Rozporządzenie wykonawcze 2023/1070 w sprawie warunków technicznych rozwijania, utrzymywania i użytkowania teleinformatycznych systemów wymiany i przechowywania informacji na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2023.143.65

Akt obowiązujący
Wersja od: 2 czerwca 2023 r.

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2023/1070
z dnia 1 czerwca 2023 r.
w sprawie warunków technicznych rozwijania, utrzymywania i użytkowania teleinformatycznych systemów wymiany i przechowywania informacji na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny 1 , w szczególności jego art. 8 ust. 1 lit. b), art. 17 i art. 50 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Art. 6 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 (zwanego danej "kodeksem" lub "UKC") wymaga, by wszelka wymiana informacji, takich jak deklaracje, zgłoszenia, wnioski lub decyzje, między organami celnymi państw członkowskich oraz między przedsiębiorcami a organami celnymi państw członkowskich, a także przechowywanie tych informacji zgodnie z wymogami przepisów prawa celnego Unii, odbywały się za pomocą technik elektronicznego przetwarzania danych.

(2) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/2151 2  ustanawia program prac dotyczący wdrożenia systemów teleinformatycznych wymaganych do stosowania kodeksu, które to systemy mają zostać zbudowane w ramach projektów wymienionych w sekcji II załącznika do tej decyzji wykonawczej.

(3) Należy określić ważne warunki techniczne funkcjonowania wymienionych systemów teleinformatycznych, takie jak warunki budowy, testowania i uruchomienia tych systemów, jak również ich utrzymywania i wprowadzania w nich zmian. Należy określić dodatkowe warunki dotyczące ochrony, aktualizacji danych i ograniczeń przetwarzania danych oraz właścicielstwa systemów i ich bezpieczeństwa.

(4) W celu zabezpieczenia praw i interesów Unii, państw członkowskich i przedsiębiorców ważne jest ustanowienie przepisów proceduralnych i określenie opcjonalnych rozwiązań, które mają być stosowane w razie wystąpienia czasowej awarii systemów teleinformatycznych.

(5) Unijny portal celny dla przedsiębiorców (EUCTP) zbudowany pierwotnie w ramach projektów dotyczących UKC w zakresie upoważnionych przedsiębiorców (AEO), europejskiej wiążącej informacji taryfowej (EBTI) i arkuszy informacyjnych (INF) dla procedur specjalnych (INF SP), ma na celu zapewnienie jednego punktu dostępu dla przedsiębiorców i innych osób oraz dostępu do każdego ze specjalnych portali dla przedsiębiorców, które stworzono do celów powiązanych z nimi systemów.

(6) Celem systemu decyzji celnych zbudowanego w ramach projektu "Decyzje celne w ramach UKC", o którym mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151, jest harmonizacja procesów związanych ze składaniem wniosków w sprawie decyzji celnej, podejmowaniem takiej decyzji oraz zarządzaniem nią w całej Unii przy użyciu wyłącznie technik elektronicznego przetwarzania danych. Konieczne jest zatem ustanowienie przepisów regulujących funkcjonowanie tego systemu teleinformatycznego. Zakres systemu powinien być określony poprzez odniesienie do decyzji celnych, o które będzie się wnioskować przy jego użyciu i które mają być podejmowane i zarządzane przy jego użyciu. Należy ustanowić szczegółowe przepisy w odniesieniu do wspólnych komponentów systemu (unijnego portalu dla przedsiębiorców, centralnego systemu zarządzania decyzjami celnymi oraz usług dotyczących danych referencyjnych) i komponentów krajowych (krajowego portalu dla przedsiębiorców i krajowego systemu zarządzania decyzjami celnymi), poprzez określenie ich funkcji i wzajemnych powiązań.

(7) System Jednolitego Zarządzania Użytkownikami i Podpisem Cyfrowym (UUM&DS) zbudowany w ramach projektu bezpośredniego dostępu przedsiębiorców do europejskich systemów informacyjnych (UUM&DS), o którym mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151, służy zarządzaniu procesem uwierzytelniania i weryfikacji uprawnień przedsiębiorców i innych osób. Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące zakresu i charakterystyki systemu poprzez określenie jego poszczególnych komponentów (wspólnych i krajowych), ich funkcji i wzajemnych powiązań.

(8) Europejski System Wiążącej Informacji Taryfowej (EBTI) zmodernizowany w ramach projektu dotyczącego wiążącej informacji taryfowej (WIT) w ramach UKC, o którym mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151, ma na celu dostosowanie procesów wnioskowania o decyzje WIT, wydawania tych decyzji i zarządzania nimi do wymogów kodeksu wyłącznie poprzez użycie elektronicznych technik przetwarzania danych. Dlatego niezbędne jest ustanowienie przepisów regulujących ten system. Należy ustanowić szczegółowe przepisy w odniesieniu do wspólnych komponentów systemu (unijnego portalu dla przedsiębiorców, centralnego systemu EBTI oraz monitorowania korzystania z WIT) i komponentów krajowych (krajowego portalu dla przedsiębiorców i krajowego systemu WIT) poprzez określenie ich funkcji i wzajemnych powiązań. Projekt ma ponadto ułatwić monitorowanie obowiązkowego korzystania z WIT oraz monitorowanie przedłużonego stosowania WIT i zarządzanie nim.

(9) System Rejestracji i Identyfikacji Przedsiębiorców (EORI) zmodernizowany w ramach projektu dotyczącego systemu EORI w ramach UKC (EORI 2), o którym mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151, ma na celu modernizację istniejącego transeuropejskiego systemu EORI, który umożliwia rejestrację i identyfikację podmiotów gospodarczych z Unii oraz podmiotów gospodarczych z państw trzecich i innych osób do celów stosowania przepisów unijnego prawa celnego. Konieczne jest zatem ustanowienie przepisów regulujących funkcjonowanie tego systemu EORI poprzez określenie jego komponentów (centralnego systemu EORI oraz krajowych systemów EORI) oraz zasad użytkowania.

(10) System AEO zmodernizowany w ramach projektu dotyczącego upoważnionych przedsiębiorców (AEO) w ramach UKC, o którym mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151, ma na celu usprawnienie procesów biznesowych związanych z wnioskami oraz pozwoleniami AEO oraz zarządzaniem nimi. System ma również na celu wdrożenie formularza elektronicznego, który ma być stosowany przy wnioskach i decyzjach dotyczących upoważnionych przedsiębiorców, oraz zapewnienie przedsiębiorcom EUCTP, za pośrednictwem którego można składać wnioski o przyznanie statusu AEO i otrzymywać decyzje w sprawie statusu AEO drogą elektroniczną. Należy ustanowić szczegółowe zasady dotyczące wspólnych komponentów systemu.

(11) System kontroli importu 2 (ICS2) zbudowany w ramach projektu ICS2, o którym mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151, ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa i ochrony towarów wprowadzanych do Unii. System wspiera gromadzenie danych przywozowej deklaracji skróconej (PDS) od różnych przedsiębiorców i innych osób działających w ramach międzynarodowych łańcuchów dostaw towarów. Ma on na celu wspieranie wszelkich wymian informacji związanych ze spełnieniem wymogów PDS odbywających się między organami celnymi państw członkowskich a przedsiębiorcami i innymi osobami za pośrednictwem zharmonizowanego interfejsu dla przedsiębiorców stworzonego jako wspólna albo krajowa aplikacja. Ma on również na celu wspieranie - za pośrednictwem wspólnego repozytorium i związanych z nim procesów - opartego na współpracy i odbywającego się w czasie rzeczywistym wdrażania analizy ryzyka w zakresie bezpieczeństwa i ochrony przez urzędy celne pierwszego wprowadzenia oraz wymiany wyników analizy ryzyka między organami celnymi państw członkowskich przed wyprowadzeniem towarów z państw trzecich lub przed ich przybyciem na obszar celny Unii. System wspiera środki celne mające ograniczyć ryzyko w zakresie bezpieczeństwa i ochrony stwierdzone w wyniku analizy ryzyka, w tym kontrole celne i wymianę wyników kontroli oraz, w stosownych przypadkach, powiadomienia przedsiębiorców i innych osób o określonych środkach, które muszą wdrożyć w celu ograniczenia ryzyka. System wspiera monitorowanie i ocenę - realizowane przez Komisję i organy celne państw członkowskich - wdrażania wspólnych kryteriów i norm ryzyka w zakresie bezpieczeństwa i ochrony oraz środków kontroli i priorytetowych obszarów kontroli, o których mowa w kodeksie.

(12) Automatyczny System Eksportu zmodernizowany poprzez realizację projektu Automatycznego Systemu Eksportu (AES) stworzonego w ramach UKC, o którym mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151, ma na celu modernizację istniejącego Systemu Kontroli Eksportu, tak aby dostosować go do nowych wymogów funkcjonalnych i wymogów dotyczących stosowania danych określonych w kodeksie. Celem systemu jest również zapewnienie wszystkich wymaganych funkcji oraz obsługa niezbędnych interfejsów z systemami wspomagającymi, a mianowicie nowego skomputeryzowanego systemu tranzytowego i systemu kontroli przemieszczania wyrobów akcyzowych. Dodatkowo AES zapewnia obsługę funkcji scentralizowanej odprawy dla eksportu. Ponieważ AES jest systemem zdecentralizowanym, konieczne jest ustanowienie przepisów określających jego komponenty i zasady korzystania z systemu.

(13) Nowy Skomputeryzowany System Tranzytowy (NCTS) zmodernizowany podczas realizacji projektu dotyczącego Nowego Skomputeryzowanego Systemu Tranzytowego (NCTS) w ramach UKC, o którym mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151, ma na celu modernizację istniejącego systemu NCTS faza 4, aby dostosować go do nowych wymogów funkcjonalnych i wymogów dotyczących stosowania danych określonych w kodeksie. System ma również oferować nowe funkcje, o których mowa w kodeksie, oraz obsługiwać niezbędne interfejsy systemów wspomagających i AES. Ponieważ NCTS jest systemem zdecentralizowanym, konieczne jest ustanowienie przepisów określających komponenty i zasady użytkowania tego systemu.

(14) System INF SP zbudowany w ramach projektu dotyczącego arkuszy informacyjnych (INF) dla procedur specjalnych w ramach UKC, o którym mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151, ma na celu stworzenie nowego transeuropejskiego systemu, aby wspierać i usprawniać procesy zarządzania danymi z INF oraz elektroniczne przetwarzanie tych danych w zakresie procedur specjalnych. Należy ustanowić szczegółowe zasady w celu określenia komponentów tego systemu i jego użytkowania.

(15) System zarządzania ryzykiem celnym, o którym mowa w art. 36 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 3 , ma na celu wspieranie wymiany informacji o ryzyku między organami celnymi państw członkowskich oraz między tymi organami a Komisją, aby pomagać we wdrażaniu wspólnych ram zarządzania ryzykiem.

(16) System scentralizowanej odprawy dla importu zbudowany w ramach projektu scentralizowanej odprawy dla importu (CCI) w ramach UKC, o którym mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151, ma na celu objęcie towarów procedurą celną, wykorzystując odprawę scentralizowaną, co pozwoli przedsiębiorcom scentralizować także ich działalność w obszarze celnym. Przetwarzanie zgłoszenia celnego oraz rzeczywiste zwolnienie towarów powinno być koordynowane pomiędzy uczestniczącymi urzędami celnymi. Ponieważ CCI jest systemem zdecentralizowanym, konieczne jest ustanowienie przepisów określających komponenty i zasady użytkowania tego systemu.

(17) System zarejestrowanych eksporterów (REX), o którym mowa w art. 68-93 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, ma na celu umożliwienie eksporterom zarejestrowanym w Unii i w niektórych państwach trzecich, z którymi Unia zawarła uzgodnienie preferencyjne, samodzielnego poświadczania pochodzenia swoich towarów. Należy ustanowić szczegółowe zasady w celu określenia komponentów tego systemu i ich użytkowania. W ramach systemu REX eksporterzy mają otrzymywać informacje określone w art. 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 4  i art. 15 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 5  za pośrednictwem zawiadomienia dołączonego do wniosku o nadanie statusu zarejestrowanego eksportera; prawa osób, których dane dotyczą, w odniesieniu do przetwarzania ich danych osobowych w związku z ich wnioskiem o rejestrację mają być wykonywane zgodnie z rozdziałem III rozporządzeń (UE) 2016/679 i (UE) 2018/1725.

(18) System potwierdzenia unijnego statusu celnego towarów (PoUS), zbudowany w ramach projektu PoUS w ramach UKC, o którym mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151, ma na celu stworzenie nowego transeuropejskiego systemu przechowywania potwierdzeń statusu unijnego w formie danych T2L/T2LF i manifestu celnego towarów, zarządzania tymi potwierdzaniami i ich pobierania.

(19) System Surveillance, zmodernizowany w ramach projektu Surveillance 3 (SURV3) w ramach UKC, o którym mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151, ma zmodernizować system Surveillance 2+ w celu zapewnienia jego zgodności z wymogami UKC takimi jak standardowa wymiana informacji za pośrednictwem technik elektronicznego przetwarzania danych oraz utworzenie funkcji niezbędnych do przetwarzania i analizowania pełnego zestawu danych dotyczących nadzoru uzyskanego od państw członkowskich. System Surveillance, który jest dostępny dla Komisji i państw członkowskich, obejmuje ponadto zdolności eksploracji danych i funkcje sprawozdawcze.

(20) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/414 6  określa warunki techniczne budowy, utrzymywania i wykorzystywania teleinformatycznych systemów wymiany informacji oraz przechowywania takich informacji zgodnie z unijnym kodeksem celnym. Z uwagi na liczbę zmian w tym rozporządzeniu, które byłyby konieczne, aby uwzględnić fakt obecnego albo przyszłego uruchomienia REX, PoUS i SURV3, a także ze względu na przejrzystość, należy uchylić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2021/414 i zastąpić je nowym rozporządzeniem wykonawczym.

