Rozporządzenie 2023/2631 w sprawie europejskich zielonych obligacji oraz opcjonalnego ujawniania informacji na temat obligacji wprowadzanych do obrotu jako zrównoważone środowiskowo i obligacji powiązanych ze zrównoważonym rozwojem
Dz.U.UE.L.2023.2631
Akt oczekującyROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2023/2631
z dnia 22 listopada 2023 r.
w sprawie europejskich zielonych obligacji oraz opcjonalnego ujawniania informacji na temat obligacji wprowadzanych do obrotu jako zrównoważone środowiskowo i obligacji powiązanych ze zrównoważonym rozwojem
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1 ,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 2 ,
(1) Transformacja w kierunku neutralnej dla klimatu, zrównoważonej, energooszczędnej i zasobooszczędnej oraz sprawiedliwej gospodarki o obiegu zamkniętym ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia długoterminowej konkurencyjności gospodarki Unii i dobrobytu jej obywateli. W dniu 5 października 2016 r. Unia zatwierdziła porozumienie paryskie przyjęte na mocy Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (zwane dalej "porozumieniem paryskim") 3 . W art. 2 ust. 1 lit. c) porozumienia paryskiego ustanowiono cel w postaci podjęcia bardziej zdecydowanych globalnych działań w związku z zagrożeniem zmianą klimatu, między innymi przez zapewnienie spójności przepływów finansowych z rozwojem odpornym na zmianę klimatu. Unijny cel w postaci osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050 r. jest spójny z tym celem.
(2) W komunikacie z dnia 14 stycznia 2020 r. pt. "Plan inwestycyjny na rzecz zrównoważonej Europy. Plan inwestycyjny na rzecz Europejskiego Zielonego Ładu" Komisja przewidziała ustanowienie standardu obligacji zrównoważonych środowiskowo, aby jeszcze bardziej zwiększyć możliwości inwestycyjne i ułatwić identyfikację zrównoważonych środowiskowo inwestycji za pomocą przejrzystego oznakowania. W konkluzjach z dnia 11 grudnia 2020 r. Rada Europejska zwróciła się do Komisji o przedstawienie wniosku ustawodawczego w sprawie standardu zielonych obligacji. W rezolucjach z dnia 29 maja 2018 r. w sprawie zrównoważonych finansów 4 i z dnia 13 listopada 2020 r. w sprawie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy - jak finansować Zielony Ład 5 Parlament Europejski podkreślił, że trzeba wprowadzić europejski standard zielonych obligacji.
(3) Obligacje zrównoważone środowiskowo należą do głównych instrumentów finansowania inwestycji związanych ze zrównoważonymi środowiskowo technologiami, energooszczędnością i zasobooszczędnością, a także zrównoważoną środowiskowo infrastrukturą transportową i zrównoważoną środowiskowo infrastrukturą badawczą. Obligacje takie mogą emitować przedsiębiorstwa finansowe i niefinansowe, a także podmioty niebędące przedsiębiorstwami, takie jak emitenci długu państwowego. Różne istniejące inicjatywy na rzecz obligacji zrównoważonych środowiskowo nie obejmują wspólnych definicji zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej. Uniemożliwia to inwestorom łatwe zidentyfikowanie obligacji, z których przychody są zgodne z celami środowiskowymi określonymi w porozumieniu paryskim lub przyczyniają się do realizacji tych celów.
(4) W dniu 8 lipca 2021 r. Europejski Bank Centralny (EBC) przyjął plan działania w dziedzinie klimatu, aby w większym stopniu uwzględniać problematykę zmiany klimatu w swoich ramach polityki pieniężnej i w działaniach związanych z ujawnianiem informacji, oceną ryzyka, zasadami dotyczącymi zabezpieczeń i zakupami aktywów sektora przedsiębiorstw. Niniejsze rozporządzenie może być przydatne w tym względzie.
(5) Rozbieżne przepisy odnoszące się do ujawniania informacji, do przejrzystości i do odpowiedzialności kontrolerów zewnętrznych w zakresie obligacji zrównoważonych środowiskowo oraz do kryteriów kwalifikowalności, które dotyczą zrównoważonych środowiskowo projektów, utrudniają inwestorom ustalanie, które obligacje są zrównoważone środowiskowo, uznawanie tych obligacji za wiarygodne przez ich porównywanie, a emitentom - wykorzystanie obligacji zrównoważonych środowiskowo do transformacji ich działalności w kierunku modeli biznesowych bardziej zrównoważonych środowiskowo.
(6) Aby zapewnić zgodność z celami porozumienia paryskiego, zważywszy na istniejące rozbieżności i brak wspólnych przepisów, państwa członkowskie prawdopodobnie zastosują rozbieżne środki i podejścia, co w sposób bezpośredni wpłynie negatywnie na prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego i utrudni jego prawidłowe funkcjonowanie, a także będzie niekorzystne dla emitentów obligacji zrównoważonych środowiskowo. Równoległe stosowanie praktyk rynkowych opartych na priorytetach ukierunkowanych komercyjnie, które dają rozbieżne wyniki, może spowodować fragmentację rynku i grozi dalszym nasileniem braku efektywności funkcjonowania rynku wewnętrznego. Rozbieżne standardy i praktyki rynkowe utrudniają porównywanie różnych obligacji, stwarzają nierówne warunki rynkowe dla emitentów, powodują powstawanie dodatkowych barier na rynku wewnętrznym oraz zwiększają ryzyko pseudoekologicznego marketingu i zniekształcania decyzji inwestycyjnych.
(7) Brak zharmonizowanych przepisów dotyczących procedur stosowanych przez kontrolerów zewnętrznych do celów kontroli obligacji zrównoważonych środowiskowo oraz rozbieżne definicje zrównoważonej środowiskowo działalności sprawiają, że inwestorzy mają coraz większe trudności w skutecznym porównywaniu obligacji w Unii pod względem ich celów środowiskowych. Rynek obligacji zrównoważonych środowiskowo jest z natury międzynarodowy, a jego uczestnicy prowadzą obrót obligacjami i korzystają z usług kontroli zewnętrznej świadczonych na zasadzie transgranicznej przez dostawców usług będących osobami trzecimi. Działanie na poziomie Unii mogłoby zmniejszyć ryzyko fragmentacji rynku wewnętrznego obligacji zrównoważonych środowiskowo i usług kontroli zewnętrznej związanych z obligacjami oraz pomóc w stosowaniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 6 na rynku takich obligacji.
