Art. 42. - Procedura rozpatrywania wniosku w trybie przyspieszonym - Rozporządzenie 2024/1348 w sprawie ustanowienia wspólnej procedury ubiegania się o ochronę międzynarodową w Unii i uchylenia dyrektywy 2013/32/UE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1348

Akt oczekujący

Wersja od: 22 maja 2024 r.

Artykuł  42

Procedura rozpatrywania wniosku w trybie przyspieszonym

1. Bez uszczerbku dla art. 21 ust. 2 organ rozstrzygający przyspiesza - zgodnie z podstawowymi zasadami i gwarancjami przewidzianymi w rozdziale II - rozpatrywanie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej pod kątem zasadności, w przypadkach gdy:

a) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową, składając swój wniosek i przedstawiając stan faktyczny, poruszyła jedynie kwestie, które nie są istotne dla rozpatrzenia, czy kwalifikuje się ona jako osoba korzystająca z ochrony międzynarodowej zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2024/1347;

b) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową przedstawiła wyraźnie niespójne lub sprzeczne lub wyraźnie nieprawdziwe lub ewidentnie nieprawdopodobne wyjaśnienia, lub wyjaśnienia, które są sprzeczne z istotnymi i dostępnymi informacjami dotyczącymi kraju pochodzenia, sprawiając tym samym, że w sposób oczywisty jej twierdzenia są nieprzekonujące co do tego, czy kwalifikuje się ona jako osoba korzystająca z ochrony międzynarodowej na mocy rozporządzenia (UE) 2024/1347;

c) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową, po tym, jak w pełni umożliwiono jej podanie ważnej przyczyny, umyślnie wprowadziła organy w błąd, przedstawiając nieprawdziwe informacje lub dokumenty lub zatajając istotne informacje lub dokumenty, w szczególności dotyczące jej tożsamości lub obywatelstwa, które mogłyby mieć negatywny wpływ na decyzję, lub gdy istnieją jasne podstawy, aby uznać, że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową w złej wierze zniszczyła lub pozbyła się dokumentu tożsamości lub dokumentu podróży w celu uniemożliwienia ustalenia jej tożsamości lub obywatelstwa;

d) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową występuje z wnioskiem jedynie w celu opóźnienia lub uniemożliwienia wykonania decyzji dotyczącej jej wydalenia z terytorium państwa członkowskiego;

e) państwo trzecie można w odniesieniu do osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową uznać za bezpieczny kraj pochodzenia w rozumieniu niniejszego rozporządzenia;

f) istnieją uzasadnione powody, aby uznać, że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub porządku publicznego państw członkowskich, lub osoba ta została wcześniej przymusowo wydalona z poważnych powodów związanych z bezpieczeństwem narodowym lub porządkiem publicznym na mocy prawa krajowego;

g) dany wniosek jest kolejnym wnioskiem, który nie jest niedopuszczalny;

h) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową przybyła na terytorium państwa członkowskiego nielegalnie lub nielegalnie przedłużyła swój pobyt na nim oraz bez ważnego powodu nie zgłosiła się do właściwych organów ani nie wystąpiła, najszybciej jak to możliwe, z wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej, zważywszy na takie okoliczności jej wjazdu;

i) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową wjechała na terytorium państwa członkowskiego legalnie i bez ważnego powodu nie wystąpiła, najszybciej jak to możliwe, z wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej, zważywszy na podstawy jej wniosku; niniejsza litera pozostaje bez uszczerbku dla potrzeby ochrony międzynarodowej powstającej po przybyciu do państwa członkowskiego; lub

j) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową posiada obywatelstwo lub - w przypadku bezpaństwowców - poprzednie miejsce zwykłego pobytu w państwie trzecim, dla którego odsetek decyzji organu rozstrzygającego w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej wynosi - zgodnie z najnowszymi dostępnymi średnimi rocznymi ogólnounijnymi danymi Eurostatu - 20 % lub mniej, chyba że organ rozstrzygający stwierdzi, że w danym państwie trzecim nastąpiła istotna zmiana od czasu publikacji odpowiednich danych Eurostatu lub że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową należy do kategorii osób, w przypadku których odsetka 20 % lub niższego nie można uznać za reprezentatywny w odniesieniu do ich potrzeb w zakresie ochrony, przy uwzględnieniu między innymi istotnych różnic między decyzjami wydanymi w pierwszej instancji a decyzjami ostatecznymi.