(21) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do ochrony danych osobowych. W przypadku gdy do celów stosowania przepisów unijnego prawa celnego konieczne jest przetwarzanie danych osobowych w systemach teleinformatycznych, dane te muszą być przetwarzane zgodnie z rozporządzeniami (UE) 2016/679 i (UE) 2018/1725. Dane osobowe przedsiębiorców oraz innych osób przetwarzane przez systemy teleinformatyczne są ograniczone do zestawów danych określonych w załączniku A tytuł I rozdział 1, w tabeli pt. Grupy danych, grupa 3 - Strony; załączniku A tytuł I rozdział 2 grupa 3 - Strony; załączniku B tytuł II grupa 13 - Strony; i w załączniku 12-01 do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 7 .

(22) Zgodnie z art. 42 rozporządzenia (UE) 2018/1725 zasięgnięto opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych.

(23) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ  I

Przepisy ogólne

Artykuł  1

Zakres

1. 
Niniejsze rozporządzenie stosuje się do następujących systemów centralnych, zbudowanych lub zmodernizowanych w ramach następujących projektów, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151:
a)
system decyzji celnych zbudowany w ramach projektu "Decyzje celne w ramach unijnego kodeksu celnego" (zwanego dalej "kodeksem" lub "UKC");
b)
System Jednolitego Zarządzania Użytkownikami i Podpisem Cyfrowym UUM&DS zbudowany w ramach projektu bezpośredniego dostępu przedsiębiorców do europejskich systemów informacyjnych (UUM&DS);
c)
Europejski System Wiążącej Informacji Taryfowej (EBTI) zmodernizowany w ramach projektu wiążącej informacji taryfowej (WIT) w ramach UKC;
d)
System Rejestracji i Identyfikacji Przedsiębiorców (EORI) zmodernizowany zgodnie z wymogami kodeksu w ramach projektu EORI 2;
e)
System Upoważnionych Przedsiębiorców (AEO) zmodernizowany zgodnie z wymogami kodeksu w ramach projektu dotyczącego modernizacji AEO;
f)
system kontroli importu 2 (ICS2) zbudowany w ramach projektu ICS2;
g)
system arkuszy informacyjnych (INF) dla procedur specjalnych (INF SP) zbudowany w ramach projektu dotyczącego arkuszy informacyjnych (INF) dla procedur specjalnych w ramach UKC;
h)
system zarejestrowanych eksporterów (system REX) zbudowany w ramach projektu REX w ramach UKC;
i)
system potwierdzenia unijnego statusu celnego towarów (PoUS) zbudowany w ramach projektu PoUS w ramach UKC;
j)
system Surveillance zbudowany w ramach projektu Surveillance 3 w ramach UKC (SURV3).
2. 
Niniejsze rozporządzenie stosuje się do następujących systemów zdecentralizowanych, zbudowanych lub zmodernizowanych w ramach następujących projektów, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151:
a)
Automatyczny System Eksportu (AES) zbudowany zgodnie z wymogami kodeksu w ramach projektu AES;
b)
Nowy Skomputeryzowany System Tranzytowy (NCTS) zmodernizowany zgodnie z wymogami kodeksu w ramach projektu dotyczącego modernizacji NCTS;
c)
system scentralizowanej odprawy dla importu (CCI) zbudowany w ramach projektu CCI w ramach UKC.
3. 
Niniejsze rozporządzenie ma również zastosowanie do następujących systemów centralnych:
a)
unijny portal celny dla przedsiębiorców (EUCTP);
b)
system zarządzania ryzykiem celnym (CRMS), o którym mowa w art. 36 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
Artykuł  2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)
"wspólny komponent" oznacza komponent systemów teleinformatycznych zbudowany na poziomie Unii, który jest dostępny dla wszystkich państw członkowskich lub uznany przez Komisję za wspólny ze względu na efektywność, bezpieczeństwo i racjonalizację;
2)
"krajowy komponent" oznacza komponent systemów teleinformatycznych zbudowany na szczeblu krajowym i dostępny w państwie członkowskim, które utworzyło taki komponent lub przyczyniło się do jego wspólnego utworzenia;
3)
"system transeuropejski" oznacza zbiór współpracujących systemów, odpowiedzialność za który jest rozłożona pomiędzy administracje krajowe a Komisję i który został zbudowany we współpracy z Komisją;
4)
"system centralny" oznacza transeuropejski system zbudowany na poziomie Unii, składający się ze wspólnych komponentów, dostępny dla wszystkich państw członkowskich i niewymagający tworzenia komponentu krajowego;
5)
"system zdecentralizowany" oznacza system transeuropejski składający się ze wspólnych i krajowych komponentów opartych na wspólnych specyfikacjach;
6)
"EU Login" oznacza usługę uwierzytelniania użytkownika Komisji, która to usługa umożliwia upoważnionym użytkownikom bezpieczny dostęp do szerokiego zakresu usług sieciowych Komisji.
Artykuł  3

Punkty kontaktowe dla systemów teleinformatycznych

Komisja i państwa członkowskie wyznaczają punkty kontaktowe dla każdego z systemów teleinformatycznych, o których mowa w art. 1 niniejszego rozporządzenia, do celów wymiany informacji, aby zapewnić skoordynowaną budowę, eksploatację i utrzymanie tych systemów teleinformatycznych.

Przekazują sobie wzajemnie dane kontaktowe tych punktów i bezzwłocznie informują się nawzajem o wszelkich zmianach tych danych.

ROZDZIAŁ  II

Unijny portal celny dla przedsiębiorców

Artykuł  4

Cel i struktura EUCTP

EUCTP zapewnia przedsiębiorcom i innym osobom jeden punkt dostępu do specjalnych portali dla przedsiębiorców w ramach systemów transeuropejskich, o których mowa w art. 6 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  5

Uwierzytelnianie i dostęp do EUCTP

1. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień przedsiębiorców i innych osób w celu uzyskania dostępu do EUCTP przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS.

Uwierzytelnienie i dostęp przedstawicieli celnych do EUCTP wymaga, aby ich uprawnienia do działania w tym charakterze były zarejestrowane w systemie UUM&DS lub w systemie zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników ustanowionym przez państwo członkowskie zgodnie z art. 20 niniejszego rozporządzenia. Uprawnienie to nie jest rejestrowane do celów dostępu do unijnego specjalnego portalu dla przedsiębiorców w zakresie PoUS, o którym mowa w art. 95 niniejszego rozporządzenia, ani do celów dostępu do wspólnego interfejsu dla przedsiębiorców w zakresie ICS2, o którym mowa w art. 45 niniejszego rozporządzenia.

2. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień organów celnych państw członkowskich w celu uzyskania dostępu do EUCTP przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
3. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji w celu uzyskania dostępu do EUCTP przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
Artykuł  6

Korzystanie z EUCTP

1. 
EUCTP zapewnia dostęp do specjalnych portali dla przedsiębiorców w ramach transeuropejskich systemów EBTI, AEO, INF, REX i PoUS, o których mowa odpowiednio w art. 24, 38, 67, 82 i 95 niniejszego rozporządzenia, a także do wspólnego interfejsu dla przedsiębiorców w zakresie ICS2, o którym mowa w art. 45 niniejszego rozporządzenia.
2. 
EUCTP jest używany do wymiany informacji między organami celnymi państw członkowskich a przedsiębiorcami i innymi osobami dotyczących żądań, wniosków, pozwoleń i decyzji związanych z EBTI, AEO, INF, systemem REX i PoUS.
3. 
EUCTP może być użytkowany do wymiany informacji między organami celnymi państw członkowskich a przedsiębiorcami i innymi osobami dotyczących przywozowych deklaracji skróconych oraz, w stosownych przypadkach, ich zmian, wystawionych wniosków o wydanie opinii oraz unieważnień związanych z ICS2.

ROZDZIAŁ  III

System decyzji celnych

Artykuł  7

Cel i struktura systemu decyzji celnych

1. 
System decyzji celnych umożliwia komunikację między Komisją, organami celnymi państw członkowskich, przedsiębiorcami i innymi osobami do celów składania i obsługi wniosków i decyzji, o których mowa w art. 8 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, a także zarządzania decyzjami dotyczącymi pozwoleń, a mianowicie ich zmiany, cofnięcia, unieważnienia i zawieszenia.
2. 
System decyzji celnych składa się z następujących wspólnych komponentów:
a)
unijnego portalu dla przedsiębiorców;
b)
centralnego systemu zarządzania decyzjami celnymi;
c)
usług dotyczących danych referencyjnych (CRS).
3. 
Państwa członkowskie mogą tworzyć następujące krajowe komponenty:
a)
krajowy portal dla przedsiębiorców;
b)
krajowy system zarządzania decyzjami celnymi.
Artykuł  8

Korzystanie z systemu decyzji celnych

1. 
System decyzji celnych jest używany do składania i obsługi wniosków dotyczących następujących pozwoleń, jak również do celów zarządzania decyzjami dotyczącymi tych wniosków lub pozwoleń:
a)
pozwolenia na korzystanie z uproszczenia dotyczącego ustalania kwot stanowiących część wartości celnej towarów, o którym mowa w art. 73 kodeksu;
b)
pozwolenia na korzystanie z zabezpieczenia generalnego, w tym na możliwe obniżenie wysokości lub zwolnienie z obowiązku złożenia zabezpieczenia, o którym mowa w art. 95 kodeksu;
c)
pozwolenia na odroczenie płatności należności celnych, o którym mowa w art. 110 kodeksu, o ile pozwolenie to nie zostanie przyznane w odniesieniu do jednej operacji;
d)
pozwolenia na prowadzenie magazynu czasowego składowania, o którym mowa w art. 148 kodeksu;
e)
pozwolenia na utworzenie regularnej linii żeglugowej, o którym mowa w art. 120 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446;
f)
pozwolenia na korzystanie ze statusu upoważnionego wystawcy, o którym mowa w art. 128 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446;
g)
pozwolenia na regularne stosowanie uproszczonego zgłoszenia celnego, o którym mowa w art. 166 ust. 2 kodeksu;
h)
pozwolenia na korzystanie z odprawy scentralizowanej, o którym mowa w art. 179 kodeksu;
i)
pozwolenia na dokonywanie zgłoszeń celnych poprzez wpis danych do rejestru zgłaszającego, w tym dla procedury wywozu, o którym mowa w art. 182 kodeksu;
j)
pozwolenia na korzystanie z samoobsługi celnej, o którym mowa w art. 185 kodeksu;
k)
pozwolenia na przyznanie statusu podmiotu upoważnionego do ważenia bananów, o którym mowa w art. 155 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446;
l)
pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, o którym mowa w art. 211 ust. 1 lit. a) kodeksu;
m)
pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego, o którym mowa w art. 211 ust. 1 lit. a) kodeksu; n) pozwolenia na korzystanie z procedury końcowego przeznaczenia, o którym mowa w art. 211 ust. 1 lit. a) kodeksu;
o)
pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej, o którym mowa w art. 211 ust. 1 lit. a) kodeksu;
p)
pozwolenia na prowadzenie miejsc składowych przeznaczonych do składowania celnego towarów, o którym mowa w art. 211 ust. 1 lit. b) kodeksu;
q)
pozwolenia na korzystanie ze statusu upoważnionego odbiorcy w procedurze TIR, o którym mowa w art. 230 kodeksu;
r)
pozwolenia na korzystanie ze statusu upoważnionego nadawcy w procedurze tranzytu unijnego, o którym mowa w art. 233 ust. 4 lit. a) kodeksu;
s)
pozwolenia na korzystanie ze statusu upoważnionego odbiorcy w procedurze tranzytu unijnego, o którym mowa w art. 233 ust. 4 lit. b) kodeksu;
t)
pozwolenia na stosowanie specjalnego rodzaju zamknięć, o którym mowa w art. 233 ust. 4 lit. c) kodeksu;
u)
pozwolenia na stosowanie zgłoszenia tranzytowego ze zmniejszoną liczbą danych, o którym mowa w art. 233 ust. 4 lit. d) kodeksu;
v)
pozwolenia na stosowanie elektronicznego dokumentu przewozowego jako zgłoszenia celnego, o którym mowa w art. 233 ust. 4 lit. e) kodeksu.
2. 
Wspólne komponenty systemu decyzji celnych użytkuje się do wniosków i pozwoleń, o których mowa w ust. 1, jak również do zarządzania decyzjami dotyczącymi tych wniosków i pozwoleń, jeśli te pozwolenia lub decyzje mogą mieć skutki w więcej niż jednym państwie członkowskim.
3. 
Państwo członkowskie może podjąć decyzję dopuszczającą użytkowanie wspólnych komponentów systemu decyzji celnych do wniosków i pozwoleń, o których mowa w ust. 1, jak również do zarządzania decyzjami dotyczącymi tych wniosków i pozwoleń, jeśli te pozwolenia lub decyzje mają skutki jedynie w tym państwie członkowskim.
4. 
System decyzji celnych nie może być użytkowany w stosunku do wniosków, pozwoleń lub decyzji innych niż te wymienione w ust. 1.
Artykuł  9

Uwierzytelnianie i dostęp do systemu decyzji celnych

1. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień przedsiębiorców i innych osób w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu decyzji celnych przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS.

Uwierzytelnienie i dostęp przedstawicieli celnych do wspólnych komponentów systemu decyzji celnych wymaga, aby ich uprawnienia do działania w tym charakterze były zarejestrowane w systemie UUM&DS lub w systemie zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników ustanowionym przez państwo członkowskie zgodnie z art. 20 niniejszego rozporządzenia.

2. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień organów celnych państw członkowskich w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu decyzji celnych przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
3. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu decyzji celnych przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
Artykuł  10

Unijny portal dla przedsiębiorców

1. 
Unijny portal dla przedsiębiorców jest punktem dostępu do systemu decyzji celnych dla przedsiębiorców oraz innych osób.
2. 
Unijny portal dla przedsiębiorców współpracuje z centralnym systemem zarządzania decyzjami celnymi, a także z krajowymi systemami zarządzania decyzjami celnymi, o ile zostały one utworzone przez państwa członkowskie.
3. 
Unijny portal dla przedsiębiorców jest używany do wniosków i pozwoleń, o których mowa w art. 8 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, jak również do zarządzania decyzjami dotyczącymi tych wniosków i pozwoleń, jeśli te pozwolenia lub decyzje mogą mieć skutki w więcej niż jednym państwie członkowskim.
4. 
Państwo członkowskie może podjąć decyzję dopuszczającą użytkowanie unijnego portalu dla przedsiębiorców do wniosków i pozwoleń, o których mowa w art. 8 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, jak również do zarządzania decyzjami dotyczącymi tych wniosków i pozwoleń, jeśli te pozwolenia lub decyzje mają skutki jedynie w tym państwie członkowskim.

Gdy państwo członkowskie podejmuje decyzję o użytkowaniu unijnego portalu dla przedsiębiorców do pozwoleń lub decyzji mających skutki jedynie w tym państwie członkowskim, powiadamia o tym fakcie Komisję.

Artykuł  11

Centralny system zarządzania decyzjami celnymi

1. 
Centralny system zarządzania decyzjami celnymi jest użytkowany przez organy celne państw członkowskich do celów obsługi wniosków i pozwoleń, o których mowa w art. 8 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, a także do zarządzania decyzjami dotyczącymi tych wniosków i pozwoleń do celów sprawdzania, czy spełnione są warunki umożliwiające akceptację wniosku i wydanie decyzji.
2. 
Centralny system zarządzania decyzjami celnymi współpracuje z unijnym portalem dla przedsiębiorców, usługami dotyczącymi danych referencyjnych, o których mowa w art. 13 niniejszego rozporządzenia, oraz z krajowymi systemami zarządzania decyzjami celnymi, o ile zostały one utworzone przez państwa członkowskie.
Artykuł  12

Konsultacje między organami celnymi państw członkowskich z wykorzystaniem systemu zarządzania decyzjami celnymi

Organ celny państwa członkowskiego korzysta z centralnego systemu zarządzania decyzjami celnymi, kiedy potrzebuje skonsultować się z organem celnym innego państwa członkowskiego przed podjęciem decyzji w odniesieniu do wniosków bądź pozwoleń, o których mowa w art. 8 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  13

Usługi dotyczące danych referencyjnych

1. 
Usługi dotyczące danych referencyjnych wykorzystuje się w celu centralnego przechowywania danych dotyczących pozwoleń, o których mowa w art. 8 ust. 1, a także decyzji dotyczących tych pozwoleń; usługi te umożliwiają konsultowanie, replikację i walidację tych pozwoleń przez inne systemy teleinformatyczne ustanowione do celów art. 16 kodeksu.
2. 
Usługi dotyczące danych referencyjnych wykorzystuje się w celu centralnego przechowywania danych dotyczących rejestracji z systemu REX, o którym mowa w art. 80 i 87 niniejszego rozporządzenia; usługi te umożliwiają konsultowanie, replikację i walidację tych rejestracji przez inne systemy teleinformatyczne ustanowione do celów art. 16 kodeksu. Usługi te są wykorzystywane przez Andorę, Norwegię, San Marino, Szwajcarię i Turcję do przechowywania danych od zarejestrowanych krajowych przedsiębiorców oraz do konsultowania, replikacji i walidacji danych z systemu REX dla państw członkowskich oraz z systemu REX dla państw trzecich, z którymi Unia zawarła uzgodnienie preferencyjne, do celów ich odpowiednich schematów ogólnego systemu preferencji taryfowych.
3. 
Usługi dotyczące danych referencyjnych wykorzystuje się w celu przechowywania danych z systemów EORI, EBTI i AEO; usługi te umożliwiają konsultowanie, replikację i walidację tych danych przez inne systemy teleinformatyczne ustanowione do celów art. 16 kodeksu.
Artykuł  14

Krajowy portal dla przedsiębiorców

1. 
Krajowy portal dla przedsiębiorców, o ile został utworzony, jest dodatkowym punktem dostępu do systemu decyzji celnych dla przedsiębiorców oraz innych osób.
2. 
Jeśli chodzi o wnioski i pozwolenia, o których mowa w art. 8 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, a także zarządzanie decyzjami dotyczącymi tych wniosków i pozwoleń, w przypadku, gdy dane pozwolenia lub decyzje mogą mieć skutki w więcej niż jednym państwie członkowskim, przedsiębiorcy i inne osoby mogą wybrać korzystanie z krajowego portalu dla przedsiębiorców, o ile został on utworzony, bądź z unijnego portalu dla przedsiębiorców.
3. 
Krajowy portal dla przedsiębiorców współpracuje z krajowym systemem zarządzania decyzjami celnymi, o ile został on utworzony.
4. 
Jeżeli państwo członkowskie stworzy krajowy portal dla przedsiębiorców, powiadamia o tym fakcie Komisję.
Artykuł  15

Krajowy system zarządzania decyzjami celnymi

1. 
Krajowy system zarządzania decyzjami celnymi, o ile został utworzony, jest użytkowany przez organy celne państwa członkowskiego, które go utworzyło, do celów obsługi wniosków i pozwoleń, o których mowa w art. 8 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, a także do zarządzania decyzjami dotyczącymi tych wniosków i pozwoleń do celów sprawdzania, czy spełnione są warunki umożliwiające akceptację wniosku i wydanie decyzji.
2. 
Krajowy system zarządzania decyzjami celnymi współpracuje z centralnym systemem zarządzania decyzjami celnymi do celów konsultacji między organami celnymi państw członkowskich, o których to konsultacjach mowa w art. 12 niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ  IV

System Jednolitego Zarządzania Użytkownikami i Podpisem Cyfrowym (UUM&DS)

Artykuł  16

Cel i struktura systemu UUM&DS

1. 
System UUM&DS umożliwia komunikację między Komisją a systemami zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników w państwach członkowskich, o których to systemach jest mowa w art. 20 niniejszego rozporządzenia, w celu zapewnienia personelowi Komisji, przedsiębiorcom i innym osobom bezpiecznego uprawnionego dostępu do systemów teleinformatycznych.
2. 
System UUM&DS składa się z następujących wspólnych komponentów:
a)
systemu zarządzania uprawnieniami dostępu;
b)
modułu administracyjnego.
3. 
Państwo członkowskie tworzy system zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników jako krajowy komponent systemu UUM&DS.
Artykuł  17

Korzystanie z systemu UUM&DS

System UUM&DS użytkuje się, aby zapewnić uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień:

a)
przedsiębiorców i innych osób do celów zapewnienia im dostępu do EUCTP, wspólnych komponentów systemu decyzji celnych, systemu EBTI, systemu AEO, systemu INF SP, systemu REX, systemu PoUS i ICS2;
b)
personelu Komisji do celów zapewnienia mu dostępu do EUCTP, wspólnych komponentów systemu decyzji celnych, systemu EBTI, systemu EORI, systemu AEO, ICS2, AES, NCTS, CRMS, CCI, systemu REX, systemu PoUS i systemu INF SP oraz do celów utrzymania systemu UUM&DS oraz zarządzania tym systemem.
Artykuł  18

System zarządzania dostępem

Komisja wdraża system zarządzania dostępem w celu walidacji żądań o przyznanie dostępu składanych przez przedsiębiorców i inne osoby w ramach systemu UUM&DS poprzez współdziałanie z systemami zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników w państwach członkowskich, o których to systemach mowa w art. 20 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  19

Moduł administracyjny

Komisja wdraża moduł administracyjny w celu zarządzania regułami uwierzytelniania i autoryzacji w celu walidacji danych identyfikacyjnych przedsiębiorców i innych osób dla celów udzielania dostępu do systemów teleinformatycznych.

Artykuł  20

Systemy zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników w państwach członkowskich

Państwa członkowskie ustanawiają system zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników w celu zapewnienia:

a)
bezpiecznej rejestracji i przechowywania danych identyfikacyjnych przedsiębiorców i innych osób;
b)
bezpiecznej wymiany podpisanych i zaszyfrowanych danych identyfikacyjnych przedsiębiorców i innych osób.

ROZDZIAŁ  V

Europejski System Wiążącej Informacji Taryfowej (EBTI)

Artykuł  21

Cel i struktura systemu EBTI

1. 
Zgodnie z art. 33 i 34 kodeksu system EBTI umożliwia:
a)
komunikację między Komisją, organami celnymi państw członkowskich, przedsiębiorcami i innymi osobami do celów składania i obsługi wniosków o udzielenie WIT i decyzji WIT;
b)
zarządzanie wszelkimi późniejszymi zdarzeniami, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję;
c)
monitorowanie obowiązkowego korzystania z decyzji WIT;
d)
monitorowanie przedłużonego korzystania z decyzji WIT i zarządzanie nim.
e)
monitorowanie przez Komisję decyzji WIT, w tym procesów ubiegania się o te decyzje, ich podejmowania i zarządzania nimi, w celu zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa celnego i innych przepisów unijnych.
2. 
System EBTI składa się z następujących wspólnych komponentów:
a)
unijnego specjalnego portalu dla przedsiębiorców w zakresie EBTI;
b)
centralnego systemu EBTI;
c)
zdolności do monitorowania korzystania z decyzji WIT.
3. 
Państwa członkowskie mogą utworzyć - jako komponent krajowy - krajowy system wiążącej informacji taryfowej ("krajowy system WIT") wraz z krajowym portalem dla przedsiębiorców.
Artykuł  22

Korzystanie z systemu EBTI

1. 
System EBTI jest używany do przekazywania, przetwarzania, wymiany i przechowywania informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie WIT lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję, zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
2. 
System EBTI użytkuje się do wspierania organów celnych państw członkowskich przy monitorowaniu przestrzegania obowiązków wynikających z WIT zgodnie z art. 21 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
3. 
Komisja użytkuje system EBTI do informowania państw członkowskich, zgodnie z art. 22 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, o wyczerpaniu ilości towarów, które mogą zostać odprawione w okresie przedłużonego użycia.
Artykuł  23

Uwierzytelnianie i dostęp do systemu EBTI

1. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień przedsiębiorców i innych osób w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu EBTI przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS.

Uwierzytelnienie i dostęp przedstawicieli celnych do wspólnych komponentów systemu EBTI wymaga, aby ich uprawnienia do działania w tym charakterze były zarejestrowane w systemie UUM&DS lub w systemie zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników ustanowionym przez państwo członkowskie zgodnie z art. 20 niniejszego rozporządzenia.

2. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień organów celnych państw członkowskich w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu EBTI przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
3. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu EBTI przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
Artykuł  24

Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie EBTI

1. 
Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie EBTI komunikuje się z EUCTP, przy czym EUCTP jest punktem dostępu do systemu EBTI dla przedsiębiorców i innych osób.
2. 
Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie EBTI współpracuje z centralnym systemem EBTI i zapewnia możliwość przekierowania do krajowych portali dla przedsiębiorców, o ile krajowe systemy WIT zostały utworzone przez państwa członkowskie.
3. 
Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie EBTI jest używany do przekazywania i wymiany informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie WIT lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję.
Artykuł  25

Centralny system EBTI

1. 
Centralny system EBTI jest użytkowany przez organy celne państw członkowskich do przetwarzania, wymiany i przechowywania informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie WIT lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję, do celów sprawdzenia, czy spełnione są warunki przyjęcia wniosku i wydania decyzji.
2. 
Centralny system EBTI jest użytkowany przez organy celne państw członkowskich do celów konsultacji, przetwarzania, wymiany i przechowywania informacji, o których to celach mowa w art. 16 ust. 4, art. 17, art. 21 ust. 2 lit. b) i art. 21 ust. 5 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
3. 
Centralny system EBTI współpracuje z unijnym specjalnym portalem dla przedsiębiorców w zakresie EBTI oraz z krajowymi systemami WIT, o ile zostały one utworzone.
Artykuł  26

Konsultacje między organami celnymi państw członkowskich z wykorzystaniem centralnego systemu EBTI

Organ celny państwa członkowskiego korzysta z centralnego systemu EBTI do konsultowania się z organami celnymi innych państw członkowskich w celu zapewnienia zgodności z art. 16 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

Artykuł  27

Monitorowanie korzystania z decyzji WIT

Możliwość monitorowania korzystania z decyzji WIT stosuje się do celów określonych w art. 21 ust. 3 i art. 22 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

Artykuł  28

Krajowy portal dla przedsiębiorców

1. 
W tych państwach członkowskich, które utworzyły krajowy system WIT zgodnie z art. 21 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, głównym punktem dostępu do krajowego systemu WIT dla przedsiębiorców i innych osób jest krajowy portal dla przedsiębiorców.
2. 
Przedsiębiorcy i inne osoby korzystają z krajowego portalu dla przedsiębiorców, o ile został on utworzony, w zakresie wniosków i decyzji w sprawie WIT lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję.
3. 
Krajowy portal dla przedsiębiorców współpracuje z krajowym systemem WIT, o ile został on utworzony.
4. 
Krajowy portal dla przedsiębiorców obsługuje procesy równoważne procesom obsługiwanym przez unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie EBTI.
5. 
Jeżeli państwo członkowskie stworzy krajowy portal dla przedsiębiorców, powiadamia o tym fakcie Komisję. Komisja powinna zapewnić, aby dostęp do krajowego portalu dla przedsiębiorców był możliwy bezpośrednio z unijnego specjalnego portalu dla przedsiębiorców w zakresie EBTI.
Artykuł  29

Krajowy system WIT

1. 
Krajowy system WIT, o ile został utworzony, jest użytkowany przez organy celne państwa członkowskiego, które go utworzyło, do przetwarzania, wymiany i przechowywania informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie WIT lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję, do celów sprawdzenia, czy spełnione są warunki przyjęcia wniosku lub wydania decyzji.
2. 
Organ celny państwa członkowskiego użytkuje krajowy system WIT do celów konsultacji, przetwarzania, wymiany i przechowywania informacji, o których to celach mowa w art. 16 ust. 4, art. 17, art. 21 ust. 2 lit. b) i art. 21 ust. 5 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, chyba że korzysta w tym celu z centralnego systemu EBTI.
3. 
Krajowy system WIT współpracuje z krajowym portalem dla przedsiębiorców i z centralnym systemem EBTI.