(8) Należy zatem określić jednolity zbiór szczegółowych wymogów dotyczących obligacji emitowanych przez przedsiębiorstwa finansowe i niefinansowe oraz emitentów długu państwowego, którzy chcą stosować oznakowanie "europejska zielona obligacja" lub "EuGB" w odniesieniu do takich obligacji. Określenie wymogów jakościowych dotyczących europejskich zielonych obligacji w drodze rozporządzenia powinno zapewnić jednolite warunki emisji takich obligacji przez zapobieżenie rozbieżnościom między wymogami krajowymi, które mogłyby powstać w wyniku transpozycji dyrektywy, a także powinno zapewnić bezpośrednie stosowanie tych warunków do emitentów takich obligacji. Emitenci, którzy chcą stosować oznakowanie "europejska zielona obligacja" lub "EuGB", powinni w całej Unii podlegać takim samym przepisom, tak by zwiększyć efektywność rynku przez ograniczenie rozbieżności, a tym samym ograniczenie również ponoszonych przez inwestorów kosztów oceny takich obligacji. Aby ułatwić porównanie i zaradzić pseudoekologicznemu marketingowi, należy udostępnić opcjonalne wzory formularzy na potrzeby ujawniania informacji na temat zrównoważenia środowiskowego zarówno obligacji wprowadzanych do obrotu jako zrównoważone środowiskowo, jak i obligacji powiązanych ze zrównoważonym rozwojem.
(9) Na rynku obligacji obligacje powiązane ze zrównoważonym rozwojem obejmują wszelkiego rodzaju instrumenty dłużne, których charakterystyka finansowa lub strukturalna zależy od tego, czy emitent osiąga uprzednio określone cele dotyczące zrównoważonego rozwoju lub cele środowiskowe, społeczne i zarządcze. Ponieważ niniejsze rozporządzenie odnosi się wyłącznie do zrównoważenia środowiskowego, definicja obligacji powiązanych ze zrównoważonym rozwojem do celów niniejszego rozporządzenia powinna obejmować wyłącznie obligacje, których charakterystyka finansowa lub strukturalna zależy od tego, czy emitent osiąga uprzednio określone cele dotyczące zrównoważenia środowiskowego.
(10) W rozporządzeniu (UE) 2020/852 rozróżnia się - w ramach działalności zrównoważonej środowiskowo - działalność wspomagającą i działalność na rzecz przejścia, które to rodzaje działalności zaliczają się do zrównoważonych środowiskowo pod pewnymi warunkami. Takie samo rozróżnienie należy wprowadzić również w ujawnianych informacjach na temat europejskich zielonych obligacji, a także obligacji wprowadzanych do obrotu jako zrównoważone środowiskowo i obligacji powiązanych ze zrównoważonym rozwojem, wraz ze szczegółowymi wymogami w zakresie przejrzystości odnoszącymi się do działalności związanej z energią jądrową i gazem ziemnym, w przypadku gdy taka działalność jest objęta rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2021/2139 7 .
(11) Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2020/852 oraz aby zapewnić inwestorom jasne, ilościowe, szczegółowe i wspólne definicje, do ustalenia, czy dana działalność gospodarcza kwalifikuje się jako zrównoważona środowiskowo, należy zastosować kryteria określone w tym rozporządzeniu. Przychody z obligacji, w przypadku których stosowane jest oznakowanie "europejska zielona obligacja" lub "EuGB", należy alokować wyłącznie na działalność gospodarczą, która jest zrównoważona środowiskowo, a zatem zgodna z celami środowiskowymi określonymi w rozporządzeniu (UE) 2020/852, albo przyczynia się do przekształcenia działalności, tak aby mogła ona spełnić kryteria zrównoważenia środowiskowego. Niezależnie od sytuacji emitenci powinni alokować wszystkie przychody ze swoich europejskich zielonych obligacji przed terminem zapadalności poszczególnych obligacji, a jednocześnie powinni móc odliczać koszty emisji bezpośrednio związane z emisją obligacji. Należy umożliwić wykorzystywanie przychodów z tych obligacji do finansowania takiej zrównoważonej środowiskowo działalności zarówno bezpośrednio poprzez finansowanie aktywów i wydatków związanych z działalnością gospodarczą spełniającą kryteria dotyczące zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej określone w rozporządzeniu (UE) 2020/852 (zwane dalej "wymogami w zakresie systematyki"), jak i pośrednio, pod pewnymi warunkami, poprzez aktywa finansowe wykorzystywane do finansowania działalności gospodarczej spełniającej te kryteria. Należy zatem określić kategorie aktywów i wydatków, które mogą być finansowane z przychodów z europejskich zielonych obligacji.
(12) Przychody z europejskich zielonych obligacji należy wykorzystywać do finansowania działalności gospodarczej, która wywiera trwały korzystny wpływ na środowisko. Taki trwały korzystny wpływ można osiągnąć za pomocą szeregu metod. Ponieważ aktywa trwałe są zazwyczaj aktywami długoterminowymi, pierwszą metodą jest wykorzystanie przychodów z europejskich zielonych obligacji do finansowania rzeczowych aktywów trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych niebędących aktywami finansowymi, pod warunkiem że te aktywa trwałe lub wartości mają związek z działalnością gospodarczą spełniającą wymogi w zakresie systematyki. Ponieważ aktywa finansowe można również wykorzystywać do finansowania działalności gospodarczej o trwałym korzystnym wpływie na środowisko, drugą metodą jest wykorzystanie przychodów z europejskich zielonych obligacji do finansowania aktywów finansowych, pod warunkiem że przychody z tych aktywów finansowych są, bezpośrednio lub za pośrednictwem kolejnych aktywów finansowych, przeznaczone na działalność gospodarczą spełniającą wymogi w zakresie systematyki. Możliwa powinna być alokacja tych aktywów finansowych na maksymalnie trzy kolejne następujące po sobie aktywa finansowe, a emitenci powinni zapewnić, aby kontrolerzy zewnętrzni mogli dokonywać skutecznej kontroli ostatecznej alokacji przychodów. Ponieważ również aktywa gospodarstw domowych mogą wywierać trwały korzystny wpływ na środowisko, trzecią metodą jest wykorzystanie przychodów z europejskich zielonych obligacji do finansowania aktywów i wydatków gospodarstw domowych. Ponadto, ponieważ nakłady inwestycyjne i niektóre wydatki operacyjne można wykorzystywać do nabycia, modernizacji lub utrzymania aktywów trwałych, czwartą metodą jest wykorzystanie przychodów z europejskich zielonych obligacji do finansowania nakładów inwestycyjnych i wydatków operacyjnych związanych z działalnością gospodarczą, która spełnia wymogi w zakresie systematyki lub spełni te wymogi w rozsądnie krótkim okresie od emisji danych obligacji, pod warunkiem że emitent opublikował plan przewidujący rozszerzenie działalności gospodarczej, która jest zgodna z rozporządzeniem (UE) 2020/852 ("zgodna z wymogami w zakresie systematyki") lub dostosowanie działalności gospodarczej do wymogów w zakresie systematyki zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2021/2178 8 (plan dotyczący nakładów inwestycyjnych). Wreszcie emitenci powinni mieć możliwość alokowania przychodów z co najmniej jednej pozostającej w obrocie europejskiej zielonej obligacji na portfel aktywów trwałych lub aktywów finansowych ("podejście portfelowe"), pod warunkiem że w sprawozdaniach z alokacji wykażą, że całkowita wartość aktywów trwałych lub aktywów finansowych w ich portfelu przekracza całkowitą wartość pozostających w obrocie obligacji.
