Rozporządzenie delegowane 2023/2830 uzupełniające dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady przez ustanowienie przepisów dotyczących harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych
Dz.U.UE.L.2023.2830
Akt obowiązującyROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2023/2830
z dnia 17 października 2023 r.
uzupełniające dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady przez ustanowienie przepisów dotyczących harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE 1 , w szczególności jej art. 3d ust. 3 i art. 10 ust. 4,
(1) Dyrektywa 2003/87/WE ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii (EU ETS) została poddana rewizji i zmieniona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/959 2 w celu dostosowania jej do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 3 ustanawiającego cel redukcji emisji netto o co najmniej 55 % do 2030 r. w porównaniu z 1990 r.
(2) Od 2012 r. uprawnienia do emisji są sprzedawane na aukcji zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1031/2010 4 ustanawiającym przepisy dotyczące harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz innych aspektów sprzedaży uprawnień na aukcji na mocy dyrektywy 2003/87/WE, zapewniając, aby sprzedaż uprawnień na aukcji odbywała się w sposób otwarty, przejrzysty, zharmonizowany i niedyskryminujący w ramach dobrze funkcjonującego procesu.
(3) Rozporządzenie (UE) nr 1031/2010 należy zmienić w celu uwzględnienia nowych przepisów i elementów wprowadzonych do dyrektywy 2003/87/WE, w tym rozszerzenia zakresu istniejącego systemu handlu uprawnieniami do emisji na transport morski oraz wprowadzenia nowego i odrębnego systemu handlu uprawnieniami do emisji w odniesieniu do sektora budowlanego, sektora transportu drogowego i działalności przemysłowej nieobjętej istniejącym systemem handlu uprawnieniami do emisji. Konieczne jest również uwzględnienie zmian w sprzedaży uprawnień na aukcji na potrzeby Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności 5 oraz Społecznego Funduszu Klimatycznego 6 wprowadzonych na mocy art. 10e, art. 10a ust. 8b, art. 30d ust. 3 i art. 30d ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE, a także zmian w funkcjonowaniu funduszu innowacyjnego zgodnie z art. 10a ust. 8 tej dyrektywy. Ponadto należy doprecyzować i uściślić obowiązujące przepisy rozporządzenia (UE) nr 1031/2010 na podstawie wniosków wyciągniętych z jego wdrażania.
(4) Zakres niezbędnych zmian w obecnych przepisach wymaga przyjęcia nowego rozporządzenia. Należy zatem uchylić rozporządzenie (UE) nr 1031/2010.
(5) W art. 10 ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE określono zasady sprzedaży uprawnień na aukcji. Proces ten powinien być przewidywalny, w szczególności jeżeli chodzi o harmonogram oraz przebieg aukcji, a także szacunkowe wolumeny uprawnień, które mają być udostępnione. Zgodnie z tym artykułem należy zapewnić, aby aukcje były zaprojektowane w taki sposób, aby małe i średnie przedsiębiorstwa objęte systemem handlu uprawnieniami do emisji miały pełny, uczciwy i sprawiedliwy dostęp do aukcji, aby dostęp do nich uzyskały małe podmioty uczestniczące w systemie, aby uczestnicy mieli dostęp do informacji w tym samym czasie, aby uczestnicy nie stwarzali zagrożenia dla prawidłowego przebiegu aukcji oraz aby organizacja aukcji i uczestnictwo w nich były efektywne pod względem kosztów, unikając nieuzasadnionych kosztów administracyjnych.
(6) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do sprzedaży na aukcji wszystkich uprawnień objętych dyrektywą 2003/87/WE.
(7) Artykuł 10 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE zobowiązuje państwa członkowskie do sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji z instalacji stacjonarnych objętych przepisami rozdziału III tej dyrektywy, które nie są przydzielone jako bezpłatne uprawnienia. Państwa członkowskie mają zatem obowiązek sprzedawać na aukcji uprawnienia, które nie są przydzielone jako bezpłatne uprawnienia. Państwa członkowskie nie mogą stosować innych sposobów przydziału ani wstrzymywać bądź anulować uprawnień nieprzydzielonych jako bezpłatne uprawnienia zamiast sprzedawać je na aukcji.
(8) Od 2024 r. emisje z transportu morskiego będą objęte EU ETS. Dyrektywa 2003/87/WE stanowi, że przepisy dotyczące sprzedaży uprawnień na aukcji mają mieć zastosowanie do działalności w zakresie transportu morskiego w takim sam sposób, w jaki mają zastosowanie do innych działań objętych EU ETS.
(9) Metoda ustalania całkowitej liczby uprawnień, które mają zostać przydzielone dla lotnictwa, oraz metoda ustalania udziału tych uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, zostały zmienione ze względu na stopniowe wycofywanie przydziału bezpłatnych uprawnień dla sektora lotnictwa do 2026 r. W związku z tym konieczne jest dokonanie przeglądu szczegółowych zasad w celu określenia wolumenu uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, w każdym roku kalendarzowym w odniesieniu do lotnictwa zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE.
(10) W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2019/1122 7 zmieniono definicję uprawnień ogólnych w celu uwzględnienia wszystkich uprawnień wydanych po dniu 1 stycznia 2025 r. na podstawie rozdziału III dyrektywy 2003/87/WE, wszystkich przydziałów uprawnień do emisji ustanowionych na potrzeby działalności w zakresie transportu morskiego zgodnie z art. 3ga tej dyrektywy oraz wszystkich przydziałów uprawnień do emisji ustanowionych na potrzeby działalności lotniczej zgodnie z art. 3c i 3d tej dyrektywy. Należy zatem zapewnić wspólną sprzedaż tych uprawnień na aukcji w tych samych okresach składania ofert od dnia 1 stycznia 2025 r.
