Rozporządzenie wykonawcze 2020/1159 zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1321/2014 i (UE) 2015/640 w odniesieniu do wprowadzenia nowych dodatkowych wymogów w zakresie zdatności do lotu
Dz.U.UE.L.2020.257.14
Akt jednorazowyROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2020/1159
z dnia 5 sierpnia 2020 r.
zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1321/2014 i (UE) 2015/640 w odniesieniu do wprowadzenia nowych dodatkowych wymogów w zakresie zdatności do lotu
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1139 w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego i utworzenia Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego oraz zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 2111/2005, (WE) nr 1008/2008, (UE) nr 996/2010, (UE) nr 376/2014 i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/30/UE i 2014/53/UE, a także uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 552/2004 i (WE) nr 216/2008 i rozporządzenie Rady (EWG) nr 3922/91 1 , w szczególności jego art. 17 ust. 1 lit. h),
(1) Na podstawie art. 76 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1139 Agencja Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego ("Agencja") wydaje specyfikacje certyfikacyjne (ang. certification specifications) i regularnie je aktualizuje. Nie ma jednak obowiązku stosowania się do zaktualizowanej wersji specyfikacji certyfikacyjnych przy produkcji lub eksploatacji statku powietrznego, którego projekt już certyfikowano. W związku z tym, w celu utrzymania w Unii wysokiego poziomu bezpieczeństwa lotniczego i wymogów środowiskowych, należy wprowadzić wymóg zgodności takich statków powietrznych z dodatkowymi wymogami w zakresie zdatności do lotu, które nie były włączone do pierwotnej specyfikacji certyfikacyjnej w momencie certyfikacji projektu. Rozporządzenie Komisji (UE) 2015/640 2 określa te dodatkowe wymogi w zakresie zdatności do lotu. Rozporządzenie to należy obecnie zmienić w celu dodania nowych wymogów dotyczących starzejących się statków powietrznych.
(2) W 2007 r. Agencja wydała akceptowalne sposoby spełnienia wymagań 20-20, które zawierają wskazówki techniczne dotyczące opracowania programu trwałej integralności strukturalnej, którego celem jest zapewnienie bezpiecznej eksploatacji starzejących się statków powietrznych przez cały okres ich eksploatacji. Ze względu na niewiążący charakter akceptowalnych sposobów spełnienia wymagań ich stosowanie w całej Unii może nie być spójne. W związku z tym mogą być użytkowane obecnie duże statki powietrzne, które zostały zaprojektowane, zmodyfikowane lub poddane naprawom bez właściwego podejścia do oceny tolerancji na uszkodzenia, rozległych uszkodzeń zmęczeniowych i zapobiegania korozji. W rozporządzeniu (UE) 2015/640 należy wprowadzić dodatkowe wymogi w zakresie zdatności do lotu starzejących się statków powietrznych w celu zapobieżenia katastrofalnym awariom spowodowanym zmęczeniem, w tym rozległymi uszkodzeniami zmęczeniowymi i korozją.
(3) Każdy statek powietrzny można uznać za starzejący się od momentu jego wyprodukowania. Starzenie się statku powietrznego zależy od takich czynników jak: wiek, liczba cykli lotów i liczba godzin lotu. Poszczególne elementy statku powietrznego starzeją się w różny sposób, a do czynników starzenia należy zmęczenie wynikające z powtarzających się cykli, zużycia, pogorszenia się stanu i korozji. Czynniki te mogą powodować poważne zagrożenie bezpieczeństwa, jeżeli nie zarządza się nimi odpowiednio przez cały okres eksploatacji statku powietrznego. Doświadczenie z obsługi pokazuje, że trzeba ciągle aktualizować wiedzę na temat integralności strukturalnej starzejących się statków powietrznych. W związku z tym w rozporządzeniu (UE) 2015/640 należy wprowadzić nowe wymogi dotyczące aktualizacji wiedzy na temat czynników związanych ze starzeniem się, w oparciu o doświadczenie operacyjne w czasie rzeczywistym oraz wykorzystanie nowoczesnych narzędzi analizy i testowania.
