produkcji.

Przykład:

Jeżeli w przypadku artykułu odzieżowego z ex działu 62, wykonanego z materiałów nietkanych, dla danej klasy wyrobu dozwolone jest użycie wyłącznie przędzy bez statusu pochodzenia, materiałem wyjściowym produkcji nie może być materiał nietkany - nawet jeżeli materiały nietkane nie mogą normalnie zostać wyprodukowane z przędzy. W takich przypadkach materiałem wyjściowym produkcji byłby materiał wykorzystywany na etapie produkcji wcześniejszym niż etap zastosowania przędzy - to znaczy materiał wykorzystywany na etapie włókien.

3.6. Jeżeli zawarta w wykazie reguła przewiduje dwie maksymalne wartości procentowe materiałów bez statusu pochodzenia, które mogą zostać użyte, wartości tych nie można sumować. Innymi słowy, maksymalna wartość wszystkich wykorzystywanych materiałów bez statusu pochodzenia nigdy nie może przekroczyć najwyższej podanej wartości procentowej. Ponadto poszczególne wartości procentowe nie mogą przekroczyć wartości podanej w stosunku do materiałów, do których mają one zastosowanie.

Uwaga 4:

4.1. Termin "włókna naturalne" stosuje się w wykazie w odniesieniu do włókien innych niż włókna sztuczne lub syntetyczne. Jest on zastrzeżony dla etapów produkcji mających miejsce przed przędzeniem, w tym dla odpadów, oraz, o ile nie określono inaczej, obejmuje włókna zgrzebne, czesankowe lub w inny sposób przetwarzane, ale nie przędzone.

4.2. Termin "włókna naturalne" obejmuje włosie końskie z pozycji 0503, jedwab z pozycji 5002 i 5003 oraz włókna wełniane, z cienkiej albo grubej sierści zwierzęcej z pozycji 5101-5105, włókna bawełniane z pozycji 5201-5203 i pozostałe włókna roślinne z pozycji 5301-5305.

4.3. Terminy "pulpa włókiennicza", "materiały chemiczne" oraz "materiały papiernicze" stosuje się w wykazie do opisu materiałów niesklasyfikowanych w działach 50-63, które można wykorzystać do produkcji włókien lub przędzy sztucznych, syntetycznych lub papierowych.

4.4. Termin "włókna cięte chemiczne" stosuje się w wykazie do określenia kabli z włókna syntetycznego lub sztucznego, włókien ciętych lub odpadów z pozycji 5501-5507.

Uwaga 5:

5.1. W przypadku gdy w wykazie znajduje się odniesienie do niniejszej uwagi w stosunku do danego produktu, warunki określone w kolumnie 3 nie mają zastosowania do podstawowych materiałów włókienniczych wykorzystywanych do wytwarzania tego produktu, które w sumie stanowią najwyżej 10 % ogólnej masy wszystkich zastosowanych materiałów włókienniczych. (Patrz również: uwagi 5.3 i 5.4.)

5.2. Tolerancję wymienioną w uwadze 5.1 można jednak stosować wyłącznie w odniesieniu do produktów mieszanych, wytworzonych z dwóch lub wielu podstawowych materiałów włókienniczych.

Podstawowe materiały włókiennicze to:

– jedwab,

– wełna,

– gruba sierść zwierzęca,

– cienka sierść zwierzęca,

– włosie końskie,

– bawełna,

– materiały służące do produkcji papieru i papier,

– len,

– konopie,

– juta i inne włókna łykowe,

– sizal i inne włókna tekstylne z rodzaju agawa,

– włókna kokosowe, manila, ramia i inne roślinne włókna tekstylne,

– syntetyczne włókna ciągłe,

– sztuczne włókna ciągłe,

– syntetyczne włókna cięte z polipropylenu,

– syntetyczne włókna cięte z poliestru,

– syntetyczne włókna cięte z poliamidu,

– syntetyczne włókna cięte z poliakrylonitrylu,

– syntetyczne włókna cięte z poliamidu,

– syntetyczne włókna cięte z politetrafluoroetylenu,

– syntetyczne włókna cięte z polifenylenu sulfonowego,

– syntetyczne włókna cięte z polichlorku winylu,

– pozostałe syntetyczne włókna cięte,

– sztuczne włókna cięte z wiskozy,

– pozostałe sztuczne włókna cięte,

– przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z polieteru skręconego lub nie,

– przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z poliestru skręconego lub nie,

– produkty z pozycji 5605 (przędza metalizowana), zawierające taśmę składającą się z rdzenia z folii aluminiowej lub rdzenia z folii z tworzyw sztucznych, nawet pokrywane proszkiem aluminiowym, o szerokości nieprzekraczającej 5 mm, wprowadzone za pomocą substancji kleistej między dwie warstwy folii z tworzywa sztucznego,

– pozostałe produkty z pozycji 5605.

Przykład:

Przędza z pozycji 5205, wykonana z włókien bawełnianych z pozycji 5203 i z syntetycznych włókien ciętych z pozycji 5506, jest przędzą mieszaną. W związku z tym można wykorzystywać syntetyczne włókna cięte bez statusu pochodzenia, które nie spełniają reguł pochodzenia (które wymagają wytwarzania z materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej), w ilości nieprzekraczającej 10 % masy przędzy.

Przykład:

Tkanina wełniana z pozycji 5112, wykonana z przędzy wełnianej z pozycji 5107 i przędzy syntetycznej z włókien ciętych z pozycji 5509 jest tkaniną mieszaną. W związku z tym można stosować przędzę syntetyczną, która nie spełnia reguł pochodzenia (które wymagają wytwarzania z materiałów chemicznych lub masy włókienniczej) lub przędzę wełnianą, która nie spełnia reguł pochodzenia (która wymaga wytwarzania z włókien naturalnych, nie zgrzebnych ani czesankowych lub przygotowanej do przędzenia w inny sposób) lub połączenie tych dwóch włókien, pod warunkiem że ich ogólna masa nie przekracza 10 % masy tkaniny.

Przykład:

Rózgowa tkanina włókiennicza z pozycji 5802, wykonana z przędzy bawełnianej z pozycji 5205 oraz z tkaniny bawełnianej z pozycji 5210, jest produktem mieszanym tylko wtedy, gdy sama tkanina bawełniana jest tkaniną mieszaną, wykonaną z przędzy sklasyfikowanej do dwóch oddzielnych pozycji, albo jeżeli wykorzystane włókna bawełniane są mieszankami.

Przykład:

Jeżeli przedmiotowa rózgowa tkanina włókiennicza została wykonana z przędzy bawełnianej z pozycji 5205 i tkaniny syntetycznej z pozycji 5407, zastosowane przędze są oczywiście dwoma odrębnymi materiałami włókienniczymi, w związku z czym rózgowa tkanina włókiennicza jest produktem mieszanym.

Przykład:

Dywan igłowy, wykonany z przędzy sztucznej i bawełnianej, z podłożem jutowym, jest produktem mieszanym, ponieważ zastosowano trzy podstawowe materiały włókiennicze. W związku z tym dopuszcza się stosowanie materiałów bez statusu pochodzenia na późniejszym etapie produkcji, niż zezwala na to reguła, pod warunkiem że ich ogólna masa nie przekracza 10 % masy materiałów włókienniczych w dywanie. W związku z tym dopuszcza się na tym etapie produkcji przywóz juty i/lub włókien sztucznych, pod warunkiem że spełnione zostały warunki odnoszące się do masy.

5.3. W przypadku produktów zawierających "przędzę wykonaną z poliuretanu i uzupełnioną elastycznymi elementami polieteru, nawet skręconego", tolerancja dla tej przędzy wynosi 20 %.

