Rozporządzenie 2913/92 ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny
Dz.U.UE.L.1992.302.1
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 2913/92
z dnia 12 października 1992 r.
ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 28, 100a i 113,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
we współpracy z Parlamentem Europejskim(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
podstawą Wspólnoty jest unia celna; w interesie zarówno podmiotów gospodarczych Wspólnoty, jak i władz celnych należy zebrać w jednym kodeksie przepisy prawa celnego zawarte obecnie w licznych rozporządzeniach i dyrektywach wspólnotowych; zadanie to ma zasadnicze znaczenie dla przyszłości rynku wewnętrznego;
wprowadzony w ten sposób Wspólnotowy Kodeks Celny, zwany dalej "Kodeksem", zawiera obowiązujące przepisy prawa celnego; jednakże należy wprowadzić zmiany w przepisach celnych celem zwiększenia ich spójności, uproszczenia ich oraz uzupełnienia istniejących wciąż luk, w celu przyjęcia kompletnych wspólnotowych przepisów prawa w tej dziedzinie;
Kodeks, oparty na założeniach rynku wewnętrznego, musi zawierać reguły i procedury ogólne, które zapewniają stosowanie środków taryfowych i innych środków ustanowionych na poziomie Wspólnoty w ramach wymiany towarowej pomiędzy Wspólnotą i państwami trzecimi, łącznie ze środkami wspólnej polityki rolnej i wspólnej polityki handlowej, z uwzględnieniem wymogów tych polityk;
należy zaznaczyć, iż obecny Kodeks jest stosowany bez uszczerbku dla przepisów szczególnych przyjętych w innych dziedzinach; takie szczególne przepisy mogą istnieć lub mogą być wprowadzone w ramach przepisów prawa rolnego, statystycznego lub polityki handlowej i polityki zasobów własnych;
w celu zapewnienia równowagi pomiędzy potrzebami władz celnych, mając na względzie zapewnienie prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego oraz prawa podmiotów gospodarczych do ich sprawiedliwego traktowania, należy przede wszystkim stworzyć wspomnianym władzom szerokie możliwości kontroli oraz zapewnić prawo do odwołania się wymienionym podmiotom; wprowadzenie systemu odwołań w dziedzinie cła wymaga w Zjednoczonym Królestwie wprowadzenia nowych procedur administracyjnych, które nie będą mogły wejść w życie przed dniem 1 stycznia 1995 r.;
ze względu na nadrzędne znaczenie, jakie ma dla Wspólnoty handel zagraniczny, należy znieść lub przynajmniej ograniczyć do minimum formalności i kontrolę celną;
należy zapewnić jednolite stosowanie niniejszego Kodeksu oraz ustanowić w tym celu procedurę wspólnotową, która pozwoliłaby określić reguły jego stosowania we właściwych terminach; w celu zapewnienia ścisłej i skutecznej współpracy w tej dziedzinie między Państwami Członkowskimi i Komisją należy powołać Komitet Kodeksu Celnego;
wydając przepisy wykonawcze do niniejszego Kodeksu, należy w miarę możliwości zwrócić uwagę na zapobieganie nadużyciom lub nieprawidłowościom mogącym przynieść uszczerbek budżetowi Wspólnot Europejskich,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
TYTUŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
PRZEPISY OGÓLNE
ROZDZIAŁ 1
ZAKRES STOSOWANIA I PODSTAWOWE DEFINICJE
ZAKRES STOSOWANIA I PODSTAWOWE DEFINICJE
Przepisy prawa celnego składają się z niniejszego Kodeksu oraz z przepisów wydanych w celu stosowania go we Wspólnocie lub w Państwach Członkowskich Wspólnoty. Bez uszczerbku dla przepisów szczególnych ustanowionych w innych dziedzinach niniejszy Kodeks stosuje się:
Terytorium Księstwa Monako określone w Konwencji Celnej podpisanej w Paryżu w dniu 18 maja 1963 r. (Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej z dnia 27 września 1963 r., str. 8679)
Terytorium stref suwerennych Zjednoczonego Królestwa w Akrotiri i Dhekelia, określone zgodnie z Traktatem dotyczącym Ustanowienia Republiki Cypryjskiej, podpisanym w Nikozji w dniu 16 sierpnia 1960 r. (United Kingdom Treaty Series No 4 (1961) Cmnd) 1252)
Użyte w niniejszym Kodeksie określenia oznaczają:
Bez uszczerbku dla art. 163 i 164 towary wspólnotowe tracą swój status celny z chwilą opuszczenia obszaru celnego Wspólnoty;
ROZDZIAŁ 2
RÓŻNE PRZEPISY OGÓLNE DOTYCZĄCE W SZCZEGÓLNOŚCI PRAW I OBOWIĄZKÓW OSÓB WZGLĘDEM PRZEPISÓW PRAWA CELNEGO
RÓŻNE PRZEPISY OGÓLNE DOTYCZĄCE W SZCZEGÓLNOŚCI PRAW I OBOWIĄZKÓW OSÓB WZGLĘDEM PRZEPISÓW PRAWA CELNEGO
Sekcja 1
Prawo przedstawicielstwa
Prawo przedstawicielstwa
Państwa Członkowskie mogą sobie zastrzec prawo do dokonywania, na swoim obszarze, zgłoszenia celnego przez:
tak aby przedstawicielem był agent celny wykonujący swój zawód na terytorium tego Państwa Członkowskiego.
Osoba, która nie zadeklaruje faktu wykonywania działalności w imieniu lub na rzecz innej osoby, lub taka, która zadeklaruje, że działa w imieniu lub na rzecz innej osoby, nie będąc umocowana do reprezentowania, jest traktowana jako działająca we własnym imieniu i na własną rzecz.
Sekcja 1
A 16
A 16
Upoważniony podmiot gospodarczy korzysta z ułatwień odnoszących się do kontroli celnej dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony i/lub z uproszczeń przewidzianych w ramach przepisów celnych.
Z zastrzeżeniem zasad i warunków określonych w ust. 2, status upoważnionego podmiotu gospodarczego jest uznawany przez organy celne wszystkich Państw Członkowskich bez uszczerbku dla kontroli celnej. Biorąc za podstawę uznanie statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego oraz, o ile spełniono wymogi związane z konkretnym rodzajem uproszczenia przewidzianego w ustawodawstwie celnym Wspólnoty, organy celne upoważniają podmiot do korzystania z tego uproszczenia.
Zgodnie z procedurą komitetu następuje określenie zasad:
oraz warunków, w oparciu o które:
Sekcja 2
Decyzje dotyczące stosowania przepisów prawa celnego
Decyzje dotyczące stosowania przepisów prawa celnego
Jeżeli wniosek o wydanie decyzji sporządzany jest w formie pisemnej, decyzję wydaje się w terminie ustalonym zgodnie z obowiązującymi przepisami, licząc od daty przyjęcia przez organy celne wymienionego wniosku. Decyzję podaje się do wiadomości wnioskodawcy na piśmie.
Termin ten może zostać przekroczony, jeżeli organy celne nie będą mogły go dotrzymać. W tym przypadku organy celne zawiadamiają wnioskodawcę przed upływem wyznaczonego terminu, podając powody jego przekroczenia, jak również wyznaczają nowy termin, który uznają za konieczny do wydania decyzji w sprawie wniosku.
Z wyjątkiem przypadków określonych w art. 244 akapit drugi decyzje podlegają natychmiastowemu wykonaniu przez organy celne.
Przepisy art. 8 i 9 nie naruszają przepisów krajowych, zgodnie z którymi decyzja nie nabiera mocy lub traci moc z przyczyn niepozostających w związku z przepisami prawa celnego.
Sekcja 3
Informacje
Informacje
Taki wniosek może pozostać nieuwzględniony, jeżeli nie będzie dotyczył faktycznie mającego się odbyć przywozu lub wywozu.
Wiążąca informacja taryfowa lub wiążąca informacja dotycząca pochodzenia zobowiązują organy celne jedynie w odniesieniu do towarów, dla których formalności celne zostały dokonane po dniu, w którym informacja została przez nie wydana.
W sprawach pochodzenia, odpowiednie formalności są formalnościami związanymi ze stosowaniem art. 22 i 27.
3.4. Osoba, której udzielono informacji musi być w stanie udowodnić, że:
Data, z którą wiążąca informacja traci ważność, w odniesieniu do przypadków, określonych w i) i ii), jest datą publikacji wymienionych decyzji, a w przypadku przepisów międzynarodowych, datą publikacji komunikatu Komisji w serii C Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich.
Data, z którą wiążąca informacja traci ważność, w odniesieniu do przypadków, określonych w i) i ii), jest datą podaną przy publikacji wyżej wymienionych decyzji lub, a w przypadku przepisów międzynarodowych, datą podaną w komunikacie Komisji w serii C Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich.
Ponadto, w wyjątkowych przypadkach, gdy zagrożone jest prawidłowe stosowanie przepisów ustanowionych w ramach wspólnej polityki rolnej, można odstąpić od stosowania ust. 6, zgodnie z procedurą określoną w art. 38 rozporządzenia Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów(4).
Sekcja 4
Inne przepisy
Inne przepisy
Określenie systemu ramowego wspólnego zarządzania ryzykiem oraz ustalenie wspólnych kryteriów i obszarów kontroli priorytetowej następuje zgodnie z procedurą komitetu.
Państwa Członkowskie opracowują, we współpracy z Komisją, system komputerowy do wdrożenia systemu zarządzania ryzykiem.
Przekazywanie poufnych danych administracjom celnym i innym organom (np. agencjom bezpieczeństwa) państw trzecich jest dozwolone tylko w ramach porozumienia międzynarodowego, i o ile zapewnione jest przy tym przestrzeganie obowiązujących przepisów o ochronie danych, w szczególności dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych(5) i rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych(6).
