Tytuł 3 - LABORATORIA I OŚRODKI REFERENCYJNE - Rozporządzenie 2017/625 w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2017.95.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 28 stycznia 2022 r.

TYTUŁ  III

LABORATORIA I OŚRODKI REFERENCYJNE

Artykuł  92

Decyzja w sprawie utworzenia laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej

1. W obszarach regulowanych przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, tworzy się laboratorium referencyjne Unii Europejskiej, jeżeli skuteczność kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych zależy również od jakości, jednolitości i rzetelności:

a) metod analizy, badania lub diagnostyki wykorzystywanych przez laboratoria urzędowe wyznaczone zgodnie z art. 37 ust. 1; oraz

b) wyników analiz, badań i diagnostyki przeprowadzanych przez te laboratoria urzędowe.

2. Laboratorium referencyjne Unii Europejskiej tworzy się, jeżeli stwierdza się potrzebę promowania jednolitych praktyk w odniesieniu do rozwoju lub stosowania metod, o których mowa w ust. 1 lit. a).

3. Komisja regularnie przeprowadza przegląd mandatu i działania laboratoriów referencyjnych Unii Europejskiej.

4. Komisja, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, przyjmuje decyzję o utworzeniu laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej w drodze aktu delegowanego zgodnie z art. 144.

Artykuł  93

Wyznaczenie laboratoriów referencyjnych Unii Europejskiej

1. Komisja w drodze aktów wykonawczych wyznacza laboratoria referencyjne Unii Europejskiej, w przypadkach gdy podjęto decyzję o utworzeniu takiego laboratorium zgodnie z art. 92.

2. Wyznaczenia, o których mowa w ust. 1:

a) odbywają się w drodze publicznej procedury wyboru; oraz

b) są dokonywane na określony czas, nie krótszy niż pięć lat, lub podlegają regularnym przeglądom.

3. Laboratoria referencyjne Unii Europejskiej:

a) funkcjonują zgodnie z normą EN ISO/IEC 17025 oraz są akredytowane zgodnie z tą normą przez krajową jednostkę akredytującą działającą zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 765/2008. Zakres tej akredytacji:

(i) obejmuje wszystkie metody analizy, badania lub diagnostyki laboratoryjnej, z których laboratorium musi korzystać, gdy działa jako laboratorium referencyjne Unii Europejskiej;

(ii) może obejmować jedną lub większą liczbę metod przeprowadzania analiz, badań lub diagnostyk laboratoryjnych lub grupy metod;

(iii) może być określony w sposób elastyczny w celu umożliwienia objęcia zakresem akredytacji zmienionych wersji metod stosowanych przez laboratorium referencyjne Unii Europejskiej, gdy udzielono akredytacji, lub nowych metod w uzupełnieniu do tych metod na podstawie własnych walidacji laboratorium bez przeprowadzania przed zastosowaniem tych zmienionych lub nowych metod szczegółowej oceny przez krajową jednostkę akredytującą państwa członkowskiego, gdzie znajduje się to laboratorium referencyjne Unii Europejskiej;

b) są bezstronne i wolne od konfliktu interesów, a w szczególności nie znajdują się w sytuacji, która bezpośrednio lub pośrednio mogłaby wpłynąć na ich zdolność bezstronnego wykonywania obowiązków służbowych w zakresie wykonywania ich zadań jako laboratoriów referencyjnych Unii Europejskiej;

c) dysponują właściwie wykwalifikowanymi pracownikami, odpowiednio przeszkolonymi w zakresie technik analitycznych, badawczych i diagnostycznych w dziedzinie ich kompetencji oraz w razie potrzeby pracownikami pomocniczymi lub mają dostęp do takich pracowników na podstawie umów;

d) posiadają infrastrukturę, sprzęt i materiały niezbędne do wykonywania powierzonych im zadań lub mają do nich dostęp;

e) zapewniają, by ich pracownicy i pracownicy udostępnieni im na podstawie umowy dysponowali dobrą znajomością międzynarodowych norm i praktyk oraz uwzględniali w swojej pracy najnowsze zmiany w zakresie badań na poziomie krajowym, Unii i międzynarodowym;

f) są wyposażone tak, aby wykonywać swoje zadania w sytuacjach nadzwyczajnych lub mają dostęp do sprzętu niezbędnego w takich sytuacjach; oraz

g) w razie potrzeby są wyposażone tak, aby spełniać stosowne normy w zakresie bioasekuracji.

