Rozporządzenie 2019/2024 ustanawiające wymogi dotyczące ekoprojektu dla urządzeń chłodniczych z funkcją sprzedaży bezpośredniej na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE
Dz.U.UE.L.2019.315.313
Akt obowiązującyROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2019/2024
z dnia 1 października 2019 r.
ustanawiające wymogi dotyczące ekoprojektu dla urządzeń chłodniczych z funkcją sprzedaży bezpośredniej na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
uwzględniając art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającą ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią 1 , w szczególności jej art. 15 ust. 1,
(1) Na podstawie dyrektywy 2009/125/WE Komisja powinna określić wymogi dotyczące ekoprojektu dla produktów związanych z energią, których wielkość sprzedaży i obrotu handlowego w Unii są znaczące, które mają istotny wpływ na środowisko i które wykazują znaczny potencjał w zakresie zmniejszenia tego wpływu poprzez ulepszenie ich projektu bez powodowania nadmiernych kosztów.
(2) W komunikacie Komisji COM(2016) 773 2 (plan prac dotyczący ekoprojektu) ustanowionym przez Komisję w zastosowaniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 2009/125/WE określono priorytety działań w ramach ekoprojektu i etykietowania energetycznego na lata 2016-2019. Urządzenia chłodnicze z funkcją sprzedaży bezpośredniej należą do grup produktów związanych z energią, które traktuje się priorytetowo w kontekście przeprowadzania badań przygotowawczych i ewentualnego przyjęcia środków.
(3) Środki z planu prac dotyczącego ekoprojektu mogą potencjalnie przynieść łącznie ponad 260 TWh rocznych oszczędności energii końcowej w 2030 r., co jest równoważne redukcji emisji gazów cieplarnianych o około 100 mln ton rocznie w 2030 r. Urządzenia chłodnicze z funkcją sprzedaży bezpośredniej są jedną z grup produktów wymienionych w planie prac; szacuje się, że w przypadku tych urządzeń poziom rocznych oszczędności energii końcowej wyniesie 48 TWh w 2030 r.
(4) Komisja przeprowadziła dwa badania przygotowawcze obejmujące charakterystykę techniczną, ekologiczną i ekonomiczną urządzeń chłodniczych z funkcją sprzedaży bezpośredniej zazwyczaj stosowanych w Unii. Badania te przeprowadzono w ścisłej współpracy z zainteresowanymi stronami z Unii i państw trzecich. Wyniki badań zostały opublikowane i przedstawione Forum Konsultacyjnemu ds. Ekoprojektu powołanemu na podstawie art. 18 dyrektywy 2009/125/WE.
(5) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do następujących urządzeń chłodniczych z funkcją sprzedaży bezpośredniej: szaf chłodniczych (zamrażarek lub chłodziarek) stosowanych w supermarketach, chłodziarek napojów, zamrażarek do lodów, witryn do lodów gałkowych i chłodniczych automatów sprzedających.
(6) Do celów niniejszego rozporządzenia za najważniejszy aspekt środowiskowy związany z urządzeniami chłodniczymi z funkcją sprzedaży bezpośredniej uznano zużycie energii w fazie użytkowania. Wspomniane zużycie energii można obniżyć bez zwiększania łącznego kosztu zakupu i eksploatacji tych produktów, korzystając z opłacalnych, niezastrzeżonych prawnie technologii. Za istotne uznano również emisje bezpośrednie z czynników chłodniczych oraz dostępność części zamiennych.
(7) Ponieważ czynniki chłodnicze podlegają rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 517/2014 3 , w niniejszym rozporządzeniu nie określono żadnych konkretnych wymogów dotyczących czynników chłodniczych. Ponadto rosnące w ostatnim dziesięcioleciu wykorzystanie czynników chłodniczych o niskim współczynniku ocieplenia globalnego na rynku unijnym pokazuje, że producenci rozpoczęli już stopniowe przechodzenie na czynniki chłodnicze o ograniczonym wpływie na środowisko, bez konieczności podejmowania dodatkowej interwencji politycznej w postaci ekoprojektu.
(8) Roczne zużycie energii przez produkty objęte niniejszym rozporządzeniem w Unii oszacowano w 2015 r. na poziomie 65 TWh, co stanowi ekwiwalent 26 mln ton CO2. Przewiduje się, że zużycie energii przez urządzenia chłodnicze z funkcją sprzedaży bezpośredniej przy zachowaniu dotychczasowego scenariusza postępowania zmniejszy się do 2030 r. Przewidywane jest jednak wyhamowanie tego spadku, o ile wymogi dotyczące ekoprojektu nie zostaną ustanowione.