Do celów stosowania przepisów prawa celnego każda osoba pośrednio lub bezpośrednio uczestnicząca w operacjach dokonywanych w ramach wymiany towarowej dostarcza organom celnym, na ich żądanie i w ewentualnie wyznaczonym terminie, wszelkie dokumenty i informacje, w jakiejkolwiek formie, jak również udziela im wszelkiej niezbędnej pomocy.
Każda informacja o charakterze poufnym lub udzielona na zasadach poufności jest chroniona tajemnicą zawodową. Właściwe organy nie ujawniają jej bez wyraźnego pozwolenia osoby lub organu, które jej udzieliły. Przekazywanie informacji jest jednak dozwolone w przypadku gdy właściwe organy zostaną do tego zobowiązane zgodnie z obowiązującymi przepisami, w szczególności w związku z procedurami prawnymi. Ujawnienie lub przekazanie informacji odbywa się z zachowaniem obowiązujących przepisów o ochronie danych, w szczególności dyrektywy 95/46/WE i rozporządzenia (WE) nr 45/2001.
Osoby, których to dotyczy, przechowują do celów kontroli celnej przez okres określony obowiązującymi przepisami i nie krócej niż trzy lata dokumenty wymienione w art. 14, w jakiejkolwiek by były postaci. Okres ten rozpoczyna swój bieg z końcem roku, w którym:
Bez uszczerbku dla przepisu drugiego zdania art. 221 ust. 3 w przypadku, w którym kontrola celna przeprowadzona w zakresie długu celnego wykaże konieczność wprowadzenia korekty zaksięgowania tego długu, dokumenty są przechowywane w czasie przekraczającym wymieniony termin, przez okres umożliwiający jego skorygowanie i sprawdzenie.
Jeżeli okres, data lub termin zostały wyznaczone zgodnie z przepisami prawa celnego w celu jego stosowania, okres nie może zostać przekroczony, a data ani termin - odroczone, poza wypadkami wyraźnie określonymi w tych przepisach.
Jednakże gdy stosowany na początku miesiąca kurs różni się o ponad 5 % od kursu opublikowanego w przedostatnim dniu roboczym przed 15 dniem tego samego miesiąca, ten ostatni kurs stosuje się począwszy od dnia 15 i do końca tego miesiąca.
Kwota po zaokrągleniu nie może różnić się od kwoty oryginalnej o więcej niż 5 %.
Organy celne mogą utrzymać bez zmian wartość kwoty wyrażonej w euro 27 jeżeli, w chwili waloryzacji rocznej określonej w ust. 2, kwota po przeliczeniu przed dokonaniem wspomnianego zaokrąglenia, będzie różnić się o mniej niż 5 % lub będzie niższa od równowartości wyrażonej w walucie krajowej.
Przypadki i warunki dopuszczania uproszczeń w stosowaniu przepisów prawa celnego określane są zgodnie z procedurą Komitetu.
TYTUŁ II
ELEMENTY SŁUŻĄCE DO NALICZANIA NALEŻNOŚCI CELNYCH PRZYWOZOWYCH I NALEŻNOŚCI CELNYCH WYWOZOWYCH ORAZ INNYCH ŚRODKÓW PRZEWIDZIANYCH W WYMIANIE TOWAROWEJ
ELEMENTY SŁUŻĄCE DO NALICZANIA NALEŻNOŚCI CELNYCH PRZYWOZOWYCH I NALEŻNOŚCI CELNYCH WYWOZOWYCH ORAZ INNYCH ŚRODKÓW PRZEWIDZIANYCH W WYMIANIE TOWAROWEJ
ROZDZIAŁ 1
TARYFA CELNA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH I KLASYFIKACJA TARYFOWA TOWARÓW
TARYFA CELNA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH I KLASYFIKACJA TARYFOWA TOWARÓW
do której musi zostać przyporządkowany towar.
ROZDZIAŁ 2
POCHODZENIE TOWARÓW
POCHODZENIE TOWARÓW
Sekcja 1
Niepreferencyjne pochodzenie towarów
Niepreferencyjne pochodzenie towarów
Artykuły 23-26 określają niepreferencyjne pochodzenie towarów do celów:
Towar, w którego produkcję zaangażowany jest więcej niż jeden kraj, jest uznawany za pochodzący z kraju, w którym został poddany ostatniej istotnej, ekonomicznie uzasadnionej obróbce lub przetworzeniu, które spowodowało wytworzenie nowego produktu lub stanowiło istotny etap wytwarzania w przedsiębiorstwie przystosowanym do tego celu.
Przetworzenie lub obróbka, co do których zostało ustalone lub stwierdzone fakty potwierdzają przypuszczenie, że ich jedynym celem było obejście przepisów stosowanych we Wspólnocie wobec towarów z określonych państw, nie mogą być w żadnym przypadku uznane za nadające, w rozumieniu art. 24, towarom otrzymanym w ten sposób pochodzenie kraju, w którym zostały one przetworzone.
Sekcja 2
Preferencyjne pochodzenie towarów
Preferencyjne pochodzenie towarów
Reguły preferencyjnego pochodzenia określają warunki nabywania pochodzenia, jakie muszą spełniać towary, aby korzystać ze środków wymienionych w art. 20 ust. 3 lit. d) lub e).
Reguły te:
ROZDZIAŁ 3
WARTOŚĆ CELNA TOWARÓW
WARTOŚĆ CELNA TOWARÓW
Przepisy niniejszego rozdziału określają wartość celną do celów stosowania Taryfy Celnej Wspólnot Europejskich oraz środków pozataryfowych określonych szczególnymi przepisami wspólnotowymi i mających zastosowanie w wymianie towarowej.
lub
do miejsca ich wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty.
Szczegółowe zasady ustalania wartości celnej nośników informacji stosowanych w sprzęcie do przetwarzania danych i zawierających dane lub instrukcje mogą zostać określone zgodnie z procedurą Komitetu.
Jeżeli czynniki służące do ustalenia wartości celnej towarów wyrażone są w walucie innej niż waluta Państwa Członkowskiego, w którym ustalana jest wartość celna, kurs wymiany, który ma być zastosowany, jest taki jak należycie opublikowany w przez właściwe w tym celu organy.
Kurs ten odzwierciedla w sposób tak efektywny, jak to możliwe, aktualną wartość tej waluty w transakcjach handlowych w odniesieniu do waluty tego Państwa Członkowskiego i stosuje się go przez okres ustalony zgodnie z procedurą Komitetu.
Jeżeli taki kurs nie istnieje, kurs wymiany, który należy zastosować, określany jest zgodnie z procedurą Komitetu.
TYTUŁ III
PRZEPISY STOSOWANE WOBEC TOWARÓW WPROWADZANYCH NA OBSZAR CELNY WSPÓLNOTY DO CZASU OTRZYMANIA PRZEZNACZENIA CELNEGO
PRZEPISY STOSOWANE WOBEC TOWARÓW WPROWADZANYCH NA OBSZAR CELNY WSPÓLNOTY DO CZASU OTRZYMANIA PRZEZNACZENIA CELNEGO
ROZDZIAŁ 1
WPROWADZANIE TOWARÓW NA OBSZAR CELNY WSPÓLNOTY
WPROWADZANIE TOWARÓW NA OBSZAR CELNY WSPÓLNOTY
Organy celne mogą zezwolić na złożenie deklaracji skróconej w innym urzędzie celnym, o ile urząd ten natychmiast przekaże lub elektronicznie udostępni niezbędne dane urzędowi celnemu wjazdu.
Organy celne mogą zezwolić, aby złożenie deklaracji skróconej zostało zastąpione złożeniem powiadomienia i dostępem do danych ze deklaracji skróconej w systemie komputerowym podmiotu gospodarczego.
w stosunku do pewnych rodzajów obrotu, środków transportu lub podmiotów gospodarczych lub w przypadkach gdy porozumienia międzynarodowe przewidują specjalne środki bezpieczeństwa następuje zgodnie z procedurą komitetu, z uwzględnieniem danych okoliczności.
Organy celne mogą przyjmować deklaracje skrócone w formie pisemnej w wyjątkowych okolicznościach, o ile stosują one ten sam poziom zarządzania ryzykiem co poziom stosowany wobec deklaracji skróconych sporządzonych za pomocą technologii przetwarzania danych.
Organy celne mogą zezwolić na złożenie deklaracji celnej w urzędzie celnym przywozu, który nie jest urzędem celnym wjazdu, o ile ten urząd bezzwłocznie przekaże lub udostępni drogą elektroniczną urzędowi celnemu wjazdu niezbędne dane.
ROZDZIAŁ 2
PRZEDSTAWIENIE TOWARÓW ORGANOM CELNYM
PRZEDSTAWIENIE TOWARÓW ORGANOM CELNYM
Towary wprowadzone na obszar celny Wspólnoty zostają przedstawione organom celnym przez osobę, która wprowadziła je na ten obszar lub, w zależności od przypadku, przez osobę, która przejęła odpowiedzialność za przewóz towarów po ich wprowadzeniu, z wyjątkiem towarów przewożonych środkami transportu będącymi jedynie w tranzycie przez wody terytorialne lub przestrzeń powietrzną obszaru celnego bez postoju na tym obszarze. Osoba zgłaszająca towary powołuje się na deklarację skróconą lub deklarację celną uprzednio złożoną w odniesieniu do tych towarów.
Przepis art. 40 nie stanowi przeszkody dla stosowania przepisów obowiązujących w odniesieniu do towarów:
Po przedstawieniu organom celnym towary mogą, za zgodą tych organów, zostać poddane rewizji lub mogą zostać pobrane ich próbki w celu nadania tym towarom przeznaczenia celnego.
ROZDZIAŁ 3
ROZŁADUNEK TOWARÓW PRZEDSTAWIANYCH ORGANOM CELNYM 39
ROZŁADUNEK TOWARÓW PRZEDSTAWIANYCH ORGANOM CELNYM 39
(uchylone)
Jednakże w przypadku bezpośredniego zagrożenia wymagającego natychmiastowego rozładunku wszystkich towarów lub ich części uzyskanie takiego pozwolenia nie jest wymagane. W takim przypadku należy o tym bezzwłocznie poinformować organy celne.
