Rozporządzenie delegowane 1222/2014 uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących określenia metody identyfikacji globalnych instytucji o znaczeniu systemowym oraz definiowania podkategorii globalnych instytucji o znaczeniu systemowym

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2014.330.27

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 grudnia 2021 r.

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 1222/2014

z dnia 8 października 2014 r.

uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących określenia metody identyfikacji globalnych instytucji o znaczeniu systemowym oraz definiowania podkategorii globalnych instytucji o znaczeniu systemowym

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniającą dyrektywę 2002/87/WE i uchylającą dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE ¹ , w szczególności jej art. 131 ust. 18,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dyrektywie 2013/36/UE upoważniono właściwe lub wyznaczone organy państw członkowskich do nakładania na globalne instytucje o znaczeniu systemowym surowszych wymogów w zakresie funduszy własnych w celu zrównoważenia wyższego ryzyka, jakie dla systemu finansowego stanowią te instytucje, oraz potencjalnych skutków ich upadku dla podatników. W dyrektywie tej zarysowano niektóre podstawowe zasady metody identyfikacji globalnych instytucji o znaczeniu systemowym oraz kwalifikowania tych instytucji do podkategorii zależnie od ich znaczenia systemowego. W zależności od tej kwalifikacji nakładany na nie będzie dodatkowy wymóg w zakresie kapitału podstawowego Tier I - bufor globalnych instytucji o znaczeniu systemowym. Ta metoda identyfikacji i kwalifikowania globalnych instytucji o znaczeniu systemowym opiera się na pięciu kategoriach mierzących systemowe znaczenie danego banku dla globalnego rynku finansowego i została ona uściślona w niniejszym rozporządzeniu.

(2) Aby postępować zgodnie z podejściem przyjętym w dyrektywie 2013/36/UE, niniejsze rozporządzenie powinno uwzględniać standardy Bazylejskiego Komitetu ds. Nadzoru Bankowego dotyczące metody oceny banków globalnych o znaczeniu systemowym oraz surowszego wymogu dotyczącego zdolności do pokrycia strat, których podstawę stanowią ramy dla globalnych instytucji finansowych o znaczeniu systemowym ustanowione przez Radę Stabilności Finansowej w następstwie raportu "Ograniczenie pokusy nadużycia stwarzanej przez instytucje finansowe o znaczeniu systemowym - zalecenia i ramy czasowe przedstawione przez Radę Stabilności Finansowej".

(3) W dyrektywie 2013/36/UE jasno określono, że metoda identyfikacji i kwalifikowania jest zharmonizowana we wszystkich państwach członkowskich dzięki stosowaniu jednolitych i przejrzystych parametrów służących ustalaniu ogólnego wyniku danego podmiotu w celu zmierzenia jego znaczenia systemowego. Aby sprawić, by próba banków i grup bankowych - zarówno działających w Unii, jak i działających na podstawie zezwolenia udzielonego w państwach trzecich - stanowiąca odniesienie służące odzwierciedleniu globalnego systemu finansowego była jednolita w całej Unii, Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB) powinien określić tę próbę. Wykluczanie z tej próby i dodawanie do niej w oparciu o ocenę w ramach nadzoru powinno mieć miejsce wyłącznie w celu zapewnienia jej funkcjonowania jako punktu odniesienia i nie powinno wynikać z innych względów.

(4) Procedura identyfikacji globalnych instytucji o znaczeniu systemowym powinna opierać się na porównywalnych danych i uwzględniać to, że instytucje potrzebują jasnego określenia, czy i w jakim zakresie będzie miał do nich zastosowanie wymóg bufora, a zatem ramy czasowe i procedury odnoszące się do tego procesu powinny stanowić część metody. Ponieważ jednak identyfikacja globalnych instytucji o znaczeniu systemowym powinna opierać się na aktualnych danych dotyczących próby dużych grup bankowych, z których część działa na podstawie zezwolenia udzielonego w państwach trzecich, potrzebne dane nie będą dostępne wcześniej niż w drugiej połowie każdego roku. Aby umożliwić instytucjom spełnienie wymagań wynikających z ich statusu globalnych instytucji o znaczeniu systemowym, wymóg bufora powinien stawać się skuteczny po upływie około jednego roku od ich identyfikacji jako globalnych instytucji o znaczeniu systemowym.

