Rozporządzenie 3298/94 ustanawiające szczegółowe środki dotyczące systemu praw tranzytu (ekopunktów) dla samochodów ciężarowych znajdujące się w tranzycie przez Austrię

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1994.341.20

Akt utracił moc

Wersja od: 26 września 2000 r.

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 3298/94

z dnia 21 grudnia 1994 r.

ustanawiające szczegółowe środki dotyczące systemu praw tranzytu (ekopunkty) dla samochodów ciężarowych znajdujące się w tranzycie przez Austrię ¹

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając Akt Przystąpienia Norwegii, Austrii, Finlandii i Szwecji, w szczególności jego art. 11 ust. 6 i załącznik 4 do protokołu nr 9,

a także mając na uwadze, co następuje:

wyżej wymieniony protokół przewidywał specjalny system dotyczący tranzytu samochodów ciężarowych przez terytorium Austrii oparty na systemie praw tranzytu (ekopunktów); taki system zastąpi, od dnia przystąpienia, system dystrybucji ekopunktów ustanowiony rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3637/92 z dnia 27 listopada 1992 r. ⁽¹⁾;

Komisja powinna przyjąć szczegółowe środki wykonawcze dotyczące procedur odnoszących się do systemu ekopunktów i dystrybucji ekopunktów;

zgodnie z art. 11 ust. 6 akapit drugi protokołu nr 9, przewidziane środki powinny zapewniać, że aktualna sytuacja obecnych Państw Członkowskich wynikająca z zastosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 3637/92 i Porozumienia administracyjnego podpisanego dnia 23 grudnia 1992 r. ⁽²⁾, ustalającego datę wejścia w życie i procedury wprowadzenia systemu ekopunktów, określonego w Układzie Tranzytowym, zostanie utrzymana;

Komisja powinna przyjąć szczegółowe środki dotyczące zaległych kwestii technicznych odnoszące się do systemu ekopunktów we Wspólnej deklaracji nr 18;

załącznik 4 protokołu nr 9 zostanie przystosowany w celu uwzględnienia podróży tranzytowych samochodów ciężarowych zarejestrowanych w Finlandii i Szwecji, opartych na wartościach wskazujących dla odpowiednich krajów, obliczonych na podstawie liczby podróży tranzytowych w 1991 r. i standardowej wartości emisji NO 15,8 g NO/kw;

środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu powołanego art. 16 protokołu nr 9,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

I.

Przepisy administracyjne

Artykuł  1 ²

1. Kierowca pojazdu silnikowego samochodu ciężarowego na terytorium Austrii posiada i udostępnia do kontroli na żądanie organów nadzoru:

a) albo należycie wypełniony standardowy formularz, albo świadectwo austriackie potwierdzające opłacenie ekopunktów na daną podróż, oparte na wzorze z załącznika A, zwane dalej "ekokartą";

b) lub urządzenie elektroniczne, zamocowane do pojazdu silnikowego, które umożliwia automatyczne obciążenie ekopunktami, zwane dalej ekoetykietą;

c) lub właściwą dokumentację, jak określono w art. 13, która wykazuje, że jest wykonywany przejazd niepodlegający ekopunktom, jak określono w załączniku C;

d) lub właściwą dokumentację wykazującą, że nie jest dokonywany przejazd tranzytowy, a gdy pojazd jest wyposażony w ekoetykietę, ekoetykieta wskazuje na to.

Właściwe organy austriackie wydają ekokartę po uiszczeniu opłaty za wyprodukowanie i dystrybucję ekopunktów i ekokart, oraz zainstalują we właściwych miejscach określone urządzenia do odczytywania ekoetykiet.

1a. 3 Podróże tranzytowe odbywane w okolicznościach wymienionych w załączniku C lub według zezwoleń ECMT, które obowiązują na terytorium Austrii, są wyłączone z systemu ekopunktów.

2. Ekoetykiety są produkowane, programowane i instalowane zgodnie z ogólnymi warunkami technicznymi określonymi w załączniku F. Właściwe organy każdego Państwa Członkowskiego mają prawo do zatwierdzania, programowania i instalowania ekoetykiet.

Ekoetykiety są tak programowane, aby zawierały informacje o kraju rejestracji i wartość NO_x pojazdu silnikowego, jak stanowi dokument zgodności produkcji (COP), określony w ust. 4.