Bez pozwolenia organów celnych towary nie mogą zostać podjęte z miejsca ich pierwotnego złożenia.
ROZDZIAŁ 4
OBOWIĄZEK NADANIA PRZEZNACZENIA CELNEGO TOWAROM PRZEDSTAWIONYM ORGANOM CELNYM
OBOWIĄZEK NADANIA PRZEZNACZENIA CELNEGO TOWAROM PRZEDSTAWIONYM ORGANOM CELNYM
Towary niewspólnotowe przedstawione organom celnym otrzymują dopuszczalne dla nich przeznaczenie celne.
ROZDZIAŁ 5
CZASOWE SKŁADOWANIE TOWARÓW
CZASOWE SKŁADOWANIE TOWARÓW
Towary przedstawione organom celnym nabywają, z chwilą ich przedstawienia, status towarów składowanych czasowo do czasu nadania im przeznaczenia celnego. Towary takie są zwane dalej "towarami składowanymi czasowo".
Bez uszczerbku dla art. 42 towary składowane czasowo mogą zostać poddane jedynie zabiegom, które mają na celu zachowanie ich w niezmienionym stanie, bez zmiany ich wyglądu lub parametrów technicznych.
ROZDZIAŁ 6
PRZEPISY STOSOWANE DO TOWARÓW NIEWSPÓLNOTOWYCH, KTÓRE PRZEMIESZCZAŁY SIĘ W RAMACH PROCEDURY TRANZYTU
PRZEPISY STOSOWANE DO TOWARÓW NIEWSPÓLNOTOWYCH, KTÓRE PRZEMIESZCZAŁY SIĘ W RAMACH PROCEDURY TRANZYTU
Do towarów, które przy wprowadzaniu na obszar celny Wspólnoty są już objęte procedurą tranzytu, nie stosuje się przepisów art. 38, z wyjątkiem ust. 1 lit. a) oraz art. 39-53.
Jeżeli towary niewspólnotowe przewożone w ramach procedury tranzytu osiągnęły miejsce przeznaczenia na obszarze celnym Wspólnoty i zostały przedstawione organom celnym zgodnie z przepisami regulującymi tranzyt, stosuje się przepisy art. 42-53.
ROZDZIAŁ 7
INNE PRZEPISY
INNE PRZEPISY
Jeżeli wymagają tego zaistniałe okoliczności, organy celne mogą zarządzić zniszczenie przedstawionych im towarów. Organy celne informują o tym osobę władającą towarami. Zniszczenia towarów dokonywane jest na koszt tej osoby.
Jeżeli organy celne stwierdzą, że towary zostały wprowadzone na obszar celny Wspólnoty z naruszeniem przepisów lub zostały usunięte spod dozoru celnego, podejmują wszelkie niezbędne działania, łącznie ze sprzedażą towarów, w celu uregulowania ich sytuacji.
TYTUŁ IV
PRZEZNACZENIE CELNE
PRZEZNACZENIE CELNE
ROZDZIAŁ 1
PRZEPISY OGÓLNE
PRZEPISY OGÓLNE
ROZDZIAŁ 2
PROCEDURY CELNE
PROCEDURY CELNE
Sekcja 1
Objęcie towarów procedurą celną
Objęcie towarów procedurą celną
Tam gdzie nie określają tego wspólnotowe przepisy prawa celnego, Państwa Członkowskie wyznaczają zakres właściwości poszczególnych urzędów celnych usytuowanych na ich terytoriach, uwzględniając w razie potrzeby rodzaj towarów lub procedurę celną, którą mają zostać objęte.
Zgłoszenie celne dokonywane jest:
A.
Zgłoszenia w formie pisemnej
Zgłoszenia w formie pisemnej
Pod warunkiem przedstawienia towarów organom celnym zgłoszenia, które spełniają warunki określone w art. 62, są natychmiast przyjmowane przez te organy.
Jednakże warunek posiadania siedziby we Wspólnocie nie dotyczy osób, które:
Po przyjęciu zgłoszenia przez organy celne zgłaszający może dokonać, na własną prośbę, sprostowania jednego lub kilku elementów zgłoszenia. Sprostowanie nie może spowodować, aby zgłoszenie dotyczyło towarów innych niż te, które początkowo były nim objęte.
Jednakże organy celne nie zezwalają na dokonanie jakiegokolwiek sprostowania, jeżeli odpowiedni wniosek został przedstawiony po tym, jak organy te:
lub
Jednakże jeżeli organy celne poinformowały zgłaszającego o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów, wniosek o unieważnienie zgłoszenia może zostać uwzględniony jedynie po przeprowadzeniu takiej rewizji.
Jeżeli szczególne przepisy nie stanowią inaczej, datą, którą należy uwzględniać przy stosowaniu wszelkich przepisów regulujących procedurę celną, do której zgłaszane są towary, jest data przyjęcia zgłoszenia przez organy celne.
W celu weryfikacji zgłoszeń przyjętych przez organy celne mogą one przeprowadzić:
Jednakże jeżeli zgłaszający uzna, że wyniki częściowej rewizji towarów nie są reprezentatywne dla pozostałej części zgłaszanych towarów, może zwrócić się z wnioskiem o przeprowadzenie dodatkowej rewizji.
Do celów stosowania niniejszego ustępu, jeżeli formularz zgłoszenia obejmuje kilka pozycji towarowych, wówczas dane zawarte w zgłoszeniu dotyczące każdej pozycji uważane są za odrębne zgłoszenie.
W celu uregulowania sytuacji towarów podejmuje się wszelkie niezbędne działania, łącznie z orzeczeniem przepadku i sprzedażą towarów, które:
II. Procedury uproszczone
Zgłoszenie uproszczone, dokument handlowy lub urzędowy bądź wpis do ewidencji muszą zawierać elementy niezbędne do identyfikacji towarów. Wpis do ewidencji musi wskazywać datę jego dokonania.
B.
Inne zgłoszenia
Inne zgłoszenia
C.
Kontrola zgłoszeń po zwolnieniu towarów
Kontrola zgłoszeń po zwolnieniu towarów
Sekcja 2
Dopuszczenie do swobodnego obrotu
Dopuszczenie do swobodnego obrotu
Dopuszczenie do swobodnego obrotu nadaje towarowi niewspólnotowemu status celny towaru wspólnotowego.
Wymaga ono zastosowania środków polityki handlowej, spełnienia pozostałych formalności wymaganych przy przywozie towarów, jak również zastosowania należności prawnie należnych.
Jeżeli przesyłka zawiera towary o różnej klasyfikacji taryfowej i traktowanie każdego z tych towarów zgodnie z ich klasyfikacją taryfową do celów dokonania zgłoszenia pociągnęłoby za sobą pracę i koszty nieproporcjonalnie wysokie w stosunku do kwoty należności celnych przywozowych, organy celne mogą, na wniosek zgłaszającego, wyrazić zgodę, aby należności celne przywozowe zostały pobrane od całej przesyłki, zgodnie z klasyfikacją taryfową towarów, które podlegają najwyższej stawce należności przywozowych.
Towary dopuszczone do swobodnego obrotu tracą status celny towarów wspólnotowych, gdy:
lub
lub
Sekcja 3
Procedury zawieszające i gospodarcze procedury celne
Procedury zawieszające i gospodarcze procedury celne
A.
Przepisy wspólne dla kilku procedur
Przepisy wspólne dla kilku procedur
Korzystanie z każdej gospodarczej procedury celnej uzależnione jest od uzyskania pozwolenia organów celnych.
Bez uszczerbku dla dodatkowych szczególnych warunków przewidzianych dla danej procedury pozwolenie określone w art. 85 i art. 100 ust. 1 wydawane jest jedynie:
W przypadkach określonych w art. 4 ust. 7 tiret pierwsze zdanie drugie, każdy produkt lub każdy towar uzyskany z towaru objętego procedurę zawieszającą uważany jest za objęty tą samą procedurą.
Organy celne mogą uzależnić objęcie towarów procedurą zawieszającą od złożenia zabezpieczenia w celu zapewnienia uiszczenia długu celnego mogącego powstać w stosunku do tych towarów.
W ramach szczególnej procedury zawieszającej mogą zostać ustanowione szczegółowe przepisy dotyczące składania zabezpieczenia.
Prawa i obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z gospodarczej procedury celnej mogą, zgodnie z warunkami określonymi przez organy celne, zostać przeniesione kolejno na inne osoby spełniające warunki wymagane do korzystania z tej procedury.
B.
Tranzyt zewnętrzny
Tranzyt zewnętrzny
II. Szczególne przepisy dotyczące wspólnotowego tranzytu zewnętrznego
Procedury wspólnotowego tranzytu zewnętrznego nie stosuje się do przewozów dokonywanych przez terytorium państwa trzeciego, chyba że:
Szczegółowe zasady dotyczące zezwoleń udzielanych z zastosowaniem niniejszego ustępu określane są zgodnie z procedurą Komitetu.
C.
Skład celny
Skład celny
Skład celny może być składem publicznym lub składem prywatnym.
"Skład publiczny" oznacza skład celny, z którego może korzystać każda osoba w celu składowania towarów;
"skład prywatny" oznacza skład celny przeznaczony do składowania towarów przez prowadzącego skład.
Prowadzącym skład jest osoba posiadająca pozwolenie na prowadzenie składu celnego.
Korzystającym ze składu jest osoba związana zgłoszeniem objęcia towarów procedurą składu celnego lub osoba, na którą przeniesiono prawa i obowiązki tej pierwszej osoby.
Prowadzący skład jest odpowiedzialny za:
Prawa i obowiązki prowadzącego skład mogą zostać, za zgodą organów celnych, przeniesione na inną osobę.
Bez uszczerbku dla art. 88 organy celne mogą zażądać od prowadzącego skład złożenia gwarancji związanej z odpowiedzialnością określoną w art. 101.
