Rozporządzenie 1408/2013 w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2013.352.9

Akt obowiązujący

Wersja od: 25 października 2023 r.

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1408/2013

z dnia 18 grudnia 2013 r.

w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 108 ust. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 994/98 z dnia 7 maja 1998 r. dotyczące stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do niektórych kategorii horyzontalnej pomocy państwa ¹ ,

po opublikowaniu projektu niniejszego rozporządzenia ² ,

po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Pomocy Państwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Jeżeli finansowanie przez państwo spełnia kryteria określone w art. 107 ust. 1 Traktatu, stanowi pomoc państwa i zgodnie z art. 108 ust. 3 Traktatu powinno zostać zgłoszone do Komisji. Jednakże na podstawie art. 109 Traktatu Rada może określić kategorie pomocy, które są zwolnione z wymogu zgłoszenia. Zgodnie z art. 108 ust. 4 Traktatu Komisja może przyjąć rozporządzenia dotyczące takich kategorii pomocy państwa. Rozporządzeniem (WE) nr 994/98 Rada postanowiła, zgodnie z art. 109 Traktatu, że pomoc de minimis może stanowić jedną z takich kategorii. Na tej podstawie uznaje się, że pomoc de minimis, czyli pomoc przyznana jednemu przedsiębiorstwu w danym okresie, która nie przekracza pewnej określonej kwoty, nie spełnia wszystkich kryteriów określonych w art. 107 ust. 1 Traktatu i w związku z tym nie podlega procedurze zgłoszenia.

(2) Komisja w licznych decyzjach wyjaśniała pojęcie pomocy w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu. Komisja określiła również kierunki swoich działań w odniesieniu do pułapu de minimis, poniżej którego można uznać, że art. 107 ust. 1 nie ma zastosowania, najpierw w zawiadomieniu w sprawie stosowania zasady de minimis do pomocy państwa ³ , a następnie w rozporządzeniach Komisji (WE) nr 69/2001 ⁴  i (WE) nr 1998/2006 ⁵ . Ze względu na specjalne zasady stosowane w sektorze rolnym oraz ze względu na ryzyko, że nawet niskie kwoty pomocy mogłyby spełniać kryteria określone w art. 107 ust. 1 Traktatu, sektor rolny lub jego części wyłączono z zakresu powyższych rozporządzeń. Komisja przyjęła już szereg rozporządzeń określających zasady dotyczące pomocy de minimis przyznawanej w sektorze rolnym; ostatnim z tych rozporządzeń było rozporządzenie (WE) nr 1535/2007 ⁶ . W świetle doświadczenia zdobytego podczas stosowania rozporządzenia (WE) nr 1535/2007 należy dokonać przeglądu niektórych warunków określonych w tym rozporządzeniu oraz zastąpić je nowym.

(3) Z doświadczeń Komisji zdobytych podczas stosowania rozporządzenia (WE) nr 1535/2007 wynika, że maksymalną kwotę pomocy dla jednego przedsiębiorstwa na okres trzech lat należy podnieść do 15.000 EUR, a górny limit krajowy - do 1 % rocznej produkcji. Te nowe pułapy wciąż zapewniają, by każdy środek wchodzący w zakres niniejszego rozporządzenia można było uznać za niewywierający wpływu na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi, niezakłócający konkurencji ani niegrożący jej zakłóceniem.

(4) Do celów reguł konkurencji określonych w Traktacie przedsiębiorstwem jest każda jednostka wykonująca działalność gospodarczą niezależnie od jej formy prawnej i sposobu finansowania ⁷ . Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że wszystkie podmioty, które są kontrolowane (prawnie lub de facto) przez ten sam podmiot, należy traktować jako jedno przedsiębiorstwo ⁸ . Aby zagwarantować pewność prawa i ograniczyć obciążenia administracyjne, niniejsze rozporządzenie powinno zawierać wyczerpujący wykaz jasnych kryteriów określających, w jakich okolicznościach co najmniej dwie jednostki gospodarcze z tego samego państwa członkowskiego należy uznać za jedno przedsiębiorstwo. Spośród utrwalonych kryteriów służących określeniu "powiązanych jednostek gospodarczych" w definicji małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), określonej w zaleceniu Komisji 2003/361/WE ⁹  i w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 800/2008 ¹⁰ , Komisja wybrała te kryteria, które są właściwe do celów niniejszego rozporządzenia. Kryteria te są już znane organom publicznym i powinny znaleźć zastosowanie, z uwagi na zakres niniejszego rozporządzenia, zarówno w odniesieniu do MŚP, jak i dużych przedsiębiorstw. Kryteria te powinny zapewnić uznanie grupy powiązanych jednostek gospodarczych za jedno przedsiębiorstwo do celów stosowania zasady de minimis, natomiast jednostki gospodarcze, które są ze sobą powiązane wyłącznie dlatego, że każda z nich jest bezpośrednio związana z danym organem publicznym lub danymi organami publicznymi, nie będą traktowane jako wzajemnie powiązane. Uwzględnia się tym samym szczególną sytuację jednostek gospodarczych, które są kontrolowane przez ten sam organ publiczny lub te same organy publiczne, ale które mogą posiadać niezależne uprawnienia decyzyjne. Kryteria te powinny również zapewniać, że poszczególni członkowie osób prawnych lub grupy osób fizycznych lub prawnych nie będą traktowani jako powiązani wyłącznie z tego powodu, w przypadku gdy prawo krajowe przewiduje, że tacy indywidualni członkowie mają prawa i obowiązki porównywalne z prawami i obowiązkami rolników indywidualnych, którzy mają status kierownika gospodarstwa rolnego, szczególnie w odniesieniu do ich statusu ekonomicznego, społecznego i podatkowego, pod warunkiem że przyczynili się do wzmocnienia struktur rolnych danych osób prawnych lub grup.

(5) Ze względu na podobieństwo pomiędzy przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów rolnych oraz produktów innych niż rolne, przetwarzanie i wprowadzanie do obrotu produktów rolnych wchodzi w zakres rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 ¹¹ .