(5) W dyrektywie 2013/36/UE ustanowiono pięć kategorii służących pomiarowi znaczenia systemowego, składających się z wymiernych wskaźników. W celu zminimalizowania obciążenia administracyjnego dla instytucji i organów kategorie te są identyczne z kategoriami stosowanymi przez Bazylejski Komitet ds. Nadzoru Bankowego. Przy uściślaniu wymiernych wskaźników w niniejszym rozporządzeniu należy stosować to samo podejście. Wskaźniki należy tak wybrać, aby odzwierciedlały różne aspekty potencjalnych negatywnych skutków upadku danego podmiotu i jego krytyczne dla stabilności systemu finansowego funkcje. Układem odniesienia dla oceny znaczenia systemowego powinny być globalne rynki finansowe i gospodarka światowa.

(6) Aby określić precyzyjną metodę identyfikacji i kwalifikowania globalnych instytucji o znaczeniu systemowym zgodnie z podstawowymi zasadami ustanowionymi w dyrektywie 2013/36/UE, ważne jest jasne określenie pojęć "odnośny podmiot", "wartość wskaźnika", "mianownik" i "graniczny wynik" poprzez zdefiniowanie ich na potrzeby niniejszego rozporządzenia.

(7) Znaczenie systemowe każdej grupy bankowej mierzone przy pomocy wskaźników na zasadzie skonsolidowanej należy wyrażać jako indywidualny ogólny wynik dla danego roku, będący miarą jej pozycji względem pozostałych podmiotów wchodzących w skład próby. W oparciu o ten ogólny wynik należy identyfikować banki jako globalne instytucje o znaczeniu systemowym i kwalifikować je do podkategorii, do których mają zastosowanie różne wymogi bufora kapitałowego. Przy obliczaniu wyniku jako średniej wyników w poszczególnych kategoriach każdej z pięciu kategorii należy przypisać wagę wynoszącą 20 %. Do kategorii zastępowalności należy zastosować ograniczenie na potrzeby obliczania ogólnego wyniku z uwagi na to, że - na podstawie analizy danych do roku 2013 włącznie - kategoria ta okazała się mieć nieproporcjonalnie wysoki wpływ na wynik banków, które mają dominującą pozycję w zakresie świadczenia usług płatniczych oraz usług gwarantowania emisji i przechowywania aktywów.

(8) Odpowiednie organy powinny mieć możliwość stosowania należytej oceny w ramach nadzoru w celu przekwalifikowania globalnej instytucji o znaczeniu systemowym z niższej podkategorii do wyższej podkategorii lub w celu uznania danego podmiotu za globalną instytucję o znaczeniu systemowym, której ogólny wynik jest niższy od granicznego wyniku najniższej podkategorii. Ponieważ cel takiej identyfikacji poprzez ocenę w ramach nadzoru jest taki sam jak cel zwykłej procedury ustalania wyników, kryterium, na którym ma się opierać ta ocena, powinno również być znaczenie systemowe banku dla globalnego rynku finansowego i gospodarki światowej, zgodnie z metodą stosowaną przez Bazylejski Komitet ds. Nadzoru Bankowego. Ryzyko upadku banku nie powinno stanowić kryterium, ponieważ jest już ono uwzględnione w innych wymogach ostrożnościowych, między innymi w ramach łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko oraz, w stosownych przypadkach, w dodatkowych wymogach w zakresie funduszy własnych takich jak bufor ryzyka systemowego.

(9) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez EUNB.

(10) EUNB przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o wydanie opinii do Grupy Interesariuszy powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 ² .

(11) Niniejsze rozporządzenie powinno się stosować od dnia 1 stycznia 2015 r., ponieważ wymóg utrzymywania bufora globalnych instytucji o znaczeniu systemowym ustanowiony w art. 131 ust. 4 dyrektywy 2013/36/UE będzie stosowany i stopniowo wprowadzany od dnia 1 stycznia 2016 r. W związku z powyższym - oraz w celu poinformowania w odpowiednim czasie instytucji o buforze globalnych instytucji o znaczeniu systemowym mającym wobec nich zastosowanie i zapewnienia im wystarczającego czasu na pozyskanie wymaganego kapitału - najpóźniej z początkiem 2015 r. należy zidentyfikować globalne instytucje o znaczeniu systemowym.