Wyznaczona przez organy celne osoba prowadzi, w sposób określony przez te organy, ewidencję towarową wszystkich towarów objętych procedurą składu celnego. Prowadzenie ewidencji towarowej nie jest konieczne, gdy skład publiczny jest prowadzony przez organy celne.
Z zastrzeżeniem stosowania art. 86 organy celne mogą odstąpić od wymogu prowadzenia ewidencji towarowej, jeżeli odpowiedzialność, określoną w art. 101 lit. a) i/lub lit. b), ponosi jedynie korzystający ze składu oraz gdy objęcie towarów procedurą dokonywane jest na podstawie pisemnego zgłoszenia w ramach procedury zwykłej lub na podstawie dokumentu urzędowego, zgodnie z art. 76 ust. 1 lit. b).
Towary objęte procedurą składu celnego, z chwilą ich umieszczenia w składzie celnym, zostają ujęte w ewidencji towarowej określonej w art. 105.
Jednakże w wyjątkowych przypadkach organy celne mogą wyznaczyć termin, przed którego upływem korzystający ze składu musi nadać towarom nowe przeznaczenie celne.
O ile okaże się to niezbędne do prawidłowego funkcjonowania wspólnej organizacji rynku, może zostać sporządzona lista przypadków, w których poddawanie takim zabiegom towarów podlegających wspólnej polityce rolnej jest zabronione.
Jeżeli uzasadniają to zaistniałe okoliczności, towary, które zostały objęte procedurą składu celnego, mogą zostać czasowo wyprowadzone ze składu celnego. Na takie wyprowadzenie należy uprzednio uzyskać od organów celnych pozwolenie określające warunki, na jakich może to nastąpić.
Na tych samych warunkach towary, w czasie gdy znajdują się poza składem celnym, mogą zostać poddane zabiegom określonym w art. 109.
Organy celne mogą zezwolić na przeniesienie towarów objętych procedurą składu celnego z jednego składu celnego do innego.
Przepisy akapitu pierwszego stosuje się pod warunkiem że elementy kalkulacyjne odnoszące się do tych towarów zostały uznane lub dopuszczone w momencie obejmowania towarów procedurą składu celnego, chyba że zgłaszający wystąpi o ich zastosowanie z chwili powstania długu celnego.
Przepisy akapitu pierwszego stosuje się bez uszczerbku dla kontroli po zwolnieniu towarów w rozumieniu art. 78.
Towary wspólnotowe określone w art. 98 ust. 1 lit. b), podlegające wspólnej polityce rolnej i objęte procedurą składu celnego, muszą zostać wywiezione lub otrzymać jedno z innych przeznaczeń celnych przewidzianych odrębnymi przepisami, określonymi w wymienionym artykule.
D.
Uszlachetnianie czynne
Uszlachetnianie czynne
i
II. Udzielanie pozwoleń
Pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego wydawane jest na wniosek osoby, która dokonuje procesu uszlachetniania lub która organizuje proces uszlachetniania.
Pozwolenie udzielane jest jedynie:
III. Działanie procedury
Dla uproszczenia może zostać postanowione, że termin, który rozpoczyna swój bieg w danym miesiącu kalendarzowym lub kwartale, upływa ostatniego dnia następującego po nim miesiąca kalendarzowego lub, w zależności od przypadku, kwartału.
Przypadki i warunki uznania towarów w stanie niezmienionym lub produktów kompensacyjnych za dopuszczone do swobodnego obrotu mogą zostać określone zgodnie z procedurą Komitetu.
W drodze odstępstwa od art. 121 produkty kompensacyjne:
Jednakże:
IV. Procesy uszlachetniania dokonywane poza obszarem celnym Wspólnoty
V. Szczególne przepisy dotyczące systemu ceł zwrotnych
Do systemu ceł zwrotnych nie mają zastosowania art. 115 ust. 1 lit. b), ust. 3 i 5, art. 118 ust. 3, art. 120 i art. 121, art. 122 lit. a) tiret drugie i lit. c) oraz art. 129.
Czasowy wywóz produktów kompensacyjnych, dokonywany w sposób określony w art. 123 ust. 1, nie jest uważany za wywóz w rozumieniu art. 128, z wyjątkiem sytuacji, gdy takie produkty nie zostaną powrotnie przywiezione do Wspólnoty w wyznaczonym terminie.
jeżeli wszystkie warunki zastosowania procedury również zostały spełnione.
VI. Inne przepisy
Procedura uszlachetniania czynnego z zastosowaniem systemu zawieszeń jest stosowana również po to, aby produkty kompensacyjne mogły korzystać ze zwolnień z należności celnych wywozowych, którym podlegałyby identyczne produkty uzyskane z towarów wspólnotowych zamiast z towarów przywożonych.
E.
Przetwarzanie pod kontrolą celną
Przetwarzanie pod kontrolą celną
Procedura przetwarzania pod kontrolą celną umożliwia użycie towarów niewspólnotowych na obszarze celnym Wspólnoty w procesach zmieniających ich rodzaj lub stan bez stosowania wobec nich należności celnych przywozowych i środków polityki handlowej oraz umożliwia dopuszczenie do swobodnego obrotu produktów powstających w takich procesach z zastosowaniem właściwych dla nich należności celnych przywozowych. Takie produkty nazywane są produktami przetworzonymi.
Przypadki i szczególne warunki stosowania procedury przetwarzania pod kontrolą celną określane są zgodnie z procedurą Komitetu.
Pozwolenie na przetwarzanie pod kontrolą celną udzielane jest na wniosek osoby, która dokonuje przetwarzania lub organizuje przetwarzanie.
Pozwolenie udzielane jest wyłącznie:
Artykuł 118 ust. 1, 2 i 4 oraz art. 119 stosuje się odpowiednio.
W przypadku powstania długu celnego w odniesieniu do towarów w stanie niezmienionym lub produktów, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia określonego w pozwoleniu, kwota tego długu jest określana na podstawie elementów kalkulacyjnych właściwych dla przywożonych towarów w chwili przyjęcia zgłoszenia o ich objęcie procedurą przetwarzania pod kontrolą celną.
F.
Odprawa czasowa
Odprawa czasowa
Procedura odprawy czasowej pozwala na wykorzystanie na obszarze celnym Wspólnoty towarów niewspólnotowych przeznaczonych do powrotnego wywozu bez dokonywania żadnych zmian, z wyjątkiem wynikającego ze zużycia obniżenia ich wartości, z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych i bez stosowania wobec nich środków polityki handlowej.
Pozwolenie na dokonanie odprawy czasowej udzielane jest na wniosek osoby, która użytkuje towary lub organizuje ich użytkowanie.
W przypadku braku możliwości zapewnienia identyfikacji przywożonych towarów, organy celne nie udzielają pozwolenia na zastosowanie procedury odprawy czasowej.
Jednakże organy celne mogą wyrazić zgodę na zastosowanie procedury odprawy czasowej, nie upewniając się, czy towary mogą zostać zidentyfikowane, jeżeli uwzględniając rodzaj towarów lub zamierzony sposób ich wykorzystania, brak środków identyfikacyjnych nie spowoduje nadużycia tej procedury.
Przypadki i szczególne warunki stosowania procedury odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem z należności celnych przywozowych określane są zgodnie z procedurą Komitetu.
G.
Uszlachetnianie bierne
Uszlachetnianie bierne
II. Wydawanie pozwoleń
Przypadki i zasady stosowania akapitu pierwszego określane są zgodnie z procedurą Komitetu.
Pozwolenie jest udzielane jedynie:
Przypadki, w których można odstąpić od stosowania niniejszej lit. b), oraz warunki stosowania tych odstępstw określane są zgodnie z procedurą Komitetu;
III. Działanie procedury
Wartość towarów wywożonych czasowo jest wartością uwzględnianą dla tych towarów przy ustalaniu wartości celnej produktów kompensacyjnych zgodnie z art. 32 ust. 1 lit. b) i) lub jeżeli wartość nie może zostać ustalona w ten sposób, różnicą między wartością celną produktów kompensacyjnych a ustalonymi w racjonalny sposób kosztami uszlachetnienia.
Jednakże:
Jeżeli proces uszlachetniania ma na celu naprawę towarów będących przedmiotem czasowego wywozu i jeżeli naprawa jest dokonywana odpłatnie, to częściowe zwolnienie z należności celnych przywozowych, przewidziane w art. 145, polega na określeniu kwoty należności, jaka byłaby zastosowana na podstawie elementów kalkulacyjnych dotyczących produktów kompensacyjnych z dnia przyjęcia zgłoszenia o ich dopuszczenie do swobodnego obrotu w oparciu o wartość celną równą kwocie kosztów naprawy, pod warunkiem że koszty te stanowią jedyne świadczenie posiadacza pozwolenia oraz że na wysokość kosztów nie miały wpływu powiązania między nim a osobą dokonującą naprawy.
W drodze odstępstwa od przepisów art. 151, przypadki i szczególne warunki dopuszczania towarów w następstwie procedury uszlachetniania biernego do swobodnego obrotu, przyjmując za podstawę naliczania należności z zastosowaniem Taryfy Celnej Wspólnot Europejskich koszty procesu uszlachetnienia, mogą zostać określone zgodnie z procedurą Komitetu.
IV. Uszlachetnianie bierne z wykorzystaniem systemu standardowej wymiany
Uprzedni przywóz produktu zamiennego wiąże się ze złożeniem gwarancji pokrywającej kwotę należności celnych przywozowych.
Jednakże organy celne mogą odstąpić od stosowania tej reguły, jeżeli produkt zamienny został wydany nieodpłatnie ze względu na zobowiązanie gwarancyjne lub w związku z istnieniem wady fabrycznej.
Zastosowanie systemu standardowej wymiany jest możliwe jedynie wówczas, gdy istnieje możliwość sprawdzenia, czy warunki określone w art. 155 są spełnione.