(6) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że z dniem przyjęcia przez Unię aktów prawnych w celu ustanowienia wspólnej organizacji rynku w danym sektorze rolnictwa państwa członkowskie mają obowiązek powstrzymania się od wszelkich działań mogących zaszkodzić takiej organizacji lub wprowadzających od niej wyjątki ¹² . W związku z tym niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do pomocy, której kwotę ustalono na postawie ceny lub ilości produktów nabytych lub wprowadzonych do obrotu. Nie powinno też mieć zastosowania do wsparcia, które wiąże się z obowiązkiem dzielenia się środkami pomocy z producentami podstawowymi.

(7) Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do pomocy wywozowej ani pomocy uwarunkowanej pierwszeństwem korzystania z produktów krajowych w stosunku do produktów przywożonych. Nie powinno mieć ono zwłaszcza zastosowania do pomocy na tworzenie i prowadzenie sieci dystrybucyjnej w innych państwach członkowskich lub państwach trzecich. Pomoc na pokrycie kosztów uczestnictwa w targach handlowych bądź kosztów badań lub usług doradczych potrzebnych do wprowadzenia nowego lub już istniejącego produktu na nowy rynek w innym państwie członkowskim lub w państwie trzecim zwykle nie stanowi pomocy wywozowej.

(8) Okres trzech lat brany pod uwagę do celów niniejszego rozporządzenia należy oceniać w sposób ciągły, zatem dla każdego przypadku nowej pomocy de minimis należy uwzględnić całkowitą kwotę pomocy de minimis przyznaną w ciągu danego roku podatkowego oraz dwóch poprzedzających lat podatkowych.

(9) Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych, a także w innych sektorach lub obszarach działalności wchodzących w zakres stosowania rozporządzenia (UE) nr 1407/2013, to przepisy powyższego rozporządzenia powinny stosować się do pomocy przyznanej w związku z działalnością w sektorach lub obszarach działalności wchodzących w zakres stosowania tego rozporządzenia, pod warunkiem że dane państwo członkowskie zapewni za pomocą odpowiednich środków, takich jak rozdzielenie działalności lub wyodrębnienie kosztów, by działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych nie odnosiła korzyści z pomocy de minimis przyznanej zgodnie z tym rozporządzeniem.

(10) Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych oraz w sektorze rybołówstwa i akwakultury, to w odniesieniu do pomocy przyznanej z związku z działalnością w sektorze rybołówstwa i akwakultury powinno stosować się rozporządzenie Komisji (WE) nr 875/2007 ¹³ , pod warunkiem że dane państwo członkowskie zapewni za pomocą odpowiednich środków, takich jak rozdzielenie działalności lub wyodrębnienie kosztów, by działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych nie odnosiła korzyści z pomocy de minimis przyznanej zgodnie z tym rozporządzeniem.

(11) W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić przepisy uniemożliwiające obejście maksymalnych poziomów intensywności pomocy określonych w szczegółowych rozporządzeniach lub decyzjach Komisji. Należy również ustanowić jasne i łatwe do zastosowania zasady dotyczące kumulacji.

(12) W niniejszym rozporządzeniu nie wyklucza się sytuacji, w której środka można nie uznać za pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu na podstawie innych przesłanek niż te wymienione w niniejszym rozporządzeniu, na przykład gdy środek spełnia warunki testu prywatnego inwestora lub nie wiąże się z przekazaniem zasobów państwowych. W szczególności finansowanie unijne zarządzane centralnie przez Komisję, które nie jest bezpośrednio ani pośrednio kontrolowane przez państwo członkowskie, nie stanowi pomocy państwa i nie powinno być uwzględniane przy określaniu, czy przestrzegano odpowiedniego pułapu lub górnego limitu krajowego.

(13) W trosce o przejrzystość, równe traktowanie i możliwość skutecznego monitorowania niniejsze rozporządzenie powinno się stosować jedynie do pomocy de minimis, w przypadku której możliwe jest wcześniejsze dokładne obliczenie ekwiwalentu dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka ("pomoc przejrzysta"). Takiego dokładnego obliczenia można przykładowo dokonać w odniesieniu do dotacji, dopłat do oprocentowania, ograniczonych zwolnień podatkowych lub innych instrumentów, które przewidują pewien maksymalny poziom, gwarantujący nieprzekroczenie odpowiedniego pułapu. Określenie maksymalnego poziomu oznacza, że tak długo, jak dokładna kwota pomocy jest nieznana lub jeszcze nieznana, państwo członkowskie musi przyjąć, że kwota ta jest równa maksymalnemu poziomowi, aby zagwarantować, że połączenie kilku środków pomocy nie przekroczy pułapu ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu, oraz zastosować zasady dotyczące kumulacji pomocy.

(14) W trosce o przejrzystość, równe traktowanie oraz prawidłowe stosowanie pułapu de minimis wszystkie państwa członkowskie powinny stosować tę samą metodę obliczeń. Aby ułatwić obliczenia, kwota pomocy przyznanej w innej formie niż dotacje pieniężne powinna zostać przeliczona na ekwiwalent dotacji brutto. Przy obliczaniu ekwiwalentu dotacji brutto dla przejrzystych rodzajów pomocy innych niż dotacje oraz pomocy wypłacanej w kilku ratach należy stosować rynkowe stopy procentowe obowiązujące w chwili przyznawania takiej pomocy. Mając na względzie jednolite, przejrzyste i proste stosowanie reguł pomocy państwa, stopami rynkowymi stosowanymi do celów niniejszego rozporządzenia powinny być stopy referencyjne określone w komunikacie Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych ¹⁴ .