(13) Niektóre rodzaje działalności gospodarczej, w przypadku których nie obowiązują techniczne kryteria kwalifikacji na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/852, lub niektóre rodzaje działalności gospodarczej w kontekście wsparcia międzynarodowego, które przyczyniają się do realizacji celów środowiskowych tego rozporządzenia, należy traktować z pewną elastycznością. Taką elastyczność należy odpowiednio ograniczyć pod względem ilości i zakresu, aby utrzymać bardzo wysoki poziom ambicji w odniesieniu do europejskich zielonych obligacji. Emitent powinien wykazać, że dana działalność gospodarcza znacznie przyczynia się do realizacji co najmniej jednego z tych celów środowiskowych, że nie szkodzi poważnie realizacji żadnego z tych celów środowiskowych i że jest prowadzona zgodnie z minimalnymi gwarancjami. Wykazanie to powinno zostać włączone do arkusza informacyjnego europejskiej zielonej obligacji i poświadczone przez kontrolera zewnętrznego w drodze pozytywnej opinii w ramach kontroli przedemisyjnej.
(14) Aby ułatwić emisję europejskich zielonych obligacji przez mniejsze przedsiębiorstwa, wymóg dotyczący alokacji przychodów z europejskich zielonych obligacji na zrównoważoną środowiskowo działalność gospodarczą należy stosować wyłącznie do przychodów netto z takich obligacji. Przychody netto stanowią różnicę między kwotą całkowitych przychodów z obligacji a kosztami emisji bezpośrednio związanymi z emisją obligacji, obejmującymi koszty pośredników finansowych prowadzących emisję, koszty doradztwa, koszty prawne, koszty ratingu i koszty związane z kontrolą zewnętrzną. Emitenci europejskich zielonych obligacji powinni mieć możliwość zdecydowania o alokowaniu przychodów brutto, bez odliczania kosztów, na zrównoważoną środowiskowo działalność gospodarczą.
(15) Emitenci długu państwowego z Unii i z państw trzecich często emitują obligacje wprowadzane do obrotu jako zrównoważone środowiskowo i dlatego powinni również mieć możliwość emitowania europejskich zielonych obligacji. Emitenci długu państwowego z Unii i z państw trzecich powinni mieć możliwość emitowania europejskich zielonych obligacji w celu finansowania aktywów lub wydatków publicznych, które spełniają wymogi w zakresie systematyki lub co do których oczekuje się, że spełnią te wymogi w rozsądnie krótkim okresie od emisji obligacji, takich jak aktywa lub wydatki związane z ulgami podatkowymi, dotacjami, zużyciem pośrednim, transferami bieżącymi w sektorze instytucji rządowych i samorządowych oraz bieżącą współpracą międzynarodową.
(16) Niektóre przedsiębiorstwa, które posiadają co najmniej jedną europejską zieloną obligację po stronie pasywów w bilansie, mogą nie być w stanie zidentyfikować, w odniesieniu do każdej emisji europejskiej zielonej obligacji, poszczególnych aktywów w bilansie, na które alokowano przychody z danej obligacji. W takich przypadkach przedsiębiorstwa powinny mieć możliwość ujawnienia informacji o alokacji zagregowanych przychodów z ich portfela europejskich zielonych obligacji na portfel zrównoważonych środowiskowo aktywów w bilansie. Takie przedsiębiorstwa powinny następnie wykazać w rocznych sprawozdaniach z alokacji, że odpowiednie zrównoważone środowiskowo aktywa spełniają techniczne kryteria kwalifikacji. W celu zapewnienia, aby wszystkie przychody z europejskich zielonych obligacji zostały alokowane na zrównoważoną środowiskowo działalność gospodarczą, przedsiębiorstwa powinny również wykazać, że wartość tych zrównoważonych środowiskowo aktywów jest równa wartości lub wyższa od wartości europejskich zielonych obligacji, których termin zapadalności jeszcze nie upłynął. Jeżeli emitenci stosują podejście portfelowe, nie powinien być stosowany wymóg alokowania przychodów z obligacji wyłącznie na aktywa finansowe utworzone wcześniej niż pięć lat po emisji obligacji. Aby zapewnić kompletność i aktualność przedstawionych informacji, kontroler zewnętrzny powinien co roku przeprowadzać kontrolę rocznych sprawozdań z alokacji, z wyjątkiem przypadków, gdy nie dokonano zmian w alokacji w ramach portfela aktywów. Ten kontroler zewnętrzny powinien w szczególności skupić się na aktywach, których nie ujęto w poprzednim rocznym sprawozdaniu z alokacji.
(17) W rozporządzeniu (UE) 2020/852 zobowiązano Unię i państwa członkowskie do stosowania wymogów w zakresie systematyki w celu ustalenia, czy dana działalność gospodarcza kwalifikuje się jako zrównoważona środowiskowo na potrzeby wszelkich środków określających wymogi dla uczestników rynku finansowego lub emitentów w odniesieniu do produktów finansowych lub obligacji korporacyjnych, które są udostępniane jako zrównoważone środowiskowo. Logiczne jest zatem, aby w technicznych kryteriach kwalifikacji ustanowionych w aktach delegowanych przyjętych na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/852, określono, które aktywa trwałe, wydatki i aktywa finansowe można finansować z przychodów z europejskich zielonych obligacji. Z uwagi na oczekiwany postęp technologiczny w obszarze zrównoważenia środowiskowego prawdopodobnie w miarę upływu czasu te techniczne kryteria kwalifikacji będą poddawane przeglądom i zmieniane. Niezależnie od takich zmian, aby zapewnić pewność prawa dla emitentów i inwestorów oraz nie dopuścić, by zmiany technicznych kryteriów kwalifikacji niekorzystnie wpłynęły na cenę już wyemitowanych europejskich zielonych obligacji, emitenci powinni mieć możliwość stosowania tych technicznych kryteriów kwalifikacji, które obowiązują w momencie emisji danych europejskich zielonych obligacji, przy alokacji przychodów z tych obligacji na kwalifikowalne aktywa trwałe lub wydatki. Jeżeli obowiązujące techniczne kryteria kwalifikacji zostaną zmienione, emitent powinien zapewnić, aby przychody niealokowane i przychody objęte planem dotyczącym nakładów inwestycyjnych, które nie spełniały dotychczas wymogów w zakresie systematyki, spełniły zmienione techniczne kryteria kwalifikacji w ciągu 7 lat. Jeżeli emitent uzna, że istnieje ryzyko, że działalność gospodarcza finansowana z przychodów z obligacji nie spełni zmienionych technicznych kryteriów kwalifikacji w ciągu 7 lat, powinien móc wówczas opublikować plan określający, w jaki sposób dostosuje działalność gospodarczą do zmienionych technicznych kryteriów kwalifikacji i złagodzi negatywne skutki w możliwie najszerszym zakresie. Plan ten powinien zostać opublikowany przed upływem okresu 7 lat, który rozpoczyna się z chwilą zmiany technicznych kryteriów kwalifikacji, i skontrolowany przez kontrolera zewnętrznego. W ramach podejścia portfelowego emitenci powinni włączać do swojego portfela aktywów trwałych lub aktywów finansowych wyłącznie te aktywa, które zostały dostosowane do wszelkich technicznych kryteriów kwalifikacji obowiązujących w dowolnym momencie w ciągu 7 lat przed publikacją odpowiedniego sprawozdania z alokacji. Jeżeli zatem jakikolwiek składnik aktywów finansowany z europejskich zielonych obligacji nie zostanie dostosowany do zmienionych technicznych kryteriów kwalifikacji, powinien móc on stanowić część puli aktywów finansowanych z obligacji przez maksymalnie 7 lat.
