Rozporządzenie delegowane 2018/45 ustanawiające plan w zakresie odrzutów dla niektórych połowów gatunków dennych w Morzu Północnym i w wodach Unii rejonu ICES IIa na rok 2018
Dz.U.UE.L.2018.7.6
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/45
z dnia 20 października 2017 r.
ustanawiające plan w zakresie odrzutów dla niektórych połowów gatunków dennych w Morzu Północnym i w wodach Unii rejonu ICES IIa na rok 2018
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE 1 , w szczególności jego art. 15 ust. 6,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 850/98 z dnia 30 marca 1998 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych poprzez środki techniczne dla ochrony niedojrzałych organizmów morskich 2 , w szczególności jego art. 18a,
(1) Rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 ma na celu stopniowe wyeliminowanie odrzutów we wszystkich rodzajach połowów w Unii poprzez wprowadzenie obowiązku wyładunku w odniesieniu do połowów gatunków podlegających limitom połowowym.
(2) W celu wdrożenia obowiązku wyładunku art. 15 ust. 6 tego rozporządzenia upoważnia Komisję do przyjmowania planów w zakresie odrzutów w drodze aktów delegowanych na okres nie dłuższy niż trzy lata na podstawie wspólnych rekomendacji opracowanych przez państwa członkowskie w porozumieniu z odpowiednimi komitetami doradczymi.
(3) Belgia, Dania, Niemcy, Francja, Niderlandy, Szwecja i Zjednoczone Królestwo mają bezpośredni interes w zarządzaniu rybołówstwem w Morzu Północnym. Po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Morza Północnego te państwa członkowskie przedstawiły Komisji w dniu 3 czerwca 2016 r. wspólną rekomendację dotyczącą nowego planu w zakresie odrzutów w odniesieniu do niektórych połowów gatunków dennych w Morzu Północnym. Na podstawie tej wspólnej rekomendacji w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2016/2250 3 ustanowiono plan w zakresie odrzutów mający zastosowanie do tych połowów.
(4) Po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Morza Północnego Belgia, Dania, Niemcy, Francja, Niderlandy, Szwecja i Zjednoczone Królestwo przedstawiły Komisji w dniu 31 maja 2017 r. wspólną rekomendację dotyczącą nowego planu w zakresie odrzutów w odniesieniu do połowów gatunków dennych w Morzu Północnym. Wkład naukowy pozyskany od odpowiednich podmiotów naukowych został zweryfikowany przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF). W dniu 8 września odbyło się spotkanie grupy ekspertów składającej się z przedstawicieli 28 państw członkowskich i Komisji oraz Parlamentu Europejskiego w charakterze obserwatora w celu omówienia odnośnych środków.
(5) W związku z nową wspólną rekomendacją należy uchylić rozporządzenie delegowane (UE) 2016/2250.
(6) Środki zaproponowane w nowej wspólnej rekomendacji są zgodne z art. 18 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.
(7) Do celów wspomnianego rozporządzenia Morze Północne obejmuje obszary ICES IIIa i IV. Ponieważ niektóre stada gatunków dennych, istotne dla proponowanego planu w zakresie odrzutów, występują również w wodach UE rejonu ICES IIa, zainteresowane państwa członkowskie zalecają, aby rejon ten został również objęty planem w zakresie odrzutów.
(8) Nowy plan w zakresie odrzutów na rok 2018 powinien zawierać przepisy rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/2250 dotyczące gatunków, które mają być wyładowywane, oraz określić dodatkowe gatunki i połowy, do których obowiązek wyładunku powinien mieć zastosowanie w 2018 r.
(9) W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2016/2250 wprowadzono wyłączenia z uwagi na przeżywalność, zgodnie z art. 15 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 4 , w odniesieniu do połowów homarca w rejonie ICES IIIa, dokonywanych koszami i włokami przy użyciu niektórych urządzeń zapewniających selektywność. Państwa członkowskie dostarczyły dowody naukowe wykazujące wysoki wskaźnik przeżywalności w odniesieniu do połowów homarca przy pomocy włoków dennych. Informacje te zostały przekazane, a STECF stwierdził, że są one wystarczające. W nowej wspólnej rekomendacji sugeruje się dalsze stosowanie tych wyłączeń. W związku z tym należy je zawrzeć w nowym planie w zakresie odrzutów na rok 2018.
(10) W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2016/2250 wprowadzono wyłączenie z uwagi na przeżywalność w odniesieniu do połowów homarca w podobszarze ICES IV przy użyciu niektórych narzędzi połowowych, pod warunkiem że wykorzystywana jest kratownica sieciowa "NetGrid". Zgodnie z tym rozporządzeniem delegowanym państwa członkowskie mające bezpośredni interes w zarządzaniu Morzem Północnym przedstawiają Komisji dodatkowe informacje naukowe potwierdzające wyłączenia w odniesieniu do określonych włoków dennych. Informacje te zostały przekazane, a STECF stwierdził, że uzasadniają one wyłączenia jedynie w miesiącach zimowych i w niektórych obszarach (jednostkach funkcjonalnych ICES). W związku z tym wyłączenie to należy zawrzeć w nowym planie w zakresie odrzutów na rok 2018, ale ograniczyć je do miesięcy zimowych i niektórych jednostek funkcjonalnych ICES.