5.4. W przypadku produktów zawierających "taśmę składającą się z rdzenia z folii aluminiowej lub z rdzenia z folii z tworzyw sztucznych, nawet pokrywaną proszkiem aluminiowym, o szerokości nieprzekraczającej 5 mm, wprowadzoną za pomocą substancji kleistej między dwie warstwy folii z tworzywa sztucznego", tolerancja w odniesieniu do taśmy wynosi 30 %.

Uwaga 6:

6.1. Wyroby włókiennicze oznaczone w wykazie odnośnikiem do niniejszej uwagi i materiały tekstylne, z wyjątkiem podszewek i międzypodszewek, które nie spełniają reguły podanej w wykazie w kolumnie 3 dotyczącej wytwarzania omawianych produktów, mogą być użyte pod warunkiem, że są sklasyfikowane w innej pozycji niż pozycja produktu oraz ich wartość nie przekroczy 8 % ceny ex-works produktu.

6.2. Bez uszczerbku dla uwagi 6.3, dopuszcza się swobodne stosowania materiałów niesklasyfikowanych do działów 50-63 w wytwarzaniu produktów włókienniczych, nawet jeżeli zawierają one materiały włókiennicze.

Przykład:

Jeżeli reguła podana w wykazie przewiduje, że do danej pozycji włókienniczej, takiej jak spodnie, trzeba zastosować przędzę, nie wyklucza to zastosowania elementów metalowych, takich jak guziki, ponieważ guziki nie są sklasyfikowane do działów 50-63. Z tych samych powodów nie wyklucza to zastosowania suwaków, pomimo że suwaki zawierają materiały włókiennicze.

6.3. W przypadku obliczania wartości materiałów bez statusu pochodzenia, a wchodzących w skład produktu, z zastosowaniem normy procentowej, konieczne jest uwzględnienie wartości materiałów niesklasyfikowanych do działów 50-63.

Uwaga 7:

7.1. Do celów pozycji ex 2707, 2713-2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403 "procesy szczególne" to:

a) destylacja próżniowa;

b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania(1);

c) krakowanie;

d) reformowanie;

e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;

f) proces obejmujący wszystkie z następujących czynności: poddanie działaniu stężonego kwasu siarkowego, oleum lub bezwodnika siarkowego; neutralizacja środkami alkalicznymi; odbarwianie i oczyszczanie naturalnymi ziemiami aktywnymi, ziemiami aktywowanymi, aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem;

g) polimeryzacja;

h) alkilowanie;

i) izomeryzacja.

7.2. Do celów pozycji 2710, 2711 i 2712 "procesy szczególne" to:

a) destylacja próżniowa;

b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania(2);

c) krakowanie;

d) reformowanie;

e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;

f) proces obejmujący wszystkie z następujących czynności: poddanie działaniu stężonego kwasu siarkowego, oleum lub bezwodnika siarkowego; neutralizacja środkami alkalicznymi; odbarwianie i oczyszczanie naturalnymi ziemiami aktywnymi, ziemiami aktywowanymi, aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem;

g) polimeryzacja;

h) alkilowanie;

ij) izomeryzacja;

k) w odniesieniu do olejów ciężkich objętych wyłącznie pozycją ex 2710, odsiarczanie za pomocą wodoru powodujące obniżenie zawartości siarki w produktach przetworzonych o przynajmniej 85 % (metoda ASTM D 1266-59 T);

l) w odniesieniu do produktów objętych wyłącznie pozycją 2710, odparafinowywanie przez proces inny niż filtrowanie;

m) w odniesieniu do olejów ciężkich objętych wyłącznie pozycją ex 2710, obróbka przy użyciu katalizatora, za pomocą wodoru pod ciśnieniem powyżej 20 bar i w temperaturze powyżej 250 °C, inna niż prowadząca do odsiarczenia, kiedy wodór stanowi w reakcji chemicznej pierwiastek czynny. Niemniej jednak nie uważa się za proces szczególny dalszej obróbki olejów smarowych z pozycji ex 2710, za pomocą wodoru (np. hydrorafinacja lub odbarwianie), prowadzącej do poprawienia barwy lub jej stabilności;

n) w odniesieniu do olejów opałowych objętych wyłącznie pozycją ex 2710, destylacja próżniowa, pod warunkiem że objętościowo destyluje się mniej niż 30 % tych produktów, wraz ze stratami, w temperaturze 300 °C metodą ASTM D 86;

o) w odniesieniu do olejów ciężkich innych niż oleje napędowe i oleje opałowe, objętych wyłącznie pozycją ex 2710, obróbka za pomocą elektrycznych wyładowań snopiastych wysokiej częstotliwości.

7.3. Do celów pozycji ex 2707, 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403 o statusie pochodzenia nie decydują proste czynności, takie jak czyszczenie, zlewanie, odsalanie, odwadnianie, filtrowanie, barwienie, znakowanie, uzyskiwanie określonej zawartości siarki w wyniku mieszania produktów o różnej zawartości siarki oraz wszelkie połączenia tych czynności lub czynności podobne.

______

(1) Patrz: dodatkowa uwaga wyjaśniająca 4 b) do działu 27 Nomenklatury Scalonej.

(2) Patrz: dodatkowa uwaga wyjaśniająca 4 b) do działu 27 Nomenklatury Scalonej.

Załącznik  II

 WYKAZ PROCESÓW OBRÓBKI LUB PRZETWARZANIA, KTÓRYM NALEŻY PODDAĆ MATERIAŁY BEZ STATUSU POCHODZENIA, ABY PRODUKT WYTWORZONY MÓGŁ UZYSKAĆ STATUS POCHODZENIA

Nie wszystkie produkty podane w wykazie mogą być objęte niniejszą Umową. W związku z tym konieczne jest odwołanie się do pozostałych części niniejszej Umowy.

grafika

Załącznik  III

 Świadectwo przewozowe EUR. 1 i wniosek o wydanie świadectwa przewozowego EUR. 1

Instrukcje dotyczące druku

1. Każdy formularz świadectwa ma wymiary 210 x 297 mm; dopuszczalna tolerancja w odniesieniu do długości wynosi do minus 5 mm lub plus 8 mm. Stosuje się biały papier do pisania, pozbawiony ścieru drzewnego i o masie nie mniejszej niż 25 g/m2. W tle wydrukowany jest zielony znak wodny, dzięki któremu wszelkie próby sfałszowania środkami mechanicznymi lub chemicznymi staną się widoczne dla oka.

2. Właściwe władze Państw Członkowskich Wspólnoty i Republiki Południowej Afryki mogą zastrzec sobie prawo do drukowania formularza we własnym zakresie lub zlecić jego druk upoważnionym drukarniom. W tym drugim przypadku każdy formularz musi zawierać odniesienie do takiego upoważnienia. Na każdym formularzu musi znajdować się nazwa i adres drukarni lub znak, na podstawie którego można zidentyfikować drukarnię. Formularz musi zostać także oznaczony numerem seryjnym, drukowanym lub nie, umożliwiającym identyfikację formularza.

grafika

Załącznik  IV

  10 DEKLARACJA NA FAKTURZE

Deklaracja na fakturze, której tekst znajduje się poniżej, musi zostać sporządzona zgodnie z przypisami. Nie jest jednak konieczne powtarzanie tych przypisów.

Wersja w języku bułgarskim

Износителят на продуктите, обхванати от този документ (митническо разрешение № ... 11 ) декларира, че освен кьдето е отбелязано друго, тези продукти са с ... преференциален произход 12 .

Wersja w języku hiszpańskim

El exportador de los productos incluidos en el presente documento [autorización aduanera no ... 13 ] declara que, salvo indicación en sentido contrario, estos productos gozan de un origen preferencial ... 14 .