ROZDZIAŁ  VI

System Rejestracji i Identyfikacji Przedsiębiorców (EORI)

Artykuł  30

Cel i struktura systemu EORI

System EORI umożliwia niepowtarzalną rejestrację i identyfikację przedsiębiorców i innych osób na poziomie Unii.

System EORI składa się z następujących komponentów:

a)
centralnego systemu EORI;
b)
krajowych systemów EORI, o ile zostały one utworzone przez państwa członkowskie.
Artykuł  31

Korzystanie z systemu EORI

1. 
System EORI jest użytkowany przez organy celne państw członkowskich do następujących celów:
a)
otrzymywania danych, o których mowa w załączniku 12-01 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 ("dane EORI"), dostarczanych przez państwa członkowskie, do celów rejestracji przedsiębiorców i innych osób;
b)
centralnego przechowywania danych EORI w odniesieniu do rejestracji i identyfikacji przedsiębiorców i innych osób;
c)
udostępniania danych EORI państwom członkowskim.
2. 
System EORI umożliwia organom celnym państw członkowskich elektroniczny dostęp do danych EORI przechowywanych na poziomie centralnego systemu.
3. 
System EORI współpracuje ze wszystkimi pozostałymi systemami teleinformatycznymi, w których używa się numeru EORI.
Artykuł  32

Uwierzytelnianie i dostęp do centralnego systemu EORI

1. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień organów celnych państw członkowskich w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu EORI przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
2. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu EORI przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
Artykuł  33

Centralny system EORI

1. 
Centralny system EORI jest użytkowany przez organy celne państw członkowskich do celów określonych w art. 7 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
2. 
Centralny system EORI współpracuje z krajowymi systemami EORI, o ile zostały one utworzone.
Artykuł  34

Krajowy system EORI

1. 
Krajowy system EORI, o ile został utworzony, jest użytkowany przez organy celne państwa członkowskiego, które go utworzyło, do wymiany i przechowywania danych EORI.
2. 
Krajowy system EORI współpracuje z centralnym systemem EORI.

ROZDZIAŁ  VII

System Upoważnionych Przedsiębiorców (AEO)

Artykuł  35

Cel i struktura systemu AEO

1. 
System AEO umożliwia komunikację między Komisją, organami celnymi państw członkowskich, przedsiębiorcami i innymi osobami do celów składania i obsługi wniosków o przyznanie statusu AEO oraz udzielania pozwoleń AEO, a także zarządzanie wszelkimi późniejszymi zdarzeniami, które mogą mieć wpływ na pierwotną decyzję, a o których jest mowa w art. 30 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
2. 
System AEO składa się z następujących wspólnych komponentów:
a)
unijnego specjalnego portalu dla przedsiębiorców w zakresie AEO;
b)
centralnego systemu AEO.
3. 
Państwa członkowskie mogą tworzyć następujące krajowe komponenty:
a)
krajowy portal dla przedsiębiorców;
b)
krajowego systemu AEO.
Artykuł  36

Korzystanie z systemu AEO

1. 
System AEO jest używany do przekazywania, przetwarzania, wymiany i przechowywania informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie statusu AEO lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotną decyzję, o których mowa w art. 30 ust. 1 i art. 31 ust. 1 i 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
2. 
Organy celne państw członkowskich korzystają z systemu AEO w celu wypełnienia swoich obowiązków wynikających z art. 31 ust. 1 i 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 oraz prowadzą rejestr odnośnych konsultacji.
Artykuł  37

Uwierzytelnianie i dostęp do centralnego systemu AEO

1. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień przedsiębiorców i innych osób w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu AEO przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS.

Uwierzytelnienie i dostęp przedstawicieli celnych do wspólnych komponentów systemu AEO wymaga, aby ich uprawnienia do działania w tym charakterze były zarejestrowane w systemie UUM&DS lub w systemie zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników ustanowionym przez państwo członkowskie zgodnie z art. 20 niniejszego rozporządzenia.

2. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień organów celnych państw członkowskich w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu AEO przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
3. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu AEO przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
Artykuł  38

Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie AEO

1. 
Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie AEO komunikuje się z EUCTP, przy czym EUCTP jest punktem dostępu do systemu AEO dla przedsiębiorców i innych osób.
2. 
Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie AEO współpracuje z centralnym systemem AEO i zapewnia możliwość przekierowania do krajowych portali dla przedsiębiorców, o ile zostały one utworzone.
3. 
Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie AEO jest używany do przekazywania i wymiany informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie statusu AEO lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotną decyzję.
Artykuł  39

Centralny system AEO

1. 
Centralny system AEO jest użytkowany przez organy celne państw członkowskich do wymiany i przechowywania informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie statusu AEO lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotną decyzję.
2. 
Organy celne państw członkowskich korzystają z centralnego systemu AEO do celów wymiany i przechowywania informacji oraz konsultowania decyzji i zarządzania nimi, o których to celach mowa w art. 30 i 31 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
3. 
Centralny system AEO współpracuje z unijnym portalem dla przedsiębiorców oraz, w stosownych przypadkach, z krajowymi systemami AEO, o ile zostały one utworzone.
Artykuł  40

Krajowy portal dla przedsiębiorców

1. 
Krajowy portal dla przedsiębiorców, o ile został on utworzony, umożliwia wymianę informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie statusu AEO.
2. 
Przedsiębiorcy i inne osoby korzystają z krajowego portalu dla przedsiębiorców, o ile został on utworzony, w celu wymiany informacji z organami celnymi państw członkowskich w odniesieniu do wniosków i decyzji w sprawie statusu AEO.
3. 
Krajowy portal dla przedsiębiorców współpracuje z krajowym systemem AEO.
Artykuł  41

Krajowy system AEO

1. 
Krajowy system AEO, o ile został on utworzony, jest użytkowany przez organy celne państwa członkowskiego, które go utworzyło, do wymiany i przechowywania informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie statusu AEO lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotną decyzję.
2. 
Krajowy system AEO współpracuje z krajowym portalem dla przedsiębiorców, o ile został on utworzony, i z centralnym systemem AEO.

ROZDZIAŁ  VIII

System kontroli importu 2

Artykuł  42

Cel i struktura ICS2

1. 
ICS2 wspiera komunikację między organami celnymi państw członkowskich i Komisją oraz między przedsiębiorcami i innymi osobami a organami celnymi państw członkowskich w następujących celach:
a)
spełnienie wymogów dotyczących przywozowej deklaracji skróconej;
b)
analiza ryzyka przez organy celne państw członkowskich, przeprowadzana głównie do celów bezpieczeństwa i ochrony oraz do celów środków celnych, w tym kontroli celnych, mających na celu ograniczenie istotnego ryzyka;
c)
komunikacja między organami celnymi państw członkowskich w celu spełnienia wymogów dotyczących przywozowej deklaracji skróconej.
d)
zapewnienie jednolitego stosowania przepisów prawa celnego i minimalizacja ryzyka poprzez m.in. przetwarzanie, porównywanie, analizowanie danych przez państwa członkowskie i Komisję, wzbogacanie i przekazywanie danych państwom członkowskim.
2. 
ICS2 składa się z następujących wspólnych komponentów:
a)
wspólnego interfejsu dla przedsiębiorców;
b)
wspólnego repozytorium.
3. 
Każde państwo członkowskie tworzy swój krajowy system przywozowy jako komponent krajowy.
4. 
Państwo członkowskie może stworzyć swój krajowy interfejs dla przedsiębiorców jako komponent krajowy.
Artykuł  43

Korzystanie z ICS2

1. 
ICS2 jest używany do następujących celów:
a)
przedkładanie, przetwarzanie i przechowywanie danych zawartych w przywozowych deklaracjach skróconych oraz wnioskach o sprostowanie i unieważnienia, o których mowa w art. 127 i 129 kodeksu;
b)
przyjmowanie, przetwarzanie i przechowywanie danych zawartych w przywozowych deklaracjach skróconych, uzyskanych ze zgłoszeń, o których mowa w art. 130 kodeksu;
c)
przedkładanie, przetwarzanie i przechowywanie informacji dotyczących powiadomień o przybyciu statku morskiego lub statku powietrznego, o których mowa w art. 133 kodeksu;
d)
przyjmowanie, przetwarzanie i przechowywanie informacji o przedstawieniu towarów organom celnym, o którym mowa w art. 139 kodeksu;
e)
przyjmowanie, przetwarzanie i przechowywanie informacji dotyczących wniosków o analizę ryzyka i wyników tej analizy, zaleceń kontrolnych, decyzji w sprawie kontroli oraz wyników kontroli, o których mowa w art. 46 ust. 3 i 5 oraz art. 47 ust. 2 kodeksu;
f)
przyjmowanie, przetwarzanie, przechowywanie i przekazywanie powiadomień i informacji przedsiębiorcom lub innym osobom, o których mowa w art. 186 ust. 2 lit. e) oraz art. 186 ust. 3-6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 i art. 24 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446;
g)
przedkładanie, przetwarzanie i przechowywanie informacji, których organy celne państw członkowskich żądają od przedsiębiorców lub innych osób na podstawie art. 186 ust. 3 i 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
2. 
ICS2 użytkuje się do wspierania monitorowania i oceny przez Komisję i państwa członkowskie wdrażania wspólnych kryteriów i norm ryzyka w zakresie bezpieczeństwa i ochrony oraz środków kontroli i priorytetowych obszarów kontroli, o których mowa w art. 46 ust. 3 kodeksu.
3. 
W celu dalszego wspierania procesów zarządzania ryzykiem, oprócz danych, o których mowa w ust. 1, ICS2 użytkuje się do gromadzenia, przechowywania, przetwarzania i analizowania następujących elementów informacji:
a)
pozostałe informacje, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu;
b)
informacje o ryzyku i wyniki analizy ryzyka wymieniane na podstawie art. 46 ust. 5 kodeksu;
c)
dane wymieniane na podstawie art. 47 ust. 2 kodeksu;
d)
dane gromadzone przez państwa członkowskie lub Komisję ze źródeł krajowych, unijnych lub międzynarodowych na podstawie art. 46 ust. 4 akapit drugi kodeksu.
Artykuł  44

Uwierzytelnianie i dostęp do ICS2

1. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień przedsiębiorców i innych osób w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu ICS2 przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS.
2. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień organów celnych państw członkowskich w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu ICS2 przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
3. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu ICS2 przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
Artykuł  45

Wspólny interfejs dla przedsiębiorców

1. 
Wspólny interfejs dla przedsiębiorców jest punktem dostępu do ICS2 dla przedsiębiorców i innych osób do celów art. 182 ust. 1a rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
2. 
Wspólny interfejs dla przedsiębiorców współpracuje ze wspólnym repozytorium ICS2, o którym mowa w art. 46 niniejszego rozporządzenia.
3. 
Wspólny interfejs dla przedsiębiorców jest używany do przedkładania danych, składania wniosków o sprostowanie, składania wniosków o unieważnienie, przetwarzania i przechowywania danych zawartych w przywozowych deklaracjach skróconych i powiadomieniach o przybyciu towarów, a także do wymiany informacji między organami celnymi państw członkowskich a przedsiębiorcami i innymi osobami.
Artykuł  46

Wspólne repozytorium ICS2

1. 
Wspólne repozytorium ICS2 jest użytkowane przez Komisję i organy celne państw członkowskich do przetwarzania, przechowywania i wymiany danych zawartych w przywozowych deklaracjach skróconych, wnioskach o sprostowanie, wnioskach o unieważnienie, powiadomieniach o przybyciu towarów, powiadomieniach o przedstawieniu towarów, informacjach dotyczących wniosków o analizę ryzyka i wyników tej analizy, zaleceniach kontrolnych, decyzjach kontrolnych oraz wynikach kontroli, a także informacjach wymienianych z przedsiębiorcami lub innymi osobami.
2. 
Wspólne repozytorium ICS2 jest użytkowane przez Komisję i państwa członkowskie do celów statystyk i ocen oraz do wymiany informacji zawartych w przywozowej deklaracji skróconej między państwami członkowskimi oraz między Komisją i państwami członkowskimi.
3. 
Wspólne repozytorium ICS2 jest użytkowane przez Komisję i państwa członkowskie do celów gromadzenia, przechowywania, przetwarzania i analizowania dodatkowych elementów informacji w związku z przywozowymi deklaracjami skróconymi, aby wspierać procesy zarządzania ryzykiem, zgodnie z art. 43 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, za pośrednictwem funkcji analizy bezpieczeństwa i ochrony ICS2.
4. 
Wspólne repozytorium ICS2 współpracuje ze wspólnym interfejsem dla przedsiębiorców, krajowymi interfejsami dla przedsiębiorców, o ile zostały one utworzone przez państwa członkowskie, i z krajowymi systemami przywozowymi.
Artykuł  47

Wymiana informacji między organami celnymi państw członkowskich za pomocą wspólnego repozytorium ICS2

Przed zakończeniem analizy ryzyka głównie do celów bezpieczeństwa i ochrony organ celny państwa członkowskiego wymienia informacje z organem celnym innego państwa członkowskiego za pomocą wspólnego repozytorium ICS2, zgodnie z art. 186 ust. 2 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

Organ celny państwa członkowskiego użytkuje również wspólne repozytorium ICS2 do wymiany informacji z organem celnym innego państwa członkowskiego na temat zalecanych kontroli, decyzji podjętych w sprawie zalecanych kontroli oraz wyników kontroli celnych, zgodnie z art. 186 ust. 7 i 7a rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

Artykuł  48

Krajowy interfejs dla przedsiębiorców

1. 
Krajowy interfejs dla przedsiębiorców, o ile został utworzony przez państwa członkowskie, jest punktem dostępu do ICS2 dla przedsiębiorców i innych osób zgodnie z art. 182 ust. 1a rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 w przypadku, gdy przekazywana informacja jest skierowana do państwa członkowskiego prowadzącego ten krajowy interfejs dla przedsiębiorców.
2. 
W odniesieniu do przedkładania, sprostowań, unieważnień, przetwarzania i przechowywania danych zawartych w przywozowych deklaracjach skróconych i powiadomieniach o przybyciu towarów, a także wymiany informacji między organami celnymi a przedsiębiorcami i innymi osobami, przedsiębiorcy i inne osoby mogą wybrać korzystanie z krajowego interfejsu dla przedsiębiorców, o ile został utworzony, lub wspólnego interfejsu dla przedsiębiorców.
3. 
Krajowy interfejs dla przedsiębiorców, o ile został utworzony, współpracuje ze wspólnym repozytorium ICS2.
4. 
Jeżeli państwo członkowskie stworzy krajowy interfejs dla przedsiębiorców, powiadamia o tym fakcie Komisję.
Artykuł  49

Krajowy system przywozowy

1. 
Krajowy system przywozowy jest użytkowany przez organ celny danego państwa członkowskiego do następujących celów:
a)
wymiana danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej, uzyskanych ze zgłoszeń, o których mowa w art. 130 kodeksu;
b)
wymiana informacji i powiadomień ze wspólnym repozytorium ICS2 dotyczących przybycia statku morskiego lub statku powietrznego;
c)
wymiana informacji o przedstawieniu towarów;
d)
przetwarzanie wniosków o analizy ryzyka, wymiana i przetwarzanie informacji dotyczących wyników analiz ryzyka, zaleceń kontrolnych, decyzji kontrolnych i wyników kontroli.