(11) Nowa wspólna rekomendacja zawiera wyłączenie z uwagi na przeżywalność w odniesieniu do przyłowu w połowach prowadzonych koszami i żakami, jak również w odniesieniu do połowów soli przy użyciu włoków rozpornicowych.
(12) Na podstawie dowodów naukowych przedstawionych we wspólnej rekomendacji i zweryfikowanych przez STECF oraz uwzględniając cechy narzędzia połowowego, praktyk połowowych i danego ekosystemu, wyłączenia te należy zawrzeć w nowym planie w zakresie odrzutów na rok 2018.
(13) Rozporządzeniem delegowanym (UE) 2016/2250 wprowadzono wyłączenia de minimis dotyczące:
- soli złowionej przy użyciu drygawic i sieci skrzelowych w rejonie ICES IIIa, podobszarze ICES IV oraz wodach Unii podobszaru ICES IIa,
- soli złowionej przy użyciu niektórych włoków rozprzowych z panelem flamandzkim w podobszarze ICES IV,
- homarca złowionego przy użyciu niektórych włoków dennych w podobszarze ICES IV oraz wodach Unii rejonu ICES IIa.
W nowej wspólnej rekomendacji sugeruje się dalsze stosowanie wyłączeń de minimis. Należy zatem włączyć te wyłączenia do nowego planu w zakresie odrzutów.
(14) Zgodnie z nową wspólną rekomendacją zaleca się wyłączenie de minimis w odniesieniu do soli, plamiaka, witlinka, dorsza i czarniaka w połączeniu z połowami przy użyciu niektórych włoków dennych w rejonie ICES IIIa, wyłączenie de minimis w odniesieniu do soli, plamiaka, witlinka, dorsza i czarniaka w połączeniu z połowami przy pomocy więcierzy w rejonie ICES IIIa, wyłączenie de minimis w odniesieniu do witlinka i dorsza złowionych przy użyciu włoków dennych w rejonie ICES IVc i wyłączenie de minimis w odniesieniu do witlinka w połowach przy użyciu niektórych włoków dennych w rejonie ICES IIIa.
(15) Na podstawie przekonujących dowodów przedstawionych przez państwa członkowskie w odniesieniu do wymienionych wyłączeń zweryfikowanych przez STECF, który stwierdził, że wyłączenia te zawierały uzasadnione argumenty dowodzące, że dalsza poprawa w zakresie selektywności jest trudna do osiągnięcia lub powodowałaby nieproporcjonalne koszty związane z postępowaniem z niezamierzonymi połowami, należy ustanowić wyłączenia de minimis zgodnie z udziałami procentowymi zaproponowanymi w nowej wspólnej rekomendacji, w granicach określonych w art. 15 ust. 5 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.
(16) Art. 18a rozporządzenia (WE) nr 850/98 upoważnia Komisję do ustalenia, do celów przyjęcia planów w zakresie odrzutów dla gatunków objętych obowiązkiem wyładunku, minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony, by zapewnić ochronę niedojrzałych organizmów morskich. Te minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony mogą, w stosownych przypadkach, być objęte odstępstwem od rozmiarów ustalonych w załączniku XII do rozporządzenia (WE) nr 850/98. W odniesieniu do homarca w rejonie ICES IIIa należy utrzymać minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony określone w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/2440 5 , tj. długość całkowitą wynoszącą 105 mm i długość karapaksu wynoszącą 32 mm. Należy dodać minimalną długość ogona wynoszącą 59 mm na podstawie nowej wspólnej rekomendacji i oceny STECF, w której stwierdza się, że taka długość ogona odpowiada obecnym wartościom w zakresie długości całkowitej i długości karapaksu.
(17) Plany w zakresie odrzutów mogą obejmować również środki techniczne dotyczące połowów lub gatunków objętych obowiązkiem wyładunku. W celu zwiększenia selektywności narzędzi połowowych i zmniejszenia niezamierzonych połowów w cieśninie Skagerrak należy utrzymać szereg środków technicznych, które zostały uzgodnione między Unią a Norwegią w latach 2011 6 i 2012 7 oraz zezwolić na stosowanie urządzenia zapewniającego selektywność SepNep.
(18) W celu zapewnienia właściwej kontroli należy ustanowić określone wymogi dla państw członkowskich dotyczące sporządzania wykazów statków objętych niniejszym rozporządzeniem.
(19) Ponieważ środki określone w niniejszym rozporządzeniu mają bezpośredni wpływ na planowanie okresu połowowego dla statków unijnych oraz na podobną działalność gospodarczą, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu. Niniejsze rozporządzenie powinno obowiązywać od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2018 r. w celu zapewnienia zgodności z ramami czasowymi określonymi w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
W imieniu Komisji | |
Jean-Claude JUNCKER | |
Przewodniczący |