(12) Wymóg bufora globalnych instytucji o znaczeniu systemowym powinien być wprowadzany stopniowo w okresie trzech lat zgodnie z art. 162 ust. 5 dyrektywy 2013/36/UE: pierwszy etap stosowania wymogu, o którym mowa w art. 162 ust. 5 lit. a) dyrektywy 2013/36/UE, powinien się rozpocząć w dniu 1 stycznia 2016 r. w odniesieniu do tych globalnych instytucji o znaczeniu systemowym, które zostały zidentyfikowane przez odpowiednie organy z początkiem 2015 r., na podstawie danych z końca lat obrachunkowych sprzed lipca 2014 r. Drugi etap stosowania wymogu bufora globalnych instytucji o znaczeniu systemowym, o którym mowa w art. 162 ust. 5 lit. b) dyrektywy 2013/36/UE, powinien się rozpocząć w dniu 1 stycznia 2017 r. w odniesieniu do tych globalnych instytucji o znaczeniu systemowym, które zostały zidentyfikowane przez odpowiednie organy do końca 2015 r. lub najpóźniej z początkiem 2016 r., na podstawie danych z końca lat obrachunkowych sprzed lipca 2015 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Przedmiot i zakres

W niniejszym rozporządzeniu określa się metodę, zgodnie z którą organ państwa członkowskiego, o którym mowa w art. 131 ust. 1 dyrektywy 2013/36/UE (zwany dalej "odpowiednim organem"), identyfikuje, na zasadzie skonsolidowanej, odnośny podmiot jako globalną instytucję o znaczeniu systemowym, oraz metodę definiowania podkategorii globalnych instytucji o znaczeniu systemowym i ich kwalifikowania do tych podkategorii na podstawie ich znaczenia systemowego, a także, jako część metody, ramy czasowe i dane, które należy stosować na potrzeby identyfikacji.

Artykuł  2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) 3  "odnośny podmiot" oznacza grupę, na której czele stoi unijna instytucja dominująca, unijna dominująca finansowa spółka holdingowa, unijna dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej lub instytucja, która nie jest jednostką zależną unijnej instytucji dominującej, unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej ani unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej;

2) "wartość wskaźnika" oznacza indywidualną wartość wskaźnika dla każdego wskaźnika określonego w art. 6 i dla każdego odnośnego podmiotu wchodzącego w skład próby, a dla każdego banku działającego na podstawie zezwolenia udzielonego w państwie trzecim - porównywalną indywidualną wartość podaną do wiadomości publicznej zgodnie ze standardami uzgodnionymi na poziomie międzynarodowym;

3) "mianownik" oznacza dla każdego wskaźnika całkowitą łączną wartość wartości wskaźników odnośnych podmiotów i banków działających na podstawie zezwolenia udzielonego w państwach trzecich, wchodzących w skład próby;

4) "graniczny wynik" oznacza wartość wyniku określającą najniższą granicę oraz granice między pięcioma podkategoriami zdefiniowanymi w art. 131 ust. 9 dyrektywy 2013/36/UE.

Artykuł  3

Wspólne parametry metody

1. EUNB określa próbę instytucji lub grup, których wartości wskaźników należy stosować jako wartości referencyjne reprezentujące globalny sektor bankowy na potrzeby obliczania wyników, uwzględniając standardy uzgodnione na poziomie międzynarodowym, w szczególności próbę stosowaną przez Bazylejski Komitet ds. Nadzoru Bankowego do celów identyfikacji banków globalnych o znaczeniu systemowym, i do dnia 31 lipca każdego roku powiadamia odpowiednie organy o odnośnych podmiotach włączonych do próby.