W przypadku uprzedniego przywozu i gdy stosowany jest art. 151, kwota do odliczenia jest ustalana z uwzględnieniem elementów kalkulacyjnych mających zastosowanie do towarów będących przedmiotem czasowego wywozu w dniu przyjęcia zgłoszenia o ich objęcie procedurą.
Przepisów art. 147 ust. 2 i art. 148 lit. b) nie stosuje się do systemu standardowej wymiany.
V. Inne przepisy
Procedury przewidziane w ramach uszlachetniania biernego mają zastosowanie również do celów stosowania pozataryfowych środków wspólnej polityki handlowej.
Sekcja 4
Wywóz
Wywóz
Dokonanie wywozu wymaga spełnienia formalności przewidzianych dla niego, z uwzględnieniem środków polityki handlowej i o ile znajdują zastosowanie, należności celnych wywozowych.
Zwolnienie do wywozu udzielane jest pod warunkiem, że towary opuszczą obszar celny Wspólnoty w tym samym stanie, w jakim znajdowały się w chwili przyjęcia zgłoszenia do wywozu.
Sekcja 5
Tranzyt wewnętrzny
Tranzyt wewnętrzny
Warunki, na których towary wspólnotowe, nie będąc objęte procedurą celną, mogą przemieszczać się z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Wspólnoty i czasowo poza ten obszar, bez zmiany ich statusu celnego, określane są zgodnie z procedurą Komitetu.
Procedurę wspólnotowego tranzytu wewnętrznego stosuje się również w przypadku, gdy wyraźnie przewiduje to przepis Wspólnoty.
ROZDZIAŁ 3
INNE PRZEZNACZENIA CELNE
INNE PRZEZNACZENIA CELNE
Sekcja 1
Wolne obszary celne i składy wolnocłowe
Wolne obszary celne i składy wolnocłowe
A.
Przepisy ogólne
Przepisy ogólne
Wolne obszary celne i składy wolnocłowe są częściami obszaru celnego Wspólnoty lub pomieszczeniami znajdującymi się na tym obszarze, oddzielonymi od pozostałej jego części, w których:
Przepisów art. 170, 176 i 180 nie stosuje się w odniesieniu do w ten sposób wyznaczonych wolnych obszarów celnych.
B.
Wprowadzanie towarów do wolnych obszarów celnych lub składów wolnocłowych
Wprowadzanie towarów do wolnych obszarów celnych lub składów wolnocłowych
W wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym mogą być umieszczane towary niewspólnotowe i towary wspólnotowe.
Jednakże organy celne mogą zażądać, aby towary, które mogą stanowić zagrożenie, przyczynić się do zepsucia innych towarów albo z innych względów wymagają szczególnych urządzeń, zostały umieszczone w pomieszczeniach specjalnie wyposażonych do ich przyjęcia.
C.
Funkcjonowanie wolnych obszarów celnych i składów wolnocłowych
Funkcjonowanie wolnych obszarów celnych i składów wolnocłowych
Towary niewspólnotowe umieszczone w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym mogą podczas ich pozostawania w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym:
Jednakże procesy uszlachetniania dokonywane na obszarze starego wolnocłowego portu Hamburga, w wolnych obszarach celnych Wysp Kanaryjskich, Azorów, Madery i departamentów zamorskich, nie podlegają warunkom ekonomicznym.
Jednakże jeżeli chodzi o stary wolnocłowy port Hamburga, gdy w określonej dziedzinie działalności gospodarczej warunki konkurencyjności we Wspólnocie zostaną w wyniku zastosowania tego odstępstwa naruszone, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, podejmuje decyzję o stosowaniu warunków ekonomicznych w odniesieniu do takiej działalności gospodarczej prowadzonej na obszarze starego wolnocłowego portu Hamburga;
Jeżeli towary objęte są jedną z procedur określonych w lit. c), d) lub e), Państwa Członkowskie mogą dostosować właściwe środki kontroli w takim zakresie, jaki jest niezbędny do zapewnienia funkcjonowania i dozoru celnego wolnych obszarów celnych lub składów wolnocłowych.
Towary wspólnotowe określone w art. 166 lit. b) i podlegające wspólnej polityce rolnej mogą zostać poddane jedynie zabiegom, które zostały przewidziane dla tych towarów zgodnie z art. 109 ust. 2. Zabiegi te mogą być dokonywane bez pozwolenia.
Jednakże zgłoszenie jest wymagane, w przypadku gdy towary te wliczane są do kontyngentu lub plafonu.
Dla towarów wprowadzonych do wolnego obszaru celnego bezpośrednio spoza obszaru celnego Wspólnoty lub wyprowadzanych z wolnego obszaru celnego, bezpośrednio opuszczających obszar celny Wspólnoty, deklarację skróconą składa się odpowiednio zgodnie z art. 36a - 36c lub art. 182a - 182d.
D.
Wyprowadzanie towarów z wolnych obszarów celnych i składów wolnocłowych
Wyprowadzanie towarów z wolnych obszarów celnych i składów wolnocłowych
Bez uszczerbku dla szczególnych przepisów przyjętych w ramach przepisów prawa celnego towary wyprowadzane z wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego mogą zostać:
Przepisy tytułu III, z wyjątkiem art. 48-53 w odniesieniu do towarów wspólnotowych, stosuje się do towarów wprowadzonych do pozostałej części tego obszaru, chyba że chodzi o towary, które opuszczają ten obszar drogą morską lub powietrzną, nie będąc objęte procedurą tranzytu lub inną procedurą celną.
W przypadku gdy towary mają opuścić obszar celny Wspólnoty z wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego, organy celne zapewniają przestrzeganie przepisów dotyczących wywozu, uszlachetnienia biernego, powrotnego wywozu, procedur zawieszających lub procedury tranzytu wewnętrznego, jak również przepisów tytułu V.
Sekcja 2
Powrotny wywóz, zniszczenie i zrzeczenie się towarów
Powrotny wywóz, zniszczenie i zrzeczenie się towarów
Przypadki, w których towary niewspólnotowe mogą zostać objęte procedurą zawieszającą, w celu niestosowania w wywozie środków polityki handlowej, mogą zostać określone zgodnie z procedurą Komitetu.
Zrzeczenia dokonuje się zgodnie z przepisami krajowymi.
Pozostają one pod dozorem celnym aż do chwili określonej w art. 37 ust. 2.
TYTUŁ V
TOWARY WYPROWADZANE Z OBSZARU CELNEGO WSPÓLNOTY
TOWARY WYPROWADZANE Z OBSZARU CELNEGO WSPÓLNOTY
w stosunku do pewnych rodzajów obrotu, środków transportu lub podmiotów gospodarczych lub w przypadkach gdy porozumienia międzynarodowe przewidują specjalne środki bezpieczeństwa, następuje zgodnie z procedurą komitetu, z uwzględnieniem danych okoliczności.
Organy celne mogą przyjmować deklaracje skrócone w formie pisemnej w wyjątkowych okolicznościach, o ile stosują one ten sam poziom zarządzania ryzykiem jaki jest stosowany wobec deklaracji skróconych składanych za pomocą technologii przetwarzania danych.
Towary opuszczające obszar celny Wspólnoty podlegają dozorowi celnemu. Mogą one zostać zgodnie z obowiązującymi przepisami poddane kontroli organów celnych. Opuszczają one ten obszar drogą wyznaczoną przez organy celne i na zasadach przez nie określonych.
TYTUŁ VI
OPERACJE UPRZYWILEJOWANE
OPERACJE UPRZYWILEJOWANE
ROZDZIAŁ 1
ZWOLNIENIA CELNE
ZWOLNIENIA CELNE
Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, określa przypadki, w których ze względu na szczególne okoliczności udziela się zwolnień z należności celnych przywozowych lub należności celnych wywozowych przy dopuszczaniu do swobodnego obrotu albo przy wywozie towarów.
ROZDZIAŁ 2
TOWARY POWRACAJĄCE
TOWARY POWRACAJĄCE
Jednakże:
Jeżeli towary te nie zostaną przeznaczone do tego samego użycia, kwota należności celnych przywozowych, którym podlegają, zostanie pomniejszona o kwotę pobraną przy pierwszym dopuszczeniu do swobodnego obrotu. W przypadku gdy ta ostatnia kwota jest wyższa od kwoty, która jest należna przy dopuszczeniu do swobodnego obrotu towarów powracających, zwrotu nie udziela się.
Zwolnienie z należności celnych przywozowych określone w art. 185 udzielane jest jedynie w przypadku, gdy towary są powrotnie przywożone w tym samym stanie, w jakim zostały wywiezione. Przypadki i warunki stosowania odstępstw od tego warunku oraz warunki stosowania tych odstępstw określane są zgodnie z procedurą Komitetu.
Do produktów kompensacyjnych pierwotnie wywiezionych lub powrotnie wywiezionych w związku z procedurą uszlachetniania czynnego przepisy art. 185 i 186 stosuje się odpowiednio.
Kwota należności celnych przywozowych prawnie należnych jest określana zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie w ramach procedury uszlachetniania czynnego.
Data powrotnego wywozu produktów kompensacyjnych uważana jest wtedy za datę dopuszczenia do swobodnego obrotu.
ROZDZIAŁ 3
PRODUKTY RYBOŁÓWSTWA MORSKIEGO ORAZ INNE PRODUKTY WYDOBYTE Z MORZA
PRODUKTY RYBOŁÓWSTWA MORSKIEGO ORAZ INNE PRODUKTY WYDOBYTE Z MORZA
Bez uszczerbku dla art. 24 ust. 2 lit. f) w przypadku dopuszczenia do swobodnego obrotu z należności celnych przywozowych zwolnione są:
TYTUŁ VII
DŁUG CELNY
DŁUG CELNY
ROZDZIAŁ 1
ZABEZPIECZENIE KWOTY DŁUGU CELNEGO
ZABEZPIECZENIE KWOTY DŁUGU CELNEGO
Jeżeli zabezpieczenie składane jest w ramach procedury celnej, która może zostać zastosowana wobec określonych towarów w kilku Państwach Członkowskich, zabezpieczenie to jest ważne w tych Państwach Członkowskich w granicach przewidzianych przepisami przyjętymi zgodnie z procedurą Komitetu.