W przypadku gdy Agencja ds. Azylu przedstawiła wytyczne dotyczące kraju pochodzenia zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) 2021/2303 wykazujące, że w danym państwie trzecim nastąpiła istotna zmiana od czasu publikacji odpowiednich danych Eurostatu, państwa członkowskie stosują te wytyczne jako odniesienie do celów stosowania akapitu pierwszego lit. j) niniejszego ustępu.

2. W przypadku gdy organ rozstrzygający uzna, że rozpatrywanie wniosku obejmuje okoliczności faktyczne lub prawne, które są zbyt złożone, aby rozpatrywać je w ramach procedury rozpatrywania wniosku prowadzonej w trybie przyspieszonym, może kontynuować rozpatrywanie wniosku pod kątem zasadności zgodnie z art. 35 ust. 4 i art. 39. W takim przypadku informuje się daną osobę ubiegającą się o ochronę międzynarodową o zmianie procedury.

3. Procedura rozpatrywania wniosku prowadzona w trybie przyspieszonym może być stosowana w odniesieniu do małoletnich bez opieki wyłącznie w przypadku, gdy:

a) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową pochodzi z państwa trzeciego, które można uznać za bezpieczny kraj pochodzenia w rozumieniu niniejszego rozporządzenia;

b) istnieją uzasadnione powody, aby uznać, że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub porządku publicznego państwa członkowskiego, lub osoba ta została wcześniej przymusowo wydalona z poważnych powodów związanych z bezpieczeństwem narodowym lub porządkiem publicznym na mocy prawa krajowego;

c) dany wniosek jest kolejnym wnioskiem, który nie jest niedopuszczalny;

d) uznaje się, że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową, po uzyskaniu pełnej możliwości podania ważnej przyczyny, wprowadziła organy w błąd, przedstawiając nieprawdziwe informacje lub dokumenty lub zatajając istotne informacje lub dokumenty, w szczególności dotyczące jej tożsamości lub obywatelstwa, które mogłyby mieć negatywny wpływ na decyzję, lub istnieją wyraźne podstawy, by sądzić, że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową, w złej wierze, zniszczyła lub pozbyła się dokumentu tożsamości lub dokumentu podróży w celu uniemożliwienia ustalenia jej tożsamości lub obywatelstwa; lub

e) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową posiada obywatelstwo lub - w przypadku bezpaństwowców - poprzednie miejsce zwykłego pobytu w państwie trzecim, dla którego odsetek decyzji organu rozstrzygającego w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej wynosi - zgodnie z najnowszymi dostępnymi średnimi rocznymi ogólnounijnymi danymi Eurostatu - 20 % lub mniej, chyba że organ rozstrzygający stwierdzi, że w danym państwie trzecim nastąpiła istotna zmiana od czasu publikacji odpowiednich danych Eurostatu lub że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową należy do kategorii osób, w przypadku których odsetka 20 % lub niższego nie można uznać za reprezentatywny w odniesieniu do ich potrzeb w zakresie ochrony, przy uwzględnieniu między innymi istotnych różnic między decyzjami wydanymi w pierwszej instancji a decyzjami ostatecznymi;

W przypadku gdy Agencja ds. Azylu przedstawiła wytyczne dotyczące kraju pochodzenia zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) 2021/2303 wykazujące, że w danym państwie trzecim nastąpiła istotna zmiana od czasu publikacji odpowiednich danych Eurostatu, państwa członkowskie stosują te wytyczne jako odniesienie do celów stosowania akapitu pierwszego lit. e) niniejszego ustępu.