Próba, w której skład wchodzą odnośne podmioty i banki działające na podstawie zezwolenia udzielonego w państwach trzecich, obejmuje 75 największych jednostek z tego zbioru wybranych na podstawie całkowitej ekspozycji zdefiniowanej w art. 6 ust. 1, a także odnośne podmioty, które w poprzednim roku zostały uznane za globalne instytucje o znaczeniu systemowym, i banki w państwach trzecich, które również w poprzednim roku zostały uznane za banki globalne o znaczeniu systemowym.

EUNB wyklucza lub dodaje odnośne podmioty lub banki działające na podstawie zezwolenia udzielonego w państwach trzecich, jeżeli jest to niezbędne - i w stopniu, w jakim jest to niezbędne - do zapewnienia odpowiedniego układu odniesienia dla oceny znaczenia systemowego, odzwierciedlającego globalne rynki finansowe i gospodarkę światową, uwzględniając standardy uzgodnione na poziomie międzynarodowym, w tym próbę stosowaną przez Bazylejski Komitet ds. Nadzoru Bankowego.

2. 4  Nie później niż w dniu 31 lipca każdego roku odpowiedni organ zgłasza EUNB wartości wskaźników dla każdego odnośnego podmiotu działającego na podstawie zezwolenia udzielonego na obszarze jego jurysdykcji, którego miara ekspozycji całkowitej, obliczona zgodnie z art. 429 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 ⁵ , przekracza 200 mld EUR. Wartości wskaźników są gromadzone przez odpowiedni organ z uwzględnieniem dalszych specyfikacji danych bazowych określonych w wytycznych opracowanych przez EUNB na podstawie art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 ⁶ . Odpowiedni organ zapewnia, aby wartości wskaźników były identyczne z wartościami przekazanymi do Bazylejskiego Komitetu Nadzoru Bankowego.

3. EUNB oblicza mianowniki na podstawie wartości wskaźników zgłoszonych przez odpowiedni organ na podstawie ust. 2, uwzględniając standardy uzgodnione na poziomie międzynarodowym, w szczególności mianowniki opublikowane przez Bazylejski Komitet ds. Nadzoru Bankowego dla danego roku, i powiadamia o nich odpowiednie organy. Mianownikiem wskaźnika jest łączna suma wartości wskaźników dla wszystkich wchodzących w skład próby odnośnych podmiotów i banków działających na podstawie zezwolenia udzielonego w państwach trzecich, zgłoszonych w odniesieniu do odnośnych podmiotów na podstawie ust. 2 i ujawnionych na dzień 31 lipca odnośnego roku przez banki działające na podstawie zezwolenia udzielonego w państwach trzecich.

Artykuł  4  ⁷  

Procedura identyfikacji

1. Nie później niż w dniu 1 września każdego roku odpowiedni organ oblicza wyniki odnośnych podmiotów włączonych do próby, o której powiadomił EUNB, które to podmioty działają na podstawie zezwolenia udzielonego na obszarze jego jurysdykcji.

2. W przypadku gdy odpowiedni organ, kierując się należytym osądem nadzorczym, przenosi globalną instytucję o znaczeniu systemowym z niższej podkategorii do wyższej podkategorii lub kwalifikuje odnośny podmiot jako globalną instytucję o znaczeniu systemowym zgodnie z art. 131 ust. 10, odpowiednio, lit. a) lub b) dyrektywy 2013/36/UE, odpowiedni organ przekazuje EUNB szczegółowe pisemne uzasadnienie takiej kwalifikacji nie później niż w dniu 1 listopada każdego roku.

3. W przypadku gdy odpowiedni organ, kierując się należytym osądem nadzorczym, przenosi globalną instytucję o znaczeniu systemowym z wyższej podkategorii do niższej podkategorii zgodnie z art. 131 ust. 10 lit. c) dyrektywy 2013/36/UE, odpowiedni organ przekazuje EUNB szczegółowe pisemne uzasadnienie takiej kwalifikacji nie później niż w dniu 30 września każdego roku.