Jeżeli zabezpieczenie określone w akapicie pierwszym nie jest wymagane, organy celne mogą zażądać od osoby określonej w art. 189 ust. 1 podjęcia działań mających na celu spełnienie obowiązków, które są na nią prawnie nałożone.
Na wniosek osoby określonej w art. 189 ust. 1 lub 3 organy celne zezwalają na złożenie generalnego zabezpieczenia dla wielu operacji, wobec których powstał lub może powstać dług celny.
W przypadku gdy przyjmowane jest generalne zabezpieczenie długów celnych, których wysokość może ulec zmianie z upływem czasu, wysokość takiego zabezpieczenia zostaje wyznaczona na poziomie pozwalającym na pokrycie w każdej chwili kwoty tych długów celnych.
Zabezpieczenie może zostać złożone:
Za równoważne z depozytem w gotówce uważa się:
Gwarant zobowiązuje się na piśmie do zapłacenia solidarnie z dłużnikiem zabezpieczonej kwoty długu celnego, którego zapłacenie staje się wymagalne.
Gwarantem musi być osoba trzecia, mająca swoją siedzibę we Wspólnocie i zaakceptowana przez organy celne Państwa Członkowskiego.
Organy celne mogą nie zaakceptować zaproponowanego gwaranta lub zaproponowanej formy zabezpieczenia, jeżeli uważają, że nie gwarantuje to w sposób pewny uiszczenia długu celnego w terminie.
Osoba zobowiązana do złożenia zabezpieczenia może wybrać formę zabezpieczenia spośród form przewidzianych w art. 193.
Jednakże organy celne mogą odmówić przyjęcia proponowanej formy zabezpieczenia, jeżeli jest ona niewłaściwa dla prawidłowego działania określonej procedury celnej. Odnosi się to również do proponowanego zabezpieczenia. Organy celne mogą zażądać, aby wybrana forma zabezpieczenia została utrzymana w określonym czasie.
Organy celne mogą odmówić przyjęcia zabezpieczenia proponowanego przez dłużnika, jeżeli uważają, że nie gwarantuje ono w sposób pewny pokrycia długu celnego.
Jeżeli organy celne stwierdzą, że złożone zabezpieczenie nie zapewnia w ogóle lub już nie zapewnia w sposób pewny bądź całkowity pokrycia w terminie długu celnego, mogą zażądać od osoby określonej w art. 189 ust. 1, zgodnie z wyborem tej ostatniej, złożenia dodatkowego zabezpieczenia lub też złożenia w miejsce pierwotnego zabezpieczenia nowego zabezpieczenia.
Przepisy określające wyjątki od przepisów niniejszego rozdziału wydawane są, o ile zaistnieje taka potrzeba, zgodnie z procedurą Komitetu z uwzględnieniem postanowień umów międzynarodowych.
ROZDZIAŁ 2
POWSTANIE DŁUGU CELNEGO
POWSTANIE DŁUGU CELNEGO
Jeżeli zgłoszenie celne o objęcie towaru jedną z procedur określoną w ust. 1 zostało sporządzone na podstawie danych, co spowodowało, że należności celne przywozowe nie zostały pobrane lub zostały pobrane w kwocie niższej niż prawnie należna, osoby, które dostarczyły tych danych, wymaganych do sporządzenia zgłoszenia, i które wiedziały lub powinny były wiedzieć, że dane te są nieprawdziwe, mogą również zostać uznane za dłużników zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi.
Nielegalnym wprowadzeniem towaru w rozumieniu niniejszego artykułu jest każde wprowadzenie dokonane z naruszeniem przepisów art. 38-41 i art. 177 tiret drugie.
w przypadkach innych niż te określone w art. 203, chyba że zostanie potwierdzone, iż uchybienia te nie miały rzeczywistego wpływu na prawidłowe przeprowadzenie składowania czasowego lub odpowiedniej procedury celnej.
W przypadku zaginięcia towarów i gdy zaginięcie to nie może zostać wyjaśnione w sposób zadowalający organy celne, mogą one uznać, że towary zostały zużyte lub użyte w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym.
Jeżeli w przypadku zaginięcia towarów organy celne uważają, że towary te zostały zużyte lub użyte w wolnym obszarze celnym lub w składzie wolnocłowym, i gdy nie jest możliwe zastosowanie przepisu poprzedniego akapitu, to osobą zobowiązaną do pokrycia długu celnego jest ostatnia znana tym organom osoba będąca w posiadaniu towarów.
spowodowane było całkowitym zniszczeniem lub nieodwracalną utratą tego towaru ze względu na jego charakter, nieprzewidziane okoliczności lub działanie siły wyższej albo towar został zniszczony za zgodą organów celnych.
W rozumieniu niniejszego ustępu towar uważa się za nieodwracalnie utracony, gdy nie może już zostać przez nikogo wykorzystany.
Jeżeli zgodnie z art. 206 ust. 1 uważa się, że wobec towaru dopuszczonego do swobodnego obrotu z zastosowaniem obniżonych lub zerowych stawek należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie nie powstał dług celny, to odpady i pozostałości powstałe w wyniku zniszczenia towaru uważa się za towary niewspólnotowe.
Jeżeli zgodnie z art. 203 lub 204 dług celny powstaje wobec towaru dopuszczonego do swobodnego obrotu z zastosowaniem obniżonej stawki należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie, to kwota uiszczona przy dopuszczeniu do swobodnego obrotu zostanie odliczona od kwoty powstałego długu celnego.
Jeżeli dług celny powstaje wobec odpadów i pozostałości powstałych przy zniszczeniu towaru, przepis ten stosuje się odpowiednio.
Dług celny określony w art. 201-205 i art. 209-211 powstaje nawet wówczas, gdy towar jest przedmiotem zakazów lub ograniczeń wywozowych lub przywozowych, niezależnie od ich rodzaju. Jednakże dług celny nie powstaje w przypadku nielegalnego wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty fałszywych środków płatniczych, jak również środków odurzających i substancji psychotropowych, które nie są przedmiotem obrotu handlowego ściśle nadzorowanego przez właściwe władze z przeznaczeniem na potrzeby lecznicze i naukowe. Na potrzeby prawa karnego stosowanego wobec naruszeń przepisów celnych dług celny uważa się za powstały, gdy zgodnie z prawem karnym Państwa Członkowskiego należności celne służą za podstawę do określenia kar lub gdy istnienie długu celnego powoduje wszczęcie postępowania karnego.
Jeżeli przepisy prawa celnego celne przewidują preferencje taryfowe dla towaru ze względu na jego rodzaj lub szczególne przeznaczenie, całkowite lub częściowe zwolnienie z należności przywozowych lub należności wywozowych na mocy art. 21, 82, 145 lub 184-187, takie preferencje lub zwolnienia stosuje się również w przypadkach powstania długu celnego na mocy art. 202-205, 210 lub 211, jeżeli zachowanie osoby zainteresowanej nie nosi znamion oszustwa ani rażącego niedbalstwa i udowodni ona, że pozostałe warunki wymagane dla zastosowania preferencji lub zwolnienia pozostają łącznie spełnione.
Jeżeli w odniesieniu do tego samego długu celnego występuje kilku dłużników, są oni solidarnie zobowiązani do pokrycia tego długu.
Jednakże gdy informacje, którymi dysponują organy celne, pozwalają na ustalenie, że dług celny powstał przed stwierdzeniem jego istnienia przez te organy, kwota należności celnych przywozowych lub należności celnych wywozowych za ten towar określana jest na podstawie elementów kalkulacyjnych właściwych dla towaru w chwili najwcześniejszej, w jakiej istnienie długu celnego wynikającego z tej sytuacji mogło zostać ustalone na podstawie posiadanych informacji.
ROZDZIAŁ 3
POKRYCIE KWOTY DŁUGU CELNEGO
POKRYCIE KWOTY DŁUGU CELNEGO
Sekcja 1
Zaksięgowanie i podanie do wiadomości dłużnika kwoty należności
Zaksięgowanie i podanie do wiadomości dłużnika kwoty należności
Przepisu pierwszego akapitu nie stosuje się w przypadkach, gdy:
Organy celne mogą odstąpić od księgowania kwoty należności, która zgodnie z art. 221 ust. 3 nie może zostać podana do wiadomości dłużnika w związku z upływem przewidzianego terminu.
Jednakże pod warunkiem że pokrycie kwoty długu celnego zostanie zabezpieczone, suma należności za wszystkie towary, które zostały zwolnione na rzecz tej samej osoby w okresie wyznaczonym przez organy celne i nieprzekraczającym 31 dni, może zostać całościowo zaksięgowana na koniec tego okresu. Takiego zaksięgowania należy dokonać w ciągu pięciu dni, licząc od dnia, w którym upływa wspomniany okres.
Jednakże gdy dług celny dotyczy tymczasowego cła antydumpingowego lub wyrównawczego, zaksięgowania należności należy dokonać w ciągu dwóch miesięcy od opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich rozporządzenia ustanawiającego ostateczne cło antydumpingowe lub wyrównawcze.
Przedłużony termin nie może przekraczać czternastu dni.
Jeżeli preferencyjny status towaru potwierdzony został w ramach systemu współpracy administracyjnej z udziałem organów państwa trzeciego, wydanie przez te organy świadectwa, o ile stwierdzono jego nieprawidłowość, stanowi błąd, którego w racjonalny sposób nie można było wykryć w rozumieniu pierwszego akapitu.
Jednakże wydanie nieprawidłowego świadectwa nie stanowi błędu, jeżeli świadectwo zostało wystawione na podstawie niewłaściwego przedstawienia faktów przez eksportera, z wyjątkiem przypadku, gdy w szczególności jest oczywiste, że organy wydające świadectwo wiedziały lub powinny były wiedzieć, że towary nie spełniają warunków wymaganych do korzystania z preferencji.
Osoba odpowiedzialna za uiszczenie należności może powołać się na dobrą wiarę, jeżeli może udowodnić, że w okresie przedmiotowych operacji handlowych zachowała należytą staranność, aby upewnić się czy spełnione zostały wszystkie warunki korzystania z preferencji.
Jednakże osoba odpowiedzialna za uiszczenie należności nie może powoływać się na dobrą wiarę, jeżeli Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich opinię wyrażającą uzasadnione wątpliwości w odniesieniu do prawidłowego stosowania uzgodnień preferencyjnych przez kraj korzystający;
Bez uszczerbku dla stosowania art. 218 ust. 1 akapit drugi w przypadku korzystania z możliwości przewidzianej w pierwszym akapicie zwolnienie towarów przez organy celne jest równoznaczne z powiadomieniem dłużnika o kwocie zaksięgowanych należności.
Sekcja 2
Termin i sposoby uiszczania należności
Termin i sposoby uiszczania należności
Bez uszczerbku dla przepisu drugiego akapitu art. 244 termin ten nie może przekraczać dziesięciu dni, licząc od powiadomienia dłużnika o kwocie należności, a w przypadku całościowego zaksięgowania zliczonych kwot na warunkach przewidzianych w art. 218 ust. 1 akapit drugi termin ten zostaje wyznaczony w taki sposób, aby uniemożliwić dłużnikowi uzyskanie dłuższego terminu na uiszczenie należności niż ten, jaki by uzyskał w przypadku odroczenia płatności.
Jeżeli okaże się, że osoba zainteresowana została powiadomiona zbyt późno, aby mogła dotrzymać terminu płatności, to termin zostaje przedłużony z urzędu.
Organy celne mogą również przedłużyć ten termin na wniosek dłużnika, w przypadku gdy kwota należności do uiszczenia wynika z ich pokrycia po zwolnieniu towarów. Bez uszczerbku dla art. 229 lit. a) przedłużenie w ten sposób udzielonego terminu nie może przekroczyć czasu potrzebnego dłużnikowi na podjęcie działań niezbędnych do wywiązania się z obowiązku;
Należności uiszcza się w gotówce lub w każdy inny sposób mający zgodnie z obowiązującymi przepisami podobne skutki płatnicze. Mogą one zostać również uiszczone poprzez saldowanie kredytu, o ile obowiązujące przepisy przewidują taką możliwość.
Jeżeli kwota należności dotyczy towarów zgłoszonych do procedury celnej nakładającej obowiązek uiszczenia takich należności, organy celne odraczają na wniosek osoby zobowiązanej termin płatności tej kwoty, zgodnie z warunkami określonymi w art. 225-227.
Zgoda na odroczenie płatności uzależniona jest od złożenia zabezpieczenia przez osobę występującą z wnioskiem.
Ponadto zgoda na odroczenie płatności może wiązać się z pobraniem dodatkowych opłat za założenie akt lub opłat za świadczoną usługę.
Organy celne określają jedną z następujących form odroczenia płatności:
W przypadku zastosowania art. 219 termin 30 dni, liczony zgodnie z pierwszym akapitem, zostaje skrócony o liczbę dni odpowiadającą okresowi przekraczającemu dwa dni przeznaczone na zaksięgowanie kwoty;
Organy celne mogą udzielić dłużnikowi ułatwień płatniczych innych niż odroczenie płatności.
Udzielenie takich ułatwień:
W przypadku gdy spłata odsetek od kredytu może spowodować, ze względu na sytuację dłużnika, poważne trudności natury gospodarczej lub społecznej, organy celne mogą odstąpić od ich naliczania.
Niezależnie od tego, jakiego rodzaju ułatwienie płatnicze zostało udzielone dłużnikowi, może on spłacić całość lub część kwoty długu, nie czekając, aż upłynie wyznaczony termin.
Każda kwota należności może zostać w zastępstwie dłużnika uiszczona przez osobę trzecią.
W ramach procedury tranzytu w odniesieniu do gwarantów mogą zostać przyjęte szczególne przepisy zgodnie z procedurą Komitetu.
ROZDZIAŁ 4
WYGAŚNIĘCIE DŁUGU CELNEGO
WYGAŚNIĘCIE DŁUGU CELNEGO
Bez uszczerbku dla obowiązujących przepisów dotyczących przedawnienia długu celnego, jak również odnoszących się do niepokrycia długu celnego w przypadku niewypłacalności dłużnika stwierdzonej drogą sądową, dług celny wygasa:
Jednakże w przypadku zajęcia i orzeczenia przepadku, dla celów przepisów prawa karnego mającego zastosowanie wobec naruszeń przepisów celnych, dług celny uważa się za niewygasły, w przypadku gdy prawo karne Państwa Członkowskiego przewiduje, że należności celne są podstawą do określania sankcji lub że istnienie długu celnego stanowi podstawę do wszczęcia postępowania karnego.
Dług celny określony w art. 216 wygasa również w przypadku unieważnienia formalności, które zostały spełnione celem uzyskania preferencji taryfowych określonych w art. 216.
ROZDZIAŁ 5
ZWROT I UMORZENIE NALEŻNOŚCI
ZWROT I UMORZENIE NALEŻNOŚCI
Niżej wymienione określenia oznaczają:
Należności celne przywozowe lub wywozowe podlegają umorzeniu, gdy okaże się, że w chwili zaksięgowania kwota tych należności nie była prawnie należna lub że kwota ta została zaksięgowana niezgodnie z art. 220 ust. 2.
Należności nie podlegają zwrotowi ani umorzeniu, w przypadku gdy fakty, które doprowadziły do zapłacenia lub zaksięgowania kwoty prawnie nienależnej, są wynikiem świadomego działania osoby zainteresowanej.
Termin ten może zostać przedłużony, jeżeli osoba zainteresowana udowodni, iż ze względu na nieprzewidziane okoliczności lub działanie siły wyższej nie mogła złożyć wniosku w terminie.
Organy celne dokonują zwrotu lub umorzenia z urzędu, gdy same przed upływem tego terminu stwierdzą, że zaistniała jedna z okoliczności określonych w ust. 1 akapit pierwszy i drugi.
Należności celne przywozowe lub wywozowe podlegają zwrotowi, w przypadku gdy unieważniono zgłoszenie celne i uiszczono należności. Zwrotu dokonuje się na wniosek osoby zainteresowanej złożony w terminie przewidzianym na złożenie wniosku o unieważnienie zgłoszenia celnego.
Za towary wadliwe w rozumieniu pierwszego akapitu uważa się towary uszkodzone przed ich zwolnieniem.
Na wniosek osoby zainteresowanej organy celne mogą zezwolić na zniszczenie towarów lub ich objęcie w celu powrotnego wywozu procedurą tranzytu zewnętrznego, procedurą składu celnego, umieszczenie w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym zamiast ich wywozu.
W celu otrzymania jednego z przeznaczeń celnych przewidzianych w powyższym akapicie towary uważane są za niewspólnotowe.
Jednakże organy celne mogą w należycie uzasadnionych, wyjątkowych przypadkach zezwolić na przekroczenie tego terminu.
Jednakże organy celne mogą w należycie uzasadnionych, wyjątkowych przypadkach zezwolić na przekroczenie tego terminu.
Należności celne przywozowe lub wywozowe podlegają zwrotowi lub umorzeniu na warunkach przewidzianych w niniejszym rozdziale, jedynie w przypadku gdy kwota, która ma zostać zwrócona lub umorzona, jest wyższa od kwoty określonej zgodnie z procedurą Komitetu.
Jednakże organy celne mogą również uwzględnić wniosek o zwrot lub umorzenie sumy niższej od tej kwoty.
Dokonanie przez organy celne zwrotu należności przywozowych lub należności wywozowych, jak również odsetek od kredytu lub odsetek za zwłokę, które zostały pobrane przy uiszczaniu tych należności, nie nakłada na te organy obowiązku wypłaty odsetek. Jednakże odsetki wypłaca się, gdy:
Kwota tych odsetek jest naliczana w taki sposób, aby ich wysokość była równa kwocie, jaka zostałaby naliczona w tym celu w walucie krajowej lub na krajowym rynku finansowym.
Jeżeli dług celny został umorzony lub odpowiednie należności zostały zwrócone omyłkowo, pierwotny dług staje się ponownie należny. Odsetki wypłacone zgodnie z art. 241 podlegają zwrotowi.
TYTUŁ VIII
ODWOŁANIA
ODWOŁANIA
Odwołanie może złożyć również osoba, która wystąpiła z wnioskiem o wydanie decyzji organów celnych dotyczącej stosowania przepisów prawa celnego, ale której wniosek nie został rozpatrzony w terminie określonym w art. 6 ust. 2.
Odwołanie musi zostać złożone w Państwie Członkowskim, w którym decyzja została wydana lub w którym wystąpiono z wnioskiem o jej wydanie.
Odwołanie nie powoduje wstrzymania wykonania decyzji, od której się odwołano.
Jednakże w przypadku gdy organy celne mają uzasadnione powody, by sądzić, że zaskarżona decyzja jest sprzeczna z przepisami prawa celnego, lub gdy istnieje obawa spowodowania nieodwracalnej szkody dla osoby zainteresowanej, wstrzymują w całości lub w części wykonanie takiej decyzji.
Jeżeli zaskarżana decyzja nakłada należności celne przywozowe lub należności celne wywozowe, wstrzymanie jej wykonania uzależnione jest od złożenia zabezpieczenia. Jednakże nie wymaga się złożenia zabezpieczenia, jeżeli mogłoby to spowodować, ze względu na sytuację dłużnika, poważne trudności natury gospodarczej lub społecznej.
Przepisy dotyczące stosowania postępowania odwoławczego określają Państwa Członkowskie.
