Sekcja 11 - Pomoc na kulturę i zachowanie dziedzictwa kulturowego - Rozporządzenie 651/2014 uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2014.187.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 lipca 2023 r.

SEKCJA  11

Pomoc na kulturę i zachowanie dziedzictwa kulturowego

Artykuł  53

Pomoc na kulturę i zachowanie dziedzictwa kulturowego

1. Pomoc na kulturę i zachowanie dziedzictwa kulturowego jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 Traktatu i wyłączona z obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki ustanowione w niniejszym artykule i w rozdziale I.

2. Pomoc jest udzielana na następujące cele i działania kulturalne:

a) 482  muzea, archiwa, biblioteki, ośrodki lub przestrzenie kulturalne i artystyczne, teatry, kina, opery, sale koncertowe, inne organizacje wystawiające widowiska sceniczne, instytucje odpowiedzialne za dziedzictwo filmowe oraz inne podobne infrastruktury, organizacje i instytucje kulturalne i artystyczne;

b) materialne zasoby dziedzictwa kulturowego, w tym wszelkie formy ruchomego i nieruchomego dziedzictwa kulturowego, obiekty archeologiczne, pomniki, obiekty i budynki historyczne; dziedzictwo naturalne związane z dziedzictwem kulturowym lub jeśli zostały formalnie uznane za dziedzictwo kulturowe lub naturalne przez właściwe organy publiczne państwa członkowskiego;

c) niematerialne zasoby dziedzictwa kulturowego w dowolnej formie, w tym zwyczaje ludowe i rękodzieło;

d) wydarzenia i spektakle kulturalne lub związane ze sztuką, festiwale, wystawy i inne podobne działania związane z kulturą;

e) edukacja kulturalna i artystyczna, jak również promowanie lepszego zrozumienia znaczenia ochrony i propagowania różnorodnych form wyrazu kulturowego, za pośrednictwem programów edukacyjnych oraz programów zwiększających świadomość społeczeństwa, m.in. przy zastosowaniu nowych technologii;

f) tworzenie, redagowanie, produkcja, dystrybucja, digitalizacja i publikacja utworów muzycznych i literackich, w tym przekładów.

3. Pomoc może przybrać formę:

a) pomocy inwestycyjnej, w tym pomocy na budowę lub modernizację infrastruktury kulturalnej;

b) pomocy operacyjnej.

4. W przypadku pomocy inwestycyjnej za koszty kwalifikowalne uznaje się koszty inwestycji w rzeczowe aktywa trwałe i wartości niematerialne i prawne, w tym:

a) koszty budowy, modernizacji, nabycia, konserwacji lub poprawy infrastruktury, jeżeli w skali roku przynajmniej 80 % czasu lub przestrzeni tej infrastruktury jest wykorzystywane do celów związanych z kulturą;

b) koszty nabycia, w tym leasingu, przekazania własności lub fizycznej relokacji dziedzictwa kulturowego;

c) koszty zabezpieczenia, ochrony, renowacji i odnowy materialnych i niematerialnych zasobów dziedzictwa kulturowego, w tym dodatkowe koszty przechowywania w odpowiednich warunkach, specjalnych narzędzi, materiałów oraz koszty dokumentacji, badań, digitalizacji i publikacji;

d) koszty poprawy dostępu do dziedzictwa kulturowego, w tym koszty digitalizacji i innych nowych technologii, koszty poprawy dostępu dla osób o specjalnych potrzebach (w szczególności rampy i windy dla niepełnosprawnych, objaśnienia w języku Braille'a i eksponaty dotykowe w muzeach) oraz promowania różnorodności kulturowej w odniesieniu do prezentacji, programów i odwiedzających;

e) koszty projektów i działań kulturalnych, programów współpracy i wymiany oraz dotacje, w tym koszty procedur wyboru, promocji oraz koszty ponoszone bezpośrednio w wyniku projektu;