4. Przeniesienie lub kwalifikacja, o których mowa w ust. 2, stają się skuteczne od dnia 1 stycznia drugiego roku następującego po roku kalendarzowym, w którym właściwe organy powiadomiono o mianownikach zgodnie z art. 3 ust. 3. W przypadku gdy globalną instytucję o znaczeniu systemowym zaklasyfikowano do podkategorii niższej niż kategoria, do której zaklasyfikowano ją w procesie identyfikacji w poprzednim roku, niższy wymóg bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym zaczyna obowiązywać od dnia 1 stycznia roku następującego po tym przeniesieniu, chyba że odpowiedni organ, kierując się należytym osądem nadzorczym, opóźni stosowanie tego wymogu do daty, o której mowa w zdaniu pierwszym niniejszego ustępu.

5. Identyfikacja odnośnego podmiotu jako globalnej instytucji o znaczeniu systemowym przez odpowiedni organ obejmuje swym zakresem identyfikatory podmiotów prawnych (LEI) wszystkich podmiotów prawnych objętych zakresem konsolidacji ostrożnościowej danej globalnej instytucji o znaczeniu systemowym. Odnośny podmiot zidentyfikowany przez odpowiedni organ ujawnia odpowiedniemu organowi do dnia 1 marca roku następującego po roku, w którym przeprowadzono proces identyfikacji, strukturę swojej grupy, przedstawiając, w miarę dostępności, LEI wszystkich skonsolidowanych podmiotów w grupie. Odnośny podmiot zapewnia stałą aktualizację struktury swojej grupy ujawnionej za pośrednictwem globalnej bazy danych LEI.

Artykuł  5

Identyfikacja podmiotu jako globalnej instytucji o znaczeniu systemowym, ustalanie wyników i kwalifikowanie do podkategorii

1. Podstawą wartości wskaźników dla odnośnego podmiotu są zgłoszone dane z końca poprzedniego roku obrachunkowego, na zasadzie skonsolidowanej, a dla banków działających na podstawie zezwolenia udzielonego w państwach trzecich - dane ujawnione zgodnie ze standardami uzgodnionymi na poziomie międzynarodowym. Odpowiednie organy mogą stosować wartości wskaźników odnośnych podmiotów, dla których koniec roku obrachunkowego przypada w dniu 30 czerwca, na podstawie ich sytuacji na dzień 31 grudnia.

1a. 8  Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 wartości wskaźników, o których mowa w art. 6 ust. 1, art. 6 ust. 2 lit. a), b) i c) oraz art. 6 ust. 4 lit. a) i b), obejmują również jednostki zależne będące zakładami ubezpieczeń.

2. 9  Odpowiedni organ ustala wynik każdego odnośnego podmiotu wchodzącego w skład próby jako średnią arytmetyczną wyników w poszczególnych kategoriach, przy czym maksymalny wynik w kategorii mierzącej zastępowalność wynosi 500 punktów bazowych.

Wynik w każdej kategorii, z wyjątkiem kategorii mierzącej zastępowalność usług i infrastruktury finansowej zapewnianych przez grupę, oblicza się jako średnią arytmetyczną wartości będących wynikiem podzielenia każdej wartości wskaźnika dla tej kategorii przez mianownik wskaźnika przekazany przez EUNB.

Wynik dla kategorii mierzącej zastępowalność usług i infrastruktury finansowej zapewnianych przez grupę oblicza się jako średnią ważoną wartości wskaźników dla tej kategorii. W tym celu wskaźnikom dotyczącym przechowywanych aktywów, o których mowa w art. 6 ust. 3 lit. a), oraz działalności płatniczej, o której mowa w art. 6 ust. 3 lit. b), przypisuje się pełną wagę, a wskaźnikom dotyczącym transakcji gwarantowanych na rynkach akcji i papierów dłużnych, o których mowa w art. 6 ust. 3 lit. c), oraz wolumenu obrotu, o którym mowa w art. 6 ust. 3 lit. d), przypisuje się wagę w wysokości 50 %.

Wyniki wyraża się w punktach bazowych i zaokrągla do najbliższego całego punktu bazowego.

3. Najniższy graniczny wynik wynosi 130 punktów bazowych. Podkategorie wyznacza się w następujący sposób:

a) podkategoria 1 obejmuje wyniki od 130 do 229 punktów bazowych;

b) podkategoria 2 obejmuje wyniki od 230 do 329 punktów bazowych;

c) podkategoria 3 obejmuje wyniki od 330 do 429 punktów bazowych;

d) podkategoria 4 obejmuje wyniki od 430 do 529 punktów bazowych;

e) podkategoria 5 obejmuje wyniki od 530 do 629 punktów bazowych.

