Art. 44. - Decyzje w ramach azylowej procedury granicznej - Rozporządzenie 2024/1348 w sprawie ustanowienia wspólnej procedury ubiegania się o ochronę międzynarodową w Unii i uchylenia dyrektywy 2013/32/UE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1348

Akt oczekujący

Wersja od: 22 maja 2024 r.

Artykuł  44

Decyzje w ramach azylowej procedury granicznej

1. W przypadku gdy stosowana jest procedura graniczna, decyzje mogą być podejmowane w następujących sprawach:

a) w sprawie niedopuszczalności wniosku zgodnie z art. 38;

b) w sprawie zasadności wniosku, w przypadku gdy ma zastosowanie którakolwiek z okoliczności wymienionych w art. 42 ust. 1 lit. a)-g) i j) oraz art. 42 ust. 3 lit. b).

2. Jeżeli liczba osób ubiegających się o ochronę międzynarodową przekracza liczbę, o której mowa w art. 47 ust. 1, oraz w celu ustalenia, w stosunku do kogo zastosować procedurę graniczną na podstawie art. 42 ust. 1 lit. c), f) lub j) lub art. 42 ust. 3 lit. b), pierwszeństwo przyznaje się następującym kategoriom wniosków:

a) wnioski niektórych obywateli państw trzecich lub, w przypadku bezpaństwowców, osób mających poprzednie miejsce zwykłego pobytu w państwie trzecim, którzy w przypadku decyzji odmownej mają większe szanse na powrót, stosownie do przypadku, do ich kraju pochodzenia, do państwa poprzedniego miejsca zwykłego pobytu, do bezpiecznego kraju trzeciego lub do kraju pierwszego azylu w rozumieniu niniejszego rozporządzenia;

b) wnioski niektórych obywateli państw trzecich lub, w przypadku bezpaństwowców, osób mających poprzednie miejsce zwykłego pobytu w państwie trzecim, co do których z poważnych powodów uznaje się, że stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub porządku publicznego państwa członkowskiego;

c) bez uszczerbku dla lit. b), wnioski niektórych obywateli państw trzecich lub, w przypadku bezpaństwowców, osób mających poprzednie miejsce zwykłego pobytu w państwie trzecim, niebędących małoletnimi, oraz członków ich rodzin.

3. W przypadku gdy procedura graniczna jest stosowana wobec małoletnich i członków ich rodzin, rozpatrzeniu ich wniosków przyznaje się pierwszeństwo.

Państwa członkowskie mogą również przyznać pierwszeństwo rozpatrzeniu wniosków niektórych obywateli państw trzecich lub, w przypadku bezpaństwowców, osób mających poprzednie miejsce zwykłego pobytu w państwie trzecim, którzy w przypadku decyzji odmownej mają większe szanse na powrót, stosownie do przypadku, do ich kraju pochodzenia, do państwa poprzedniego miejsca zwykłego pobytu, do bezpiecznego kraju trzeciego lub do kraju pierwszego azylu w rozumieniu niniejszego rozporządzenia.