(9) Minibarów i urządzeń do przechowywania wina z funkcją sprzedaży nie należy uznawać za urządzenia chłodnicze z funkcją sprzedaży bezpośredniej, a zatem należy wyłączyć je z zakresu niniejszego rozporządzenia; są one natomiast objęte zakresem rozporządzenia Komisji (UE) 2019/2019 4 .
(10) Pionowe szafy ze statycznym układem chłodzenia stanowią profesjonalne urządzenia chłodnicze, a ich definicje znajdują się w rozporządzeniu Komisji (UE) 2015/1095 5 , dlatego też należy wyłączyć je z zakresu niniejszego rozporządzenia.
(11) Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do produktów o różnych parametrach technicznych i funkcjach. Z tego powodu wymogi dotyczące efektywności energetycznej określa się na podstawie funkcji urządzeń. W tym podejściu funkcjonalnym proponuje się minimalny podział kategorii urządzeń chłodniczych z funkcją sprzedaży bezpośredniej, co będzie jasnym sygnałem dla rynków sugerującym istnienie bardziej/mniej energooszczędnych rodzajów urządzeń chłodniczych z taką samą funkcją sprzedaży bezpośredniej. W przypadku niewydajnych rodzajów urządzeń chłodniczych z funkcją sprzedaży bezpośredniej trudniejsze będzie uzyskanie określonej klasy efektywności energetycznej lub mogą one wręcz nie spełniać minimalnych wymogów w zakresie efektywności energetycznej.
(12) W komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów, COM(2015) 614 final 6 (plan działania dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym), oraz w planie prac dotyczącym ekoprojektu podkreślono znaczenie wykorzystania struktury ekoprojektu na potrzeby wspierania bardziej zasobooszczędnej gospodarki o obiegu zamkniętym. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE 7 odnosi się do dyrektywy 2009/125/WE, w której wskazano, że wymogi dotyczące ekoprojektu powinny ułatwiać ponowne użycie, demontaż i odzysk zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) poprzez rozwiązywanie problemów na wcześniejszym etapie. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem określać odpowiednie do tego celu wymogi.
(13) Odpowiednie parametry produktów należy mierzyć wiarygodnymi, dokładnymi i odtwarzalnymi metodami. Metody te powinny uwzględniać uznane najnowocześniejsze metody pomiarów, w tym, jeśli są dostępne, zharmonizowane normy przyjęte przez europejskie organizacje normalizacyjne wymienione w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 8 .
(14) Zgodnie z art. 8 dyrektywy 2009/125/WE w niniejszym rozporządzeniu należy określić mające zastosowanie procedury oceny zgodności.
(15) W celu ułatwienia kontroli zgodności producenci, importerzy lub upoważnieni przedstawiciele powinni dostarczać informacje w dokumentacji technicznej, o której mowa w załącznikach IV i V do dyrektywy 2009/125/WE, w zakresie, w jakim informacje te odnoszą się do wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu.
(16) Do celów nadzoru rynku producenci powinni mieć możliwość odwołania się do bazy danych o produktach, jeżeli dokumentacja techniczna, zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/2018 9 zawiera te same informacje.
(17) W celu poprawy skuteczności niniejszego rozporządzenia oraz w celu ochrony konsumentów produkty, których wydajność zmienia się automatycznie w warunkach testowych, aby poprawić deklarowane parametry, powinny być zakazane.
(18) Oprócz prawnie wiążących wymogów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu należy określić poziomy referencyjne dla najlepszych dostępnych technologii, aby informacje o efektywności ekologicznej na przestrzeni cyklu życia produktów, które podlegają niniejszemu rozporządzeniu, były powszechnie i łatwo dostępne, zgodnie z dyrektywą 2009/125/WE załącznik I pkt 3 ppkt 2.
(19) Przegląd niniejszego rozporządzenia powinien obejmować ocenę celowości i skuteczności jego przepisów w osiąganiu założonych celów. Harmonogram przeglądu powinien umożliwiać wdrożenie wszystkich przepisów.
(20) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu powołanego na podstawie art. 19 ust. 1 dyrektywy 2009/125/WE,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
W imieniu Komisji, | |
Jean-Claude JUNCKER | |
Przewodniczący |