(15) Pomoc w formie pożyczek, w tym pomoc de minimis na finansowanie ryzyka przyjmującą postać pożyczek, należy uznać za przejrzystą pomoc de minimis, jeżeli ekwiwalent dotacji brutto został obliczony na podstawie rynkowych stóp procentowych obowiązujących w chwili przyznania pomocy. W celu uproszczenia oceny niewielkich pożyczek udzielanych na krótki okres w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić jasną, łatwą do zastosowania regułę uwzględniającą zarówno kwotę pożyczki, jak i czas jej trwania. Z doświadczenia Komisji wynika, że pożyczki objęte zabezpieczeniem pokrywającym co najmniej 50 % pożyczki i nieprzekraczające 75.000 EUR w okresie pięciu lat albo 37.500 EUR w okresie dziesięciu lat można uznać za posiadające ekwiwalent dotacji brutto nieprzekraczający pułapu de minimis. Zważywszy na trudności związane z określeniem ekwiwalentu dotacji brutto pomocy przyznanej przedsiębiorstwom, które mogą nie być w stanie spłacić pożyczki, powyższej reguły nie powinno się stosować do takich przedsiębiorstw.

(16) Pomocy w formie dokapitalizowania nie należy uznawać za przejrzystą pomoc de minimis, chyba że całkowita wartość dokapitalizowania ze środków publicznych nie przekracza pułapu de minimis. Pomocy w formie środków finansowania ryzyka przyjmujących postać inwestycji kapitałowych i quasi-kapitałowych, o której mowa w wytycznych dotyczących finansowania ryzyka ¹⁵ , nie należy uznawać za przejrzystą pomoc de minimis, chyba że kapitał dostarczany w ramach środka nie przekracza pułapu de minimis.

(17) Pomoc w formie gwarancji, w tym pomoc de minimis na finansowanie ryzyka przyjmującą postać gwarancji, należy uznać za przejrzystą, jeżeli ekwiwalent dotacji brutto obliczono na podstawie "bezpiecznych stawek" określonych w zawiadomieniu Komisji dotyczącym danej kategorii przedsiębiorstw ¹⁶ . W celu uproszczenia oceny gwarancji udzielanych na krótki okres i zabezpieczających do 80 % stosunkowo niewielkich pożyczek w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić jasną, łatwą do zastosowania regułę uwzględniającą zarówno kwotę pożyczki bazowej, jak i czas trwania gwarancji. Reguły tej nie należy stosować w odniesieniu do gwarancji na transakcje bazowe niestanowiące pożyczki, np. gwarancji na transakcje kapitałowe. Jeżeli gwarancja nie przekracza 80 % pożyczki bazowej, gwarantowana kwota nie przekracza 112.500 EUR, a czas trwania gwarancji nie przekracza pięciu lat, gwarancję można uznać za posiadającą ekwiwalent dotacji brutto nieprzekraczający pułapu de minimis. To samo podejście stosuje się, jeżeli gwarancja nie przekracza 80 % pożyczki bazowej, gwarantowana kwota nie przekracza 56.250 EUR, a czas trwania gwarancji nie przekracza dziesięciu lat. Ponadto państwa członkowskie mogą skorzystać z metody obliczania ekwiwalentu dotacji brutto gwarancji, która to metoda została zgłoszona Komisji na podstawie innego rozporządzenia Komisji w obszarze pomocy państwa obowiązującego w danym okresie i która została zatwierdzona przez Komisję jako zgodna z obwieszczeniem w sprawie gwarancji lub aktem zastępującym to obwieszczenie; rozwiązanie takie możliwe jest pod warunkiem że zatwierdzona metoda wyraźnie odnosi się do przedmiotowego rodzaju gwarancji i rodzaju transakcji bazowej w kontekście stosowania niniejszego rozporządzenia. Zważywszy na trudności związane z określeniem ekwiwalentu dotacji brutto pomocy przyznanej przedsiębiorstwom, które mogą nie być w stanie spłacić pożyczki, powyższej reguły nie powinno się stosować do takich przedsiębiorstw.

(18) Jeżeli program pomocy de minimis jest wdrażany przez pośredników finansowych, należy zagwarantować, że nie otrzymują oni żadnej pomocy państwa. Można to zrobić np. poprzez wprowadzenie wymogu, by pośrednicy finansowi korzystający z gwarancji państwa płacili stawki odpowiadające stawkom rynkowym lub by w całości przenosili wszelką korzyść na beneficjentów końcowych, lub poprzez przestrzeganie pułapu de minimis i innych warunków określonych w niniejszym rozporządzeniu również na poziomie pośredników.

(19) Po zgłoszeniu danego środka pomocy przez państwo członkowskie Komisja może zbadać, czy środek ten - niebędący dotacją, pożyczką, gwarancją, dokapitalizowaniem ani środkiem finansowania ryzyka przyjmującym postać inwestycji kapitałowej lub quasi-kapitałowej - prowadzi do powstania ekwiwalentu dotacji brutto o wartości mniejszej niż wysokość pułapu de minimis, przez co mógłby zostać objęty przepisami niniejszego rozporządzenia.

(20) Komisja jest zobowiązana do dopilnowania, by przestrzegano reguł pomocy państwa; zgodnie z zasadą współpracy ustanowioną w art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej państwa członkowskie powinny ułatwiać wypełnianie tego zadania poprzez ustanowienie niezbędnych mechanizmów gwarantujących, że całkowita kwota pomocy przyznanej zgodnie z zasadą de minimis jednemu przedsiębiorstwu nie przekroczy łącznego dopuszczalnego pułapu. W tym celu, przyznając pomoc de minimis, państwo członkowskie powinno informować zainteresowane przedsiębiorstwa o kwocie przyznanej pomocy de minimis, o tym, że ma ona charakter de minimis, oraz wyraźnie odesłać do niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie powinny zostać zobowiązane do monitorowania udzielonej pomocy, aby zapewnić nieprzekraczanie odpowiednich pułapów oraz przestrzeganie reguł dotyczący kumulacji. Aby wywiązać się z tego obowiązku, zainteresowane państwo członkowskie powinno przed przyznaniem takiej pomocy uzyskać od przedsiębiorstwa oświadczenie o wszelkiej innej pomocy de minimis objętej niniejszym rozporządzeniem lub innymi rozporządzeniami w sprawie de minimis, otrzymanej w danym roku podatkowym oraz w dwóch poprzednich latach podatkowych. Państwa członkowskie powinny również mieć możliwość ustanowienia centralnego rejestru obejmującego pełne informacje dotyczące przyznanej pomocy de minimis i weryfikowania, czy udzielenie nowej pomocy nie powoduje przekroczenia odpowiednego pułapu.