(11) W dyrektywie 2003/87/WE przewidziano wprowadzenie od 2027 r. odrębnego systemu handlu uprawnieniami do emisji dla paliw wykorzystywanych w sektorze budowlanym, sektorze transportu drogowego i sektorach dodatkowych odpowiadających działalności przemysłowej nieobjętej załącznikiem I do dyrektywy 2003/87/WE, takiej jak ogrzewanie obiektów przemysłowych. Należy ustanowić szczegółowe zasady sprzedaży tych uprawnień na aukcji, w szczególności w celu zapewnienia sprawnego rozpoczęcia funkcjonowania oddzielnego systemu handlu uprawnieniami do emisji.
(12) W celu zapewnienia prostoty i dostępności systemu uprawnienia powinny być sprzedawane na aukcji w drodze znormalizowanej umowy elektronicznej udostępnianej na potrzeby dostawy w ciągu maksymalnie dwóch dni handlowych. Tak krótkie terminy dostawy pozwalają ograniczyć ewentualne negatywne skutki dla konkurencji pomiędzy platformami aukcyjnymi a platformami handlu na rynku wtórnym uprawnień. Ponadto krótkie terminy dostawy są prostsze i zachęcają do szerokiego uczestnictwa, dzięki czemu ogranicza się ryzyko wystąpienia nadużyć na rynku. Zapewniają one również lepszą dostępność dla małych i średnich przedsiębiorstw objętych systemem oraz dla małych podmiotów uczestniczących w systemie.
(13) W celu zapewnienia sprawiedliwości i efektywności pod względem kosztów, a także ograniczenia ryzyka wystąpienia nadużyć na rynku aukcje powinny być prowadzone jednoetapowo, przy zastosowaniu modelu przewidującego jedną cenę rozliczeniową i składanie ofert w zaklejonych kopertach. Ponadto kolejność ofert z taką samą ceną powinna być ustalana w sposób losowy, gdyż utrudnia to zmowy oferentów dotyczące oferowanej ceny.
(14) W celu zachowania pewności prawa i przejrzystości niniejsze rozporządzenie powinno zawierać szczegółowe przepisy dotyczące innych aspektów sprzedaży na aukcji takich jak: wielkość partii, możliwość wycofania lub zmodyfikowania złożonych ofert, waluta stosowana w ofertach i do dokonywania płatności, składanie i rozpatrywanie wniosków o dopuszczenie do składania ofert, a także odmowa, cofnięcie lub zawieszenie dopuszczenia.
(15) Oczekuje się, że cena rozliczenia aukcji będzie zbliżona do cen dominujących na rynku wtórnym. Jeśli cena rozliczenia aukcji sytuuje się znacznie poniżej cen dominujących na rynku wtórnym, prawdopodobnie oznacza to wadliwość aukcji. Zezwolenie na rozliczenie aukcji po takiej cenie mogłoby zniekształcić sygnał cenowy dotyczący emisji dwutlenku węgla i zakłócić rynek uprawnień do emisji dwutlenku węgla, a także nie gwarantowałoby, że oferenci zapłacą uczciwą cenę za uprawnienia. W związku z tym konieczne jest ustalenie ceny wywoławczej na podstawie obowiązującej ceny na rynku wtórnym w okresie składania ofert. Jeżeli cena wywoławcza nie zostanie rozliczona, aukcję należy unieważnić. Unieważnienie aukcji nie powinno mieć jednak zastosowania w przypadku uruchomienia systemu aukcyjnego, gdy rynek wtórny nie jest jeszcze wystarczająco płynny, co ma miejsce w przypadku nowego systemu handlu uprawnieniami do emisji z paliw wykorzystywanych w sektorze budowlanym, sektorze transportu drogowego i sektorach dodatkowych. W związku z tym konieczne jest odstępstwo od wymogu ustalania ceny wywoławczej na początkowy okres aukcji uprawnień objętych rozdziałem IVa dyrektywy 2003/87/WE do czasu ustanowienia wystarczająco płynnego właściwego rynku wtórnego.
(16) Aby zapewnić rzetelność aukcji, powinna istnieć możliwość unieważnienia aukcji na platformie aukcyjnej, gdy istnieje ryzyko zakłócenia jej przebiegu. Aby uniknąć nagromadzenia się wolumenów uprawnień w przypadku unieważnienia kilku aukcji, należy umożliwić równomierne rozłożenie unieważnionych wolumenów na kolejne aukcje, które nie obejmują już anulowanych wolumenów z wcześniej unieważnionych aukcji.
(17) Konieczne jest stosunkowo częste przeprowadzanie aukcji, gdyż pozwoli to na ograniczenie ich wpływu na funkcjonowanie rynku wtórnego, przy czym należy jednocześnie zapewnić, aby wielkość aukcji była wystarczająca, aby przyciągnąć odpowiednią liczbę uczestników. Częste przeprowadzanie aukcji ogranicza ryzyko wystąpienia nadużyć na rynku, gdyż obniża łączną wartość uprawnień, o które ubiegają się oferenci w poszczególnych aukcjach, a także zwiększa możliwości korzystania przez nich z późniejszych aukcji w celu elastycznego dostosowywania pozycji handlowych. Z tych powodów częstotliwość powinna być co najmniej tygodniowa. Z uwagi na dużo mniejszy wolumen uprawnień wydawanych w odniesieniu do lotnictwa aukcje tych uprawnień powinny się odbywać co najmniej raz na dwa miesiące. Aby jednak zapewnić sprawne rozpoczęcie aukcji uprawnień objętych rozdziałem IVa dyrektywy 2003/87/WE, należy zezwolić na mniejszą częstotliwość aukcji na początku funkcjonowania systemu. Zastosowanie tej elastyczności przyczyni się do zwiększenia wolumenu uprawnień na każdą aukcję, co może okazać się konieczne do zaspokojenia początkowego zapotrzebowania na uprawnienia na rynku kasowym przed ustanowieniem wystarczająco płynnego rynku wtórnego.