5. W przypadku pomocy operacyjnej za koszty kwalifikowalne uznaje się:

a) koszty instytucji kulturalnej lub obiektu dziedzictwa kulturowego związane z ciągłymi lub okresowymi działaniami, takimi jak wystawy, spektakle i wydarzenia oraz podobne działania kulturalne mające miejsce w ramach podstawowej działalności gospodarczej;

b) koszty edukacji kulturalnej i artystycznej, jak również koszty promowania lepszego zrozumienia znaczenia ochrony i propagowania różnorodnych form wyrazu kulturowego za pośrednictwem programów edukacyjnych oraz programów zwiększających świadomość społeczeństwa, m.in. przy zastosowaniu nowych technologii;

c) koszty poprawy dostępu społeczeństwa do instytucji kultury lub obiektów dziedzictwa kulturowego i działań, w tym koszty digitalizacji i stosowania nowych technologii, a także koszty poprawy dostępności dla osób niepełnosprawnych;

d) koszty operacyjne bezpośrednio związane z projektem lub działaniem kulturalnym, np. wynajem lub dzierżawa nieruchomości lub obiektów kulturalnych, koszty podróży i materiałów bezpośrednio związanych z projektem lub działaniem kulturalnym, koszty struktur architektonicznych na potrzeby wystaw i dekoracji scenicznych, wypożyczenie, dzierżawa i amortyzacja narzędzi, oprogramowania i sprzętu, koszty praw dostępu do utworów chronionych prawem autorskim oraz innych powiązanych treści chronionych prawem własności intelektualnej, koszty promocji oraz koszty ponoszone bezpośrednio w wyniku projektu lub działalności; koszty amortyzacji i koszty finansowania są kwalifikowalne tylko wówczas, gdy nie zostały objęte pomocą inwestycyjną;

e) koszty personelu pracującego na rzecz instytucji kulturalnej lub obiektu dziedzictwa kulturowego lub projektu;

f) koszty usług doradczych i wspierających świadczonych przez konsultantów zewnętrznych i usługodawców, ponoszone bezpośrednio w wyniku projektu lub działalności.

6. W przypadku pomocy inwestycyjnej kwota pomocy nie przekracza różnicy między kosztami kwalifikowalnymi a zyskiem operacyjnym z inwestycji. Zysk operacyjny odlicza się od kosztów kwalifikowalnych ex ante, na podstawie rozsądnych prognoz, albo przy użyciu mechanizmu wycofania. Operator infrastruktury ma prawo zatrzymać rozsądny zysk przez odnośny okres.

7. W przypadku pomocy operacyjnej kwota pomocy nie przekracza poziomu, który jest konieczny, by pokryć straty operacyjne i rozsądny zysk w odnośnym okresie. Powyższe należy zapewnić na zasadzie ex ante, na podstawie rozsądnych prognoz, lub przy zastosowaniu mechanizmu wycofania.

8. 483  W przypadku pomocy nieprzekraczającej 2,2 mln EUR jako alternatywę do zastosowania metody, o której mowa w ust. 6 i 7, maksymalną kwotę pomocy można ustalić na poziomie 80 % kosztów kwalifikowalnych.

9. 484  W przypadku działalności zdefiniowanej w ust. 2 lit. f), maksymalna kwota pomocy nie może przekraczać ani różnicy między kosztami kwalifikowalnymi a zdyskontowanymi przychodami projektu ani 70 % kosztów kwalifikowalnych. Przychody odlicza się od kosztów kwalifikowalnych na zasadzie ex ante albo przy użyciu mechanizmu wycofania. Kosztami kwalifikowalnymi są koszty publikacji muzyki i literatury, w tym wynagrodzenie autorów (koszty praw autorskich), tłumaczy, wydawców, inne koszty redakcyjne (korekta tekstu, rewizja), koszty związane z opracowaniem układu tekstu i przygotowaniem do druku oraz koszty drukowania lub publikacji on-line.

10. Pomoc dla prasy i magazynów, niezależnie od tego, czy są one publikowane w wersji papierowej czy elektronicznej, nie kwalifikuje się do objęcia zakresem niniejszego artykułu.

Artykuł  54

Programy pomocy na rzecz utworów audiowizualnych

1. Programy pomocy na wspieranie opracowania scenariuszy, rozwijania projektów, produkcji, dystrybucji i promocji utworów audiowizualnych są zgodne z rynkiem wewnętrznym zgodnie z art. 107 ust. 3 Traktatu i wyłączone z obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki ustanowione w niniejszym artykule i w rozdziale I.

2. Pomoc przeznaczona jest na wspieranie produktu kulturowego. Aby uniknąć wyraźnych błędów przy kwalifikowaniu produktu jako kulturowego, każde państwo członkowskie wprowadza skuteczne procedury, takie jak wybór wniosków przez jedną lub większą liczbę osób, którym powierzono dokonanie wyboru lub weryfikację poprzez odniesienie do szeregu z góry określonych kryteriów kulturalnych.

