Rozporządzenie wykonawcze 1244/2014 ustanawiające zasady wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 375/2014 ustanawiającego Europejski Ochotniczy Korpus Pomocy Humanitarnej ("inicjatywa 'Wolontariusze pomocy UE'")
Dz.U.UE.L.2014.334.52
Akt obowiązującyROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1244/2014
z dnia 20 listopada 2014 r.
ustanawiające zasady wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 375/2014 ustanawiającego Europejski Ochotniczy Korpus Pomocy Humanitarnej ("inicjatywa »Wolontariusze pomocy UE«")
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 375/2014 ustanawiające Europejski Ochotniczy Korpus Pomocy Humanitarnej ("inicjatywa »Wolontariusze pomocy UE«") 1 , w szczególności jego art. 9 ust. 3, art. 10 ust. 1 i art. 12 ust. 6,
(1) Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 375/2014 Komisja powinna ustalić normy i procedury obejmujące niezbędne warunki, zasady i wymogi stosowane przez organizacje wysyłające i przyjmujące podczas naboru, selekcji i przygotowania kandydatów na wolontariuszy i wolontariuszy pomocy UE oraz kierowania nimi i oddelegowywania ich w celu wspierania pomocy humanitarnej w państwach trzecich. Rozporządzenie (UE) nr 375/2014 przewiduje, że normy te należy przyjąć w drodze aktów delegowanych i że procedury należy przyjąć w drodze aktów wykonawczych.
(2) Wszystkie zainteresowane strony związane z inicjatywą "Wolontariusze pomocy UE", w tym samych wolontariuszy oraz organizacje wysyłające i przyjmujące, należy zachęcać do wspólnego poczucia tożsamości w ramach inicjatywy.
(3) Ważne jest, aby nabór i selekcja kandydatów na wolontariuszy odbywały się w ramach niedyskryminującej, sprawiedliwej i przejrzystej procedury, opartej na partnerstwie między organizacjami wysyłającymi i przyjmującymi, oraz spełniały rzeczywiste potrzeby wyrażone na szczeblu lokalnym przez organizacje przyjmujące.
(4) Aby zapobiec nieporozumieniom dotyczącym ról i oczekiwań oraz zapewnić wolontariuszom właściwe i praktyczne przygotowanie do oddelegowania, zarówno organizacje wysyłające, jak i przyjmujące powinny dokonać gruntownego wprowadzenia wolontariuszy w ich obowiązki. Stworzy to podstawę zaufania i akceptacji w społecznościach przyjmujących przy pełnym uwzględnieniu odpowiednich delikatnych kwestii kulturowych.
(5) Szkolenie stanowi zasadniczą część przygotowania przed oddelegowaniem i powinno być zapewnione wszystkim kandydatom na wolontariuszy w formie ustrukturyzowanego programu obowiązkowych i fakultatywnych kursów. Ponadto należy umożliwić młodszym specjalistom dalsze rozwijanie ich kompetencji oraz nabywanie nowej szczegółowej wiedzy i umiejętności odpowiednich w odniesieniu do sektora pomocy humanitarnej, w stosownych przypadkach poprzez odbywanie staży. W szczególności działania te powinny to być dostosowane do działalności i kontekstu funkcjonowania organizacji wysyłających i przyjmujących.
(6) Organizacje wysyłające i przyjmujące powinny wprowadzić właściwy system nadzoru i zarządzania. Powinny one wspólnie nadzorować i oceniać wyniki i osiągnięcia wolontariuszy pomocy UE oraz udzielać im informacji zwrotnych na temat ich przydziału zadań i celów. Pomoże to poprawić rozliczalność inicjatywy "Wolontariusze pomocy UE".
(7) Nadzór i zarządzenie powinna uzupełniać opieka pedagogiczna stanowiąca dodatkowe wsparcie dla wolontariusza pomocy UE przed oddelegowaniem, w jego trakcie i po jego zakończeniu.
(8) Podczas oddelegowania do państw trzecich należy ustanowić kanał ciągłej komunikacji i dodatkowego wsparcia ze strony organizacji wysyłającej. Wszyscy wolontariusze pomocy UE powinni uzyskać podsumowanie i wsparcie na koniec oddelegowania.
(9) Należy zapewnić odpowiednie warunki pracy i życia, aby umożliwić wolontariuszom pomocy UE podjęcie przydzielonych im zadań w bezpiecznym i zdrowym środowisku oraz zaspokojenie ich podstawowych potrzeb bez doświadczania osobistych trudności, przy jednoczesnym poszanowaniu zasad skromnego, nieostentacyjnego stylu życia wolontariusza. Diety i inne płatności przyznane wolontariuszom pomocy UE nie stanowią wynagrodzenia z tytułu regularnego zatrudnienia. Stawek tych płatności nie należy określać w świetle doświadczenia zawodowego, wiedzy fachowej lub wyników przydziału zadań wolontariusza: ich celem jest wyłącznie pokrycie kosztów utrzymania podczas oddelegowania. Aby zapewnić wysoki i równy poziom ochrony, wszystkich wolontariuszy pomocy UE należy objąć kompleksową polisą ubezpieczeniową specjalnie przygotowaną w celu ochrony wolontariuszy przez cały czas trwania ich oddelegowania do państw trzecich i we wszystkich właściwych okresach przed oddelegowaniem i po nim.
(10) Obowiązek dochowania staranności ma zasadnicze znaczenie i stanowi wspólną odpowiedzialność. Organizacje wysyłające i przyjmujące powinny w miarę możliwości dbać o zdrowie, ochronę, bezpieczeństwo i dobrostan wolontariuszy pomocy UE oraz opracować właściwe procedury dotyczące ochrony, zdrowia i bezpieczeństwa. Wolontariusze pomocy UE powinni również dokładać wszelkich starań, aby zapewnić zdrowie, ochronę i bezpieczeństwo sobie samym oraz innym osobom w ich miejscu pracy.
(11) Monitorowanie i ocena indywidualnych wyników wolontariuszy pomocy UE powinny stanowić ciągły proces przez cały okres oddelegowania. Proces ten powinien opierać się na systemie nadzoru i zarządzania wynikami oraz dostarczać danych, które pokazują, w jakim stopniu indywidualne wyniki wolontariusza pomocy UE przyczyniają się - na poziomie wyników i skutków - do realizacji celów projektu i całej inicjatywy.
