Art. 5. - Odbudowa ekosystemów morskich - Rozporządzenie 2024/1991 w sprawie odbudowy zasobów przyrodniczych i zmiany rozporządzenia (UE) 2022/869

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1991

Akt obowiązujący

Wersja od: 29 lipca 2024 r.

Artykuł  5

Odbudowa ekosystemów morskich

1. Państwa członkowskie wprowadzają środki odbudowy konieczne do przywrócenia do dobrego stanu obszarów typów siedlisk wymienionych w załączniku II, których stan nie jest dobry. Środki takie są wprowadzane:

a) do 2030 r. - na co najmniej30 % całkowitego obszaru wszystkich typów siedlisk z grup 1-6 wymienionych w załączniku II, których stan nie jest dobry, jak określono ilościowo w krajowym planie odbudowy zasobów przyrodniczych, o którym mowa w art. 15;

b) do 2040 r. - na co najmniej 60 %, a do 2050 r. - na co najmniej 90 % obszaru każdej grupy 1-6 typów siedlisk wymienionych w załączniku I, których stan nie jest dobry, jak określono ilościowo w krajowym planie odbudowy zasobów przyrodniczych, o którym mowa w art. 15;

c) do 2040 r. - na co najmniej dwóch trzecich odsetka określonego w lit. d) niniejszego ustępu obszaru typów siedlisk z grupy 7 wymienionych w załączniku II, których stan nie jest dobry, jak określono ilościowo w krajowym planie odbudowy zasobów przyrodniczych, o którym mowa w art. 15; oraz

d) do 2050 r. - na ustalonym zgodnie z art. 14 ust. 3 odsetku obszaru typów siedlisk z grupy 7 wymienionych w załączniku II, których stan nie jest dobry, jak określono ilościowo w krajowym planie odbudowy zasobów przyrodniczych, o którym mowa w art. 15.

Odsetek, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. d) niniejszego artykułu, ustala się w taki sposób, aby nie uniemożliwiać osiągnięcia lub utrzymania dobrego stanu środowiska określonego zgodnie z art. 9 ust. 1 dyrektywy 2008/56/WE.

2. Państwa członkowskie wprowadzają środki odbudowy konieczne do przywrócenia typów siedlisk z grup 1-6 wymienionych w załączniku II na obszarach, na których te typy siedlisk nie występują, celem osiągnięcia właściwej powierzchni referencyjnej dla tych typów siedlisk. Do 2030 r. środki te muszą być wprowadzone w odniesieniu do obszarów odpowiadających co najmniej 30 % dodatkowej powierzchni potrzebnej do osiągnięcia właściwej powierzchni referencyjnej dla każdej grupy typów siedlisk, jak określono ilościowo w krajowym planie odbudowy zasobów przyrodniczych, o którym mowa w art. 15, do 2040 r. - w odniesieniu do obszarów reprezentujących co najmniej 60 % tej powierzchni, a do 2050 r. - w odniesieniu do 100 % tej powierzchni.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 niniejszego artykułu, jeżeli państwo członkowskie uzna, że do 2050 r. nie jest możliwe wprowadzenie środków odbudowy niezbędnych do osiągnięcia właściwej powierzchni referencyjnej dla określonego typu siedliska na 100 % powierzchni, dane państwo członkowskie może określić niższy odsetek na poziomie od 90 % do 100 % w swoim krajowym planie odbudowy zasobów przyrodniczych, o którym mowa w art. 15, oraz przedstawić odpowiednie uzasadnienie. W takim przypadku państwo członkowskie stopniowo wprowadza środki odbudowy niezbędne do osiągnięcia tego niższego odsetka do 2050 r. Do 2030 r. te środki odbudowy muszą obejmować co najmniej 30 % dodatkowej powierzchni potrzebnej do osiągnięcia takiego niższego odsetka do 2050 r., a do 2040 r. muszą obejmować co najmniej 60 % dodatkowej powierzchni potrzebnej do osiągnięcia takiego niższego odsetka do 2050 r.

4. Jeżeli państwo członkowskie stosuje odstępstwo zgodnie z ust. 3 do określonych typów siedlisk, obowiązek określony w ust. 2 ma zastosowanie do pozostałej dodatkowej powierzchni koniecznej do osiągnięcia właściwej powierzchni referencyjnej dla tych grup typów siedlisk wymienionych w załączniku II, do których należą te określone typy siedlisk.

5. Państwa członkowskie wprowadzają środki odbudowy morskich siedlisk gatunków wymienionych w załączniku III do niniejszego rozporządzenia oraz w załącznikach II, IV i V do dyrektywy 92/43/EWG, a także morskich siedlisk gatunków ptaków objętych zakresem stosowania dyrektywy 2009/147/WE, które są, w uzupełnieniu środków odbudowy, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, konieczne do poprawy jakości i ilości tych siedlisk, między innymi przez ich przywrócenie, a także do poprawy łączności aż do osiągnięcia wystarczającej jakości i ilości tych siedlisk.

6. Obszary najbardziej odpowiednie do objęcia środkami odbudowy zgodnie z ust. 1, 2 i 5 niniejszego artykułu określa się w oparciu o najlepszą dostępną wiedzę i najnowsze osiągnięcia postępu technicznego i naukowego dotyczące ustalania stanu typów siedlisk wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia oraz jakości i ilości siedlisk gatunków, o których mowa w ust. 5 niniejszego artykułu, z wykorzystaniem informacji przekazanych na podstawie art. 17 dyrektywy 92/43/EWG, art. 12 dyrektywy 2009/147/WE i art. 17 dyrektywy 2008/56/WE.

