Sekcja 2 - Procedura rozpatrywania wniosków - Rozporządzenie 2024/1348 w sprawie ustanowienia wspólnej procedury ubiegania się o ochronę międzynarodową w Unii i uchylenia dyrektywy 2013/32/UE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1348

Akt oczekujący

Wersja od: 22 maja 2024 r.

SEKCJA  II

Procedura rozpatrywania wniosków

Artykuł  34

Rozpatrywanie wniosków

1. Organ rozstrzygający rozpatruje wnioski o udzielenie ochrony międzynarodowej i podejmuje decyzje w ich sprawie zgodnie z podstawowymi zasadami i gwarancjami określonymi w rozdziale II.

2. Organ rozstrzygający podejmuje decyzje w sprawie wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej po odpowiednim rozpatrzeniu dopuszczalności lub zasadności wniosku. Organ rozstrzygający rozpatruje wnioski obiektywnie, bezstronnie i indywidualnie. Do celów rozpatrzenia wniosku organ rozstrzygający uwzględnia następujące elementy:

a) stosowne oświadczenia i dokumenty przedstawione przez osobę ubiegającą się o ochronę międzynarodową zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) 2024/1347;

b) istotne, dokładne i aktualne informacje o sytuacji panującej w kraju pochodzenia osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową w chwili podejmowania decyzji w sprawie wniosku, w tym o przepisach ustawowych i wykonawczych obowiązujących w kraju pochodzenia oraz o sposobie, w jaki są stosowane, uzyskane z istotnych i dostępnych krajowych, unijnych i międzynarodowych źródeł, w tym od organizacji praw dziecka oraz, jeśli są dostępne, wspólną analizę na temat sytuacji w konkretnych krajach pochodzenia, a także wytyczne, o których mowa w art. 11 rozporządzenia (UE) 2021/2303;

c) w przypadku stosowania koncepcji kraju pierwszego azylu lub bezpiecznego kraju trzeciego - istotne, dokładne i aktualne informacje o sytuacji panującej w chwili podejmowania decyzji w sprawie wniosku w państwie trzecim, który jest uznawany za kraj pierwszego azylu lub bezpieczny kraj trzeci, w tym informacje i analizy na temat bezpiecznych krajów pochodzenia, o których to informacjach i analizach mowa w art. 12 rozporządzenia (UE) 2021/2303;

d) indywidualną sytuację i osobiste uwarunkowania osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową, w tym takie czynniki, jak: jej przeszłość, wiek, płeć, tożsamość płciową i orientację seksualną - by ocenić, czy w świetle osobistych uwarunkowań tej osoby akty, których doświadczyła lub na które mogłaby zostać narażona, stanowią prześladowanie lub poważną krzywdę;

e) czy działania osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową od chwili opuszczenia kraju pochodzenia służyły wyłącznie lub głównie stworzeniu warunków niezbędnych do ubiegania się o udzielenie ochrony międzynarodowej - aby ocenić, czy takie działania naraziłyby tę osobę na prześladowanie lub poważną krzywdę, o czym mowa w art. 5 rozporządzenia (UE) 2024/1347, gdyby powróciła ona do tego kraju;

f) czy od osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową można by zasadnie oczekiwać, że powinna skorzystać z ochrony innego państwa, na którego obywatelstwo mogłaby się powołać;

g) o ile podmiotami dopuszczającymi się prześladowania nie są państwo lub jego przedstawiciele - czy mają zastosowanie alternatywne możliwości ochrony, o których mowa w art. 8 rozporządzenia (UE) 2024/1347.

3. Personel rozpatrujący wnioski i podejmujący decyzje ma odpowiednią wiedzę i przeszedł szkolenie w tym odpowiednie szkolenie na podstawie art. 8 rozporządzenia (UE) 2021/2303 na temat odpowiednich norm obowiązujących w dziedzinie prawa azylowego i uchodźczego. Personel ma możliwość konsultacji z ekspertami w niezbędnym zakresie, na temat konkretnych zagadnień, takich jak kwestie medyczne, kulturowe, religijne, dotyczące zdrowia psychicznego oraz kwestie związane z dziećmi lub dotyczące płci. W stosownych przypadkach mogą składać zapytania do Agencji ds. Azylu zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2021/2303.

4. Dokumenty ocenione przez organ rozstrzygający jako istotne dla rozpatrzenia wniosków są w stosownych przypadkach tłumaczone na potrzeby takiego rozpatrzenia.

Tłumaczenia tych istotnych dokumentów lub ich części mogą być zapewnione przez inne podmioty i opłacone ze środków publicznych zgodnie z prawem krajowym danego państwa członkowskiego. Osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową może na własny koszt zapewnić tłumaczenie innych dokumentów. W przypadku kolejnych wniosków na osobę ubiegającą się o ochronę międzynarodową można nałożyć odpowiedzialność za tłumaczenie dokumentów.