4. W drodze odstępstwa od ust. 3 lit. a) niniejszego artykułu w odniesieniu do obszarów regulowanych przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. g), Komisja może wyznaczyć laboratoria urzędowe, wyznaczone przez właściwe organy na podstawie odstępstwa przyjętego na mocy art. 41 jako laboratoria referencyjne Unii Europejskiej, niezależnie od tego, czy spełniają warunki określone w ust. 3 lit. a) niniejszego artykułu.

5. W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2 niniejszego artykułu laboratoria, o których mowa w art. 32 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1892/2003 i art. 21 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są laboratoriami referencyjnymi Unii Europejskiej odpowiedzialnymi za kwestie i wykonującymi zadania, o których mowa w art. 94 niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do:

a) GMO oraz żywności i pasz modyfikowanych genetycznie; oraz

b) dodatków paszowych.

6. Zobowiązanie personelu do zachowania poufności określone w art. 8 stosuje się odpowiednio do personelu laboratoriów referencyjnych Unii Europejskiej.

Artykuł  94

Obowiązki i zadania laboratoriów referencyjnych Unii Europejskiej

1. Laboratoria referencyjne Unii Europejskiej przyczyniają się do doskonalenia i harmonizacji metod analizy, badań lub diagnostyki, które mają być stosowane przez laboratoria urzędowe wyznaczone zgodnie z art. 37 ust. 1, oraz generowanych przez nie danych analitycznych, badawczych i diagnostycznych.

2. Laboratoria referencyjne Unii Europejskiej wyznaczone zgodnie z art. 93 ust. 1 są odpowiedzialne za następujące działania pomocnicze w zakresie, w jakim działania te są uwzględnione w rocznych lub wieloletnich planach pracy laboratoriów referencyjnych określonych zgodnie z celami i priorytetami stosownych planów pracy przyjętych przez Komisję zgodnie z art. 36 rozporządzenia (UE) nr 652/2014:

a) przekazywanie krajowym laboratoriom referencyjnym szczegółowych danych i wytycznych dotyczących metod analizy laboratoryjnej, badania lub diagnostyki, łącznie z metodami referencyjnymi;

b) dostarczanie materiałów odniesienia krajowym laboratoriom referencyjnym;

c) koordynowanie stosowania przez krajowe laboratoria referencyjne, a także w razie potrzeby przez inne laboratoria urzędowe metod, o których mowa w lit. a), w szczególności poprzez regularne organizowanie międzylaboratoryjnych badań porównawczych lub badań biegłości oraz poprzez zapewnienie odpowiednich działań następczych w związku z takimi badaniami porównawczymi lub badaniami biegłości zgodnie z międzynarodowo przyjętymi protokołami, gdy takie istnieją; oraz informowanie Komisji i państw członkowskich o rezultatach i działaniach następczych międzylaboratoryjnych badań porównawczych lub badań biegłości;

d) koordynowanie praktycznych rozwiązań niezbędnych w celu stosowania nowych metod analizy laboratoryjnej, badań lub diagnostyki oraz powiadamianie krajowych laboratoriów referencyjnych o postępach w tej dziedzinie;

e) prowadzenie szkoleń dla pracowników krajowych laboratoriów referencyjnych, a także w razie potrzeby innych laboratoriów urzędowych, oraz ekspertów z państw trzecich;

f) udzielanie Komisji pomocy naukowej i technicznej w zakresie ich misji;

g) dostarczanie krajowym laboratoriom referencyjnym informacji o stosownej krajowej, unijnej i międzynarodowej działalności badawczej;

h) współpraca w zakresie ich misji z laboratoriami w państwach trzecich, a także z Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), Europejską Agencją Leków (EMA) oraz Europejskim Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC);

i) aktywny udział w diagnozowaniu w państwach członkowskich ognisk chorób przenoszonych przez żywność, chorób odzwierzęcych lub zwierzęcych, lub agrofagów roślin poprzez przeprowadzanie diagnostyki potwierdzającej, charakterystyki i badań taksonomicznych lub epizootycznych dotyczących izolatów czynników chorobotwórczych lub okazów agrofagów;

j) koordynowanie lub przeprowadzanie badań w celu weryfikacji jakości odczynników i partii odczynników stosowanych w diagnozowaniu chorób przenoszonych przez żywność, odzwierzęcych i zwierzęcych oraz agrofagów roślin;

k) w stosownych przypadkach tworzenie i utrzymywanie w zakresie ich kompetencji:

(i) zbiorów materiałów odniesienia obejmujących agrofagi roślin lub szczepy referencyjne czynników chorobotwórczych;

(ii) zbiorów materiałów odniesienia obejmujących materiały przeznaczone do kontaktu z żywnością, stosowanych w celu kalibracji sprzętu analitycznego i dostarczania ich próbek krajowym laboratoriom referencyjnym;

(iii) aktualnych wykazów dostępnych substancji referencyjnych i odczynników oraz producentów i dostawców takich substancji i odczynników; oraz

l) w stosownych przypadkach w ich dziedzinie kompetencji współpracują ze sobą nawzajem oraz z Komisją, w zależności od sytuacji, w trakcie opracowywania metod przeprowadzania analiz, badań lub diagnostyki o wysokich standardach.