Wersja w języku czeskim

Vývozce výrobků uvedených v tomto dokumentu (číslo povolení ... 15 ) prohlašuje, že kromě zřetelně označených mají tyto výrobky preferenční původ v ... 16 .

Wersja w języku duńskim

Eksportøren af varer, der er omfattet af nærværende dokument, (toldmyndighedernes tilladelse nr. ... 17 ), erklærer, at varerne, medmindre andet tydeligt er angivet, har præferenceoprindelse i ... 18 .

Wersja w języku niemieckim

Der Ausführer (Ermächtigter Ausführer; Bewilligungs-Nr. ... 19 ) der Waren, auf die sich dieses Handelspapier bezieht, erklärt, dass diese Waren, soweit nicht anders angegeben, präferenzbegünstigte ... 20 Ursprungswaren sind.

Wersja w języku estońskim

Käesoleva dokumendiga hõlmatud toodete eksportija (tolli kinnitus nr ... 21 ) deklareerib, et need tooted on ... 22 sooduspäritoluga, välja arvatud juhul, kui on selgelt näidatud teisiti.

Wersja w języku greckim

Ο Е^аηλсоώνахс. tcov nώςo'iovTtov пои каХитттсшш атто то naτιμov еακήςасκо [άδεια τελωνείου υπ' αριθ. ... 23 ] δηλώνει ότι, εκτός eov 8nv£Tai оафс alXcoc, та npo'iovTa aura aval npoTunoia катаусоу^с ... 24 .

Wersja w języku angielskim

The exporter of the products covered by this document (customs authorisation No ... 25 ) declares that, except where otherwise clearly indicated, these products are of ... 26 preferential origin.

Wersja w języku francuskim

L'exportateur des produits couverts par le présent document [autorisation douanière no ... 27 ] déclare que, sauf indication claire du contraire, ces produits ont l'origine préférentielle ... 28 .

Wersja w języku chorwackim

Izvoznik proizvoda obuhvaćenih ovom ispravom (carinsko ovlaštenje br ... 29 ) izjavljuje da su, osim ako je drukčije izričito navedeno, ovi proizvodi ... 30 preferencijalnog podrijetla.

Wersja w języku włoskim

L'esportatore delle merci contemplate nel presente documento [autorizzazione doganale n. ... 31 ] dichiara che, salvo indicazione contraria, le merci sono di origine preferenziale ... 32 .

Wersja w języku łotewskim

To produktu eksportētājs, kuri ietverti šajā dokumentā (muitas atļauja Nr. ... 33 ), deklarē, ka, izņemot tur, kur ir citādi skaidri noteikts, šiem produktiem ir preferenciāla izcelsme ... 34 .

Wersja w języku litewskim

Šiame dokumente išvardytų produktų eksportuotojas (muitinės liudijimo Nr. ... 35 ) deklaruoja, kad, jeigu kitaip nenurodyta, tai yra ... 36 preferencinės kilmės produktai.

Wersja w języku węgierskim

A jelen okmányban szereplő áruk exportőre (vámfelhatalmazási szám: ... 37 ) kijelentem, hogy eltérő egyértelmű jelzés hianyában az áruk preferenciális ... 38 származásúak.

Wersja w języku maltańskim

L-esportatur tal-prodotti koperti b'dan id dokument (awtorizzazzjoni tad-dwana nru. ... 39 ) jiddikjara li, ħlief fejn indikat b'mod ċar li mhux hekk, dawn il-prodotti huma ta' oriġini preferenzjali ... 40 .

Wersja w języku niderlandzkim

De exporteur van de goederen waarop dit document van toepassing is (douanevergunning nr. ... 41 ), verklaart dat, behoudens uitdrukkelijke andersluidende vermelding, deze goederen van preferentiële ... oorsprong zijn 42 .

Wersja w języku polskim

Eksporter produktów objętych tym dokumentem (upoważnienie władz celnych nr ... 43 ) deklaruje, że z wyjątkiem gdzie jest to wyraźnie określone, produkty te mają ... 44 preferencyjne pochodzenie.

Wersja w języku portugalskim

O abaixo assinado, exportador dos produtos abrangidos pelo presente documento [autorização aduaneira n.o ... 45 ], declara que, salvo indicação expressa em contrário, estes produtos são de origem preferencial ... 46 .

Wersja w języku rumuńskim

Exportatorul produselor ce fac obiectul acestui document (autorizaț ia vamală nr. ... 47 ) declară că, exceptând cazul în care în mod expres este indicat altfel, aceste produse sunt de origine preferenț ialā ... 48 .

Wersja w języku słoweńskim

Izvoznik blaga, zajetega s tem dokumentom (pooblastilo carinskih organov št. ... 49 ) izjavlja, da, razen če ni drugače jasno navedeno, ima to blago preferencialno ... 50 poreklo.

Wersja w języku słowackim

Vývozca výrobkov uvedených v tomto dokumente (číslo povolenia ... 51 ) vyhlasuje, že okrem zreteľne označených, majú tieto výrobky preferenčný pôvod v ... 52 .

Wersja w języku fińskim

Tässä asiakirjassa mainittujen tuotteiden viejä (tullin lupa n:o ... 53 ) ilmoittaa, että nämä tuotteet ovat, ellei toisin ole selvästi merkitty, etuuskohteluun oikeutettuja ... alkuperätuotteita 54 .

Wersja w języku szwedzkim

Exportören av de varor som omfattas av detta dokument (tullmyndighetens tillstånd nr. ... 55 ) försäkrar att dessa varor, om inte annat tydligt markerats, har förmånsberättigande ... ursprung 56 .

Wersje w językach RPA

Bagwebi ba go romela ntle ditöweletöwa töeo di akaretöwago ke tokumente ye (Nomoro ya ditöwantle ya tumelelo ... 57 ) ba ipolela gore ntle le moo go laeditöwego, ditöweletöwa töe ke töa go töwa 58 ka tlhago.

Moromelli wa sehlahiswa ya sireleditsweng ke tokomane ena (tumello ya thepa naheng No ... 59 ) e hlalosa hore, ka ntle ha eba ho hlalositswe ka tsela e nngwe ka nepo, dihlahiswa tsena ke tsa ...tshimoloho e kgethilweng 60 .

Moromelantle wa dikuno tse di tlhagelelang mo lokwalong le (lokwalo lwa tumelelo ya kgethiso No ... 61 ) o tlhomamisa gore, ntle le fa go tlhagisitsweng ka mokgwa mongwe, dikuno tse ke tsa ... dinaga tse di thokegang 62 .

Umtfumeli ngaphandle walemikhicito lebalwe kulomculu (ngeligunya lalokutfunyelwa ngaphandle Nombolo ... 63 ) lophakamisa kutsi, ngaphandle kwalapho lekuboniswe khona ngalokucacile, lemikhicito ... ngeyendzabuko lebone-lelwako 64 .

Muvhambadzi wa zwibveledzwa mashangoni a nnda, (zwibveledzwa) zwine zwa vha zwo ambiwaho kha ili linwalo (linwalo la u neamaanda la mithelo ya zwitundwannda kana zwirumelwannda la vhu ... 65 ), li khou buletshedza uri, nga nnda ha musi zwo ambiwa nga inwe ndila-vho, zwibveledzwa hezwi ndi zwa ... vhubwo hune ha khou funeseswa kana u takaleleswa 66 .

Muxavisela-vambe wa swikumiwa leswi nga eka tsalwa leri (Xibalo xa switundziwa xa Nomboro ... 67 ) u boxa leswaku, handle ka laha swi kombisiweke, swikumiwa leswi i swa ntiyiso swa xilaveko xa le henhla swinene 68 .

Die uitvoerder van die produkte gedek deur hierdie dokument (doeanemagtiging No ... 69 ) verklaar dat, uitgesonderd waar andersins duidelik aangedui, hierdie produkte van ... voorkeuroorsprong 70 is.