(18) Wolumen uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji każdego roku kalendarzowego powinien zasadniczo odpowiadać wolumenowi uprawnień przypisanych na ten rok. Wolumen uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji należy ustalać co roku zgodnie z odpowiednimi przepisami dyrektywy 2003/87/WE.
(19) Od dnia 1 stycznia 2025 r. uprawnienia dla sektora lotnictwa, sektora morskiego i sektora instalacji stacjonarnych powinny być sprzedawane na aukcji łącznie. W 2024 r. uprawnienia dla sektora morskiego i instalacji stacjonarnych mają być sprzedawane na aukcji łącznie. Ponieważ nowy system handlu uprawnieniami do emisji w odniesieniu do sektora budowlanego, sektora transportu drogowego i sektorów dodatkowych został ustanowiony jako odrębny system, uprawnienia w ramach tego systemu mają być sprzedawane na aukcji oddzielnie od uprawnień dla sektora lotnictwa, sektora morskiego i sektora instalacji stacjonarnych.
(20) Aby zapewnić przewidywalność rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla, konieczne jest ustanowienie jasnych zasad i procedur ustalania, na długo przed rozpoczęciem każdego roku kalendarzowego, szczegółowego kalendarza aukcji, zawierającego wszystkie istotne informacje dotyczące każdej aukcji. Wszelkie późniejsze zmiany ustalonego kalendarza aukcji powinny być możliwe jedynie w określonych sytuacjach. Wszelkich korekt należy dokonywać w sposób jak najmniej wpływający na przewidywalność rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla, a zmienione kalendarze powinny być publikowane, o ile to możliwe, z dużym wyprzedzeniem przed datą wejścia w życie zmiany.
(21) Otwarty dostęp jest niezbędny, aby zachęcić oferentów do uczestnictwa w aukcjach, a przez to zapewnić konkurencyjne wyniki aukcji. Równie ważne dla zapewnienia uczestnictwa w aukcjach i ich konkurencyjnego wyniku jest przekonanie o rzetelności procesu aukcyjnego, w szczególności jeżeli chodzi o uczestników przyczyniających się do wypaczania aukcji poprzez wykorzystywanie ich do prania pieniędzy, finansowania terroryzmu, działalności przestępczej lub nadużyć na rynku. W celu zapewnienia rzetelności aukcji dostęp do nich powinien być uzależniony od spełnienia minimalnych wymogów dotyczących kontroli właściwego stosowania zasady "znaj swojego klienta" i kwa- lifikowalności. Aby zapewnić efektywność pod względem kosztów takich kontroli, uprawnienie do ubiegania się o dopuszczenie do aukcji należy przyznać łatwym do zidentyfikowania, wyraźnie określonym kategoriom uczestników, w szczególności operatorom instalacji stacjonarnych, operatorom statków powietrznych, przedsiębiorstwom żeglugowym i podmiotom objętym regulacją podlegającym systemowi handlu uprawnieniami do emisji, a także regulowanym podmiotom finansowym, takim jak firmy inwestycyjne i instytucje kredytowe. Ugrupowania gospodarcze takich operatorów i podmiotów objętych regulacją powinny również kwalifikować się do ubiegania się o dopuszczenie do składania ofert na aukcjach.
(22) Uczestnicy powinni mieć możliwość wyboru, czy uzyskać dostęp do aukcji bezpośrednio za pośrednictwem internetu lub specjalnych połączeń, czy też za pośrednictwem upoważnionych i nadzorowanych pośredników finansowych. W tym celu powinni mieć oni możliwość wyboru innych osób posiadających zezwolenie wydane przez państwo członkowskie pozwalające im składać oferty na własny rachunek lub w imieniu klientów z głównego zakresu swojej działalności, jeśli ich główną działalnością nie jest świadczenie usług inwestycyjnych lub bankowych, pod warunkiem że osoby te stosują się do takich samych środków ochrony inwestorów i środków należytej staranności wobec klienta, jakie mają zastosowanie do firm inwestycyjnych.
(23) W celu zapewnienia równego i przejrzystego dostępu do aukcji nie powinno być możliwe uzależnienie dopuszczenia do aukcji od członkostwa lub uczestnictwa w rynku wtórnym organizowanym przez platformę aukcyjną lub w jakiejkolwiek innej platformie handlu zarządzanej przez platformę aukcyjną lub jakąkolwiek osobę trzecią. Uczestnicy rynku wtórnego zorganizowanego przez platformę aukcyjną, którzy z innych powodów zostali uznani za kwalifikujących się, powinni jednak zostać dopuszczeni do aukcji bez dalszych wymogów dotyczących dopuszczenia. Platforma aukcyjna powinna odmówić dostępu do aukcji lub cofnąć go w pewnych ściśle określonych okolicznościach, które mogą mieć wpływ na integralność systemu sprzedaży aukcyjnej.
(24) Każde państwo członkowskie powinno wyznaczyć prowadzącego aukcję, który będzie odpowiedzialny za sprzedaż uprawnień na aukcji w imieniu państwa członkowskiego, które go wyznaczyło. Należy przewidzieć możliwość wyznaczenia tego samego prowadzącego aukcje przez więcej niż jedno państwo członkowskie. Prowadzący aukcje powinien odpowiadać za sprzedaż uprawnień na aukcji za pośrednictwem platformy aukcyjnej oraz za otrzymywanie i wypłatę wpływów z aukcji. Istotne jest, by umowy pomiędzy państwami członkowskimi a wyznaczonym przez nie prowadzącym aukcje były zgodne z umowami pomiędzy prowadzącym aukcje a platformą aukcyjną oraz by w przypadku konfliktu rozstrzygające były postanowienia umowy zawartej między prowadzącym aukcje a platformą aukcyjną.