W odniesieniu do lit. k) ppkt (i) laboratorium referencyjne Unii Europejskiej może zlecać w drodze umowy tworzenie i utrzymywanie tych zbiorów materiałów odniesienia i szczepów referencyjnych innym laboratoriom urzędowym i organizacjom naukowym.

3. Laboratoria referencyjne Unii Europejskiej publikują wykazy krajowych laboratoriów referencyjnych wyznaczonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 100 ust. 1.

Artykuł  95

Wyznaczenie ośrodków referencyjnych Unii Europejskiej do spraw dobrostanu zwierząt

1. Komisja wyznacza w drodze aktów wykonawczych ośrodki referencyjne Unii Europejskiej do spraw dobrostanu zwierząt, które wspierają działalność Komisji i państw członkowskich w odniesieniu do stosowania przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. f).

2. Wyznaczenia, o których mowa w ust. 1:

a) odbywają się w drodze publicznej procedury wyboru; oraz

b) są dokonywane na określony okres lub są poddawane regularnym przeglądom.

3. Ośrodki referencyjne Unii Europejskiej do spraw dobrostanu zwierząt:

a) działają bezstronnie w zakresie wykonywania swoich zadań jako ośrodki referencyjne Unii Europejskiej;

b) dysponują wysokim poziomem naukowej i technicznej wiedzy fachowej w zakresie relacji ludzi ze zwierzętami, zachowania zwierząt, fizjologii zwierząt, genetyki zwierząt, zdrowia i żywienia zwierząt w kontekście dobrostanu zwierząt oraz aspektów dobrostanu zwierząt związanych z wykorzystywaniem zwierząt do celów komercyjnych i naukowych;

c) dysponują właściwie wykwalifikowanymi pracownikami odpowiednio przeszkolonymi w dziedzinach, o których mowa w lit. b), i w kwestiach etycznych związanych ze zwierzętami oraz w razie potrzeby pracownikami pomocniczymi;

d) posiadają infrastrukturę, sprzęt i produkty niezbędne do wykonywania powierzonych im zadań lub mają do nich dostęp; oraz

e) zapewniają, by ich pracownicy dysponowali dobrą znajomością międzynarodowych norm i praktyk w dziedzinach, o których mowa w lit. b), oraz by uwzględniali oni w swojej pracy rozwój sytuacji w zakresie badań w przedmiotowych dziedzinach na poziomie krajowym, unijnym i międzynarodowym, w tym badania przeprowadzane przez inne ośrodki referencyjne Unii Europejskiej do spraw dobrostanu zwierząt oraz działania podejmowane przez te ośrodki.

Artykuł  96

Obowiązki i zadania ośrodków referencyjnych Unii Europejskiej do spraw dobrostanu zwierząt

Ośrodki referencyjne Unii Europejskiej do spraw dobrostanu zwierząt są odpowiedzialne za następujące działania pomocnicze w zakresie, w jakim działania te są uwzględnione w rocznych lub wieloletnich planach pracy ośrodków referencyjnych określonych zgodnie z celami i priorytetami stosownych planów pracy przyjętych przez Komisję zgodnie z art. 36 rozporządzenia (UE) nr 652/2014:

a) zapewnianie naukowej i technicznej wiedzy fachowej w zakresie ich misji obejmującej, w stosownych przypadkach w postaci skoordynowanej pomocy udzielanej odpowiednim krajowym sieciom wsparcia i organom działającym w dziedzinie podlegającej przepisom, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. f);

b) zapewnianie naukowej i technicznej wiedzy fachowej do celów opracowania i stosowania wskaźników dobrostanu zwierząt, o których mowa w art. 21 ust. 8 lit. e);

c) opracowanie i koordynację rozwoju metod oceny poziomu dobrostanu zwierząt oraz metod poprawy dobrostanu zwierząt;

d) prowadzenie badań naukowych i technicznych w zakresie dobrostanu zwierząt wykorzystywanych do celów komercyjnych lub naukowych;

e) prowadzenie szkoleń dla pracowników krajowych sieci lub organów wsparcia naukowego, o których mowa w lit. a), dla pracowników właściwych organów oraz dla ekspertów z państw trzecich; oraz

f) upowszechnianie wyników badań naukowych oraz innowacji technologicznych, a także współpracę z jednostkami badawczymi Unii w dziedzinach wchodzących w zakres ich misji.