Umthumelli-phandle wemikhiqizo ebalwe kilencwadi (inomboro ... 71 ) egunyaza imikhiqizo ephumako) ubeka uthi, ngaphandle kobana kutjengiswe ngendlela ethileko butjhatjhalazi, lemikhiqizo ine ... mwelaphi enconyiswako 72 .

Umthumeli weempahla ngaphandle kwelizwe wemveliso equkwa lolu xwebhu (iirhafu zempahla zesigunyaziso Nombolo ... 73 ) ubhengeza ukuthi, ngaphandle kwalapho kuboniswe ngokucacileyo, ezi mveliso ... zezemvelaphi eyamkelekileyo kunezinye 74 .

Umthumeli wempahla ebhaliwe kulo mqulu iNombolo ... yokugunyaza yentela yempahla ... 75 uyamemezela ukuthi, ngaphandle kokuthi kukhonjisiwe ngokusobala, le mikhiqizo iqhamuka ... endaweni ekhethekileyo 76 .

...................................................................... 77

(Miejscowość i data)

...................................................................... 78

(Podpis eksportera i czytelnie wpisane imię i

nazwisko osoby podpisującej deklarację)

Załącznik  V

 Deklaracja dostawcy

Deklaracja dostawcy, której tekst jest zamieszczony poniżej, musi zostać sporządzona zgodnie z przypisami. Jednakże przypisy nie muszą być zamieszczone.

grafika

Wspólna deklaracja w sprawie załącznika II do Protokołu w sprawie reguł pochodzenia

Obie Strony zgadzają się z wymogami dotyczącymi przetwarzania, przedstawionymi w załączniku II, z zastrzeżeniem ograniczonej liczby zmian wnioskowanych przez Republikę Południowej Afryki, które Strony zobowiązują się zbadać przed wejściem w życie niniejszej Umowy.

Wspólna deklaracja dotycząca Protokołu w sprawie reguł pochodzenia

W celu wykonania artykułu 37 niniejszego protokołu oraz po podpisaniu Umowy Komisja jest gotowa zbadać wnioski Republiki Południowej Afryki o udzielenie odstępstw od reguł pochodzenia.

Wspólna deklaracja dotycząca Republiki San Marino

1. Republika Południowej Afryki przyjmuje produkty pochodzące z Republiki San Marino jako produkty pochodzące ze Wspólnoty w rozumieniu niniejszej Umowy.

2. Protokół 1 stosuje się mutatis mutandis w celu określenia statusu pochodzenia produktów wymienionych powyżej.

Wspólna deklaracja dotycząca Księstwa Andory

1. Republika Południowej Afryki przyjmuje produkty pochodzące z Księstwa Andory, objęte działami 25-97 Zharmonizowanego Systemu, jako produkty pochodzące ze Wspólnoty w rozumieniu niniejszej Umowy.

2. Protokół 1 stosuje się mutatis mutandis w celu określenia statusu pochodzenia produktów wymienionych powyżej.

Deklaracja Komisji w sprawie kumulacji z Republiką Południowej Afryki na mocy Czwartej konwencji AKP-WE

Na podstawie postanowień w sprawie kumulacji, zawartych w Protokole dotyczącym definicji pojęcia "produktów pochodzących" oraz metod współpracy administracyjnej w ramach Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Południowej Afryki, z drugiej strony, Komisja Europejska przedstawi Państwom Członkowskim Unii Europejskiej i Państwom AKP propozycje odpowiednich przepisów, na mocy artykułu 34 protokołu 1 Czwartej konwencji AKP-WE, dotyczących kumulacji z południowoafrykańskimi materiałami i towarami.

PROTOKÓŁ 2 

w sprawie wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych

Artykuł  1

Definicje

Do celów niniejszego protokołu:

a)
"ustawodawstwo celne" oznacza przepisy ustawowe i wykonawcze obowiązujące na terytoriach Umawiających się Stron, obejmujące kwestie przywozu, wywozu i tranzytu towarów oraz poddawania ich innym systemom lub procedurom celnym, włącznie ze środkami zakazu, ograniczenia i kontroli;
b)
"organ wnioskujący" oznacza właściwy organ administracyjny, wyznaczony do tego celu przez Umawiającą się Stronę oraz sporządzający wniosek o udzielenie pomocy na podstawie niniejszego protokołu;
c)
"organ, do którego kierowany jest wniosek" oznacza właściwy organ administracyjny, wyznaczony do tego celu przez Umawiającą się Stronę, do którego kierowany jest wniosek o udzielenie pomocy na podstawie niniejszego protokołu;
d)
"dane osobowe" oznaczają wszelkie informacje odnoszące się do jednostki zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania;
e)
"działanie naruszające ustawodawstwo celne" oznacza złamanie lub próbę złamania przepisów ustawodawstwa celnego.
Artykuł  2

Zakres

1.
Umawiające się Strony udzielają sobie wzajemnej pomocy, w obszarach objętych zakresem ich kompetencji, w sposób oraz na warunkach ustanowionych w niniejszym protokole, w celu zapewnienia właściwego zastosowania przepisów ustawodawstwa celnego, w szczególności przez zapobieganie, kontrolę i zwalczanie działań naruszających to ustawodawstwo.
2.
Pomoc w zakresie kwestii celnych, przewidziana na mocy niniejszego protokołu, ma zastosowanie do organów administracyjnych Umawiających się Stron, które są właściwe w zakresie stosowania niniejszego protokołu. Nie narusza ona zasad regulujących pomoc prawną w sprawach karnych. Nie obejmuje ona również informacji uzyskanych przez organ sądowy na jego wniosek i w ramach jego jurysdykcji, z wyjątkiem przypadków, w których organ ten zezwala na przekazanie takich informacji.
3.
Niniejszy protokół nie obejmuje pomocy w zakresie odzyskiwania ceł, podatków lub kar pieniężnych.
Artykuł  3

Pomoc na wniosek

1.
Na wniosek organu wnioskującego organ, do którego kierowany jest wniosek, udziela mu wszelkich istotnych informacji, umożliwiających im zapewnienie właściwego stosowania przepisów ustawodawstwa celnego, włącznie z informacjami dotyczącymi odnotowanych lub planowanych działań, które naruszają lub mogłyby naruszyć przepisy ustawodawstwa celnego.
2.
Na wniosek organu wnioskującego organ, do którego kierowany jest wniosek, udziela mu następujących informacji:
a)
czy towary wywiezione z terytorium jednej z Umawiających się Stron zostały przywiezione na terytorium drugiej Umawiającej się Strony w odpowiedni sposób, z określeniem, w miarę potrzeb, procedury celnej zastosowanej w odniesieniu do danych towarów;
b)
czy towary przywiezione na terytorium jednej z Umawiających się Stron zostały wywiezione z terytorium drugiej Umawiającej się Strony w odpowiedni sposób, z określeniem, w miarę potrzeb, procedury celnej zastosowanej w odniesieniu do danych towarów.
3.
Na wniosek organu wnioskującego organ, do którego kierowany jest wniosek, podejmuje, w ramach swoich przepisów prawnych lub wykonawczych, wszelkie działania na rzecz zapewnienia szczególnego nadzoru nad:
a)
osobami fizycznymi lub prawnymi, wobec których istnieją uzasadnione przypuszczenia, że są one lub były zaangażowane w działania naruszające ustawodawstwo celne;
b)
miejscami, w których zapasy towarów były lub mogą być gromadzone w sposób wywołujący uzasadnione przypuszczenia, że towary te są przeznaczone do wykorzystania w działaniach naruszających ustawodawstwo celne;
c)
towarami, które są lub mogą być przewożone w sposób wywołujący uzasadnione przypuszczenia, że są one przeznaczone do wykorzystania w działaniach naruszających ustawodawstwo celne;
d)
środkami transportu, które są lub mogą być wykorzystane w sposób wywołujący uzasadnione przypuszczenia, że są one przeznaczone do wykorzystania w działaniach naruszających ustawodawstwo celne.
Artykuł  4

