Art. 68. - Zawieszający skutek odwołania - Rozporządzenie 2024/1348 w sprawie ustanowienia wspólnej procedury ubiegania się o ochronę międzynarodową w Unii i uchylenia dyrektywy 2013/32/UE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1348

Akt oczekujący

Wersja od: 22 maja 2024 r.

Artykuł  68

Zawieszający skutek odwołania

1. Skutki decyzji nakazującej powrót są automatycznie zawieszane na okres, na jaki osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową lub osoba pozbawiona ochrony międzynarodowej mają prawo do pozostania lub mogą pozostać zgodnie z niniejszym artykułem.

2. Osoby ubiegające się o ochronę międzynarodową oraz osoby pozbawione ochrony międzynarodowej mają prawo do pozostania na terytorium państw członkowskich do czasu upływu terminu skorzystania przez te osoby z prawa do skutecznego środka zaskarżenia przed sądem lub trybunałem pierwszej instancji, a w przypadku gdy z takiego prawa skorzystano w wyznaczonym terminie - do czasu rozpatrzenia środka zaskarżenia.

3. Bez uszczerbku dla zasady non-refoulement, osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową oraz osoba pozbawiona ochrony międzynarodowej nie mają prawa do pozostania na podstawie ust. 2, w przypadku gdy właściwy organ podjął jedną z następujących decyzji:

a) decyzja o odrzuceniu wniosku jako bezzasadnego lub w sposób oczywisty bezzasadnego, jeżeli w momencie podjęcia decyzji:

(i) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową jest objęta procedurą rozpatrywania wniosku prowadzoną w trybie przyspieszonym zgodnie z art. 42 ust. 1 lub 3;

(ii) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową podlega procedurze granicznej, z wyjątkiem sytuacji, gdy ta osoba jest małoletnim bez opieki;

b) decyzja o odrzuceniu wniosku jako niedopuszczalnego na podstawie art. 38 ust. 1 lit. a), lit. d) lub lit. e) lub art. 38 ust. 2, z wyjątkiem sytuacji, gdy osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową jest małoletnim bez opieki podlegającym procedurze granicznej;

c) decyzja o odrzuceniu wniosku jako wycofanego w sposób dorozumiany;

d) decyzja o odrzuceniu kolejnego wniosku jako bezzasadnego lub w sposób oczywisty bezzasadnego; lub

e) decyzja o pozbawieniu ochrony międzynarodowej zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. b), lit. d), lit. e) lub art. 19 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2024/1347.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, sąd lub trybunał jest uprawniony do postanowienia, po zbadaniu zarówno okoliczności faktycznych, jak i kwestii prawnych, o zezwoleniu osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową lub osobie pozbawionej ochrony międzynarodowej na pozostanie na terytorium państw członkowskich, na wniosek osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową lub osoby pozbawionej ochrony międzynarodowej, do czasu rozpatrzenia środka zaskarżenia. Właściwy sąd lub trybunał są uprawnione na mocy prawa krajowego do rozstrzygania w tej sprawie z urzędu.

5. Do celów ust. 4 w przypadkach stosownych w świetle wszelkich decyzji podejmowanych z urzędu zastosowanie mają następujące warunki:

a) osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową lub osobie pozbawionej ochrony międzynarodowej przysługuje termin co najmniej pięciu dni, licząc od dnia powiadomienia jej o decyzji, na złożenie wniosku o zezwolenie na pozostanie na terytorium do czasu rozpatrzenia środka zaskarżenia;

b) osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową lub osobie pozbawionej ochrony międzynarodowej zapewnia się tłumaczenie ustne w razie rozprawy przed właściwym sądem lub trybunałem, w przypadku gdy nie można w inny sposób zapewnić stosownej komunikacji;

c) osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową lub osobie pozbawionej ochrony międzynarodowej zapewnia się na jej wniosek nieodpłatną pomoc prawną i nieodpłatne zastępstwo prawne zgodnie z art. 17;

d) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową lub osoba pozbawiona ochrony międzynarodowej nie może zostać wydalona z terytorium odpowiedzialnego państwa członkowskiego:

(i) do upływu terminu na wystąpienie do sądu lub trybunału o zezwolenie na pozostanie;

(ii) w przypadku gdy osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową lub osoba pozbawiona ochrony międzynarodowej wystąpiła w wyznaczonym terminie o zezwolenie na pozostanie, w oczekiwaniu na postanowienie sądu lub trybunału o zezwoleniu osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową lub osobie pozbawionej ochrony międzynarodowej na pozostanie na terytorium państwa członkowskiego.

e) osobę ubiegającą się o ochronę międzynarodową lub osobę pozbawioną ochrony międzynarodowej informuje się odpowiednio, w terminowy sposób o przysługujących jej prawach na mocy niniejszego ustępu.

6. W przypadku kolejnych wniosków, na zasadzie odstępstwa od ust. 5 lit. d), państwa członkowskie mogą przewidzieć w prawie krajowym, że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową nie ma prawa do pozostania, bez uszczerbku dla przestrzegania zasady non-refoulement, jeżeli odwołanie zostało uznane za wniesione wyłącznie w celu opóźnienia lub zakłócenia wykonania decyzji nakazującej powrót, która skutkować ma natychmiastowym wydaleniem osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową z państwa członkowskiego.

7. Osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową lub osoba pozbawiona ochrony międzynarodowej, które składają kolejne odwołanie od pierwszej lub kolejnej decyzji w sprawie odwołania, nie mają prawa do pozostania na terytorium państwa członkowskiego, bez uszczerbku dla możliwości zezwolenia przez sąd lub trybunał osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową lub osobie pozbawionej ochrony międzynarodowej na pozostanie, na wniosek tej osoby lub w ramach decyzji z urzędu, w przypadkach gdy powołano się na zasadę non-refoulement.