3. Ekoetykieta jest przymocowana do przedniej szyby pojazdu. Umieszcza się ją zgodnie z załącznikiem G. Jest nieprzenoszalna.

4. Kierowca samochodu ciężarowego, zarejestrowanego w dniu lub po dniu 1 października 1990 r. posiada i okazuje na żądanie dokument zgodności produkcji (COP), oparty na wzorze z załącznika B, jako dowód na emisje NO_x danego pojazdu. Dla samochodu ciężarowego zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem 1 października 1990 r. lub w których przypadku dokument taki nie może być okazany, zakłada się, że posiada on wartość COP równą 15,8 g/kWh.

5. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o organach krajowych upoważnionych do wydawania dokumentów i ekoetykiet, określonych w ust. 1-4.

Artykuł  2 ⁴

1. 5 O ile pojazd korzysta z ekoetykiet, do ekokarty przypisuje się wymaganą liczbę ekopunktów i unieważnia. Ekokarta zostaje unieważniona za pomocą jednej z następujących metod:

a) ostemplowanie ekokarty w maszynie stemplującej ekokarty;

b) ostemplowanie ekokarty przez austriackie organy kontroli granicznej przy wjeździe do Austrii;

c) ostemplowanie i datowanie ekokarty przez władze krajowe przewoźnika przed wjazdem na terytoriom Austrii;

d) ostemplowanie ekokarty w urzędzie, gdzie dokonuje się wizowania ekoetykiet.

Austriackie punkty kontroli granicznej wyposażone w maszyny stemplujące ekokarty są wymienione w załączniku H.

Do celów statystycznych strona 1 wypełnionych ekokart zostaje zatrzymana przez austriackie władze lub zwrócona przez odpowiednie władze w ciągu trzech miesięcy po zakończeniu podróży władzom austriackim. Zebrane w ten sposób dane statystyczne pomagają Komisji w składaniu wniosków o rozdzielanie rezerw ekopunktów.

2. O ile pojazd jest wyposażony w ekoetykietę po potwierdzeniu, że podejmuje przejazd tranzytowy wymagający ekopunktów, liczba ekopunktów równoważna informacji o emisjach NO_x zawartych w ekoetykietce pojazdu jest odejmowana od ogólnej sumy ekopunktów przyznanych Państwu Członkowskiemu, w którym pojazd jest zarejestrowany. Dokonuje się tego za pomocą infrastruktury zapewnionej i obsługiwanej przez organy austriackie.

W przypadku pojazdów wyposażonych w, ekoetykiety, które wykonują podróż w obie strony, należy tak ustawić ekoetykietę, aby wskazywała, że przed wjazdem na terytorium Austrii odbywał się przejazd nietranzytowy.

3. W przypadku korzystania z ekokarty, oraz gdy zmieniana jest jednostka ciągnąca w trakcie przejazdu tranzytowego, dowód opłaty przy wjeździe pozostaje ważny i należy go zachować. W przypadkach, gdy wartość COP nowej jednostki ciągnącej przekracza wartość wskazaną na formularzu, dodatkowe ekopunkty, przymocowane do nowej karty, są anulowane w chwili opuszczania kraju.

4. W przypadku podróży wymagającej ekopunktów, ekokarta lub ekoetykieta zastępuje wszystkie austriackie formy stosowane dla statystyk transportowych.

5. Właściwe organy Państw Członkowskich systematycznie powiadamiają Komisję o ilości punktów wykorzystanych w ekokartach. Oryginały lub kopie formularzy, na których zostały wykreślone ekopunkty, są udostępniane, o ile okaże się to konieczne, poszczególnym organom krajowym lub Komisji.

Alternatywnie, o ile pojazd jest wyposażony w ekoetykietę, organy austriackie udostępnią konieczną informację wyznaczonemu organowi Państwa Członkowskiego, w którym pojazd został zarejestrowany, w ciągu 48 godzin, że został wykonany przejazd tranzytowy. Taką informację udostępnia się także Komisji.

6. Ust. 1-5 stosuje się bez uszczerbku dla art. 14a.

Artykuł  3

1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. austriacki dowód uiszczenia opłaty za ekopunkty dla Włoch i Niemiec jest uznawany jako zastępujący upoważnienia poprzednio używane w Austrii, Niemczech lub Włoszech. We Włoszech taki dowód uiszczenia opłaty zastępuje dwustronny bilet połówkowy za jednorazowy przejazd, a w Niemczech dwustronne upoważnienie na podróż powrotną.

