Art. 58. - Koncepcja kraju pierwszego azylu - Rozporządzenie 2024/1348 w sprawie ustanowienia wspólnej procedury ubiegania się o ochronę międzynarodową w Unii i uchylenia dyrektywy 2013/32/UE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1348

Akt oczekujący

Wersja od: 22 maja 2024 r.

Artykuł  58

Koncepcja kraju pierwszego azylu

1. Państwo trzecie może zostać uznane za kraj pierwszego azylu dla osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową tylko w przypadku, gdy w tym państwie:

a) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową przed przyjazdem do Unii korzystała ze skutecznej ochrony zgodnie z konwencją genewską, o której mowa w art. 57 ust. 1 lub korzystała ze skutecznej ochrony, o której mowa w art. 57 ust. 2 i nadal może korzystać z tej ochrony;

b) życie i wolność osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową nie są zagrożone z powodu rasy, religii, obywatelstwa, przynależności do określonej grupy społecznej lub poglądów politycznych;

c) osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową nie grozi rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy, o której mowa w art. 15 rozporządzenia (UE) 2024/1347;

d) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową jest chroniona przed refoulement zgodnie z konwencją genewską i przed wydaleniem z naruszeniem prawa do ochrony przed torturami oraz okrutnym, nieludzkim lub poniżającym traktowaniem lub karaniem, jak określono w prawie międzynarodowym.

2. Koncepcja kraju pierwszego azylu może zostać zastosowana tylko pod warunkiem, że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową nie może dostarczyć, w ramach indywidualnej oceny, elementów uzasadniających, dlaczego koncepcja kraju pierwszego azylu nie ma do niej zastosowania.

3. Państwo trzecie może zostać uznane za państwo pierwszego azylu dla małoletniego bez opieki tylko wtedy, gdy nie jest to sprzeczne z jego najlepszym interesem, a organy państw członkowskich otrzymały najpierw od organów danego państwa trzeciego zapewnienie, że organy te zajmą się małoletnim bez opieki i że zostanie on natychmiast objęty skuteczną ochroną, o której mowa w art. 57.

4. W przypadku gdy wniosek zostanie odrzucony jako niedopuszczalny w wyniku zastosowania koncepcji kraju pierwszego azylu, organ rozstrzygający:

a) informuje osobę ubiegającą się o ochronę międzynarodową zgodnie z art. 36; oraz

b) wydaje jej dokument informujący organy danego państwa trzeciego, w języku tego państwa, że wniosek nie został rozpatrzony merytorycznie wskutek zastosowania koncepcji kraju pierwszego azylu.

5. W przypadku gdy dane państwo trzecie odmówi readmisji osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową na swoje terytorium lub nie udzieli odpowiedzi w terminie wyznaczonym przez właściwy organ, osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową uzyskuje dostęp do procedury zgodnie z podstawowymi zasadami i gwarancjami przewidzianymi w rozdziale II oraz w rozdziale III sekcja I.