(21) Przed przyznaniem wszelkiej nowej pomocy de minimis państwa członkowskie powinny dokładnie przeanalizować, czy w wyniku przyznania nowej pomocy de minimis pułap de minimis ani górny limit krajowy nie zostaną w danym państwie członkowskim przekroczone oraz czy spełniono inne warunki określone w niniejszym rozporządzeniu.

(22) Uwzględniając doświadczenie Komisji, a w szczególności konieczność systematycznego dokonywania przeglądu jej polityki w zakresie pomocy państwa, właściwe jest ograniczenie okresu stosowania niniejszego rozporządzenia. Na wypadek gdyby niniejsze rozporządzenie wygasło i nie zostało przedłużone, państwa członkowskie powinny dysponować sześciomiesięcznym okresem dostosowawczym w odniesieniu do pomocy de minimis objętej niniejszym rozporządzeniem,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Zakres

1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych, z wyjątkiem:

a) pomocy, której kwotę ustalono na postawie ceny lub ilości produktów wprowadzonych na rynek;

b) 17  pomocy przyznawanej na działalność związaną z wywozem do państw trzecich lub państw członkowskich ¹⁸ , tzn. pomocy bezpośrednio związanej z ilością wywożonych produktów, tworzeniem i prowadzeniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności wywozowej;

c) pomocy uwarunkowanej pierwszeństwem korzystania z towarów krajowych w stosunku do towarów sprowadzanych z zagranicy.

2. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych, a także działalność w jednym lub większej liczbie sektorów lub w innych obszarach działalności wchodzących w zakres stosowania rozporządzenia (UE) nr 1407/2013, rozporządzenie to stosuje się do pomocy przyznanej w związku z działalnością w sektorach lub obszarach działalności wchodzących w zakres stosowania tego rozporządzenia, pod warunkiem że dane państwo członkowskie zapewni za pomocą odpowiednich środków, takich jak rozdzielenie działalności lub wyodrębnienie kosztów, by działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych nie odnosiła korzyści z pomocy de minimis przyznanej zgodnie z tym rozporządzeniem.

3. 19  Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rolnych oraz w zakresie produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury, to w odniesieniu do pomocy przyznanej w związku z działalnością w zakresie produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury stosuje się przepisy rozporządzenia Komisji (UE) nr 717/2014 ²⁰ , pod warunkiem że dane państwo członkowskie zapewni za pomocą odpowiednich środków, takich jak rozdzielenie działalności lub wyodrębnienie kosztów, aby działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rolnych nie odnosiła korzyści z pomocy de minimis przyznanej zgodnie z tym rozporządzeniem.

Artykuł  2

Definicje

1. 21  Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) "produkty rolne" oznaczają produkty wymienione w załączniku I do Traktatu, z wyjątkiem produktów rybołówstwa i akwakultury wchodzących w zakres stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 ²² ;

b) "produkcja podstawowa produktów rybołówstwa i akwakultury" oznacza wszelkie czynności związane z połowami, hodowlą lub uprawą organizmów wodnych, a także czynności wykonywane w gospodarstwie lub na pokładzie, niezbędne, aby przygotować zwierzę lub roślinę do pierwszej sprzedaży, w tym cięcie, filetowanie lub zamrażanie, oraz pierwsza sprzedaż odsprzedawcom lub przetwórcom.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia "jedno przedsiębiorstwo" obejmuje wszystkie jednostki gospodarcze, które są ze sobą powiązane co najmniej jednym z następujących stosunków:

a) jedna jednostka gospodarcza posiada w drugiej jednostce gospodarczej większość praw głosu akcjonariuszy, wspólników lub członków;

b) jedna jednostka gospodarcza ma prawo wyznaczyć lub odwołać większość członków organu administracyjnego, zarządzającego lub nadzorczego innej jednostki gospodarczej;

c) jedna jednostka gospodarcza ma prawo wywierać dominujący wpływ na inną jednostkę gospodarczą zgodnie z umową zawartą z tą jednostką lub postanowieniami w jej akcie założycielskim lub umowie spółki;

d) jedna jednostka gospodarcza, która jest akcjonariuszem lub wspólnikiem w innej jednostce gospodarczej lub jej członkiem, samodzielnie kontroluje, zgodnie z porozumieniem z innymi akcjonariuszami, wspólnikami lub członkami tej jednostki, większość praw głosu akcjonariuszy, wspólników lub członków tej jednostki.

Jednostki gospodarcze pozostające w jakimkolwiek ze stosunków, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a)-d), za pośrednictwem jednej innej jednostki gospodarczej lub kilku innych jednostek gospodarczych również są uznawane za jedno przedsiębiorstwo.

3. 23  Do celów niniejszego rozporządzenia "sektor produktów" oznacza jeden z sektorów wymienionych w art. 1 ust. 2 lit. a)-w) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 ²⁴ .

4. 25  Do celów niniejszego rozporządzenia "górny limit sektorowy" oznacza maksymalną łączną kwotę pomocy mającą zastosowanie do środków pomocy, które przynoszą korzyści tylko jednemu sektorowi produktów, co odpowiada 50 % maksymalnej kwoty pomocy de minimis przyznanej każdemu państwu członkowskiemu, określonej w załączniku II.

Artykuł  3  ²⁶

Pomoc de minimis

1. Uważa się, że środki pomocy nie spełniają wszystkich kryteriów określonych w art. 107 ust. 1 Traktatu i dlatego są zwolnione z wymogu zgłoszenia przewidzianego w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełniają warunki określone w niniejszym rozporządzeniu.

2. Całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu nie może przekroczyć 20 000 EUR w okresie trzech lat podatkowych.

3. Łączna kwota pomocy de minimis przyznanej w okresie trzech lat podatkowych przez państwo członkowskie przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych nie może przekroczyć górnego limitu krajowego określonego w załączniku I.