3. Pomoc może przybrać formę:

a) pomocy na produkcję utworów audiowizualnych;

b) pomocy przedprodukcyjnej; oraz

c) pomocy dystrybucyjnej.

4. 485  Jeżeli państwo członkowskie uzależnia pomoc od obowiązku terytorialnego wykorzystania środków, to w ramach programów pomocy na rzecz produkcji utworów audiowizualnych można:

a) wymagać, aby na terytorium państwa członkowskiego przyznającego pomoc wydano do 160 % pomocy przyznanej na produkcję danego utworu audiowizualnego; lub

b) obliczać pomoc przyznaną na produkcję danego utworu audiowizualnego jako odsetek wydatków na działalność produkcyjną w państwie członkowskim przyznającym pomoc, zazwyczaj w przypadku programów pomocy w formie zachęt podatkowych.

W obu przypadkach maksymalne wydatki objęte obowiązkiem terytorialnego wykorzystania środków w żadnym wypadku nie przekraczają 80 % łącznego budżetu produkcji.

W przypadku projektów kwalifikujących się do pomocy państwo członkowskie może także wymagać minimalnego poziomu działalności produkcyjnej na danym terytorium, ale poziom ten nie może przekraczać 50 % łącznego budżetu produkcji.

5. Za koszty kwalifikowalne uznaje się:

a) w przypadku pomocy na produkcję: łączne koszty produkcji utworów audiowizualnych, w tym koszty poprawy dostępu dla osób niepełnosprawnych;

b) w przypadku pomocy przedprodukcyjnej: koszty opracowania scenariusza i rozwoju utworów audiowizualnych;

c) w przypadku pomocy na dystrybucję: koszty dystrybucji i promocji utworów audiowizualnych.

6. Intensywność pomocy na produkcję utworów audiowizualnych nie przekracza 50 % kosztów kwalifikowalnych.

7. Intensywność pomocy można zwiększyć następująco:

a) do 60 % kosztów kwalifikowalnych w przypadku produkcji transgranicznych finansowanych przez więcej niż jedno państwo członkowskie oraz z udziałem producentów z więcej niż jednego państwa członkowskiego;

b) do 100 % kosztów kwalifikowalnych w przypadku trudnych utworów audiowizualnych i koprodukcji z udziałem krajów z listy Komitetu Pomocy Rozwojowej (DAC) OECD.

8. Intensywność pomocy przedprodukcyjnej nie przekracza 100 % kosztów kwalifikowalnych. Jeżeli scenariusz lub projekt objęty pomocą przedprodukcyjną zostaje wykorzystany do produkcji utworu audiowizualnego, takiego jak film, to koszty przedprodukcyjne wlicza się do łącznego budżetu i uwzględnia podczas obliczania intensywności pomocy. Intensywność pomocy dystrybucyjnej jest taka sama jak intensywność pomocy produkcyjnej.

9. Pomoc nie ogranicza się do konkretnych dziedzin produkcji ani poszczególnych części łańcucha wartości produkcji. Pomoc na rzecz infrastruktury studiów filmowych nie kwalifikuje się do objęcia zakresem niniejszego artykułu.

10. Pomoc nie ogranicza się wyłącznie do obywateli, a od beneficjentów nie wymaga się posiadania statusu przedsiębiorstwa założonego zgodnie z krajowym prawem handlowym.

⁴⁸² Art. 53 ust. 2 lit. a) zmieniona przez art. 1 pkt 17 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2017/1084 z dnia 14 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.156.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 lipca 2017 r.

⁴⁸³ Art. 53 ust. 8:

- zmieniony przez art. 1 pkt 17 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2017/1084 z dnia 14 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.156.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 lipca 2017 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 49 rozporządzenia nr 2023/1315 z dnia 23 czerwca 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.167.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2023 r.

⁴⁸⁴ Art. 53 ust. 9 zmieniony przez art. 1 pkt 17 lit. c rozporządzenia nr (UE) 2017/1084 z dnia 14 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.156.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 lipca 2017 r.

⁴⁸⁵ Art. 54 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 18 rozporządzenia nr (UE) 2017/1084 z dnia 14 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.156.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 lipca 2017 r.