Art. 22. - Odmowa otwarcia rachunku - Rozporządzenie 389/2013 ustanawiające rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylające rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i nr 1193/2011

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2013.122.1

Akt utracił moc

Wersja od: 22 lipca 2019 r. do: 31 grudnia 2029 r.

Artykuł  22

Odmowa otwarcia rachunku

1. Krajowy administrator sprawdza, czy informacje i dokumenty przedstawione w celu otwarcia rachunku są kompletne, aktualne, dokładne i prawdziwe.

2. Krajowy administrator może odmówić otwarcia rachunku:

a) jeżeli przedstawione informacje i dokumenty są niekompletne, nieaktualne lub niedokładne, bądź fałszywe;

b) jeżeli wobec potencjalnego posiadacza rachunku lub - jeżeli jest on osobą prawną - wobec dowolnego z dyrektorów potencjalnego posiadacza rachunku prowadzone jest dochodzenie w sprawie udziału w oszustwie obejmującym uprawnienia lub jednostki Kioto, w praniu pieniędzy, finansowaniu terroryzmu lub w innych poważnych przestępstwach, w których rachunek mógłby stanowić narzędzie, lub jeżeli w poprzednich pięciu latach wydano na taką osobę wyrok skazujący z wyżej wymienionych powodów;

c) jeżeli krajowy administrator ma uzasadnione powody, aby sądzić, że rachunki mogą zostać wykorzystane w oszustwie obejmującym uprawnienia lub jednostki Kioto, w praniu pieniędzy, finansowaniu terroryzmu lub w innych poważnych przestępstwach;

d) z powodów określonych w prawie krajowym.

3. Jeżeli krajowy administrator odmówi otwarcia rachunku, osoba składająca wniosek o otwarcie rachunku może zgodnie z prawem krajowym zgłosić sprzeciw wobec tej odmowy do właściwego organu, który poleca krajowemu administratorowi, aby otworzył rachunek, albo podtrzymuje odmowę, wydając uzasadnioną decyzję, z zastrzeżeniem wymogów prawa krajowego, które służą zasadnemu celowi zgodnemu z niniejszym rozporządzeniem i są proporcjonalne.