3a. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 i 3 państwo członkowskie może zdecydować, że całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej jednemu przedsiębiorstwu nie może przekroczyć 25 000 EUR w okresie trzech lat podatkowych, a całkowita łączna kwota pomocy de minimis przyznanej w okresie trzech lat podatkowych nie może przekroczyć górnego limitu krajowego określonego w załączniku II, z zastrzeżeniem następujących warunków:

a) w przypadku środków pomocy, które przynoszą korzyści tylko jednemu sektorowi produktów, całkowita łączna kwota przyznana w okresie trzech lat podatkowych nie może przekroczyć górnego limitu sektorowego określonego w art. 2 ust. 4;

b) państwo członkowskie posiada krajowy rejestr centralny zgodnie z art. 6 ust. 2.

4. Pomoc de minimis uznaje się za przyznaną w dniu, w którym przedsiębiorstwo uzyskuje prawo otrzymania takiej pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym, niezależnie od terminu wypłacenia pomocy de minimis temu przedsiębiorstwu.

5. Pułapy de minimis oraz górny limit krajowy i górny limit sektorowy, o których mowa w ust. 2, 3 i 3a, stosuje się bez względu na formę i cel pomocy de minimis, a także bez względu na to, czy pomoc przyznana przez państwo członkowskie jest w całości lub częściowo finansowana z zasobów Unii. Okres trzech lat podatkowych ustala się przez odniesienie do lat obrotowych stosowanych przez przedsiębiorstwo w danym państwie członkowskim.

6. Do celów stosowania pułapów de minimis oraz górnego limitu krajowego i górnego limitu sektorowego, o których mowa w ust. 2, 3 i 3a, pomoc wyraża się jako dotację pieniężną. Wszystkie podane wartości są wartościami brutto, czyli nie uwzględniają potrąceń z tytułu podatków ani innych opłat. W przypadku gdy pomoc przyznawana jest w formie innej niż dotacja, kwotę pomocy stanowi ekwiwalent dotacji brutto pomocy.

Pomoc wypłacana w kilku ratach jest dyskontowana do wartości w momencie przyznania pomocy. Stopą procentową stosowaną do dyskontowania jest stopa dyskontowa mająca zastosowanie w momencie przyznania pomocy.

7. Jeżeli z powodu udzielenia nowej pomocy de minimis zostałyby przekroczone pułapy de minimis, górny limit krajowy lub górny limit sektorowy, o których mowa w ust. 2, 3 i 3a, nowa pomoc nie może być objęta przepisami niniejszego rozporządzenia.

8. W przypadku połączenia lub przejęcia przedsiębiorstw, w celu ustalenia, czy nowa pomoc de minimis dla nowego przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwa przejmującego nie przekracza pułapów de minimis, odnośnego górnego limitu krajowego lub górnego limitu sektorowego, uwzględnia się wszelką wcześniejszą pomoc de minimis przyznaną któremukolwiek z łączących się przedsiębiorstw. Pomoc de minimis przyznana zgodnie z prawem przed połączeniem lub przejęciem pozostaje zgodna z prawem.

9. Jeżeli przedsiębiorstwo podzieli się na co najmniej dwa osobne przedsiębiorstwa, pomoc de minimis przyznaną przed podziałem przydziela się przedsiębiorstwu, które z niej skorzystało, co oznacza zasadniczo przedsiębiorstwo, które przejmuje działalność, w odniesieniu do której pomoc de minimis została wykorzystana. Jeżeli taki przydział jest niemożliwy, pomoc de minimis przydziela się proporcjonalnie na podstawie wartości księgowej kapitału podstawowego nowych przedsiębiorstw zgodnie ze stanem na dzień wejścia podziału w życie.

Artykuł  4

Obliczanie ekwiwalentu dotacji brutto

1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się jedynie do pomocy, w przypadku której możliwe jest wcześniejsze dokładne obliczenie ekwiwalentu dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka ("pomoc przejrzysta").

2. Pomoc w formie dotacji lub dopłat do oprocentowania uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis.

3. Pomoc w formie pożyczek uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis, jeżeli:

a) beneficjent nie jest przedmiotem zbiorowego postępowania upadłościowego lub nie spełnia określonych właściwym dla niego prawem krajowym kryteriów objęcia zbiorowym postępowaniem upadłościowym na wniosek wierzycieli. W przypadku dużych przedsiębiorstw beneficjent musi znajdować się w sytuacji porównywalnej co najmniej z oceną kredytową B-; oraz

b) 27  w przypadku środków wchodzących w zakres art. 3 ust. 2 pożyczka jest objęta zabezpieczeniem pokrywającym co najmniej 50 % pożyczki i wynosi 100 000 EUR w okresie pięciu lat albo 50 000 EUR w okresie dziesięciu lat lub w przypadku środków wchodzących w zakres art. 3 ust. 3a - 125 000 EUR w okresie pięciu lat albo 62 500 EUR w okresie dziesięciu lat; jeżeli kwota pożyczki jest niższa niż te kwoty lub udzielono jej na okres krótszy niż odpowiednio pięć albo dziesięć lat, ekwiwalent dotacji brutto pożyczki oblicza się jako odpowiedni odsetek pułapów de minimis określonych w art. 3 ust. 2 lub 3a; lub;

c) ekwiwalent dotacji brutto obliczono na podstawie stopy referencyjnej mającej zastosowanie w momencie przyznania pomocy.

4. 28  Pomoc w formie dokapitalizowania uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis wyłącznie wówczas, gdy całkowita kwota dokapitalizowania ze środków publicznych nie przekracza odnośnego pułapu de minimis.

5. 29  Pomoc w formie środków finansowania ryzyka przyjmujących postać inwestycji kapitałowych i quasi-kapitałowych jest uznawana za przejrzystą pomoc de minimis wyłącznie wówczas, gdy kapitał dostarczany jednemu przedsiębiorstwu nie przekracza odnośnego pułapu de minimis.