W przypadku samochodów ciężarowych zarejestrowanych w Austrii opuszczających Włochy, należycie wypełniona kopia formularza, określonego w art. 1 ust. 1 z wymaganą liczbą ekopunktów dla Włoch zastępuje przewidziane tam zezwolenia.

2. Nieprzerwane podróże polegające na przekraczaniu granicy austriackiej pociągiem raz, zarówno konwencjonalnym transportem kolejowym, jak i przez transport kombinowany lub na przekraczaniu granicy drogą przed lub po przekroczeniu granicy koleją, nie będzie traktowane jako tranzyt drogowy towarowy przez Austrię w znaczeniu art. 1 lit. e) protokołu nr 9, ale jako dwustronne podróże w znaczeniu jego art. 1 lit. g).

3. 6 Bez względu na ust. 2, ciągły tranzyt przez Austrię z wykorzystaniem terminali kolejowych uważa się za podróże:

Fürnitz/Villach Süd, Sillian, Innsbruck/Hall, Brennersee, Graz.

Artykuł  4 ⁷

Ekopunkty są ważne w okresie od dnia 1 stycznia roku, dla którego zostały przypisane do dnia 31 stycznia następnego roku.

Artykuł  5 ⁸

1. Naruszenia protokołu nr 9 lub niniejszego rozporządzenia przez kierowcę samochodu ciężarowego lub przez przedsiębiorstwa są ścigane zgodnie z obowiązującym krajowym ustawodawstwem. W przypadku powtarzających się naruszeń niniejszego rozporządzenia, art. 8 ust. 3 i art. 11 rozporządzenia Rady (EWG) nr 881/92⁽³⁾ stosuje się.

2. Komisja i właściwe organy Państw Członkowskich udzielają, każde w granicach swej właściwości, innym państwom pomocy administracyjnej w prowadzeniu dochodzeń i ściganiu naruszeń protokołu 9 lub niniejszego rozporządzenia, w szczególności w celu upewnienia się, że ekokarty i ekoetykiety są właściwie używane.

3. Mogą być przeprowadzane kontrole w punktach innych niż na granicy, zarządzane przez Państwo Członkowskie, przy należytym stosowaniu zasady niedyskryminacji.

4. Austriackie organy nadzorcze mogą, uwzględniając zasadę proporcjonalności, podjąć odpowiednie środki, jeżeli pojazd jest wyposażony w ekoetykietę i zaistnieje przynajmniej jedna z poniższych sytuacji:

a) pojazd lub jego kierowca wielokrotnie dopuścił się nadużyć;

b) na koncie kraju, w którym pojazd jest zarejestrowany, nie ma wystarczającej ilości ekopunktów;

c) ekoetykieta nosi ślady manipulowania, lub została zmieniona przez inny organ niż upoważniony w art. 1 ust. 2;

d) Państwo Członkowskie nie przyznało pojazdowi odpowiedniej ilości ekopunktów do przejazdu tranzytowego;

e) pojazd nie jest zaopatrzony we właściwą dokumentację zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. c) lub d), w celu usprawiedliwienia dlaczego ekoetykieta została ustawiona tak, że wskazuje, że przez terytorium Austrii jest wykonywany przejazd nietranzytowy;

f) gdy ekoetykieta określona w załączniku F nie jest załadowana odpowiednia ilością ekopunktów do wykonania przejazdu tranzytowego.

5. Austriackie organy nadzorcze mogą, uwzględniając zasadę proporcjonalności, podjąć odpowiednie środki, jeżeli pojazd nie jest wyposażony w ekoetykietę i zaistnieje przynajmniej jedna z poniższych sytuacji:

a) ekokarta nie zostaje przedstawiona organom kontrolnym zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia;

b) zostaje przedstawiona ekokarta, która jest niekompletna lub niewłaściwa, lub do której ekopunkty nie są właściwie przymocowane;

c) pojazd mechaniczny nie jest wyposażony w odpowiednią dokumentację uzasadniającą, że nie potrzebuje ekopunktów;

d) ⁹ lub ekokarta nie została unieważniona zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 2 ust. 1.

II.

Dystrybucja ekopunktów

Artykuł  6

1. Liczba ekopunktów równa 96,66% możliwych jest rozdysponowywana między Państwa Członkowskie zgodnie ze skalą dystrybucji znajdującą się w załączniku D.