7. Państwa członkowskie zapewniają, aby stan był znany w odniesieniu do:

a) do 2030 r. - co najmniej 50 % obszarów rozmieszczonych na wszystkich typach siedlisk z grup 1-6 wymienionych w załączniku II;

b) do 2040 r. - wszystkich obszarów z grup 1-6 wymienionych w załączniku II;

c) do 2040 r. - co najmniej 50 % obszarów rozmieszczonych na wszystkich typach siedlisk z grupy 7 wymienionych w załączniku II;

d) do 2050 r. - wszystkich obszarów z grupy 7 wymienionych w załączniku II.

8. W odniesieniu do środków odbudowy, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględnia się potrzebę poprawy spójności ekologicznej i łączności pomiędzy typami siedlisk wymienionymi w załączniku II oraz wymogi ekologiczne gatunków, o których mowa w ust. 5, występujących w tych typach siedlisk.

9. Państwa członkowskie wprowadzają środki celem zapewnienia, aby obszary objęte środkami odbudowy zgodnie z ust. 1, 2 i 5 wykazywały stałą poprawę stanu typów siedlisk wymienionych w załączniku II, aż do osiągnięcia przez nie dobrego stanu, a także stałą poprawę jakości siedlisk gatunków, o których mowa w ust. 5, aż do osiągnięcia wystarczającej jakości tych siedlisk.

Bez uszczerbku dla dyrektywy 92/43/EWG państwa członkowskie wprowadzają środki celem zapewnienia, aby stan obszarów, gdzie osiągnięto dobry stan i wystarczającą jakość siedlisk gatunków, nie ulegał znacznemu pogorszeniu.

10. Bez uszczerbku dla dyrektywy 92/43/EWG, do dnia publikacji krajowych planów odbudowy zasobów przyrodniczych zgodnie z art. 17 ust. 6 niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie starają się wprowadzać środki niezbędne do zapobiegania znacznemu pogorszeniu się stanu obszarów, w których występują typy siedlisk wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia i które są w dobrym stanie, lub środki niezbędne do osiągnięcia celów odbudowy określonych w ust. 14 niniejszego artykułu.

11. Poza obszarami Natura 2000 obowiązek określony w ust. 9nie ma zastosowania do pogorszenia jakości spowodowanego przez:

a) siłę wyższą, w tym klęski żywiołowe;

b) nieuniknione przekształcenia siedlisk spowodowane bezpośrednio przez zmianę klimatu;

c) plan lub przedsięwzięcie realizowane w nadrzędnym interesie publicznym, w przypadku którego nie są dostępne żadne mniej szkodliwe rozwiązania alternatywne, co ustala się indywidualnie dla każdego przypadku; lub

d) działania lub zaniechania ze strony państw trzecich, za które dane państwo członkowskie nie jest odpowiedzialne.

12. Poza obszarami Natura 2000 obowiązek określony w ust. 10 nie ma zastosowania do pogorszenia stanu spowodowanego przez:

a) siłę wyższą, w tym klęski żywiołowe;

b) nieuniknione przekształcenia siedlisk spowodowane bezpośrednio przez zmianę klimatu;

c) plan lub przedsięwzięcie realizowane w nadrzędnym interesie publicznym, w przypadku których nie są dostępne żadne mniej szkodliwe rozwiązania alternatywne; lub

d) działania lub zaniechania ze strony państw trzecich, za które dane państwo członkowskie nie jest odpowiedzialne.

13. W przypadku obszarów Natura 2000 niewypełnienie obowiązków określonych w ust. 9 i 10 jest uzasadnione, jeżeli zostało spowodowane przez:

a) siłę wyższą, w tym klęski żywiołowe;

b) nieuniknione przekształcenia siedlisk spowodowane bezpośrednio przez zmianę klimatu; lub

c) plan lub przedsięwzięcie zatwierdzone zgodnie z art. 6 ust. 4 dyrektywy 92/43/EWG.

14. Państwa członkowskie zapewniają:

a) zwiększanie obszaru w dobrym stanie w odniesieniu do typów siedlisk z grup typów siedlisk 1-6 wymienionych w załączniku II, do czasu gdy co najmniej 90 % tego obszaru osiągnie dobry stan, a w odniesieniu do każdego typu siedliska w każdym regionie biogeograficznym danego państwa członkowskiego osiągnięta zostanie właściwa powierzchnia referencyjna;

b) zwiększanie obszaru w dobrym stanie w odniesieniu do typów siedlisk wymienionych w grupie 7 w załączniku II, do czasu gdy co najmniej określony w ust. 1 akapit pierwszy lit. d) odsetek tego obszaru osiągnie dobry stan, a w odniesieniu do każdego typu siedliska w każdym regionie biogeograficznym danego państwa członkowskiego osiągnięta zostanie właściwa powierzchnia referencyjna;

c) trend wzrostowy prowadzący do zapewnienia wystarczającej jakości i ilości morskich siedlisk gatunków wymienionych w załączniku III do niniejszego rozporządzenia oraz załącznikach II, IV i V do dyrektywy 92/43/EWG, a także gatunków objętych zakresem stosowania dyrektywy 2009/147/WE.