6. Pomoc w formie gwarancji uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis, jeżeli:

a) beneficjent nie jest podmiotem zbiorowego postępowania upadłościowego lub nie spełnia określonych właściwym dla niego prawem krajowym kryteriów objęcia zbiorowym postępowaniem upadłościowym na wniosek wierzycieli. W przypadku dużych przedsiębiorstw beneficjent musi znajdować się w sytuacji porównywalnej co najmniej z oceną kredytową B-; oraz

b) 30  w przypadku środków wchodzących w zakres art. 3 ust. 2 gwarancja nie przekracza 80 % pożyczki bazowej oraz gwarantowana kwota wynosi 150 000 EUR i czas trwania gwarancji wynosi pięć lat albo gwarantowana kwota wynosi 75 000 EUR i czas trwania gwarancji wynosi dziesięć lat lub, w przypadku środków wchodzących w zakres art. 3 ust. 3a, gwarancja nie przekracza 80 % pożyczki bazowej oraz gwarantowana kwota wynosi 187 500 EUR i czas trwania gwarancji wynosi pięć lat albo gwarantowana kwota wynosi 93 750 EUR i czas trwania gwarancji wynosi dziesięć lat; jeżeli gwarantowana kwota jest niższa niż te kwoty lub gwarancji udzielono na okres krótszy niż odpowiednio pięć lub dziesięć lat, ekwiwalent dotacji brutto gwarancji oblicza się jako odpowiedni odsetek pułapów de minimis określonych w art. 3 ust. 2 lub 3a; lub;

c) ekwiwalent dotacji brutto obliczono na podstawie "bezpiecznych stawek" określonych w zawiadomieniu Komisji; lub

d) przed jej wdrożeniem,

(i) metoda wykorzystana do obliczania ekwiwalentu dotacji brutto gwarancji została zgłoszona Komisji na podstawie innego rozporządzenia Komisji w obszarze pomocy państwa obowiązującego w danym okresie i zatwierdzona przez Komisję jako zgodna z obwieszczeniem w sprawie gwarancji lub aktem zastępującym to obwieszczenie; oraz

(ii) ta metoda wyraźnie odnosi się do przedmiotowego rodzaju gwarancji i rodzaju transakcji bazowej w kontekście stosowania niniejszego rozporządzenia.

7. Pomoc w formie innych instrumentów uznaje się przejrzystą pomoc de minimis, jeżeli instrument określa poziom maksymalny, tak aby nie przekroczono odpowiedniego pułapu.

Artykuł  5

Kumulacja

1. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych, a także działalność w jednym lub większej liczbie sektorów lub w innych obszarach działalności wchodzących w zakres stosowania rozporządzenia (UE) nr 1407/2013, pomoc de minimis przyznaną na działalność w sektorze produkcji rolnej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem można łączyć z pomocą de minimis przyznaną na działalność w sektorach lub obszarach działalności wchodzących w zakres stosowania rozporządzenia (UE) nr 1407/2013 do odpowiedniego pułapu określonego w art. 3 ust. 2 tego rozporządzenia, pod warunkiem że dane państwo członkowskie zapewni za pomocą odpowiednich środków, takich jak rozdzielenie działalności lub wyodrębnienie kosztów, by działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych nie odnosiła korzyści z pomocy de minimis przyznanej zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1407/2013.

2. 31  Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rolnych oraz w zakresie produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury, pomoc de minimis przyznaną na działalność w sektorze produkcji rolnej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem można łączyć z pomocą de minimis przyznaną na działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 717/2014 do odnośnego pułapu określonego w tym rozporządzeniu, pod warunkiem że dane państwo członkowskie zapewni za pomocą odpowiednich środków, takich jak rozdzielenie działalności lub wyodrębnienie kosztów, aby działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rolnych nie odnosiła korzyści z pomocy de minimis przyznanej zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 717/2014.

3. Pomocy de minimis nie można łączyć z pomocą państwa w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych lub z pomocą państwa dla tego samego środka finansowania ryzyka, w przypadku gdyby taka kumulacja miała przekroczyć odpowiedni maksymalny poziom intensywności pomocy lub kwotę pomocy ustaloną pod kątem specyficznych uwarunkowań każdego przypadku w rozporządzeniu w sprawie wyłączeń grupowych lub w decyzji Komisji. Pomoc de minimis, której nie przyznano w odniesieniu do konkretnych kosztów kwalifikowalnych lub której nie można przypisać do takich kosztów, można łączyć z inną pomocą państwa przyznaną zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wyłączeń grupowych lub zgodnie z decyzją przyjętą przez Komisję.

Artykuł  6

Monitorowanie

1. 32  W przypadku gdy państwo członkowskie zamierza przyznać przedsiębiorstwu pomoc de minimis zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, powiadamia to przedsiębiorstwo - w formie pisemnej lub elektronicznej - o przewidywanej kwocie pomocy (wyrażonej jako ekwiwalent dotacji brutto) oraz o jej charakterze de minimis i podaje wyraźne odniesienie do niniejszego rozporządzenia, zawierające jego tytuł oraz odniesienie do publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Jeżeli pomoc de minimis przyznaje się zgodnie z niniejszym rozporządzeniem różnym przedsiębiorstwom na podstawie programu pomocy, w ramach którego otrzymują one różne kwoty pomocy indywidualnej, zainteresowane państwo członkowskie może wypełnić ten obowiązek, informując te przedsiębiorstwa o wysokości stałej kwoty odpowiadającej maksymalnej kwocie pomocy, która ma być przyznana w ramach tego programu. W takim przypadku stała kwota służy do określenia, czy osiągnięto odnośny pułap de minimis i czy nie przekroczono odnośnych górnych limitów krajowych i sektorowych. Przed przyznaniem pomocy państwo członkowskie uzyskuje także od zainteresowanego przedsiębiorstwa oświadczenie, w formie pisemnej lub elektronicznej, dotyczące wszelkiej innej pomocy de minimis objętej niniejszym rozporządzeniem lub innym rozporządzeniem dotyczącym pomocy de minimis, otrzymanej w czasie dwóch poprzednich lat podatkowych oraz bieżącego roku podatkowego.