2. 10 Wydrukowane ekopunkty, które są przeznaczone do przymocowania do ekokart, są udostępniane Państwom Członkowskim każdego roku w dwóch ratach - pierwszej przed dniem 1 października poprzedniego roku, a drugiej przed dniem 1 marca danego roku.

W okolicznościach przewidzianych w art. 11 ust. 2 lit. c) protokołu nr 9 liczba ekopunktów zostanie zredukowana. Redukcja będzie obliczona przy pomocy metody ustalonej w pkt. 3 załącznika 5 do protokołu nr 9. Tak obliczana redukcja ekopunktów rozciągnięta będzie na kilka lat.

3. 11 Elektroniczne ekopunkty są udostępniane Państwom Członkowskim co roku w trzech równych ratach: pierwsza rata przed dniem 1 listopada roku poprzedzającego, druga rata przed dniem 1 marca i trzecia rata przed dniem 1 lipca.

Artykuł  7 ¹²

1. Właściwe organy Państw Członkowskich przydzielają swoje ekopunkty danym przewoźnikom mającym siedzibę na ich terytorium.

2. Każdego roku właściwe organy Państwa Członkowskiego wskazują i zwracają Komisji, najpóźniej do dnia 15 października, wszystkie ekopunkty, które na podstawie dostępnych danych i prognoz ruchu w ostatnich miesiącach roku, najprawdopodobniej nie zostaną wykorzystane przed końcem roku.

3. 13 Każdego roku w dniu 1 lutego Komisja będzie zwracać uwagę na liczbę ekopunktów przydzielonych dla każdego Państwa Członkowskiego w roku poprzednim, które pozostały niewykorzystane oraz nie zostały zwrócone do Komisji zgodnie z art. 7 ust. 2. Jeśli niewykorzystana wielkość przekracza 2 % przydziału ekopunktów dla Państwa Członkowskiego, Komisja odejmie równoważną liczbę ekopunktów od przydziału dla Państwa Członkowskiego na dany rok. Liczbę odjętych ekopunktów dodaje się do rezerw Unii Europejskiej na ten rok.

Artykuł  8

1. Ekopunkty nie rozdysponowane między Państwa Członkowskie zgodnie z art. 6, jak również te, które zostały Komisji zwrócone zgodnie z art. 7, stanowią rezerwę Wspólnoty.

2. 14 Ekopunkty z rezerwy Wspólnoty są przydzielane przez Komisję Państwom Członkowskim zgodnie z procedurą określoną w art. 16 protokołu 9, przynajmniej na jeden miesiąc przed zakończeniem danego roku.

Ponowne przydzielenie jest ważone zgodnie z następującymi kryteriami, jak wyszczególniono w załączniku E:

– specjalna pozycja Grecji i Włoch,

– skutek zjednoczenia Niemiec,

– promocja alternatywnych sposobów transportu przez Austrię, w szczególności "Rollende Landstraße",

– ilość ekopunktów przyznanych Państwu Członkowskiemu i rzeczywiście przez niego wykorzystana,

– przeciętnie wielkości NO_x dla pojazdów z Państw Członkowskich znajdujących się w tranzycie,

– wypadki nieprzewidziane.

III.

Przystosowanie cyfr ekopunktów

Artykuł  9 ¹⁵

Załącznik 4 do protokołu nr 9 jest dostosowywany następująco:

Lata	Procentowo ekopunkty	Ekopunkty dla państw 15
1991 (podstawa)	100%	23.556.220
1995	71,7%	16.889.810
1996	65,0%	15.311.543
1997	59,1%	13.921.726
1998	54,8%	12.908.809
1999	51,9%	12.225.678
2000	49,8%	11.730.998
2001	48,5%	11.424.767
2002	44,8%	10.533.187
2003	40,0%	9.422.488

IV.

Kwestie techniczne dotyczące systemu ekopunktów

Artykuł  10 ¹⁶

Do celów art. 11 ust. 2 lit. b) i pkt 1 załącznika 5 do protokołu nr 9, w przypadku pojazdów zarejestrowanych przed dniem 1 października 1990 r., w których od tej daty zmieniono silnik, ma zastosowanie wartość COP nowego silnika. W takim przypadku świadectwo wydane przez odpowiedni organ zawiera wzmiankę o zmianie silnika i szczegóły nowej wartości COP dla emisji NO_x.