(12) Niezbędny jest solidny mechanizm certyfikacji w celu zapewnienia przestrzegania norm określonych w rozporządzeniu delegowanym Komisji przyjmowanym na podstawie art. 9 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 375/2014 oraz procedur określonych w niniejszym rozporządzeniu przez organizacje wysyłające i przyjmujące. Taki mechanizm certyfikacji powinien opierać się na zasadach uproszczenia i niepowielania, rozróżnienia między organizacjami wysyłającymi i przyjmującymi, opłacalności, przejrzystości i bezstronności, wspierania różnorodności i dostępności.
(13) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 26 rozporządzenia (UE) nr 375/2014.
(14) W celu zapewnienia terminowego wdrożenia inicjatywy "Wolontariusze pomocy UE" konieczne jest, aby niniejsze rozporządzenie weszło w życie w trybie pilnym, ponieważ ustanawia ono przepisy, na podstawie których organizacje wdrażające oddelegowują wolontariuszy pomocy UE do państw trzecich,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
ROZDZIAŁ 1
PRZEPISY OGÓLNE
PRZEPISY OGÓLNE
Przedmiot
Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady wykonania rozporządzenia (UE) nr 375/2014 w odniesieniu do następujących kwestii wymienionych w art. 9 ust. 3, art. 10 ust. 1 i art. 12 ust. 6 tego rozporządzenia:
Definicje
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje zawarte w art. 3 rozporządzenia (UE) nr 375/2014 oraz definicje określone w rozporządzeniu delegowanym Komisji przyjmowanym na podstawie art. 9 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 375/2014. Ponadto stosuje się następujące definicje:
ROZDZIAŁ 2
PROCEDURY NABORU I SELEKCJI KANDYDATÓW NA WOLONTARIUSZY
PROCEDURY NABORU I SELEKCJI KANDYDATÓW NA WOLONTARIUSZY
Procedura naboru i selekcji
Określenie przydzielonych zadań, profil kompetencji i kryteria selekcji wolontariuszy pomocy UE
Ogłoszenie i składanie wniosków
Ocena, sporządzanie długiej i krótkiej listy kandydatów
Selekcja
Ocena potrzeb w zakresie uczenia się
ROZDZIAŁ 3
PROGRAM SZKOLEŃ INICJATYWY "WOLONTARIUSZE POMOCY UE"
PROGRAM SZKOLEŃ INICJATYWY "WOLONTARIUSZE POMOCY UE"
Program szkoleń
Ocena kandydatów na wolontariuszy podczas szkolenia i po jego zakończeniu
ROZDZIAŁ 4
PROCEDURY PRZYGOTOWANIA KANDYDATÓW NA WOLONTARIUSZY PRZED ODDELEGOWANIEM
PROCEDURY PRZYGOTOWANIA KANDYDATÓW NA WOLONTARIUSZY PRZED ODDELEGOWANIEM
Program wprowadzania w obowiązki
Wprowadzanie w obowiązki przed oddelegowaniem
Staże dla młodszych specjalistów
Ocena kandydatów na wolontariuszy po stażu
Dodatkowe szkolenie przed oddelegowaniem
Bez uszczerbku dla uczestnictwa kandydata na wolontariusza w programie szkoleń lub w charakterze wolontariusza stażysty organizacja wysyłająca może zapewnić właściwe dodatkowe szkolenie przed oddelegowaniem, takie jak szkolenie związane z dostosowaniem kompetencji technicznych kandydatów na wolontariuszy w celu zaspokojenia potrzeb organizacji przyjmującej, szkolenie językowe potrzebne w państwie oddelegowania itd.
Umowa z wolontariuszem pomocy UE
Wpis do bazy danych
Po otrzymaniu wyraźnej zgody wolontariusza pomocy UE organizacja wysyłająca wpisuje dane wolontariusza pomocy UE do bazy danych, o której mowa w art. 13 rozporządzenia (UE) nr 375/2014 ("baza danych"). Wszelkie czynności przetwarzania danych osobowych związane z tą bazą danych muszą odbywać się zgodnie z normą dotyczącą ochrony danych, określoną w rozporządzeniu delegowanym Komisji przyjmowanym na podstawie art. 9 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 375/2014. Do przetwarzania przez Komisję danych osobowych związanych z tą bazą danych stosuje się rozporządzenie (WE) nr 45/2001 2 .
ROZDZIAŁ 5
PROCEDURY DELEGOWANIA WOLONTARIUSZY POMOCY UE I KIEROWANIA NIMI
PROCEDURY DELEGOWANIA WOLONTARIUSZY POMOCY UE I KIEROWANIA NIMI
Wprowadzanie w obowiązki w państwie oddelegowania
Nadzór i zarządzanie wynikami
Bieżące wsparcie ze strony organizacji wysyłających
Opieka pedagogiczna
Warunki pracy
Zakończenie oddelegowania i wsparcie po oddelegowaniu
ROZDZIAŁ 6
PRZEPISY DOTYCZĄCE UBEZPIECZENIA I WARUNKÓW ŻYCIA
PRZEPISY DOTYCZĄCE UBEZPIECZENIA I WARUNKÓW ŻYCIA
Ochrona ubezpieczeniowa
Dieta i dodatek na ponowne zagospodarowanie
Zakwaterowanie
Podróż i koszty powiązane
ROZDZIAŁ 7
PROCEDURY DOTYCZĄCE OBOWIĄZKU DOCHOWANIA STARANNOŚCI, OCHRONY I BEZPIECZEŃSTWA
PROCEDURY DOTYCZĄCE OBOWIĄZKU DOCHOWANIA STARANNOŚCI, OCHRONY I BEZPIECZEŃSTWA
Zarządzanie bezpieczeństwem i ocena ryzyka
Procedury dotyczące incydentów lub ewakuacji
Zdrowie i bezpieczeństwo
ROZDZIAŁ 8
PROCEDURY MONITOROWANIA I OCENY INDYWIDUALNYCH WYNIKÓW WOLONTARIUSZY POMOCY UE
PROCEDURY MONITOROWANIA I OCENY INDYWIDUALNYCH WYNIKÓW WOLONTARIUSZY POMOCY UE
Monitorowanie i ocena indywidualnych wyników wolontariuszy pomocy UE
ROZDZIAŁ 9
MECHANIZMY CERTYFIKACJI DLA ORGANIZACJI WYSYŁAJĄCYCH I PRZYJMUJĄCYCH
MECHANIZMY CERTYFIKACJI DLA ORGANIZACJI WYSYŁAJĄCYCH I PRZYJMUJĄCYCH
Mechanizm certyfikacji dla organizacji przyjmujących
Mechanizm certyfikacji dla organizacji wysyłających
Środki odwoławcze
Rentowność finansowa i zdolności organizacyjne organizacji
Ocena rentowności finansowej i zdolności organizacyjnych certyfikowanych organizacji wysyłających i przyjmujących pozostaje poza zakresem procedury certyfikacji. W związku z tym, że ocena rentowności i zdolności stanowi warunek wstępny otrzymania wsparcia finansowego z Unii, aspekty te ocenia się na etapie składania wniosku po ogłoszeniu zaproszenia do składania wniosków.
