Tytuł 2 - KONTROLE URZĘDOWE I INNE CZYNNOŚCI URZĘDOWE W PAŃSTWACH CZŁONKOWSKICH - Rozporządzenie 2017/625 w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2017.95.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 28 stycznia 2022 r.

TYTUŁ  II

KONTROLE URZĘDOWE I INNE CZYNNOŚCI URZĘDOWE W PAŃSTWACH CZŁONKOWSKICH

ROZDZIAŁ  I

Właściwe organy

Artykuł  4

Wyznaczenie właściwych organów

1. Dla każdego z obszarów regulowanych przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, państwa członkowskie wyznaczają właściwy organ lub właściwe organy, na które nakładają obowiązek organizowania lub przeprowadzania kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych.

2. W przypadku gdy w odniesieniu do tego samego obszaru państwo członkowskie nakłada obowiązek organizowania lub przeprowadzania kontroli urzędowych lub innych czynności urzędowych na więcej niż jeden właściwy organ na poziomie krajowym, regionalnym lub lokalnym lub w przypadku gdy właściwe organy wyznaczone zgodnie z ust. 1 mogą w ramach tego wyznaczenia przenosić konkretne obowiązki w zakresie kontroli urzędowych lub innych czynności urzędowych na inne organy publiczne, państwo członkowskie:

a) zapewnia sprawną i skuteczną koordynację między wszystkimi zaangażowanymi organami oraz spójność i skuteczność kontroli urzędowych lub innych czynności urzędowych na jego terytorium; oraz

b) wyznacza, zgodnie ze swoimi wymogami konstytucyjnymi, pojedynczy organ odpowiedzialny za koordynowanie współpracy i kontaktów z Komisją i innymi państwami członkowskimi w związku z kontrolami urzędowymi i innymi czynnościami urzędowymi przeprowadzanymi w każdym z obszarów regulowanych przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2.

3. Właściwe organy odpowiedzialne za weryfikację zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. i), mogą powierzać pewne obowiązki związane z kontrolą urzędową lub innymi czynnościami urzędowymi jednemu lub większej liczbie organów kontrolnych produkcji ekologicznej. W takich przypadkach każdemu z nich przydziela się kod.

4. Państwa członkowskie zapewniają, by Komisja była informowana o danych kontaktowych i każdej zmianie tych danych dotyczących:

a) właściwych organów wyznaczonych zgodnie z ust. 1;

b) pojedynczych organów wyznaczonych zgodnie z ust. 2 lit. b);

c) organów kontrolnych produkcji ekologicznej, o których mowa w ust. 3;

d) jednostek upoważnionych, o których mowa w art. 28 ust. 1.

Informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, państwa członkowskie podają również do wiadomości publicznej, w tym za pomocą internetu.

Artykuł  5

Ogólne obowiązki właściwych organów i organów kontrolnych produkcji ekologicznej

1. Właściwe organy i organy kontrolne produkcji ekologicznej:

a) określają procedury lub rozwiązania służące zapewnieniu skuteczności i stosowności kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych;

b) określają procedury lub rozwiązania służące zapewnieniu bezstronności, jakości i spójności kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych na wszystkich szczeblach;

c) określają procedury lub rozwiązania służące zapewnieniu, aby pracownicy przeprowadzający kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe byli wolni od konfliktu interesów;

d) dysponują odpowiednimi możliwościami laboratoryjnymi do przeprowadzania analiz, badań i diagnostyki lub mają do nich dostęp;

e) dysponują wystarczającą liczbą odpowiednio wykwalifikowanych i doświadczonych pracowników, aby kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe były przeprowadzane sprawnie i skutecznie, lub mają do nich dostęp;

f) dysponują właściwymi i prawidłowo utrzymywanymi pomieszczeniami i sprzętem w celu zapewnienia sprawnego i skutecznego przeprowadzania przez pracowników kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych;

g) posiadają uprawnienia do przeprowadzania kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych oraz do podejmowania działań przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu i w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2;

h) dysponują procedurami prawnymi w celu zapewnienia, by pracownicy mieli dostęp do obiektów wykorzystywanych przez podmioty i do prowadzonej przez nie dokumentacji, tak by umożliwić tym pracownikom prawidłowe wykonywanie swoich zadań;

i) posiadają plany awaryjne oraz są przygotowane w razie potrzeby do realizacji takich planów w przypadku sytuacji nadzwyczajnej, zgodnie z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2.

2. Mianowanie urzędowego lekarza weterynarii odbywa się na piśmie i określa kontrole urzędowe oraz inne czynności urzędowe i powiązane z nimi zadania, do wykonywania których go mianowano. Do wszystkich urzędowych lekarzy weterynarii mają zastosowanie wymogi nałożone na personel właściwych organów przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, w tym wymóg niewystępowania konfliktu interesów.

3. Mianowanie inspektora ds. zdrowia roślin odbywa się na piśmie i określa kontrole urzędowe oraz inne czynności urzędowe i powiązane z nimi zadania, do wykonywania których go mianowano. Do wszystkich inspektorów ds. zdrowia roślin mają zastosowanie wymogi dotyczące personelu właściwych organów przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, w tym wymóg niewystępowania konfliktu interesów.

4. Pracownicy przeprowadzający kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe:

a) odbywają, w zakresie swoich kompetencji, odpowiednie szkolenie umożliwiające im wypełnianie obowiązków w sposób kompetentny oraz przeprowadzanie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych w spójny sposób;

b) na bieżąco uzupełniają wiedzę w zakresie swoich kompetencji i w razie potrzeby odbywają regularne szkolenia dodatkowe; oraz

c) odbywają szkolenia w dziedzinach określonych w załączniku II rozdział I oraz na temat obowiązków właściwych organów wynikających z niniejszego rozporządzenia, stosownie do przypadku.

Właściwe organy, organy kontrolne produkcji ekologicznej i jednostki upoważnione opracowują i wdrażają programy szkoleń w celu zapewnienia szkoleń, o których mowa w lit. a), b) i c), pracownikom przeprowadzającym kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe.

5. Jeżeli w ramach właściwego organu więcej niż jedna jednostka organizacyjna ma kompetencje do przeprowadzania kontroli urzędowych lub innych czynności urzędowych, zapewnia się sprawną i skuteczną koordynację i współpracę pomiędzy tymi różnymi jednostkami.

Artykuł  6

Audyty właściwych organów

1. Aby zapewnić zgodność z niniejszym rozporządzeniem, właściwe organy przeprowadzają audyty wewnętrzne lub zlecają ich przeprowadzenie i w świetle wyników tych audytów wprowadzają odpowiednie środki.

2. Audyty, o których mowa w ust. 1, podlegają niezależnej kontroli oraz są przeprowadzane w przejrzysty sposób.

Artykuł  7

Prawo odwołania

Decyzje podejmowane przez właściwe organy zgodnie z art. 55, art. 66 ust. 3 i 6, art. 67, art. 137 ust. 3 lit. b) i art. 138 ust. 1 i 2 dotyczące osób fizycznych lub prawnych mogą być przedmiotem odwołania wnoszonego przez takie osoby zgodnie z prawem krajowym.

Prawo odwołania nie ma wpływu na obowiązek podjęcia przez właściwe organy natychmiastowych działań w celu wyeliminowania lub ograniczenia ryzyka dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt, lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł  8

Obowiązki właściwych organów w zakresie poufności

1. Właściwe organy zapewniają, by - z zastrzeżeniem ust. 3 - nie były ujawniane stronom trzecim informacje uzyskane podczas wykonywania ich obowiązków w zakresie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych, które to informacje ze względu na ich charakter są objęte tajemnicą służbową, zgodnie z prawodawstwem krajowym lub unijnym.

W tym celu państwa członkowskie zapewniają ustanowienie stosownych obowiązków w zakresie poufności personelu i innych osób zatrudnionych w trakcie przeprowadzania kontroli urzędowych i wykonywania innych czynności urzędowych.

2. Ust. 1 ma zastosowanie również do organów kontrolnych produkcji ekologicznej, jednostek upoważnionych i osób fizycznych, którym przekazano określone zadania związane z kontrolami urzędowymi, oraz laboratoriów urzędowych.

3. O ile nie zachodzi konieczność ujawnienia informacji objętych tajemnicą służbową, o których mowa w ust. 1, z uwagi na nadrzędny interes publiczny, i bez uszczerbku dla sytuacji, w których ujawnienie jest wymagane na mocy przepisów prawnych Unii lub przepisów krajowych, takie informacje obejmują informacje, których ujawnienie naraziłoby na szwank:

a) cel kontroli, postępowań wyjaśniających lub audytów;

b) ochronę interesów handlowych podmiotu lub innej osoby fizycznej lub prawnej; lub

c) ochronę postępowań sądowych lub doradztwa prawnego.

4. Określając, czy ujawnienie informacji objętych tajemnicą służbową, o których mowa w ust. 1, jest uzasadnione nadrzędnym interesem publicznym, właściwe organy biorą pod uwagę między innymi potencjalne zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, lub dla środowiska, oraz charakter, nasilenie i zakres zagrożenia.

5. Obowiązki w zakresie poufności określone w niniejszym artykule nie mogą uniemożliwiać właściwym organom publikowania lub podawania do wiadomości publicznej w inny sposób wyników kontroli urzędowych dotyczących poszczególnych podmiotów, pod warunkiem - bez uszczerbku dla sytuacji, w których ujawnienie jest wymagane na mocy przepisów prawnych Unii lub przepisów krajowych - że spełnione zostaną następujące warunki:

a) zainteresowany podmiot ma możliwość zgłoszenia uwag dotyczących informacji, które właściwy organ ma zamiar opublikować lub podać do wiadomości publicznej w inny sposób, przed ich publikacją lub ujawnieniem, z uwzględnieniem stopnia pilności danej sprawy; oraz

b) informacje publikowane lub podawane do wiadomości publicznej w inny sposób uwzględniają uwagi zgłoszone przez zainteresowany podmiot lub są publikowane lub ujawniane wraz takimi uwagami.

ROZDZIAŁ  II

Kontrole urzędowe

Sekcja  I

Wymogi ogólne

Artykuł  9

Przepisy ogólne dotyczące kontroli urzędowych

1. Właściwe organy regularnie przeprowadzają kontrole wszystkich podmiotów w oparciu o ocenę ryzyka oraz z właściwą częstotliwością, uwzględniając:

a) znane ryzyko związane:

(i) ze zwierzętami i towarami;

(ii) z działaniami będącymi pod kontrolą podmiotów;

(iii) z miejscem prowadzenia przez podmioty działalności lub czynności;

(iv) ze stosowaniem produktów, procesów, materiałów lub substancji, które mogą wpływać na bezpieczeństwo żywności, jej integralność i wartość zdrowotną lub na bezpieczeństwo pasz, zdrowie lub dobrostan zwierząt, zdrowie roślin lub - w przypadku GMO i środków ochrony roślin - mogą również mieć niepożądane skutki dla środowiska;

b) wszelkie informacje wskazujące na prawdopodobieństwo, że konsumenci mogą zostać wprowadzeni w błąd, w szczególności co do charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji żywności;

c) historię podmiotów pod względem przeprowadzanych wobec nich kontroli urzędowych i ich zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2;

d) wiarygodność i wyniki własnych kontroli przeprowadzanych przez podmioty lub na ich wniosek przez osobę trzecią - w tym, w stosownych przypadkach, w ramach prywatnych systemów zapewnienia jakości - w celu zapewnienia zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2; oraz

e) wszelkie informacje, które mogą wskazywać na niezgodność z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2.

2. Właściwe organy przeprowadzają kontrole urzędowe regularnie, z właściwą częstotliwością i w oparciu o ocenę ryzyka, w celu zidentyfikowania ewentualnych celowych naruszeń przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2, wynikających ze stosowania nieuczciwych lub oszukańczych praktyk oraz uwzględniając informacje dotyczące takich naruszeń przekazywane w ramach mechanizmów pomocy administracyjnej przewidzianych w art. 102-108 i inne informacje wskazujące na możliwe wystąpienie takich naruszeń.

3. Kontrole urzędowe prowadzone przed wprowadzeniem do obrotu lub przemieszczaniem określonych zwierząt lub towarów w celu wydania świadectw urzędowych lub poświadczeń urzędowych wymaganych na podstawie przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2, jako warunek do wprowadzenia do obrotu lub przemieszczenia zwierząt lub towarów są realizowane zgodnie z:

a) przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2; oraz

b) mającymi zastosowanie aktami delegowanymi i wykonawczymi przyjętymi przez Komisję zgodnie z art. 18-27.

4. Kontrole urzędowe przeprowadza się bez wcześniejszego uprzedzenia, z wyjątkiem sytuacji, w których uprzednie zawiadomienie jest konieczne, by kontrola urzędowa mogła się odbyć, i odpowiednio uzasadnione. W przypadku kontroli urzędowych na wniosek podmiotu właściwy organ może zdecydować, czy kontrola ma być przeprowadzona bez wcześniejszego uprzedzenia. Przeprowadzenie kontroli urzędowej po zawiadomieniu nie wyklucza kontroli urzędowej bez wcześniejszego uprzedzenia.

5. Kontrole urzędowe w miarę możliwości przeprowadza się w sposób pozwalający na zmniejszenie do niezbędnego minimum obciążenia administracyjnego i zakłóceń w działalności podmiotów, przy czym nie może to mieć negatywnego wpływu na skuteczność kontroli.

6. Właściwe organy przeprowadzają kontrole urzędowe w taki sam sposób, z uwzględnieniem potrzeby dostosowania kontroli do konkretnej sytuacji, niezależnie od tego, czy objęte kontrolą zwierzęta i towary:

a) są dostępne na rynku Unii, bez względu na to, czy pochodzą z państwa członkowskiego, w którym przeprowadzane są kontrole urzędowe, czy z innego państwa członkowskiego;

b) mają być wywiezione z Unii; lub

c) są wprowadzane do Unii.

7. W zakresie ściśle niezbędnym do organizacji kontroli urzędowych państwa członkowskie przeznaczenia mogą wymagać od podmiotów, którym zostały dostarczone zwierzęta lub towary z innego państwa członkowskiego, zgłoszenia przybycia takich zwierząt lub towarów.

Artykuł  10

Podmioty, procesy i działalność podlegające kontrolom urzędowym

1. W zakresie niezbędnym do zapewnienia zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, właściwe organy przeprowadzają kontrole urzędowe:

a) zwierząt i towarów na każdym etapie produkcji, przetwarzania, dystrybucji i wykorzystywania;

b) substancji, materiałów lub innych przedmiotów, które mogą oddziaływać na cechy charakterystyczne lub zdrowie zwierząt i towarów, oraz ich zgodność z mającymi zastosowanie wymogami, na każdym etapie produkcji, przetwarzania, dystrybucji i wykorzystywania;

c) podmiotów w zakresie działalności, w tym utrzymywania zwierząt, sprzętu, środków transportu, ich obiektów i innych miejsc pod ich kontrolą oraz ich otoczenia, a także powiązanej dokumentacji.

2. Bez uszczerbku dla przepisów dotyczących istniejących wykazów lub rejestrów ustanowionych na podstawie przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2, właściwe organy opracowują i aktualizują wykaz podmiotów. W przypadku gdy taki wykaz lub rejestr został już utworzony do innych celów, może też być wykorzystywany na użytek niniejszego rozporządzenia.

3. Komisja przyjmuje zgodnie z art. 144, w celu zmiany niniejszego rozporządzenia, akty delegowane dotyczące określenia kategorii podmiotów zwolnionych z umieszczenia w wykazie, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, jeżeli umieszczenie w nim stanowiłoby dla nich nieproporcjonalne obciążenie administracyjne w stosunku do niskiego zagrożenia związanego z ich działalnością.

Artykuł  11

Przejrzystość kontroli urzędowych

1. Właściwe organy przeprowadzają kontrole urzędowe przy zachowaniu wysokiego poziomu przejrzystości i podają, co najmniej raz w roku, do wiadomości publicznej - w tym za pomocą internetu - odpowiednie informacje dotyczące organizacji i przeprowadzania kontroli urzędowych.

Właściwe organy zapewniają również regularną i terminową publikację informacji dotyczących:

a) rodzaju, liczby i wyników kontroli urzędowych;

b) rodzaju i liczby stwierdzonych przypadków niezgodności;

c) rodzaju i liczby przypadków, w których właściwe organy wprowadziły środki zgodnie z art. 138; oraz

d) rodzaju i liczby przypadków nałożenia sankcji, o których mowa w art. 139.

Informacje, o których mowa w akapicie drugim lit. a)-d) niniejszego ustępu, można podawać, w stosownych przypadkach, w ramach publikacji sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 113 ust. 1.

2. Właściwe organy określają procedury w celu zapewnienia, by wszelkie nieścisłości w dostępnych publicznie informacjach, zostały w należyty sposób sprostowane.

3. Właściwe organy mogą publikować lub podawać do wiadomości publicznej w inny sposób informacje na temat ratingu poszczególnych podmiotów w oparciu o wynik co najmniej jednej kontroli urzędowej, pod warunkiem że spełnione są następujące warunki:

a) kryteria ratingu są obiektywne, przejrzyste i dostępne publicznie; oraz

b) wprowadzono odpowiednie rozwiązania w celu zapewnienia uczciwości, spójności i przejrzystości procesu ratingu.

Artykuł  12

Udokumentowane procedury kontroli

1. Właściwe organy przeprowadzają kontrole urzędowe zgodnie z udokumentowanymi procedurami.

Procedury te obejmują obszary tematyczne dla procedur kontroli określone w załączniku II rozdział II i zawierają instrukcje dla pracowników przeprowadzających kontrole urzędowe.

2. Właściwe organy mają ustalone procedury służące weryfikacji kontroli.

3. Właściwe organy:

a) podejmują działania korygujące we wszystkich przypadkach, w których w ramach procedur przewidzianych w ust. 2 zostaną zidentyfikowane nieprawidłowości; oraz

b) aktualizują w stosownych przypadkach udokumentowane procedury przewidziane w ust. 1.

4. Ust. 1, 2 i 3 mają również zastosowanie do jednostek upoważnionych i organów kontrolnych produkcji ekologicznej.

Artykuł  13

Pisemna dokumentacja kontroli urzędowych

1. Właściwe organy sporządzają pisemną dokumentację każdej przeprowadzonej przez nie kontroli urzędowej. Dokumentacja ta może być sporządzona w formie papierowej lub elektronicznej.

Dokumentacja ta obejmuje:

a) opis celu kontroli urzędowych;

b) zastosowane metody kontroli;

c) wyniki kontroli urzędowych; oraz

d) w stosownych przypadkach - określone przez właściwe organy działania, jakie ma podjąć zainteresowany podmiot w wyniku kontroli urzędowych.

2. O ile cele dochodzenia sądowego lub ochrona postępowania sądowego nie wymagają inaczej, na wniosek podmiotów podlegających kontroli urzędowej przekazuje się im kopię dokumentacji określonej w ust. 1, z wyjątkiem sytuacji, w których wydano świadectwo urzędowe lub poświadczenie urzędowe. Właściwe organy niezwłocznie powiadamiają podmiot na piśmie o wszelkich przypadkach niezgodności stwierdzonych w wyniku kontroli urzędowych.

3. Jeżeli kontrole urzędowe wymagają stałej lub regularnej obecności pracowników lub przedstawicieli właściwych organów w obiektach podmiotu, pisemną dokumentację określoną w ust. 1 przygotowuje się z częstotliwością umożliwiającą właściwym organom i podmiotowi:

a) regularne informowanie o poziomie zgodności; oraz

b) niezwłoczne otrzymywanie informacji o wszelkich przypadkach niezgodności stwierdzonych w ramach kontroli urzędowych.

4. Ust. 1, 2 i 3 mają również zastosowanie do jednostek upoważnionych, organów kontrolnych produkcji ekologicznej oraz do osób fizycznych, którym przekazano określone zadania związane z kontrolami urzędowymi.

Artykuł  14

Metody i techniki przeprowadzania kontroli urzędowych

Kontrole urzędowe przeprowadza się przy zastosowaniu następujących metod i technik kontroli obejmujących w stosownych przypadkach:

a) sprawdzanie systemów kontroli wdrożonych przez podmioty oraz uzyskanych przez nie wyników;

b) sprawdzenie:

(i) wyposażenia, środków transportu, obiektów i innych miejsc pod kontrolą podmiotów oraz ich otoczenia;

(ii) zwierząt i towarów, w tym półproduktów, surowców, składników, substancji pomocniczych w przetwórstwie oraz innych produktów wykorzystanych do przygotowania i produkcji towarów lub do żywienia bądź leczenia zwierząt;

(iii) produktów i procesów stosowanych w ramach czyszczenia i konserwacji;

(iv) identyfikowalności, etykietowania, prezentacji, reklamowania i odpowiednich materiałów opakowaniowych, w tym materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością;

c) kontrole warunków higienicznych w obiektach wykorzystywanych przez podmioty;

d) ocenę procedur dobrej praktyki wytwarzania, dobrej praktyki higienicznej, dobrej praktyki rolniczej oraz procedur opartych na zasadach analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP);

e) badanie dokumentów, zapisów identyfikowalności i innych zapisów, które mogą mieć znaczenie dla oceny zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, w tym dokumentów towarzyszących żywności, paszom i wszelkim substancjom lub materiałom dostającym się na teren zakładu i opuszczającym go;

f) rozmowy z podmiotami i ich pracownikami;

g) weryfikowanie pomiarów dokonanych przez podmiot i wyniki innych badań;

h) pobieranie próbek, analizę, diagnostykę i badania;

i) audyty podmiotów;

j) wszelkie inne działania niezbędne do zidentyfikowania przypadków niezgodności.

Artykuł  15

Obowiązki podmiotów

1. W zakresie, w jakim jest to niezbędne do przeprowadzenia kontroli urzędowych lub innych czynności urzędowych, jeżeli wymagają tego właściwe organy, podmioty umożliwiają właściwym organom dostęp do:

a) wyposażenia, środków transportu, obiektów i innych miejsc pod ich kontrolą oraz ich otoczenia;

b) swoich komputerowych systemów zarządzania informacjami;

c) zwierząt i towarów będących pod ich kontrolą;

d) swoich dokumentów i wszelkich innych odpowiednich informacji.

2. Podczas przeprowadzania kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych podmioty udzielają pracownikom właściwych organów i organów kontrolnych produkcji ekologicznej pomocy w wypełnianiu ich zadań oraz współpracują z nimi.

3. Podmiot odpowiedzialny za przesyłkę wprowadzaną do Unii, oprócz obowiązków określonych w ust. 1 i 2, niezwłocznie udostępnia w formie papierowej lub elektronicznej wszystkie informacje dotyczące tych zwierząt i towarów.

4. Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, przyjąć przepisy dotyczące współpracy i wymiany między podmiotami a właściwymi organami informacji dotyczących przybycia i wyładunku zwierząt i towarów, o których mowa w art. 47 ust. 1, gdy informacje te są niezbędne do zapewnienia pełnej identyfikacji i sprawnego przeprowadzenia kontroli urzędowej tych zwierząt i towarów. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

5. Na użytek art. 10 ust. 2 i z zastrzeżeniem art. 10 ust. 3, podmioty przekazują właściwym organom co najmniej następujące aktualne informacje:

a) swoją nazwę i formę prawną; oraz

b) konkretną działalność, jaką prowadzą, w tym działania podejmowane za pomocą środków porozumiewania się na odległość, oraz miejsca pod ich kontrolą.

6. Obowiązki podmiotów określone w niniejszym artykule mają zastosowanie również w przypadku, gdy kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe są wykonywane przez urzędowych lekarzy weterynarii, urzędowych inspektorów ds. zdrowia roślin, jednostki upoważnione, organy kontrolne i osoby fizyczne, którym przekazano pewne zadania w ramach kontroli urzędowych lub związane z innymi czynnościami urzędowymi.

Sekcja  II

Dodatkowe wymogi dotyczące kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych na pewnych obszarach

Artykuł  16

Wymogi dodatkowe

1. W dziedzinach objętych przepisami niniejszej sekcji przepisy te mają zastosowanie w uzupełnieniu do pozostałych przepisów niniejszego rozporządzenia.

2. Komisja, przyjmując akty delegowane i wykonawcze określone w niniejszej sekcji, bierze pod uwagę następujące elementy:

a) doświadczenie zdobyte przez właściwe organy i podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze i działające na rynku pasz w ramach stosowania procedur, o których mowa w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady ⁵³  oraz art. 6 rozporządzenia (WE) nr 183/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady ⁵⁴ ;

b) postęp naukowy i technologiczny;

c) oczekiwania konsumentów w odniesieniu do składu żywności oraz zmiany w modelu konsumpcji żywności;

d) ryzyko dla zdrowia ludzi oraz dla zdrowia zwierząt i roślin powiązane ze zwierzętami i towarami; oraz

e) informacje o ewentualnych celowych naruszeniach przepisów, wynikających ze stosowania nieuczciwych i oszukańczych praktyk.

3. Komisja, przyjmując akty delegowane i wykonawcze przewidziane w niniejszej sekcji, w zakresie, w jakim nie stoi to na przeszkodzie dla osiągnięcia celów wskazanych w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2, bierze również pod uwagę następujące elementy:

a) potrzebę ułatwienia stosowania aktów delegowanych i wykonawczych, z uwzględnieniem charakteru i rozmiaru małych przedsiębiorstw;

b) konieczność umożliwienia ciągłego stosowania tradycyjnych metod na każdym etapie produkcji, przetwarzania lub dystrybucji oraz produkcji żywności tradycyjnej; oraz

c) potrzeby podmiotów znajdujących się w regionach o szczególnych ograniczeniach geograficznych.

Artykuł  17

Definicje szczególne

Na użytek art. 18:

a) "na odpowiedzialność urzędowego lekarza weterynarii" oznacza, że urzędowy lekarz weterynarii zleca wykonanie czynności urzędowemu pracownikowi pomocniczemu;

b) "pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii" oznacza, że czynność jest wykonywana przez urzędowego pracownika pomocniczego na odpowiedzialność urzędowego lekarza weterynarii, a urzędowy lekarz weterynarii jest obecny w obiekcie w czasie niezbędnym do wykonania tej czynności;

c) "badanie przedubojowe" oznacza przeprowadzaną przed ubojem weryfikację spełnienia wymogów dotyczących zdrowia ludzkiego oraz zdrowia i dobrostanu zwierząt, w tym - w stosownych przypadkach - badanie kliniczne każdego zwierzęcia, oraz weryfikację informacji dotyczących łańcucha pokarmowego, o których mowa w załączniku II sekcja III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

d) "badanie poubojowe" oznacza przeprowadzaną w rzeźni lub zakładzie przetwórstwa dziczyzny weryfikację zgodności z wymogami mającymi zastosowanie do:

(i) tusz w rozumieniu załącznika I pkt 1.9 do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz podrobów w rozumieniu pkt 1.11 tego załącznika, w celu podjęcia decyzji, czy mięso nadaje się do spożycia przez ludzi;

(ii) bezpiecznego usuwania materiału szczególnego ryzyka, oraz

(iii) zdrowia i dobrostanu zwierząt.

Artykuł  18

Przepisy szczególne dotyczące kontroli urzędowych i działań podejmowanych przez właściwe organy w związku z wytwarzaniem produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi

1. Kontrole urzędowe przeprowadzane w celu weryfikacji zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, obejmują weryfikację zgodności z wymogami określonymi - stosownie do sytuacji - w rozporządzeniach (WE) nr 852/2004, (WE) nr 853/2004, (WE) nr 1069/2009 oraz (WE) nr 1099/2009.

2. Kontrole urzędowe, o których mowa w ust. 1, przeprowadzane w odniesieniu do produkcji mięsa obejmują:

a) 55  badanie przedubojowe przeprowadzane w rzeźni przez urzędowego lekarza weterynarii, któremu w kwestiach selekcji wstępnej zwierząt mogą pomagać przeszkoleni w tym celu urzędowi pracownicy pomocniczy;

b) w drodze odstępstwa od lit. a), w odniesieniu do drobiu i zajęczaków, badanie przedubojowe przeprowadzane przez urzędowego lekarza weterynarii, pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii lub, w przypadku gdy zastosowano wystarczające zabezpieczenia, na odpowiedzialność urzędowego lekarza weterynarii;

c) badanie poubojowe przeprowadzane przez urzędowego lekarza weterynarii, pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii lub, w przypadku gdy zastosowano wystarczające zabezpieczenia, na odpowiedzialność urzędowego lekarza weterynarii;

d) przeprowadzane przez urzędowego lekarza weterynarii, pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii lub, o ile zastosowano wystarczające zabezpieczenia, na jego odpowiedzialność inne kontrole urzędowe w rzeźniach, zakładach rozbioru i zakładach obróbki dziczyzny, w celu zweryfikowania spełniania wymogów mających zastosowanie do:

(i) higieny produkcji mięsa;

(ii) obecności pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych i zanieczyszczeń w produktach pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi;

(iii) audytów dobrej praktyki higienicznej oraz procedur opartych na HACCP;

(iv) badań laboratoryjnych mających na celu wykrycie odzwierzęcych czynników chorobotwórczych i chorób zwierząt oraz weryfikację zgodności z kryteriami mikrobiologicznymi określonymi w art. 2 lit. b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 2073/2005 ⁵⁶ ;

(v) postępowania z produktami ubocznymi pochodzenia zwierzęcego i materiałami szczególnego ryzyka oraz ich usuwania;

(vi) zdrowia i dobrostanu zwierząt.

3. Właściwy organ może, na podstawie analizy ryzyka, zezwolić, by personel rzeźni - w zakładach dokonujących uboju drobiu lub zajęczaków- pomagał w wykonywaniu zadań związanych z kontrolą urzędową, o których mowa w ust. 2, lub - w zakładach dokonujących uboju innych gatunków zwierząt - wykonywał konkretne zadania w zakresie pobierania próbek i badań związanych z tą kontrolą, pod warunkiem że ten personel:

a) działa niezależnie od personelu produkcyjnego rzeźni;

b) został odpowiednio przeszkolony do wykonywania tych zadań; oraz

c) wykonuje te zadania w obecności urzędowego lekarza weterynarii lub urzędowego pracownika pomocniczego i zgodnie z ich poleceniami.

4. W przypadku gdy podczas kontroli urzędowej, o której mowa w ust. 2 lit. a) i c), nie wykryto żadnych uchybień, które powodowałyby, że mięso nie będzie nadawało się do spożycia przez ludzi, domowe zwierzęta kopytne, zwierzęta dzikie utrzymywane w warunkach fermowych inne niż zajęczaki i duża zwierzyna łowna są opatrywane znakiem jakości zdrowotnej przez urzędowego lekarza weterynarii, pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii lub na jego odpowiedzialność, lub, zgodnie z warunkami określonymi w ust. 3, przez personel rzeźni.

5. Urzędowy lekarz weterynarii ponosi odpowiedzialność za decyzje podjęte w wyniku kontroli urzędowych, o których mowa w ust. 2 i 4, nawet jeżeli wykonanie danej czynności zlecił urzędowemu pracownikowi pomocniczemu.

6. 57  W celu przeprowadzenia kontroli urzędowych, o których mowa w ust. 1, w stosunku do żywych małży, szkarłupni, osłonic i ślimaków morskich właściwe organy klasyfikują obszary produkcji i obszary przejściowe.

7. Komisja przyjmuje zgodnie z art. 144 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia akty delegowane dotyczące szczegółowych zasad przeprowadzania kontroli urzędowych, o których mowa w ust. 2-6 niniejszego artykułu, określających:

a) kryteria i warunki umożliwiające ustalenie, w drodze odstępstwa od ust. 2 lit. a), kiedy badanie przedubojowe w niektórych zakładach dokonujących uboju zwierząt może zostać przeprowadzone pod nadzorem lub na odpowiedzialność urzędowego lekarza weterynarii, o ile takie odstępstwa nie wpływają na realizację celów niniejszego rozporządzenia;

b) kryteria i warunki umożliwiające ustalenie kiedy, w odniesieniu do drobiu i zajęczaków, zapewniono wystarczające zabezpieczenia, by badanie przedubojowe w ramach kontroli urzędowej, o którym mowa w ust. 2 lit. b), było przeprowadzane na odpowiedzialność urzędowego lekarza weterynarii;

c) kryteria i warunki umożliwiające ustalenie, w drodze odstępstwa od ust. 2 lit. a), kiedy badanie przedubojowe może zostać przeprowadzone poza rzeźnią w przypadku uboju z konieczności;

d) kryteria i warunki umożliwiające ustalenie, w drodze odstępstwa od ust. 2 lit. a) i b), kiedy badanie przedubojowe może zostać przeprowadzone w gospodarstwie pochodzenia;

e) kryteria i warunki umożliwiające ustalenie kiedy zapewniono wystarczające zabezpieczenia, by badanie poubojowe i działania audytowe w ramach kontroli urzędowej, o których mowa w ust. 2 lit. c) i d), były przeprowadzane na odpowiedzialność urzędowego lekarza weterynarii;

f) kryteria i warunki umożliwiające ustalenie, w drodze odstępstwa od ust. 2 lit. c), kiedy w przypadku uboju z konieczności, badanie poubojowe jest przeprowadzane przez urzędowego lekarza weterynarii;

g) 58  kryteria i warunki umożliwiające ustalenie w drodze odstępstwa od ust. 6, kiedy nie klasyfikuje się obszarów produkcji i obszarów przejściowych, w odniesieniu do:

(i) Pectinidae; oraz

(ii) o ile nie są filtratorami: szkarłupni i ślimaków morskich;

h) szczególne odstępstwa dotyczące renifera tundrowego Rangifer tarandus tarandus, pardwy mszarnej Lagopus lagopus i pardwy górskiej Lagopus mutus umożliwiające kontynuację utrwalonych lokalnych zwyczajów i tradycji, o ile takie odstępstwa nie wpływają na realizację celów niniejszego rozporządzenia;

i) kryteria i warunki umożliwiające ustalenie, w drodze odstępstwa od ust. 2 lit. d), kiedy kontrola urzędowa w zakładach rozbioru mięsa może zostać przeprowadzona przez pracowników wyznaczonych w tym celu przez właściwe organy i odpowiednio przeszkolonych;

j) szczegółowe wymogi minimalne dotyczące personelu właściwych organów, urzędowego lekarza weterynarii i urzędowego pracownika pomocniczego, by zapewnić odpowiednie wykonywanie przez nich ich zadań określonych w niniejszym artykule, w tym szczegółowe wymogi minimalne dotyczące szkoleń;

k) właściwe wymogi minimalne dotyczące szkoleń pracowników rzeźni pomagających przy wykonywaniu zadań związanych z kontrolami urzędowymi i innymi czynnościami urzędowymi zgodnie z ust. 3.

8. Komisja, w drodze aktów wykonawczych, przyjmuje przepisy dotyczące jednolitych praktycznych rozwiązań dotyczących przeprowadzania kontroli urzędowych, o których mowa w niniejszym artykule, odnoszące się do:

a) szczególnych wymogów dotyczących przeprowadzania kontroli urzędowych oraz jednolitej minimalnej częstotliwości tych kontroli urzędowych, uwzględniając szczególne zagrożenia i rodzaje ryzyka istniejące w związku z poszczególnymi produktami pochodzenia zwierzęcego i różnymi procesami, jakim podlegają, w przypadku gdy minimalny poziom kontroli urzędowej jest niezbędny, by zareagować na znane jednolite zagrożenia i ryzyka stwarzane przez produkty pochodzenia zwierzęcego;

b) 59  warunków klasyfikacji i monitorowania sklasyfikowanych obszarów produkcji żywych małży, szkarłupni, osłonic i ślimaków morskich oraz obszarów przejściowych;

c) przypadków, w których właściwe organy w związku z konkretnymi przypadkami braku zgodności mają zastosować co najmniej jeden ze środków, o których mowa w art. 137 ust. 2 i w art. 138 ust. 2;

d) praktycznych rozwiązań co do badań przedubojowych i poubojowych, o których mowa w ust. 2 lit. a), b) i c), w tym jednolitych wymogów koniecznych do zapewnienia wystarczających zabezpieczeń, gdy kontrole urzędowe są przeprowadzane na odpowiedzialność urzędowego lekarza weterynarii;

e) wymogów technicznych dotyczących znaku jakości zdrowotnej i praktycznych rozwiązań co do jego stosowania;

f) szczególnych wymogów dotyczących przeprowadzania kontroli urzędowych oraz jednolitej minimalnej częstotliwości tych kontroli urzędowych w odniesieniu do mleka surowego, produktów mlecznych i produktów rybołówstwa, w przypadku gdy minimalny poziom kontroli urzędowej jest niezbędny, by zareagować na znane jednolite zagrożenia i ryzyka stwarzane przez te produkty.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

9. Zapewniając zgodność z celami niniejszego rozporządzenia, a w szczególności z wymogami dotyczącymi bezpieczeństwa żywności, państwa członkowskie mogą przyjmować krajowe środki służące wdrożeniu projektów pilotażowych o ograniczonym zakresie i czasie trwania, aby ocenić inne praktyczne rozwiązania w zakresie przeprowadzania kontroli urzędowych odnoszących się do produkcji mięsa. O tych środkach krajowych powiadamia się zgodnie z procedurą określoną w art. 5 i 6 dyrektywy (UE) 2015/1535. Wyniki oceny przeprowadzonej za pomocą tych projektów pilotażowych przekazuje się Komisji, gdy tylko staną się dostępne.

10. Na użytek art. 30 zezwala się na przekazywanie pewnych zadań związanych z kontrolami urzędowymi, o których mowa w niniejszym artykule, osobie lub osobom fizycznym.

Artykuł  19

Przepisy szczególne dotyczące kontroli urzędowych oraz działań, jakie mają podjąć właściwe organy w związku z pozostałościami określonych substancji w żywności i paszy

1. Kontrole urzędowe w celu weryfikacji zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) i c), obejmują kontrole urzędowe przeprowadzane na każdym etapie produkcji, przetwarzania i dystrybucji dotyczące określonych substancji, w tym substancji, które mają być stosowane w materiałach do kontaktu z żywnością, zanieczyszczeń oraz substancji niedozwolonych, zabronionych i niepożądanych, których stosowanie do upraw lub u zwierząt, bądź przy produkcji lub przetwórstwie żywności lub paszy ich występowanie na uprawach lub u zwierząt, może skutkować pozostałościami tych substancji w żywności lub paszy.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 144 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przepisami dotyczącymi przeprowadzania kontroli urzędowych, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz w zakresie działań, jakie mają podjąć właściwe organy w następstwie takich kontroli urzędowych. Wspomniane akty delegowane zawierają przepisy dotyczące:

a) szczególnych wymogów dotyczących przeprowadzania kontroli urzędowych, w tym - w stosownych przypadkach - rodzaju próbek i etapu produkcji, przetwarzania i dystrybucji, na którym mają być pobrane te próbki zgodnie z metodami pobierania próbek i przeprowadzania analiz laboratoryjnych określonymi zgodnie z art. 34 ust. 6 lit. a) i b), z uwzględnieniem szczególnych zagrożeń i rodzajów ryzyka związanych z substancjami, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu;

b) przypadków, w których właściwe organy w związku z podejrzeniem lub stwierdzeniem niezgodności mają zastosować co najmniej jeden ze środków, o których mowa w art. 137 ust. 2 i art. 138 ust. 2;

c) przypadków, w których właściwe organy w związku z podejrzeniem lub stwierdzeniem niezgodności z przepisami w odniesieniu do zwierząt i towarów z państw trzecich mają zastosować co najmniej jeden ze środków, o których mowa w art. 65-72.

3. Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, przyjąć przepisy określające jednolite praktyczne rozwiązania co do przeprowadzania kontroli urzędowych, o których mowa w ust. 1, i działań, jakie mają podjąć właściwe organy w następstwie takich kontroli, dotyczące:

a) jednolitej minimalnej częstotliwości takich kontroli urzędowych, z uwzględnieniem zagrożeń i rodzajów ryzyka związanych z substancjami, o których mowa w ust. 1;

b) szczególnych dodatkowych rozwiązań i szczególnych treści dodatkowych oprócz określonych w art. 110 w celu przygotowania stosownych części wieloletniego krajowego planu kontroli przewidzianego w art. 109 ust. 1;

c) szczególnych praktycznych rozwiązań dotyczących uruchomienia mechanizmu pomocy administracyjnej przewidzianego w art. 102-108.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

4. Na użytek art. 30 zezwala się na przekazywanie pewnych zadań związanych z kontrolami urzędowymi, o których mowa w niniejszym artykule, osobie lub osobom fizycznym.

Artykuł  20

Przepisy szczególne dotyczące kontroli urzędowych oraz działań podejmowanych przez właściwe organy w odniesieniu do zwierząt, produktów pochodzenia zwierzęcego, materiału biologicznego, produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych

1. Kontrole urzędowe w celu weryfikacji zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a), c), d) i e), obejmują kontrole urzędowe przeprowadzane na każdym etapie produkcji, przetwarzania i dystrybucji dotyczące zwierząt, produktów pochodzenia zwierzęcego, materiału biologicznego, produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 144 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przepisami w zakresie przeprowadzania kontroli urzędowych zwierząt, produktów pochodzenia zwierzęcego, materiału biologicznego, produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych w celu zweryfikowania zgodności z przepisami Unii, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. d) i e), oraz w zakresie działań, jakie mają podjąć właściwe organy w następstwie kontroli urzędowych. Te akty delegowane zawierają przepisy dotyczące:

a) szczególnych wymogów dotyczących przeprowadzania kontroli urzędowych w odniesieniu do zwierząt, produktów pochodzenia zwierzęcego i materiału biologicznego, by zareagować na znane zagrożenia i ryzyka dla zdrowia ludzkiego i zdrowia zwierząt w drodze kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu zweryfikowania stosowania środków zapobiegania chorobom i ich kontroli, ustanowionymi zgodnie z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. d);

b) szczególnych wymogów dotyczących przeprowadzania kontroli urzędowych w odniesieniu do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, by zareagować na konkretne zagrożenia i ryzyka dla zdrowia ludzkiego i zdrowia zwierząt w drodze kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu zweryfikowania zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. e);

c) przypadków, w których właściwe organy w związku z podejrzeniem lub stwierdzeniem niezgodności mają zastosować co najmniej jeden ze środków, o których mowa w art. 137 ust. 2 i w art. 138 ust. 2.

3. Komisja, w drodze aktów wykonawczych, może przyjąć przepisy określające jednolite praktyczne rozwiązania co do przeprowadzania kontroli urzędowych, o których mowa w ust. 1, odnoszące się do:

a) jednolitej minimalnej częstotliwości takich kontroli urzędowych w odniesieniu do zwierząt, produktów pochodzenia zwierzęcego i materiału biologicznego w przypadku gdy minimalny poziom kontroli urzędowej jest niezbędny, by zareagować na znane jednolite zagrożenia i ryzyka dla zdrowia ludzkiego i zdrowia zwierząt w drodze kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu zweryfikowania stosowania środków zapobiegania chorobom i ich kontroli, ustanowionych zgodnie z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. d); oraz

b) jednolitej minimalnej częstotliwości takich kontroli urzędowych w odniesieniu do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, w przypadku gdy minimalny poziom kontroli urzędowej jest niezbędny, by zareagować na konkretne zagrożenia i ryzyka dla zdrowia ludzkiego i zdrowia zwierząt w drodze kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu zweryfikowania zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. e).

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

4. Na użytek art. 30 zezwala się na przekazywanie pewnych zadań związanych z kontrolami urzędowymi, o których mowa w niniejszym artykule, osobie lub osobom fizycznym.

Artykuł  21

Przepisy szczególne dotyczące kontroli urzędowych oraz działań podejmowanych przez właściwe organy, w związku z wymogami dotyczącymi dobrostanu zwierząt

1. Kontrole urzędowe mające na celu zweryfikowanie zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. f), przeprowadza się na wszystkich odpowiednich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w łańcuchu rolno-spożywczym.

2. Kontrole urzędowe mające na celu zweryfikowanie zgodności z przepisami określającymi wymogi dotyczące dobrostanu zwierząt w przypadku ich transportu, w szczególności z rozporządzeniem (WE) nr 1/2005, obejmują:

a) w przypadku długotrwałych przewozów między państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a państwami trzecimi - kontrole urzędowe przeprowadzane przed załadunkiem w celu sprawdzenia, czy zwierzęta są zdolne do podróży;

b) w przypadku długotrwałych przewozów między państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a państwami trzecimi domowych gatunków koniowatych innych niż zarejestrowane koniowate oraz domowego bydła, owiec, kóz i świń - przeprowadzane przed tymi przewozami:

(i) kontrole urzędowe dzienników podróży w celu sprawdzenia, czy dziennik podróży jest realistyczny i wykazuje zgodność z rozporządzeniem (WE) nr 1/2005; oraz

(ii) kontrole urzędowe w celu sprawdzenia, czy przewoźnik wskazany w dzienniku podróży posiada ważne zezwolenie na transport, ważne świadectwo zatwierdzenia środka transportu do przewozu na duże odległości oraz ważne świadectwa kwalifikacji kierowców i osób obsługujących;

c) w punktach kontroli granicznej określonych w art. 59 ust. 1 oraz punktach wyjścia:

(i) kontrole urzędowe zdolności przewożonych zwierząt do podróży oraz kontrole środków transportu w celu sprawdzenia zgodności z rozdziałem II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1/2004 oraz, w stosownych przypadkach, z jego rozdziałem VI;

(ii) kontrole urzędowe w celu sprawdzenia, czy przewoźnicy zachowują zgodność z postanowieniami mających zastosowanie umów międzynarodowych oraz posiadają ważne zezwolenia na transport i świadectwa kwalifikacji kierowców i osób obsługujących;

(iii) kontrole urzędowe w celu sprawdzenia, czy domowe koniowate i domowe bydło, oraz owce, kozy i świnie są lub mają być przewożone na długi dystans.

3. Podczas przeprowadzania kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych właściwe organy podejmują niezbędne środki, by zapobiec opóźnieniom między załadunkiem zwierząt a ich wyjazdem lub opóźnieniom podczas transportu, lub by zmniejszyć takie opóźnienia do minimum.

Właściwe organy nie wstrzymują zwierząt podczas transportu, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne dla dobrostanu tych zwierząt lub z uwagi na zdrowie zwierząt lub zdrowie ludzkie. Jeśli zwierzęta muszą zostać wstrzymane podczas transportu na więcej niż dwie godziny, właściwe organy zapewniają podjęcie odpowiednich kroków związanych z opieką nad zwierzętami oraz, w razie potrzeby, z ich nakarmieniem, napojeniem, rozładowaniem i umieszczeniem w odpowiednich pomieszczeniach.

4. Jeżeli podczas kontroli urzędowych, o których mowa w ust. 2 lit. b), stwierdzono brak zgodności i brak ten nie został usunięty przez podmiot organizujący przed przewozem na długi dystans, poprzez stosowne zmiany w sposobie przewozu, właściwe organy zabraniają przewożenia zwierząt na długi dystans.

5. Jeżeli podczas kontroli urzędowych, o których mowa w ust. 2 lit. c), właściwe organy stwierdzają, że zwierzęta nie są zdolne do ukończenia podróży, nakazują ich rozładunek, napojenie, nakarmienie i umożliwienie odpoczynku, do momentu gdy będą zdolne do dalszego transportu.

6. Powiadomienie o niezgodności z przepisami, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, na użytek art. 105 i 106 przekazuje się:

a) państwom członkowskim, które wydały zezwolenie przewoźnikowi;

b) gdy stwierdzono niezgodność z przepisami mającymi zastosowanie do środków transportu - państwu członkowskiemu, które wydało świadectwo zatwierdzenia środka transportu;

c) gdy stwierdzono niezgodność z przepisami mającymi zastosowanie do kierowców - państwu członkowskiemu, które wydało świadectwo kwalifikacji kierowcy.

7. Na użytek art. 30 zezwala się na przekazywanie pewnych zadań związanych z kontrolami urzędowymi, o których mowa w niniejszym artykule, osobie lub osobom fizycznym.

8. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 144 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przepisami dotyczącymi przeprowadzania kontroli urzędowych w celu zweryfikowania zgodności z przepisami unijnymi, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. f). We wspomnianych aktach delegowanych uwzględnia się ryzyko dla dobrostanu zwierząt związane z działalnością rolniczą i transportem, ubojem i uśmiercaniem zwierząt, a także ustanawia się przepisy dotyczące:

a) szczególnych wymogów dotyczących przeprowadzania takich kontroli urzędowych, by zareagować na ryzyko stwarzane przez różne gatunki zwierząt i środki transportu, oraz konieczności zapobiegania praktykom niezgodnym z przepisami i ograniczenia cierpienia zwierząt;

b) przypadków, w których właściwe organy w związku z konkretnymi przypadkami braku zgodności mają zastosować co najmniej jeden ze środków, o których mowa w art. 137 ust. 2 i w art. 138 ust. 2;

c) weryfikacji wymogów dotyczących dobrostanu zwierząt w punktach kontroli granicznej i punktach wyjścia oraz minimalnych wymogów mających zastosowanie do tych punktów wyjścia;

d) szczególnych kryteriów i warunków dotyczących uruchomienia mechanizmów pomocy administracyjnej przewidzianych w art. 102-108;

e) przypadków i warunków, w których kontrole urzędowe mające na celu weryfikację zgodności z wymogami dotyczącymi dobrostanu zwierząt mogą obejmować stosowanie szczególnych wskaźników dobrostanu zwierząt opartych na mierzalnych kryteriach efektywności oraz opracowanie takich wskaźników na podstawie dowodów naukowych i technicznych.

9. Komisja, w drodze aktów wykonawczych, przyjmuje przepisy określające jednolite praktyczne rozwiązania co do przeprowadzania kontroli urzędowych mających na celu weryfikację zgodności z przepisami unijnymi, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. f), określającymi wymogi dotyczące dobrostanu zwierząt i działania podejmowane przez właściwe organy w następstwie takich kontroli, w odniesieniu do:

a) jednolitej minimalnej częstotliwości takich kontroli urzędowych, w przypadku gdy minimalny poziom kontroli urzędowej jest niezbędny, by zareagować na ryzyko stwarzane przez różne gatunki zwierząt i środki transportu, oraz konieczności zapobiegania praktykom niezgodnym z przepisami i ograniczenia cierpienia zwierząt; oraz

b) praktycznych rozwiązań co do prowadzenia pisemnej dokumentacji przeprowadzonych kontroli urzędowych oraz okresu ich przechowywania.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Artykuł  22

Przepisy szczególne dotyczące kontroli urzędowych oraz działań podejmowanych przez właściwe organy w związku ze zdrowiem roślin

1. Kontrole urzędowe w celu zweryfikowania zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. g), obejmują kontrole urzędowe agrofagów, roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów oraz dotyczące podmiotów profesjonalnych i innych osób objętych tymi przepisami.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 144 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przepisami w zakresie przeprowadzania kontroli urzędowych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów w celu zweryfikowania zgodności z przepisami Unii, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. g), mającymi zastosowanie do tych towarów oraz w zakresie działań podejmowanych przez właściwe organy w następstwie przeprowadzenia takich kontroli urzędowych. Te akty delegowane zawierają przepisy dotyczące:

a) szczególnych wymogów dotyczących przeprowadzania takich kontroli urzędowych w odniesieniu do wprowadzania do Unii i przemieszczania w ramach Unii określonych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów podlegających przepisom, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. g), by zareagować na znane zagrożenia i ryzyko dla zdrowia roślin w odniesieniu do konkretnych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów określonego pochodzenia lub miejsca pochodzenia; oraz

b) przypadków, w których właściwe organy w związku z konkretnymi przypadkami braku zgodności mają zastosować co najmniej jeden ze środków, o których mowa w art. 137 ust. 2 lub w art. 138 ust. 2.

3. Komisja, w drodze aktów wykonawczych, przyjmuje przepisy w zakresie jednolitych praktycznych rozwiązań co do przeprowadzania kontroli urzędowych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów w celu zweryfikowania zgodności z przepisami unijnymi, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. g), mającymi zastosowanie do tych towarów oraz w zakresie działań podejmowanych przez właściwe organy w następstwie takich kontroli urzędowych w odniesieniu do:

a) jednolitej minimalnej częstotliwości takich kontroli, w przypadku gdy minimalny poziom kontroli urzędowej jest niezbędny, by zareagować na znane jednolite zagrożenia i ryzyko dla zdrowia roślin w odniesieniu do konkretnych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów określonego pochodzenia lub miejsca pochodzenia;

b) jednolitej częstotliwości kontroli urzędowych przeprowadzanych przez właściwe organy w odniesieniu do podmiotów upoważnionych do wydawania paszportów roślin zgodnie z art. 84 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/2031, uwzględniając kwestię, czy dane podmioty wdrożyły plan zarządzania zagrożeniem agrofagami przewidziany w art. 91 tego rozporządzenia w odniesieniu do produkowanych przez nie roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów;

c) jednolitej częstotliwości kontroli urzędowych przeprowadzanych przez właściwe organy w odniesieniu do podmiotów upoważnionych do stosowania oznaczenia, o którym mowa w art. 96 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/2031, lub do wydawania urzędowego poświadczenia, o którym mowa w art. 99 ust. 2 lit. a) tego rozporządzenia.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

4. Na użytek art. 30 zezwala się na przekazywanie pewnych zadań związanych z kontrolami urzędowymi, o których mowa w niniejszym artykule, osobie lub osobom fizycznym.

Artykuł  23

Przepisy szczególne dotyczące kontroli urzędowych oraz działań podejmowanych przez właściwe organy w związku z GMO do celów produkcji żywności i paszy oraz w związku z genetycznie zmodyfikowaną żywnością i paszą

1. Kontrole urzędowe w celu zweryfikowania zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a), b) oraz c), obejmują kontrole urzędowe GMO do celów produkcji żywności i paszy oraz genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy przeprowadzane na wszystkich właściwych etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w łańcuchu rolno-spożywczym.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 144 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przepisami dotyczącymi przeprowadzania kontroli urzędowych, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz w zakresie działań podejmowanych przez właściwe organy w następstwie takich kontroli urzędowych. We wspomnianych aktach delegowanych uwzględnia się konieczność zapewnienia minimalnego poziomu kontroli urzędowych w celu zapobiegania praktykom naruszającym przepisy, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b), oraz ustanawia się przepisy dotyczące:

a) szczególnych wymogów dotyczących przeprowadzania kontroli urzędowych, by zareagować na znane zagrożenia i ryzyka dotyczące:

(i) obecności GMO w łańcuchu rolno-spożywczym do celów produkcji żywności i paszy oraz genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy, na które nie uzyskano zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2001/18/WE lub rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003;

(ii) uprawy GMO do celów produkcji żywności i paszy i właściwego stosowania planu monitorowania, o którym mowa w art. 13 ust. 2 lit. e) dyrektywy 2001/18/WE oraz art. 5 ust. 5 lit. b) i art. 17 ust. 5 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1829/2003;

b) przypadków, w których właściwe organy w związku z konkretnymi przypadkami braku zgodności mają zastosować co najmniej jeden ze środków, o których mowa w art. 137 ust. 2 i w art. 138 ust. 2.

3. Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, przyjmować przepisy określające jednolite praktyczne rozwiązania co do przeprowadzania kontroli urzędowych, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia minimalnego poziomu kontroli urzędowych w celu zapobiegania praktykom naruszania tych przepisów w odniesieniu do jednolitej minimalnej częstotliwości takich kontroli urzędowych, w przypadku gdy minimalny poziom kontroli urzędowej jest niezbędny, by zareagować na znane jednolite zagrożenia i ryzyka dotyczące:

a) obecności w łańcuchu rolno-spożywczym GMO do celów produkcji żywności i paszy i genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy, na które nie uzyskano zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2001/18/WE lub rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003;

b) uprawy GMO do celów produkcji żywności i paszy i właściwego stosowania planu monitorowania, o którym mowa w art. 13 ust. 2 lit. e) dyrektywy 2001/18/WE oraz art. 5 ust. 5 lit. b) i art. 17 ust. 5 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1829/ 2003.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

4. Na użytek art. 30 zezwala się na przekazywanie pewnych zadań związanych z kontrolami urzędowymi, o których mowa w niniejszym artykule, osobie lub osobom fizycznym.

Artykuł  24

Przepisy szczególne dotyczące kontroli urzędowych oraz działań podejmowanych przez właściwe organy w związku ze środkami ochrony roślin

1. Kontrole urzędowe w celu zweryfikowania zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. h) niniejszego rozporządzenia, obejmują kontrole urzędowe substancji czynnych i sejfnerów, synergetyków, składników obojętnych i adiuwantów, o których mowa w art. 2 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

2. W celu ustalenia częstotliwości kontroli urzędowych opierających się na ocenie ryzyka, o których mowa w ust. 1, właściwe organy uwzględniają również następujące elementy:

a) wyniki stosownych działań monitorujących, w tym dotyczących pozostałości pestycydów, prowadzonych na użytek art. 32 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 oraz art. 8 dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ⁶⁰ ;

b) informacje dotyczące niedopuszczonych do obrotu środków ochrony roślin, w tym nielegalnego handlu środkami ochrony roślin, i wyniki stosownych kontroli przeprowadzonych przez organy, o których mowa w art. 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 649/2012 ⁶¹ ; oraz

c) informacje o zatruciach związanych ze środkami ochrony roślin, w tym informacje dostępne zgodnie z art. 56 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 oraz informacje o reagowaniu na nagłe przypadki zagrożenia zdrowia udostępnione przez jednostki, o których mowa w art. 45 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 ⁶² .

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 144 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia w drodze ustanowienia zasad przeprowadzania kontroli urzędowych, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu. Te akty delegowane zawierają przepisy dotyczące:

a) szczególnych wymogów w zakresie przeprowadzania takich kontroli urzędowych, by zareagować na znane jednolite zagrożenia i ryzyko, jakie mogą wywoływać środki ochrony roślin, dotyczących wytwarzania, wprowadzania do obrotu, wprowadzania na terytorium Unii, etykietowania, pakowania, transportu, przechowywania i stosowania środków ochrony roślin, by zapewnić ich bezpieczne i zrównoważone stosowanie oraz zwalczać nielegalny handel nimi; oraz

b) przypadków, w których właściwe organy w związku z konkretnymi przypadkami niezgodności mają zastosować co najmniej jeden ze środków, o których mowa w art. 137 ust. 2 lub w art. 138 ust. 2.

4. Komisja, w drodze aktów wykonawczych, może przyjmować szczegółowe przepisy określające jednolite praktyczne rozwiązania co do przeprowadzania kontroli urzędowych dotyczących produktów, o których mowa w ust. 1, odnoszące się do:

a) jednolitej minimalnej częstotliwości takich kontroli urzędowych, w przypadku gdy minimalny poziom kontroli urzędowej jest niezbędny, by zareagować na znane jednolite zagrożenia i ryzyka, jakie mogą wywoływać środki ochrony roślin, dotyczących wytwarzania, wprowadzania do obrotu, wprowadzania na terytorium Unii, etykietowania, pakowania, transportu, przechowywania i stosowania środków ochrony roślin, by zapewnić ich bezpieczne i zrównoważone stosowanie oraz zwalczać nielegalny handel nimi;

b) gromadzenia informacji, monitorowania i zgłaszania podejrzewanych zatruć wywołanych środkami ochrony roślin;

c) gromadzenia informacji, monitorowania i zgłaszania niedozwolonych środków ochrony roślin, w tym nielegalnego handlu środkami ochrony roślin.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

5. Na użytek art. 30 zezwala się na przekazywanie pewnych zadań związanych z kontrolami urzędowymi, o których mowa w niniejszym artykule, osobie lub osobom fizycznym.

Artykuł  25

Przepisy szczególne dotyczące kontroli urzędowych oraz innych czynności urzędowych dotyczących produkcji ekologicznej i etykietowania produktów ekologicznych

Komisja, w drodze aktów wykonawczych, może przyjmować przepisy określające jednolite praktyczne rozwiązania co do przeprowadzania kontroli urzędowych w celu weryfikacji zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. i), w odniesieniu do:

a) szczególnych wymogów i dodatkowych treści oprócz tych określonych w art. 110 w celu przygotowania stosownych części wieloletniego krajowego planu kontroli przewidzianego w art. 109 ust. 1 oraz szczególnych treści dodatkowych sprawozdania przewidzianego w art. 113;

b) szczególnych obowiązków i zadań ośrodków referencyjnych Unii Europejskiej oprócz określonych w art. 98;

c) praktycznych rozwiązań co do uruchamiania mechanizmów pomocy administracyjnej przewidzianych w art. 102-108, w tym wymiany przez właściwe organy i jednostki upoważnione informacji dotyczących przypadków braku zgodności lub prawdopodobieństwa ich wystąpienia;

d) metod, które mają być stosowane do celów pobierania próbek i przeprowadzania analiz i badań laboratoryjnych, z wyjątkiem zasad dotyczących ustalania wartości progowych.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Artykuł  26

Przepisy szczególne dotyczące kontroli urzędowych oraz innych czynności urzędowych podejmowanych przez właściwe organy w związku z chronionymi nazwami pochodzenia, chronionymi oznaczeniami geograficznymi i gwarantowanymi tradycyjnymi specjalnościami

1. W drodze odstępstwa od art. 31 ust. 3 i w związku z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. j), w przypadku gdy właściwe organy przekazały uprawnienia do podejmowania decyzji dotyczących zezwolenia na stosowanie zarejestrowanej nazwy produktu, mogą również przekazać uprawnienia do stosowania następujących środków:

a) nakazywania, aby określone elementy działalności podmiotu podlegały systematycznym lub częstszym kontrolom urzędowym;

b) nakazywania podmiotowi zwiększenia częstotliwości własnych kontroli;

c) nakazywania wprowadzenia zmian na etykietach, by były one zgodne ze specyfikacją produktu oraz z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. j).

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 144 aktów delegowanych w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przepisami dotyczącymi przeprowadzania kontroli urzędowych w celu zweryfikowania zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. j). Te akty delegowane zawierają przepisy dotyczące:

a) wymogów, metod i technik, o których mowa w art. 12 i 14, w odniesieniu do kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu weryfikacji zgodności ze specyfikacjami produktu i wymogami dotyczącymi etykietowania;

b) konkretnych metod i technik, o których mowa w art. 14, w odniesieniu do przeprowadzania kontroli urzędowych w celu zapewniania identyfikowalności towarów i zwierząt objętych zakresem przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. j), na wszystkich etapach produkcji, przygotowywania i dystrybucji oraz w celu zapewnienia zgodności z tymi przepisami;

c) przypadków, w których właściwe organy w związku z konkretnymi przypadkami braku zgodności mają zastosować co najmniej jedną z czynności lub co najmniej jeden ze środków, o których mowa w art. 138 ust. 1 i 2.

3. Komisja, w drodze aktów wykonawczych, może przyjmować przepisy określające jednolite praktyczne rozwiązania co do przeprowadzania kontroli urzędowych w celu weryfikacji zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. j), w odniesieniu do:

a) konkretnych praktycznych rozwiązań co do uruchamiania mechanizmów pomocy administracyjnej określonych w art. 102-108, w tym wymiany przez właściwe organy i jednostki upoważnione informacji dotyczących przypadków braku zgodności lub prawdopodobieństwa ich wystąpienia; oraz

b) konkretnych obowiązków jednostek upoważnionych w zakresie sprawozdawczości;

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

4. Na użytek art. 30 zezwala się na przekazywanie określonych zadań związanych z kontrolami urzędowymi, o których mowa w niniejszym artykule, osobie lub osobom fizycznym.

Artykuł  27

Przepisy szczególne dotyczące kontroli urzędowych oraz czynności podejmowanych przez właściwe organy, w związku z nowo rozpoznanym ryzykiem związanym z żywnością i paszą

1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 144 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przepisami w zakresie przeprowadzania kontroli urzędowych w stosunku do konkretnych kategorii żywności lub paszy w celu zweryfikowania zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a)-e), oraz w zakresie czynności, jakie mają podjąć właściwe organy w następstwie takich kontroli urzędowych. Wspomniane akty delegowane dotyczą nowo rozpoznanego ryzyka, jakie dla zdrowia ludzi lub zwierząt lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska, mogą stanowić żywność lub pasza, lub każdego takiego ryzyka wynikającego z nowych metod produkcji bądź modeli konsumpcji żywności lub paszy oraz którym nie można się skutecznie zająć ze względu na brak takich wspólnych przepisów. Te akty delegowane zawierają przepisy dotyczące:

a) jednolitych szczegółowych wymogów dotyczących przeprowadzania kontroli urzędowych, by zareagować na szczególne zagrożenia i ryzyko istniejące w związku z poszczególnymi kategoriami żywności i pasz oraz różnymi procesami, jakim podlegają; oraz

b) przypadków, w których właściwe organy w związku z konkretnymi przypadkami braku zgodności mają zastosować co najmniej jeden ze środków, o których mowa w art. 137 ust. 2 i w art. 138 ust. 2.

2. Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, przyjąć przepisy określające jednolite praktyczne rozwiązania co do kontroli urzędowych przeprowadzanych w stosunku do konkretnych kategorii żywności lub paszy w celu zweryfikowania zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a)-e), aby zająć się nowo rozpoznanym ryzykiem, jakie dla zdrowia ludzi lub zwierząt lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska, mogą stanowić żywność lub pasza, lub dowolnym takim ryzykiem wynikającym z nowych metod produkcji lub modeli konsumpcji żywności lub paszy, którym nie można się skutecznie zająć ze względu na brak takich wspólnych przepisów dotyczących jednolitej minimalnej częstotliwości takich kontroli urzędowych, w przypadku gdy minimalny poziom kontroli urzędowej jest niezbędny, by zareagować na szczególne zagrożenia i ryzyko istniejące w związku z poszczególnymi kategoriami żywności i pasz i różnymi procesami, jakim podlegają. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

3. W przypadku należycie uzasadnionej szczególnie pilnej potrzeby związanej z poważnym ryzykiem dla zdrowia ludzkiego lub zdrowia zwierząt, lub też dla środowiska Komisja przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 145 ust. 3.

ROZDZIAŁ  III

Przekazywanie pewnych zadań właściwych organów

Artykuł  28

Przekazywanie przez właściwe organy pewnych zadań realizowanych w ramach kontroli urzędowych

1. Właściwe organy mogą przekazać pewne zadania realizowane w ramach kontroli urzędowych jednej lub większej liczbie jednostek upoważnionych lub osób fizycznych zgodnie z warunkami przewidzianymi odpowiednio w art. 29 i 30. Właściwy organ zapewnia, by jednostka upoważniona lub osoba fizyczna, którym przekazano takie zadania, posiadały uprawnienia niezbędne do skutecznego wykonywania tych zadań.

2. W przypadku gdy właściwy organ lub państwo członkowskie, o ile podejmie taką decyzję, przekażą pewne zadania realizowane w ramach kontroli urzędowych w celu weryfikacji zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. i), na rzecz jednej lub większej liczby jednostek upoważnionych, przypisują każdej jednostce upoważnionej określony kod i wyznaczają stosowne organy odpowiedzialne za zatwierdzenie takiej jednostki i nadzór nad nią.

Artykuł  29

Warunki przekazywania jednostkom upoważnionym pewnych zadań realizowanych w ramach kontroli urzędowych

Przekazywanie pewnych zadań realizowanych w ramach kontroli urzędowych jednostce upoważnionej, o której mowa w art. 28 ust. 1, odbywa się na piśmie i musi spełniać następujące warunki:

a) przekazanie zawiera szczegółowy opis zadań realizowanych w ramach kontroli urzędowych, jakie może wykonywać jednostka upoważniona, oraz warunków, pod jakimi może je wykonywać;

b) jednostka upoważniona musi:

(i) dysponować wiedzą fachową, sprzętem oraz infrastrukturą wymaganymi do wykonywania przekazanych jej zadań realizowanych w ramach kontroli urzędowych;

(ii) dysponować wystarczającą liczbą odpowiednio wykwalifikowanych i doświadczonych pracowników;

(iii) być bezstronna i wolna od konfliktu interesów, a w szczególności nie znajdować się w sytuacji, która bezpośrednio lub pośrednio mogłaby wpłynąć na jej zdolność bezstronnego wykonywania obowiązków służbowych w zakresie wykonywania przekazanych jej zadań realizowanych w ramach tymi kontroli urzędowych;

(iv) funkcjonować i być akredytowana zgodnie z normami właściwymi dla odnośnych przekazanych zadań, w tym zgodnie z normą EN ISO/IEC 17020 "Ogólne kryteria działania różnych rodzajów jednostek przeprowadzających inspekcję";

(v) posiada uprawnienia wystarczające do wykonywania zadań związanych z kontrolami urzędowymi, do jakich została upoważniona; oraz

c) wdrożono rozwiązania zapewniające sprawną i skuteczną koordynację między przekazującymi właściwymi organami a jednostką upoważnioną.

Artykuł  30

Warunki przekazywania pewnych zadań realizowanych w ramach kontroli urzędowych osobom fizycznym

Właściwe organy mogą przekazywać pewne zadania realizowane w ramach kontroli urzędowych osobie lub osobom fizycznym, gdy zezwalają na to przepisy art. 18-27. Takie przekazanie następuje w formie pisemnej i musi być zgodnie z poniższymi warunkami:

a) przekazanie musi zawierać szczegółowy opis zadań realizowanych w ramach kontroli urzędowych, jakie mogą wykonywać osoby fizyczne, oraz warunków, na jakich osoby fizyczne mogą je wykonywać;

b) osoby fizyczne muszą:

(i) dysponować wiedzą fachową, sprzętem oraz infrastrukturą wymaganymi do wykonywania przekazanych im zadań realizowanych w ramach kontroli urzędowych;

(ii) posiadać odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie;

(iii) działać w sposób bezstronny i być wolne od wszelkiego konfliktu interesów w zakresie wykonywania przekazanych im zadań realizowanych w ramach kontroli urzędowych; oraz

c) wdrożono rozwiązania zapewniające sprawną i skuteczną koordynację między przekazującymi właściwymi organami a tymi osobami fizycznymi.

Artykuł  31

Warunki przekazywania pewnych zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi

1. Właściwe organy mogą przekazywać pewne zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi jednostce lub jednostkom upoważnionym, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

a) przepisy, o których mowa w art. 1 ust. 2, nie zabraniają takiego przekazania; oraz

b) spełnione są warunki określone w art. 29, z wyjątkiem warunku określonego w lit. b) ppkt (iv).

2. Właściwe organy mogą przekazywać pewne zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi osobie lub osobom fizycznym, z zastrzeżeniem zgodności z następującymi warunkami:

a) przepisy, o których mowa w art. 1 ust. 2, zezwalają na takie przekazanie; oraz

b) spełnione są - stosowane odpowiednio - warunki określone w art. 30.

3. Właściwe organy nie przekazują jednostce upoważnionej ani osobie fizycznej uprawnień do podejmowania decyzji dotyczących ich zadań przewidzianych w art. 138 ust. 1 lit. b) i w art. 138 ust. 2 i 3.

Artykuł  32

Obowiązki jednostek upoważnionych i osób fizycznych

Jednostki upoważnione lub osoby fizyczne, którym zgodnie z art. 28 ust. 1 przekazano zadania realizowane w ramach kontroli urzędowych lub - zgodnie z art. 31 - zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi:

a) regularnie i za każdym razem na żądanie delegujących właściwych organów dostarczają tym organom wyniki przeprowadzonych przez nie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych;

b) niezwłocznie informują delegujące właściwe organy, gdy wyniki przeprowadzonych kontroli urzędowych wskazują brak zgodności lub prawdopodobieństwo wystąpienia braku zgodności, o ile szczególne ustalenia między właściwym organem a jednostką upoważnioną lub daną osobą fizyczną nie przewidują inaczej; oraz

c) udostępniają właściwym organom swoje obiekty i pomieszczenia oraz współpracują z tymi organami i służą im pomocą.

Artykuł  33

Obowiązki delegujących właściwych organów

Właściwe organy, które przekazały jednostkom upoważnionym lub osobom fizycznym zgodnie z art. 28 ust. 1 pewne zadania realizowane w ramach kontroli urzędowych lub zgodnie z art. 31 pewne zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi:

a) organizują audyty lub inspekcje tych jednostek lub osób, w razie potrzeby i unikając powielania, z uwzględnieniem akredytacji, o których mowa w art. 29 lit. b) ppkt (iv);

b) niezwłocznie wycofują w pełni lub częściowo przekazanie zadań, w przypadku gdy:

(i) istnieją dowody, że taka jednostka upoważniona lub osoba fizyczna nie wypełniają przekazanych zadań właściwie;

(ii) jednostka upoważniona lub osoba fizyczna nie podejmuje w odpowiednim czasie stosownych działań w celu naprawienia zidentyfikowanych nieprawidłowości; lub

(iii) wykazano naruszenie niezależności lub bezstronności jednostki upoważnionej lub osoby fizycznej.

Niniejsza litera pozostaje bez uszczerbku dla uprawnienia właściwych organów do wycofania przekazania zadań z powodów innych niż wskazane w niniejszym rozporządzeniu.

ROZDZIAŁ  IV

Pobieranie próbek, analizy, badania i diagnostyka

Artykuł  34

Metody pobierania próbek, przeprowadzania analiz, badań i diagnostyki

1. Metody pobierania próbek oraz przeprowadzania laboratoryjnych analiz, badań i diagnostyki podczas kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych są zgodne z przepisami unijnymi określającymi te metody lub kryteriami skuteczności w odniesieniu do takich metod.

2. W przypadku braku przepisów unijnych, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych, laboratoria urzędowe stosują jedną spośród następujących metod w zależności od tego, w jakim stopniu jest ona odpowiednia do zaspokojenia ich potrzeb analitycznych, badawczych i diagnostycznych:

a) dostępne metody zgodne ze stosownymi uznanymi na szczeblu międzynarodowym przepisami lub protokołami, również tymi przyjętymi przez Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN); lub stosowne metody opracowane lub zalecane przez laboratoria referencyjne Unii Europejskiej i zwalidowane zgodnie z uznanymi na szczeblu międzynarodowym protokołami naukowymi;

b) w przypadku braku odpowiednich przepisów lub protokołów, o których mowa w lit. a), metody zgodne ze stosownymi przepisami przyjętymi na szczeblu krajowym lub, o ile nie przyjęto takich przepisów, stosowne metody opracowane lub zalecane przez krajowe laboratoria referencyjne i zwalidowane zgodnie z uznanymi na szczeblu międzynarodowym protokołami naukowymi; lub stosowne metody opracowane i zwalidowane w ramach wewnątrzlaboratoryjnych lub międzylaboratoryjnych badań mających na celu walidację metod zgodnie z uznanymi na szczeblu międzynarodowym protokołami naukowymi.

3. W przypadkach, gdy pilnie potrzebne są analizy, badania lub diagnostyka, a nie istnieje żadna z metod, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, stosowne krajowe laboratorium referencyjne lub, jeżeli takie nie istnieje, inne laboratorium wyznaczone zgodnie z art. 37 ust. 1, może stosować inne metody niż te, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, do momentu walidacji odpowiedniej metody zgodnie z uznanymi na szczeblu międzynarodowym protokołami naukowymi.

4. Gdy tylko jest to możliwe, metody stosowane do analiz laboratoryjnych charakteryzują się odpowiednimi kryteriami określonymi w załączniku III.

5. Próbki są pobierane, oznaczane oraz traktowane w sposób zapewniający ich ważność prawną, naukową i techniczną.

6. Komisja może w drodze aktów wykonawczych przyjąć przepisy określające:

a) metody, które mają być stosowane do celów pobierania próbek i przeprowadzania laboratoryjnych analiz, badań i diagnostyki laboratoryjnej;

b) kryteria skuteczności, parametry analiz, badań i diagnostyki laboratoryjnej, niepewność pomiaru i procedury walidacji tych metod;

c) interpretację wyników analiz, badań i diagnostyki laboratoryjnej.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Artykuł  35

Druga ekspertyza

1. Właściwe organy zapewniają podmiotom, których zwierzęta lub towary podlegają procedurze pobierania próbek, analizom, badaniom lub diagnostyce w kontekście kontroli urzędowych, prawo do drugiej ekspertyzy na koszt podmiotu.

Prawo do drugiej ekspertyzy umożliwia podmiotowi złożenie wniosku o przegląd dokumentów dotyczących pobierania próbek, przeprowadzania analizy, badania lub diagnostyki przez innego uznanego i odpowiednio wykwalifikowanego eksperta.

2. W stosownych przypadkach i jeżeli jest to wskazane i technicznie możliwe, uwzględniając w szczególności częstość występowania i rozkład zagrożeń wśród zwierząt lub towarów, łatwość psucia się próbek lub towarów oraz ilość dostępnego substratu, właściwe organy:

a) podczas pobierania próbek, na wniosek podmiotu, gwarantują pobranie wystarczającej ilości, by możliwa była druga ekspertyza oraz przegląd, o którym mowa w ust. 3, o ile okazałby się niezbędny; lub

b) jeżeli nie jest możliwe pobranie wystarczającej ilości, jak określono w lit. a), informują o tym podmiot.

Niniejszy ustęp nie ma zastosowania do oceny występowania agrofaga kwarantannowego w roślinach, produktach roślinnych lub innych przedmiotach w celu zweryfikowania zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. g).

3. Państwa członkowskie mogą zadecydować, że - w przypadku różnicy zdań między właściwymi organami a podmiotami opartej o drugą ekspertyzę, o której mowa w ust. 1, podmioty mogą złożyć wniosek o przegląd - na swój koszt - dokumentacji pierwszej analizy, badania lub diagnostyki oraz, w stosownych przypadkach, o przeprowadzenie kolejnej analizy, badania lub diagnostyki przez inne laboratorium urzędowe.

4. Złożenie przez podmiot wniosku o drugą ekspertyzę na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu nie ma wpływu na obowiązek podjęcia przez właściwe organy natychmiastowych działań w celu wyeliminowania lub ograniczenia ryzyka dla zdrowia ludzi, zwierząt i roślin lub dobrostanu zwierząt, lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł  36

Pobieranie próbek w przypadku zwierząt i towarów oferowanych na sprzedaż za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość

1. W przypadku zwierząt i towarów oferowanych na sprzedaż za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość, do celów kontroli urzędowej można wykorzystać próbki zamówione od podmiotów przez właściwe organy, bez konieczności ujawniania się przez te organy.

2. Właściwe organy po otrzymaniu próbek podejmują wszelkie kroki w celu zapewnienia, by podmioty, od których zamówiono te próbki zgodnie z ust. 1:

a) były informowane, że próbki takie zostały pobrane w celu kontroli urzędowej i w stosownych przypadkach były analizowane i badane w celach związanych z taką kontrolą urzędową; oraz

b) w przypadku analizowania lub badania próbek, o których mowa w tym ustępie - były uprawnione do skorzystania z prawa do drugiej ekspertyzy, przewidzianego w art. 35 ust. 1.

3. Ust. 1 i 2 mają zastosowanie do jednostek upoważnionych i osób fizycznych, którym powierzono pewne zadania związane z kontrolami urzędowymi.

Artykuł  37

Wyznaczanie laboratoriów urzędowych

1. Właściwe organy wyznaczają laboratoria urzędowe do przeprowadzania analiz, badań i diagnostyki laboratoryjnej na próbkach pobranych w ramach kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych w państwie członkowskim, na którego terytorium działają te właściwe organy, lub w innym państwie członkowskim, lub w państwie trzecim, które jest stroną Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

2. Właściwe organy mogą wyznaczyć jako laboratorium urzędowe laboratorium znajdujące się w innym państwie członkowskim lub państwie trzecim, które jest stroną Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

a) wdrożono odpowiednie rozwiązania, na podstawie których właściwe organy mają prawo do przeprowadzania audytów i inspekcji określonych w art. 39 ust. 1 lub delegowania przeprowadzania takich audytów i inspekcji właściwym organom państwa członkowskiego lub państwa trzeciego będącego stroną Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w którym znajduje się laboratorium; oraz

b) laboratorium zostało już wyznaczone jako laboratorium urzędowe przez właściwe organy państwa członkowskiego, na którego terytorium jest ono zlokalizowane.

3. Wyznaczenie laboratorium urzędowego ma formę pisemną i zawiera szczegółowy opis:

a) zadań, jakie wykonuje dane laboratorium jako laboratorium urzędowe;

b) warunków, zgodnie z którymi wspomniane laboratorium wykonuje zadania, o których mowa w lit. a); oraz

c) rozwiązań koniecznych do zapewnienia sprawnej i skutecznej koordynacji i współpracy między laboratorium a właściwymi organami.

4. Właściwe organy mogą wyznaczyć jako laboratorium urzędowe wyłącznie laboratorium, które:

a) dysponuje wiedzą fachową, sprzętem oraz infrastrukturą wymaganymi do przeprowadzania analiz, badań lub diagnostyki laboratoryjnej na podstawie próbek;

b) dysponuje wystarczającą liczbą odpowiednio wykwalifikowanych, wyszkolonych i doświadczonych pracowników;

c) zapewnia, że powierzone mu zadania określone w ust. 1 są wykonywane w sposób niezależny i jest ono wolne od wszelkich konfliktów interesów w zakresie zadań tego laboratorium jako laboratorium urzędowego;

d) jest w stanie dostarczyć w terminie wyniki analizy, badania lub diagnostyki próbek pobranych w ramach kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych; oraz

e) funkcjonuje zgodnie z normą EN ISO/IEC 17025 oraz otrzymało akredytację krajowej jednostki akredytującej działającej zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 765/2008.

5. Zakres akredytacji laboratorium urzędowego, o którym mowa w ust. 4 lit. e):

a) obejmuje te metody laboratoryjnych analiz, badań lub diagnostyki, z których laboratorium musi korzystać w celu przeprowadzania analiz, badań lub diagnostyki, gdy funkcjonuje jako laboratorium urzędowe;

b) może obejmować jedną lub większą liczbę metod przeprowadzania laboratoryjnych analiz, badań lub diagnostyki lub grupy metod;

c) może być określony w sposób elastyczny w celu umożliwienia objęcia zakresem akredytacji zmodyfikowanych wersji metod stosowanych przez laboratorium urzędowe, w czasie gdy udzielono akredytacji, lub nowych metod w uzupełnieniu do tych metod na podstawie własnych walidacji laboratorium bez przeprowadzania szczegółowej oceny przez krajową jednostkę akredytującą przed zastosowaniem tych zmienionych lub nowych metod.

6. W przypadku gdy żadne z laboratoriów urzędowych wyznaczonych w Unii lub w państwie trzecim będącym stroną Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym zgodnie z ust. 1 nie dysponuje wiedzą fachową, sprzętem, infrastrukturą ani pracownikami niezbędnymi do przeprowadzania nowych lub szczególnie rzadkich analiz, badań lub diagnostyki laboratoryjnej próbek, właściwe organy mogą zwrócić się o przeprowadzenie takich analiz, badań lub diagnostyki do laboratorium lub ośrodka diagnostycznego, które nie spełnia jednego lub większej liczby wymogów określonych w ust. 3 i 4.

Artykuł  38

Obowiązki laboratoriów urzędowych

1. W przypadku gdy wyniki analizy, badania lub diagnostyki przeprowadzonych na próbkach pobranych podczas kontroli urzędowej lub innych czynności urzędowych wskazują na ryzyko dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska, lub wskazują na prawdopodobieństwo niezgodności, laboratoria urzędowe niezwłocznie informują właściwe organy, które je wyznaczyły do przeprowadzania danej analizy, badania lub diagnostyki, lub - w stosownych przypadkach - jednostki upoważnione lub osoby fizyczne, którym przekazano zadania związane z kontrolami urzędowymi. Jednakże właściwe organy, jednostki upoważnione lub osoby fizyczne, którym przekazano zadania związane z kontrolami urzędowymi mogą dokonać z laboratoriami urzędowymi innych uzgodnień, zgodnie z którymi nie wymaga się niezwłocznego przekazania tych informacji.

2. Na wniosek laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej lub krajowego laboratorium referencyjnego laboratoria urzędowe biorą udział w międzylaboratoryjnych badaniach porównawczych lub badaniach biegłości organizowanych w odniesieniu do analiz, badań lub diagnostyki, które przeprowadzają jako laboratoria urzędowe.

3. Laboratoria urzędowe, na wniosek właściwych organów, podają do wiadomości publicznej nazwy metod stosowanych podczas analiz, badań lub diagnostyki przeprowadzanych w związku z kontrolami urzędowymi i innymi czynnościami urzędowymi.

4. Laboratoria urzędowe wskazują, na wniosek właściwych organów, metody wraz z wynikami, stosowane podczas każdej analizy, badania lub diagnostyki przeprowadzanych w związku z kontrolami urzędowymi i innymi czynnościami urzędowymi.

Artykuł  39

Audyty laboratoriów urzędowych

1. Właściwe organy regularnie oraz w dowolnym momencie, w którym uznają to za konieczne, organizują audyty laboratoriów urzędowych wyznaczonych przez nie zgodnie z art. 37 ust. 1, chyba że stwierdzą, iż takie audyty są zbędne, zważywszy na ocenę akredytacyjną, o której mowa w art. 37 ust. 4 lit. e).

2. Właściwe organy niezwłocznie cofają wyznaczenie laboratorium urzędowego - całkowicie lub w odniesieniu do niektórych zadań - jeżeli takie laboratorium nie podejmuje w odpowiednim czasie stosownych działań naprawczych w następstwie wyników audytu przewidzianego w ust. 1, które wskazują, że:

a) laboratorium przestaje spełniać warunki przewidziane w art. 37 ust. 4 i 5;

b) laboratorium nie wypełnia obowiązków przewidzianych w art. 38; lub

c) laboratorium osiąga słabe wyniki w międzylaboratoryjnych badaniach porównawczych, o których mowa w art. 38 ust. 2.

Artykuł  40

Odstępstwa od warunku obowiązkowej akredytacji dla określonych laboratoriów urzędowych

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 37 ust. 4 lit. e) właściwe organy mogą wyznaczyć jako laboratoria urzędowe - niezależnie od spełniania przez nie warunku przewidzianego w tej literze - następujące podmioty:

a) laboratoria:

(i) których jedyną działalnością jest wykrywanie włośnia w mięsie;

(ii) które do wykrywania włośnia stosują wyłącznie metody, o których mowa w art. 6 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/1375 ⁶³ ;

(iii) które prowadzą wykrywanie włośnia pod nadzorem właściwych organów lub laboratorium urzędowego wyznaczonego zgodnie z art. 37 ust. 1 oraz akredytowanego zgodnie z normą EN ISO/IEC 17025 w odniesieniu do stosowania metod określonych w ppkt (ii) niniejszej litery; oraz

(iv) które regularnie uczestniczą i osiągają satysfakcjonujące wyniki w międzylaboratoryjnych badaniach porównawczych lub badaniach biegłości organizowanych przez krajowe laboratoria referencyjne w odniesieniu do stosowanych przez nie metod wykrywania włośnia (Trichinella);

b) laboratoria, które przeprowadzają analizy, badania i diagnostykę jedynie w kontekście innych czynności urzędowych, pod warunkiem że:

(i) stosują wyłącznie metody przeprowadzania laboratoryjnych analiz, badań i diagnostyki, o których mowa w art. 34 ust. 1 oraz art. 34 ust. 2 lit. a) lub b);

(ii) przeprowadzają analizy, badania i diagnostykę pod nadzorem właściwych organów lub krajowych laboratoriów referencyjnych w odniesieniu do stosowanych przez nie metod;

(iii) regularnie uczestniczą i osiągają satysfakcjonujące wyniki w międzylaboratoryjnych badaniach porównawczych lub badaniach biegłości organizowanych przez krajowe laboratoria referencyjne w odniesieniu do stosowanych przez nie metod; oraz

(iv) mają wdrożony system zapewniania jakości w celu zagwarantowania rzetelnych i wiarygodnych wyników stosowanych metod przeprowadzania laboratoryjnych analiz, badań i diagnostyki.

2. Jeżeli metody stosowane przez laboratoria, o których mowa w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, wymagają potwierdzenia wyniku laboratoryjnej analizy, badania lub diagnostyki, potwierdzającą laboratoryjną analizę, badanie lub diagnostykę przeprowadza laboratorium urzędowe, które spełnia wymogi określone w art. 37 ust. 4 lit. e).

3. Laboratoria urzędowe wyznaczone zgodnie z ust. 1 znajdują się w państwach członkowskich, na których terytorium znajdują się właściwe organy, które je wyznaczyły.

Artykuł  41

Uprawnienia do określenia odstępstw od warunku obowiązkowej akredytacji wszystkich metod przeprowadzania laboratoryjnych analiz, badań i diagnostyki stosowanych przez laboratoria urzędowe

Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, aktów delegowanych dotyczących przypadków, w których i warunków, na jakich właściwe organy mogą zgodnie z art. 37 ust. 1 wyznaczyć jako laboratoria urzędowe laboratoria niespełniające warunków, o których mowa w art. 37 ust. 4 lit. e), w odniesieniu do wszystkich stosowanych przez nie metod w ramach kontroli urzędowej lub innych czynności urzędowych, pod warunkiem że laboratoria te spełniają następujące warunki:

a) funkcjonują i zostały akredytowane zgodnie z normą EN ISO/IEC 17025 do stosowania co najmniej jednej z metod, które są podobne do innych stosowanych przez nich metod i reprezentatywne dla nich; oraz

b) regularnie i w znacznym stopniu stosują metody, w odniesieniu do których uzyskały akredytację, o której mowa w lit. a) niniejszego artykułu; z wyjątkiem sytuacji - w odniesieniu do dziedzin regulowanych przepisami, o których mowa art. 1 ust. 2 lit. g) - gdy nie istnieje zwalidowana metoda wykrywania konkretnych agrofagów roślin, o których mowa w art. 34 ust. 1 i 2.

Artykuł  42

Czasowe odstępstwa od warunków obowiązkowej akredytacji laboratoriów urzędowych

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 37 ust. 5 lit. a) właściwe organy mogą czasowo wyznaczyć istniejące laboratorium urzędowe jako laboratorium urzędowe zgodnie z art. 37 ust. 1 na użytek stosowania metody przeprowadzania laboratoryjnych analiz, badań lub diagnostyki, w odniesieniu do której to metody nie uzyskało ono akredytacji, o której mowa w art. 37 ust. 4 lit. e):

a) jeżeli stosowanie tej metody jest nowym wymogiem zawartym w przepisach unijnych;

b) jeżeli zmiany stosowanej metody wymagają nowej akredytacji lub rozszerzenia zakresu akredytacji posiadanej przez laboratorium urzędowe; lub

c) w przypadkach, gdy konieczność stosowania metody wynika z sytuacji nadzwyczajnej lub pojawiającego się ryzyka dla zdrowia ludzi, zwierząt i roślin lub dobrostanu zwierząt, lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska.

2. Czasowe wyznaczenie, o którym mowa w ust. 1, podlega następującym warunkom:

a) laboratorium urzędowe zostało już akredytowane zgodnie z normą EN ISO/IEC 17025 w odniesieniu do stosowania metody podobnej do metody nieobjętej zakresem jego akredytacji;

b) w laboratorium urzędowym wdrożono system zapewniania jakości w celu zagwarantowania rzetelnych i wiarygodnych wyników stosowania metody nieobjętej zakresem obowiązującej akredytacji;

c) analizy, badania i diagnostykę w odniesieniu do tej metody przeprowadza się pod nadzorem właściwych organów lub krajowego laboratorium referencyjnego.

3. Czasowe wyznaczenie przewidziane w ust. 1 obowiązuje przez okres nie dłuższy niż rok. Może ono zostać jednokrotnie przedłużone o kolejny okres jednego roku.

4. Laboratoria urzędowe wyznaczone zgodnie z ust. 1 są położone w państwach członkowskich, na których terytorium znajdują się właściwe organy, które je wyznaczyły.

ROZDZIAŁ  V

Kontrole urzędowe zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii

Artykuł  43

Kontrole urzędowe zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii

Kontrole urzędowe zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii organizuje się w oparciu o ocenę ryzyka. W odniesieniu do zwierząt i towarów, o których mowa w art. 47 i 48, takie kontrole urzędowe przeprowadza się zgodnie z art. 47-64.

Sekcja  I

kontrole urzędowe zwierząt i towarów innych niż podlegające kontrolom urzędowym w punktach kontroli granicznej na mocy sekcji II

Artykuł  44

Kontrole urzędowe zwierząt i towarów innych niż podlegające kontrolom urzędowym w punktach kontroli granicznej na mocy sekcji II

1. W celu zapewnienia zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, właściwe organy regularnie, w oparciu o ocenę ryzyka oraz z właściwą częstotliwością, przeprowadzają kontrole urzędowe zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii, do których nie mają zastosowania art. 47 i 48.

2. Właściwą częstotliwość kontroli urzędowych zwierząt i towarów, o których mowa w ust. 1, ustala się, uwzględniając:

a) ryzyko dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska, związane z różnymi rodzajami zwierząt i towarów;

b) wszelkie informacje wskazujące na prawdopodobieństwo, że konsumenci mogą zostać wprowadzeni w błąd, w szczególności co do charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji towarów;

c) historię zgodności z wymogami określonymi w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2, mających zastosowanie do danych zwierząt lub towarów:

(i) państwa trzeciego i zakładu pochodzenia lub miejsca produkcji, stosownie do sytuacji;

(ii) eksportera;

(iii) podmiotu odpowiedzialnego za przesyłkę;

d) kontrole danych zwierząt i towarów, które już zostały przeprowadzone; oraz

e) gwarancje wydane przez właściwe organy w państwie trzecim pochodzenia w odniesieniu spełniania przez zwierzęta i towary wymogów określonych w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub wymogów uznanych za co najmniej równoważne z nimi.

3. Kontrole urzędowe przewidziane w ust. 1 przeprowadza się w odpowiednim miejscu na obszarze celnym Unii, w tym:

a) w punkcie wprowadzenia na terytorium Unii;

b) w punkcie kontroli granicznej;

c) w punkcie dopuszczenia do obrotu w Unii;

d) w magazynach i obiektach podmiotu odpowiedzialnego za przesyłkę;

e) w miejscu przeznaczenia.

4. Niezależnie od ust. 1 i 3 właściwe organy w punktach kontroli granicznej i innych punktach wprowadzenia na terytorium Unii przeprowadzają kontrole urzędowe w odniesieniu do poniższych elementów w każdym przypadku, gdy mają powody uważać, że ich wprowadzenie na terytorium Unii może wiązać się z ryzykiem dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska:

a) środków transportu, również gdy są one puste; oraz

b) opakowań, w tym palet.

5. Właściwe organy mogą również przeprowadzać kontrole urzędowe towarów objętych jedną z procedur celnych określonych w art. 5 pkt 16 lit. a), b) i c) rozporządzenia (UE) nr 952/2013 oraz objętych czasowym składowaniem w rozumieniu art. 5 pkt 17 tego rozporządzenia.

Artykuł  45

Rodzaje kontroli urzędowych zwierząt i towarów innych niż podlegające urzędowym kontrolom w punktach kontroli granicznej na mocy sekcji II

1. Kontrole urzędowe przeprowadzane zgodnie z art. 44 ust. 1:

a) zawsze obejmują kontrolę dokumentacji; oraz

b) obejmują kontrole identyfikacyjne i kontrole bezpośrednie, w zależności od ryzyka dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska.

2. Właściwe organy przeprowadzają kontrole fizyczne, o których mowa w ust. 1 lit. b), we właściwych warunkach umożliwiających prawidłowe przeprowadzenie postępowania.

3. Jeżeli kontrole dokumentacji, kontrole identyfikacyjne lub kontrole bezpośrednie, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, wykazują, iż zwierzęta i towary nie spełniają wymogów określonych w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2, zastosowanie mają art. 66 ust. 1, 3 i 5, art. 67, 68 i 69, art. 71 ust. 1 i 2, art. 72 ust. 1 i 2, art. 137 i 138.

4. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, aktów delegowanych w odniesieniu do kwestii, w jakich przypadkach i na jakich warunkach właściwe organy mogą żądać od podmiotów powiadamiania o przybyciu określonych towarów wprowadzanych na terytorium Unii.

Artykuł  46

Próbki pobierane ze zwierząt i towarów innych niż podlegające kontrolom urzędowym w punktach kontroli granicznej na mocy sekcji II

1. W przypadku pobierania próbek ze zwierząt i towarów, właściwe organy, bez uszczerbku dla art. 34-42:

a) informują zainteresowane podmioty i, w stosownych przypadkach, organy celne; oraz

b) decydują, czy zwierzęta lub towary mają zostać zatrzymane do uzyskania wyników przeprowadzonej analizy, badania lub diagnostyki, czy też mogą zostać dopuszczone pod warunkiem zapewnienia identyfikowalności zwierząt lub towarów.

2. Komisja w drodze aktów wykonawczych:

a) określa procedury niezbędne do zapewnienia identyfikowalności zwierząt lub towarów, o których mowa w ust. 1 lit. b); oraz

b) wskazuje dokumenty, jakie muszą towarzyszyć zwierzętom lub towarom, o których mowa w ust. 1, po pobraniu próbek przez właściwe organy.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Sekcja  II

Kontrole urzędowe zwierząt i towarów w punktach kontroli g ranicznej

Artykuł  47

Zwierzęta i towary podlegające kontrolom urzędowym w punktach kontroli granicznej

1. W celu zapewnienia zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, właściwe organy przeprowadzają kontrole urzędowe w punkcie kontroli granicznej pierwszego przybycia do Unii w odniesieniu do każdej przesyłki należącej do następujących kategorii zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii:

a) zwierzęta;

b) 64  produkty pochodzenia zwierzęcego, materiał biologiczny, produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, siano i słoma oraz środki spożywcze zawierające zarówno produkty pochodzenia roślinnego, jak i produkty przetworzone pochodzenia zwierzęcego ("produkty złożone");

c) rośliny, produkty roślinne oraz inne przedmioty zgodnie z wykazami ustanowionymi na podstawie art. 72 ust. 1 i art. 74 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/2031;

d) towary z określonych państw trzecich, w odniesieniu do których Komisja w drodze aktów wykonawczych przewidzianych w ust. 2 lit. b) niniejszego artykułu zdecydowała, że konieczny jest środek wymagający tymczasowego zwiększenia liczby kontroli urzędowych przy ich wprowadzaniu na terytorium Unii z powodu znanego lub pojawiającego się ryzyka lub ponieważ istnieją dowody na to, że mogą mieć miejsce powszechne poważne przypadki niezgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2;

e) 65  zwierzęta i towary podlegające środkowi nadzwyczajnemu określonemu w aktach przyjętych zgodnie z art. 53 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, art. 261 rozporządzenia (UE) 2016/429 lub art. 28 ust. 1, art. 30 ust. 1, art. 40 ust. 3, art. 41 ust. 3, art. 49 ust. 1, art. 53 ust. 3 i art. 54 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/2031 wymagających, aby przesyłki takich zwierząt lub towarów, zidentyfikowane na podstawie ich kodów w nomenklaturze scalonej, podlegały kontrolom urzędowym przy ich wprowadzeniu na terytorium Unii;

f) zwierzęta i towary, których wprowadzenie na terytorium Unii podlega warunkom lub środkom ustanowionym na podstawie aktów przyjętych zgodnie z odpowiednio art. 126 lub 128 lub przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, które to akty wymagają zapewnienia zgodności z takimi warunkami lub zachowania takich środków przy wprowadzaniu zwierząt lub towarów do Unii.

2. Komisja w drodze aktów wykonawczych:

a) określa wykazy określające wszystkie zwierzęta i towary, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b), wskazując ich kody w nomenklaturze scalonej; oraz

b) określa wykaz towarów należących do kategorii, o której mowa w ust. 1 lit. d), wskazując ich kody w nomenklaturze scalonej, oraz w razie potrzeby aktualizuje go w odniesieniu do ryzyka, o którym mowa w tej literze.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 144, w celu zmiany niniejszego rozporządzenia, aktów delegowanych dotyczących zmian kategorii przesyłek, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w celu objęcia nimi produktów złożonych, siana i słomy, oraz innych produktów, ściśle ograniczonych do produktów stwarzających nowo rozpoznane lub zwiększających znacznie ryzyko dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska.

4. O ile akty ustanawiające środki lub warunki, o których mowa w ust. 1 lit. d), e) i f), nie stanowią inaczej, niniejszy artykuł ma również zastosowanie do przesyłek zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c), jeżeli mają one charakter niekomercyjny.

5. Podmioty odpowiedzialne za przesyłkę zapewniają, aby zwierzęta i towary należące do kategorii, o których mowa w ust. 1, zostały zgłoszone do kontroli urzędowej w punkcie kontroli granicznej, o którym mowa we wspomnianym ustępie.

Artykuł  48

Zwierzęta i towary zwolnione z kontroli urzędowych w punktach kontroli granicznej

Komisja przyjmuje zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, akty delegowane określające, w jakich przypadkach i na jakich warunkach wyłącza się z zakresu art. 47 następujące kategorie zwierząt i towarów, o ile wyłączenie takie jest uzasadnione:

a) towary wysłane jako próbki handlowe lub jako artykuły wystawowe, które nie są przeznaczone do wprowadzenia do obrotu;

b) zwierzęta i towary przeznaczone do celów naukowych;

c) towary na pokładach międzynarodowych środków transportu, nierozładowywane i przeznaczone do spożycia przez załogę i pasażerów;

d) towary, które stanowią część bagażu osobistego pasażerów i są przeznaczone do osobistej konsumpcji lub do własnego użytku;

e) małe przesyłki towarów wysyłane do osób fizycznych i nieprzeznaczone do wprowadzenia do obrotu;

f) zwierzęta domowe, zgodnie z definicją zawartą w art. 4 pkt 11 rozporządzenia (UE) 2016/429;

g) towary, które zostały poddane szczególnemu traktowaniu i nie przekraczają ilości, które zostaną określone w tych aktach delegowanych;

h) kategorie zwierząt lub towarów stwarzających niskie ryzyko lub niestwarzających szczególnego ryzyka i w odniesieniu do których kontrole w punktach granicznych nie są w związku z tym konieczne.

Artykuł  49

Kontrole urzędowe w punktach kontroli granicznej

1. Aby zweryfikować spełnianie mających zastosowanie wymogów określonych w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2, właściwe organy przeprowadzają kontrole urzędowe przesyłek zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1, przy przybyciu przesyłki do punktu kontroli granicznej. Takie kontrole urzędowe obejmują kontrole dokumentacji, kontrole identyfikacyjne i kontrole bezpośrednie.

2. Kontrole bezpośrednie przeprowadza się, gdy dotyczą:

a) zwierząt, z wyjątkiem zwierząt wodnych lub mięsa i podrobów jadalnych, są przeprowadzane przez urzędowego lekarza weterynarii, który może być wspomagany przez pracowników przeszkolonych zgodnie z wymogami określonymi na mocy ust. 5 w kwestiach weterynaryjnych i wyznaczonych w tym celu przez właściwe organy;

b) zwierząt wodnych, produktów pochodzenia zwierzęcego innych niż te, o których mowa w lit. a) niniejszego ustępu, materiału biologicznego i produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, są przeprowadzane przez urzędowego lekarza weterynarii lub przez pracowników przeszkolonych zgodnie z wymogami określonymi na mocy ust. 5 i wyznaczonych w tym celu przez właściwe organy;

c) roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów, są przeprowadzane przez urzędowego inspektora ds. zdrowia roślin.

3. Właściwe organy w punktach kontroli granicznej systematycznie przeprowadzają kontrole urzędowe przesyłek transportowanych zwierząt oraz środków transportu w celu zweryfikowania spełniania wymogów dotyczących dobrostanu zwierząt określonych w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2. Właściwe organy wdrażają rozwiązania w celu nadania priorytetu kontrolom urzędowym transportowanych zwierząt oraz zmniejszenia opóźnień w przypadku takich kontroli.

4. Komisja może w drodze aktów wykonawczych przyjmować przepisy dotyczące praktycznych rozwiązań przedstawiania przesyłek zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1, jednostek transportowych lub podjednostek, które mogą stanowić odrębną przesyłkę, oraz maksymalną liczbę takich jednostek transportowych lub podjednostek w każdej przesyłce, uwzględniając konieczność zapewnienia szybkiej i sprawnej obsługi przesyłek oraz przeprowadzenia kontroli urzędowych przez właściwe organy, a także, w stosownych przypadkach, zgodności z normami międzynarodowymi. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

5. Komisja przyjmuje zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, akty delegowane określające szczegółowe wymogi szkolenia pracowników, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, w celu przeprowadzania kontroli bezpośrednich w punktach kontroli granicznej.

Artykuł  50

Świadectwa i dokumenty towarzyszące przesyłkom i podzielonym przesyłkom

1. Oryginalne świadectwa lub dokumenty urzędowe bądź ich elektroniczne odpowiedniki, które na podstawie przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2, muszą towarzyszyć przesyłkom zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1, są przedstawiane właściwym organom w punkcie kontroli granicznej i przechowywane przez te organy, o ile przepisy, o których mowa w art. 1 ust. 2, nie stanowią inaczej.

2. Właściwe organy w punkcie kontroli granicznej wydają podmiotowi odpowiedzialnemu za przesyłkę poświadczoną kopię papierową lub elektroniczną świadectw lub dokumentów urzędowych, o których mowa w ust. 1, lub - jeżeli przesyłka jest podzielona - odrębne poświadczone kopie papierowe lub elektroniczne takich świadectw lub dokumentów.

3. Przesyłek nie dzieli się dopóki nie zostaną przeprowadzone kontrole urzędowe, a wspólny zdrowotny dokument wejścia (zwany dalej "dokumentem CHED"), o którym mowa w art. 56, nie zostanie całkowicie wypełniony zgodnie z art. 56 ust. 5 i art. 57.

4. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, aktów delegowanych określających, w jakich przypadkach i na jakich warunkach przesyłkom zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1, musi do miejsca przeznaczenia towarzyszyć dokument CHED.

Artykuł  51

Przepisy szczególne dotyczące kontroli urzędowych w punktach kontroli granicznej

1. Komisja przyjmuje zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, akty delegowane dotyczące przepisów określających:

a) w jakich przypadkach i na jakich warunkach organy w punkcie kontroli granicznej mogą zezwolić na dalszy transport przesyłek zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1, do miejsca ostatecznego przeznaczenia przed udostępnieniem wyników kontroli bezpośrednich, jeżeli są one wymagane;

b) terminy i rozwiązania dotyczące przeprowadzania kontroli dokumentacji, oraz, o ile to konieczne, kontroli identyfikacyjnej i kontroli bezpośrednich dotyczących zwierząt i towarów, które należą do kategorii określonych w art. 47 ust. 1, i są przywożone drogą morską lub transportem lotniczym z państwa trzeciego, jeżeli te zwierzęta lub towary są przemieszczane ze statku lub statku powietrznego i są przewożone pod dozorem celnym na inny statek lub statek powietrzny w tym samym porcie lub porcie lotniczym w ramach przygotowania do dalszej podróży (zwane dalej "przeładowywanymi przesyłkami");

c) w jakich przypadkach i na jakich warunkach kontrole identyfikacyjne i kontrole bezpośrednie przeładowywanych przesyłek i zwierząt przywożonych drogą powietrzną lub morską i znajdujących się w tych samych środkach transportu do dalszej podróży można przeprowadzić w punkcie kontroli granicznej innym niż punkt pierwszego przybycia do Unii;

d) w jakich przypadkach i na jakich warunkach można zezwolić na tranzyt przesyłek zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1, oraz jakie kontrole urzędowe takich przesyłek przeprowadza się w punktach kontroli granicznej, w tym przypadki i warunki przechowywania towarów w specjalnie zatwierdzonych składach celnych lub w wolnych obszarach celnych;

e) w jakich przypadkach i na jakich warunkach odstępstwa od przepisów dotyczących kontroli identyfikacyjnych i kontroli bezpośrednich mają zastosowanie do przeładowywanych przesyłek i tranzytu przesyłek towarów, o których mowa w art. 47 ust. 1 lit. c).

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, aktów delegowanych określających, w jakich przypadkach i na jakich warunkach odstępstwa od przepisów dotyczących kontroli dokumentacji mają zastosowanie do przeładowywanych przesyłek i tranzytu przesyłek towarów, o których mowa w art. 47 ust. 1 lit. c).

Artykuł  52

Szczegóły kontroli dokumentacji, kontroli identyfikacyjnych i kontroli bezpośrednich

Na potrzeby zapewnienia jednolitego wdrażania przepisów, o których mowa w art. 49, 50 i 51, Komisja w drodze aktów wykonawczych przyjmuje szczegółowe przepisy dotyczące działań przeprowadzanych podczas kontroli dokumentacji, kontroli identyfikacyjnych i kontroli bezpośrednich, o których mowa we wspomnianych artykułach, oraz po nich, aby zapewnić sprawne przeprowadzanie tych kontroli urzędowych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Artykuł  53

Kontrole urzędowe nieprzeprowadzane w punktach kontroli granicznej

1. Komisja przyjmuje zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, akty delegowane określające, w jakich przypadkach i na jakich warunkach:

a) kontrole identyfikacyjne i kontrole bezpośrednie przesyłek zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1, mogą być przeprowadzane przez właściwe organy w punktach kontroli innych niż punkty kontroli granicznej, pod warunkiem że te punkty kontroli spełniają wymogi przewidziane w art. 64 ust. 3 oraz w aktach wykonawczych przyjętych zgodnie z art. 64 ust. 4;

b) kontrole bezpośrednie przesyłek, które przeszły kontrolę dokumentacji i kontrolę identyfikacyjną w punkcie kontroli granicznej pierwszego przybycia do Unii, można przeprowadzić w innym punkcie kontroli granicznej w innym państwie członkowskim;

c) kontrole identyfikacyjne i kontrole bezpośrednie przesyłek, które przeszły kontrolę dokumentacji w punkcie kontroli granicznej pierwszego przybycia do Unii, można przeprowadzić w innym punkcie kontroli granicznej w innym państwie członkowskim;

d) określone zadania związane z kontrolami urzędowymi mogą być wykonywane przez organy celne lub inne organy publiczne - o ile zadania te nie wchodzą już w zakres obowiązków tych organów - w odniesieniu do:

(i) przesyłek, o których mowa w art. 65 ust. 2;

(ii) bagażu osobistego pasażerów;

(iii) towarów zamówionych w systemie sprzedaży poprzez umowy zawierane na odległość, w tym przez telefon lub przez internet;

(iv) zwierząt domowych spełniających warunki określone w art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 576/2013 ⁶⁶ .

e) kontrole dokumentacji przesyłek roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów, o których mowa w art. 47 ust. 1 lit. c), mogą być przeprowadzane z dala od punktu kontroli granicznej.

2. Do punktów kontroli, o których mowa w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu, mają również zastosowanie art. 56 ust. 3 lit. a), art. 57 ust. 2, art. 59 ust. 1, art. 60 ust. 1 lit. a) i d) oraz art. 62 i 63.

Artykuł  54

Częstotliwość kontroli dokumentacji, kontroli identyfikacyjnych i kontroli bezpośrednich

1. Wszystkie przesyłki zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1, podlegają kontroli dokumentacji.

2. Kontrole identyfikacyjne i kontrole bezpośrednie przeprowadza się w odniesieniu do przesyłek zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1, z częstotliwością zależną od ryzyka stwarzanego przez każde zwierzę, towar bądź kategorię zwierząt lub towarów dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt bądź - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska.

3. Komisja w drodze aktów wykonawczych przyjmuje przepisy dotyczące jednolitego stosowania właściwej częstotliwości kontroli, o której mowa w ust. 2. Takie przepisy gwarantują częstotliwość kontroli wyższą od zera i określają:

a) kryteria i procedury do celów określania i zmieniania poziomu częstotliwości kontroli identyfikacyjnych i kontroli bezpośrednich, które mają być przeprowadzane w odniesieniu do przesyłek zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1 lit. a), b) i c), oraz dostosowania ich do poziomu ryzyka związanego w tymi kategoriami, uwzględniając:

(i) informacje zgromadzone przez Komisję zgodnie z art. 125 ust. 1;

(ii) wyniki kontroli przeprowadzonych przez ekspertów Komisji zgodnie z art. 120 ust. 1;

(iii) historię podmiotów pod względem ich zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2;

(iv) dane i informacje zgromadzone za pośrednictwem systemu zarządzania w zakresie kontroli urzędowych (IMSOC - ang. information management system for official controls), o którym mowa w art. 131;

(v) dostępne oceny naukowe; oraz

(vi) inne informacje dotyczące ryzyka związanego z danymi kategoriami zwierząt i towarów.

b) warunki, na jakich państwa członkowskie mogą zwiększyć poziom częstotliwości kontroli identyfikacyjnych i kontroli bezpośrednich określony zgodnie z lit. a) w celu uwzględnienia lokalnych czynników ryzyka;

c) procedury zapewniania, by poziom częstotliwości kontroli identyfikacyjnych i kontroli bezpośrednich określonych zgodnie z lit. a) był stosowany terminowo i w jednolity sposób.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

4. Komisja w drodze aktów wykonawczych określa:

a) częstotliwość kontroli identyfikacyjnych i kontroli bezpośrednich w odniesieniu do towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1 lit. d); oraz

b) częstotliwość kontroli identyfikacyjnych i kontroli bezpośrednich w odniesieniu do zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1 lit. e) i f), jeżeli nie została ona już określona w aktach, o których mowa we wspomnianych przepisach.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Artykuł  55

Decyzje dotyczące przesyłek

1. Po przeprowadzeniu kontroli urzędowych, w tym kontroli dokumentacji i, w razie potrzeby, kontroli identyfikacyjnej i kontroli bezpośredniej, właściwe organy podejmują decyzję w odniesieniu do każdej przesyłki zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1, wskazując w niej, czy przesyłka spełnia wymogi przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2, i w odpowiednich przypadkach - stosownej procedury celnej.

2. Decyzje dotyczące przesyłek są podejmowane przez:

a) urzędowego lekarza weterynarii w przypadku gdy dotyczą zwierząt, produktów pochodzenia zwierzęcego, materiału biologicznego i produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego; lub

b) urzędowego inspektora ds. zdrowia roślin w przypadku gdy dotyczą roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów.

3. W drodze odstępstwa od ust. 2 lit. a) właściwe organy mogą zadecydować, że decyzje dotyczące przesyłek produktów rybołówstwa, żywych małży, żywych szkarłupni, żywych osłonic i żywych ślimaków morskich przeznaczonych do spożycia przez ludzi będą podejmowane przez odpowiednio przeszkolonych pracowników wyznaczonych w tym celu przez właściwe organy.

Artykuł  56

Stosowanie wspólnego zdrowotnego dokumentu wyjścia (dokumentu CHED) przez podmiot i właściwe organy

1. W odniesieniu do każdej przesyłki zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1, podmiot odpowiedzialny za przesyłkę wypełnia stosowną część dokumentu CHED, udzielając informacji niezbędnych do natychmiastowej i kompletnej identyfikacji przesyłki i jej przeznaczenia.

2. Zawarte w niniejszym rozporządzeniu odniesienia do dokumentu CHED obejmują ich wersje elektroniczne.

3. Dokument CHED jest stosowany:

a) przez podmioty odpowiedzialne za przesyłki zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1, w celu wcześniejszego powiadomienia właściwych organów w punkcie kontroli granicznej o przybyciu tych przesyłek; oraz

b) przez właściwe organy w punkcie kontroli granicznej w celu:

(i) udokumentowania wyniku przeprowadzonych kontroli urzędowych oraz wszelkich decyzji podjętych na ich podstawie, w tym decyzji o odrzuceniu przesyłki;

(ii) przekazania informacji, o których mowa w ppkt (i), przez system IMSOC.

4. Podmioty odpowiedzialne za przesyłkę dokonują wcześniejszego powiadomienia zgodnie z ust. 3 lit. a) poprzez wypełnienie i przedłożenie odpowiedniej części dokumentu CHED do systemu IMSOC, w celu przekazania go właściwym organom w punkcie kontroli granicznej przed faktycznym przybyciem przesyłki do Unii.

5. Właściwe organy w punkcie kontroli granicznej ostatecznie wypełniają dokument CHED, gdy:

a) przeprowadzono wszystkie kontrole urzędowe wymagane w art. 49 ust. 1;

b) dostępne są wyniki kontroli bezpośrednich, jeżeli takie kontrole są wymagane; oraz

c) podjęto decyzję dotyczącą przesyłki zgodnie z art. 55 i udokumentowano ją w dokumencie CHED.

Artykuł  57

Stosowanie wspólnego zdrowotnego dokumentu wejścia przez organy celne

1. Objęcie przesyłek zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1 - oraz postępowanie z nimi - procedurą celną, w tym wprowadzanie lub przeładunek w składach wolnocłowych lub celnych lub w wolnych obszarach celnych, wymaga przedstawienia organom celnym dokument CHED przez podmiot odpowiedzialny za przesyłkę, bez uszczerbku dla odstępstw, o których mowa w art. 48, oraz zasad, o których mowa w art. 53 i 54. Na tym etapie dokument CHED musi być ostatecznie wypełniony w systemie IMSOC przez właściwe organy w punkcie kontroli granicznej.

2. Organy celne:

a) nie zezwalają na objęcie przesyłki inną procedurą celną niż wskazana przez właściwe organy w punkcie kontroli granicznej; oraz

b) bez uszczerbku dla odstępstw, o których mowa w art. 48, oraz zasad, o których mowa w art. 53 i 54, zezwalają na dopuszczenie przesyłki do obrotu wyłącznie po przedstawieniu ostatecznie wypełnionego dokumentu CHED potwierdzającego, że przesyłka jest zgodna z mającymi zastosowanie przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2.

3. W przypadku dokonania zgłoszenia celnego w odniesieniu do przesyłki zwierząt lub towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1, ale nieprzedłożenia dokumentu CHED organy celne zatrzymują przesyłkę i niezwłocznie zawiadamiają właściwe organy w punkcie kontroli granicznej. Właściwe organy wprowadzają niezbędne środki zgodnie z art. 66 ust. 6.

Artykuł  58

Wzór, wymogi czasowe i przepisy szczególne dotyczące stosowania wspólnego zdrowotnego dokumentu wejścia

Komisja w drodze aktów wykonawczych przyjmuje przepisy określające:

a) wzór dokumentu CHED oraz instrukcje dotyczące jego przedstawiania i stosowania, z uwzględnieniem stosownych norm międzynarodowych; oraz

b) minimalne wymogi czasowe dotyczące wcześniejszego powiadamiania o przesyłkach przez podmioty odpowiedzialne za przesyłkę, jak określono w art. 56 ust. 3 lit. a), w celu umożliwienia właściwym organom w punkcie kontroli granicznej przeprowadzania kontroli urzędowych w terminowy i skuteczny sposób.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Artykuł  59

Wyznaczenie punktów kontroli granicznej

1. Państwa członkowskie wyznaczają punkty kontroli granicznej do celów przeprowadzania kontroli urzędowych co najmniej jednej kategorii zwierząt i towarów, o których mowa w art. 47 ust. 1.

2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję przed wyznaczeniem punktu kontroli granicznej. Powiadomienie takie zawiera wszelkie informacje niezbędne Komisji do zweryfikowania, czy proponowany punkt kontroli granicznej spełnia minimalne wymogi określone w art. 64.

3. 67  Komisja w ciągu trzech miesięcy od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, informuje państwo członkowskie:

a) czy wyznaczenie proponowanego punktu kontroli granicznej zależy od pomyślnego wyniku kontroli przeprowadzonej przez ekspertów Komisji zgodnie z art. 116 w celu zweryfikowania spełniania minimalnych wymogów określonych w art. 64; oraz

b) o dacie takiej kontroli, która nie może być późniejsza niż sześć miesięcy od daty powiadomienia.

4. 68  W przypadkach, w których zgodnie z ust. 3 Komisja poinformowała państwo członkowskie, że kontrola nie jest konieczna, państwo członkowskie może dokonać wyznaczenia.

5. 69  Państwo członkowskie opóźnia wyznaczenie punktu kontroli granicznej do momentu przekazania przez Komisję informacji o pozytywnym wyniku kontroli. Komisja przekazuje wyniki przeprowadzonej przez siebie kontroli, o której mowa w ust. 3 lit. a), najpóźniej w ciągu trzech miesięcy od daty jej przeprowadzenia.

Artykuł  60

Wykazy punktów kontroli granicznej

1. Każde państwo członkowskie udostępnia w internecie aktualne wykazy punktów kontroli granicznej na swoim terytorium, zawierające następujące informacje na temat każdego punktu kontroli granicznej:

a) jego dane kontaktowe;

b) godziny otwarcia;

c) dokładną lokalizację, oraz czy jest to punkt wprowadzenia w porcie, porcie lotniczym bądź kolejowy lub drogowy punkt wprowadzenia; oraz

d) kategorie zwierząt i towarów, o których mowa w art. 47 ust. 1, dla których został wyznaczony;

2. Komisja w drodze aktów wykonawczych określa format, kategorie, skróty dla wyznaczonych miejsc i inne informacje, które mają być stosowane przez państwa członkowskie w wykazach punktów kontroli granicznej. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Artykuł  61

Wycofanie zatwierdzeń i ponownie wyznaczanie istniejących jednostek kontroli granicznej

1. Wycofuje się zatwierdzenia punktów kontroli granicznej na podstawie art. 6 dyrektywy 97/78/WE i art. 6 dyrektywy 91/496/EWG, wyznaczonych miejsc wprowadzenia na podstawie art. 5 rozporządzenia (WE) nr 669/2009 i art. 13c ust. 4 dyrektywy 2000/29/WE oraz wyznaczenie miejsc pierwszego wprowadzenia na podstawie art. 5 rozporządzenia Komisji (UE) nr 284/2011 ⁷⁰ .

2. Państwa członkowskie mogą ponownie wyznaczyć punkty kontroli granicznej, wyznaczone miejsca wprowadzenia i miejsca pierwszego wprowadzenia, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, jako punkty kontroli granicznej zgodnie z art. 59 ust. 1 pod warunkiem spełnienia minimalnych wymogów określonych w art. 64.

3. Art. 59 ust. 2, 3 i 5 nie mają zastosowania do ponownego wyznaczenia, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu.

Artykuł  62

Wycofanie wyznaczenia punktów kontroli granicznej

1. Gdy punkty kontroli granicznej przestają spełniać wymogi, o których mowa w art. 64, państwa członkowskie:

a) wycofują wyznaczenie przewidziane w art. 59 ust. 1 dla wszystkich lub określonych kategorii zwierząt i towarów, w odniesieniu do których dokonano wyznaczenia; oraz

b) usuwają te punkty kontroli granicznej z wykazów, o których mowa w art. 60 ust. 1, w odniesieniu do kategorii zwierząt i towarów, dla których wycofano wyznaczenie.

2. Państwa członkowskie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wycofaniu wyznaczenia punktu kontroli granicznej, przewidzianym w ust. 1, a także o przyczynach tego wycofania.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, aktów delegowanych dotyczących kwestii, w jakich przypadkach i przy zastosowaniu jakich procedur punkty kontroli granicznej, których wyznaczenie wycofano zgodnie z ust. 1 lit a) niniejszego artykułu tylko częściowo, mogą zostać ponownie wyznaczone w drodze odstępstwa od przepisów art. 59.

4. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla kompetencji państw członkowskich w zakresie decydowania o wycofaniu wyznaczenia punktów kontroli granicznej z przyczyn innych niż określone w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł  63

Zawieszenie wyznaczenia punktów kontroli granicznej

1. Państwo członkowskie zawiesza wyznaczenie punktu kontroli granicznej i nakazuje wstrzymanie jego działalności dla wszystkich lub określonych kategorii zwierząt i towarów, w odniesieniu do których dokonano wyznaczenia, w przypadkach, gdy taka działalność może wiązać się z ryzykiem dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt bądź - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska. W przypadku poważnego ryzyka zawieszenie następuje ze skutkiem natychmiastowym.

2. Państwa członkowskie niezwłocznie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o zawieszeniu wyznaczenia punktu kontroli granicznej, a także o przyczynach tego zawieszenia.

3. Państwa członkowskie sygnalizują zawieszenie wyznaczenia punktu kontroli granicznej w wykazach, o których mowa w art. 60 ust. 1.

4. Państwa członkowskie odwołują zawieszenie przewidziane w ust. 1 niezwłocznie po:

a) stwierdzeniu przez właściwe organy, że nie istnieje już ryzyko, o którym mowa w ust. 1; oraz

b) przekazaniu Komisji i pozostałym państwom członkowskim informacji, na podstawie których odwołuje się zawieszenie.

5. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla kompetencji państw członkowskich w zakresie decydowania o zawieszeniu wyznaczenia punktów kontroli granicznej z przyczyn innych niż te, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł  64

Minimalne wymogi dotyczące punktów kontroli granicznej

1. 71  Punkty kontroli granicznej muszą znajdować się w bezpośrednim sąsiedztwie miejsca wprowadzenia do Unii albo w miejscu, które zostało wyznaczone przez organy celne zgodnie z art. 135 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, lub w wolnym obszarze celnym.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, aktów delegowanych dotyczących kwestii, w jakich przypadkach i na jakich warunkach punkt kontroli granicznej może nie znajdować się w bezpośrednim sąsiedztwie miejsca wprowadzenia na terytorium Unii w przypadku szczególnych ograniczeń geograficznych.

3. Punkty kontroli granicznej posiadają:

a) wystarczającą liczbę odpowiednio wykwalifikowanych pracowników;

b) obiekty lub inne pomieszczenia odpowiednie do rodzaju i liczby obsługiwanych kategorii zwierząt i towarów;

c) wyposażenie i obiekty lub inne pomieszczenia umożliwiające przeprowadzanie kontroli urzędowych każdej kategorii zwierząt i towarów, do której dany punkt kontroli granicznej został wyznaczony;

d) wdrożone rozwiązania mające zapewnić w razie potrzeby dostęp do dowolnego innego wyposażenia, obiektu i usługi koniecznych w celu zastosowania środków wprowadzonych zgodnie z art. 65, 66 i 67 w przypadku podejrzenia niezgodności, występowania przesyłek niezgodnych z wymogami lub przesyłek stwarzających ryzyko;

e) rozwiązania awaryjne w celu zapewnienia sprawnego działania kontroli urzędowych i skutecznego stosowania środków wprowadzonych zgodnie z art. 65, 66 i 67 w przypadkach nieprzewidzianych i nieoczekiwanych warunków lub zdarzeń;

f) technologię i wyposażenie niezbędne do sprawnego działania systemu IMSOC oraz w stosownych przypadkach innego komputerowego systemu zarządzania informacjami niezbędnego do obsługi i wymiany danych i informacji;

g) dostęp do usług laboratoriów urzędowych, które są w stanie dostarczać wyniki analiz, badań i diagnostyki w odpowiednim terminie i są wyposażone w narzędzia informatyczne niezbędne, aby zapewnić w stosownych przypadkach wprowadzenie wyników przeprowadzonych analiz, badań lub diagnostyki do systemu IMSOC;

h) stosowne rozwiązania dotyczące właściwego postępowania z różnymi kategoriami zwierząt i towarów oraz zapobiegania ryzyku, które może wyniknąć z zanieczyszczenia krzyżowego; oraz

i) rozwiązania dotyczące zgodności ze stosownymi normami bioasekuracji w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób w Unii.

4. Komisja może w drodze aktów wykonawczych przyjąć szczegółowe przepisy dotyczące wymogów przewidzianych w ust. 3 niniejszego artykułu, tak aby uwzględniały szczególne cechy i potrzeby logistyczne związane z przeprowadzaniem kontroli urzędowych i stosowaniem środków wprowadzanych zgodnie z art. 66 ust. 3 i 6 oraz art. 67 w odniesieniu do różnych kategorii zwierząt i towarów, o których mowa w art. 47 ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

5. Komisja przyjmuje zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, akty delegowane określające w jakich przypadkach i na jakich warunkach punkty kontroli granicznej wyznaczone do celów przywozu nieobrobionych kłód oraz drewna przetartego i zrębionego mogą być wyłączone z jednego lub więcej obowiązków, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, tak by uwzględnić potrzeby właściwych organów odpowiedzialnych za kontrole urzędowe działających przy szczególnych ograniczeniach geograficznych, przy jednoczesnym zapewnieniu prawidłowego przebiegu kontroli.

Sekcja  III

Działanie w przypadku podejrzenia niezgodności i stwierdzenia niezgodności dotyczącej zwierząt i towarów wprowadzanych do unii

Artykuł  65

Podejrzenie niezgodności i wzmożone kontrole urzędowe

1. W przypadku podejrzenia niezgodności przesyłek zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 44 ust. 1 i art. 47 ust. 1, z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, właściwe organy przeprowadzają kontrole urzędowe w celu potwierdzenia lub wyeliminowania takiego podejrzenia.

2. Przesyłki zwierząt i towarów niezgłoszone przez podmioty jako zawierające zwierzęta i towary należące do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1, podlegają kontrolom urzędowym ze strony właściwych organów, jeżeli można przypuszczać, że takie kategorie zwierząt lub towarów są obecne w przesyłce.

3. Właściwe organy dokonują urzędowego zatrzymania przesyłek, o których mowa w ust. 1 i 2, w oczekiwaniu na wyniki kontroli urzędowych określonych w tych ustępach.

W stosownych przypadkach przesyłki takie odizolowuje się lub poddaje kwarantannie, a zwierzęta otrzymują schronienie, są karmione, pojone i poddawane koniecznym zabiegom w czasie oczekiwania na wyniki kontroli urzędowych.

4. Jeżeli właściwe organy mają powody podejrzewać nieuczciwe lub oszukańcze praktyki ze strony podmiotu odpowiedzialnego za przesyłkę lub jeżeli kontrole urzędowe dają powody do podejrzeń, że miało miejsce poważne lub wielokrotne naruszenie przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2, w uzupełnieniu do środków, o których mowa w art. 66 ust. 3, w stosownych przypadkach nasilają one kontrole urzędowe przesyłek o takim samym pochodzeniu lub zastosowaniu.

5. Właściwe organy powiadamiają Komisję i państwa członkowskie poprzez system IMSOC o swojej decyzji o przeprowadzaniu wzmożonych kontroli urzędowych, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, podając powody swojej decyzji.

6. Komisja w drodze aktów wykonawczych przyjmuje przepisy dotyczące procedur skoordynowanego przeprowadzania przez właściwe organy wzmożonych kontroli urzędowych, o których mowa w ust. 4 i 5 niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Artykuł  66

Środki stosowane w przypadku przesyłek niezgodnych wprowadzanych na terytorium Unii

1. Właściwe organy dokonują urzędowego zatrzymania przesyłki zwierząt lub towarów wprowadzanych na terytorium Unii, która jest niezgodna z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, i odmawiają wprowadzenia jej na terytorium Unii.

W stosownych przypadkach właściwe organy odizolowują lub poddają kwarantannie takie przesyłki, a znajdujące się w nich zwierzęta są trzymane, doglądane lub poddawane zabiegom w odpowiednich warunkach do momentu podjęcia dalszej decyzji. O ile to możliwe, właściwe organy uwzględniają także potrzebę szczególnego sposobu postępowania w przypadku niektórych rodzajów towarów.

2. Komisja w drodze aktów wykonawczych określa warunki izolacji i kwarantanny przewidziane w ust. 1 akapit drugi niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

3. Właściwy organ, w odniesieniu do przesyłki, o której mowa w ust. 1, niezwłocznie nakazuje, by podmiot odpowiedzialny za przesyłkę:

a) zniszczył przesyłkę;

b) ponownie wysłał przesyłkę poza Unię zgodnie z art. 72 ust. 1 i 2; lub

c) poddał przesyłkę szczególnemu traktowaniu zgodnie z art. 71 ust. 1 i 2 lub zastosował inny środek w celu zapewnienia zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, oraz, w stosownych przypadkach, przeznaczył przesyłkę do celów innych niż te, do których była pierwotnie przeznaczona.

Wszelkie działania, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) i c), muszą być przeprowadzane zgodnie z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, w szczególności - w odniesieniu do przesyłek zawierających żywe zwierzęta - przepisami, które mają zaoszczędzić zwierzętom możliwego do uniknięcia bólu, stresu lub cierpienia.

W przypadku gdy przesyłka składa się z roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, zastosowanie do przesyłki lub do jej partii mają lit. a), b) i c) akapitu pierwszego.

Przed wydaniem podmiotowi nakazu przeprowadzenia działań zgodnie z lit. a), b) i c) akapitu pierwszego, właściwy organ wysłuchuje danego podmiotu, chyba że konieczne jest natychmiastowe działanie w odpowiedzi na ryzyko dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również środowiska.

4. Jeżeli właściwy organ nakazuje podmiotowi podjęcie jednego lub kilku działań określonych w ust. 3 akapit pierwszy lit. a), b) lub c), organ ten może wyjątkowo zezwolić na podjęcie działań w odniesieniu wyłącznie do części przesyłki pod warunkiem, że częściowe zniszczenie, ponowna wysyłka, szczególna obróbka lub inne środki:

a) są podejmowane, aby zapewnić zgodność;

b) nie stanowią ryzyka dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt lub w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska; oraz

c) nie zakłócają czynności realizowanych w ramach kontroli urzędowej.

5. O decyzji o odmowie wprowadzenia przesyłki, jak przewidziano w ust. 1 niniejszego artykułu, i o nakazie wydanym zgodnie z ust. 3 i 6 niniejszego artykułu oraz z art. 67 właściwe organy niezwłocznie powiadamiają:

a) Komisję;

b) właściwe organy pozostałych państw członkowskich;

c) organy celne;

d) właściwe organy państwa trzeciego pochodzenia; oraz

e) podmiot odpowiedzialny za przesyłkę.

Powiadomienia dokonuje się za pośrednictwem systemu IMSOC.

6. Jeżeli przesyłka zwierząt lub towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1, nie zostaje zgłoszona do kontroli urzędowych, o których mowa w tym przepisie, lub nie zostaje zgłoszona zgodnie z wymogami określonymi w art. 50 ust. 1 i 3, art. 56 ust. 1, 3 i 4, ani z zasadami przyjętymi na podstawie art. 48, art. 49 ust. 4, art. 51, art. 53 ust. 1 i art. 58, właściwe organy nakazują, aby taka przesyłka została zatrzymana lub wycofana od użytkowników oraz niezwłocznie poddana urzędowemu zatrzymaniu.

Do tego rodzaju przesyłek zastosowanie mają ust. 1, 3 i 5 niniejszego artykułu.

7. Środki, o których mowa w niniejszym artykule, są stosowane na koszt podmiotu odpowiedzialnego za przesyłkę.

Artykuł  67

Środki podejmowane w stosunku do stwarzających ryzyko zwierząt lub towarów wprowadzanych na terytorium Unii z państw trzecich

W przypadkach, w których kontrole urzędowe wykażą, że przesyłka zwierząt lub towarów stwarza ryzyko dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt, lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska, przesyłka taka jest odizolowywana lub poddawana kwarantannie, zaś należące do niej zwierzęta - trzymane, doglądane lub poddawane zabiegom w odpowiednich warunkach w oczekiwaniu na dalszą decyzję.

Właściwe organy poddają daną przesyłkę urzędowemu zatrzymaniu i niezwłocznie nakazują podmiotowi odpowiedzialnemu za daną przesyłkę, by:

a) zniszczył przesyłkę zgodnie z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, wprowadzając wszelkie środki konieczne do ochrony zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt lub środowiska, a w odniesieniu do żywych zwierząt w szczególności z przepisami, które mają zaoszczędzić zwierzętom możliwego do uniknięcia bólu, dystresu lub cierpienia; lub

b) poddał przesyłkę szczególnemu traktowaniu zgodnie z art. 71 ust. 1 i 2.

Środki, o których mowa w niniejszym artykule, są stosowane na koszt podmiotu odpowiedzialnego za przesyłkę.

Artykuł  68

Działania następcze w stosunku do decyzji podjętych w związku z przesyłkami niezgodnymi wprowadzanymi na terytorium Unii z państw trzecich

1. Właściwe organy:

a) unieważniają świadectwa urzędowe i, w zależności od przypadku, inne stosowne dokumenty towarzyszące przesyłkom, które objęto środkami na podstawie art. 66 ust. 3 i 6 oraz art. 67; oraz

b) współpracują zgodnie z art. 102-108 w celu wprowadzenia dalszych środków koniecznych do zapewnienia, by nie było możliwe ponowne wprowadzenie do Unii przesyłek, których wprowadzenia odmówiono zgodnie z art. 66 ust. 1.

2. Właściwe organy w państwie członkowskim, w którym przeprowadzono kontrole urzędowe, nadzorują stosowanie środków nakazanych zgodnie z art. 66 ust. 3 i 6 oraz art. 67 w celu zapewnienia, by podczas stosowania takich środków lub w oczekiwaniu na ich zastosowanie, przesyłka nie powodowała wystąpienia niepożądanych skutków dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt lub dla środowiska.

W stosownych przypadkach stosowanie takich środków realizuje się pod nadzorem właściwych organów innego państwa członkowskiego.

Artykuł  69

Niezastosowanie przez podmiot środków nakazanych przez właściwe organy

1. Podmiot odpowiedzialny za przesyłkę niezwłocznie realizuje wszelkie środki nakazane przez właściwe organy zgodnie z art. 66 ust. 3 i 6 oraz art. 67 i najpóźniej w ciągu 60 dni od dnia, w którym właściwe organy powiadomiły dany podmiot o swojej decyzji zgodnie z art. 66 ust. 5. Właściwy organ może wyznaczyć okres krótszy niż 60 dni.

2. Jeżeli po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1, dany podmiot nie podejmie działania, właściwe organy nakazują:

a) zniszczenie przesyłki lub zastosowanie wobec niej innego stosownego środka;

b) w przypadkach, o których mowa w art. 67, zniszczenie przesyłki w odpowiednich obiektach zlokalizowanych jak najbliżej punktu kontroli granicznej z uwzględnieniem wszelkich środków koniecznych do ochrony zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt lub środowiska.

3. Właściwe organy mogą przedłużyć okres, o którym mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, o czas niezbędny do uzyskania wyników drugiej ekspertyzy, o której mowa w art. 35, pod warunkiem że nie będzie to miało niepożądanych skutków dla zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, dobrostanu zwierząt lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska.

4. Środki, o których mowa w niniejszym artykule, są stosowane na koszt podmiotu odpowiedzialnego za przesyłkę.

Artykuł  70

Spójność w stosowaniu art. 66, 67 i 68

Komisja w drodze aktów wykonawczych przyjmuje przepisy mające na celu zapewnienie spójności we wszystkich punktach kontroli granicznej, o których mowa w art. 59 ust. 1, i punktach kontroli, o których mowa w art. 53 ust. 1 lit. a), pod względem podejmowanych przez właściwe organy decyzji i środków oraz wydawanych przez nie nakazów zgodnie z art. 66, 67 i 68, których mają przestrzegać właściwe organy podczas reagowania na powszechne lub powtarzające się przypadki niezgodności lub ryzyka. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Artykuł  71

Szczególne traktowanie przesyłek

1. Szczególne traktowanie przesyłek przewidziane w art. 66 ust. 3 lit. c) i w art. 67 lit. b) może w stosownych przypadkach obejmować:

a) obróbkę i przetwarzanie, w tym w stosownych przypadkach odkażanie, z wyłączeniem rozcieńczania, tak aby przesyłka była zgodna z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub z wymogami państwa trzeciego ponownej wysyłki; lub

b) obróbkę w dowolny inny sposób odpowiednią do bezpiecznego spożycia przez zwierzęta lub ludzi bądź do celów innych niż spożycie przez zwierzęta lub ludzi.

2. Szczególne traktowanie, o którym mowa w ust. 1:

a) jest przeprowadzane w sposób skuteczny i zapewnia wyeliminowanie wszelkiego ryzyka dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin bądź dobrostanu zwierząt lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska;

b) jest dokumentowane i przeprowadzane pod kontrolą właściwych organów lub, w stosownych przypadkach, za obopólną zgodą - pod kontrolą właściwych organów innego państwa członkowskiego; oraz

c) spełnia wymogi określone w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do wymogów i warunków, zgodnie z którymi ma odbywać się szczególne traktowanie przewidziane w ust. 1 niniejszego artykułu.

W przypadku braku przepisów przyjętych w drodze aktów delegowanych takie szczególne traktowanie przeprowadzane jest zgodnie z prawem krajowym.

Artykuł  72

Ponowna wysyłka przesyłek

1. Właściwe organy zezwalają na ponowne wysyłanie przesyłek, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) miejsce przeznaczenia uzgodniono z podmiotem odpowiedzialnym za przesyłkę;

b) podmiot odpowiedzialny za przesyłkę poinformował na piśmie właściwe organy państwa członkowskiego, że właściwe organy państwa trzeciego pochodzenia lub państwa trzeciego przeznaczenia - jeżeli są one inne - zostały poinformowane o powodach i okolicznościach odmowy wprowadzenia na terytorium Unii danej przesyłki zwierząt lub towarów;

c) w przypadku gdy państwo trzecie przeznaczenia nie jest państwem trzecim pochodzenia - podmiot otrzymał zgodę właściwych organów tego trzeciego państwa przeznaczenia, a te właściwe organy powiadomiły właściwe organy państwa członkowskiego o swojej gotowości do przyjęcia przesyłki; oraz

d) w przypadku przesyłek zwierząt ponowne wysłanie jest zgodne z wymogami dotyczącymi dobrostanu zwierząt.

2. Warunki określone w ust. 1 lit. b) i c) niniejszego artykułu nie mają zastosowania do przesyłek towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1 lit. c).

Sekcja  IV

Zatwierdzanie kontroli przedwywozowych

Artykuł  73

Zatwierdzanie kontroli przedwywozowych przeprowadzanych przez państwa trzecie

1. Komisja w drodze aktów wykonawczych może zatwierdzać, na wniosek państwa trzeciego, określone kontrole przedwywozowe, które przeprowadza państwo trzecie w odniesieniu do przesyłek zwierząt i towarów przed wywozem do Unii w celu zweryfikowania, czy wywożone przesyłki spełniają wymogi zawarte w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2. Takie zatwierdzenie ma zastosowanie wyłącznie do przesyłek pochodzących z danego państwa trzeciego i może być udzielone w odniesieniu do jednej lub większej liczby kategorii zwierząt lub towarów. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

2. Zatwierdzenie przewidziane w ust. 1 określa:

a) maksymalną częstotliwość kontroli urzędowych, jakie mają zostać przeprowadzone przez właściwe organy państwa członkowskiego podczas wprowadzania przesyłek na terytorium Unii, jeżeli nie istnieje powód do podejrzewania niezgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub nieuczciwych lub oszukańczych praktyk;

b) świadectwa urzędowe, które muszą towarzyszyć przesyłkom wprowadzanym na terytorium Unii;

c) wzór świadectw, o których mowa w lit. b);

d) właściwe organy państwa trzeciego, pod których nadzorem muszą być przeprowadzane kontrole przedwywozowe; oraz

e) w stosownych przypadkach jednostki upoważnione, którym takie właściwe organy mogą przekazać niektóre zadania. Tego rodzaju upoważnienie może zostać zatwierdzone jedynie po spełnieniu kryteriów określonych w art. 28-33 lub równoważnych warunków.

3. Zatwierdzenia przewidzianego w ust. 1 niniejszego artykułu można udzielić państwu trzeciemu jedynie w przypadku, gdy dostępne dowody oraz - w stosownych przypadkach - kontrola Komisji przeprowadzona zgodnie z art. 120 wykażą, iż system kontroli urzędowych w danym państwie trzecim jest w stanie zapewnić, że:

a) przesyłki zwierząt lub towarów wywożone do Unii spełniają wymogi zawarte w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub równoważne wymogi; oraz

b) kontrole urzędowe przeprowadzane w państwie trzecim przed wysłaniem do Unii są wystarczająco skuteczne, aby mogły zastąpić lub ograniczyć częstotliwość kontroli dokumentacji, kontroli identyfikacyjnych i kontroli bezpośrednich określonych w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2.

4. Właściwe organy lub jednostka upoważniona określona w zatwierdzeniu:

a) są odpowiedzialne za kontakty z Unią; oraz

b) zapewniają, by każdej kontrolowanej przesyłce towarzyszyły świadectwa urzędowe, o których mowa w ust. 2 lit. b).

5. Komisja w drodze aktów wykonawczych określa szczegółowe zasady i kryteria zatwierdzania kontroli przedwywozowych przeprowadzanych przez państwa trzecie zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu i kontroli urzędowych przeprowadzanych przez właściwe organy państw członkowskich w odniesieniu do zwierząt i towarów objętych zatwierdzeniem, o którym mowa w tym ustępie. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Artykuł  74

Niezgodność z zatwierdzeniem kontroli przedwywozowych przeprowadzanych przez państwa trzecie i wycofanie takiego zatwierdzenia

1. Gdy kontrole urzędowe przesyłek zwierząt i towarów należących do kategorii, w odniesieniu do których zatwierdzono określone kontrole przedwywozowe zgodnie z art. 73 ust. 1, wykazują poważne i powtarzające się przypadki niezgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, państwa członkowskie niezwłocznie:

a) ubiegają się o pomoc administracyjną zgodnie z procedurami określonymi w art. 102-108 oraz w uzupełnieniu powiadamiają Komisję i pozostałe państwa członkowskie oraz zainteresowane podmioty poprzez system IMSOC; oraz

b) zwiększają liczbę kontroli urzędowych przesyłek z danego państwa trzeciego oraz, gdy jest to konieczne w celu umożliwienia prawidłowego analitycznego zbadania sytuacji, zachowują odpowiednią liczbę próbek i przechowują je w odpowiednich warunkach.

2. Komisja może w drodze aktów wykonawczych wycofać zatwierdzenie przewidziane w art. 73 ust. 1, jeżeli w wyniku kontroli urzędowych, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, wykryto przesłanki, by sądzić, że wymogi określone w art. 73 ust. 3 i 4 nie są już spełniane. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Sekcja  V

Współpraca między organami w odniesieniu do przesyłek z państw trzecich

Artykuł  75

Współpraca między organami w odniesieniu do przesyłek wprowadzanych na terytorium Unii z państw trzecich

1. Właściwe organy, organy celne i inne organy państw członkowskich zajmujące się zwierzętami i towarami wprowadzanymi na teren Unii współpracują ściśle w celu zapewnienia, by kontrole urzędowe przesyłek zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii były przeprowadzane zgodnie z wymogami niniejszego rozporządzenia.

W tym celu właściwe organy, organy celne i inne organy:

a) zapewniają wzajemny dostęp do informacji, które są konieczne dla organizacji i przeprowadzania odpowiednich czynności realizowanych w odniesieniu do zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii; oraz

b) zapewniają terminową wymianę takich informacji, w tym drogą elektroniczną.

2. Komisja w drodze aktów wykonawczych przyjmuje przepisy dotyczące jednolitych rozwiązań w zakresie współpracy, jakie muszą wdrożyć właściwe organy, organy celne i inne organy, o których mowa w ust. 1, w celu zapewnienia:

a) dostępu właściwych organów do informacji niezbędnych do natychmiastowej i kompletnej identyfikacji przesyłek zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii, które podlegają kontrolom urzędowym w punkcie kontroli granicznej zgodnie z art. 47 ust. 1;

b) wzajemnej aktualizacji - poprzez wymianę informacji lub synchronizację stosownych zestawów danych - informacji zgromadzonych przez właściwe organy, organy celne i inne organy w odniesieniu do przesyłek zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii; oraz

c) szybkiego informowania o decyzjach podejmowanych przez takie organy na podstawie informacji, o których mowa w lit. a) i b).

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Artykuł  76

Współpraca między organami w odniesieniu do przesyłek niepodlegających określonym kontrolom na granicach

1. Ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu stosuje się w przypadku przesyłek zwierząt i towarów innych niż podlegające kontrolom przy wprowadzaniu na terytorium Unii zgodnie z art. 47 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do których dokonano zgłoszenia celnego w celu dopuszczenia do obrotu zgodnie z art. 5 pkt 12 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 i art. 158-202 tego rozporządzenia.

2. Organy celne zawieszają dopuszczenie do obrotu, jeżeli mają podstawy sądzić, że przesyłka może stwarzać ryzyko dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska, i niezwłocznie powiadamiają właściwe organy o takim zawieszeniu.

3. Przesyłka, której dopuszczenie do obrotu zawieszono na mocy ust. 2, zostaje dopuszczona, jeżeli w ciągu trzech dni roboczych od zawieszenia dopuszczenia właściwe organy nie zażądają, aby organy celne kontynuowały zawieszenie, lub jeżeli poinformują organy celne o braku ryzyka.

4. W przypadku uznania przez właściwe organy, że istnieje ryzyko dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska:

a) 72  zwracają się one do organów celnych, aby nie dopuszczały przesyłki do obrotu i aby na fakturze handlowej towarzyszącej przesyłce i każdym innym właściwym dokumencie towarzyszącym lub w stosownych odpowiednikach elektronicznych umieszczały następujące oświadczenie:

"Produkt stwarza ryzyko - brak zezwolenia na dopuszczenie do obrotu - rozporządzenie (UE) 2017/625";

b) nie zezwala się na inną procedurę celną bez zgody właściwych organów; oraz

c) zastosowanie mają art. 66 ust. 1, 3, 5 i 6, art. 67, 68, 69, art. 71 ust. 1 i 2 oraz art. 72 ust. 1 i 2.

5. W przypadku przesyłek zwierząt i towarów innych niż podlegające kontrolom przy wprowadzaniu na terytorium Unii zgodnie z art. 47 ust. 1, w odniesieniu do których nie dokonano zgłoszenia celnego w celu dopuszczenia do obrotu, organy celne przekazują wszystkie odpowiednie informacje organom celnym w państwach członkowskich ostatecznego przeznaczenia, jeżeli mają podstawy, aby uważać, że przesyłka może stwarzać ryzyko dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska.

Sekcja  VI

Środki szczególne

Artykuł  77

Przepisy dotyczące określonych kontroli urzędowych i środków, jakie mają zostać wprowadzone w wyniku przeprowadzenia takich kontroli

1. Komisja przyjmuje zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, akty delegowane dotyczące przepisów w zakresie przeprowadzania określonych kontroli urzędowych i środków w przypadkach niezgodności w celu uwzględnienia szczególnych cech następujących kategorii zwierząt i towarów lub sposobów i środków ich transportu:

a) przesyłki świeżych produktów rybołówstwa wyładowywanych bezpośrednio w portach wyznaczonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 ⁷³  ze statku rybackiego pływającego pod banderą państwa trzeciego;

b) przesyłki nieoskórowanej, pokrytej futrem dziczyzny;

c) przesyłki towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1 lit. b), dostarczanych, przechowywanych lub nie w specjalnie zatwierdzonym składzie wolnocłowym lub składzie celnym lub w wolnych obszarach celnych, na statki opuszczające Unię oraz przeznaczonych na zaopatrzenie statku lub do spożycia przez załogę i pasażerów;

d) drewniane materiały opakowaniowe;

e) pasza towarzysząca zwierzętom przeznaczona do karmienia tych zwierząt;

f) zwierzęta i towary zamówione na podstawie umowy sprzedaży zawartej na odległość i dostarczone z państwa trzeciego na adres w Unii oraz wymogi dotyczące powiadamiania konieczne, aby umożliwić właściwe przeprowadzenie kontroli urzędowych;

g) produkty roślinne, które ze względu na kolejne miejsce przeznaczenia mogą stwarzać ryzyko rozprzestrzeniania zakaźnych lub zaraźliwych chorób zwierząt;

h) przesyłki zwierząt i towarów należących do kategorii, o których mowa w art. 47 ust. 1 lit. a), b) i c), pochodzące z Unii i wracające do niej w wyniku odmowy wprowadzenia w państwie trzecim;

i) towary wprowadzane na terytorium Unii luzem z państwa trzeciego, niezależnie od tego, czy wszystkie pochodzą z tego państwa trzeciego;

j) przesyłki towarów, o których mowa w art. 47 ust. 1, pochodzących z terytorium Chorwacji i przewożonych przez terytorium Bośni i Hercegowiny w Neum ("korytarz Neum") przed ponownym wprowadzeniem na terytorium Chorwacji przez miejsca wprowadzenia w Klek lub Zaton Doli;

k) zwierzęta i towary objęte wyłączeniem z zakresu art. 47 zgodnie z art. 48.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, aktów delegowanych dotyczących warunków monitorowania transportu i przybycia przesyłek niektórych zwierząt i towarów od punktu kontroli granicznej przybycia do zakładu w miejscu przeznaczenia w Unii, do punktu kontroli granicznej w miejscu przeznaczenia lub do punktu kontroli granicznej wywozu.

3. Komisja może w drodze aktów wykonawczych przyjąć przepisy dotyczące:

a) wzorów świadectw urzędowych i przepisów dotyczących wydawania takich świadectw; oraz

b) formatu dokumentów, które muszą towarzyszyć kategoriom zwierząt lub towarów, o których mowa w ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

ROZDZIAŁ  VI

Finansowanie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych

Artykuł  78

Przepisy ogólne

1. Państwa członkowskie zapewniają dostępność odpowiednich zasobów finansowych pozwalających na zatrudnienie pracowników oraz zapewnienie innych zasobów niezbędnych właściwym organom do realizacji kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi.

2. Niniejszy rozdział ma również zastosowanie w przypadku przekazania określonych zadań realizowanych w ramach kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych zgodnie z art. 28 i art. 31.

Artykuł  79

Obowiązkowe opłaty lub należności

1. Właściwe organy pobierają opłaty lub należności za kontrole urzędowe przeprowadzone w odniesieniu do czynności, o których mowa w załączniku IV rozdział II, i w odniesieniu do zwierząt i towarów, o których mowa w art. 47 ust. 1 lit. a), b) i c), w punktach kontroli granicznej lub w punktach kontroli, o których mowa w art. 53 ust. 1 lit. a):

a) na poziomie kosztów obliczonych zgodnie z art. 82 ust. 1; lub

b) w wysokości przewidzianej w załączniku IV.

2. Właściwe organy pobierają opłaty lub należności w celu odzyskania kosztów, jakie ponoszą w związku z:

a) kontrolami urzędowymi przeprowadzanymi w odniesieniu do zwierząt i towarów, o których mowa w art. 47 ust. 1 lit. d), e) i f);

b) kontrolami urzędowymi przeprowadzanymi na wniosek podmiotu w celu uzyskania zatwierdzenia, o którym mowa w art. 10 rozporządzenia (WE) nr 183/2005;

c) kontrolami urzędowymi, które pierwotnie nie były zaplanowane; oraz:

(i) 74  które okazały się konieczne w wyniku wykrycia niezgodności podczas kontroli urzędowej przeprowadzanej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem u tego samego podmiotu; oraz

(ii) przeprowadzonych w celu oceny stopnia i wpływu niezgodności lub sprawdzenia, czy niezgodność została usunięta.

3. Niezależnie od ust. 1 i 2 państwa członkowskie mogą, w odniesieniu do działań, o których mowa w załączniku IV rozdział II, w obiektywny i niedyskryminacyjny sposób zmniejszyć kwotę opłat lub należności, uwzględniając:

a) interes podmiotów o małej wydajności;

b) tradycyjne metody stosowane w produkcji, przetwarzaniu i dystrybucji;

c) potrzeby podmiotów znajdujących się w regionach o szczególnych ograniczeniach geograficznych; oraz

d) historię zgodności podmiotów ze odpowiednimi przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, potwierdzoną kontrolami urzędowymi.

4. Państwa członkowskie mogą postanowić, że opłaty i należności obliczane zgodnie z art. 82 ust. 1 lit. b) nie są pobierane poniżej kwoty, przy której - uwzględniając koszty pobierania i ogólny spodziewany dochód z opłat i należności - pobieranie tej opłaty lub należności byłoby nieopłacalne.

5. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu zweryfikowania zgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. i) i j).

Artykuł  80

Opłaty lub należności

Państwa członkowskie mogą pobierać opłaty lub należności w celu pokrycia kosztów kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych inne niż opłaty i należności, o których mowa w art. 79, o ile nie jest to zakazane przepisami mającymi zastosowanie w obszarach regulowanych przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł  81

Koszty

Opłaty lub należności, które mają być pobierane zgodnie z art. 79 ust. 1 lit. a) i art. 79 ust. 2, określa się na podstawie następujących kosztów, w zakresie w jakim wynikają one z danych kontroli urzędowych:

a) wynagrodzeń pracowników, w tym pracowników pomocniczych i administracyjnych, zaangażowanych w przeprowadzanie kontroli urzędowych, kosztów ich zabezpieczenia społecznego, emerytalnego i ubezpieczenia;

b) kosztów pomieszczeń i wyposażenia, w tym kosztów konserwacji i ubezpieczenia oraz innych powiązanych kosztów;

c) kosztów materiałów eksploatacyjnych i narzędzi;

d) kosztów usług, którymi jednostki upoważnione obciążają właściwe organy w związku z kontrolami urzędowymi przekazanymi do wykonania jednostkom upoważnionym;

e) kosztów szkolenia pracowników, o których mowa w lit. a), z wyłączeniem szkoleń koniecznych do uzyskania kwalifikacji niezbędnych, aby być zatrudnionym przez właściwe organy;

f) kosztów podróży pracowników, o których mowa w lit. a), i związanych z nimi kosztów utrzymania;

g) kosztów pobierania próbek oraz laboratoryjnych analiz, badań i diagnostyki naliczanych przez laboratoria urzędowe za wykonanie tych zadań.

Artykuł  82

Obliczanie opłat lub należności

1. Opłaty lub należności pobierane zgodnie z art. 79 ust. 1 lit. a) i art. 79 ust. 2 określa się na podstawie jednej z następujących metod obliczania lub kombinacji tych metod:

a) ustala się jako stawkę zryczałtowaną na podstawie całkowitych kosztów kontroli urzędowych poniesionych przez właściwe organy w danym okresie i stosuje wobec wszystkich podmiotów, niezależnie od tego, czy w okresie referencyjnym w odniesieniu do każdego obciążonego opłatą podmiotu jest przeprowadzana kontrola urzędowa; przy ustalaniu poziomu opłat nakładanych na każdy sektor, działalność i kategorię podmiotów właściwe organy uwzględniają wpływ danego rodzaju i rozmiaru działalności oraz odpowiednich czynników ryzyka na rozkład całkowitych kosztów takich kontroli urzędowych; lub

b) oblicza się je na podstawie faktycznych kosztów poszczególnych kontroli urzędowych i stosuje się wobec podmiotów podlegających takiej kontroli urzędowej.

2. Koszty podróży, o których mowa w art. 81 lit. f), uwzględnia się przy obliczaniu opłat lub należności, o których mowa w art. 79 ust. 1 lit. a) i art. 79 ust. 2, w sposób niedyskryminujący podmiotów ze względu na odległość ich obiektów od siedziby właściwych organów.

3. Jeżeli opłaty lub należności oblicza się zgodnie z ust. 1 lit. a), opłaty lub należności pobierane przez właściwe organy nie przekraczają całkowitych kosztów poniesionych w związku z kontrolami urzędowymi przeprowadzanymi w okresie, o którym mowa w tym ustępie.

4. Jeżeli opłaty lub należności oblicza się zgodnie z ust. 1 lit. b), nie przekraczają one faktycznych kosztów przeprowadzonej kontroli urzędowej.

Artykuł  83

Pobieranie i stosowanie opłat lub należności

1. Od podmiotu pobiera się opłatę lub należność za kontrolę urzędową oraz za inne czynności urzędowe wykonywane na podstawie zażalenia jedynie w przypadkach, gdy ta kontrola potwierdzi niezgodność.

2. Opłaty lub należności pobierane zgodnie z art. 79 i art. 80 nie są bezpośrednio ani pośrednio zwracane, chyba że zostały pobrane nienależnie.

3. Państwa członkowskie mogą postanowić, że opłaty i należności są pobierane przez inne organy niż właściwe organy lub przez jednostki upoważnione.

Artykuł  84

Wniesienie opłat lub należności

1. Właściwe organy zapewniają, by podmioty, na wniosek, otrzymywały potwierdzenie wniesienia opłat lub należności w przypadku gdy podmiot nie ma innego dostępu do takiego potwierdzenia.

2. Opłaty lub należności pobierane zgodnie z art. 79 ust. 1 są uiszczane przez podmiot odpowiedzialny za przesyłkę lub jego przedstawiciela.

Artykuł  85

Przejrzystość

1. Państwa członkowskie zapewniają wysoki poziom przejrzystości w odniesieniu do:

a) opłat lub należności przewidzianych w art. 79 ust. 1 lit. a) i art. 79 ust. 2 oraz w art. 80, w szczególności w zakresie:

(i) metody i danych wykorzystanych do ustalenia wysokości tych opłat lub należności;

(ii) kwoty opłat lub należności stosowanych w odniesieniu do każdej kategorii podmiotów i do każdej kategorii kontroli urzędowych lub innych czynności urzędowych;

(iii) zestawienia kosztów, o którym mowa w art. 81;

b) określenia organów lub jednostek odpowiedzialnych za pobieranie opłat lub należności.

2. Każdy właściwy organ podaje do wiadomości publicznej za każdy okres referencyjny informacje, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz koszty ponoszone przez właściwy organ, za które wnoszone są opłaty lub należności zgodnie z art. 79 ust. 1 lit. a) i art. 79 ust. 2 oraz art. 80.

3. Państwa członkowskie konsultują się ze stosownymi zainteresowanymi stronami w kwestii ogólnych metod stosowanych do obliczania opłat lub należności przewidzianych w art. 79 ust. 1 lit. a) i art. 79 ust. 2 oraz art. 80.

ROZDZIAŁ  VII

Urzędowa certyfikacja

Artykuł  86

Wymogi ogólne dotyczące urzędowej certyfikacji

1. Proces urzędowej certyfikacji prowadzi do wydania:

a) świadectw urzędowych; lub

b) poświadczeń urzędowych w przypadkach określonych, o których mowa w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2.

2. Jeżeli właściwe organy przekazują określone zadania związane z wydawaniem świadectw urzędowych lub poświadczeń urzędowych bądź z nadzorem urzędowym, o którym mowa w art. 91 ust. 1, takie przekazanie musi być zgodne z art. 28-33.

Artykuł  87

Świadectwa urzędowe

Art. 88, 89 i 90 stosuje się:

a) jeżeli przepisy, o których mowa w art. 1 ust. 2, wymagają wydania świadectwa urzędowego; oraz

b) do świadectw urzędowych, które są konieczne do celów wywozu przesyłek zwierząt i towarów do państw trzecich lub których wymaga właściwy organ państwa członkowskiego przeznaczenia od właściwego organu państwa członkowskiego wysyłki w odniesieniu do przesyłek zwierząt i towarów, które mają być wywiezione do państw trzecich.

Artykuł  88

Podpisywanie i wydawanie świadectw urzędowych

1. Świadectwa urzędowe są wydawane przez właściwe organy.

2. Właściwe organy, wyznaczają urzędników certyfikujących, którzy są upoważnieni do podpisywania świadectw urzędowych i zapewniają, by ci urzędnicy:

a) byli bezstronni i wolni od konfliktu interesów, a w szczególności nie znajdowali się w sytuacji, która bezpośrednio lub pośrednio mogłaby wpłynąć na ich zdolność bezstronnego wykonywania obowiązków służbowych w odniesieniu do przedmiotu certyfikacji; oraz

b) odbyli odpowiednie szkolenie w zakresie przepisów, z którymi zgodność jest poświadczana świadectwem urzędowym oraz w zakresie technicznej oceny zgodności z tymi przepisami, jak również stosownych przepisów niniejszego rozporządzenia.

3. Świadectwa urzędowe są podpisywane przez urzędnika certyfikującego i wydawane w oparciu o:

a) bezpośrednią znajomość przez urzędnika certyfikującego aktualnych faktów i danych istotnych dla certyfikacji, uzyskanych w drodze:

(i) kontroli urzędowej; lub

(ii) uzyskania innego świadectwa urzędowego wydanego przez właściwe organy;

b) fakty i dane istotne dla certyfikacji, potwierdzonych przez inną osobę upoważnioną do tego celu przez właściwe organy i działającą pod ich kontrolą, pod warunkiem że urzędnik certyfikujący może zweryfikować prawdziwość takich faktów i danych; lub

c) fakty i dane istotne dla certyfikacji, które uzyskano za pośrednictwem systemów kontroli należących do podmiotów, uzupełnionych i potwierdzonych wynikami regularnych kontroli urzędowych, jeżeli urzędnik certyfikujący stwierdził, że spełnione zostały warunki wydania świadectwa urzędowego.

4. Świadectwa urzędowe są podpisywane przez urzędnika certyfikującego i wydawane wyłącznie na podstawie ust. 3 lit. a) niniejszego artykułu, jeżeli wymagają tego przepisy, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł  89

Gwarancje wiarygodności świadectw urzędowych

1. Świadectwa urzędowe:

a) są opatrzone niepowtarzalnym kodem;

b) nie są podpisywane przez urzędnika certyfikującego, jeżeli są puste lub niekompletne;

c) są sporządzane w co najmniej jednym z języków urzędowych instytucji Unii rozumianym przez urzędnika certyfikującego i w stosownych przypadkach w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego przeznaczenia;

d) są zgodne z prawdą i rzetelne;

e) umożliwiają identyfikację osoby, która je podpisała, i daty wydania; oraz

f) umożliwiają łatwe zweryfikowanie powiązania między świadectwem, organem wydającym a przesyłką, partią lub pojedynczym zwierzęciem lub towarem objętym tym świadectwem.

2. Właściwe organy stosują wszelkie odpowiednie środki, aby zapobiegać wydawaniu niezgodnych z prawdą lub wprowadzających w błąd świadectw urzędowych lub nadużywaniu świadectw urzędowych.

Artykuł  90

Uprawnienia wykonawcze związane ze świadectwami urzędowymi

Komisja może w drodze aktów wykonawczych przyjąć przepisy dotyczące jednolitego stosowania art. 88 i 89 w odniesieniu do:

a) wzorów certyfikatów urzędowych i zasad wydawania takich certyfikatów, jeśli wymogi nie zostały określone w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2;

b) mechanizmów oraz rozwiązań technicznych w celu zapewnienia wydawania rzetelnych i wiarygodnych świadectw urzędowych oraz zapobiegania ryzyku oszustwa;

c) procedur postępowania w przypadkach wycofania świadectw urzędowych oraz wydawania świadectw zastępczych;

d) zasad sporządzania poświadczonych kopii świadectw urzędowych;

e) formatu dokumentów, które muszą towarzyszyć zwierzętom i towarom po przeprowadzeniu kontroli urzędowych;

f) zasad wydawania świadectw elektronicznych i stosowania podpisów elektronicznych.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Artykuł  91

Poświadczenia urzędowe

1. Jeżeli niniejsze rozporządzenie lub przepisy, o których mowa w art. 1 ust. 2, wymagają wydania poświadczenia urzędowego przez podmioty będące pod oficjalnym nadzorem właściwych organów lub przez same właściwe organy, zastosowanie mają ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu.

2. Poświadczenia urzędowe:

a) są zgodne z prawdą i rzetelne;

b) są sporządzane w co najmniej jednym z języków urzędowych instytucji Unii i, w stosownych przypadkach, w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego przeznaczenia; oraz

c) jeżeli odnoszą się do przesyłki lub partii, umożliwiają zweryfikowanie powiązania między poświadczeniem urzędowym a przesyłką lub partią.

3. Właściwe organy zapewniają, aby pracownicy przeprowadzający kontrole urzędowe w celu nadzorowania wydawania poświadczeń urzędowych lub - jeżeli poświadczenia urzędowe są wydawane przez właściwe organy - pracownicy zaangażowani w wydawanie takich poświadczeń urzędowych:

a) byli bezstronni i wolni od konfliktów interesów, a w szczególności nie znajdowali się w sytuacji, która bezpośrednio lub pośrednio mogłaby wpłynąć na ich zdolność bezstronnego wykonywania obowiązków służbowych w odniesieniu do przedmiotu certyfikacji w ramach poświadczeń urzędowych; oraz

b) odbyli odpowiednie szkolenie w zakresie:

(i) przepisów, z którymi zgodność potwierdzają poświadczenia urzędowe i w zakresie technicznej oceny zgodności z tymi przepisami;

(ii) stosownych przepisów niniejszego rozporządzenia.

4. Właściwe organy przeprowadzają regularne kontrole urzędowe w celu zweryfikowania, czy:

a) podmioty wydające poświadczenia spełniają warunki określone w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2; oraz

b) poświadczenie jest wydawane na podstawie odpowiednich, prawidłowych i możliwych do sprawdzenia faktów i danych.

⁵³ Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 1).

⁵⁴ Rozporządzenie (WE) nr 183/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 stycznia 2005 r. ustanawiające wymagania dotyczące higieny pasz (Dz.U. L 35 z 8.2.2005, s. 1).

⁵⁵ Z dniem 14 grudnia 2019 r. wprowadzono odstępstwo od stosowania art. 18 ust. 2 lit. a) zgodnie z art. 3 i 4 rozporządzenia nr (UE) 2019/624 z dnia 8 lutego 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.131.1).

⁵⁶ Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005 r. w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych (Dz.U. L 338 z 22.12.2005, s. 1).

⁵⁷ Art. 18 ust. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia nr 1756/2021 z dnia 6 października 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.357.27) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 2021 r.

⁵⁸ Art. 18 ust. 7 lit. g) zmieniona przez art. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia nr 1756/2021 z dnia 6 października 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.357.27) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 2021 r.

⁵⁹ Art. 18 ust. 8 lit. b) zmieniona przez art. 1 pkt 2 lit. c rozporządzenia nr 1756/2021 z dnia 6 października 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.357.27) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 2021 r.

⁶⁰ Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1).

⁶¹ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 649/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. dotyczące wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 60).

⁶² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1).

⁶³ Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/1375 z dnia 10 sierpnia 2015 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące urzędowych kontroli w odniesieniu do włosieni (Trichinella) w mięsie (Dz.U. L 212 z 11.8.2015, s. 7).

⁶⁴ Art. 47 ust. 1 lit. b) zmieniona przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2019/478 z dnia 14 stycznia 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.82.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 grudnia 2019 r.

⁶⁵ Art. 47 ust. 1 lit. e) zmieniona przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 1756/2021 z dnia 6 października 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.357.27) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 2021 r.

⁶⁶ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 576/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 998/2003 (Dz.U. L 178 z 28.6.2013, s. 1).

⁶⁷ Z dniem 14 grudnia 2019 r. od stosowania art. 59 ust. 3 wprowadzono odstępstwo zgodnie z art. 2 rozporządzenia nr (UE) 2019/1012 z dnia 12 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.165.4).

⁶⁸ Z dniem 14 grudnia 2019 r. od stosowania art. 59 ust. 4 wprowadzono odstępstwo zgodnie z art. 2 rozporządzenia nr (UE) 2019/1012 z dnia 12 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.165.4).

⁶⁹ Z dniem 14 grudnia 2019 r. od stosowania art. 59 ust. 5 wprowadzono odstępstwo zgodnie z art. 2 rozporządzenia nr (UE) 2019/1012 z dnia 12 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.165.4).

⁷⁰ Rozporządzenie Komisji (UE) nr 284/2011 z dnia 22 marca 2011 r. ustanawiające specjalne warunki i szczegółowe procedury dotyczące przywozu przyborów kuchennych z tworzyw poliamidowych i melaminowych pochodzących lub wysłanych z Chińskiej Republiki Ludowej i Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong (Dz.U. L 77 z 23.3.2011, s. 25).

⁷¹ Z dniem 14 grudnia 2019 r. od stosowania art. 64 ust. 1 wprowadzono odstępstwo zgodnie z art. 2 rozporządzenia nr (UE) 2019/1012 z dnia 12 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.165.4).

⁷² Art. 76 ust. 4 lit. a) zmieniona przez pkt 1 sprostowania z dnia 24 maja 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.137.40).

⁷³ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1936/2001 i (WE) nr 601/2004 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1093/94 i (WE) nr 1447/1999 (Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1).

⁷⁴ Art. 79 ust. 2 lit. c) pkt i) zmieniony przez sprostowanie z dnia 9 grudnia 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.317.114).