Artykuł  11

W przypadku gdy jednostka ciągnąca zarejestrowana w Państwie Członkowskim innym niż Austria jest zastępowana przez jednostkę zarejestrowaną w Austrii podczas podróży przez Austrię do Włoch, wówczas wymagane jest pozwolenie na ruch dwustronny między Włochami a Austrią obok dowodu uiszczenia opłaty za podróż przez pierwszą jednostkę ciągnącą.

Artykuł  12

Jeżeli trzy następujące warunki są spełnione, podróż tranzytowa jest wolna od opłaty ekopunktów:

i) jedynym celem podróży jest dostarczenie zupełnie nowego pojazdu lub przyczepy pojazdu od wytwórcy do miejsca przeznaczenia w innym państwie;

ii) podczas podróży nie są transportowane żadne towary;

iii) pojazd lub przyczepa mają właściwe dokumenty rejestracji międzynarodowej i tabliczki pozwolenia na wywóz.

Artykuł  13

Podróż tranzytowa jest wolna od opłaty ekopunktów, jeżeli jest to wolny od ekopunktów odcinek podróży jak wymieniono w załączniku C i pojazd posiada odpowiednie dokumenty to potwierdzające. Odpowiednia dokumentacja to:

– konosament, lub

– wypełniona ekokarta, do której nie dołączono żadnych ekopunktów, lub

– wypełniona ekokarta, z ekopunktami, które następnie są przywrócone do stanu poprzedniego.

Artykuł  14 ¹⁷

Podróż uznaje się za zwolnioną z opłaty ekopunktów, jeżeli pojazd zostawia lub zabiera całkowity ładunek w Austrii i na dowód tego pojazd posiada odpowiednią dokumentację, bez względu na trasę, którą pokonał pojazd, aby wjechać i opuścić Austrię.

Artykuł  14a ¹⁸

Dla okresu przejściowego wygasającego w dniu 31 grudnia 1997 r. korzystanie albo z ekokart, z ekoetykiet jest dopuszczone do administrowania ruchem tranzytowym.

Od dnia 1 stycznia 1998 r. Komisja zezwala każdemu Państwu Członkowskiemu na korzystanie z rocznych ekokart do maksimum 0,6 % ogólnej liczby ekopunktów przyznanych danemu Państwu Członkowskiemu ustanowione w art. 9. Państwa Członkowskie zawiadamiają Komisję najpóźniej 1 sierpnia każdego roku o liczbie ekopunktów, które życzą sobie wykorzystać na ekokartach w następnym roku. Te ekopunkty są udostępniane przez Komisję w jednej transzy przed 1 grudnia. Te ekokarty są udostępniane zgodnie z art. 1 ust. 1 akapit drugi.

Artykuł  14b ¹⁹

Komisja musi stworzyć system kontroli działań podejmowanych przez Austrię i pozostałe Państwa Członkowskie w celu ulepszania poziomu usług przeznaczonych dla transportu kombinowanego przez Alpy. Komisja sporządzi pierwsze sprawozdanie w 2001 r.

V.

Przepisy końcowe

Artykuł  15

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r., pod warunkiem wejścia w życie Aktu Przystąpienia Norwegii, Austrii, Finlandii i Szwecji.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 grudnia 1994 r.

	W imieniu Komisji
	Marcelino OREJA
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 373 z 21.12.1992, str. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 373 z 21.12.1992, str. 1.

⁽³⁾ Dz.U. nr L 95 z 9.4.1992, str. 1.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  A

grafika

ZAŁĄCZNIK  B

grafika

ZAŁĄCZNIK  C

PODRÓŻE, NA KTÓRE NIE SĄ WYMAGANE EKOPUNKTY

1. Okazjonalny transport towarów do i z portów lotniczych w przypadku zmiany kierunku lotu.

2. Przewóz bagażu w przyczepach dołączonych do samochodów osobowych i przewóz bagażu do i z portów lotniczych przez pojazdy dowolnego rodzaju.