4. Odpowiedni organ identyfikuje odnośny podmiot jako globalną instytucję o znaczeniu systemowym, jeżeli wynik tego podmiotu jest równy lub wyższy od najniższego granicznego wyniku. Podstawę decyzji o uznaniu odnośnego podmiotu za globalną instytucję o znaczeniu systemowym w wyniku dokonania należytej oceny w ramach nadzoru zgodnie z art. 131 ust. 10 lit. b) dyrektywy 2013/36/UE stanowi ocena, czy upadek tego podmiotu miałby znaczny niekorzystny wpływ na globalny rynek finansowy i gospodarkę światową.

5. Odpowiedni organ kwalifikuje globalną instytucję o znaczeniu systemowym do danej podkategorii w zależności od jej wyniku. Podstawę decyzji o przeniesieniu globalnej instytucji o znaczeniu systemowym z niższej podkategorii do wyższej podkategorii w wyniku dokonania należytej oceny w ramach nadzoru zgodnie z art. 131 ust. 10 lit. a) dyrektywy 2013/36/UE stanowi ocena, czy jej upadek miałby bardziej niekorzystny wpływ na globalny rynek finansowy i gospodarkę światową.

5a. 10  Odpowiedni organ ustala dodatkowy ogólny wynik dla każdego odnośnego podmiotu prowadzącego działalność transgraniczną w uczestniczących państwach członkowskich, o których mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 ¹¹  , postępując zgodnie z procedurą określoną w ust. 2 niniejszego artykułu, ale zastępuje wartości wskaźników dla odnośnego podmiotu, o których mowa w art. 6 ust. 5 lit. a) i b), wartościami wskaźników obliczonymi zgodnie z akapitem drugim niniejszego ustępu oraz zastępuje odnośne mianowniki skorygowanymi mianownikami przekazanymi przez EUNB.

Do celów akapitu pierwszego odpowiedni organ uznaje za krajowe wszystkie roszczenia i zobowiązania wobec kontrahentów mających siedzibę w uczestniczących państwach członkowskich, o których mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 806/2014. W odniesieniu do kategorii, o których mowa w art. 131 ust. 2 lit. a)-d) dyrektywy 2013/36/UE, odpowiedni organ uwzględnia te same niezmienione wartości wskaźników zgłoszone przez odnośny podmiot i mianowniki przekazane przez EUNB.

5b. 12  Na podstawie dodatkowego ogólnego wyniku, o którym mowa w ust. 5a, decyzję o przeniesieniu globalnej instytucji o znaczeniu systemowym z wyższej podkategorii do niższej podkategorii podejmuje się - kierując się należytym osądem nadzorczym zgodnie z art. 131 ust. 10 lit. c) dyrektywy 2013/36/Ue - w oparciu o ocenę, czy upadłość globalnej instytucji o znaczeniu systemowym miałaby mniejszy negatywny wpływ na globalny rynek finansowy i gospodarkę światową. W ocenie tej uwzględnia się, w stosownych przypadkach, wszelkie opinie lub zastrzeżenia przyjęte przez komitet bazylejski zgodnie z jego publicznie dostępną metodą oceny systemowego znaczenia globalnych banków o znaczeniu systemowym.

Dodatkowy ogólny wynik, o którym mowa w ust. 5a, może decydować o przeniesieniu globalnej instytucji o znaczeniu systemowym przez odpowiedni organ do kolejnej niższej podkategorii, o której mowa w ust. 3 niniejszego artykułu. Globalną instytucję o znaczeniu systemowym można przenieść do podkategorii niższej o maksymalnie jeden poziom.

6. 13  Decyzje, o których mowa w ust. 4, 5 i 5b, muszą być poparte pomocniczymi wskaźnikami, które nie mogą być wskaźnikami prawdopodobieństwa upadłości odnośnego podmiotu. Takie decyzje podejmuje się w oparciu o dobrze udokumentowane i dające się zweryfikować informacje ilościowe i jakościowe.