Pomoc dobrowolna

Umawiające się Strony udzielają sobie wzajemnej pomocy, z ich własnej inicjatywy i zgodnie z ich przepisami prawnymi lub wykonawczymi, jeżeli ich zdaniem pomoc taka jest niezbędna do właściwego stosowania ustawodawstwa celnego, w szczególności przez udzielanie informacji na temat:

–
działań, które naruszają lub mogłyby naruszać ustawodawstwo celne oraz które mogą stanowić przedmiot interesu drugiej Umawiającej się Strony,
–
nowych środków lub metod przeprowadzania działań naruszających ustawodawstwo celne;
–
towarów, o których wiadomo, że są przedmiotem działań naruszających ustawodawstwo celne,
–
osób fizycznych lub prawnych, w odniesieniu do których istnieją uzasadnione przypuszczenia, że są one albo były zaangażowane w działania naruszające ustawodawstwo celne,
–
środków transportu, w odniesieniu do których istnieją uzasadnione przypuszczenia, że są one albo mogą zostać wykorzystane do działań naruszających ustawodawstwo celne.
Artykuł  5

Doręczenie, powiadomienie

Na wniosek organu występującego z wnioskiem organ, do którego kierowany jest wniosek, podejmuje, zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi mającymi do niego zastosowanie, wszelkie niezbędne środki w celu:

–
doręczenia dokumentów, lub
–
powiadomienia o wszystkich decyzjach,

pochodzących od organu wnioskującego i objętych zakresem niniejszego protokołu, których odbiorca zamieszkuje bądź jest zarejestrowany na terytorium podlegającym organowi, do którego kierowany jest wniosek.

Wnioski i doręczenie dokumentów lub powiadomienie o decyzjach sporządza się w formie pisemnej, w języku urzędowym organu, do którego kierowany jest wniosek, lub w języku akceptowanym przez ten organ.

Artykuł  6

Forma i treść wniosków o udzielenie pomocy

1.
Stosownie do niniejszego protokołu, wnioski sporządzone są w formie pisemnej. Do wniosków dołączone są dokumenty niezbędne do zapewnienia zgodności z wnioskiem. W przypadku nagłych sytuacji dopuszcza się możliwość ustnego powiadomienia o wniosku, lecz informacja taka musi zostać niezwłocznie potwierdzona w formie pisemnej.
2.
Na mocy ustępu 1 wnioski zawierają następujące informacje:
a)
organ wnioskujący;
b)
środek, którego dotyczy wniosek;
c)
przedmiot i przyczyna wniosku;
d)
odpowiednie przepisy ustawowe lub wykonawcze oraz inne elementy prawne;
e)
w miarę możliwości, dokładne i wyczerpujące informacje dotyczące osób fizycznych lub prawnych, będących celem dochodzenia;
f)
podsumowanie odnośnego stanu faktycznego i dochodzenia, jakie zostały już przeprowadzone.
3.
Wnioski sporządza się w języku urzędowym organu, do którego kierowany jest wniosek, lub w języku akceptowanym przez ten organ. Wymogu tego nie stosuje się w odniesieniu do dokumentów załączanych do wniosku na mocy ustępu 1.
4.
Jeżeli wniosek nic spełnia wymogów formalnych określonych powyżej, można zażądać jego poprawienia bądź uzupełnienia; równocześnie można zarządzić zastosowanie środków zapobiegawczych.
Artykuł  7

Realizacja wniosków

1.
W celu rozpatrzenia wniosku o udzielenie pomocy organ, do którego kierowany jest wniosek, postępuje, w granicach swoich kompetencji i dostępnych środków, tak jak w przypadku działań prowadzonych z własnej inicjatywy lub na wniosek innych organów tej samej Umawiającej się Strony, przez udzielanie informacji będących już w jej posiadaniu oraz prowadzenie lub inicjowanie odpowiedniego dochodzenia. Niniejsze postanowienie stosuje się również do innych organów, do których został skierowany wniosek o udzielenie pomocy przez organ wnioskujący, w przypadku gdy nie jest on w stanie rozwiązać problemu samodzielnie.
2.
Wnioski o udzielenie pomocy są realizowane zgodnie z przepisami ustawowymi lub wykonawczymi Umawiającej się Strony, do której kierowany jest wniosek.
3.
Należycie upoważnieni urzędnicy Umawiającej się Strony mogą, za zgodą drugiej Umawiającej się Strony i z zastrzeżeniem warunków przez nią ustanowionych, stawić się w siedzibie organu, do którego kierowany jest wniosek, lub w siedzibie innego organu, zgodnie z ustępem 1, w celu uzyskania informacji dotyczących działań będących lub mogących stanowić naruszenie ustawodawstwa celnego, które to informacje są niezbędne organowi wnioskującemu do zastosowania niniejszego protokołu.
4.
Należycie upoważnieni urzędnicy Umawiającej się Strony mogą, za zgodą drugiej Umawiającej się Strony i z zastrzeżeniem warunków przez nią ustanowionych, uczestniczyć w dochodzeniu prowadzonym na jej terytorium.
Artykuł  8

Forma przekazywania informacji

1.
Organ, do którego kierowany jest wniosek, powiadamia pisemnie o wynikach dochodzenia organ wnioskujący, załączając odpowiednie dokumenty, uwierzytelnione odpisy lub inne pozycje.
2.
Informacja taka może zostać sporządzona w formie komputerowej.
3.
Oryginały dokumentów przekazywane są wyłącznie na wniosek, w przypadku gdy uwierzytelnione odpisy są niedostateczne. Oryginały należy zwrócić możliwie jak najszybciej.
Artykuł  9

Wyjątki od obowiązku udzielenia pomocy

1.
Dopuszcza się możliwość odmowy udzielenia pomocy lub objęcia jej określonymi warunkami albo wymogami, w przypadku gdy, zdaniem jednej ze Stron, pomoc na mocy niniejszego protokołu mogłaby:
a)
naruszyć suwerenność Republiki Południowej Afryki lub Państwa Członkowskiego, do którego zwrócono się o udzielenie pomocy zgodnie z niniejszym protokołem; lub
b)
naruszyć porządek publiczny, bezpieczeństwo lub inne zasadnicze interesy, w szczególności w przypadkach określonych w artykule 10 ustęp 2; lub
c)
naruszyć tajemnicę przemysłową, handlową lub zawodową.
2.
Organ, do którego kierowany jest wniosek, może odroczyć pomoc ze względu na możliwość kolidowania z prowadzonym dochodzeniem, oskarżeniem lub postępowaniem sądowym. W tej sytuacji organ, do którego kierowany jest wniosek, konsultuje się z organem wnioskującym w celu ustalenia, czy istnieje możliwość udzielenia pomocy na warunkach ustalonych przez organ, do którego kierowany jest wniosek.
3.
W przypadku gdy organ wnioskujący zwraca się o udzielenie pomocy, jakiej sam nie mógłby udzielić w razie otrzymania takiego wniosku, zwraca on uwagę na ten fakt w składanym przez siebie wniosku. Organ, do którego kierowany jest wniosek, podejmuje wówczas decyzję co do sposobu jego rozpatrzenia.
4.
W przypadkach określonych w ustępach 1 i 2 organ, do której kierowany jest wniosek, powiadamia niezwłocznie organ wnioskujący o swojej decyzji i jej przyczynach.
Artykuł  10