3. Przewóz przesyłek pocztowych.

4. Przewóz uszkodzonych pojazdów lub pojazdów potrzebujących naprawy.

5. Przewóz odpadów i ścieków.

6. Przewóz tusz zwierzęcych przeznaczonych do usunięcia.

7. Przewóz pszczół i ikry.

8. Transport zwłok.

9. Przewóz dzieł sztuki na wystawę lub w celach komercyjnych.

10. Okazjonalny przewóz rzeczy do celów reklamowych lub naukowych.

11. Przewóz rzeczy przez przedsiębiorstwa wykonujące przeprowadzki i dysponujące odpowiednim personelem i wyposażeniem.

12. Przewóz wyposażenia, akcesoriów i zwierząt na imprezy i z imprez teatralnych, muzycznych, kinowych, sportowych lub cyrkowych, wystaw lub targów oraz nagrania na i z nagrań radiowych, filmowych lub telewizyjnych.

13. Przewóz części zapasowych do statków i samolotów.

14. Pusty przejazd pojazdu towarowego wysłanego w celu zastąpienia pojazdu, który zepsuł się podczas tranzytu oraz kontynuacja przejazdu przez pojazd zastępczy z wykorzystaniem zezwoleń wydanych dla pierwszego pojazdu.

15. Przewóz środków pomocy medycznej w nagłych przypadkach (w szczególności w wypadku klęsk żywiołowych).

16. Przewóz cennych towarów (np. metali szlachetnych) przez specjalne pojazdy eskortowane przez policję lub inne służby ochronne.

ZAŁĄCZNIK  D ²⁰

PODZIAŁ EKOPUNKTÓW NA LATA 2000-2003

Państwo	2000	2001	2002	2003
I	3.789.047	3.688.365	3.401.686	3.076.080
D	3.548.525	3.453.294	3.182.073	2.898.150
A	1.519.487	1.476.911	1.355.433	1.274.152
NL	934.373	909.981	840.560	750.500
GR	455.749	443.800	409.792	366.994
DK	306.414	298.415	275.649	246.115
B	240.765	234.349	216.080	195.793
UK	64.309	62.630	57.852	51.654
S	57.042	55.553	51.315	45.817
F	37.829	36.841	34.031	30.385
LUX	37.829	36.841	34.031	30.385
SF	34.986	34.072	31.473	281.01
E	9.079	8.842	8.167	7.292
IRL	7.566	7.368	6.806	6.077
P	3.026	2.947	2.722	2.431
REZERWA UE	382.105	371.688	342.547	311.605
RAZEM	11.428.150	11.121.897	10.250.317	9.321.531

ZAŁĄCZNIK  E ²¹

KRYTERIA PRZYZNAWANIA EKOPUNKTÓW

Wyjątkowe położenie Grecji i Włoch

Z rezerw Wspólnoty w wysokości 3,34% całkowitej ilości ekopunktów odsetek ekopunktów równy 4.874 jednostkom wymienionym w załączniku D przyznaje się Włochom i 576 jednostek wymienionych w załączniku D Grecji, na zasadzie pierwszeństwa.

Co więcej, zostaną dołożone wszelkie niezbędne wysiłki w celu zapewnienia, że udział ekopunktów przydzielonych Grecji wystarczająco uwzględnia potrzeby greckie.

Skutek zjednoczenia Niemiec

Dodatkowo, część ekopunktów równa 6.444 jednostkom przewidzianym w załączniku D zostanie przydzielona Niemcom z rezerwy Wspólnoty.

Przyznawanie ekopunktów zwróconych przez Austrię

Wszystkie austriackie ekopunkty zwrócone Komisji do ponownego przyznania zostają ponownie przyznane Państwom Członkowskim potrzebującym dodatkowych ekopunktów proporcjonalnie do wykorzystania "Rollende Landstraße" w Austrii przez ciężarówki zarejestrowane w Państwach Członkowskich.

W związku z wejściem w życie porozumienia między Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską w sprawie przewozu kolejowego i drogowego towarów i osób podział ekopunktów zwróconych przez Austrię ustala się następująco:

z ekopunktów austriackich zwróconych Komisji do ponownego przyznania 30 % przyznaje się Grecji i 30 % Włochom, na zasadzie pierwszeństwa. Pozostałe eurokupony zwrócone przez Austrię ponownie przyznaje się Państwom Członkowskim potrzebującym dodatkowych ekopunktów proporcjonalnie do wykorzystania na "Rollende Landstraße" w Austrii przez ciężarówki zarejestrowane w Państwach Członkowskich.

Liczba ekopunktów przyznanych Państwom Członkowskim, liczba rzeczywiście wykorzystanych przez nie punktów i przeciętne wielkości NO_x pojazdów w ruchu tranzytowym z Państw Członkowskich.