(25) Ponadto niezbędne jest zapewnienie przestrzegania etyki zawodowej przez prowadzącego aukcje. W związku z tym wyznaczając prowadzącego aukcje, państwa członkowskie powinny uwzględniać w sposób priorytetowy kandydatów, którzy wykazują najmniejsze ryzyko wystąpienia konfliktu interesów lub nadużyć na rynku, ze szczególnym uwzględnieniem ich ewentualnych działań na rynku wtórnym, a także ich wewnętrznych procesów i procedur mających na celu ograniczanie ryzyka wystąpienia konfliktu interesów bądź nadużyć na rynku, bez uszczerbku dla ich zdolności do wypełniania swoich zadań w sposób terminowy i zgodnie z najwyższymi standardami zawodowymi i jakościowymi. Aby zapewnić zgodność z przepisami dotyczącymi przeciwdziałania nadużyciom na rynku, państwom członkowskim należy wyraźnie zakazać udostępniania prowadzącemu aukcje jakichkolwiek informacji poufnych dotyczących aukcji. Przekroczenie tego zakazu powinno powodować nałożenie skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających sankcji.
(26) W dyrektywie 2003/87/WE przewidziano sprzedaż na aukcji uprawnień dla funduszu innowacyjnego w celu wspierania innowacji w zakresie technologii niskowęglowych, funduszu modernizacyjnego w celu poprawy efektywności energetycznej i modernizacji systemów energetycznych niektórych państw członkowskich oraz dla Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności w celu wspierania niezależności, bezpieczeństwa i zrównoważonego charakteru dostaw energii w Unii. Uprawnienia te powinny być sprzedawane na aukcji na platformie aukcyjnej wyznaczonej przez Komisję i państwa członkowskie uczestniczące we wspólnym działaniu mającym na celu wyznaczenie tej platformy ("wspólna platforma aukcyjna") zgodnie z zasadami i warunkami procesu aukcyjnego. W związku z tym prowadzącym aukcje tych funduszy powinien być Europejski Bank Inwestycyjny (EBI), nie stając się częścią wspólnej procedury udzielania zamówień publicznych dotyczącej wspólnej platformy aukcyjnej. Odnośne wolumeny uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji powinny być sprzedawane na tych samych aukcjach, co wolumeny sprzedawane przez państwa członkowskie uczestniczące we wspólnym działaniu prowadzącym do wyznaczenia wspólnej platformy aukcyjnej.
(27) W odniesieniu do wolumenu uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, dla funduszu innowacyjnego oraz Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, konieczne jest uwzględnienie celów określonych w dyrektywie 2003/87/WE w odniesieniu do odpowiednich funduszy, dostępnych zasobów i dochodów już uzyskanych. Aby zapewnić uczestnikom rynku przejrzystość i przewidywalność, należy ustanowić minimalny roczny wolumen uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, dla funduszu innowacyjnego przed jakimkolwiek przekazaniem uprawnień przeznaczonych dla Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności. Ponieważ w dyrektywie 2003/87/WE ustanowiono ogólne cele w zakresie dochodów z aukcji w ramach Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, należy również ustanowić początkowe roczne wolumeny uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, w ramach tego instrumentu. Konieczne jest również ustanowienie procedury zmiany wolumenów uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji na wypadek, gdyby dochody z aukcji zostały uznane za niewystarczające do osiągnięcia docelowego poziomu dochodów określonego w dyrektywie 2003/87/WE. W przypadku gdy wolumeny uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji nie są wystarczające, należy zapewnić możliwość dostosowania kalendarzy aukcji w celu określenia dodatkowych wolumenów uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, dla Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności. Jeżeli dochody z aukcji ukierunkowanych zostaną zgromadzone wcześniej, sprzedaż uprawnień na aukcji w ramach Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności należy zawiesić zgodnie z odpowiednimi przepisami rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/1122, a kalendarz aukcji zmienić w odpowiednim czasie.
(28) Społeczny Fundusz Klimatyczny ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/955 8 zapewni specjalne finansowanie państwom członkowskim, aby wesprzeć najsłabsze grupy, które najbardziej ucierpiały, zwłaszcza gospodarstwa domowe dotknięte ubóstwem energetycznym lub transportowym, które ucierpiały na skutek włączenia emisji z paliw wykorzystywanych w sektorze budowlanym i sektorze transportu drogowego do dyrektywy 2003/87/WE. Społeczny Fundusz Klimatyczny będzie finansowany ze sprzedaży uprawnień na aukcji w ramach istniejącego EU ETS oraz uprawnień z nowego systemu handlu uprawnieniami do emisji w odniesieniu do sektora budowlanego, sektora transportu drogowego i sektorów dodatkowych.
(29) Aby zapewnić uczestnikom rynku przejrzystość i przewidywalność, należy ustanowić początkowe roczne wolumeny, które mają być sprzedane na aukcji, dla Społecznego Funduszu Klimatycznego w 2027 r. Początkowych rocznych wolumenów uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji nie należy ustalać na lata 2028-2032 w świetle zobowiązania podjętego w celu włączenia Społecznego Funduszu Klimatycznego do budżetu Unii z wieloletnich ram finansowych na okres po 2027 r. Ze względu na efektywność Komisja powinna pełnić rolę prowadzącego aukcje uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, dla Społecznego Funduszu Klimatycznego. Aby zapewnić uzyskanie wystarczających dochodów ze sprzedaży uprawnień na aukcji w celu zaspokojenia rocznej kwoty, która ma zostać przydzielona Społecznemu Funduszowi Klimatycznemu, roczne wolumeny uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, na podstawie art. 30d ust. 3 i art. 30d ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE na potrzeby Społecznego Funduszu Klimatycznego, należy rozdzielać między styczniem a sierpniem każdego roku. Ponieważ w dyrektywie 2003/87/WE określono docelowe dochody z aukcji na potrzeby Społecznego Funduszu Klimatycznego, konieczne jest ustanowienie procedury zmiany wolumenów uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji w przypadku, gdy docelowe przychody z aukcji zostaną osiągnięte przed wyznaczonym okresem lub gdy są one niewystarczające. Kalendarz aukcji należy zmienić w celu uwzględnienia dodatkowych uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, w okresie od września do grudnia w przypadku niedoboru dochodów. Jeżeli dochody z aukcji ukierunkowanych zostaną zgromadzone wcześniej, sprzedaż uprawnień na aukcji na potrzeby Społecznego Funduszu Klimatycznego należy zawiesić zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2019/1122, a kalendarz aukcji należy zmienić.