Wymiana informacji i poufność

1.
Wszelkie informacje, przekazywane w jakiejkolwiek formie na mocy niniejszego protokołu, mają charakter poufny lub są zastrzeżone, w zależności od obowiązujących zasad Umawiających się Stron. Informacje te są objęte tajemnicą urzędową i ochroną, jakiej podlegają podobne informacje na mocy odpowiednich przepisów ustawowych Umawiającej się Strony, która wchodzi w posiadanie takich informacji, oraz ochroną przewidzianą na mocy odnośnych przepisów mających zastosowanie do władz wspólnotowych.
2.
Wymiana danych osobowych jest dopuszczalna wyłącznie w przypadku, gdy Umawiająca się Strona otrzymująca te dane zobowiązuje się do ich ochrony, przynajmniej w takim samym zakresie, jaki ma zastosowanie do danego przypadku w przepisach ustawowych Umawiającej się Strony, która te dane udostępnia. W tym celu Umawiające się Strony informują się wzajemnie o obowiązujących je przepisach, w tym, w miarę potrzeb, o przepisach prawa obowiązujących w Państwach Członkowskich Wspólnoty.
3.
Wykorzystanie informacji uzyskanych na mocy niniejszego protokołu w postępowaniach sądowych lub administracyjnych, prowadzonych w odniesieniu do działań naruszających przepisy ustawodawstwa celnego, uważa się za wykorzystanie do celów niniejszego protokołu. W związku z tym Umawiające się Strony mogą, w swoich rejestrach dokumentów dowodowych, raportach i zeznaniach oraz w procedurach i postępowaniach sądowych wykorzystywać informacje i dokumenty otrzymane zgodnie z postanowieniami niniejszego protokołu. Właściwy organ, który udziela informacji lub udostępnia dokumenty, jest powiadamiany o fakcie takiego ich wykorzystania.
4.
Uzyskane informacje są wykorzystywane wyłącznie do celów niniejszego protokołu. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron wnioskuje o wykorzystanie takich informacji do innych celów, musi uzyskać wcześniejszą pisemną zgodę organu administracyjnego, który udzielił tych informacji. Wykorzystanie takie podlega więc ograniczeniom ustanowionym przez ten organ.
Artykuł  11

Biegli i świadkowie

Urzędnik organu, do którego kierowany jest wniosek, może zostać upoważniony, w granicach udzielonego zezwolenia, do występowania w roli biegłego lub świadka w postępowaniach sądowych lub administracyjnych dotyczących kwestii objętych zakresem niniejszego protokołu oraz do przedstawiania przedmiotów, dokumentów lub ich uwierzytelnionych odpisów, jakie mogą być wymagane w postępowaniu. Wniosek o występowanie w roli biegłego lub świadka musi wyraźnie określać organ sądowy lub administracyjny, przed którym ma się stawić urzędnik, w jakiej sprawie i z jakiego tytułu lub kwalifikacji urzędnik będzie przesłuchiwany.

Artykuł  12

Koszty pomocy

Umawiające się Strony zrzekają się wszelkich wzajemnych roszczeń o zwrot wydatków poniesionych na mocy niniejszego protokołu, z wyjątkiem, w stosownych przypadkach, kosztów związanych z zaangażowaniem biegłych i świadków, tłumaczy ustnych i pisemnych, niebędących pracownikami służb publicznych.

Artykuł  13

Wykonanie

1.
Wykonanie niniejszego protokołu powierza się, w miarę potrzeb, organom celnym Republiki Południowej Afryki, z jednej strony, oraz właściwym służbom Komisji Wspólnot Europejskich i organom celnym Państw Członkowskich, z drugiej strony. Wymienione organy podejmują decyzje w odniesieniu do wszystkich praktycznych środków i uzgodnień, niezbędnych do stosowania niniejszego protokołu, z uwzględnieniem obowiązujących przepisów, w szczególności w zakresie ochrony danych. Mogą przedstawiać właściwym organom zalecenia dotyczące zmian, jakie należy wnieść do niniejszego protokołu.
2.
Umawiające się Strony konsultują się wzajemnie, a następnie informują się o szczegółowych przepisach dotyczących wykonania, przyjętych zgodnie z niniejszym protokołem.
Artykuł  14

Inne umowy

1.
Uwzględniając odpowiednie kompetencja Wspólnoty Europejskiej i Państw Członkowskich, postanowienia niniejszego protokołu:
–
nie naruszają zobowiązań Umawiających się Stron, wynikających z innych umów lub konwencji międzynarodowych,
–
mają charakter uzupełniający w stosunku do umów w sprawie wzajemnej pomocy, które zostały zawarte lub mogą zostać zawarte między poszczególnymi Państwami Członkowskimi a Republiką Południowej Afryki,
–
nie naruszają wspólnotowych przepisów dotyczących przekazywania sobie przez właściwe służby Komisji Wspólnot Europejskich i organy celne Państw Członkowskich, informacji uzyskanych na mocy niniejszego protokołu, które mogą bezpośrednio dotyczyć Wspólnoty.
2.
Bez względu na postanowienia ustępu 1, postanowienia niniejszego protokołu mają charakter nadrzędny nad postanowieniami wszelkich dwustronnych umów w sprawie wzajemnej pomocy, które zostały zawarte lub mogą zostać zawarte między poszczególnymi Państwami Członkowskimi a Republiką Południowej Afryki, w zakresie, w jakim postanowienia tych umów mogą pozostawać w sprzeczności z postanowieniami niniejszego protokołu.
3.
W odniesieniu do kwestii odnoszących się do możliwości stosowania niniejszego protokołu Umawiające się Strony konsultują się wzajemnie, w celu rozwiązania kwestii w ramach Rady Współpracy ustanowionej na mocy artykułu 97 niniejszej Umowy.

AKT KOŃCOWY  

Pełnomocnicy

KRÓLESTWA BELGII,

KRÓLESTWA DANII,

REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC,

REPUBLIKI GRECKIEJ,

KRÓLESTWA HISZPANII,

REPUBLIKI FRANCUSKIEJ,

IRLANDII,

REPUBLIKI WŁOSKIEJ,

WIELKIEGO KSIĘSTWA LUKSEMBURGA,

KRÓLESTWA NIDERLANDÓW,

REPUBLIKI AUSTRII,

REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ,

REPUBLIKI FINLANDII,

KRÓLESTWA SZWECJI,

ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

Umawiających się Stron Traktatu ustanawiającego WSPÓLNOTĘ EUROPEJSKĄ,

zwanych dalej "Państwami Członkowskimi",

i WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ, zwanej dalej "Wspólnotą",

z jednej strony, i

pełnomocnik

REPUBLIKI POŁUDNIOWEJ AFRYKI, zwanej dalej "Republiką Południowej Afryki",

z drugiej strony,

zgromadzeni w Pretorii, dnia jedenastego października roku tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego dziewiątego, w celu podpisania Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Południowej Afryki, z drugiej strony, zwanej dalej "Umową", przyjmują następujące teksty:

Umowę wraz z jej załącznikami oraz następujące protokoły:

Protokół 1 dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej,

Protokół 2 w sprawie wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych.