Pozostałe ekokupony przydziela się Państwom Członkowskim potrzebującym dodatkowych ekopunktów proporcjonalnie do współczynnika, określonego w następujący sposób dla każdego Państwa Członkowskiego:

– liczba ekopunktów uważanych za niezbędne na podstawie ekstrapolacji z ostatnich danych statystycznych z Austrii,

– pomnożona przez stosunek ekopunktów przyznanych Państwu Członkowskiemu, które zostały rzeczywiście wykorzystane przez to Państwo Członkowskie w ciągu poprzedniego roku,

– pomnożone przez ostatnie przeciętne dane NO_x w odniesieniu do pojazdów znajdujących się w tranzycie w Państwie Członkowskim jako procent wartości docelowej dla danego roku.

ZAŁĄCZNIK  F ²²

OGÓLNE SPECYFIKACJE TECHNICZNE EKOETYKIETY

Urządzenia komunikacyjne krótkiego zasięgu - pojazdy

Normy i normy wstępne i sprawozdania techniczne zgodne z DSRC (przesyłanie danych krótkiego zasięgu)

Mają być spełnione następujące wymagania zawarte w CEN/TC 278 w odniesieniu do przesyłania informacji w krótkim zasięgu między pojazdami a infrastrukturą wzdłuż drogi:

a) prENV278/9/ # 62 "DSRC warstwa fizyczna korzystająca z mikrofal 5,8 GHz";

b) prENV 278/9/ # 64 "DSRC warstwa połączeniowa przekazywania danych";

c) prENV 278/9/ # 65 "DSRC warstwa aplikacji".

Badanie typu

Dostawca ekoetykiety musi przedstawić świadectwa badań typu dla urządzeń z akredytowanego instytutu badawczego potwierdzającego zgodność ze wszystkimi wartościami dopuszczalnymi określonymi w obecnym I-ETS 300674.

Warunki użytkowania

Ekoetykieta dla automatycznego systemu ekopunktów musi gwarantować wymaganą funkcjonalność w następujących warunkach działalności;

– warunki otoczenia: temperatura otoczenia od - 25 °C do + 70 ºC,

– warunki pogodowe: wszystkie,

– ruch: kilka pasm, w ruchu,

– zakres prędkości: od "stój i jedź" do 120 km/h.

Powyższe warunki działania są minimalnymi wymaganiami uzależniającymi przyjęcie norm (norm wstępnych) dotyczących DSRC.

Ekoetykieta może reagować jedynie na sygnały mikrofalowe charakterystyczne dla jej zastosowania.

Ekoetykieta

Identyfikacja

Każda ekoetykieta musi posiadać swój własny numer identyfikacyjny. Ponadto oprócz liczby cyfr koniecznych do odróżnienia jej numer ten musi także zawierać sumę kontrolną dla sprawdzenia jej integralności.

Instalacja

Ekoetykietka musi być zaprojektowana do zainstalowania za przednią szybą samochodu ciężarowego lub jednostki ciągnącej. Jest tak instalowana, aby była niemożliwa do odłączenia od pojazdu.

Zgłoszenie tranzytowe

Ekoetykieta musi mieć urządzenie do wprowadzania danych w celu zgłaszania przejazdu wyłączonego od płacenia ekopunktów.

Urządzenie to musi być wyraźnie widoczne na ekoetykiecie do celów kontrolnych, z drugiej strony, musi istnieć możliwość ustawienia ekoetykiety w określonej wstępnej pozycji. We wszystkich przypadkach musi być zapewnione, że jedynie status w momencie wjazdu jest uwzględniany dla oceny w ramach systemu.

Oznakowanie zewnętrzne

Każda ekoetykieta musi być możliwa do pełnej identyfikacji w trakcie kontroli wizualnej. Aby tak się stało, wyżej wymieniony numer identyfikacyjny musi być wyraźnie uwidoczniony na powierzchni urządzenia.

Niemożliwe do odłączenia lub usunięcia oznakowanie ekoetykiety w formie przygotowanych nalepek jest przymocowane do ekoetykiety. Oznakowanie to musi pokazywać liczbę ekopunktów dla poszczególnego pojazdu ("5", "6",... "16").

Te specjalne nalepki muszą być odporne na próby fałszerstwa, muszą posiadać odpowiednią odporność mechaniczną i być odporne na światło i temperaturę. Muszą posiadać odpowiednią przylepność, tak, aby każda próba usunięcia ich kończyła się ich zniszczeniem.