2. 33  Jeżeli państwo członkowskie ustanowiło centralny rejestr pomocy de minimis zawierający pełne informacje dotyczące wszelkiej pomocy de minimis przyznanej przez wszelkie organy w danym państwie członkowskim, ust. 1 przestaje się stosować z dniem, w którym informacje zawarte w rejestrze obejmują okres trzech lat podatkowych.

W przypadku gdy państwo członkowskie przyznaje pomoc zgodnie z art. 3 ust. 3a, musi ono posiadać centralny rejestr pomocy de minimis zawierający pełne informacje dotyczące wszelkiej pomocy de minimis przyznanej przez dowolny organ w tym państwie członkowskim. Przepisy ust. 1 przestają mieć zastosowanie od momentu, w którym informacje zawarte w rejestrze będą obejmować okres trzech lat podatkowych.

3. 34  Państwo członkowskie przyznaje nową pomoc de minimis zgodnie z niniejszym rozporządzeniem dopiero po upewnieniu się, że nie podniesie ona całkowitej kwoty pomocy de minimis przyznanej danemu przedsiębiorstwu do poziomu przekraczającego odnośne pułapy, górny limit krajowy i górny limit sektorowy, o których mowa w art. 3 ust. 2, 3 i 3a, oraz że wszystkie warunki określone w niniejszym rozporządzeniu są przestrzegane.

4. Państwa członkowskie rejestrują i gromadzą wszystkie informacje dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia. Informacje te obejmują wszelkie dane konieczne do wykazania, że warunki niniejszego rozporządzenia zostały spełnione. Dane dotyczące indywidualnej pomocy de minimis przechowuje się przez 10 lat podatkowych od daty przyznania pomocy. Dane dotyczące programu pomocy de minimis przechowuje się przez 10 lat podatkowych od daty przyznania ostatniej indywidualnej pomocy w ramach takiego programu.

5. Dane państwo członkowskie przekazuje Komisji, na pisemny wniosek, w ciągu 20 dni roboczych lub w ciągu dłuższego okresu określonego we wniosku, wszelkie informacje, jakie Komisja uzna za niezbędne do oceny, czy spełnione zostały warunki niniejszego rozporządzenia, a w szczególności czy nie zostały przekroczone całkowite kwoty pomocy de minimis otrzymanej przez przedsiębiorstwo w rozumieniu niniejszego rozporządzenia lub innych rozporządzeń dotyczących pomocy de minimis.

Artykuł  7

Przepisy przejściowe

1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznanej przed jego wejściem w życie, jeżeli pomoc spełnia wszystkie warunki określone niniejszym rozporządzeniem. Pomoc, która nie spełnia tych warunków, będzie oceniana przez Komisję zgodnie z odpowiednimi ramami, wytycznymi, komunikatami oraz zawiadomieniami.

2. Uznaje się, że wszelka indywidualna pomoc de minimis spełniająca warunki rozporządzenia (WE) nr 1860/2004 przyznana w dniach od 1 stycznia 2005 r. do 30 czerwca 2008 r. nie spełnia wszystkich kryteriów określonych w art. 107 ust. 1 Traktatu, w związku z czym nie podlega procedurze zgłoszenia przewidzianej w art. 108 ust. 3 Traktatu.

3. Uznaje się, że wszelka indywidualna pomoc de minimis spełniająca warunki rozporządzenia (WE) nr 1535/2007 przyznana w dniach od 1 stycznia 2008 r. do 30 czerwca 2014 r. nie spełnia wszystkich kryteriów określonych w art. 107 ust. 1 Traktatu, w związku z czym nie podlega procedurze zgłoszenia przewidzianej w art. 108 ust. 3 Traktatu.

4. Po upływie okresu stosowania niniejszego rozporządzenia wszelkie programy pomocy de minimis spełniające warunki określone w tym rozporządzeniu pozostają objęte niniejszym rozporządzeniem przez kolejne sześć miesięcy.

Artykuł  8  ³⁵

Wejście w życie i okres stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do dnia 31 grudnia 2027 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 grudnia 2013 r.

	W imieniu Komisji
	José Manuel BARROSO
	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

ZAŁĄCZNIK  I ^{36 37}

Maksymalne łączne kwoty pomocy de minimis, o której mowa w art. 3 ust. 3, przyznanej przez poszczególne państwa członkowskie przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych

	(EUR)
Państwo członkowskie	Maksymalna kwota pomocy de minimis ^(1)
Belgia	106 269 708
Bułgaria	53 020 042
Czechy	61 865 750
Dania	141 464 625
Niemcy	732 848 458
Estonia	11 375 375
Irlandia	98 460 375
Grecja	134 272 042
Hiszpania	592 962 542
Francja	932 709 458
Chorwacja	28 920 958
Włochy	700 419 125
Cypr	8 934 792
Łotwa	16 853 708
Litwa	34 649 958
Luksemburg	5 474 083
Węgry	99 582 208
Malta	1 603 917
Niderlandy	352 512 625
Austria	89 745 208
Polska	295 932 125
Portugalia	87 570 583
Rumunia	215 447 583
Słowenia	15 523 667
Słowacja	29 947 167
Finlandia	55 693 958
Szwecja	79 184 750
Zjednoczone Królestwo	29 741 417
^(1) Maksymalne kwoty są obliczane na podstawie uśrednienia trzech najwyższych wartości rocznej produkcji rolnej każdego państwa członkowskiego w latach 2012-2017. Metoda obliczania zapewnia równe traktowanie wszystkich państw członkowskich i dzięki niej żadna ze średnich wartości krajowych nie jest niższa od maksymalnych kwot ustalonych wcześniej na lata 2014-2020.