Jest on również wykorzystywany w przypadkach, gdy organ celny otrzymuje dodatkowe informacje od przedsiębiorców i innych osób.

2. 
Krajowy system przywozowy współpracuje ze wspólnym repozytorium ICS2.
3. 
Krajowy system przywozowy współpracuje z systemami budowanymi na szczeblu krajowym do celu wyszukiwania informacji, o których mowa w ust. 1.

Rozdział  IX

Automatyczny System Eksportu (AES)

Artykuł  50

Cel i struktura AES

1. 
AES umożliwia komunikację między organami celnymi państw członkowskich oraz między organami celnymi państw członkowskich a przedsiębiorcami i innymi osobami do celów składania i obsługi zgłoszeń wywozowych i zgłoszeń do powrotnego wywozu, gdy towary są wyprowadzane poza obszar celny Unii. AES może również umożliwiać komunikację między organami celnymi państw członkowskich do celów przekazywania danych z wywozowych deklaracji skróconych w sytuacjach, o których mowa w art. 271 ust. 1 akapit drugi kodeksu.
2. 
AES składa się z następujących wspólnych komponentów:
a)
wspólnej sieci łączności;
b)
usług centralnych.
3. 
Państwa członkowskie tworzą następujące krajowe komponenty:
a)
krajowy portal dla przedsiębiorców;
b)
krajowy system wywozowy ("krajowy AES");
c)
wspólny interfejs między AES i NCTS na szczeblu krajowym;
d)
wspólny interfejs między AES a systemem kontroli przemieszczania wyrobów akcyzowych (EMCS) na szczeblu krajowym.
Artykuł  51

Korzystanie z AES

Gdy towary są wyprowadzane poza obszar celny Unii albo przemieszczane na specjalne obszary podatkowe lub z tych obszarów, AES jest używany do następujących celów:

a)
zapewnienie, aby przy wywozie i wyprowadzeniu dopełniono formalności określonych w kodeksie;
b)
składanie i obsługa zgłoszeń wywozowych i zgłoszeń do powrotnego wywozu;
c)
obsługa wymiany komunikatów między urzędem celnym wywozu a urzędem celnym wyprowadzenia oraz - w przypadku scentralizowanej odprawy dla eksportu - między kontrolnym urzędem celnym a urzędem celnym przedstawienia;
d)
obsługa wymiany komunikatów między urzędem celnym złożenia a urzędem celnym wyprowadzenia w sytuacjach, o których mowa w art. 271 ust. 1 akapit drugi kodeksu.
Artykuł  52

Uwierzytelnianie i dostęp do AES

1. 
Za pośrednictwem krajowego portalu dla przedsiębiorców przedsiębiorcy i inne osoby uzyskują dostęp wyłącznie do krajowego AES. Uwierzytelnianie i weryfikacja uprawnień są określane przez państwa członkowskie.
2. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień organów celnych państw członkowskich w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu AES przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
3. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu AES przeprowadza się z wykorzystaniem UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
Artykuł  53

Wspólna sieć łączności AES

1. 
Wspólna sieć łączności zapewnia łączność elektroniczną między krajowymi AES państw członkowskich.
2. 
Organy celne państw członkowskich użytkują wspólną sieć łączności do wymiany informacji, o których mowa w art. 51 ust. 1 lit. c) i d) niniejszego rozporządzenia.
Artykuł  54

Krajowy portal dla przedsiębiorców

1. 
Krajowy portal dla przedsiębiorców umożliwia wymianę informacji między przedsiębiorcami lub innymi osobami a krajowym AES organu celnego państwa członkowskiego.
2. 
Krajowy portal dla przedsiębiorców współpracuje z krajowym AES.
Artykuł  55

Krajowy system wywozowy

1. 
Krajowy AES współpracuje z krajowym portalem dla przedsiębiorców i jest użytkowany przez organ celny państwa członkowskiego do obsługi zgłoszeń wywozowych i zgłoszeń do powrotnego wywozu.
2. 
Krajowe AES państw członkowskich komunikują się ze sobą drogą elektroniczną za pośrednictwem wspólnej sieci łączności i przetwarzają informacje o wywozie i wyprowadzeniu otrzymane od innych państw członkowskich.
3. 
Państwa członkowskie zapewniają i utrzymują interfejs na szczeblu krajowym między własnymi krajowymi AES i EMCS do celów art. 280 kodeksu oraz art. 21 i 25 dyrektywy Rady (UE) 2020/262 8 .
4. 
Państwa członkowskie zapewniają i utrzymują interfejs na szczeblu krajowym między własnymi krajowymi AES i NCTS do celów art. 280 kodeksu, art. 329 ust. 5 i 6 oraz art. 333 ust. 2 lit. b) i c) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
Artykuł  56

Okres przejściowy w odniesieniu do systemów teleinformatycznych

1. 
W okresie wdrażania AES wskazanym w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151 Komisja zapewnia państwom członkowskim dodatkowe wspólne komponenty, przepisy przejściowe i mechanizmy wspierające, aby stworzyć środowisko operacyjne, za pośrednictwem którego państwa członkowskie, które jeszcze nie wdrożyły nowego systemu, mogą utrzymać tymczasowo interoperacyjność z państwami członkowskimi, które już uruchomiły nowy system.
2. 
Komisja oferuje wspólny komponent w postaci centralnego konwertera do wymiany komunikatów za pośrednictwem wspólnej sieci łączności. Państwo członkowskie może podjąć decyzję o jego wdrożeniu na szczeblu krajowym.
3. 
W przypadku stopniowego przyłączania podmiotów gospodarczych i innych osób państwo członkowskie może zaoferować krajowy konwerter do wymiany komunikatów między przedsiębiorcą i innymi osobami a organem celnym.
4. 
Komisja, działając we współpracy z państwami członkowskimi, opracuje przepisy techniczne, które należy stosować w okresie przejściowym i które mają charakter biznesowo-techniczny, aby umożliwić ustalenie powiązań i interoperacyj- ność między wymogami w zakresie wymiany informacji określonymi w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2016/341 9  i w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/2446 wraz z rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/2447.

ROZDZIAŁ  X

Nowy skomputeryzowany system tranzytowy (NCTS)

Artykuł  57

Cel i struktura NCTS

1. 
NCTS umożliwia komunikację między organami celnymi państw członkowskich oraz między organami celnymi państw członkowskich a przedsiębiorcami i innymi osobami do celów składania i obsługi zgłoszeń celnych i powiadomień, gdy towary są obejmowane procedurą tranzytu.
2. 
NCTS składa się z następujących wspólnych komponentów:
a)
wspólnej sieci łączności;
b)
usług centralnych.
3. 
Państwa członkowskie tworzą następujące krajowe komponenty:
a)
krajowy portal dla przedsiębiorców;
b)
krajowy system tranzytowy ("krajowy NCTS");
c)
wspólny interfejs między NCTS i AES na szczeblu krajowym.
Artykuł  58

Korzystanie z NCTS

Gdy towary są przemieszczane w ramach procedury tranzytu, NCTS jest używany do następujących celów:

a)
zapewnienie dopełnienia formalności tranzytowych określonych w kodeksie;
b)
zapewnienie dopełnienia formalności przewidzianych w Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej 10 ;
c)
składanie i obsługa zgłoszeń tranzytowych;
d)
składanie zgłoszenia tranzytowego zawierającego dane niezbędne do analizy ryzyka do celów bezpieczeństwa i ochrony zgodnie z art. 263 ust. 4 kodeksu;
e)
składanie zgłoszenia tranzytowego zamiast przywozowej deklaracji skróconej, jak określono w art. 130 ust. 1 kodeksu.
Artykuł  59

Uwierzytelnianie i dostęp do NCTS

1. 
Za pośrednictwem krajowego portalu dla przedsiębiorców przedsiębiorcy uzyskują dostęp wyłącznie do krajowego systemu tranzytowego. Uwierzytelnianie i weryfikacja uprawnień są określane przez państwa członkowskie.
2. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień organów celnych państw członkowskich w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów NCTS przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
3. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów NCTS przeprowadza się z wykorzystaniem UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
Artykuł  60

Wspólna sieć łączności NCTS

1. 
Wspólna sieć łączności zapewnia łączność elektroniczną między krajowymi NCTS państw członkowskich i umawiających się stron Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej.
2. 
Organy celne państw członkowskich stosują wspólną sieć łączności do wymiany informacji związanych z formalnościami tranzytowymi.
Artykuł  61

Krajowy portal dla przedsiębiorców

1. 
Krajowy portal dla przedsiębiorców umożliwia wymianę informacji między przedsiębiorcami i innymi osobami a krajowym NCTS organów celnych państwa członkowskiego.
2. 
Krajowy portal dla przedsiębiorców współpracuje z krajowym NCTS.
Artykuł  62

Krajowy system tranzytowy

1. 
Krajowy NCTS współpracuje z krajowym portalem dla przedsiębiorców i jest stosowany przez organy celne państwa członkowskiego lub umawiających się stron Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej do składania i obsługi zgłoszeń tranzytowych.
2. 
Krajowy NCTS komunikuje się elektronicznie, za pośrednictwem wspólnej sieci łączności, ze wszystkimi krajowymi aplikacjami tranzytowymi państw członkowskich i umawiających się stron Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej oraz przetwarza informacje dotyczące tranzytu otrzymane od innych państw członkowskich i umawiających się stron Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej.
3. 
Państwa członkowskie zapewniają i utrzymują interfejs między swoimi krajowymi NCTS i AES do celu art. 329 ust. 5 i 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
Artykuł  63

Okres przejściowy w odniesieniu do systemów teleinformatycznych

1. 
W okresie przejściowym dla NCTS wskazanym w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2019/2151 Komisja zapewnia państwom członkowskim dodatkowe wspólne komponenty, przepisy przejściowe i mechanizmy wspierające, aby stworzyć środowisko operacyjne, za pośrednictwem którego państwa członkowskie, które jeszcze nie wdrożyły nowego systemu, mogą utrzymać tymczasowo interoperacyjność z państwami członkowskimi, które już uruchomiły nowy system.
2. 
Komisja oferuje wspólny komponent w postaci centralnego konwertera do wymiany komunikatów za pośrednictwem wspólnej sieci łączności. Państwo członkowskie może podjąć decyzję o jego wdrożeniu na szczeblu krajowym.
3. 
W przypadku stopniowego przyłączania podmiotów gospodarczych i innych osób państwo członkowskie może zaoferować krajowy konwerter do wymiany komunikatów między przedsiębiorcą i innymi osobami a organem celnym.
4. 
Komisja, działając we współpracy z państwami członkowskimi, opracowuje przepisy techniczne, które należy stosować w okresie przejściowym i które mają charakter biznesowo-techniczny, aby umożliwić ustalenie powiązań i interopera- cyjność między wymogami w zakresie wymiany informacji określonymi w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2016/341 a wymogami w zakresie wymiany informacji określonymi w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/2446 wraz z rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/2447.

ROZDZIAŁ  XI

System INF dla procedur specjalnych

Artykuł  64

Cel i struktura systemu INF SP

1. 
System INF SP umożliwia komunikację między organami celnymi państw członkowskich a przedsiębiorcami i innymi osobami do celów wydawania i zarządzania danymi z INF w zakresie procedur specjalnych.
2. 
System INF SP składa się z następujących wspólnych komponentów:
a)
unijnego specjalnego portalu dla przedsiębiorców w zakresie INF;
b)
centralnego systemu INF SP.
Artykuł  65

Korzystanie z systemu INF SP

1. 
System INF SP jest używany przez przedsiębiorców i inne osoby do składania wniosków o INF i monitorowania statusu takich wniosków oraz do obsługi takich wniosków i zarządzania INF przez organy celne państw członkowskich.
2. 
System INF SP umożliwia tworzenie INF przez organy celne państw członkowskich oraz, w razie potrzeby, komunikację między organami celnymi państw członkowskich.
3. 
System INF SP umożliwia obliczanie kwoty należności celnych przywozowych zgodnie z art. 86 ust. 3 kodeksu.
Artykuł  66

Uwierzytelnianie i dostęp do centralnego systemu INF SP

1. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień przedsiębiorców i innych osób do celów dostępu do wspólnych komponentów systemu INF SP przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS.

Uwierzytelnienie i dostęp przedstawicieli celnych do wspólnych komponentów systemu INF SP wymaga, aby ich uprawnienia do działania w tym charakterze były zarejestrowane w systemie UUM&DS lub w systemie zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników ustanowionym przez państwo członkowskie zgodnie z art. 20 niniejszego rozporządzenia.

2. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień organów celnych państw członkowskich w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu INF SP przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
3. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu INF SP przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
Artykuł  67

Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie INF

1. 
EUCTP zapewnia dostęp do unijnego specjalnego portalu dla przedsiębiorców w zakresie INF, o którym mowa w art. 6 niniejszego rozporządzenia, przy czym unijny specjalny portal dla przedsiębiorców jest punktem dostępu do systemu INF SP dla przedsiębiorców i innych osób.
2. 
Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie INF współpracuje z centralnym systemem INF SP.
Artykuł  68

Centralny system INF SP

1. 
Centralny system INF SP jest użytkowany przez organy celne państw członkowskich do wymiany i przechowywania informacji dotyczących przedłożonych INF.
2. 
Centralny system INF SP współpracuje z unijnym specjalnym portalem dla przedsiębiorców w zakresie INF.

ROZDZIAŁ  XII

System zarządzania ryzykiem celnym (CRMS)

Artykuł  69

Cel i struktura CRMS

1. 
CRMS umożliwia przekazywanie, przechowywanie i wymianę informacji o ryzyku między państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a Komisją w celu pomagania we wdrażaniu wspólnych ram zarządzania ryzykiem.
2. 
O ile została utworzona, można korzystać z usługi sieciowej dla systemów krajowych, która umożliwia wymianę danych z systemami krajowymi za pośrednictwem interfejsu sieciowego. CRMS współpracuje ze wspólnymi komponentami ICS2.
Artykuł  70

Korzystanie z CRMS

1. 
CRMS jest używany do następujących celów zgodnie z art. 46 ust. 3 i 5 kodeksu:
a)
wymiany informacji o ryzyku między państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a Komisją, o których mowa w art. 46 ust. 5 kodeksu i w art. 36 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, a także przechowywania i przetwarzania takich informacji;
b)
komunikowania między państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a Komisją informacji dotyczących wdrażania wspólnych kryteriów ryzyka, priorytetowych działań kontrolnych, zarządzania kryzysowego, o których mowa w art. 36 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, oraz przedkładania, przetwarzania i przechowywania tych informacji, w tym wymiany informacji o ryzyku i analizy wyników tych działań;
c)
umożliwienia państwom członkowskim i Komisji wyszukiwania w systemie, drogą elektroniczną, sprawozdań z analizy ryzyka dotyczących istniejących zagrożeń i nowych trendów, aby uwzględnić je we wspólnych ramach zarządzania ryzykiem i krajowym systemie zarządzania ryzykiem.
2. 
Jeżeli możliwa jest automatyzacja przekazywania danych pomiędzy CRMS i systemami krajowymi, należy dostosować systemy krajowe do korzystania z usługi sieciowej CRMS.
Artykuł  71

Uwierzytelnianie i dostęp do CRMS

1. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień organów celnych państw członkowskich w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów CRMS przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
2. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów CRMS przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
Artykuł  72

Wspólny komponent CRMS

1. 
CRMS zapewnia formularze informacji o ryzyku oraz formularze informacji zwrotnej dotyczące wyników analizy ryzyka i kontroli, które są wypełniane online w systemie, przetwarzane do celów sprawozdawczości i przechowywane w systemie. Upoważnieni użytkownicy powinni mieć możliwość wyszukiwania formularzy i korzystania z nich do celów zarządzania ryzykiem i kontroli na poziomie krajowym.
2. 
CRMS zapewnia mechanizmy komunikacji umożliwiające użytkownikom (indywidualnie albo w ramach jednostki organizacyjnej) przekazywanie i wymianę informacji o ryzyku, odpowiadanie na szczególne wnioski innych użytkowników oraz przekazywanie Komisji faktów i analiz wyników ich działań w trakcie wdrażania wspólnych kryteriów ryzyka, priorytetowych działań kontrolnych i zarządzania kryzysowego.
3. 
CRMS zapewnia narzędzia umożliwiające analizę i agregację danych z formularzy informacji o ryzyku przechowywanych w systemach.
4. 
CRMS zapewnia platformę do przechowywania informacji, które są istotne dla zarządzania ryzykiem i kontroli - w tym wytycznych, a także informacji i danych dotyczących technologii wykrywania, linków do innych baz danych - oraz udostępniania ich upoważnionym użytkownikom do celów zarządzania ryzykiem i kontroli.

ROZDZIAŁ  XIII

Scentralizowana odprawa dla importu (CCI)

Artykuł  73

Cel i struktura CCI

1. 
CCI umożliwia komunikację między organami celnymi państw członkowskich oraz między organami celnymi państw członkowskich a przedsiębiorcami do celów składania i obsługi zgłoszeń celnych w kontekście scentralizowanej odprawy dla importu, gdy w procedurę zaangażowane jest więcej niż jedno państwo członkowskie.
2. 
CCI składa się z następujących wspólnych komponentów:
a)
wspólnej sieci łączności;
b)
usług centralnych.
3. 
Państwa członkowskie zapewniają, aby ich krajowe systemy CCI komunikowały się za pośrednictwem wspólnej sieci łączności dla CCI z krajowymi systemami CCI innych państw członkowskich oraz aby zawierały one następujące komponenty krajowe:
a)
krajowy portal dla przedsiębiorców;
b)
krajową aplikację CCI;
c)
interfejs z EMCS/systemem wymiany informacji dotyczących podatku akcyzowego na poziomie krajowym.
Artykuł  74

Korzystanie z CCI

System CCI jest używany do następujących celów:

a)
zapewnienie dopełnienia określonych w kodeksie formalności związanych ze scentralizowaną odprawą dla importu, gdy w procedurę zaangażowane jest więcej niż jedno państwo członkowskie;
b)
składanie i obsługa standardowych zgłoszeń celnych w ramach scentralizowanej odprawy dla importu;
c)
składanie i obsługa uproszczonych zgłoszeń celnych i odpowiednich zgłoszeń uzupełniających w ramach scentralizowanej odprawy dla importu;
d)
składanie i obsługa odpowiednich zgłoszeń celnych i powiadomień o przedstawieniu zawartych w pozwoleniu na wpis do rejestru zgłaszającego w ramach scentralizowanej odprawy dla importu.
Artykuł  75

Uwierzytelnianie i dostęp do CCI

1. 
Za pośrednictwem krajowego portalu dla przedsiębiorców zbudowanego przez państwa członkowskie przedsiębiorcy uzyskują dostęp wyłącznie do krajowych systemów CCI. Uwierzytelnianie i weryfikacja uprawnień są określane przez państwa członkowskie.
2. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień organów celnych państw członkowskich w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu CCI przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
3. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu CCI przeprowadza się z wykorzystaniem UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
Artykuł  76

Wspólna sieć łączności CCI

1. 
Wspólna sieć łączności zapewnia łączność elektroniczną między krajowymi aplikacjami CCI państw członkowskich.
2. 
Organy celne państw członkowskich użytkują wspólną sieć łączności do wymiany informacji związanych z formalnościami przywozowymi dotyczącymi CCI.
Artykuł  77

Krajowy portal dla przedsiębiorców

1. 
Krajowy portal dla przedsiębiorców umożliwia wymianę informacji między przedsiębiorcami a krajowymi systemami CCI organów celnych państwa członkowskiego.
2. 
Krajowy portal dla przedsiębiorców współpracuje z krajowymi aplikacjami CCI.
Artykuł  78

Krajowy system CCI

1. 
Krajowy system CCI jest użytkowany przez organ celny państwa członkowskiego, które go stworzyło, do celów obsługi zgłoszeń celnych w ramach scentralizowanej odprawy dla importu (CCI).
2. 
Krajowe systemy CCI państw członkowskich komunikują się ze sobą drogą elektroniczną za pośrednictwem wspólnej domeny i przetwarzają informacje o przywozie otrzymane od innych państw członkowskich.

ROZDZIAŁ  XIV

System zarejestrowanych eksporterów (REX)

Sekcja  1

System REX dla państw członkowskich

Artykuł  79

Cel i struktura systemu REX dla państw członkowskich

1. 
System REX dla państw członkowskich umożliwia organom celnym państw członkowskich rejestrację przedsiębiorców mających siedzibę w Unii do celów deklarowania preferencyjnego pochodzenia towarów, a także zarządzanie tymi rejestracjami, a mianowicie zmianę rejestracji, cofnięcie rejestracji, unieważnienie cofnięcia rejestracji i raportowanie.
2. 
System REX dla państw członkowskich składa się z następujących wspólnych komponentów:
a)
unijnego specjalnego portalu dla przedsiębiorców w zakresie systemu REX dla państw członkowskich;
b)
centralnego systemu REX dla państw członkowskich.
3. 
Państwa członkowskie mogą tworzyć następujące krajowe komponenty:
a)
krajowy portal dla przedsiębiorców;
b)
krajowy system zarejestrowanych eksporterów ("krajowy system REX").
Artykuł  80

Korzystanie z systemu REX dla państw członkowskich

System REX dla państw członkowskich jest użytkowany przez eksporterów i organy celne państw członkowskich zgodnie z przepisami obowiązującymi do celów unijnych uzgodnień preferencyjnych.

Artykuł  81

Uwierzytelnianie i dostęp do systemu REX dla państw członkowskich

1. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień przedsiębiorców i innych osób w celu uzyskania dostępu do unijnego specjalnego portalu dla przedsiębiorców w zakresie systemu REX dla państw członkowskich przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS.

Uwierzytelnienie i dostęp przedstawicieli celnych do unijnego specjalnego portalu dla przedsiębiorców w zakresie systemu REX dla państw członkowskich wymaga, aby ich uprawnienia do działania w tym charakterze były zarejestrowane w systemie UUM&DS lub w systemie zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników ustanowionym przez państwo członkowskie zgodnie z art. 20 niniejszego rozporządzenia.

2. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień urzędników państw członkowskich w celu uzyskania dostępu do centralnego systemu REX dla państw członkowskich przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
3. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji w celu uzyskania dostępu do centralnego systemu REX dla państw członkowskich przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
Artykuł  82

Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie systemu REX dla państw członkowskich

1. 
Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie systemu REX dla państw członkowskich współpracuje z EUCTP, a EUCTP jest punktem dostępu dla wniosków składanych przez przedsiębiorców i inne osoby do centralnego systemu REX dla państw członkowskich.
2. 
Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie systemu REX dla państw członkowskich współpracuje z centralnym systemem REX dla państw członkowskich i umożliwia przekierowanie użytkowników do krajowego portalu dla przedsiębiorców, o ile został on utworzony.
3. 
W państwach członkowskich, w których nie utworzono krajowego portalu dla przedsiębiorców, unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie systemu REX dla państw członkowskich jest używany do przedkładania i wymiany informacji dotyczących wniosków o rejestrację i decyzji dotyczących rejestracji oraz w odniesieniu do wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub rejestrację, o których to zdarzeniach mowa w art. 79 niniejszego rozporządzenia.
Artykuł  83

Centralny system REX dla państw członkowskich

1. 
Organy celne państw członkowskich korzystają z centralnego systemu REX dla państw członkowskich w celu rozpatrywania wniosków o rejestrację, o których mowa w art. 82 niniejszego rozporządzenia, przechowywania rejestracji, przetwarzania wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub rejestrację, lub dokonywania zapytań w rejestrach.
2. 
Centralny system REX dla państw członkowskich współpracuje z unijnym specjalnym portalem dla przedsiębiorców w zakresie systemu REX, usługami dotyczącymi danych referencyjnych i innymi odpowiednimi systemami.
Artykuł  84

Krajowy portal dla przedsiębiorców

1. 
Jeżeli państwo członkowskie tworzy krajowy portal dla przedsiębiorców, przedsiębiorcy i inne osoby używają tego portalu do przedkładania i wymiany informacji dotyczących wniosków o rejestrację i decyzji dotyczących rejestracji oraz w odniesieniu do wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub rejestrację, o których to zdarzeniach mowa w art. 79 niniejszego rozporządzenia.
2. 
Jeżeli państwo członkowskie stworzy krajowy portal dla przedsiębiorców, powiadamia o tym fakcie Komisję.
3. 
Krajowy portal dla przedsiębiorców współpracuje z krajowym systemem REX.
Artykuł  85

Krajowy system REX

1. 
Organy celne państw członkowskich korzystają z krajowego systemu REX, o ile został on utworzony, w celu rozpatrywania wniosków o rejestrację, o których mowa w art. 84 niniejszego rozporządzenia, przechowywania rejestracji, przetwarzania wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub rejestrację, lub dokonywania zapytań w rejestracjach.
2. 
Krajowy system REX współpracuje i pozostaje zsynchronizowany z centralnym systemem REX dla państw członkowskich.

Sekcja  2

System REX dla państw trzecich, z którymi Unia zawarła uzgodnienia preferencyjne

Artykuł  86

Cel i struktura systemu REX dla państw trzecich, z którymi Unia zawarła uzgodnienia preferencyjne

1. 
System REX dla państw trzecich, z którymi Unia zawarła uzgodnienia preferencyjne (system REX dla państw trzecich), umożliwia przedsiębiorcom w tych państwach przygotowanie wniosków o rejestrację jako zarejestrowany eksporter oraz właściwym organom w tych państwach przetwarzanie tych wniosków, a także zarządzanie tymi rejestracjami, a mianowicie zmianę rejestracji, cofnięcie rejestracji, unieważnienie cofnięcia rejestracji i raportowanie.
2. 
System REX dla państw trzecich składa się z następujących wspólnych komponentów:
a)
systemu poprzedzającego złożenie wniosku;
b)
centralnego systemu REX dla państw trzecich.
Artykuł  87

Korzystanie z systemu REX dla państw trzecich

System REX dla państw trzecich stosuje się w określonych państwach trzecich, zgodnie z unijnymi uzgodnieniami preferencyjnymi.