Artykuł  6  ¹⁴

Wskaźniki

1. Kategoria mierząca wielkość grupy składa się z jednego wskaźnika równego całkowitej ekspozycji grupy.

2. Kategoria mierząca wzajemne powiązania grupy z systemem finansowym składa się z wszystkich następujących wskaźników:

a) aktywa w obrębie systemu finansowego;

b) pasywa w obrębie systemu finansowego;

c) papiery wartościowe znajdujące się w obrocie.

3. Kategoria mierząca zastępowalność usług lub infrastruktury finansowej zapewnianych przez grupę składa się z wszystkich następujących wskaźników:

a) przechowywane aktywa;

b) działalność płatnicza;

c) transakcje gwarantowane na rynkach akcji i papierów dłużnych;

d) 15  wolumen obrotu.

4. Kategoria mierząca złożoność grupy składa się z wszystkich następujących wskaźników:

a) wartość nominalna instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym;

b) aktywa klasyfikowane na poziomie 3 hierarchii wartości godziwej mierzonej zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1255/2012 ¹⁶ ;

c) papiery wartościowe przeznaczone do obrotu i dostępne do sprzedaży.

5. Kategoria mierząca transgraniczną działalność grupy składa się z wszystkich następujących wskaźników:

a) należności transgraniczne;

b) zobowiązania transgraniczne.

6. W odniesieniu do zgłaszanych danych wyrażonych w walutach innych niż euro odpowiedni organ stosuje odpowiedni kurs walutowy, uwzględniając referencyjny kurs walutowy publikowany przez Europejski Bank Centralny, obowiązujący w dniu 31 grudnia, oraz standardy międzynarodowe. W odniesieniu do wskaźnika działalności płatniczej, o którym mowa w ust. 3 lit. b), odpowiedni organ stosuje średnie kursy walutowe dla odnośnego roku.

Artykuł  7  ¹⁷

 (uchylony).

Artykuł  8

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2015 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 8 października 2014 r.

	W imieniu Komisji
	José Manuel BARROSO
	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK ¹⁸  

(uchylony)

¹ Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338.

² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U L 331 z 15.12.2010, s. 12).

³ Art. 2 pkt 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 539/2021 z dnia 11 lutego 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.108.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 marca 2021 r.

⁴ Art. 3 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 539/2021 z dnia 11 lutego 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.108.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 marca 2021 r.

⁵ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1).

⁶ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12).

⁷ Art. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 539/2021 z dnia 11 lutego 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.108.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 marca 2021 r.

⁸ Art. 5 ust. 1a dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a rozporządzenia nr 539/2021 z dnia 11 lutego 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.108.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 grudnia 2021 r.

⁹ Art. 5 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. b rozporządzenia nr 539/2021 z dnia 11 lutego 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.108.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 grudnia 2021 r.

¹⁰ Art. 5 ust. 5a dodany przez art. 1 pkt 4 lit. c rozporządzenia nr 539/2021 z dnia 11 lutego 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.108.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 marca 2021 r.

¹¹ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. L 225 z 30.7.2014, s. 1).

¹² Art. 5 ust. 5b dodany przez art. 1 pkt 4 lit. c rozporządzenia nr 539/2021 z dnia 11 lutego 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.108.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 marca 2021 r.

¹³ Art. 5 ust. 6:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2016/1608 z dnia 17 maja 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.240.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 września 2016 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. d rozporządzenia nr 539/2021 z dnia 11 lutego 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.108.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 marca 2021 r.

¹⁴ Art. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2016/1608 z dnia 17 maja 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.240.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 września 2016 r.

¹⁵ Art. 6 ust. 3 lit. d) dodana przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 539/2021 z dnia 11 lutego 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.108.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 grudnia 2021 r.

¹⁶ Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1255/2012 z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Międzynarodowego Standardu Rachunkowości (MSR) 12, Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) 1 i 13 oraz Interpretacji Komitetu ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej (KIMSF) 20 (Dz.U. L 360 z 29.12.2012, s. 78).

¹⁷ Art. 7 uchylony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 539/2021 z dnia 11 lutego 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.108.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 marca 2021 r.

¹⁸ Załącznik uchylony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2016/1608 z dnia 17 maja 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.240.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 września 2016 r.