Rozporządzenie 2021/1840 zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 1418/2007 dotyczące wywozu w celu poddania odzyskowi niektórych odpadów wymienionych w załączniku III lub IIIA do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady do pewnych państw, których nie obowiązuje decyzja OECD w sprawie kontroli transgranicznego przemieszczania odpadów
Dz.U.UE.L.2021.373.1
Akt jednorazowyROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2021/1840
z dnia 20 października 2021 r.
zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 1418/2007 dotyczące wywozu w celu poddania odzyskowi niektórych odpadów wymienionych w załączniku III lub IIIA do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady do pewnych państw, których nie obowiązuje decyzja OECD w sprawie kontroli transgranicznego przemieszczania odpadów
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów 1 , w szczególności jego art. 37 ust. 2 akapit trzeci,
(1) Zgodnie z art. 37 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Komisja ma obowiązek regularnie aktualizować rozporządzenie Komisji (WE) nr 1418/2007 2 dotyczące wywozu w celu poddania odzyskowi niektórych odpadów do pewnych państw, których nie obowiązuje decyzja OECD 3 . Komisja czyni to w oparciu o nowe informacje dotyczące przepisów mających zastosowanie w danym państwie trzecim w odniesieniu do przywozu odpadów.
(2) W 2019 r. Komisja wysłała do pewnych państw, których nie obowiązuje decyzja OECD, pisemny wniosek w sprawie potwierdzenia na piśmie, że odpady i mieszaniny odpadów wymienione w załączniku III lub IIIA do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006, których wywóz nie jest zakazany na podstawie art. 36 tego rozporządzenia, mogą być wywożone z Unii Europejskiej w celu poddania ich odzyskowi w tych państwach. Komisja zwróciła się również do państw, których to dotyczy, o wskazanie wszelkich mających zastosowanie krajowych procedur kontroli. Komisja otrzymała odpowiedzi, w tym wnioski o dalsze wyjaśnienia 4 .
(3) Na swoim czternastym posiedzeniu, które odbyło się w maju 2019 r., Konferencja Stron Konwencji bazylejskiej o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych 5 ("konwencja bazylejska") przyjęła decyzję BC-14/12. Decyzją tą dodano nowe pozycje dotyczące tworzyw sztucznych w załącznikach do konwencji bazylejskiej, w tym pozycję B3011 w załączniku IX dotyczącą odpadów innych niż niebezpieczne. Zmiany te obowiązują od dnia 1 stycznia 2021 r. Ponadto w dniu 7 września 2020 r. Komitet OECD ds. Polityki Ochrony Środowiska przyjął zmiany do dodatku 4 do decyzji OECD w sprawie niebezpiecznych odpadów tworzyw sztucznych oraz wprowadził wyjaśnienia do dodatków 3 i 4 do decyzji OECD, obowiązujące od dnia 1 stycznia 2021 r.
(4) Na podstawie tych decyzji rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2020/2174 6 zmieniono załączniki IC, III, IIIA, IV, V, VII i VIII do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 w celu uwzględnienia zmian odnoszących się do pozycji dotyczących odpadów tworzyw sztucznych w załącznikach do konwencji bazylejskiej i decyzji OECD. W rezultacie od dnia 1 stycznia 2021 r. wywóz odpadów tworzyw sztucznych z Unii do państw, których decyzja OECD nie obowiązuje, jest dozwolony tylko wtedy, gdy odpady te są objęte zakresem nowej pozycji B3011 dotyczącej odpadów tworzyw sztucznych zawartej w załączniku IX do konwencji bazylejskiej, a państwo przeznaczenia zezwala na przywóz takich odpadów na swoje terytorium.
(5) W latach 2019 i 2020 Komisja skontaktowała się z zainteresowanymi państwami w celu uzyskania wyjaśnień na temat procedur krajowych w odniesieniu do nowych pozycji dotyczących tworzyw sztucznych na podstawie konwencji bazylejskiej. Komisja otrzymała odpowiedzi od 23 krajów i obszarów celnych 7 .
