Księga 6 - ROSZCZENIA CYWILNOPRAWNE, NARUSZENIA, WŁAŚCIWOŚĆ SĄDU - Rozporządzenie 2100/94 w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin
Dz.U.UE.L.1994.227.1
Akt obowiązującyCZĘŚĆ SZÓSTA
ROSZCZENIA CYWILNOPRAWNE, NARUSZENIA, WŁAŚCIWOŚĆ SĄDU
ROSZCZENIA CYWILNOPRAWNE, NARUSZENIA, WŁAŚCIWOŚĆ SĄDU
Naruszenie
a) nie będąc do tego uprawniona podejmuje jedno z działań określonych w art. 13 ust. 2 w odniesieniu do odmiany, na którą przyznano wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin; lub
b) nie używa poprawnie nazwy odmiany na podstawie art. 17 ust. 1 lub pomija istotne informacje wymienione w art. 17 ust. 2; lub
c) sprzecznie z przepisami art. 18 ust. 3 używa nazwy odmiany, na którą przyznano wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin lub nazwy, która może wprowadzić w błąd ze względu na podobieństwo do tej nazwy;
może być przedmiotem działania, podjętego przez posiadacza, mającego na celu zaniechanie naruszenia lub wypłatę słusznego wynagrodzenia lub obu.
Działania przed przyznaniem wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin
Posiadacz może żądać słusznego wynagrodzenie od każdej osoby, która w okresie między publikacją wniosku o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin a jego przyznaniem dokonała czynu, które byłby zabroniony po przyznaniu tego prawa.
Przedawnienie
Roszczenia na podstawie art. 94 i 95 ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia ostatecznego przyznania wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin i dnia, w którym uprawniony dowiedział się o naruszeniu swego prawa i o osobie, która je naruszyła, a w każdym przypadku po 30 latach od dnia, w którym nastąpiło naruszenie.
Uzupełniające stosowanie prawa krajowego odnośnie do naruszenia
Dochodzenie uprawnienia do wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin
Potwierdzenie tożsamości odmiany
Uprawniony do odmiany macierzystej i hodowca odmiany pochodnej od odmiany macierzystej mają prawo do uzyskania potwierdzenia ustalenia, że odmiany te są odmianami macierzystą i pochodną od niej odmianą.
Skutki zmiany posiadacza wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin
Właściwość sądu i dochodzenie roszczeń w postępowaniu cywilnym
a) przed sądem Państwa Członkowskiego lub innej z Umawiających się Stron Konwencji z Lugano, w którym pozwany ma stałe miejsce zamieszkania lub siedzibę, a w przypadku jej braku, przed sądem państwa, w którym został utworzony; lub
b) jeżeli warunek ten nie jest spełniony w żadnym Państwie Członkowskim lub w innej z Umawiających się Stron, przed sądem Państwa Członkowskiego, w którym powód ma stałe miejsce zamieszkania lub siedzibę, a w przypadku jej braku przed sądem państwa, w którym został utworzony; lub
c) jeżeli warunek ten nie jest spełniony w odniesieniu do żadnego Państwa Członkowskiego, przed sądem Państwa Członkowskiego, w którym siedzibę ma Urząd.
Sądy właściwe mają jurysdykcję w odniesieniu do zarzucanych naruszeń, mających miejsce na terytorium jakiegokolwiek Państwa Członkowskiego.
Przepisy uzupełniające
Regulamin proceduralny
Bez uszczerbku dla przepisów art. 104 i 105, sąd krajowy, właściwy na podstawie art. 101 i 102, stosuje zasady postępowania obowiązujące w danym państwie dla tego samego typu spraw dotyczących porównywalnych krajowych praw własności.
Uprawnienie do dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia
Obowiązki sądów krajowych i innych organów
Sąd krajowy lub inny organ rozpatrujący sprawę dotyczącą wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin uznaje je za ważne.
Zawieszenie postępowania
Kary za naruszenie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin
Państwa Członkowskie podejmą wszelkie właściwe środki w celu zapewnienia, że w odniesieniu do naruszenia wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin będą stosowane przepisy dotyczące odpowiedzialności karnej za naruszenie porównywalnych praw krajowych.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.