(18) Czas potrzebny na przekształcenie składnika aktywów w celu dostosowania powiązanej z nim działalności gospodarczej do wymogów w zakresie systematyki powinien być zgodny z ramami czasowymi określonymi w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2021/2178. Obecnie rozporządzenie delegowane wymagałoby, aby kwalifikowalne nakłady inwestycyjne były powiązane z działalnością gospodarczą, która spełnia wymogi w zakresie systematyki lub co do której oczekuje się, że spełni te wymogi w ciągu pięciu lat od emisji europejskich zielonych obligacji, chyba że dłuższy okres, nieprzekraczający 10 lat, jest uzasadniony szczególnymi cechami danej działalności gospodarczej i inwestycji. Emitent powinien zamieścić streszczenie planu dotyczącego nakładów inwestycyjnych w prospekcie sporządzonym zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1129 9 , a także przedstawiać postępy w realizacji tego planu w rocznych sprawozdaniach z alokacji. Na koniec okresu ogłoszonego w planie dotyczącym nakładów inwestycyjnych emitent powinien uzyskać od kontrolera zewnętrznego ocenę zgodności wydatków finansowanych z obligacji z wymogami w zakresie systematyki. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla wymogów rozporządzenia delegowanego (UE) 2021/2178.
(19) Uprawnienie do posługiwania się oznakowaniem "europejska zielona obligacja" lub "EuGB" nie powinno przysługiwać jurysdykcjom państw trzecich wymienionym w załączniku I do konkluzji Rady w sprawie zmienionego unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych, państwom wysokiego ryzyka wymienionym w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2016/1675 10 ani emitentom mającym siedzibę w tych jurysdykcjach lub państwach.
(20) Instytucje i organy Unii powinny przestrzegać standardów unijnych w dążeniu do osiągnięcia celów dotyczących zrównoważonego rozwoju, w tym standardów, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2020/852. Parlament Europejski i Rada zachęcają do stosowania standardu europejskich zielonych obligacji do emisji obligacji, z których przychody są wykorzystywane do celu zrównoważenia środowiskowego. Europejski Bank Inwestycyjny, jako czołowy światowy emitent zielonych obligacji, podtrzymuje zobowiązanie do stopniowego dostosowywania swojego programu zielonych obligacji do standardu europejskich zielonych obligacji.
(21) Inwestorzy powinni otrzymać wszystkie informacje niezbędne do oceny wykorzystania przychodów z europejskich zielonych obligacji oraz do porównania takich obligacji. W tym celu należy określić szczegółowe i standardowe wymogi dotyczące ujawniania informacji, zapewniające przejrzystość co do tego, w jaki sposób emitent zamierza alokować przychody z obligacji na kwalifikowalne aktywa trwałe, wydatki i aktywa finansowe i w jaki sposób przychody te są faktycznie alokowane. Przejrzystość taką najlepiej osiągnąć za pomocą arkuszy informacyjnych europejskiej zielonej obligacji i za pomocą sprawozdań z alokacji europejskich zielonych obligacji. Aby zwiększyć porównywalność europejskich zielonych obligacji i ułatwić znajdowanie istotnych informacji, należy określić wzory formularzy na potrzeby ujawniania takich informacji.
(22) Brak na poziomie Unii wspólnych standaryzowanych wzorów formularzy na potrzeby ujawniania informacji przez emitentów obligacji zrównoważonych środowiskowo lub obligacji powiązanych ze zrównoważonym rozwojem nie pozwala inwestorom inwestującym w takie obligacje na łatwe i niezawodne znajdowanie potrzebnych informacji oraz utrudnia im porównywanie i agregowanie danych dotyczących takich obligacji. W szczególności brak wspólnej metodyki składania przez emitentów sprawozdań dotyczących zgodności przychodów z obligacji z wymogami w zakresie systematyki stwarza trudności administracyjne i niepewność dla inwestorów inwestujących w obligacje, którzy składają sprawozdania na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2088 11 . Dlatego należy opracować wzory formularzy na potrzeby publicznego ujawniania informacji, które to formularze emitenci takich obligacji mogliby wypełniać i publikować wraz z innymi dokumentami ujawniającymi. Wzory te powinny zawierać informacje na temat alokacji przychodów z obligacji na działalność zgodną z wymogami w zakresie systematyki, a jednocześnie wyraźnie określać udział przychodów alokowanych na energię gazową i jądrową. Wzory te Komisja powinna wprowadzić w drodze wytycznych na potrzeby dobrowolnego ujawniania informacji przed emisją, które to wytyczne mogłyby służyć jako inspiracja dla przyszłego ujawniania informacji związanych ze zrównoważonym rozwojem na podstawie prawa Unii, oraz w drodze aktu delegowanego dotyczącego okresowego ujawniania informacji. Takie ujawnianie informacji powinno być spójne z odpowiednimi sekcjami w arkuszu informacyjnym europejskiej zielonej obligacji i w sprawozdaniu z alokacji.
(23) Inwestorzy powinni mieć racjonalny pod względem kosztów dostęp do wiarygodnych informacji na temat europejskich zielonych obligacji. Emitenci europejskich zielonych obligacji powinni zatem zlecać niezależnemu kontrolerowi zewnętrznemu przedemisyjną kontrolę arkusza informacyjnego europejskiej zielonej obligacji oraz poemisyjną kontrolę rocznych sprawozdań z alokacji europejskich zielonych obligacji.