(6) Niektóre państwa zgłosiły zamiar stosowania procedur kontroli, które różnią się od procedur przewidzianych w art. 37 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1013/2006. W takich przypadkach, wymienionych w kolumnie d) załącznika do niniejszego rozporządzenia, zakłada się, że eksporterzy są świadomi dokładnych wymogów prawnych nałożonych przez kraj przeznaczenia.
(7) W przypadku gdy w załączniku wskazano, że dane państwo nie zakazuje niektórych przemieszczeń odpadów ani nie stosuje wobec nich procedury uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody przewidzianej w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1013/2006, art. 18 tego rozporządzenia powinien mieć odpowiednio zastosowanie do takich przemieszczeń.
(8) W przypadku gdy dane państwo jest wymienione w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1418/2007, a Komisja posiada informacje o wprowadzeniu przez nie zmian do odpowiednich przepisów krajowych, ale państwo to nie wydało pisemnego potwierdzenia w odpowiedzi na wnioski o udzielenie informacji przesłane przez Komisję w latach 2019 i 2020, zastosowanie ma procedura uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody zgodnie z art. 37 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1013/2006.
(9) Jeżeli dane państwo nie figuruje w wykazie w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1418/2007 lub w wykazie tym nie figuruje określony rodzaju odpadów lub mieszaniny odpadów dla danego państwa, oznacza to, że państwo to nie wydało pisemnego potwierdzenia lub nie wydało pisemnego potwierdzenia w odniesieniu do tych konkretnych odpadów lub mieszaniny odpadów, że mogą one zostać wywiezione z Unii do tego państwa w celu poddania ich odzyskowi. Zgodnie z art. 37 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 w przypadku wywozu do tych państw, w celu poddania odzyskowi, odpadów, które nie są zakazane na mocy art. 36 tego rozporządzenia, stosuje się procedurę uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody. W takich przypadkach, w kolumnie a) załącznika do niniejszego rozporządzenia, jeżeli państwa wskazały, że zakazują przywozu wszystkich odpadów objętych załącznikami III i IIIA do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006, ale nie przedstawiły szczegółowych informacji na temat krajowych procedur kontrolnych w odniesieniu do odpadów tworzyw sztucznych objętych pozycją B3011, ogólny zakaz przywozu należy uznać za obejmujący również odpady tworzyw sztucznych objęte pozycją B3011.
(10) W przypadkach, w których państwa wskazały, że wszystkie odpady objęte załącznikami III i IIIA do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 nie podlegałyby procedurze kontrolnej ani innym procedurom kontrolnym na podstawie prawa krajowego, ale nie przedstawiły szczegółowych informacji na temat krajowych procedur kontrolnych w odniesieniu do odpadów tworzyw sztucznych objętych pozycją B3011, należy uznać, że procedura uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody zgodnie z kolumną b) załącznika do niniejszego rozporządzenia ma zastosowanie w odniesieniu do pozycji B3011.
(11) Komisja usunęła również państwa, które nie odpowiedziały na wniosek o udzielenie informacji dot. pozycji B3010 i GH013, które już nie istnieją.
(12) W dniu 25 maja 2021 r. Rada OECD zatwierdziła opinię Komitetu OECD ds. Polityki Ochrony Środowiska dotyczącą przestrzegania decyzji OECD przez Kostarykę. W odniesieniu do tego państwa nie stosuje się już zatem art. 37 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1013/2006, a wpis dotyczący Kostaryki usuwa się z załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1418/2007.
(13) Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia (WE) nr 1418/2007,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
| W imieniu Komisji | |
| Ursula VON DER LEYEN | |
| Przewodnicząca |
*Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244/1999 oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.
Kolumbia została członkiem OECD w dniu 28 kwietnia 2020 r. Rozporządzenie (WE) nr 1418/2007 przestanie mieć zastosowanie do Kolumbii, gdy właściwe organy OECD ustalą, że Kolumbia w pełni przestrzega decyzji OECD.