Artykuł  97

Wyznaczanie ośrodków referencyjnych Unii Europejskiej na rzecz autentyczności i integralności łańcucha rolno-spożywczego

1. Komisja może wyznaczyć w drodze aktów wykonawczych ośrodki referencyjne Unii Europejskiej, które wspierają działania Komisji i państw członkowskich, mające na celu zapobieganie celowym naruszeniom przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2, do których dochodzi za sprawą nieuczciwych lub oszukańczych praktyk, identyfikowanie takich naruszeń i ich zwalczanie.

2. Wyznaczenia, o których mowa w ust. 1:

a) odbywają się w drodze publicznej procedury wyboru; oraz

b) są dokonywane na określony okres lub są poddawane regularnym przeglądom.

3. Ośrodki referencyjne Unii Europejskiej na rzecz autentyczności i integralności łańcucha rolno-spożywczego:

a) działają bezstronnie w zakresie wykonywania swoich zadań jako ośrodki referencyjne Unii Europejskiej;

b) dysponują wysokim poziomem naukowej i technicznej wiedzy fachowej w odniesieniu do obszarów podlegających przepisom, o których mowa w art. 1 ust. 2, oraz w odniesieniu do kryminalistyki, mających zastosowanie w tych obszarach, celem posiadania umiejętności prowadzenia i koordynacji badań na najbardziej zaawansowanym poziomie w przedmiocie autentyczności i integralności towarów, jak również opracowywania, stosowania i zatwierdzania metod stosowanych w wykrywaniu celowych naruszeń przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2, do których dochodzi za sprawą nieuczciwych lub oszukańczych praktyk;

c) dysponują właściwie wykwalifikowanymi pracownikami odpowiednio przeszkolonymi w obszarach, o których mowa w lit. b), oraz niezbędnymi pracownikami pomocniczymi;

d) posiadają infrastrukturę, sprzęt i produkty niezbędne do wykonywania powierzonych im zadań lub mają do nich dostęp; oraz

e) zapewniają, by ich pracownicy dysponowali dobrą znajomością międzynarodowych norm i praktyk w dziedzinach, o których mowa w lit. b), oraz by pracownicy ci uwzględniali w swojej pracy najnowsze zmiany w zakresie badań na szczeblu krajowym, unijnym i międzynarodowym w przedmiotowych dziedzinach.

Artykuł  98

Obowiązki i zadania ośrodków referencyjnych Unii Europejskiej na rzecz autentyczności i integralności łańcucha rolno-spożywczego

Ośrodki referencyjne Unii Europejskiej na rzecz autentyczności i integralności łańcucha rolno-spożywczego są odpowiedzialne za następujące działania pomocnicze w takim zakresie, w jakim działania te są uwzględnione w rocznych lub wieloletnich planach pracy ośrodków referencyjnych określonych zgodnie z celami i priorytetami stosownych planów pracy przyjętych przez Komisję zgodnie z art. 36 rozporządzenia (UE) nr 652/2014:

a) dostarczanie specjalistycznej wiedzy w odniesieniu do autentyczności i integralności łańcucha rolno-spożywczego i do metod wykrywania naruszeń przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, do których dochodzi za sprawą nieuczciwych lub oszukańczych praktyk, w odniesieniu do kryminalistyki stosowanej w obszarach regulowanych tymi przepisami;

b) wykonywanie określonych analiz mających na celu zidentyfikowanie segmentów łańcucha rolno-spożywczego potencjalnie narażonych na naruszenia przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, do których dochodzi za sprawą nieuczciwych lub oszukańczych praktyk oraz udzielanie wsparcia przy opracowywaniu technik i protokołów poszczególnych kontroli urzędowych;

c) w razie konieczności wykonywanie zadań, o których mowa w art. 94 ust. 2 lit. a)-h) niniejszego rozporządzenia, przy unikaniu dublowania zadań laboratoriów referencyjnych Unii Europejskiej wyznaczonych zgodnie z art. 93 niniejszego rozporządzenia;

d) w razie konieczności tworzenie i utrzymywanie zbiorów materiałów odniesienia lub baz danych poświadczonych materiałów odniesienia, które mają być wykorzystane do wykrywania naruszeń przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, do których dochodzi za sprawą nieuczciwych lub oszukańczych praktyk; oraz

e) rozpowszechnianie wyników badań naukowych oraz innowacji technologicznych w dziedzinach wchodzących w zakres ich misji.