(24) Kontrolerom zewnętrznym, którzy świadczą usługi na podstawie niniejszego rozporządzenia, należy zezwolić na stosowanie technik doboru losowego zgodnie z najlepszymi praktykami rynkowymi dotyczącymi usług atestacyj- nych, gdy oceniają oni zgodność licznych projektów z wymogami w zakresie systematyki, o ile jest to uzasadnione złożonością, skalą i praktyczną niewykonalnością pełnej oceny działalności bazowej. Taki dobór losowy powinien dawać kontrolerom zewnętrznym pewność, że takie projekty, w tym projekty finansowane z zachęt podatkowych i dotacji, są realizowane zgodnie z informacjami zawartymi w załącznikach do niniejszego rozporządzenia. Taki dobór losowy należy prowadzić z uwzględnieniem środków ochrony prywatności danych, aby zapewnić wysoki poziom ochrony danych osobowych i innych danych wrażliwych, które nie są istotne do celów kontroli zewnętrznej.
(25) Świadcząc usługi na podstawie niniejszego rozporządzenia, kontrolerzy zewnętrzni powinni wydać niezależną opinię na temat tego, czy emitent dostosował się do wymogów w zakresie systematyki. Przy ocenie zgodności z kryteriami ilościowymi kontrolerzy zewnętrzni powinni sprawdzać, czy wszelkie dalekosiężne szacunki opierają się na racjonalnych założeniach, nie gwarantując wyników. Przy ocenie zgodności z kryteriami jakościowymi kontrolerzy zewnętrzni powinni sprawdzać istnienie odpowiednich procesów i systemów należytej staranności mających na celu ocenę, ograniczenie i opanowanie ryzyka i innych problemów, które mogą wystąpić w odniesieniu do tych kryteriów.
(26) Aby zwiększyć przejrzystość, emitenci powinni również ujawniać informacje na temat wpływu swoich obligacji na środowisko, publikując sprawozdanie dotyczące wpływu co najmniej raz w okresie trwania obligacji i po pełnej alokacji przychodów z takich obligacji. Aby zapewnić inwestorom wszystkie informacje istotne dla oceny wpływu europejskich zielonych obligacji na środowisko, w sprawozdaniach dotyczących wpływu należy wyraźnie określić miary, metodykę i założenia zastosowane w ocenie wpływu na środowisko. Aby zwiększyć porównywalność europejskich zielonych obligacji i ułatwić znajdowanie istotnych informacji, należy określić wzory formularzy na potrzeby ujawniania takich informacji. Aby zapewnić rzetelność sprawozdań dotyczących wpływu i chronić inwestorów przed pseudoekologicznym marketingiem, należy umożliwić emitentom zlecanie kontroli sprawozdań dotyczących wpływu niezależnym kontrolerom zewnętrznym.
(27) Europejskie zielone obligacje, obligacje wprowadzane do obrotu jako zrównoważone środowiskowo i obligacje powiązane ze zrównoważonym rozwojem mogą pomagać przedsiębiorstwom w finansowaniu transformacji w kierunku zrównoważonego rozwoju. Emitenci tych obligacji podlegający obowiązkowi publikowania informacji niefi- nansowych na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE 12 powinni określić, w jaki sposób i w jakim zakresie emisja obligacji zwiększa poziom zgodności z wymogami w zakresie systematyki na poziomie danego podmiotu zgodnie z art. 8 rozporządzenia (UE) 2020/852. W oświadczeniu tym można to wyrazić jako wzrost w punktach procentowych obrotu zgodnego z wymogami w zakresie systematyki, który ma zostać osiągnięty dzięki przychodom z obligacji. Spośród tych emitentów ci, którzy mają obowiązek publikacji posiadanych planów w celu zapewnienia dostosowania ich modelu biznesowego i strategii biznesowej do przejścia na zrównoważoną gospodarkę na podstawie dyrektywy 2013/34/UE, oraz ci, którzy publikują takie plany dobrowolnie, powinni oświadczyć, w jaki sposób przychody z ich obligacji przyczyniają się do finansowania i realizacji takich planów. Takie oświadczenia należy ujawniać w arkuszu informacyjnym europejskiej zielonej obligacji i w sprawozdaniu z alokacji lub w opcjonalnych wzorach formularzy na potrzeby okresowego ujawniania informacji przed emisją i po emisji.
(28) Organy kontroli państwowej są podmiotami ustawowo odpowiedzialnymi za nadzór nad wydatkami publicznymi, dysponują wiedzą ekspercką w tym zakresie i mają prawnie zagwarantowaną niezależność. Emitentom długu państwowego, którzy emitują europejskie zielone obligacje, należy zatem zezwolić na korzystanie z usług organów kontroli państwowej do celów kontroli alokacji przychodów z obligacji, oprócz kontrolerów zewnętrznych, którzy powinni pozostać odpowiedzialni za ocenę zgodności działalności gospodarczej finansowanej z tych obligacji z wymogami w zakresie systematyki. Organy kontroli państwowej nie powinny podlegać wpisowi do rejestru ani nadzorowi na podstawie niniejszego rozporządzenia.
(29) Stosowanie oznakowania "europejska zielona obligacja" lub "EuGB" powinno być możliwe wyłącznie w przypadku obligacji, których emitent opublikował prospekt na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/1129, oraz obligacji będących przedmiotem art. 1 ust. 2 lit. b) i d) tego rozporządzenia. Rozporządzenie to zawiera przepisy dotyczące odpowiedzialności.
(30) Aby zapewnić efektywność rynku europejskich zielonych obligacji, emitenci powinni publikować na swoich stronach internetowych szczegółowe informacje na temat emitowanych przez siebie europejskich zielonych obligacji. Aby zapewnić wiarygodność informacji i zaufanie inwestorów, emitenci powinni również publikować wyniki kontroli przedemisyjnych, wszelkich kontroli poemisyjnych, a także, w stosownych przypadkach, wszelkich kontroli sprawozdań dotyczących wpływu, plan dotyczący nakładów inwestycyjnych oraz link do prospektu zgodnie z wymogami rozporządzenia (UE) 2017/1129. Publikacje te powinny być dostępne, a daty publikacji powinny być wyraźnie widoczne, aby umożliwić użytkownikom zidentyfikowanie zmian, które zaszły w okresie między poszczególnymi kontrolami. Informacje zawarte w tych dokumentach powinny być sporządzone w języku zaakceptowanym przez macierzyste państwo członkowskie, w którym obligacja jest przedmiotem oferty publicznej lub jest dopuszczona do obrotu, lub, alternatywnie, w języku zwyczajowo używanym w sferze finansów międzynarodowych. W chwili przyjęcia niniejszego rozporządzenia językiem zwyczajowo używanym w sferze finansów międzynarodowych jest język angielski, co może jednak ulec zmianie w przyszłości.
