Art. 8. - Alternatywa ochrony wewnętrznej - Rozporządzenie 2024/1347 w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako osób korzystających z ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony, zmieniające dyrektywę Rady 2003/109/WE oraz uchylające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1347

Akt oczekujący

Wersja od: 22 maja 2024 r.

Artykuł  8

Alternatywa ochrony wewnętrznej

1. Jeżeli podmiotem dopuszczającym się prześladowania lub wyrządzającym poważną krzywdę nie są państwo ani przedstawiciele państwa, w ramach oceny wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej organ rozstrzygający bada, czy osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową nie wymaga tej ochrony, ponieważ może bezpiecznie i legalnie udać się do części kraju pochodzenia i zostać tam przyjętym, oraz czy można racjonalnie zakładać, że może ona się tam osiedlić, a także, czy w tej części kraju osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową:

a) nie ma uzasadnionej obawy przed prześladowaniem lub nie jest narażona na rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy; lub

b) ma dostęp do skutecznej i trwałej ochrony przed prześladowaniem lub poważną krzywdą.

2. Jeżeli podmiotem dopuszczającym się prześladowania lub wyrządzającym poważną krzywdę jest państwo lub jego przedstawiciele, organ rozstrzygający zakłada, że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową nie ma dostępu do skutecznej ochrony, i nie ma potrzeby przeprowadzenia badania, o którym mowa w ust. 1.

Organ rozstrzygający może zbadać okoliczności, o których mowa w ust. 1, tylko wtedy, gdy jednoznacznie ustalono, że źródłem ryzyka prześladowania lub doznania poważnej krzywdy jest podmiot, którego władza wyraźnie ogranicza się do konkretnego obszaru geograficznego, lub gdy samo państwo kontroluje jedynie pewne części terytorium kraju.

3. Organ rozstrzygający bada okoliczności, o których mowa w ust. 1, po ustaleniu, że kryteria kwalifikacji określone w niniejszym rozporządzeniu miałyby w przeciwnym razie zastosowanie do osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową. Ciężar wykazania, że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową może skorzystać z alternatywy ochrony wewnętrznej, spoczywa na organie rozstrzygającym. Osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową jest uprawniona do przedstawienia dowodów i przedłożenia wszelkich elementów wskazujących na to, że nie może ona skorzystać z takiej alternatywy. Organ rozstrzygający bierze pod uwagę dowody przedstawione i elementy przedłożone przez osobę ubiegającą się o ochronę międzynarodową.

4. Oceniając, czy osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową ma uzasadnioną obawę przed prześladowaniem lub jest narażona na rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy, lub czy ma ona dostęp do ochrony przed prześladowaniem lub poważną krzywdą w danej części terytorium kraju pochodzenia zgodnie z ust. 1, organ rozstrzygający, w momencie podejmowania decyzji w sprawie wniosku o ochronę międzynarodową, uwzględnia ogólną sytuację panującą w tej części kraju oraz osobiste uwarunkowania danej osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową określone w art. 4. W tym celu organ rozstrzygający uwzględnia dokładne i aktualne informacje uzyskane z odpowiednich i dostępnych źródeł krajowych, unijnych i międzynarodowych oraz, jeżeli są one dostępne, wspólną analizę sytuacji w konkretnych krajach pochodzenia oraz wytyczne, o których mowa w art. 11 rozporządzenia (UE) 2021/2303.

5. Do celów ust. 1 organ rozstrzygający uwzględnia:

a) ogólną sytuację panującą w odpowiedniej części kraju pochodzenia, w tym dostępność, skuteczność i trwałość ochrony, o której mowa w art. 7;

b) osobiste uwarunkowania osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową w odniesieniu do takich czynników jak stan zdrowia, wiek, płeć, w tym tożsamość płciowa, orientacja seksualna, pochodzenie etniczne i przynależność do mniejszości narodowej; oraz

c) czy osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową będzie w stanie zaspokoić swoje podstawowe potrzeby.

6. Jeżeli osobą ubiegającą się o ochronę międzynarodową jest małoletni bez opieki, organ rozstrzygający bierze pod uwagę najlepszy interes małoletniego, zwłaszcza dostępność trwałej i odpowiedniej opieki oraz pieczy.