Artykuł  99

Obowiązki Komisji

1. Komisja publikuje i aktualizuje w razie konieczności następujące wykazy:

a) wykaz laboratoriów referencyjnych Unii Europejskiej przewidzianych w art. 93;

b) wykaz ośrodków referencyjnych Unii Europejskiej do spraw dobrostanu zwierząt przewidzianych w art. 95;

c) wykaz ośrodków referencyjnych Unii Europejskiej na rzecz autentyczności i integralności łańcucha rolno-spożywczego, przewidzianych w art. 97.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, aktów delegowanych określających wymogi, obowiązki i zadania dotyczące laboratoriów referencyjnych Unii Europejskiej oraz ośrodków referencyjnych Unii Europejskiej do spraw dobrostanu zwierząt i ośrodków referencyjnych Unii Europejskiej na rzecz autentyczności i integralności łańcucha rolno-spożywczego w uzupełnieniu do wymogów określonych w art. 93 ust. 3, art. 94, art. 95 ust. 3, art. 96, art. 97 ust. 3 i art. 98. Takie akty delegowane mogą być przyjmowane jedynie w przypadkach wystąpienia nowego lub pojawiającego się ryzyka, nowych lub pojawiających się chorób zwierząt lub agrofagów roślin lub w sytuacji, w których akty te są konieczne z uwagi na nowe wymogi prawne.

3. Laboratoria referencyjne Unii Europejskiej i ośrodki referencyjne Unii Europejskiej podlegają kontrolom Komisji mającym na celu zweryfikowanie zgodności z wymogami art. 93 ust. 3, art. 94, art. 95 ust. 3 i art. 97 ust. 3.

4. Jeżeli kontrole Komisji, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, wykażą niezgodność z wymogami określonymi w art. 93 ust. 3, art. 94, art. 95 ust. 3 lub art. 97 ust. 3 Komisja po otrzymaniu uwag od laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej lub ośrodka referencyjnego Unii Europejskiej:

a) w drodze aktu wykonawczego wycofuje wyznaczenie przedmiotowego laboratorium lub ośrodka; lub

b) podejmuje inny właściwy środek.

Artykuł  100

Wyznaczenie krajowych laboratoriów referencyjnych

1. Państwa członkowskie wyznaczają co najmniej jedno krajowe laboratorium referencyjne dla każdego laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej wyznaczonego zgodnie z art. 93 ust. 1.

Państwa członkowskie mogą wyznaczyć krajowe laboratorium referencyjne również w przypadkach, gdy brak jest odpowiadającego mu laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej.

Państwo członkowskie może wyznaczyć laboratorium znajdujące się w innym państwie członkowskim lub w państwie trzecim będącym stroną Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Jedno laboratorium może zostać wyznaczone jako krajowe laboratorium referencyjne dla więcej niż jednego państwa członkowskiego.

2. Do krajowych laboratoriów referencyjnych mają zastosowanie wymogi przewidziane w art. 37 ust. 4 lit. e) i art. 37 ust. 5, art. 39, art. 42 ust. 1, art. 42 ust. 2 lit. a) i b) oraz art. 42 ust. 3.

W drodze odstępstwa od art. 37 ust. 4 lit. e) w odniesieniu do obszarów regulowanych przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. g), właściwe organy mogą wyznaczyć laboratoria urzędowe, wyznaczone przez właściwe organy na podstawie odstępstwa przyjętego na mocy art. 41 jako krajowe laboratoria referencyjne, niezależnie od tego, czy spełniają warunek określony w art. 37 ust. 4 lit. e).