5. Organ rozstrzygający może uznać, że dany wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej ma zostać rozpatrzony priorytetowo, w szczególności w przypadku gdy:

a) uznaje, że istnieje prawdopodobieństwo, że wniosek jest uzasadniony;

b) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową ma szczególne potrzeby w zakresie przyjmowania w rozumieniu art. 24 dyrektywy (UE) 2024/1346 lub potrzebuje szczególnych gwarancji proceduralnych, o których mowa w art. 20-23 niniejszego rozporządzenia, w szczególności w przypadku gdy jest małoletnim bez opieki;

c) istnieją uzasadnione powody, aby uznać, że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub porządku publicznego państwa członkowskiego;

d) dany wniosek jest kolejnym wnioskiem;

e) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową podlega decyzji podjętej zgodnie z art. 23 ust. 2 lit. e) dyrektywy (UE) 2024/1346 lub uczestniczyła w zakłócaniu porządku publicznego albo zachowaniu przestępnym.

Artykuł  35

Czas trwania procedury rozpatrywania wniosku

1. Rozpatrywanie mające na celu ustalenie dopuszczalności wniosku zgodnie z art. 38 ust. 1 lit. a), b), c) i d) oraz art. 38 ust. 2 zostaje zakończone najszybciej jak to możliwe i nie później niż dwa miesiące od daty złożenia wniosku.

W przypadku, o którym mowa w art. 38 ust. 1 lit. e), organ rozstrzygający kończy rozpatrywanie w terminie dziesięciu dni roboczych.

Wniosku nie uznaje się za dopuszczalny wyłącznie z powodu faktu, że w terminach określonych w niniejszym ustępie i w ust. 2 nie została przyjęta decyzja w sprawie niedopuszczalności.

2. Organ rozstrzygający może przedłużyć terminy przewidziane w ust. 1 akapit pierwszy o maksymalnie dwa miesiące, w przypadku gdy:

a) liczba obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców, którzy występują z wnioskami o udzielenie ochrony międzynarodowej w tym samym okresie, jest nieproporcjonalnie duża, co uniemożliwia zakończenie procedury dotyczącej dopuszczalności w wyznaczonym terminie;

b) występują złożone okoliczności faktyczne lub prawne;

c) opóźnienie może być jednoznacznie przypisane niewywiązaniu się przez osobę ubiegającą się o ochronę międzynarodową z obowiązków ciążących na niej na mocy art. 9.

3. Organ rozstrzygający kończy procedurę rozpatrywania wniosku prowadzoną w trybie przyspieszonym najszybciej jak to możliwe i nie później niż trzy miesiące od dnia złożenia wniosku.

4. Organ rozstrzygający zapewnia, aby procedura rozpatrywania wniosku pod kątem zasadności, o ile nie jest to procedura rozpatrywania prowadzona w trybie przyspieszonym, została zakończona najszybciej jak to możliwe i nie później niż sześć miesięcy od złożenia wniosku, bez uszczerbku dla odpowiedniego i pełnego rozpatrzenia.

5. Organ rozpatrujący może przedłużyć ten termin sześciu miesięcy, o którym mowa w ust. 4, o okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, w przypadku gdy:

a) liczba obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców, którzy występują z wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej w tym samym okresie, jest nieproporcjonalnie duża, co uniemożliwia zakończenie procedury w terminie sześciu miesięcy;

b) występują złożone okoliczności faktyczne lub prawne;

c) opóźnienie może być jednoznacznie przypisane niewywiązaniu się przez osobę ubiegającą się o ochronę międzynarodową z jej obowiązków wynikających z art. 9.

6. W przypadku gdy osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową podlega procedurze przekazania ustanowionej w art. 46 rozporządzenia (UE) 2024/1351, termin, o którym mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, zaczyna bieg od dnia, w którym wniosek zostaje złożony zgodnie z art. 28 ust. 2.

7. Organ rozstrzygający może przesunąć termin zakończenia procedury rozpatrywania wniosku w przypadku, gdy nie można zasadnie oczekiwać, by organ ten podjął decyzję w terminach określonych w ust. 4 ze względu na niepewną sytuację w kraju pochodzenia, co do której oczekuje się, że będzie mieć charakter tymczasowy. W takich przypadkach organ rozstrzygający:

a) dokonuje przeglądu sytuacji w tym kraju pochodzenia co najmniej raz na cztery miesiące;

b) uwzględnia przeglądy sytuacji w kraju pochodzenia przeprowadzane przez Agencję ds. Azylu, jeżeli są dostępne;

c) informują zainteresowane osoby ubiegające się o ochronę międzynarodową, w języku, który rozumieją lub co do którego można zasadnie przypuszczać, że jest dla nich zrozumiały, oraz najszybciej jak to możliwe, o powodach przesunięcia terminu.

Państwo członkowskie informuje Komisję i Agencję ds. Azylu najszybciej jak to możliwe o przesunięciu terminu zakończenia procedur w odniesieniu do tego kraju pochodzenia. W każdym wypadku państwa członkowskie kończą procedurę rozpatrywania wniosku w terminie 21 miesięcy od złożenia wniosku.

8. Państwa członkowskie ustalają terminy zakończenia procedury rozpatrywania wniosku, w przypadku gdy sąd lub trybunał unieważniają decyzję organu rozstrzygającego i przekazują sprawę do ponownego rozpoznania. Terminy te muszą być krótsze niż terminy określone w niniejszym artykule.