Integralność

Obudowa musi być tak skonstruowana, aby uniemożliwione było jakiekolwiek manipulowanie elementami wewnętrznymi, a próba manipulowania była możliwa do wykrycia.

Pamięć

Ekoetykieta powinna mieć odpowiednią pamięć w celu zmagazynowania następujących danych:

– numer identyfikacyjny,

– dane pojazdu,

– wartość COP,

– data transakcji,

– identyfikacja urzędu kontroli granicznej,

– data/godzina,

– zgłoszenie statusu przejazdu,

– blokowanie (wpisywanie na czarną listę) informacji,

– status danych

– obsługa,

– status zasilania (baterii),

– status ostatniej otrzymanej informacji.

Musi istnieć rezerwa przynajmniej 30 % pamięci.

ZAŁĄCZNIK  G ²³

WYMAGANIA INSTALACYJNE EKOETYKIETY

grafika

ZAŁĄCZNIK  H ²⁴

Austriackie punkty kontroli granicznej wyposażone w maszyny stemplujące ekokarty

Achenkirch

Arnoldstein

Braunau

Brennerpaß

Ehrwald

Hangendenstein

Hörbranz

Kiefersfelden

Musau

Nauders

Neuhaus

Pinswang

Reit im Winkel

Saalbrücke

Scharnitz

Schleching

Sillian

Springen

Suben

Steinpaß

Walserberg

Wegscheid

¹ Tytuł zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1524/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.190.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.

² Art. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1524/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.190.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.

³ Art. 1 ust. 1a dodany przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 609/2000 z dnia 21 marca 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.73.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 kwietnia 2000 r.

⁴ Art. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 1524/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.190.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.

⁵ Art. 2 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 609/2000 z dnia 21 marca 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.73.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 kwietnia 2000 r.

⁶ Art. 3 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 1524/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.190.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.

⁷ Art. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 1524/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.190.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.

⁸ Art. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 1524/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.190.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.

⁹ Art. 5 ust. 5 lit. d) dodana przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 609/2000 z dnia 21 marca 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.73.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 kwietnia 2000 r.

¹⁰ Art. 6 ust. 2:

- zmieniony przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 1524/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.190.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.

- zmieniony przez art. 2 pkt 1 rozporządzenia Rady nr 2012/2000 z dnia 21 września 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.241.18) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 września 2000 r.

¹¹ Art. 6 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 609/2000 z dnia 21 marca 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.73.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 kwietnia 2000 r.

¹² Art. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 8 rozporządzenia nr 1524/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.190.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.

¹³ Art. 7 ust. 3 dodany przez art. 2 pkt 2 rozporządzenia Rady nr 2012/2000 z dnia 21 września 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.241.18) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 września 2000 r.

¹⁴ Art. 8 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 9 rozporządzenia nr 1524/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.190.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.

¹⁵ Art. 9 zmieniony przez art. 1 pkt 10 rozporządzenia nr 1524/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.190.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.

¹⁶ Art. 10 zmieniony przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 1524/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.190.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.

¹⁷ Art. 14 zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 609/2000 z dnia 21 marca 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.73.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 kwietnia 2000 r.

¹⁸ Art. 14a dodany przez art. 1 pkt 12 rozporządzenia nr 1524/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.190.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.

¹⁹ Art. 14b dodany przez art. 2 pkt 3 rozporządzenia Rady nr 2012/2000 z dnia 21 września 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.241.18) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 września 2000 r.

²⁰ Załącznik D zmieniony przez art. 2 pkt 4 rozporządzenia Rady nr 2012/2000 z dnia 21 września 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.241.18) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 września 2000 r.

²¹ Załącznik E:

-zmieniony przez art. 1 pkt 13 rozporządzenia nr 1524/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.190.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 609/2000 z dnia 21 marca 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.73.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 kwietnia 2000 r.

²² Załącznik F dodany przez art. 1 pkt 14 rozporządzenia nr 1524/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.190.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.

²³ Załącznik G dodany przez art. 1 pkt 14 rozporządzenia nr 1524/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.190.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.

²⁴ Załącznik H dodany przez art. 1 pkt 7rozporządzenia nr 609/2000 z dnia 21 marca 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.73.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 kwietnia 2000 r.