Ważność certyfikacji i regularne kontrole
Zawieszenie i zakończenie certyfikacji
Odpowiedzialność za szkody
Komisja nie ponosi odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez organizację wysyłającą lub przyjmującą lub osoby trzecie w związku ze statusem certyfikowanej organizacji wysyłającej lub przyjmującej.
ROZDZIAŁ 10
PRZEPISY KOŃCOWE
PRZEPISY KOŃCOWE
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 20 listopada 2014 r.
W imieniu Komisji | |
Jean-Claude JUNCKER | |
Przewodniczący |
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK I
Przydział zadań obejmuje co najmniej następujące kwestie:
a) specyfikację roli, tytuł, opis zarządzania zespołem i bezpośredniego zwierzchnictwa, czas trwania oddelegowania, miejsce (miejsca) oddelegowania;
b) szczegółowy opis odpowiednich działań opartych na potrzebach, zweryfikowany przez organizację przyjmującą (organizacje przyjmujące) i właściwie określone zadania, które ma podjąć wolontariusz pomocy UE, w tym elementy oparte na planie komunikacji dotyczącym inicjatywy;
c) specyfikację kompetencji wymaganych do realizacji zadań w oparciu o zakres kompetencji;
d) określenie celów działalności, z uwzględnieniem czasu trwania i szczególnych okoliczności oddelegowania wolontariusza pomocy UE, oraz ról właściwych dla stanowiska wolontariusza;
e) wskaźniki dotyczące oczekiwanych wyników, rezultatów i w miarę możliwości wyników realizacji przydzielonych zadań, wykorzystywane w celu zarządzania wynikami wolontariusza pomocy UE;
f) elementy elastyczne umożliwiające wolontariuszowi pomocy UE w realistycznym zakresie wpływanie na zadania i kształtowanie ich zgodnie z jego indywidualnym profilem i zainteresowaniami;
g) szczegóły dotyczące czasu pracy, urlopu, miejsca pracy i wsparcia opiekuna pedagogicznego;
h) wyraźny przydział odpowiedzialności w zakresie zarządzania i zarządzania bezpieczeństwem między organizacjami wysyłającymi i przyjmującymi; oraz
i) w stosownych przypadkach informacje dotyczące świadomości w kwestiach związanych z bezpieczeństwem oraz właściwego zachowania w stosunku do zarządzania ryzykiem i bezpieczeństwem.
2. Wymogi dotyczące ogłoszenia
Ogłoszenie zawiera co najmniej następujące informacje:
a) wyraźne i dokładne informacje dotyczące inicjatywy "Wolontariusze pomocy UE", jej humanitarnego charakteru i celów wolontariatu;
b) opis projektu, w tym szczegóły dotyczące kontekstu operacyjnego i sytuacji w zakresie bezpieczeństwa lub informacje na temat tego, czy organizacje wysyłające lub przyjmujące są organizacjami wyznaniowymi;
c) opis zadań, które ma wykonywać wolontariusz pomocy UE;
d) opis kompetencji i motywacji wymaganych, aby odpowiadać profilowi;
e) kryteria kwalifikowalności i wyjątki (jeżeli występują) w odniesieniu do zasad równości szans i niedyskryminacji;
f) w stosownych przypadkach kryteria selekcji i minimalne wymagania służące za kryteria wykluczające (takie jak poziom kompetencji, motywacja i inne właściwe kryteria, takie jak doświadczenie, umiejętności językowe, predyspozycje medyczne do podróżowania i pracy w krajach rozwijających się, dostępność) oraz wskazanie, czy poszukiwane są profile specjalistów niższego czy wyższego szczebla;
g) wskazanie, czy oczekuje się, że dane stanowisko będzie połączone ze stażem;
h) warunki wykonywania pracy, w tym szczegóły dotyczące długości oddelegowania, możliwości uczenia się, warunki pracy i życia, w tym zakwaterowanie i płatności z tytułu kosztów utrzymania, przeloty, ochrona ubezpieczeniowa, opieka medyczna i niezbędne szczepienia itd.;
i) datę i godzinę zakończenia składania wniosków;
j) termin sporządzenia krótkiej listy kandydatów i przeprowadzania rozmów;
k) proces przeprowadzania rozmów;
l) oczekiwany termin decyzji dotyczącej wyniku; oraz
m) oczekiwany harmonogram (daty szkolenia, w stosownych przypadkach stażu, przygotowania przed oddelegowaniem i wprowadzenia w obowiązki, oddelegowania i działań po oddelegowaniu).