(30) W art. 12 ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE przewidziano możliwość anulowania przez państwa członkowskie uprawnień ze swoich wolumenów uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji w przypadku likwidacji mocy wytwórczych na ich terytorium, w odniesieniu do których na mocy niniejszego rozporządzenia ma zostać ustanowiona procedura powiadamiania, i zdecydowanie zachęca się je do tego. Dane państwo członkowskie powinno powiadomić Komisję o zamiarze anulowania uprawnień, korzystając z jednolitego wzoru zawierającego dowody i informacje na temat zamkniętej instalacji, maksymalnej ilości, która ma zostać anulowana, oraz terminu anulowania, a także metody określania dokładnych ilości, które mają być anulowane rocznie. Informacja ta powinna być przekazywana corocznie nie później niż dnia 31 maja drugiego roku po powiadomieniu o zamiarze anulowania uprawnień. Aby zachować funkcjonowanie rezerwy stabilności rynkowej ustanowionej na mocy decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1814 9 , wolumen anulowanych uprawnień należy odjąć od wolumenów uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji przez państwo członkowskie dopiero po dokonaniu dostosowań rezerwy stabilności rynkowej na dany rok. Jeżeli wolumen, który ma zostać anulowany, nie przekracza 5 mln uprawnień, wolumen podlegający anulowaniu powinien zostać odjęty od uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez dane państwo członkowskie między wrześniem a grudniem tego roku. Jeżeli wolumen uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, przekracza 5 mln uprawnień, wolumen anulowanych uprawnień powinien zostać odjęty w okresie 12 miesięcy, począwszy od września, aby zminimalizować wpływ tego anulowania na rynek. Aby zapewnić przejrzystość Komisja powinna publikować informacje dostarczone przez państwa członkowskie zgodnie ze wzorem, z wyjątkiem przypadków, gdy informacje te są chronione ze względu na poufność.
(31) Wspólna infrastruktura aukcyjna, w ramach której wspólna platforma aukcyjna przeprowadza aukcje zgodnie ze zharmonizowanymi zasadami sprzedaży na aukcji poszczególnych rodzajów uprawnień do emisji, najlepiej pozwala osiągnąć nadrzędne cele dyrektywy 2003/87/WE. Takie podejście jest najefektywniejszą pod względem kosztów metodą sprzedaży uprawnień na aukcji, zapobiegającą nieuzasadnionym obciążeniom administracyjnym, które powstałyby z pewnością przy stosowaniu wielu infrastruktur aukcyjnych. Wspólna infrastruktura najlepiej zapewnia otwarty, przejrzysty i niedyskryminacyjny dostęp do aukcji zarówno z punktu widzenia prawnego, jak i faktycznego. Takie wspólne podejście zapewniłoby przewidywalność kalendarza aukcji i w najlepszy sposób wzmocniło siłę sygnału cenowego dotyczącego emisji dwutlenku węgla. Wspólna infrastruktura aukcyjna jest szczególnie ważna w celu zapewnienia sprawiedliwego dostępu dla małych i średnich przedsiębiorstw objętych systemem handlu uprawnieniami do emisji oraz dostępu dla małych podmiotów uczestniczących w systemie. Wspólna platforma aukcyjna ułatwia zapewnienie uczestnictwa jak największej liczby przedsiębiorstw z całej Unii i zmniejsza w ten sposób ryzyko podważenia przebiegu aukcji na skutek wykorzystywania ich przez uczestników do celów prania pieniędzy, finansowania terroryzmu, działalności przestępczej lub nadużyć na rynku.
(32) Przeprowadzanie aukcji, ustanowienie kalendarza aukcji i zarządzanie nim oraz szereg innych zadań dotyczących aukcji, takich jak bieżące aktualizowanie strony internetowej dostępnej w całej Unii, wymaga wspólnego działania ze strony państw członkowskich i Komisji. Potrzeba takiego wspólnego działania wynika z ogólnounijnego zakresu systemu handlu uprawnieniami do emisji, nadrzędnych celów politycznych przeglądu dyrektywy 2003/87/WE oraz faktu, że na mocy tej dyrektywy Komisja jest bezpośrednio odpowiedzialna za kompleksowe wdrożenie szeregu aspektów systemu handlu uprawnieniami do emisji. Konkurencyjną procedurę udzielania zamówienia publicznego dotyczącego wyznaczenia wspólnej platformy aukcyjnej i monitorującego aukcje należy w związku z tym przeprowadzać w drodze procedury udzielania zamówień wspólnie przez Komisję i państwa członkowskie w rozumieniu art. 165 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 10 .
(33) Szczegółowe procedury, które mają być stosowane podczas procesu udzielania zamówienia publicznego dotyczącego wspólnej platformy aukcyjnej, powinny być określone w umowie zawartej pomiędzy Komisją a państwami członkowskimi, w której zgodnie z art. 165 ust. 2 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 powinny być zawarte praktyczne reguły oceny wniosków o udział, dotyczące ofert i udzielenia zamówienia, a także prawo właściwe dla danej umowy i sąd właściwy do rozstrzygania sporów.
(34) Aby zmniejszyć ryzyko ograniczenia konkurencji na rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla, państwa członkowskie powinny mieć możliwość niekorzystania (klauzula opt-out) ze wspólnej platformy aukcyjnej i wyznaczenie własnych platform aukcyjnych ("platformy aukcyjne opt-out"). Wyznaczone platformy aukcyjne opt-out powinny zostać wymienione przez Komisję w załączniku III do niniejszego rozporządzenia. Podstawą takiego wpisu jest powiadomienie Komisji o platformie aukcyjnej opt-out przez wyznaczające ją państwo członkowskie oraz ocena Komisji.