3. Krajowe laboratoria referencyjne:

a) są bezstronne i wolne od konfliktu interesów, a w szczególności nie znajdują się w sytuacji, która bezpośrednio lub pośrednio mogłaby wpłynąć na ich zdolność bezstronnego wykonywania obowiązków służbowych w zakresie wykonywania ich zadań jako krajowych laboratoriów referencyjnych;

b) dysponują własnymi lub udostępnionymi na podstawie umowy właściwie wykwalifikowanymi pracownikami, odpowiednio przeszkolonymi w zakresie technik analitycznych, badawczych i diagnostycznych w dziedzinie ich kompetencji oraz - w stosownych przypadkach - pracownikami pomocniczymi;

c) posiadają infrastrukturę, sprzęt i produkty niezbędne do wykonywania powierzonych im zadań lub mają do nich dostęp;

d) zapewniają, by ich pracownicy i pracownicy udostępnieni im na podstawie umowy dysponowali dobrą znajomością międzynarodowych norm i praktyk oraz uwzględniali w swojej pracy najnowsze zmiany w zakresie badań na poziomie krajowym, Unii i międzynarodowym;

e) są wyposażone tak, aby wykonywać swoje zadania w sytuacjach nadzwyczajnych lub mają dostęp do sprzętu niezbędnego w takich sytuacjach; oraz

f) w odpowiednich przypadkach są wyposażone tak, aby spełniać stosowne normy w zakresie bioasekuracji.

4. Państwa członkowskie:

a) przekazują Komisji, właściwemu laboratorium referencyjnemu Unii Europejskiej oraz pozostałym państwom członkowskim nazwę i adres każdego krajowego laboratorium referencyjnego;

b) podają informacje, o których mowa w lit. a), do wiadomości publicznej; oraz

c) w razie potrzeby aktualizują informacje, o których mowa w lit. a).

5. Państwa członkowskie posiadające więcej niż jedno krajowe laboratorium referencyjne dla laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej gwarantują ścisłą współpracę tych laboratoriów krajowych, tak aby zapewnić sprawną koordynację między nimi, z innymi krajowymi laboratoriami oraz z laboratorium referencyjnym Unii Europejskiej.

6. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, aktów delegowanych określających wymogi dla krajowych laboratoriów referencyjnych w uzupełnieniu do wymogów określonych w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu. Takie akty delegowane mogą być przyjmowane jedynie w celu zapewnienia spójności z wszelkimi dodatkowymi wymogami przyjmowanymi zgodnie z art. 99 ust. 2.

Artykuł  101

Obowiązki i zadania krajowych laboratoriów referencyjnych

1. Krajowe laboratoria referencyjne w zakresie swoich kompetencji:

a) współpracują z laboratoriami referencyjnymi Unii Europejskiej oraz uczestniczą w szkoleniach i międzylaboratoryjnych badaniach porównawczych organizowanych przez te laboratoria;

b) koordynują działania laboratoriów urzędowych wyznaczonych zgodnie z art. 37 ust. 1 w celu zharmonizowania i udoskonalenia metod analizy laboratoryjnej, badania lub diagnostyki oraz ich stosowania;

c) w stosownych przypadkach organizują międzylaboratoryjne badania porównawcze lub badania biegłości między laboratoriami urzędowymi, zapewniają odpowiednie działania następcze w związku z takimi badaniami oraz informują właściwe organy o wynikach tych badań i działań następczych;

d) zapewniają rozpowszechnianie wśród właściwych organów i laboratoriów urzędowych informacji przekazanych przez laboratorium referencyjne Unii Europejskiej;

e) zapewniają właściwym organom - w zakresie swojej misji - pomoc naukową i techniczną przy realizacji wieloletnich krajowych planów kontroli, o których mowa w art. 109, i skoordynowanych programów kontroli przyjętych zgodnie z art. 112;

f) w stosownych przypadkach walidują odczynniki i partie odczynników, tworzą i prowadzą aktualne wykazy dostępnych substancji referencyjnych i odczynników oraz producentów i dostawców takich substancji i odczynników;

g) w razie konieczności przeprowadzają szkolenia dla pracowników laboratoriów urzędowych wyznaczonych na podstawie art. 37 ust. 1; oraz

h) aktywnie wspomagają państwo członkowskie, które je wyznaczyło, w diagnostyce ognisk chorób przenoszonych przez żywność, chorób odzwierzęcych, chorób zwierząt lub agrofagów roślin oraz - w przypadku niezgodności przesyłki - poprzez przeprowadzanie diagnostyki potwierdzającej, charakterystyki i dochodzeń epizootycznych lub taksonomicznych dotyczących izolatów patogenów lub okazów agrofagów.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, aktów delegowanych określających obowiązki i zadania krajowych laboratoriów referencyjnych w uzupełnieniu do tych przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu. Takie akty delegowane mogą być przyjmowane jedynie w celu zapewnienia spójności z wszelkimi dodatkowymi obowiązkami i zadaniami przyjmowanymi zgodnie z art. 99 ust. 2.