Rozporządzenie 1091/2010 zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2010.329.1

Akt jednorazowy
Wersja od: 14 grudnia 2010 r.

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1091/2010
z dnia 24 listopada 2010 r.
zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 lit. a),

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Treść list państw trzecich w załącznikach I i II do rozporządzenia (WE) nr 539/2001(2) powinna pozostawać zgodna z kryteriami określonymi w motywie 5 tego rozporządzenia. Państwa trzecie, w których nastąpiła zmiana sytuacji w odniesieniu do tych kryteriów, powinny zostać przeniesione z jednego załącznika do drugiego.

(2) Zgodnie z zobowiązaniem politycznym do liberalizacji wymogu posiadania wiz krótkoterminowych przez obywateli krajów Bałkanów Zachodnich, podjętym przez Unię Europejską w ramach agendy z Salonik, oraz uwzględniając postęp osiągnięty od grudnia 2009 r. w dialogu z Albanią oraz Bośnią i Hercegowiną na temat zniesienia obowiązku wizowego, Komisja uznaje, że państwa te zrealizowały kryteria określone w ich planach działań.

(3) W związku z powyższym Albania oraz Bośnia i Hercegowina powinny zostać przeniesione do załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 539/2001. Liberalizacja obowiązku wizowgo powinna odnosić się jedynie do posiadaczy paszportów biometrycznych wydanych przez jedno z dwóch wymienionych państw.

(4) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen(3), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy(4).

(5) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen(5), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B i C decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE(6).

(6) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu protokołu podpisanego między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B oraz C decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/261/WE(7).

(7) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen(8); Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy zatem w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związane ani go nie stosuje.

(8) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen(9); Irlandia nie uczestniczy zatem w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(9) W odniesieniu do Cypru niniejsze rozporządzenie jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 3 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2003 r.

(10) Niniejsze rozporządzenie jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2005 r.,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

W rozporządzeniu (WE) nr 539/2001 wprowadza się następujące zmiany:

1) w załączniku I część 1 skreśla się odniesienia do Albanii oraz Bośni i Hercegowiny;

2) w załączniku II część 1 słowa "Albania(*)" oraz "Bośnia i Hercegowina(*)" umieszcza się na liście, w stosownym miejscu, z następującym przypisem:

"(*) Zwolnienie z wymogu posiadania wizy odnosi się jedynie do posiadaczy paszportów biometrycznych.".

Artykuł  2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono w Strasburgu dnia 24 listopada 2010 r.
W imieniu Parlamentu EuropejskiegoW imieniu Rady
J. BUZEKO. CHASTEL
PrzewodniczącyPrzewodniczący

______

(1) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 7 października 2010 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 8 listopada 2010 r.

(2) Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1.

(3) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 36.

(4) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 31.

(5) Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 52.

(6) Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 1.

(7) Dz.U. L 83 z 26.3.2008, s. 3.

(8) Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43.

(9) Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.