(31) W przypadku tradycyjnych transakcji sekurytyzacyjnych emitent obligacji jest jednostką specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji (SSPE), która jest prawnie odrębna od jednostki inicjującej. Z kolei jednostka inicjująca jest jednostką, która wykorzystuje przychody z obligacji do alokacji finansowania na działalność gospodarczą. Rynek sekurytyzacji europejskich zielonych obligacji, na którym wszystkie ekspozycje bazowe są zgodne z wymogami w zakresie systematyki, obecnie podlegałby znacznym ograniczeniom wzrostu z uwagi na niedobór zgodnych z wymogami w zakresie systematyki aktywów nadających się do sekurytyzacji. Dlatego w sprawozdaniu pt. "Develo- ping a Framework for Sustainable Securitisation" [Rozwój ram zrównoważonej sekurytyzacji] Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) (EUNB) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 13 zalecił, by wymóg dotyczący wykorzystania przychodów stosować do jednostki inicjującej sekurytyzację, a nie do SSPE, co stanowi skuteczne i pragmatyczne podejście na etapie przejściowym. Podejście to byłoby właściwe do czasu powstania w gospodarce Unii odpowiedniej ilości aktywów zgodnych z wymogami w zakresie systematyki. Aby zapewnić egzekwowalność, odpowiedzialność jednostki inicjującej w odniesieniu do przyszłego wykorzystania przychodów powinna zostać wyraźnie określona w prospekcie publikowanym na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/1129.
(32) Szczególne wymogi dotyczące ujawniania informacji i wymogi dotyczące wykluczenia należy stosować do obligacji będących wynikiem sekurytyzacji oznaczonych jako "europejska zielona obligacja" lub "EuGB", aby zwiększyć zaufanie inwestorów i zapewnić im pełne informacje na temat środowiskowej charakterystyki transakcji. Inwestorom o różnych preferencjach co do środowiskowej charakterystyki puli aktywów bazowych należy zapewnić wystarczającą przejrzystość. Konieczne są zabezpieczenia, aby uniknąć sytuacji, w której wybór aktywów do sekurytyzacji przez jednostkę inicjującą obejmowałby ekspozycje finansujące poszukiwanie, eksploatację, wydobycie, produkcję, przetwarzanie, magazynowanie, rafinację lub dystrybucję, w tym transport, paliw kopalnych oraz handel tymi paliwami, zdefiniowanymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 14 . Wymogi dotyczące wykluczenia powinny jednak uwzględniać główny cel sekurytyzowanych ekspozycji i nie powinny odnosić się do ekspozycji, których związek z działalnością w obszarze paliw kopalnych jest tylko marginalny lub pomocniczy, na przykład gdy w budynku komercyjnym znajduje się zbiornik do magazynowania gazu. Ponadto wymogi dotyczące wykluczenia nie powinny wyłącznie opierać się na wykorzystaniu paliw kopalnych, jak ma to miejsce w przypadku pożyczek na zakup samochodu lub nieruchomości. Ponadto w przypadku działalności finansowanej z sekurytyzo- wanych ekspozycji, jednostka inicjująca powinna ujawniać informacje na temat jej kwalifikowalności do systematyki, jej zgodności z wymogami w zakresie systematyki i jej zgodności z zasadą "nie czyń poważnych szkód". Takie ujawnianie informacji powinno odbywać się na zasadzie najlepszych starań i na miarę możliwości jednostki inicjującej, z wykorzystaniem dostępnych danych, takich jak dane zgromadzone w wewnętrznej bazie danych lub systemie informatycznym jednostki inicjującej. Jednostki inicjujące zachęca się do udostępniania tych informacji również za pośrednictwem repozytoriów sekurytyzacji zarejestrowanych w Europejskim Urzędzie Nadzoru (Europejskim Urzędzie Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (ESMA), ustanowionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 15 , zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 16 .
(33) Skuteczny nadzór ze strony właściwych organów jest niezbędny do sprawdzenia zgodności ze szczegółowymi wymogami mającymi zastosowanie do jednostek inicjujących i do SSPE. Rozporządzenie (UE) 2017/2402 zobowiązuje państwa członkowskie do wyznaczenia co najmniej jednego właściwego organu odpowiedzialnego za nadzór nad zgodnością transakcji sekurytyzacyjnych oznaczonych jako "proste, przejrzyste i standardowe" (STS), co obejmuje również szczegółowe wymogi dotyczące ujawniania i wykluczenia. Z uwagi na doświadczenie uzyskane przez te właściwe organy podczas kontroli transakcji sekurytyzacyjnych właściwe jest, aby nadzorowały one zgodność działania jednostek inicjujących z wymogami niniejszego rozporządzenia. Zważywszy jednak, że zarówno jednostki inicjujące, jak i SSPE są zaangażowane w sekurytyzację, zarówno właściwy organ jednostki inicjującej, jak i właściwy organ SSPE powinny otrzymać odpowiednie uprawnienia nadzorcze określone w niniejszym rozporządzeniu oraz współpracować w celu zapewnienia skutecznego i odpowiedniego nadzoru.
(34) Właściwe organy powinny nadzorować emitentów obligacji wprowadzanych do obrotu jako zrównoważone środowiskowo i obligacji powiązanych ze zrównoważonym rozwojem, którzy decydują się na stosowanie wspólnych wzorów formularzy na potrzeby okresowego poemisyjnego ujawniania informacji, tak by zapewnić prawidłową publikację wszystkich elementów zawartych w tych wzorach. W przypadku nieprzestrzegania przez emitentów niniejszego rozporządzenia, właściwe organy powinny podać ten fakt do wiadomości publicznej.
(35) Komisja przedstawiła wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia europejskiego pojedynczego punktu dostępu zapewniającego scentralizowany dostęp do publicznie dostępnych informacji mających znaczenie dla usług finansowych, rynków kapitałowych i zrównoważonego rozwoju. Informacje na temat europejskich zielonych obligacji będą wartościowe dla inwestorów i innych uczestników rynku finansowego, a także dla ogółu społeczeństwa. Z tego powodu dokumenty, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, służące do ujawniania informacji, w tym arkusz informacyjny europejskiej zielonej obligacji, sprawozdanie z alokacji i sprawozdanie dotyczące wpływu, w stosownych przypadkach plan dotyczący nakładów inwestycyjnych, oraz opcjonalne wzory formularzy na potrzeby ujawniania informacji o obligacjach wprowadzanych do obrotu jako zrównoważone środowiskowo i obligacjach powiązanych ze zrównoważonym rozwojem, a także wyniki kontroli prowadzonych przez kontrolerów zewnętrznych, powinny być swobodnie dostępne publicznie. Taki europejski pojedynczy punkt dostępu (ESAP) mógłby być mechanizmem właściwym do osiągnięcia tego celu.
(36) Aby zwiększyć przejrzystość metodyki stosowanej przez kontrolerów zewnętrznych, zapewnić, by kontrolerzy zewnętrzni posiadali odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie zawodowe oraz byli niezależni, a także zmniejszyć ryzyko powstania możliwych konfliktów interesów, a tym samym zapewnić odpowiednią ochronę inwestorów, emitenci europejskich zielonych obligacji powinni korzystać wyłącznie z usług kontrolerów zewnętrznych, w tym kontrolerów z państw trzecich, którzy zostali wpisani do rejestru i podlegają stałemu nadzorowi sprawowanemu przez ESMA.