(35) Należy zapewnić konkurencję pomiędzy różnymi potencjalnymi platformami aukcyjnymi za pomocą konkurencyjnej procedury udzielania zamówienia dotyczącego wyznaczenia platformy aukcyjnej, jeśli jest to wymagane przez przepisy Unii lub krajowe w zakresie zamówień publicznych. Platforma aukcyjna powinna być połączona z co najmniej jednym systemem rozliczeniowym lub rozrachunkowym. Platformy aukcyjne opt-out powinny być wyznaczane na ograniczony okres wynoszący maksymalnie trzy lata, który można przedłużyć na kolejne dwa lata, podczas których należy dokonać przeglądu ustaleń dotyczących wszystkich platform aukcyjnych. Wyznaczenie okresu trzech lat dla platformy aukcyjnej opt-out ma na celu zapewnienie minimalnego okresu ważności wyznaczenia platformy opt-out, a jednocześnie umożliwienie państwu członkowskiemu, które wyznaczyło daną platformę, przyłączenia się do wspólnej platformy, jeżeli podejmie ono taką decyzję po zakończeniu trzyletniego okresu, bez uszczerbku dla możliwości przedłużenia przez dane państwo członkowskie okresu wyznaczenia platformy opt-out na kolejne dwa lata w oczekiwaniu na wyniki przeglądu przeprowadzanego przez Komisję. Po upływie każdego okresu, na który wyznaczono daną platformę aukcyjną, należy przeprowadzić nową konkurencyjną procedurę udzielania zamówienia, jeśli jest ona wymagana przez przepisy Unii albo krajowe w zakresie zamówień publicznych.
(36) Aby uprościć ponowne wyznaczenie platform opt-out, umieszczenie w wykazie na mocy niniejszego rozporządzenia powinno być wymagane wyłącznie w przypadku nowych podmiotów lub ponownego umieszczenia podmiotu w wykazie na zmienionych warunkach. W związku z tym w przypadku gdy ta sama platforma opt-out zostanie wyznaczona przez państwo członkowskie na tych samych warunkach, jej umieszczenie w wykazie powinno zostać przedłużone na takich samych warunkach jak pierwotne umieszczenie w wykazie. Przedłużenie to powinno być uzależnione od potwierdzenia przez państwo członkowskie i Komisję, że wymogi niniejszego rozporządzenia i cele określone w art. 10 ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE zostały spełnione.
(37) Z zastrzeżeniem obowiązujących unijnych lub krajowych przepisów dotyczących zamówień publicznych, w tym dotyczących unikania konfliktu interesów i zachowania poufności, państwa członkowskie nieuczestniczące we wspólnym działaniu prowadzącym do wyznaczenia wspólnej platformy aukcyjnej powinny mieć możliwość otrzymania statusu obserwatora w całej wspólnej procedurze udzielania zamówień lub w jej części, na warunkach uzgodnionych pomiędzy państwami członkowskimi uczestniczącymi we wspólnym działaniu i Komisją, zawartych w umowie dotyczącej wspólnego udzielania zamówień publicznych. Taki dostęp ułatwi zbliżenie między platformami aukcyjnymi opt-out a wspólną platformą aukcyjną w odniesieniu do aspektów procesu aukcyjnego, które nie zostały w pełni zharmonizowane.
(38) W celu zapewnienia sprawnego rozpoczęcia aukcji w ramach nowego systemu handlu uprawnieniami do emisji w odniesieniu do sektora budowlanego, sektora transportu drogowego i sektorów dodatkowych, ustanowionego na mocy rozdziału IVa dyrektywy 2003/87/WE, oraz ułatwienia koordynacji i integracji z platformami aukcyjnymi funkcjonującymi w ramach istniejącego EU ETS, możliwość rezygnacji ze wspólnej platformy aukcyjnej nie powinna mieć zastosowania do sprzedaży na aukcji takich uprawnień w sektorze budowlanym, sektorze transportu drogowego i sektorach dodatkowych.
(39) Z uwagi na możliwość wyznaczenia przez różne państwa członkowskie wielu platform aukcyjnych opt-out, a także wspólnej platformy aukcyjnej, konieczne jest szczegółowe określenie zadań i usług, które mają być świadczone przez platformy aukcyjne, takich jak zapewnianie dostępu do aukcji i prowadzenie aukcji, zarządzanie kalendarzami aukcji, publikowanie wyników aukcji i powiadamianie o nich, a także przekazywanie Komisji i właściwym organom wszelkich informacji niezbędnych do zagwarantowania integralności systemu aukcyjnego i rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla. Aby zapewnić płynne przejście między istniejącymi dotychczas a nowo wyznaczonymi platformami aukcyjnymi, wszystkie platformy aukcyjne powinny również określić strategię wyjścia.
(40) Aby wykorzystać infrastrukturę organizacyjną dostępną na rynku wtórnym na potrzeby zarządzania aukcjami, konieczne jest wprowadzenie wymogu, aby platforma aukcyjna była rynkiem regulowanym. Rynki regulowane są zobowiązane w szczególności do zapewnienia szeregu środków bezpieczeństwa w prowadzonej przez nie działalności na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE 11 oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 12 w sprawie nadużyć na rynku. Wymóg określający, że platforma aukcyjna jest rynkiem regulowanym, ma szereg zalet. Pozwala na skorzystanie z infrastruktury organizacyjnej, doświadczenia, zdolności i przejrzystych obowiązkowych zasad operacyjnych dotyczących rynku regulowanego. Ma to znaczenie dla m.in. rozliczania i rozrachunku transakcji, a także kontrolowania zgodności z własnymi zasadami rynku i z innymi zobowiązaniami prawnymi, takimi jak zakaz nadużyć na rynku i ustanowienie mechanizmu pozasądowego rozstrzygania sporów. Jest to efektywne pod względem kosztów i pozwala chronić rzetelny charakter aukcji pod względem operacyjnym. Wiążące dla rynków regulowanych zasady dotyczące konfliktu interesów, określone w rozporządzeniu (UE) nr 596/2014 wymagają od prowadzącego aukcje zachowania niezależności od platformy aukcyjnej, jej właścicieli lub operatora rynku, tak aby nie stwarzać zagrożenia dla prawidłowego funkcjonowania rynku regulowanego. Ponadto wielu potencjalnych uczestników aukcji będzie już członkami lub uczestnikami poszczególnych rynków regulowanych działających na rynku wtórnym.