Artykuł  88

Uwierzytelnianie i dostęp do systemu REX dla państw trzecich

1. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień urzędników państw trzecich w celu uzyskania dostępu do centralnego systemu REX dla państw trzecich przeprowadza się z wykorzystaniem EU Login i systemu zarządzania użytkownikami systemu REX dla państw trzecich (T-REX).
2. 
Dostęp przedsiębiorców i innych osób do systemu poprzedzającego złożenie wniosku, o którym mowa w art. 86 ust. 2 lit. a) niniejszego rozporządzenia, jest anonimowy.
3. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji w celu uzyskania dostępu do centralnego systemu REX dla państw trzecich przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
4. 
W przypadku gdy uzgodnienie preferencyjne Unii nie ma już zastosowania do państwa trzeciego, właściwe organy w tym państwie trzecim zachowują dostęp do systemu REX dla państw trzecich tak długo, jak jest to wymagane, aby umożliwić tym właściwym organom wypełnienie ich obowiązków.
Artykuł  89

Ochrona danych w odniesieniu do systemu REX dla państw trzecich

Dane osobowe osób, których dane dotyczą, mających siedzibę w państwie trzecim, w systemie REX dla państw trzecich, zarejestrowane przez właściwe organy w państwach trzecich, są przetwarzane do celów wdrażania i monitorowania odpowiednich uzgodnień preferencyjnych z Unią.

Artykuł  90

Centralny system REX dla państw trzecich, z którymi Unia zawarła uzgodnienia preferencyjne

1. 
Właściwe organy państw trzecich korzystają z centralnego systemu REX dla państw trzecich w celu rozpatrywania wniosków o rejestrację, przechowywania rejestracji, przetwarzania wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub rejestrację, lub dokonywania zapytań w rejestracjach.
2. 
Centralny system REX dla państw trzecich współpracuje z systemem poprzedzającym złożenie wniosku, usługami dotyczącymi danych referencyjnych i innymi odpowiednimi systemami.
Artykuł  91

System poprzedzający złożenie wniosku w systemie REX dla państw trzecich, z którymi Unia zawarła uzgodnienia preferencyjne

1. 
System poprzedzający złożenie wniosku jest punktem dostępu umożliwiającym przedsiębiorcom i innym osobom przekazywanie drogą elektroniczną danych we wniosku o nadanie statusu zarejestrowanego eksportera. Systemu poprzedzającego złożenie wniosku nie używa się do składania wniosków o zmianę lub cofnięcie istniejących rejestracji.
2. 
System poprzedzający złożenie wniosku współpracuje z centralnym systemem REX dla państw trzecich, z którymi Unia zawarła uzgodnienia preferencyjne

ROZDZIAŁ  XV

System potwierdzenia unijnego statusu celnego towarów (PoUS)

Artykuł  92

Cel i struktura systemu PoUS

1. 
System PoUS umożliwia komunikację między organami celnymi państw członkowskich a przedsiębiorcami i innymi osobami do celów wydawania i zarządzania danymi T2L/T2LF i manifestu celnego towarów w celu potwierdzenia statusu celnego towarów unijnych.
2. 
System PoUS składa się z następujących wspólnych komponentów:
a)
unijnego specjalnego portalu dla przedsiębiorców w zakresie PoUS;
b)
centralnego systemu PoUS.
3. 
Państwa członkowskie mogą tworzyć następujące krajowe komponenty:
a)
krajowy portal dla przedsiębiorców;
b)
krajowy system PoUS.
Artykuł  93

Korzystanie z systemu PoUS

1. 
Przedsiębiorcy i inne osoby korzystają z systemu PoUS w celu składania wniosków o zatwierdzenie i rejestrację lub rejestrację bez zatwierdzenia potwierdzenia unijnego statusu celnego towarów w formie danych T2L/T2LF i manifestu celnego towarów oraz w celu zarządzania wykorzystaniem potwierdzenia unijnego statusu celnego towarów po przedstawieniu.
2. 
System PoUS umożliwia zatwierdzanie i rejestrację wniosków przedsiębiorców i innych osób oraz zarządzanie wykorzystaniem potwierdzenia unijnego statusu.
Artykuł  94

Uwierzytelnianie i dostęp do centralnego systemu PoUS

1. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień przedsiębiorców i innych osób w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu PoUS przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS.
2. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień organów celnych państw członkowskich w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu PoUS przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.

Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień organów celnych państw członkowskich w celu uzyskania dostępu do krajowego systemu PoUS przeprowadza się z wykorzystaniem systemu zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników utworzonego przez odpowiednie państwo członkowskie.

3. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu PoUS przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
Artykuł  95

Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie PoUS

1. 
Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie PoUS komunikuje się z EUCTP, przy czym EUCTP jest punktem dostępu do systemu PoUS dla przedsiębiorców i innych osób.
2. 
Unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie PoUS współpracuje z centralnym systemem PoUS.
Artykuł  96

Centralny system PoUS

1. 
Centralny system PoUS jest użytkowany przez organy celne państw członkowskich do wymiany i przechowywania informacji dotyczących przedłożonych danych T2L/T2LF i manifestu celnego towarów.
2. 
Centralny system PoUS współpracuje z unijnym specjalnym portalem dla przedsiębiorców w zakresie PoUS.
Artykuł  97

Krajowy portal dla przedsiębiorców

1. 
W tych państwach członkowskich, które utworzyły krajowy system PoUS zgodnie z art. 92 ust. 3 lit. b) niniejszego rozporządzenia, głównym punktem dostępu do krajowego systemu PoUS dla przedsiębiorców i innych osób jest krajowy portal dla przedsiębiorców.
2. 
Krajowy portal dla przedsiębiorców współpracuje z krajowym systemem PoUS, o ile został on utworzony.
3. 
Krajowy portal dla przedsiębiorców zapewnia funkcje równoważne funkcjom zapewnianym przez unijny specjalny portal dla przedsiębiorców w zakresie PoUS.
4. 
Jeżeli państwo członkowskie stworzy krajowy portal dla przedsiębiorców, powiadamia o tym fakcie Komisję.
Artykuł  98

Krajowy system PoUS

Krajowy system PoUS współpracuje z centralnym systemem PoUS w celu udostępnienia w systemie centralnym potwierdzeń tworzonych w krajowym systemie PoUS.

ROZDZIAŁ  XVI

System Surveillance

Artykuł  99

Cel i struktura systemu Surveillance

1. 
System Surveillance umożliwia, zgodnie z art. 56 ust. 5 kodeksu oraz z unijnymi aktami prawnymi dotyczącymi jego stosowania, komunikację między organami celnymi państw członkowskich i Komisją do celów nadzoru celnego oraz gromadzenie danych pochodzących ze zgłoszenia celnego do dopuszczenia do obrotu lub wywozu towarów.
2. 
Państwa członkowskie przekazują wymagane informacje z systemów zgłoszeń celnych do systemu Surveillance w sposób zautomatyzowany.
3. 
System Surveillance jest systemem centralnym składającym się z jednego wspólnego komponentu.
Artykuł  100

Korzystanie z systemu Surveillance

Dane w systemie Surveillance wykorzystuje się do celów nadzoru nad procedurami dopuszczenia do obrotu i wywozu, co obejmuje:

a)
wspieranie Komisji i organów celnych państw członkowskich w zapewnieniu jednolitego stosowania kontroli celnych i przepisów prawa celnego;
b)
minimalizowanie ryzyka, w tym poprzez eksplorację danych i wymianę informacji o ryzyku; oraz
c)
wdrożenie szczególnych środków przewidzianych w innych przepisach unijnych, które to środki muszą zostać wdrożone przez organy celne państw członkowskich na granicy.
Artykuł  101

Uwierzytelnianie i dostęp do systemu Surveillance

1. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień organów celnych państw członkowskich w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu Surveillance przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
2. 
Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji w celu uzyskania dostępu do wspólnych komponentów systemu Surveillance przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.
Artykuł  102

Centralny system Surveillance

Państwa członkowskie i Komisja korzystają z centralnego systemu Surveillance do gromadzenia, przechowywania, przetwarzania i analizowania danych, o których mowa w art. 100 niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ  XVII

Funkcjonowanie systemów teleinformatycznych oraz szkolenia w zakresie korzystania z nich

Artykuł  103

Rozwijanie, testowanie i użytkowanie systemów teleinformatycznych oraz zarządzanie nimi

1. 
Wspólne komponenty są rozwijane, testowane, użytkowane i zarządzane przez Komisję oraz mogą być testowane przez państwa członkowskie. Krajowe komponenty są rozwijane, testowane, użytkowane i zarządzane przez państwa członkowskie.
2. 
Państwa członkowskie zapewniają interoperacyjność krajowych komponentów ze wspólnymi komponentami.
3. 
Komisja opracowuje i aktualizuje - w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi - wspólne specyfikacje dla systemów zdecentralizowanych.
4. 
Państwa członkowskie rozwijają interfejsy w celu zapewnienia funkcjonalności zdecentralizowanych systemów, która jest niezbędna do wymiany informacji z przedsiębiorcami i innymi osobami za pośrednictwem krajowych komponentów i interfejsów oraz z innymi państwami członkowskimi za pośrednictwem wspólnych komponentów, są operatorami tych interfejsów i utrzymują je.
Artykuł  104

Utrzymywanie systemów teleinformatycznych i wprowadzanie w nich zmian

1. 
Komisja zajmuje się utrzymaniem wspólnych komponentów, a państwa członkowskie utrzymaniem swoich krajowych komponentów.
2. 
Komisja i państwa członkowskie zapewniają nieprzerwane działanie systemów teleinformatycznych.
3. 
Komisja może zmieniać wspólne komponenty systemów teleinformatycznych w celu korygowania nieprawidłowości, dodawania nowych funkcji lub modyfikacji istniejących funkcji.
4. 
Komisja informuje państwa członkowskie o zmianach i aktualizacjach wspólnych komponentów.
5. 
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o zmianach i aktualizacjach krajowych komponentów, które mogą mieć wpływ na funkcjonowanie wspólnych komponentów.
6. 
Komisja i państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej informacje na temat zmian i aktualizacji systemów teleinformatycznych określonych w ust. 4 i 5.
Artykuł  105

Czasowa awaria systemów teleinformatycznych

1. 
W razie czasowej awarii systemów teleinformatycznych, o której mowa w art. 6 ust. 3 lit. b) kodeksu, przedsiębiorcy i inne osoby składają informacje wymagane do dopełnienia odnośnych formalności w sposób określony przez państwa członkowskie, w tym za pośrednictwem środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.
2. 
Organy celne państw członkowskich zapewniają, by informacje złożone zgodnie z ust. 1 zostały udostępnione w odpowiednich systemach teleinformatycznych w terminie 7 dni od momentu ponownej dostępności tych systemów.
3. 
Komisja i państwa członkowskie informują się wzajemnie o niedostępności systemów teleinformatycznych będącej skutkiem czasowej awarii.

Komisja i państwa członkowskie również informują się wzajemnie o niedostępności systemów przedsiębiorców w odniesieniu do ICS2.

4. 
Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 w razie czasowej awarii ICS2, AES, CRMS lub CCI stosuje się plan ciągłości działania uzgodniony przez państwa członkowskie i Komisję.
5. 
W odniesieniu do ICS2 każde państwo członkowskie podejmuje decyzję o uruchomieniu planu ciągłości działania, jeżeli to państwo członkowskie jest dotknięte tymczasową awarią systemu lub jeżeli przedsiębiorca, o którym mowa w art. 127 ust. 4 i 6 kodeksu, zobowiązany do złożenia przywozowej deklaracji skróconej lub danych w niej zawartych, nie jest w stanie ich przedłożyć.
6. 
Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 w razie czasowej awarii NCTS stosuje się procedurę ciągłości działania zgodnie z załącznikiem 72-04 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
Artykuł  106

Wsparcie szkoleniowe w zakresie użytkowania i funkcjonowania wspólnych komponentów

Komisja wspiera państwa członkowskie w zakresie użytkowania i funkcjonowania wspólnych komponentów systemów teleinformatycznych poprzez zapewnianie odpowiednich materiałów szkoleniowych.

ROZDZIAŁ  XVIII

Ochrona danych, zarządzanie danymi oraz własność i bezpieczeństwo systemów teleinformatycznych

Artykuł  107

Ochrona danych osobowych

1. 
Dane osobowe zarejestrowane w systemach teleinformatycznych są przetwarzane do celów wykonywania przepisów prawa celnego i innych przepisów, zgodnie z kodeksem, z uwzględnieniem szczególnych celów każdego z systemów teleinformatycznych, określonych w art. 4, art. 7 ust. 1, art. 16 ust. 1, art. 21 ust. 1, art. 30, art. 35 ust. 1, art. 42 ust. 1, art. 50 ust. 1, art. 57 ust. 1, art. 64 ust. 1, art. 69 ust. 1, art. 73 ust. 1, art. 79 ust. 1, art. 86 ust. 1, art. 92 ust. 1 i art. 99 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.
2. 
Krajowe organy nadzorcze państw członkowskich w dziedzinie ochrony danych osobowych oraz Europejski Inspektor Ochrony Danych, zgodnie z art. 62 rozporządzenia (UE) 2018/1725, współpracują w celu zapewnienia skoordynowanego nadzoru nad przetwarzaniem danych osobowych zarejestrowanych w systemach teleinformatycznych.
3. 
Każdy wniosek osoby, której dane dotyczą, zarejestrowanej w systemie REX, o skorzystanie z praw przysługujących jej na mocy rozdziału III rozporządzeń (UE) 2016/679 i (UE) 2018/1725 przedkłada się najpierw właściwym organom w państwie trzecim lub organom celnym w państwie członkowskim, które dokonało rejestracji danych osobowych.

W przypadku gdy osoba, której dane dotyczą, złożyła taki wniosek do Komisji, nie próbując dochodzić swoich praw od właściwych organów w państwie trzecim lub od organów celnych w państwie członkowskim, które dokonało rejestracji danych osobowych, Komisja przekazuje ten wniosek odpowiednio właściwym organom w państwie trzecim lub organom celnym w państwie członkowskim, które dokonało rejestracji danych.