Pełnomocnicy Wspólnoty i ich Państw Członkowskich oraz pełnomocnik Republiki Południowej Afryki przyjęli teksty wspólnych deklaracji, wymienionych poniżej i załączonych do niniejszego Aktu końcowego:

Wspólna deklaracja w związku z niewykonaniem

Wspólna deklaracja w związku z refundacjami wywozowymi

Wspólna deklaracja w związku z przyspieszonym zniesieniem ceł przez Republikę Południowej Afryki

Wspólna deklaracja w sprawie kwot rolnych

Wspólna deklaracja w związku z pomocą publiczną

Wspólna deklaracja w związku z rybołówstwem

Wspólna deklaracja w związku z umowami dwustronnymi

Wspólna deklaracja w związku z nielegalną imigracją

Pełnomocnik Republiki Południowej Afryki przyjął do wiadomości deklaracje wymienione poniżej i załączone do niniejszego Aktu końcowego:

Deklaracja Wspólnoty w związku z zasadniczym elementem

Deklaracja Wspólnoty w związku z finansowymi aspektami współpracy

Deklaracja Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) w związku z finansowymi aspektami współpracy

Pełnomocnicy Wspólnoty i jej Państw Członkowskich przyjęli do wiadomości deklaracje wymienione poniżej i załączone do niniejszego Aktu końcowego:

Deklaracja Republiki Południowej Afryki w związku z zasadniczym elementem

Deklaracja Republiki Południowej Afryki w związku ze środkami sanitarnymi i fitosanitarnymi

Deklaracja Republiki Południowej Afryki w związku z finansowymi aspektami współpracy

Ponadto pełnomocnicy Państw Członkowskich oraz pełnomocnik Republiki Południowej Afryki przyjęli Uzgodniony protokół z negocjacji, załączony do niniejszego Aktu końcowego.

grafika

Wspólna deklaracja w związku z niewykonaniem

Strony postanawiają, że pogwałcenie zasadniczych elementów Umowy, o których mowa w artykule 3 ustęp 3 niniejszej Umowy, polega wyłącznie na poważnym pogwałceniu zasad demokracji lub podstawowych praw człowieka, albo na poważnym naruszeniu zasady państwa prawnego, skutkującym stworzeniem środowiska niesprzyjającego konsultacjom, lub w przypadku gdy opóźnienie będzie naruszało cele lub interesy Stron niniejszej Umowy.

Strony również postanawiają, że właściwe środki określone w artykule 3 ustępy 1, 3 i 5 niniejszej Umowy muszą być proporcjonalne do charakteru pogwałcenia. W doborze i stosowaniu tych środków Strony zwrócą szczególną uwagę na sytuację najbardziej zagrożonych grup ludności oraz zapewnią, aby nie zostały one nadmiernie pokrzywdzone.

Wspólna deklaracja w związku z refundacjami wywozowymi

1. Podczas opracowywania handlowych części niniejszej Umowy Strony zbadały szczegółowo potencjalny wpływ mechanizmów refundacji wywozowych na proces liberalizacji handlu.

2. Ze swej strony Wspólnota oświadcza, że dalsze badania dotyczące przyszłych refundacji wywozowych w związku z obrotem handlowym z Republiką Południowej Afryki zostaną przeprowadzone po zakończeniu obecnych rozmów w sprawie reformy rolnej.

Wspólna deklaracja w związku z przyspieszonym zniesieniem ceł przez Republikę Południowej Afryki

Strony postanawiają przyspieszyć zastosowanie procedur przewidzianych w artykule 17 niniejszej Umowy, w trakcie okresu przejściowego przed wejściem w życie Umowy, w celu umożliwienia ewentualnego zastosowania przyspieszonego harmonogramu zniesienia ceł i zniesienia refundacji wywozowych z dniem wejścia w życie Umowy.

Wspólna deklaracja w sprawie kwot rolnych

1. Roczne wskaźniki wzrostu, określone w wykazie 6 załącznika IV oraz w wykazach 3 i 4 załącznika VI do niniejszej Umowy będą okresowo badane i potwierdzane, najpóźniej po upływie pięciu lat od wejścia w życie Umowy.

2. Republika Południowej Afryki zgadza się zarządzać swoim wywozem do Wspólnoty w sposób zrównoważony, zwłaszcza w odniesieniu do przetworów owocowych (brzoskwiń, gruszek i moreli).

Wspólna deklaracja w związku z pomocą publiczną

Strony zgadzają się, że wzajemne oddziaływanie gospodarki Republiki Południowej Afryki i gospodarek Wspólnoty Rozwoju Afryki Południowej jest w trakcie istotnej restrukturyzacji, którą ułatwi rząd Republiki Południowej Afryki.

Wspólna deklaracja w związku z rybołówstwem

Strony podejmą wszelkie wysiłki na rzecz wynegocjowania i zawarcia umowy dotyczącej rybołówstwa, o której mowa w artykule 62 niniejszej Umowy, najpóźniej do końca roku 2000.

Wspólna deklaracja w związku z umowami dwustronnymi

Bez względu na jakiekolwiek domniemane przeciwne znaczenie w niniejszej Umowie, żadnego z praw jednego lub kilku Państw Członkowskich Unii Europejskiej, określonych w istniejących umowach tego rodzaju, nie można interpretować w odniesieniu do pozostałych Państw Członkowskich.

Wspólna deklaracja w związku z nielegalną imigracją

Strony, uznając znaczenie współpracy w zakresie zapobiegania i kontrolowania nielegalnej imigracji, deklarują gotowość do kontynuacji wzajemnej wymiany opinii dotyczących tych kwestii w ramach Rady Współpracy, w celu znalezienia rozwiązań problemów, jakie mogą pojawić się w tym zakresie.

Deklaracja Wspólnoty w związku z zasadniczym elementem

W kontekście środowiska politycznego i instytucjonalnego, szanującego prawa człowieka, zasady demokracji i państwo prawne, Wspólnota uznaje, że dobre rządy oznaczają przejrzyste i odpowiedzialne zarządzanie wszystkimi zasobami kraju, zasobami ludzkimi, zasobami naturalnymi oraz zasobami gospodarki wewnętrznej i zewnętrznej, a także środkami finansowymi, w celu sprawiedliwego i stałego rozwoju.

Deklaracja Wspólnoty w związku z finansowymi aspektami współpracy

W przeszłości ustanowiony został szczególny instrument finansowy w formie europejskiego programu odbudowy i rozwoju (EPRD), na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 2259/96. Wspólnota przeznaczyła na ten instrument około 500 milionów ECU, w okresie od 1996 r. do 1999 r., w ramach wsparcia dla rządu Republiki Południowej Afryki i na tej podstawie zostały podpisane umowy. Kwota ta obejmuje cztery roczne fundusze, podlegające zatwierdzeniu przez organ budżetowy Wspólnoty. Wspólnota zgłasza swoją chęć utrzymania współpracy finansowej z Republiką Południowej Afryki na znaczącym poziomie oraz, w oparciu o wniosek Komisji, podejmie w tym zakresie niezbędne decyzje.

Pozostałe właściwe instrumenty finansowe (np. w ramach Umowy o współpracy między WE i Państwami AKP) mogą zostać udostępnione po wejściu w życie niniejszej Umowy. W tym kontekście Wspólnota chciałaby rozważyć możliwość docelowego ukierunkowania części swojej przyszłej pomocy (np. nowi przedsiębiorcy) w formie kapitału ryzyka lub dopłat do oprocentowania z własnych środków Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI).

Deklaracja Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) w związku z finansowymi aspektami współpracy

Stosownie do postanowień Umowy ramowej między Republiką Południowej Afryki a Europejskim Bankiem Inwestycyjnym, zawartej dnia 12 września 1995 r., Europejski Bank Inwestycyjny w dniu 19 czerwca 1995 r. został upoważniony przez swoją Radę Gubernatorów do udzielania pożyczek do łącznej kwoty 300 milionów ECU ze środków własnych banku w Republice Południowej Afryki, w trakcie dwuletniego okresu od 19 czerwca 1995 r. do 19 czerwca 1997 r. Na mocy drugiego upoważnienia Rady Gubernatorów banku z dnia 12 czerwca 1997 r. i dodatkowej Umowy Ramowej z dnia 6 marca 1998 r., zawartej między Republiką Południowej Afryki a Europejskim Bankiem Inwestycyjnym, przyznano kolejne 375 milionów ECU, na okres od czerwca 1997 r. do grudnia 1999 r.