(37) Aby inwestorzy uzyskali większą przejrzystość co do sposobu oceny zgodności działalności gospodarczej finansowanej z przychodów z obligacji z wymogami w zakresie systematyki, kontrolerzy zewnętrzni powinni ujawniać użytkownikom wyników kontroli przedemisyjnych i poemisyjnych oraz, w stosownych przypadkach, kontroli sprawozdań dotyczących wpływu wystarczająco szczegółowe informacje na temat metodyki i głównych założeń stosowanych przez nich podczas czynności kontroli zewnętrznej, jednocześnie należycie uwzględniając kwestię ochrony danych zastrzeżonych i własności intelektualnej.
(38) W celu zapewnienia niezależnych, obiektywnych i wysokiej jakości kontroli przedemisyjnych i poemisyjnych kontrolerzy zewnętrzni powinni przyjąć rozwiązania zapewniające ich własny prawidłowy ład korporacyjny. Kadra kierownicza najwyższego szczebla kontrolerów zewnętrznych powinna zatem dysponować odpowiednią wiedzą ekspercką w zakresie usług finansowych i kwestii środowiskowych oraz zapewnić, aby kontrolę zewnętrzną prowadziła wystarczająca liczba pracowników mających niezbędną wiedzę i doświadczenie. Z tego samego powodu komórka ds. zgodności powinna mieć możliwość przekazywania swoich ustaleń organowi nadzorczemu albo organowi administracyjnemu kontrolera zewnętrznego.
(39) Aby zapewnić sobie niezależność oraz zagwarantować wysokie normy przejrzystości i etycznego postępowania, kontrolerzy zewnętrzni powinni przestrzegać wymogów organizacyjnych i zasad postępowania, aby łagodzić sytuacje, w których występuje rzeczywisty lub potencjalny konflikt interesów, i unikać takich sytuacji lub odpowiednio zarządzać takimi konfliktami, gdy nie da się ich uniknąć. Kontrolerzy zewnętrzni nie powinni być uprawnieni do prowadzenia kontroli zewnętrznych w przypadku konfliktu interesów, któremu nie można odpowiednio zaradzić. Kontrolerzy zewnętrzni powinni zatem ujawniać w przejrzysty sposób wszelkie konflikty interesów w ramach kontroli zewnętrznych. Powinni oni odnotowywać wszystkie poważne zagrożenia dla swojej niezależności, jak również dla niezależności swoich pracowników, głównych udziałowców lub wszelkich innych osób uczestniczących w procesie kontroli zewnętrznej, oraz odnotowywać zabezpieczenia stosowane w celu zmniejszenia tych zagrożeń.
(40) Kontrolerzy zewnętrzni powinni oceniać i odnotowywać, czy istnieje rzeczywisty lub potencjalny konflikt interesów w relacji z klientem, w tym w sytuacjach, w których istnieją istotne powiązania osobiste lub finansowe między kontrolerem zewnętrznym a ocenianym podmiotem.
(41) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 537/2014 17 zakazuje świadczenia na rzecz badanej jednostki usług niebędących badaniem sprawozdań finansowych związanych z finansowaniem, strukturą kapitałową i alokacją kapitału oraz strategią inwestycyjną danej jednostki, z wyjątkiem świadczenia usług atestacyjnych w związku ze sprawozdaniami finansowymi. Prowadzenie kontroli zewnętrznych na podstawie niniejszego rozporządzenia powinno pozostawać bez uszczerbku dla rozporządzenia (UE) nr 537/2014.
(42) Należy uniknąć wszelkiego rozbieżnego stosowania niniejszego rozporządzenia przez właściwe organy. Jednocześnie należy obniżyć koszty transakcyjne i wydatki operacyjne ponoszone przez kontrolerów zewnętrznych, wzmocnić zaufanie inwestorów oraz zwiększyć pewność prawa. ESMA powinna zatem otrzymać ogólne uprawnienia w zakresie wpisywania do rejestru kontrolerów zewnętrznych w Unii i stałego nadzoru nad nimi. Powierzenie ESMA wyłącznej odpowiedzialności w tych sprawach powinno zapewnić równe warunki działania w odniesieniu do wymogów dotyczących wpisu do rejestru i stałego nadzoru oraz wyeliminować ryzyko arbitrażu regulacyjnego w państwach członkowskich. Jednocześnie taka wyłączna odpowiedzialność powinna zoptymalizować podział zasobów nadzorczych na poziomie Unii, czyniąc z ESMA ośrodek wiedzy eksperckiej i zwiększając efektywność nadzoru.
(43) ESMA powinna mieć możliwość żądania wszelkich informacji niezbędnych do skutecznego wykonywania swoich zadań nadzorczych. ESMA powinna zatem mieć możliwość żądania takich informacji od kontrolerów zewnętrznych, osób uczestniczących w kontroli zewnętrznej, powiązanych osób trzecich, osób trzecich, którym kontrolerzy zewnętrzni zlecili na zasadzie outsourcingu wykonywanie funkcji operacyjnych, a także innych osób blisko i znacząco związanych lub powiązanych z kontrolerami zewnętrznymi lub z kontrolą zewnętrzną.
(44) Aby ESMA mogła wykonywać swoje zadania nadzorcze, a w szczególności nakłonić kontrolerów zewnętrznych do zaprzestania naruszenia, do dostarczenia kompletnych i prawidłowych informacji lub do poddania się dochodzeniu lub kontroli na miejscu, powinna mieć możliwość nakładania grzywien lub okresowych kar pieniężnych.
(45) Emitenci europejskich zielonych obligacji mogą potrzebować skorzystać z usług kontrolerów zewnętrznych z państw trzecich spoza Unii. Należy zatem utworzyć system dotyczący kontrolerów zewnętrznych z państw trzecich oparty na ocenie równoważności, uznawaniu lub zatwierdzaniu, umożliwiający kontrolerom zewnętrznym z państw trzecich świadczenie usług kontroli zewnętrznej. W przypadku braku decyzji o równoważności należy określić procedurę uznawania przez ESMA kontrolerów zewnętrznych mających siedzibę w państwie trzecim, aby ułatwić kontrolerom zewnętrznym z państw trzecich dostęp.
(46) Aby ułatwić świadczenie usług przez kontrolerów zewnętrznych z państw trzecich na rzecz emitentów europejskich zielonych obligacji, należy ustanowić system zatwierdzania umożliwiający, pod pewnymi warunkami, wpisanym do rejestru kontrolerom zewnętrznym mającym siedzibę w Unii zatwierdzanie usług świadczonych przez kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego. Kontroler zewnętrzny, który zatwierdził usługi świadczone przez kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego, powinien ponosić pełną odpowiedzialność za takie zatwierdzone usługi oraz za zapewnienie, aby taki kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego przestrzegał niniejszego rozporządzenia.