3. Wymogi dotyczące godzin pracy, świadczenia urlopowego i miejsca pracy
Czynniki | Wymogi ogólne | Wymogi minimalne |
Godziny pracy | - Organizacja wysyłająca i przyjmująca uzgadniają odpowiednie godziny pracy na podstawie polityki tej ostatniej, a następnie godziny te są omawiane i uzgadniane z wolontariuszem pomocy UE. - Uzgodnione godziny pracy pozostawiają wolontariuszowi pomocy UE czas na rozwój zgodnie z ustaleniami jego przydziału zadań i celami działalności. | - Regularne godziny pracy nie przekraczają 40 godzin tygodniowo według średniej obliczanej w okresie czterech miesięcy. - Godziny nadliczbowe i godziny pracy w sytuacjach wyjątkowych są negocjowane z wolontariuszem pomocy UE z uwzględnieniem jego dobrostanu psychicznego i fizycznego. - Godziny nadliczbowe i godziny pracy w sytuacjach wyjątkowych oraz czas odpoczynku są zgodne z minimalnymi wymogami przewidzianymi w dyrektywie 2003/88/WE (1) i właściwym prawie krajowym. |
Świadczenie urlopowe | - Organizacja wysyłająca i przyjmująca uzgadniają odpowiednie świadczenie urlopowe na podstawie polityki tej ostatniej, a następnie świadczenie to jest omawiane i uzgadniane z wolontariuszem pomocy UE. - Jeżeli świadczenia urlopowe różnią się między różnymi kategoriami ról, świadczenie urlopowe jest dopasowywane do świadczenia przyznawanego personelowi miejscowemu pełniącemu takie same lub podobne role. - Świadczenie urlopowe obejmuje: - miesięczne świadczenie urlopowe; - zwolnienie chorobowe; - urlop w domu, jeżeli okres oddelegowania przekracza 18 miesięcy; - urlop rodzicielski lub ze względów rodzinnych, w tym urlop macierzyński i urlop ojcowski. Na wniosek wolontariusza pomocy UE, którego okres oddelegowania przekracza sześć miesięcy, urlop rodzicielski lub ze względów rodzinnych może również obejmować dni wolne od pracy w celu powrotu do państwa zamieszkania a) pozostających na jego utrzymaniu dzieci poniżej 12 roku życia; - urlop okolicznościowy na wypadek pogrzebu lub poświadczonej przez lekarza poważnej choroby wstępnego lub zstępnego krewnego w linii prostej, małżonka lub zarejestrowanego partnera lub rodzeństwa. | - W przypadku gdy świadczenia lokalne są bardzo niskie, organizacja wysyłająca zapewnia zastosowanie świadczeń dla personelu międzynarodowego jako minimalnego punktu odniesienia do określenia świadczenia urlopowego dla wolontariusza pomocy UE. - W każdym razie miesięczne świadczenie urlopowe obejmuje dwa dni w miesiącu, na które wolontariusz pomocy UE może wziąć urlop podczas swojego oddelegowania. |
Ustalanie czasu urlopu | - Odradza się korzystanie z corocznego miesięcznego urlopu na początku i na końcu oddelegowania. - Wolontariusz pomocy UE może na własny wniosek skorzystać z urlopu w domu dziewięć miesięcy po rozpoczęciu oddelegowania i z odpowiednim wyprzedzeniem w stosunku do jego zakończenia. | |
Miejsce pracy | - Organizacja przyjmująca zapewnia specjalne miejsce pracy dla wolontariusza pomocy UE zgodnie z jego przydzielonymi zadaniami i uzgodnionymi bezpiecznymi, chronionymi i zdrowymi warunkami pracy na podstawie wskaźników określonych w załączniku I pkt 7. | |
(1) Dyrektywa 2003/88/WE z dnia 4 listopada 2003 r. dotycząca niektórych aspektów organizacji czasu pracy (Dz.U. L 299 z 18.11.2003, s. 9). |
4. Wymogi dotyczące zakwaterowania
1) Każdy wolontariusz pomocy UE dysponuje czystym zamykanym pomieszczeniem z dostępem do wody bieżącej i urządzeń sanitarnych. Pomieszczenie to znajduje się w rozsądnej odległości od głównego miejsca pracy wolontariusza pomocy UE.
2) Zakwaterowanie dla wolontariuszy pomocy UE może przyjąć między innymi formę pokoju u rodziny goszczącej, zakwaterowania indywidualnego lub zakwaterowania z innymi wolontariuszami pomocy UE.
3) W miarę możliwości zakwaterowanie ułatwia integrację wolontariuszy pomocy UE ze społecznością lokalną i umożliwia im interakcje ze społecznością ekspatriantów.
4) Podczas oceny możliwości zakwaterowania bierze się pod uwagę uwarunkowania językowe.
5) Wolontariusze pomocy UE mają dostęp do środków łączności umożliwiających im kontaktowanie się z organizacjami przyjmującymi i wysyłającymi oraz z ich bliskimi.
5. Wymogi dotyczące planu zarządzania bezpieczeństwem i ewakuacji
Plan zarządzania bezpieczeństwem i ewakuacji obejmuje co najmniej następujące elementy:
a) informacje dotyczące urzędnika lub zespołu ds. zarządzania kryzysowego w organizacji wysyłającej i odnośne dane kontaktowe przekazywane organizacji przyjmującej i wolontariuszowi pomocy UE;
b) schemat organizacyjny obejmujący cały personel odpowiedzialny za zarządzanie ryzykiem w zakresie bezpieczeństwa zarówno w organizacji wysyłającej, jak i w organizacji przyjmującej, zawierający aktualne dane kontaktowe;
c) wyraźne procedury, role i obowiązki na wypadek sytuacji wyjątkowej;
d) mechanizm zgłaszania incydentów związanych z bezpieczeństwem w przypadku organizacji wysyłających i przyjmujących;
e) plan ewakuacji;
f) postanowienia dotyczące ewakuacji medycznej zgodne z przepisami dotyczącymi ubezpieczenia, o których mowa w art. 24;
g) informacje właściwe dla danego kontekstu, wytyczne i zasady określone przez organizację przyjmującą;
h) mechanizm regularnego przeglądu przeprowadzanego przez organizację wysyłającą, wraz z aktualizacjami dokonywanymi przez organizację przyjmującą (zgodnie z wymogami otoczenia w poszczególnych państwach);
i) zaplanowanie scenariusza organizowane przez organizację wysyłającą we współpracy z organizacją przyjmującą w celu dokonania oceny możliwych sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa oraz przetestowania planu zarządzania bezpieczeństwem i ewakuacji; w miarę możliwości organizuje się ćwiczenia w celu zapewnienia sprawnej współpracy między organizacją wysyłającą i organizacją przyjmującą w scenariuszu sytuacji nadzwyczajnej; oraz
j) dostępne w organizacji wysyłającej i organizacji przyjmującej wsparcie w zakresie ochrony i bezpieczeństwa wolontariuszy pomocy UE pod względem fizycznym, materialnym i psychologicznym.
6. Wymogi dotyczące oceny ryzyka
Ocena ryzyka obejmuje co najmniej następujące kwestie:
a) ogólną sytuację w państwie oddelegowania (w tym sytuację gospodarczą, najnowszą historię i oczekiwane zmiany w celu ustalenia poziomu ryzyka i braku bezpieczeństwa związanego z niestabilnością i złożonością polityczną, konfliktami, niepokojami społecznymi, dynamiką etniczną i religijną itp. w celu ustalenia mapy zagrożeń, prawdopodobieństwa wystąpienia każdego z tych zagrożeń i ich prawdopodobnych skutków);
b) mapowanie ryzyka klęsk żywiołowych;
c) nastawienie społeczności lokalnej i władz lokalnych oraz ich poziom akceptacji wolontariusza pomocy UE/inicjatywy;
d) inne agencje prowadzące działania w tym samym miejscu;
e) plany awaryjne i ewakuacyjne;
f) pomieszczenia (biura i zakwaterowanie);
g) mechanizmy zgłaszania i monitorowania incydentów związanych z bezpieczeństwem;
h) dostępną połączalność i komunikację oraz wyposażenie komunikacyjne (w tym dostępność i poziom wiarygodności), oraz
i) dostępność transportu i aktualnych map, w tym swobodę przemieszczania się i łatwość dostępu.
7. Wskaźniki bezpiecznych i zdrowych warunków pracy i życia
Stosuje się następujące wskaźniki bezpiecznych i zdrowych warunków pracy i życia:
a) mapowanie chorób występujących na danym obszarze (przenoszonych przez wodę, komary, ludzi, chorób sezonowych itd.), w tym poziom prawdopodobieństwa ich wystąpienia i skutki;
b) dostępność wsparcia w zakresie pierwszej pomocy (wewnętrznego i zewnętrznego), straży pożarnej i służb przeciwpożarowych, placówek medycznych i specjalistów w zakresie medycyny (np. szpitale, pielęgniarki, dostęp do leków);
c) poziom utrzymania wszystkich miejsc (biur i zakwaterowania); dostępność energii elektrycznej, oświetlenia, wentylacji i urządzeń sanitarnych;
d) poziom utrzymania pojazdów, regularne przeglądy i czynności obsługowe, właściwe wyposażenie (takie jak radio, apteczka pierwszej pomocy, pasy bezpieczeństwa, woda, koc);
e) dostępność i jakość powierzchni biurowej, krzeseł, sprzętu komputerowego;
f) przepisy dotyczące urlopu i godzin pracy; dostęp do zajęć rekreacyjnych i obiektów sportowych, bibliotek, rynków itd.; stopień oddalenia; dostęp do przestrzeni prywatnej, budynków religijnych; oraz
g) mechanizmy zgłaszania i monitorowania incydentów związanych ze zdrowiem i z bezpieczeństwem.
ZAŁĄCZNIK II
Program szkolenia
Program szkolenia
Tytuł modułu | Dni szkolenia bezpośredniego | Grupa docelowa/status | Główne efekty uczenia się: uczestnicy... | Główne kompetencje |
1) Ogólne wprowadzenie do spraw Unii, jej stosunków zewnętrznych i systemu reagowania kryzysowego | 0,5 | Wszystkie grupy/ obowiązkowe | rozumieją i opisują UE oraz jej podstawowe funkcjonowanie i zasady; rozumieją i wyjaśniają działania zewnętrzne UE, w tym wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa i system reagowania kryzysowego oraz kompleksowe podejście UE do kryzysów zewnętrznych; rozumieją i wyjaśniają rolę Dyrekcji Generalnej ds. Pomocy Humanitarnej i Ochrony Ludności w pomocy humanitarnej i ochronie ludności, w tym w odniesieniu do jej sieci terenowej; | Zrozumienie kontekstów działalności humanitarnej i stosowanie zasad humanitarnych |
2) Wprowadzenie do działalności humanitarnej, polityki Unii w zakresie pomocy humanitarnej i inicjatywy "Wolontariusze pomocy UE" | 1,5 | Wszystkie grupy/ obowiązkowe | ||
Polityka Unii w zakresie pomocy humanitarnej i inicjatywa "Wolontariusze pomocy UE" | rozumieją inicjatywę "Wolontariusze pomocy UE", w tym jej plan komunikacji, sposób jej funkcjonowania i działania, które mogą podjąć, aby być jej częścią; podchodzą do swojego oddelegowania z realistycznymi oczekiwaniami; działają samodzielnie i tworzą swoje własne "doświadczenie wolontariatu"; rozumieją, w jaki sposób ich działalność publiczna i zachowanie wpływają na obraz inicjatywy "Wolontariusze pomocy UE" oraz misji, do której dołączą; oraz są świadomi tego, co należy i czego nie należy robić podczas oddelegowania w odniesieniu do takich kwestii, jak kontakty z mediami, publikowanie informacji w mediach społecznościowych, uczestnictwo w demonstracjach itd. | Zrozumienie kontekstów działalności humanitarnej i stosowanie zasad humanitarnych Samodzielność Wykazywanie przywództwa Zarządzanie swoimi oczekiwaniami Wolontariacki sposób myślenia Komunikacja | ||
Ogólne ramy działalności humanitarnej | podają definicje pomocy humanitarnej; wskazują trzy zasady humanitarne; rozumieją i opisują główne elementy międzynarodowego systemu zmniejszania ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi, reagowania i pomocy humanitarnej oraz odbudowy; rozumieją i opisują role i obowiązki głównych międzynarodowych zainteresowanych stron na obszarach klęsk, przed klęskami i po klęskach; rozumieją i wyjaśniają centralną i koordynującą rolę ONZ w promowaniu spójnego międzynarodowego reagowania na kryzysy humanitarne; posiadają wiedzę na temat regionalnych mechanizmów współpracy z zakresie zarządzania katastrofami; rozumieją i wyjaśniają wymogi, ograniczenia i cele różnych zainteresowanych stron oraz wyzwania związane z koordynacją zainteresowanych stron w działalności humanitarnej, łączeniem pomocy w przypadku katastrof, odbudowy i budowania odporności; rozumieją zmieniające się paradygmaty pomocy i rozwoju; oraz rozumieją międzynarodową agendę na okres po 2015 r. | Zrozumienie kontekstów działalności humanitarnej i stosowanie zasad humanitarnych Odpowiedzialność Osiąganie i przekazywanie wyników działania i budowania zdolności Praca z innymi | ||
Międzynarodowe prawo humanitarne | potrafią wskazać główne punkty konwencji genewskich I-IV z 1949 r. i protokołów dodatkowych z 1977 r.; rozumieją rolę międzynarodowego prawa humanitarnego w międzynarodowym systemie pomocy humanitarnej i jego zastosowanie do konkretnych sytuacji wyjątkowych; posiadają podstawowe zrozumienie międzynarodowego prawa dotyczącego reagowania w przypadku klęsk i katastrof oraz międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka; oraz znają główne punkty Konsensusu europejskiego w sprawie pomocy humanitarnej i Konsensusu europejskiego w sprawie pomocy rozwojowej. | Zrozumienie kontekstów działalności humanitarnej i stosowanie zasad humanitarnych Odpowiedzialność | ||
Wprowadzenie do sektorów pomocy humanitarnej | znają i opisują szczegółowe potrzeby następujących sektorów pomocy humanitarnej: - żywność i żywienie; - zdrowie; - WASH (woda, warunki sanitarne, higiena); - zmniejszanie ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi; - ochrona; - schronienie; - uchodźcy i osoby wewnętrznie przesiedlone; - źródła utrzymania; - łączenie pomocy doraźnej, odbudowy i rozwoju (LRRD); - odporność; - płeć społeczno-kulturowa; oraz - zapobieganie konfliktom. | Zrozumienie kontekstów działalności humanitarnej i stosowanie zasad humanitarnych Wykazywanie przywództwa | ||
Kodeksy postępowania i normy | znają i stosują podstawowe normy i zasady ochrony opracowane w ramach projektu Sphere; znają i stosują kodeks organizacji People in Aid; znają i stosują normy organizacji Humanitarian Accountability Partnership (HAP) dotyczące odpowiedzialności i zarządzania jakością; znają i stosują kartę zasad odpowiedzialności Międzynarodowych Organizacji Pozarządowych (INGO); znają i interpretują definicję odpowiedzialności zgodnie z HAP; wskazują sześć poziomów odniesienia HAP; wskazują dziewięć zasad karty INGO; oraz rozumieją i wykazują odpowiedzialność wobec końcowych beneficjentów pomocy humanitarnej. | Zrozumienie kontekstów działalności humanitarnej i stosowanie zasad humanitarnych Odpowiedzialność Wykazywanie przywództwa | ||
3) Zarządzanie osobistym zdrowiem i bezpieczeństwem oraz ochroną | 1,5 | Wszyscy wolontariusze/ obowiązkowe | znają i stosują strategie i procedury bezpieczeństwa; rozumieją znaczenie postępowania zgodnie z procedurami bezpieczeństwa organizacji podczas oddelegowania; wiedzą, jak przygotować się przed oddelegowaniem; umieją identyfikować czynniki ryzyka podczas misji, zapobiegać im i je łagodzić; umieją działać w sytuacjach, w których występuje zagrożenie; posiadają podstawowe umiejętności w zakresie pierwszej pomocy; oraz posiadają podstawowe umiejętności w zakresie zarządzania stresem i pierwszej pomocy psychologicznej. | Zarządzanie osobistym zdrowiem i bezpieczeństwem oraz ochroną Samoświadomość i odporność Samodzielność |
4) Zarządzanie projektami; wprowadzenie poziom 1 (Wprowadzenie do cyklu życia misji/projektów pomocy humanitarnej) | 1,5 | Specjaliści niższego szczebla | potrafią opisać główne etapy cyklu realizacji projektu i szczegółowe zasady, które stosują się do nich w kontekście pomocy humanitarnej; opracowują projekt podstawowego wniosku dotyczącego projektu; przeprowadzają podstawową ocenę potrzeb pod nadzorem kolegi o dłuższym stażu; sporządzają plan wdrożenia prostego projektu w swojej dziedzinie specjalizacji w porozumieniu z kolegami o dłuższym stażu; opracowują podstawowe narzędzia finansowego zarządzania projektem; identyfikują główne role i zadania dla innych osób potrzebnych w projekcie; opracowują metodę monitorowania prostego projektu; oraz przedstawiają metodę oceny prostego projektu. | Zarządzanie projektami w kontekście działalności humanitarnej Odpowiedzialność Wykazywanie przywództwa Osiąganie i przekazywanie wyników działania i budowania zdolności |
5) Zarządzanie projektami; poziom zaawansowany 2 (Wprowadzenie do cyklu życia misji/ projektów i programów pomocy humanitarnej) | 1,5 | Specjaliści wyższego szczebla | wykorzystują swoje doświadczenie w zakresie cyklu projektowego w sektorze pomocy humanitarnej, w którym będą prowadzić działalność; rozumieją i potrafią stosować zasady pomocy humanitarnej do cyklu projektowego w odniesieniu do zaangażowania społeczności lokalnych, odpowiedzialności, zwracania szczególnej uwagi na kwestie płci społeczno-kulturowej i grup szczególnie wrażliwych; przeprowadzają ocenę ryzyka w odniesieniu do projektu w swojej dziedzinie specjalizacji; opracowują wniosek dotyczący projektu; sporządzają plan wdrożenia projektu w swojej dziedzinie specjalizacji; opracowują narzędzia finansowego zarządzania projektem; identyfikują główne role i zadania dla innych osób potrzebnych w projekcie; identyfikują potrzeby związane z odprawami i wytycznymi; przeprowadzają ocenę ryzyka dla projektu; opracowują metodę monitorowania projektu; przedstawiają metodę oceny prostego projektu; rozumieją główne zasady skutecznej sprawozdawczości; oraz identyfikują główne wymogi dotyczące sprawozdawczości finansowej i administracyjnej. | Zarządzanie projektami w kontekście działalności humanitarnej Odpowiedzialność Wykazywanie przywództwa Osiąganie i przekazywanie wyników działania i budowania zdolności |
6) Świadomość międzykulturowa (i kwestie przekrojowe) | 1 | Wszyscy wolontariusze/ obowiązkowe | rozumieją znaczenie okazywania wrażliwości kulturowej; rozumieją możliwe negatywne konsekwencje zachowywania się w sposób oparty na stereotypach; opisują, czym są stereotypy i w jaki sposób są one przekazywane; opisują różne reakcje w kontekście nowej kultury (wycofanie, niezadowolenie, poczucie wyższości, nadmierna identyfikacja itd.); rozumieją główne cechy kultury i sposób ich występowania w praktyce; rozumieją znaczenie komunikacji niewerbalnej; rozumieją różnice w stylach komunikacji i dostosowują swoją komunikację; opisują i stosują główne zasady udzielania konstruktywnej informacji zwrotnej; są świadomi znaczenia rozwijania i realizowania zachowań uwzględniających kwestie płci; oraz rozumieją główne zasady uwzględniania aspektu płci. | Świadomość międzykulturowa Praca z innymi Komunikacja Zarządzanie swoimi oczekiwaniami |
7) Ćwiczenie oparte na scenariuszu | 3 | Wszyscy wolontariusze/ obowiązkowe | Ta część ma na celu sprawdzenie, w jakim stopniu uczestnicy osiągnęli główne efekty uczenia się z poprzednich modułów i sprawdzenie ich zdolności w zakresie: - analizowania kontekstu wyobrażonej interwencji humanitarnej i identyfikacji głównych czynników ryzyka związanych z bezpieczeństwem dotyczących organizacji i jej personelu; - ustalania procedur łagodzenia czynników ryzyka związanych z bezpieczeństwem; - wdrażania wytycznych dotyczących bezpieczeństwa; - gromadzenia, analizowania i komunikowania informacji w ramach szybkiej oceny; - koordynacji z innymi zainteresowanymi stronami; - tworzenia matrycy logicznej projektu i identyfikowania finansowania projektów mających na celu ułatwienie odbudowy i łagodzenia zagrożeń klęskami żywiołowymi; - pracy w zespole, wdrażania i oceny planu prostego projektu; oraz - komunikowania postępów w realizacji projektu i jego wyników zainteresowanym stronom. | |
8) Komunikacja i popieranie pomocy humanitarnej | 1 | Wszystkie grupy/ fakultatywne | rozumieją znaczenie aspektów etycznych w kontekście popierania pomocy humanitarnej; stosują wrażliwość kulturową w komunikacji i popieraniu; przeprowadzają mapowanie zainteresowanych stron/beneficjentów w kontekście pomocy humanitarnej i identyfikują kanały komunikacyjne, które najlepiej nadają się do tego, by do nich dotrzeć; sporządzają strategię komunikacyjną; oraz dokonują krytycznego przeglądu strategii informowania i określają ulepszenia. | Komunikacja Wykazywanie przywództwa Świadomość międzykulturowa |
9) Pierwsza pomoc psychologiczna | 1 | Wszystkie grupy/ fakultatywne | określają cztery dziedziny, w których ludzkie emocje wyrażane są przez cykl stresu w następstwie klęski, sytuacji wyjątkowej lub innego traumatycznego zdarzenia; określają dwa rożne typy i zakres klęsk i sytuacji wyjątkowych; opisują dwie zasady reagowania na klęski pod kątem zachowania i zdrowia; wykazują kompetencje w zakresie co najmniej trzech umiejętności związanych z pierwszą pomocą psychologiczną nauczanych na szkoleniu; określają warunki, w jakich można udzielić pierwszej pomocy psychologicznej; oraz określają populacje, dla których pierwsza pomoc psychologiczna jest właściwa. | Zarządzanie osobistym zdrowiem i bezpieczeństwem oraz ochroną Samoświadomość i odporność |
10) Szkolenie osób zajmujących się rozpowszechnianiem | 2 | Wolontariusze będący specjalistami wyższego szczebla/ fakultatywne | określają i stosują zasady uczenia się dorosłych; określają etapy cyklu szkoleniowego i główne wymogi dla każdego etapu; formułują cele i efekty uczenia się w odniesieniu do kursów szkoleniowych; znają i stosują podejście ukierunkowane na osobę uczącą się podczas prowadzenia szkoleń; stosują różne umiejętności i techniki w zakresie szkolenia; wybierają właściwe metody, materiały do czytania i zasoby szkoleniowe związane z działaniami humanitarnymi; oraz opracowują narzędzia do oceny po szkoleniu. | Osiąganie i przekazywanie wyników działania i budowania zdolności Komunikacja |
11) Kierowanie wolontariuszami | 1 | Wolontariusze będący specjalistami wyższego szczebla/ fakultatywne | rozumieją i stosują ramy prawne kierowania wolontariuszami; planują pracę wolontariuszy lokalnych w państwie przyjmującym; organizują rekrutację i selekcję wolontariuszy; ustanawiają i wdrażają systemy regularnego nadzoru nad wolontariuszami, ich wspierania i kierowania nimi; planują odpowiednio wprowadzenie w obowiązki i krótkie sesje szkoleniowe dla wolontariuszy; ustanawiają systemy zapewniające bezpieczeństwo i ochronę wolontariuszy lokalnych; zapewniają przyjęcie przez kierownictwo organizacji lokalnych formalnej odpowiedzialności za wolontariuszy, z odpowiednim zwierzchnictwem bezpośrednim i systemem sprawozdawczości; oraz ustanawiają i monitorują systemy. | Osiąganie i przekazywanie wyników działania i budowania zdolności Wykazywanie przywództwa Praca z innymi Świadomość międzykulturowa |
12) Rozwój organizacyjny | 2 | Wolontariusze będący specjalistami wyższego szczebla/ fakultatywne | określają niektóre główne cechy budowania zdolności; określają i opisują szereg różnych interwencji w zakresie rozwoju organizacji; opisują różne elementy oceny organizacyjnej; oceniają mocne i słabe strony organizacji lokalnej; są w stanie przeprowadzić ocenę potrzeb w zakresie budowania zdolności; wspomagają organizacje lokalne w opracowywaniu nowych polityk; oraz opracowują wskaźniki zdolności do celów monitorowania rozwoju organizacyjnego. | Osiąganie i przekazywanie wyników działania i budowania zdolności Wykazywanie przywództwa |
ZAŁĄCZNIK III
1. Samoocena dokonywana przez organizacje przyjmujące obejmuje wszystkie normy i procedury, w przypadku których organizacja przyjmująca składająca wniosek musi mieć wprowadzoną politykę lub praktykę, aby spełniała niezbędne wymogi w odniesieniu do kandydatów na wolontariuszy i wolontariuszy pomocy UE. W odniesieniu do każdego wymogu każdej normy i procedury organizacja wskazuje, czy:
a) minimalny wymóg jest uwzględniony w jej polityce/praktyce lub czy zobowiązuje się ona do jego wdrożenia;
b) właściwy personel jest świadomy tego wymogu i stosuje go w praktyce; oraz
c) istnieją jakiekolwiek szczegółowe potrzeby dalszej pracy/dalszego działania w celu zaradzenia brakom.