Przepisów niniejszego tytułu nie stosuje się do odwołań składanych w celu cofnięcia lub zmiany decyzji podjętej przez organy celne na podstawie prawa karnego.
TYTUŁ IX
PRZEPISY KOŃCOWE
PRZEPISY KOŃCOWE
ROZDZIAŁ 1
KOMITET KODEKSU CELNEGO
KOMITET KODEKSU CELNEGO
Przepisy wykonawcze do niniejszego Kodeksu, wraz z przepisami wykonawczymi do rozporządzenia, określone w art. 184, z wyjątkiem tytułu VIII i z zastrzeżeniem art. 9 i 10 rozporządzenia (EWG) nr 2658/87(7), jak również art. 248 niniejszego rozporządzenia, zostaną przyjęte zgodnie z procedurą, określoną w art. 247a ust. 2, z poszanowaniem międzynarodowych zobowiązań przyjętych przez Wspólnotę.
Okres, określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi 3 miesiące.
Przepisy wykonawcze do art. 11, 12 i 21 zostaną przyjęte zgodnie z procedurą zarządzania, określoną w art. 248a ust. 2.
Okres określony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE wynosi 3 miesiące.
Komitet może rozpatrywać każdą sprawę dotyczącą przepisów prawa celnego, która zostanie wniesiona przez Przewodniczącego z jego własnej inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela jednego z Państw Członkowskich.
ROZDZIAŁ 2
SKUTKI PRAWNE W JEDNYM PAŃSTWIE CZŁONKOWSKIM ŚRODKÓW, DOKUMENTÓW I USTALEŃ PRZYJĘTYCH, WYDANYCH LUB DOKONANYCH W INNYM PAŃSTWIE CZŁONKOWSKIM
SKUTKI PRAWNE W JEDNYM PAŃSTWIE CZŁONKOWSKIM ŚRODKÓW, DOKUMENTÓW I USTALEŃ PRZYJĘTYCH, WYDANYCH LUB DOKONANYCH W INNYM PAŃSTWIE CZŁONKOWSKIM
Jeżeli procedura celna realizowana jest w kilku Państwach Członkowskich,
ROZDZIAŁ 3
INNE PRZEPISY KOŃCOWE
INNE PRZEPISY KOŃCOWE
"Przedstawiciel Komisji przedkłada Komitetowi, określonemu w art. 247 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, projekt...";
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 1994 r.
Przepisy tytułu VIII w Zjednoczonym Królestwie stosuje się od dnia 1 stycznia 1995 r.
Artykuł 161 i, o ile dotyczy to powrotnego wywozu, art. 182 i 183 obowiązują od dnia 1 stycznia 1993 r. Jeżeli wymienione artykuły odnoszą się do przepisów niniejszego Kodeksu i dopóki przepisy te jeszcze nie obowiązują, to uważa się, że odniesienia dotyczą odpowiednich rozporządzeń i dyrektyw wymienionych w art. 251.
Przed dniem 1 października 1993 r. Rada, na podstawie sprawozdania Komisji dotyczącego stanu prac w sprawie konsekwencji wynikających z kursu wymiany walut uwzględnianego przy stosowaniu środków wspólnej polityki rolnej, ponownie przeanalizuje problem wymiany towarowej dokonywanej między Państwami Członkowskimi w ramach rynku wewnętrznego. Do sprawozdania dołączone będą ewentualne propozycje Komisji, co do których Rada podejmie decyzje zgodnie z postanowieniami Traktatu.
Przed dniem 1 stycznia 1998 r., na podstawie sprawozdania Komisji, Rada przystąpi do ponownego przeanalizowania niniejszego Kodeksu w celu wniesienia odpowiednich poprawek, które okazałyby się potrzebne przede wszystkim ze względu na realizację rynku wewnętrznego. Do sprawozdania załączone będą ewentualne propozycje Komisji, co do których Rada podejmie decyzje zgodnie z postanowieniami Traktatu.
W imieniu Rady | |
W. WALDEGRAVE | |
Przewodniczący |
(1) Dz.U. C 128 z 23.5.1990, str. 1.
(2) Dz.U. C 72 z 18.3.1991, str. 176 oraz decyzja z dnia 16.9.1992 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(3) Dz.U. C 60 z 8.3.1991, str. 5.
(4) Dz.U. 172 z 30.9.1966, str. 3025/66.Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 3290/94 (Dz.U. L 349 z. 31.12.1994, str. 105)." oraz zgodnie z właściwymi artykułami innych rozporządzeń dotyczących wspólnej organizacji rynków.
(5) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, str. 31. Dyrektywa zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).
(6) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, str. 1.
(7) Dz.U. L 256 z 7.9.1987, str. 1.
(8) Dz.U. L 148 z 28.6.1968, str. 1.
(9) Dz.U. L 54 z 28.2.1991, str. 4.
(10) Dz.U. L 89 z 2.4.1976, str. 1.
(11) Dz.U. L 105 z 22.4.1986, str. 1.
(12) Dz.U. L 333 z 30.11.1978, str. 5.
(13) Dz.U. L 33 z 4.2.1984, str. 2.
(14) Dz.U. L 175 z 12.7.1979, str. 1.
(15) Dz.U. L 186 z 30.6.1989, str. 1.
(16) Dz.U. L 197 z 3.8.1979, str. 1.
(17) Dz.U. L 205 z 13.8.1979, str. 19.
(18) Dz.U. L 281 z 12.10. 1990, str. 28.
(19) Dz.U. L 134 z 31.5.1980, str. 1.
(20) Dz.U. L 388 z 30.12.1989, str. 24.
(21) Dz.U. L 83 z 30.3.1981, str. 40.
(22) Dz.U. L 376 z 31.12.1982, str. 1.
(23) Dz.U. L 155 z 14.6.1985, str. 54.
(24) Dz.U. L 272 z 5.10.1985, str. 1.
(25) Dz.U. L 78 z 26.3.1991, str. 9.
(26) Dz.U. L 197 z 27.7.1984, str. 1.
(27) Dz.U. L 188 z 20.7.1985, str. 1.
(28) Dz.U. L 350 z 27.12.1985, str. 1.
(29) Dz.U. L 212 z 2.8.1986, str. 1.
(30) Dz.U. L 201 z 22.7.1987, str. 15.
(31) Dz.U. L 361 z 29.12.1988, str. 2.
(32) Dz.U. L 102 z 21.4.1988, str. 5.
(33) Dz.U. L 160 z 26.6.1990, str. 6.
(34) Dz.U. L 174 z 6.7.1988, str. 1.
(35) Dz.U. L 225 z 15.8.1988, str. 1.
(36) Dz.U. L 246 z 10.9.1990, str. 1.
(37) Dz.U. L 225 z 15.8.1988, str. 8.
(38) Dz.U. L 173 z 26.6.1992, str. 30.
(39) Dz.U. L 367 z 31.12.1988, str. 1.
(40) Dz.U. L 186 z 30.6.1989, str. 8.
(41) Dz.U. L 321 z 4.11.1989, str. 5.
(42) Dz.U. L 388 z 30.12.1989, str. 1.
(43) Dz.U. L 160 z 26.6.1990, str. 1.
(44) Dz.U. L 262 z 26.9.1990, str. 1.
(45) Dz.U. L 78 z 26.3.1991, str. 1.
(46) Dz.U. L 78 z 26.3.1991, str. 6.
(47) Dz.U. L 105 z 23.4.1983, str. 1.
(48) Dz.U. L 256 z 7.9.1987, str. 1.
(49) Dz.U. L 328 z 30.11.1991, str. 80.
- zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. a) tiret pierwsze i drugie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 82/97 z dnia 19 grudnia 1996 r. (Dz.U.UE.L.97.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.
- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 1791/2006 z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2007 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 1 lit. m) rozporządzenia nr 517/2013 z dnia 13 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.158.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.
- zmieniony przez art. 286 ust. 4 rozporządzenia nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. zmieniającego nin. rozporządzenie (Dz.U.UE.L.2013.269.1) z dniem 1 stycznia 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 82/97 z dnia 19 grudnia 1996 r. (Dz.U.UE.L.97.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.
- zmieniony przez art. 2 ust. 1 Protokołu nr 3 w sprawie stref suwerennych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej na Cyprze dołączonego do Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
- zmieniony przez pkt 1 sprostowania z dnia 16 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.92.302.1/1).
- zmienione przez art. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 82/97 z dnia 19 grudnia 1996 r. (Dz.U.UE.L.97.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.
- zmieniony przez art. 5 rozporządzenia Komisji nr 60/2004 z dnia 14 stycznia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.9.8) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 1 maja 2004 r.
- zmieniony przez art. 8 rozporządzenia Komisji nr 1832/2006 z dnia 13 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.354.8) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 1 stycznia 2007 r.
- zmieniony przez pkt 1 sprostowania z dnia 16 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.92.302.1/1).
- zmieniony przez art. 1 pkt 10 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2700/2000 z dnia 16 listopada 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.311.17) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 grudnia 2000 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 15 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 82/97 z dnia 19 grudnia 1996 r. (Dz.U.UE.L.97.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 15 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 648/2005 z dnia 13 kwietnia 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.117.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 maja 2005 r.
- dodany przez art. 1 pkt 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 82/97 z dnia 19 grudnia 1996 r. (Dz.U.UE.L.97.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 14 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2700/2000 z dnia 16 listopada 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.311.17) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 grudnia 2000 r.
- zmieniony przez art. 5 rozporządzenia Komisji nr 60/2004 z dnia 14 stycznia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.9.8) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 1 maja 2004 r.
- zmieniony przez art. 8 rozporządzenia Komisji nr 1832/2006 z dnia 13 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.354.8) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 1 stycznia 2007 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 82/97 z dnia 19 grudnia 1996 r. (Dz.U.UE.L.97.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1997 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2700/2000 z dnia 16 listopada 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.311.17) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 grudnia 2000 r.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.