ZAŁĄCZNIK  II  ³⁸

Maksymalne łączne kwoty pomocy de minimis, o której mowa w art. 3 ust. 3a, przyznanej przez poszczególne państwa członkowskie przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych

	(EUR)
Państwo członkowskie	Maksymalna kwota pomocy de minimis ^(1)
Belgia	127 523 650
Bułgaria	63 624 050
Czechy	74 238 900
Dania	169 757 550
Niemcy	879 418 150
Estonia	13 650 450
Irlandia	118 152 450
Grecja	161 126 450
Hiszpania	711 555 050
Francja	1 119 251 350
Chorwacja	34 705 150
Włochy	840 502 950
Cypr	10 721 750
Łotwa	20 224 450
Litwa	41 579 950
Luksemburg	6 568 900
Węgry	119 498 650
Malta	1 924 700
Niderlandy	423 015 150
Austria	107 694 250
Polska	355 118 550
Portugalia	105 084 700
Rumunia	258 537 100
Słowenia	18 628 400
Słowacja	35 936 600
Finlandia	66 832 750
Szwecja	95 021 700
Zjednoczone Królestwo	35 689 700
^(1) Maksymalne kwoty są obliczane na podstawie uśrednienia trzech najwyższych wartości rocznej produkcji rolnej każdego państwa członkowskiego w latach 2012-2017. Metoda obliczania zapewnia równe traktowanie wszystkich państw członkowskich i dzięki niej żadna ze średnich wartości krajowych nie jest niższa od maksymalnych kwot ustalonych wcześniej na lata 2014-2020.

¹ Dz.U. L 142 z 14.5.1998, s. 1.

² Dz.U. C 227 z 6.8.2013, s. 3.

³ Zawiadomienie Komisji w sprawie zasady de minimis w odniesieniu do pomocy państwa (Dz.U. C 68 z 6.3.1996, s. 9).

⁴ Rozporządzenie Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r., w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis (Dz.U. L 10 z 13.1.2001, s. 30).

⁵ Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz.U. L 379 z 28.12.2006, s. 5).

⁶ Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1535/2007 z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy de minimis w sektorze produkcji rolnej (Dz.U. L 337 z 21.12.2007, s. 35).

⁷ Wyrok z 2006 r. w sprawie C-222/04 Ministero dell'Economia e delle Finanze przeciwko Cassa di Risparmio di Firenze SpA et al., Zb.Orz. s. I-289.

⁸ Wyrok z 2002 r. w sprawie C-382/99 Niderlandy przeciwko Komisji, Rec. s. I-5163.

⁹ Zalecenie Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie definicji mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36).

¹⁰ Rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (Dz.U. L 214 z 9.8.2008, s. 3).

¹¹ Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis. (Zob. s. 1 niniejszego Dziennika Urzędowego).

¹² Wyrok z 2002 r. w sprawie C-456/00 Francja przeciwko Komisji, Rec. s. I-11949.

¹³ Rozporządzenie Komisji (WE) nr 875/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis dla sektora rybołówstwa i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1860/2004 (Dz.U. L 193 z 25.7.2007, s. 6).

¹⁴ Komunikat Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych (Dz.U. C 14 z 19.1.2008, s. 6).

¹⁵ Wytyczne wspólnotowe w sprawie pomocy państwa na wspieranie inwestycji kapitału podwyższonego ryzyka w małych i średnich przedsiębiorstwach (Dz.U. C 194 z 18.8.2006, s. 2).

¹⁶ Na przykład obwieszczenie Komisji w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwa w formie gwarancji (Dz.U. C 155 z 20.6.2008, s. 10).

¹⁷ Art. 1 ust. 1 lit. b) zmieniona przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 2022/2046 z dnia 24 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.275.55) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 listopada 2022 r.

¹⁸ Ponieważ zgodnie z art. 10 Protokołu do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.U. C 384I z 12.11.2019) i załącznikiem 5 do tego protokołu niektóre przepisy prawa Unii dotyczące pomocy państwa w odniesieniu do środków mających wpływ na wymianę handlową między Irlandią Północną a Unią nadal mają zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa, wszelkie odniesienia do państwa członkowskiego w niniejszym rozporządzeniu traktuje się jako odniesienia do państwa członkowskiego lub do Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do Irlandii Północnej.

¹⁹ Art. 1 ust. 3 zmieniony przez art. 3 pkt 1 rozporządzenia nr 2023/2391 z dnia 4 października 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.2391) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 2023 r.

²⁰ Rozporządzenie Komisji (UE) nr 717/2014 z dnia 27 czerwca 2014 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rybołówstwa i akwakultury (Dz.U. L 190 z 28.6.2014, s. 45).

²¹ Art. 2 ust. 1 zmieniony przez art. 3 pkt 2 rozporządzenia nr 2023/2391 z dnia 4 października 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.2391) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 2023 r.

²² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1184/2006 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 1).

²³ Art. 2 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.51I.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2019 r.

²⁴ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671).

²⁵ Art. 2 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.51I.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2019 r.

²⁶ Art. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.51I.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2019 r.

²⁷ Art. 4 ust. 3 lit. b zmieniona przez art. 1 pkt 3 lit. a rozporządzenia nr 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.51I.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2019 r.

²⁸ Art. 4 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. b rozporządzenia nr 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.51I.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2019 r.

²⁹ Art. 4 ust. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. c rozporządzenia nr 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.51I.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2019 r.

³⁰ Art. 4 ust. 6 lit. b zmieniona przez art. 1 pkt 3 lit. d rozporządzenia nr 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.51I.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2019 r.

³¹ Art. 5 ust. 2 zmieniony przez art. 3 pkt 3 rozporządzenia nr 2023/2391 z dnia 4 października 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.2391) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 2023 r.

³² Art. 6 ust. 1 zmieniony przez art. 3 pkt 4 rozporządzenia nr 2023/2391 z dnia 4 października 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.2391) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 2023 r.

³³ Art. 6 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.51I.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2019 r.

³⁴ Art. 6 ust. 3:

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. b rozporządzenia nr 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.51I.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2019 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.51I.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2019 r.

³⁵ Art. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr (UE) 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.51I.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2019 r.

³⁶ Załącznik I zmieniony i według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr (UE) 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.51I.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2019 r.

³⁷ Załącznik Izmieniony przez art. 1 pkt 2rozporządzenia nr 2022/2046 z dnia 24 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.275.55) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 listopada 2022 r.

³⁸ Załącznik II:

- dodany przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr (UE) 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.51I.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2019 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 2022/2046 z dnia 24 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.275.55) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 listopada 2022 r.