Artykuł nawiązuje do ewentualnego rozszerzenia omawianej działalności Europejskiego Banku Inwestycyjnego na koniec tego okresu.

W zakresie swoich kompetencji Europejski Bank Inwestycyjny chciałby rozważyć kwestię pożyczek dla południowoafrykańskich pożyczkobiorców, na realizację projektów w Republice Południowej Afryki oraz na poszczególne projekty w regionie SADC.

Deklaracja Republiki Południowej Afryki dotycząca zasadniczego elementu

Republika Południowej Afryki uznaje, że dobre rządy oznaczają zgodność z Konstytucją Republiki Południowej Afryki (Ustawa 108 z 1996 roku), w szczególności z przepisami dotyczącymi przejrzystego, sprawiedliwego i odpowiedzialnego zarządzania jej zasobami ludzkimi, naturalnymi, zasobami gospodarki i środkami finansowymi, w celu zapewnienia wzrostu gospodarczego i stałego rozwoju.

Deklaracja Republiki Południowej Afryki w związku ze środkami sanitarnymi i fitosanitarnymi

Rząd Republiki Południowej Afryki chciałby podkreślić, że harmonijne i skuteczne funkcjonowanie mechanizmu wprowadzania środków sanitarnych i fitosanitarnych ma zasadnicze znaczenie dla udanego i skutecznego wykonania niniejszej Umowy. W związku z tym Republika Południowej Afryki nakłania Wspólnotę, aby traktowała Republikę Południowej Afryki jak uprzywilejowanego partnera i priorytetowy kraj w stosunkach odnoszących się do kwestii sanitarnych i fitosanitarnych.

Deklaracja Republiki Południowej Afryki w związku z finansowymi aspektami współpracy

Rząd Republiki Południowej Afryki oczekuje, że obecny poziom współpracy finansowej w odniesieniu do finansowania po 1999 r. zostanie utrzymany przynajmniej na tym samym poziomie.

UZGODNIONY PROTOKÓŁ

Umawiające się Strony postanawiają, co następuje:

Ad. artykuł 4

Regularny dialog polityczny między Stronami rozpocznie się w momencie wejścia w życie tymczasowego zastosowania niniejszej Umowy.

* Umowa uzupełniona przez:

- Protokół dodatkowy do Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Afryki Południowej, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.05.68.33) z dniem 1 maja 2004 r.

- Protokół dodatkowy do Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Południowej Afryki, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.08.22.13) z dniem 1 stycznia 2007 r.

1 Z dniem 15 grudnia 2006 r. warunki określone w art. 11 tracą moc w odniesieniu do przywozu do Wspólnoty produktów wymienionych w załączniku do decyzji Rady Współpracy UE - Republika Południowej Afryki nr 1/2006 (2006/981/WE) z dnia 12 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.370.1) zmieniającej nin. Umowę zgodnie z art. 2 tejże decyzji.
2 Art. 108:

- zmieniony przez art. 2 Protokołu dodatkowego do Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Afryki Południowej, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.05.68.33) z dniem 1 maja 2004 r.

- zmieniony przez art. 2 Protokołu dodatkowego do Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Południowej Afryki, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.08.22.13) z dniem 1 stycznia 2007 r.

3 Załącznik II zmieniony przez art. 1 decyzji Rady Współpracy UE - Republika Południowej Afryki nr 1/2006 (2006/981/WE) z dnia 12 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.370.1) zmieniającej nin. Umowę z dniem 15 grudnia 2006 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
4 Załącznik III zmieniony przez art. 1 decyzji Rady Współpracy UE - Republika Południowej Afryki nr 1/2006 (2006/981/WE) z dnia 12 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.370.1) zmieniającej nin. Umowę z dniem 15 grudnia 2006 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
5 Załącznik IV:

- zmieniony przez pkt 1 Protokołu w formie wymiany listów między Wspólnotą Europejską a Republiką Południowej Afryki w sprawie handlu winem (Dz.U.UE.L.02.28.134) z dniem 1 stycznia 2002 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez art. 3 Protokołu dodatkowego do Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Afryki Południowej, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.05.68.33) z dniem 1 maja 2004 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez art. 1 i 2 decyzji Rady Współpracy UE - Republika Południowej Afryki nr 1/2009 (2009/742/WE) z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.265.34) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 1 listopada 2009 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

6 Załącznik VI zmieniony przez art. 3 ust. 1 decyzji Rady Współpracy UE - Republika Południowej Afryki nr 1/2009 (2009/742/WE) z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.265.34) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 1 listopada 2009 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
7 Załącznik X zmieniony przez pkt 2 Protokołu w formie wymiany listów między Wspólnotą Europejską a Republiką Południowej Afryki w sprawie handlu winem (Dz.U.UE.L.02.28.134) z dniem 1 stycznia 2002 r.
8 Protokół nr 1 art. 16 ust. 4:

- zmieniony przez art. 4 pkt 1 Protokołu dodatkowego do Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Afryki Południowej, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.05.68.33) z dniem 1 maja 2004 r.

- zmieniony przez art. 3 pkt 1 Protokołu dodatkowego do Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Południowej Afryki, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.08.22.13) z dniem 1 stycznia 2007 r.

- zmieniony przez art. 3 pkt 1 umowy międzynarodowej z dnia 7 marca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.117.3) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 1 lipca 2013 r.

9 Protokół nr 1 art. 17 ust. 2:

- zmieniony przez art. 4 pkt 2 Protokołu dodatkowego do Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Afryki Południowej, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.05.68.33) z dniem 1 maja 2004 r.

- zmieniony przez art. 3 pkt 2 Protokołu dodatkowego do Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Południowej Afryki, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.08.22.13) z dniem 1 stycznia 2007 r.

- zmieniony przez art. 3 pkt 2 umowy międzynarodowej z dnia 7 marca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.117.3) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 1 lipca 2013 r.

10 Protokół nr 1 załącznik IV:

- zmieniony przez art. 4 pkt 3 Protokołu dodatkowego do Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Afryki Południowej, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.05.68.33) z dniem 1 maja 2004 r.

- zmieniony przez art. 3 pkt 3 Protokołu dodatkowego do Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Południowej Afryki, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.08.22.13) z dniem 1 stycznia 2007 r.

- zmieniony przez art. 3 pkt 3 umowy międzynarodowej z dnia 7 marca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.117.3) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 1 lipca 2013 r.

11 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
12 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
13 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
14 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
15 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
16 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
17 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
18 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
19 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
20 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
21 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
22 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
23 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
24 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
25 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
26 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
27 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
28 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
29 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
30 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
31 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
32 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
33 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
34 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
35 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
36 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
37 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
38 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
39 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
40 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
41 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
42 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
43 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
44 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
45 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
46 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
47 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
48 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
49 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
50 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
51 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
52 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
53 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
54 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
55 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
56 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
57 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
58 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
59 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
60 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
61 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
62 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
63 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
64 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
65 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
66 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
67 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
68 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
69 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
70 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
71 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
72 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
73 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
74 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
75 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 20 protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera, wyrazy w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
76 Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 36 protokołu, eksporter musi je oznaczyć wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
77 Wskazania te można pominąć, jeżeli odpowiednie informacje są zawarte w samym dokumencie.
78 Zob. art. 19 ust. 5 protokołu. W przypadkach, gdy nie jest wymagany podpis eksportera, zwolnienie z obowiązku złożenia podpisu oznacza jednocześnie zwolnienie z obowiązku podania nazwiska osoby podpisującej.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Nasza strona internetowa wykorzystuje pliki cookie. Jeśli zgadzasz się na używanie plików cookie kliknij "Zamknij" lub po prostu kontynuuj przeglądanie. Uzyskaj więcej informacji lub zmień ustawienia .