Jeżeli zarejestrowany eksporter nie zdoła dojść swoich praw od właściwych organów w państwie trzecim lub od organów celnych w państwie członkowskim, które dokonało rejestracji danych osobowych, zarejestrowany eksporter przedkłada taki wniosek Komisji działającej jako administrator w rozumieniu w art. 4 pkt 7 rozporządzenia (UE) 2016/679 i art. 3 pkt 8 rozporządzenia (UE) 2018/1725.

Artykuł  108

Aktualizacja danych w systemach teleinformatycznych

1. 
Państwa członkowskie zapewniają, by dane zarejestrowane na szczeblu krajowym odpowiadały danym zarejestrowanym we wspólnych komponentach i były stale aktualizowane.
2. 
Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, w odniesieniu do ICS2 państwa członkowskie zapewniają, aby następujące dane były stale aktualizowane w stosunku do danych zawartych we wspólnym repozytorium ICS2 i odpowiadały tym danym:
a)
dane zarejestrowane na szczeblu krajowym i przekazane z krajowego systemu przywozowego do wspólnego repozytorium ICS2;
b)
dane otrzymane przez krajowy system przywozowy ze wspólnego repozytorium ICS2.
Artykuł  109

Ograniczenia dostępu do danych i ich przetwarzania

1. 
Prawo dostępu i przetwarzania w stosunku do danych zarejestrowanych przez państwo członkowskie we wspólnych komponentach systemów teleinformatycznych przysługuje temu państwu członkowskiemu. Prawo dostępu i przetwarzania w odniesieniu do tych danych posiada również inne państwo członkowskie uczestniczące w procedowaniu wniosku lub w zarządzaniu decyzją, których te dane dotyczą.
2. 
W stosunku do danych zarejestrowanych przez przedsiębiorcę lub inną osobę we wspólnych komponentach systemów teleinformatycznych mają oni prawo dostępu i przetwarzania. Prawo dostępu i przetwarzania w odniesieniu do tych danych posiada również państwo członkowskie uczestniczące w procedowaniu wniosku lub w zarządzaniu decyzją, których te dane dotyczą.
3. 
Prawo dostępu i przetwarzania w stosunku do danych przekazanych przez przedsiębiorcę lub inną osobę do wspólnego interfejsu dla przedsiębiorców lub zarejestrowanych przez nich we wspólnym komponencie ICS2 przysługuje temu przedsiębiorcy lub tej innej osobie.
4. 
Dane zarejestrowane przez państwo członkowskie w centralnym systemie EBTI mogą być przetwarzane przez to państwo. Mogą one być również przetwarzane przez inne państwo członkowskie, które uczestniczy w procedowaniu wniosku, którego te dane dotyczą, w tym poprzez konsultacje między organami celnymi państw członkowskich prowadzone zgodnie z art. 26 niniejszego rozporządzenia. Dostęp do tych danych mają wszystkie organy celne państw członkowskich zgodnie z art. 25 ust. 2 oraz Komisja do celów art. 21 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.
5. 
Prawo dostępu i przetwarzania w stosunku do danych zarejestrowanych przez przedsiębiorcę lub inną osobę w centralnym systemie EBTI przysługuje temu przedsiębiorcy lub tej osobie. Dostęp do tych danych mają wszystkie organy celne państw członkowskich zgodnie z art. 25 ust. 2 oraz Komisja do celów art. 21 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.
6. 
W stosunku do danych zawartych we wspólnych komponentach ICS2:
a)
przekazanych państwu członkowskiemu - przez podmiot gospodarczy lub inną osobę - do wspólnego repozytorium ICS2 za pośrednictwem wspólnego interfejsu dla przedsiębiorców, prawo dostępu i przetwarzania we wspólnym repozytorium ICS2 przysługuje temu państwu członkowskiemu. W razie potrzeby danemu państwu członkowskiemu przysługuje prawo dostępu również do informacji zarejestrowanych we wspólnym interfejsie dla przedsiębiorców;
b)
przekazanych przez państwo członkowskie do wspólnego repozytorium ICS2 lub zarejestrowanych w nim przez państwo członkowskie prawo dostępu i przetwarzania przysługuje temu państwu członkowskiemu;
c)
o których to danych mowa w lit. a) i b), prawo dostępu i przetwarzania przysługuje również innemu państwu członkowskiemu, jeżeli państwo to uczestniczy w analizie ryzyka lub procedurze kontrolnej, których te dane dotyczą, lub w obu, zgodnie z art. 186 ust. 2 lit. a), b) i d), art. 186 ust. 5, 7 i 7a oraz art. 189 ust. 3 i 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, z wyjątkiem danych zarejestrowanych w systemie przez organy celne innych państw członkowskich w odniesieniu do informacji dotyczących zagrożeń dla bezpieczeństwa i ochrony, o których mowa w art. 186 ust. 2 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447;
d)
prawo przetwarzania przysługuje Komisji we współpracy z państwami członkowskimi do celów, o których mowa w art. 43 ust. 2 niniejszego rozporządzenia i w art. 182 ust. 1 lit. c) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447. Komisja i państwa członkowskie mają prawo dostępu do wyników takiego przetwarzania;
e)
prawo dostępu i przetwarzania przysługuje państwom członkowskim i Komisji do celów, o których mowa w art. 43 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, na warunkach, o których mowa w art. 112 niniejszego rozporządzenia, oraz zgodnie ze szczegółowymi umowami dotyczącymi poszczególnych projektów, określającymi szczegółowo operacje przetwarzania między państwami członkowskimi a Komisją.
7. 
Komisja i państwa członkowskie mają prawo dostępu i przetwarzania w stosunku do danych zawartych we wspólnym komponencie ICS2, które są zarejestrowane przez Komisję we wspólnym repozytorium ICS2.
8. 
Komisja i państwa członkowskie mają prawo dostępu i przetwarzania w stosunku do danych w systemie Surveillance.
9. 
Organy celne państw członkowskich i Komisja mają prawo dostępu w stosunku do danych zarejestrowanych w centralnym systemie REX dla państw członkowskich UE do celów wdrażania i monitorowania uzgodnień preferencyjnych Unii.
10. 
Prawo dostępu do danych zarejestrowanych w centralnym systemie REX dla państw trzecich, z którymi Unia zawarła uzgodnienia preferencyjne, mają:
a)
właściwe organy państwa trzeciego, w którym dane zostały zarejestrowane;
b)
organy celne państw członkowskich do celów przeprowadzania weryfikacji zgłoszeń celnych na podstawie art. 188 kodeksu lub przeprowadzania kontroli po zwolnieniu towarów na podstawie art. 48 kodeksu;
c)
Komisja do celów wdrażania i monitorowania uzgodnień preferencyjnych Unii.
11. 
Jeżeli państwa członkowskie zgłaszają incydenty i problemy w procesach operacyjnych dotyczących świadczenia usług systemów, w przypadku gdy Komisja działa jako podmiot przetwarzający, Komisja ma prawo dostępu do danych wyłącznie w celu rozwiązania zarejestrowanego incydentu lub problemu. Komisja zapewnia poufność takich danych zgodnie z art. 12 kodeksu.
Artykuł  110

Własność systemu

1. 
Komisja jest właścicielem systemu w odniesieniu do wspólnych komponentów.
2. 
Państwa członkowskie są właścicielami systemu w odniesieniu do odpowiednich krajowych komponentów.
Artykuł  111

Bezpieczeństwo systemów

1. 
Komisja zapewnia bezpieczeństwo wspólnych komponentów. Państwa członkowskie zapewniają bezpieczeństwo krajowych komponentów.

W tym celu Komisja i państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do:

a)
uniemożliwienia osobom nieuprawnionym dostępu do urządzeń wykorzystywanych do przetwarzania danych;
b)
uniemożliwienia wprowadzenia danych oraz przeglądania, modyfikacji lub usuwania danych przez osoby nieuprawnione;
c)
wykrycia wszelkich działań, o których mowa w lit. a) i b).
2. 
Komisja i państwa członkowskie informują się wzajemnie o wszelkich działaniach, które mogłyby doprowadzić do naruszenia lub podejrzenia naruszenia bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych.
3. 
Komisja i państwa członkowskie ustanawiają plany bezpieczeństwa w odniesieniu do wszystkich systemów.
Artykuł  112

Administrator i podmiot przetwarzający w stosunku do systemów

W stosunku do systemów, o których mowa w art. 1 niniejszego rozporządzenia, oraz do przetwarzania danych osobowych:

a)
państwa członkowskie działają jako administratorzy w rozumieniu definicji zawartej w art. 7 pkt 4 rozporządzenia (UE) 2016/679 i wypełniają obowiązki określone w tym rozporządzeniu;
b)
Komisja działa jako podmiot przetwarzający w rozumieniu definicji zawartej w art. 12 pkt 3 rozporządzenia (UE) 2018/1725 i wypełnia obowiązki określone w tym rozporządzeniu;
c)
na zasadzie odstępstwa od lit. b) Komisja działa jako współadministrator wraz z państwami członkowskimi w ramach ICS2,
–
w przypadku przetwarzania danych na potrzeby monitorowania i oceny wdrażania wspólnych kryteriów i norm ryzyka w zakresie bezpieczeństwa i ochrony oraz środków kontroli i priorytetowej kontroli zgodnie z art. 109 ust. 6 lit. d) niniejszego rozporządzenia,
–
w przypadku przetwarzania danych do celów gromadzenia, przechowywania, przetwarzania i analizowania dodatkowych elementów informacji w związku z przywozowymi deklaracjami skróconymi oraz w celu wspierania procesów zarządzania ryzykiem, o których mowa w art. 43 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, na warunkach określonych w art. 109 ust. 6 lit. e) niniejszego rozporządzenia;
d)
na zasadzie odstępstwa od lit. b) Komisja działa również jako współadministrator wraz z państwami członkowskimi w ramach CRMS;
e)
na zasadzie odstępstwa od lit. b) Komisja działa jako współadministrator wraz z państwami członkowskimi w ramach systemu REX,
–
w przypadku przetwarzania danych w celu synchronizacji z systemem krajowym,
–
w przypadku przetwarzania danych w celu uzyskania dostępu do danych do celów przeprowadzania weryfikacji zgłoszeń celnych na podstawie art. 188 kodeksu lub przeprowadzania kontroli po zwolnieniu towarów na podstawie art. 48 kodeksu,
–
w przypadku przetwarzania danych do celów statystycznych i w celu monitorowania korzystania z systemu REX dla państw członkowskich UE,
–
w przypadku przetwarzania danych do celów statystycznych i w celu monitorowania korzystania z systemu REX dla państw trzecich;
f)
na zasadzie odstępstwa od lit. b) Komisja działa jako współadministrator wraz z państwami członkowskimi w ramach systemu Surveillance.
Artykuł  113

Okres zatrzymywania danych

1. 
Okres zatrzymywania danych w systemach, w których państwa członkowskie są administratorami, w rozumieniu art. 112 niniejszego rozporządzenia, jest określany przez te państwa członkowskie, z uwzględnieniem wymogów przepisów prawa celnego; o okresie tym informuje się Komisję.
2. 
Okres zatrzymywania danych w systemach, w których Komisja i państwa członkowskie są współadministratorami, w odniesieniu do następujących systemów wynosi:
a)
ICS2: 10 lat, począwszy od momentu pierwszego przetwarzania danych w systemie centralnym;
b)
REX: 10 lat po cofnięciu rejestracji;
c)
CRMS: 10 lat, począwszy od momentu pierwszego przetwarzania danych w systemie centralnym;
d)
Surveillance: 10 lat, począwszy od momentu pierwszego przetwarzania danych w systemie centralnym.
3. 
Okres zatrzymywania danych ma zastosowanie do wszystkich danych objętych systemami teleinformatycznymi.
4. 
Niezależnie od ust. 2, w przypadku wniesienia odwołania lub wszczęcia postępowania sądowego z wykorzystaniem danych przechowywanych w systemach teleinformatycznych, dane te są zatrzymywane do czasu zakończenia postępowania odwoławczego lub sądowego.

ROZDZIAŁ  XIX

Przepisy końcowe

Artykuł  114

Ocena systemów teleinformatycznych

Komisja i państwa członkowskie przeprowadzają oceny komponentów, za które odpowiadają, a w szczególności analizują bezpieczeństwo i integralność tych komponentów oraz poufność danych przetwarzanych w ramach tych komponentów.

Komisja i państwa członkowskie informują się wzajemnie o wynikach takich ocen.

Artykuł  115

Uchylenie

Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2021/414 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia wykonawczego traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  116

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 1 czerwca 2023 r.

1 Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1.
2 Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/2151 z dnia 13 grudnia 2019 r. ustanawiająca program prac dotyczący rozwoju i wdrażania systemów teleinformatycznych przewidziany w unijnym kodeksie celnym (Dz.U. L 325 z 16.12.2019, s. 168).
3 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).
4 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
5 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).
6 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/414 z dnia 8 marca 2021 r. w sprawie warunków technicznych rozwijania, utrzymywania i użytkowania teleinformatycznych systemów wymiany i przechowywania informacji na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 (Dz.U. L 81 z 9.3.2021, s. 37).
7 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 1).
8 Dyrektywa Rady (UE) 2020/262 z dnia 19 grudnia 2019 r. ustanawiająca ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego (Dz.U. L 58 z 27.2.2020, s. 4).
9 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/341 z dnia 17 grudnia 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do przepisów przejściowych dotyczących niektórych przepisów kodeksu w okresie, gdy nie działają jeszcze odpowiednie systemy teleinformatyczne, i zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2015/2446 (Dz.U. L 69 z 15.3.2016, s. 1).
10 Konwencja między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Austrii, Republiką Finlandii, Republiką Islandii, Królestwem Norwegii, Królestwem Szwecji i Konfederacją Szwajcarską o wspólnej procedurze tranzytowej (Dz.U. L 226 z 13.8.1987, s. 2).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Nasza strona internetowa wykorzystuje pliki cookie. Jeśli zgadzasz się na używanie plików cookie kliknij "Zamknij" lub po prostu kontynuuj przeglądanie. Uzyskaj więcej informacji lub zmień ustawienia .