(47) W celu osiągnięcia celów niniejszego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do treści, metodyki i prezentacji informacji, które mają być ujawniane we wzorach formularzy na potrzeby opcjonalnego okresowego ujawniania informacji po emisji, procedury wykonywania przez ESMA uprawnień do nakładania grzywien lub okresowych kar pieniężnych, w tym przepisów dotyczących prawa do obrony, przepisów tymczasowych, ściągania grzywien lub okresowych kar pieniężnych oraz szczegółowych przepisów dotyczących okresów przedawnienia w odniesieniu do nakładania i wykonywania kar, a także w odniesieniu do procedury wykonywania przez ESMA uprawnienia do pobierania opłat, w tym przepisów dotyczących rodzajów opłat, spraw, w związku z którymi należą się opłaty, wysokości opłat, które powinny być proporcjonalne do obrotu, oraz sposobu uiszczania tych opłat. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 18 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(48) Efektywne i właściwe byłoby powierzenie ESMA - jako organowi dysponującemu wysokospecjalistyczną wiedzą ekspercką - zadania opracowania projektów regulacyjnych i wykonawczych standardów technicznych, które nie wymagają podejmowania decyzji dotyczących polityki, celem ich przedłożenia Komisji.
(49) ESMA powinna być upoważniona do opracowania projektu regulacyjnych standardów technicznych w celu doprecyzowania kryteriów dokonywania oceny wniosku o wpis do rejestru złożony przez kontrolera zewnętrznego, z uwzględnieniem zarządzania konfliktami interesów, oraz informacje przedłożone przez tego kontrolera zewnętrznego w celu ustalenia, w jakim stopniu przestrzega on niniejszego rozporządzenia. Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania tych regulacyjnych standardów technicznych w drodze aktów delegowanych na podstawie art. 290 TFUE i zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1095/2010.
(50) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 19 .
(51) ESMA powinna być upoważniona do opracowania projektów wykonawczych standardów technicznych określających standardowe formularze, wzory i procedury na potrzeby przedkładania informacji do celów wpisu do rejestru kontrolerów zewnętrznych. Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania tych wykonawczych standardów technicznych w drodze aktu wykonawczego na podstawie art. 291 TFUE i zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1095/2010.
(52) Stosowanie niniejszego rozporządzenia powinno zostać poddane przeglądowi przez Komisję pięć lat po jego wejściu w życie, a następnie co trzy lata, na podstawie informacji przekazanych przez platformę ds. zrównoważonego finansowania ustanowioną w rozporządzeniu (UE) 2020/852 i przez ESMA. Trzy lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia Komisja powinna również sporządzić sprawozdanie oceniające potrzebę uregulowania obligacji powiązanych ze zrównoważonym rozwojem. Ponadto do końca 2024 r., a następnie co trzy lata, Komisja powinna sporządzić sprawozdanie w oparciu o przegląd technicznych kryteriów kwalifikacji na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/852.
(53) W celu zapewnienia, aby emitenci europejskich zielonych obligacji, w przypadku których prospekt jest publikowany na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/1129, spełniali wymogi dotyczące ujawniania informacji określone w niniejszym rozporządzeniu, właściwe organy macierzystego państwa członkowskiego powinny mieć niezbędne uprawnienia nadzorcze i dochodzeniowe. Właściwe organy powinny mieć możliwość wykonywania uprawnień nadzorczych przed emisją i po emisji europejskich zielonych obligacji. Właściwe organy nie powinny być zobowiązane - w ramach uprawnień nadzorczych przyznanych w niniejszym rozporządzeniu - do sprawdzania, czy informacje, które emitenci mają obowiązek przekazywać na podstawie niniejszego rozporządzenia, są zgodne z prawdą lub dokładne ani czy emitenci spełnili obowiązki dotyczące alokacji przychodów.
(54) Jako że niniejsze rozporządzenie tworzy ramy, które umożliwiają określenie długu państwowego jako zrównoważonego środowiskowo, przedsiębiorstwa finansowe powinny ujawniać informacje na temat swojej ekspozycji na zrównoważony środowiskowo dług państwowy we wskaźniku zielonych aktywów przewidzianym w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2021/2178. W ramach przeglądu tego rozporządzenia delegowanego, dokonywanego do dnia 30 czerwca 2024 r., należy ocenić uwzględnianie zaangażowania w dług państwowy w liczniku i mianowniku kluczowych wskaźników skuteczności działania.
(55) Aby ułatwić kontrolerom zewnętrznym świadczenie usług, a jednocześnie zapewnić ESMA odpowiedni czas na opracowanie ram dotyczących wpisu do rejestru kontrolerów zewnętrznych i nadzoru nad nimi, w ciągu pierwszych 18 miesięcy stosowania niniejszego rozporządzenia powinien obowiązywać okres przejściowy. W okresie przejściowym kontrolerzy zewnętrzni powinni mieć możliwość świadczenia usług, jeżeli powiadomią ESMA i dołożą najlepszych starań, by działać zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Ponadto w tym okresie przejściowym kontrolerzy zewnętrzni z państw trzecich powinni mieć przedstawiciela prawnego z siedzibą w Unii. ESMA powinna monitorować, czy kontrolerzy zewnętrzni działają zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, i uwzględniać to przy ocenie, czy kontroler zewnętrzny spełnił wymogi dotyczące wpisu do rejestru.
(56) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia - a mianowicie zapewnienie stosowania jednolitych wymagań w odniesieniu do stosowania oznakowania "europejska zielona obligacja" lub "EuGB", ustanowienie prostego systemu wpisywania do rejestru oraz ram nadzoru dla kontrolerów zewnętrznych przez powierzenie jednemu organowi nadzorczemu zadania w zakresie wpisywania do rejestru i nadzorowania kontrolerów zewnętrznych w Unii, ustanowienie nadzoru nad emitentami europejskich zielonych obligacji, w przypadku których wymagana jest publikacja prospektu na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/1129, a także ustanowienie wzorów formularzy na potrzeby opcjonalnego ujawniania, przed emisją i po emisji, informacji na temat obligacji wprowadzanych do obrotu jako zrównoważone środowiskowo i obligacji powiązanych ze zrównoważonym rozwojem, z myślą o poprawie przejrzystości i ułatwieniu porównywania tych obligacji, tak by ułatwić pozyskiwanie kapitału na projekty służące realizacji celów zrównoważonych środowiskowo, a zarazem przyczynić się do integralności rynku - nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary lub skutki działań możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(57) Parlament Europejski skonsultował się z EBC, który wydał opinię w dniu 5 listopada 2021 r. 20 ,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: