Rozporządzenie 391/2001 zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 3030/93 w sprawie wspólnych reguł przywozu niektórych wyrobów włókienniczych z państw trzecich

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2001.58.3

Akt jednorazowy

Wersja od: 28 lutego 2001 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 391/2001

z dnia 26 lutego 2001 r.

zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 3030/93 w sprawie wspólnych reguł przywozu niektórych wyrobów włókienniczych z państw trzecich

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wyroby włókiennicze, przywożone bez ważnego zezwolenia na przywóz, są niekiedy przejmowane w posiadanie przez właściwe władze Państw Członkowskich, w szczególności w przypadku postępowania upadłościowego lub podobnych procedur. W takich przypadkach powinno się zezwolić Państwu Członkowskiemu, w szczególnych okolicznościach, na wystąpienie z wnioskiem o zbycie tych wyrobów we Wspólnocie.

(2) Rozporządzenie (EWG) nr 3030/93⁽¹⁾ przewiduje system podwójnej kontroli, polegający na wydawaniu, w formie papierowej, pozwoleń na wywóz i przywóz. W świetle postępu technicznego, właściwe jest, aby przewidzieć możliwość przekazywania niezbędnych informacji w formie elektronicznej.

(3) Powinno się zezwolić Państwom Członkowskim na rozszerzanie okresu ważności zezwoleń na przywóz na dwa okresy trzymiesięczne, zamiast jednego okresu.

(4) Przepisy dotyczące systemu podwójnej kontroli w odniesieniu do wyrobów objętych nadzorem powinny stwarzać takie same możliwości rozszerzania okresów ważności zezwoleń na przywóz, jak te, które dotyczą systemu podwójnej kontroli do celów zarządzania limitami ilościowymi.

(5) Jeżeli towary są objęte pojedynczym pozwoleniem na przywóz i są sklasyfikowane w tej samej kategorii, oraz są dostarczane w ramach przepływu handlowego między tym samym eksporterem i tym samym importerem, należy umożliwić przedstawianie pojedynczego świadectwa pochodzenia obejmującego więcej niż jedną przesyłkę towarów.

(6) Należy przyjąć, zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r., ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji⁽²⁾, środki niezbędne do wykonania rozporządzenia (EWG) nr 3030/93.

(7) Należy wyjaśnić, że przyznawanie kwot dodatkowych przewidzianych w kolumnie 9 załącznika VIII podlega procedurze komitetu regulacyjnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

W rozporządzeniu (EWG) nr 3030/93 wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 dodaje się ustęp w brzmieniu:

"8. Na wniosek zainteresowanego Państwa Członkowskiego, wyroby włókiennicze znajdujące się w posiadaniu właściwych władz tego Państwa Członkowskiego, w szczególności w przypadku postępowania upadłościowego lub podobnych procedur, w stosunku do których brak już jest ważnego zezwolenia na przywóz, mogą być dopuszczone do swobodnego obrotu zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 ust. 2.";

2) w art. 12 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

"5. Właściwe władze notyfikują Komisji, niezwłocznie po powiadomieniu o każdej kwocie niewykorzystanej w okresie ważności zezwolenia na przywóz albo w chwili jego wygaśnięcia. Takie niewykorzystane kwoty są automatycznie przenoszone do pozostałych kwot całkowitego wspólnotowego limitu ilościowego, dla każdej kategorii wyrobu i każdego z zainteresowanych państw trzecich";

3) w art. 16 ust. 1 wyrazy "art. 17 ust. 5" zastępuje się "art. 17a".

4) artykuł 17 zastępuje się artykułami w brzmieniu:

"Artykuł 17

Komitet ds. Wyrobów Włókienniczych

1. Komisja jest wspomagana przez komitet (zwany dalej »Komitetem ds. Wyrobów Włókienniczych«).

2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu, zastosowanie mają art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet ds. Wyrobów Włókienniczych uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 17a

Przewodniczący może, z własnej inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela jednego z Państw Członkowskich, zasięgać opinii Komitetu ds. Wyrobów Włókienniczych na temat każdej innej sprawy dotyczącej działania lub stosowania niniejszego rozporządzenia.";

5) w załącznikach III i VIII wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dniu jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 26 lutego 2001 r.

	W imieniu Rady
	A. LINDH
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 275 z 8.11.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2474/2000 (Dz.U. L 286 z 11.11.2000, str. 1).

⁽²⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

ZAŁĄCZNIK

1. W załączniku III wprowadza się następujące zmiany:

a) w art. 11 dodaje się ustęp w brzmieniu:

"3. Jeżeli kraj dostawca zawarł ze Wspólnotą porozumienie administracyjne dotyczące elektronicznego wydawania pozwoleń, odpowiednie informacje mogą być przekazywane drogą elektroniczną w celu zastąpienia wydawania pozwoleń na przywóz w formie papierowej.";

b) w art. 12 dodaje się ustęp w brzmieniu:

"4. Jeżeli kraj - dostawca zawarł ze Wspólnotą porozumienie administracyjne dotyczące elektronicznego wydawania pozwoleń, odpowiednie informacje mogą być przekazywane drogą elektroniczną i zastąpią one wzory określone w ust. 1 lub 2.";

c) w art. 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Pozwolenia na przywóz są ważne przez okres sześciu miesięcy od daty ich wydania. Na należycie uzasadniony wniosek importera właściwe władze Państwa Członkowskiego mogą przedłużyć okres jego ważności na dwa dalsze okresy trzymiesięczne. Takie przedłużenia są podawane do wiadomości Komisji. W wyjątkowych okolicznościach importer może wnieść wniosek o trzeci okres przedłużenia. Decyzje dotyczące takich wyjątkowych wniosków mogą być podejmowane wyłącznie na podstawie procedury ustanowionej w art. 17 ust. 2 rozporządzenia.";

d) w art. 18 dodaje się ustęp w brzmieniu:

"4. Jeżeli kraj dostawca zawarł ze Wspólnotą porozumienie administracyjne dotyczące elektronicznego wydawania pozwoleń, odpowiednie informacje mogą być przekazywane drogą elektroniczną w celu zastąpienia wydawania pozwoleń na wywóz w formie papierowej.";

e) w art. 19 dodaje się ustęp w brzmieniu:

"4. Jeżeli kraj dostawca zawarł ze Wspólnotą porozumienie administracyjne dotyczące elektronicznego wydawania pozwoleń, odpowiednie informacje mogą być przekazywane drogą elektroniczną i zastąpią one wzory określone w ust. 1 lub 2.";

f) w art. 21 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Pozwolenia na przywóz są ważne przez okres sześciu miesięcy od daty ich wydania. Na należycie uzasadniony wniosek importera właściwe władze Państwa Członkowskiego mogą przedłużyć okres jego ważności na dwa dalsze okresy trzymiesięczne. Takie przedłużenia są podawane do wiadomości Komisji. W wyjątkowych okolicznościach importer może złożyć wniosek o trzeci okres przedłużenia. Decyzje dotyczące takich wyjątkowych wniosków mogą być podejmowane wyłącznie na podstawie procedury procedurą ustanowionej w art. 17 ust. 2 rozporządzenia.";

g) w art. 28 dodaje się ustęp w brzmieniu:

"7. Na wniosek importera, organy celne Państw Członkowskich mogą zaakceptować pojedyncze świadectwo pochodzenia odnoszące się do więcej niż jednej przesyłki, jeżeli towary:

a) stanowią przedmiot pojedynczego pozwolenia na wywóz;

b) są sklasyfikowane w tej samej kategorii;

c) pochodzą wyłącznie od tego samego eksportera, są przeznaczone dla tego samego importera; oraz

d) są przedmiotem formalności związanych z wejściem, dokonywanych w tym samym urzędzie celnym we Wspólnocie.

Procedura ta jest stosowana dla tego samego okresu ważności, co okres ważności zezwolenia na przywóz, włącznie ze wszystkimi kolejnymi przedłużeniami tego okresu.

Nie naruszając lit. d), jeżeli po dokonaniu przywozu pierwszej przesyłki, zachodzi potrzeba odprawienia pozostałych towarów w urzędzie celnym innym, niż urząd celny, w którym przestawiono oryginalne świadectwo pochodzenia, na pisemny wniosek importera, pierwszy urząd celny może wydać jedno lub kilka zastępczych świadectw pochodzenia, odpowiadających kwotom pozostałym z oryginalnego świadectwa. Specyfikacje świadectwa zastępczego są identyczne ze specyfikacjami świadectwa oryginalnego. Świadectwo zastępcze jest traktowane jako ostateczne świadectwo pochodzenia dla wyrobów, których dotyczy."

2. W załączniku VIII pod "Dodatkowe warunki" (kolumna 9), w każdym przypadku występowania, zdanie "Po konsultacjach przewidzianych art. 16 możliwe jest przeniesienie dalszych kwot" zastępuje się zdaniem:

"Dalsze kwoty mogą być dopuszczone przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 17 ust. 2."