(41) Od 2018 r. uprawnienia klasyfikuje się jako instrumenty finansowe na mocy dyrektywy 2014/65/UE. Wcześniej instrumentami finansowymi były jedynie instrumenty pochodne uprawnień. Klasyfikacja ta prowadzi do objęcia sprzedaży uprawnień na wtórnym rynku kasowym zakresem między innymi dyrektywy 2014/65/UE, rozporządzenia (UE) nr 596/2014 oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 13 . Jednakże proces sprzedaży uprawnień na aukcji (rynek pierwotny) jest objęty wyłącznie rozporządzeniem (UE) nr 596/2014.
(42) W celu dalszego zwiększenia integralności i przejrzystości europejskiego rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla oraz poprawy sprawozdawczości regulacyjnej i monitorowania rynku na rynku uprawnień do emisji i związanych z nimi instrumentów pochodnych, wspierania zapobiegania nadużyciom na rynku i ich wykrywania oraz pomocy w utrzymaniu prawidłowego funkcjonowania rynków uprawnień do emisji i powiązanych instrumentów
pochodnych, konieczne jest nałożenie na platformę aukcyjną obowiązku zgłaszania kompletnych i dokładnych szczegółów każdej transakcji sprzedaży na aukcji swojemu właściwemu organowi krajowemu wyznaczonemu na mocy dyrektywy 2014/65/UE, a także Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA). Sprawozdawczość ta usprawni skuteczne monitorowanie sprzedaży uprawnień do emisji na aukcji oraz monitorowanie odpowiednich powiązań z rynkiem wtórnym.
(43) Dyrektywa 2003/87/WE wymaga, aby państwa członkowskie określały sposób wykorzystywania przychodów uzyskanych ze sprzedaży uprawnień na aukcji. W celu uniknięcia wątpliwości należy wymagać przekazania wpływów z aukcji bezpośrednio prowadzącemu aukcje lub innemu podmiotowi wyznaczonemu w tym celu przez każde państwo członkowskie.
(44) Aby zapewnić niezawodność i rzetelność procesu aukcyjnego, uprawnienia powinny być dostarczane zwycięskim oferentom za opłatą całej kwoty należnej prowadzącemu aukcje. Jeżeli zwycięscy oferenci nie zapłacą w całości należnych kwot w wyznaczonym terminie, należy określić sankcje za takie niewywiązanie się z płatności, w celu dotrzymania warunków płatności i zniechęcenia do ich niedotrzymania.
(45) W celu zapewnienia pomyślnego i niezawodnego procesu aukcyjnego uprawnienia, które mają być sprzedane na aukcji, powinny zostać przekazane przed otwarciem okresu składania ofert. Przekazania uprawnień należy dokonywać za pośrednictwem rejestru Unii na wyznaczony w nim rachunek i przechowywać je w depozycie w systemie rozliczeniowym lub rozrachunkowym działającym w charakterze powiernika. Uprawnienia powinny być przechowywane w depozycie do czasu dostarczenia uprawnień zwycięskim oferentom zgodnie z wynikami aukcji. Należy również określić kolejny etap procesu, a mianowicie dostarczenie zwycięskim oferentom przez system rozliczeniowy lub rozrachunkowy uprawnień sprzedawanych na aukcji przez co najmniej jedno państwo członkowskie.
(46) Uwzględniając fakt, że sprzedaż uprawnień na aukcji polega na ich pierwszym wprowadzeniu od razu na rynek wtórny zamiast bezpośredniego przydziału bezpłatnych uprawnień na rzecz operatorów i operatorów statków powietrznych, na systemach rozliczeniowych lub rozrachunkowych nie powinno spoczywać zobowiązanie do świadczenia w postaci dostawy uprawnień zwycięskim oferentom lub ich następcom prawnym w przypadkach ich niedostarczenia z przyczyn niezależnych od takich systemów. W związku z tym zwycięscy oferenci lub ich następcy prawni powinni być zobowiązani, w przypadku niedostarczenia uprawnień sprzedawanych na aukcji, do przyjęcia odroczonej dostawy.
(47) Ponieważ państwa członkowskie są zobowiązane jedynie do dostarczania uprawnień, nie powinny być one zobowiązane do złożenia zabezpieczenia innego niż same uprawnienia podczas sprzedaży na aukcji. W związku z tym przy sprzedaży na aukcji dwudniowych kontraktów na rynku kasowym państwa członkowskie powinny podlegać jedynie obowiązkowi wcześniejszego zdeponowania uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, na rachunku powierniczym prowadzonym w rejestrze Unii w systemie rozliczeniowym lub rozrachunkowym działającym w charakterze powiernika.
(48) Platforma aukcyjna, a także każdy system rozliczeniowy lub rozrachunkowy z nią połączony, powinny jednak stosować odpowiednie procedury dotyczące zabezpieczeń i wszelkie inne procesy zarządzania ryzykiem konieczne do dopilnowania, aby prowadzący aukcje uzyskał pełną zapłatę za sprzedane na aukcji uprawnienia po cenie rozliczenia aukcji niezależnie od ewentualnego niewywiązania się z płatności przez zwycięskiego oferenta lub jego następcy prawnego.