2. Samoocena zawiera również odpowiedzi na następujące pytania dotyczące ochrony i bezpieczeństwa oraz kierowania wolontariuszem:
a) W jaki sposób organizacja przyjmująca zapewnia ochronę i bezpieczeństwo przyjmowanych przez nią międzynarodowych wolontariuszy?
b) W jaki sposób kieruje wolontariuszami i wspiera ich podczas ich pobytu?; oraz
c) Czy i w jakich obszarach norm i procedur organizacja przyjmująca zwiększa obecnie swoje zdolności?
3. Referencje odnoszą się do wymogów mających zastosowanie do organizacji przyjmującej podczas oddelegowania wolontariusza pomocy UE i do doświadczenia podmiotu udzielającego referencji w zakresie niezbędnych wymogów w odniesieniu do każdej normy i procedury, co do których jest on w stanie udzielić informacji. W szczególności:
a) określają doświadczenie organizacji w odniesieniu do minimalnych wymogów dotyczących odnośnych norm i procedur, które mają być stosowane przez organizację przyjmującą (spełnia/nie spełnia);
b) zawierają uzasadnienie/wyjaśnienie każdej sformułowanej oceny; oraz
c) określają szczegółowe potrzeby (jeżeli takie występują) dalszej pracy/dalszego działania w celu zaradzenia brakom.
4. W celu promowania uproszczenia Komisja określa normy i procedury, w przypadku których organizacja przyjmująca składająca wniosek nie musi podejmować działania, jeżeli jest ona partnerem Komisji w dziedzinie pomocy humanitarnej, który podpisał obowiązującą umowę ramową (umowę o partnerstwie).
2. Oparta na dowodach samoocena w przypadku organizacji wysyłających
1. Oparta na dowodach samoocena dokonywana przez organizacje wysyłające obejmuje wszystkie normy i procedury, w przypadku których organizacja musi mieć wprowadzoną politykę lub praktykę, aby spełniała niezbędne wymogi w odniesieniu do kandydatów na wolontariuszy i wolontariuszy pomocy UE. W odniesieniu do każdego wymogu każdej normy i procedury organizacja wysyłająca wskazuje, czy:
a) minimalny wymóg jest uwzględniony w jej polityce/praktyce lub czy zobowiązuje się ona do jego wdrożenia;
b) właściwy personel jest świadomy tego wymogu i stosuje go w praktyce;
c) istnieją jakiekolwiek szczegółowe potrzeby dalszej pracy/dalszego działania w celu zaradzenia brakom; oraz
d) wymóg ten jest uwzględniony w ramach certyfikacji/akredytacji poprzez inny zatwierdzony mechanizm (np. systemy krajowe, europejskie i międzynarodowe).
2. Aby uzasadnić oświadczenia znajdujące się w samoocenie, organizacja wysyłająca składająca wniosek powinna udowodnić zgodność z wymogami i dołączyć próbkę środków dowodowych i środków weryfikacji dotyczących wdrożenia polityk i praktyk, o których jest mowa w każdym z wymogów norm i procedur, w szczególności w odniesieniu do wolontariuszy.
3. W celu promowania uproszczenia Komisja określa normy i procedury, w przypadku których organizacja wysyłająca składająca wniosek nie musi podejmować działania, jeżeli jest ona partnerem Komisji w dziedzinie pomocy humanitarnej, który podpisał obowiązującą umowę ramową (umowę o partnerstwie).
4. Na każdym etapie procesu certyfikacji Komisja może w razie potrzeby zwrócić się do organizacji wysyłającej składającej wniosek o przedstawienie dodatkowych dowodów.
3. Procedura zawieszenia lub zakończenia certyfikacji
1. Jeżeli Komisja zamierza zawiesić lub zakończyć certyfikację, powiadamia ona o tym formalnie organizację wysyłającą lub przyjmującą z wyprzedzeniem, określając powody i wzywając daną organizację do przedstawienia uwag w terminie 45 dni kalendarzowych od otrzymania powiadomienia.
2. Jeżeli po analizie uwag przedstawionych przez organizację wysyłającą lub przyjmującą Komisja podejmuje decyzję o przerwaniu procedury zawieszenia lub zakończenia, powiadamia ona formalnie daną organizację o tej decyzji.
3. Jeżeli żadne uwagi nie zostają przedstawione lub jeżeli, pomimo przedstawionych uwag, Komisja podejmuje decyzję o kontynuacji procedury zawieszenia lub zakończenia, podejmuje ona odpowiednio następujące czynności:
a) zawiesza certyfikację poprzez formalne powiadomienie organizacji o zawieszeniu, wraz z określeniem powodów i przybliżonego terminu zakończenia niezbędnych weryfikacji; lub
b) formalnie powiadamia organizację o zakończeniu, określając powody i termin, w którym zakończenie staje się skuteczne.
4. Zawieszenie staje się skuteczne w dniu otrzymania przez organizację wysyłającą lub przyjmującą powiadomienia, o którym mowa w pkt 3 lit. a), lub późniejszym terminie, jeżeli w powiadomieniu określono taki późniejszy termin.
5. O ile certyfikacja nie została zakończona zgodnie z pkt 3 lit. b), gdy tylko Komisja uzna, że powody zawieszenia przestają mieć zastosowanie lub że zostały przeprowadzone niezbędne weryfikacje, niezwłocznie powiadamia formalnie organizację wysyłającą lub przyjmującą o zniesieniu zawieszenia.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.