(4) Wymogi dotyczące starzenia się statków powietrznych powinny zapewnić, aby posiadacze zatwierdzenia projektu opracowywali dane i stosowali niezbędne procedury, instrukcje i podręczniki w celu zapobiegania awariom związanym ze starzeniem się struktury w wyniku korozji i zmęczenia oraz udostępniali je operatorom. Aby to osiągnąć, posiadacze zatwierdzenia projektu powinni być zobowiązani do opracowania kompleksowego programu trwałej integralności strukturalnej dla danego typu statku powietrznego oraz do oceny wprowadzonych zmian i projektów napraw pod kątem tolerancji na uszkodzenia. Jednocześnie operatorzy powinni być zobowiązani do uwzględniania tych danych w swych programach obsługi technicznej przy zapobieganiu negatywnym skutkom zmian i napraw dla każdego płatowca i opracowywaniu związanych z tym wymogów w zakresie obsługi technicznej.
(5) W celu zapewnienia stosowania tych danych, procedur, instrukcji i podręczników użytkownika, opracowywanych na podstawie tych nowych wymogów, również przy konserwacji dużych samolotów, przepisy pkt M.A.302 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 1321/2014 3 muszą odnosić się do wymogów wprowadzonych w części-26 załącznika I do rozporządzenia (UE) 2015/640.
(6) Obecnie w państwach członkowskich zarejestrowanych jest kilkaset dużych samolotów wyposażonych w przedziały ładunkowe lub bagażowe klasy D. Ryzyko niekontrolowanych pożarów w tego rodzaju przedziałach uznaje się za wysokie, w szczególności biorąc pod uwagę fakt, że w ostatnich latach nastąpił wzrost przewozu akumulatorów litowych w przedziałach ładunkowych lub bagażowych, i stwierdzono towarzyszące mu ryzyko ucieczki termicznej i wybuchu pożarów związanych z tymi bateriami.
(7) We wrześniu 2007 r. Agencja wprowadziła nowe normy projektowe, usuwając przedziały ładunkowe i bagażowe klasy D ze specyfikacji certyfikacyjnych dla dużych samolotów. Normy te służą zmniejszeniu ryzyka zranienia lub śmierci w przypadku pożaru podczas lotu w przedziale ładunkowym lub bagażowym, ale mają one zastosowanie wyłącznie do dużych samolotów certyfikowanych na podstawie wniosków złożonych po wrześniu 2007 r. Biorąc pod uwagę, że niektóre duże samoloty mogą nie spełniać tych norm, oraz mając na uwadze charakter i ryzyko operacji realizowanych przy użyciu dużych samolotów, normy te powinny obowiązywać w odniesieniu do wszystkich dużych samolotów certyfikowanych przez Agencję.
(8) W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat najczęstszą przyczyną wypadków na całym świecie były przypadki wypadnięcia z drogi startowej, stanowiące poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa lotniczego. W rocznym przeglądzie bezpieczeństwa za 2018 r. EASA wskazała wypadnięcie z drogi startowej jako jeden z dwóch najważniejszych czynników ryzyka. Ponadto w tym samym okresie i w odniesieniu do tej samej populacji, przypadki wypadnięcia z drogi startowej stanowiły 30 % wypadków bez ofiar śmiertelnych. Liczba przypadków wypadnięcia z drogi startowej podczas lądowania zwiększyła się wraz ze wzrostem natężenia ruchu. Ponieważ oczekuje się, że ruch lotniczy będzie nadal rósł na całym świecie, a także w Europie, można oczekiwać dalszego wzrostu liczby przypadków wypadnięcia z drogi startowej, jeżeli nie zostaną podjęte żadne działania.
(9) W styczniu 2020 r. Agencja wprowadziła nowe normy projektowe dotyczące instalacji systemów wspierających załogi w podejmowaniu decyzji podczas podejścia i lądowania. Normy te mają na celu zmniejszenie ryzyka wypadnięcia z drogi startowej podczas lądowania. Biorąc pod uwagę charakter i ryzyko operacji wykonywanych przy użyciu dużych samolotów, te nowe normy powinny obowiązywać w odniesieniu do wszystkich dużych statków powietrznych certyfikowanych przez Agencję.
(10) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia Komisji (UE) nr 1321/2014 oraz (UE) 2015/640. Z uwagi na trwającą pandemię COVID-19 dodano okres przejściowy w celu uniknięcia dodatkowego obciążenia branży w czasie kryzysu oraz ułatwienia przestrzegania nowych zasad i procedur wprowadzanych niniejszym rozporządzeniem.
(11) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu oparte są na opiniach nr 12/2016 4 i nr 04/2019 5 wydanych przez Agencję zgodnie z art. 76 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1139.
(12) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu, o którym mowa w art. 127 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1139,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
W imieniu Komisji | |
Przewodnicząca | |
Ursula VON DER LEYEN |