(49) Aby zapewnić przejrzystość i równe warunki działania między sprzedażą aukcyjną a rynkiem wtórnym, struktura i poziom opłat pobieranych przez platformy aukcyjne oraz system rozliczeniowy lub rozrachunkowy z nimi połączony nie powinny być mniej korzystne niż porównywalne opłaty i warunki mające zastosowanie do transakcji na rynku wtórnym. W celu zachowania przejrzystości wszystkie opłaty i warunki powinny być łatwe do zrozumienia, wyszczególnione i publicznie dostępne. Koszty procesu aukcyjnego powinny być zasadniczo pokrywane z opłat wniesionych przez oferentów, określonych w umowie wyznaczającej platformę aukcyjną. Aby zapewnić efektywną pod względem kosztów wspólną platformę aukcyjną, ważne jest, by państwa członkowskie uczestniczyły we wspólnym działaniu od samego początku. Z tego względu właściwe jest, aby można było wymagać od państw członkowskich, które przyłączą się do wspólnego działania na późniejszym etapie, aby pokrywały swoje własne koszty i aby kwoty te były potrącane z kosztów ponoszonych w innych przypadkach przez oferentów. Tego rodzaju przepisy nie powinny jednak działać na niekorzyść państw członkowskich, które pragną przyłączyć się do wspólnego działania po upływie okresu wyznaczenia platformy opt-out. Podobnie nie powinny być one niekorzystne dla państw członkowskich w przypadku, gdy te przyłączają się do wspólnego działania z uwagi na brak wpisu do wykazu platformy opt-out, która była przedmiotem powiadomienia. Prowadzący aukcje powinien płacić tylko - jeżeli w ogóle - za dostęp do platformy aukcyjnej. Ewentualne koszty systemu rozliczeniowego i rozrachunkowego powinni ponosić oferenci.
(50) Aby zapewnić konkurencyjną procedurę udzielania zamówień na potrzeby platform aukcyjnych, należy umożliwić zwiększenie - w ograniczonym zakresie - maksymalnego poziomu opłat uiszczanych przez zwycięskich oferentów, jeżeli jest to przewidziane w dokumentach zamówienia, i tylko w latach, w których roczne wolumeny uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji są zmniejszane o ponad 200 mln uprawnień ze względu na funkcjonowanie rezerwy stabilności rynkowej.
(51) Ze względu na swój status rynku regulowanego platformy aukcyjne powinny monitorować zachowania oferentów i powiadamiać właściwe organy krajowe w razie nadużyć na rynku, prania pieniędzy i finansowania terroryzmu zgodnie z obowiązkami sprawozdawczymi ustanowionymi w rozporządzeniu (UE) nr 596/2014 oraz w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 14 .
(52) W celu zapewnienia uczciwego i konkurencyjnego procesu aukcyjnego, platforma aukcyjna powinna mieć możliwość wprowadzenia maksymalnego ograniczenia liczby uprawnień, o które może ubiegać się pojedynczy oferent, wyrażonej jako część całkowitego wolumenu uprawnień, które mają być sprzedane na poszczególnych aukcjach lub w trakcie danego roku kalendarzowego. Uruchomienie tej opcji powinno być uzależnione od uzyskania uprzedniej opinii Komisji na jej temat. Przed wydaniem opinii Komisja powinna przeprowadzić konsultacje z państwami członkowskimi na temat propozycji przedstawionej przez platformę aukcyjną. W opinii tej Komisja powinna wyrazić własną ocenę Komisji dotyczącą tego, czy rynek uprawnień do emisji jest wystarczająco chroniony przed nadużyciami na rynku.
(53) W celu zapewnienia elastyczności i rzetelności aukcji stosowne jest również, by inne osoby, którym państwa członkowskie wydały zezwolenie na składanie ofert w imieniu klientów z głównego zakresu swojej działalności, stosowały się do zasad przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu w celu zapewnienia odpowiedniej ochrony ich klientów.
(54) W celu zapewnienia pewności prawa i przejrzystości należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące innych aspektów sprzedaży na aukcji, takich jak: publikacja, ogłoszenie i powiadamianie o wynikach aukcji, ochrona informacji poufnych, korekta błędów w dokonanych płatnościach lub transferach uprawnień bądź zabezpieczeniu udzielonym lub zwolnionym, oraz prawo do odwołania się od decyzji platformy aukcyjnej.
(55) Należy również określić zasady dotyczące systemu językowego mające zastosowanie do dowolnej platformy aukcyjnej w sposób zapewniający przejrzystość i równowagę między celem, jakim jest niedyskryminacyjny dostęp do aukcji, a potrzebą oszczędności kosztowej. Dokumenty niepublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej powinny być opublikowane w języku zwyczajowo używanym w dziedzinie finansów międzynarodowych, czyli w języku angielskim.
(56) Państwa członkowskie powinny mieć możliwość zapewnienia, na własny koszt, tłumaczenia całej dokumentacji na swój język urzędowy lub języki urzędowe. W przypadku gdy państwo członkowskie skorzysta z tej możliwości, platformy opt-out powinny również przetłumaczyć na koszt państwa członkowskiego, które wyznaczyło daną platformę opt-out, wszystkie dokumenty na dany język lub dane języki. Równolegle z tym platformy aukcyjne powinny być w stanie obsługiwać wszelkie komunikaty ustne i pisemne pochodzące od kandydatów ubiegających się o dopuszczenie do składania ofert, osób dopuszczonych do składania ofert lub oferentów składających oferty na aukcjach, w dowolnym języku, w odniesieniu do którego państwo członkowskie zapewnia tłumaczenie na własny koszt, jeżeli zażądają tego od platform aukcyjnych te osoby. W takim przypadku platformy aukcyjne nie powinny mieć pozwolenia na pobieranie od takich osób dodatkowych kosztów tłumaczenia. Wspomniane koszty powinny natomiast być ponoszone w równej mierze przez wszystkich oferentów uczestniczących w aukcjach na danej platformie aukcyjnej, aby zapewnić równy dostęp do aukcji w całej Unii.
(57) Aby zapewnić przewidywalność i terminowość aukcji, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: