Decyzja wykonawcza 2018/794 w sprawie rozliczenia rachunków agencji płatniczych państw członkowskich dotyczących wydatków finansowanych przez Europejski Fundusz Rolniczy Gwarancji (EFRG) za rok budżetowy 2017
Dz.U.UE.L.2018.136.21
Akt indywidualnyDECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2018/794
z dnia 28 maja 2018 r.
w sprawie rozliczenia rachunków agencji płatniczych państw członkowskich dotyczących wydatków finansowanych przez Europejski Fundusz Rolniczy Gwarancji (EFRG) za rok budżetowy 2017
(Dz.U.UE L z dnia 1 czerwca 2018 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 1 , w szczególności jego art. 51,
po konsultacji z Komitetem ds. Funduszy Rolniczych,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 Komisja, w oparciu o roczne sprawozdania finansowe przekazane przez państwa członkowskie wraz z informacjami wymaganymi do rozliczenia rachunków i opinią z audytu co do kompletności, dokładności i prawdziwości rachunków oraz sprawozdaniami jednostek certyfikujących, musi rozliczyć rachunki agencji płatniczych, o których mowa w art. 7 wymienionego rozporządzenia.
(2) Zgodnie z art. 39 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 rolniczy rok budżetowy rozpoczyna się w dniu 16 października roku "N - 1" i kończy się w dniu 15 października roku "N". Przy rozliczaniu rachunków za rok budżetowy 2017 należy wziąć pod uwagę wydatki poniesione przez państwa członkowskie pomiędzy dniem 16 października 2016 r. a dniem 15 października 2017 r., zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 908/2014 2 .
(3) Artykuł 33 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 908/2014 przewiduje, że kwoty, które podlegają zwrotowi od każdego państwa członkowskiego lub które mają być wypłacone na rzecz każdego państwa członkowskiego, zgodnie z decyzją w sprawie rozliczenia rachunków określoną w art. 33 ust. 1 tego rozporządzenia, określa się poprzez potrącanie płatności miesięcznych w danym roku budżetowym, tj. w roku 2017, z wydatków uznanych dla tego samego roku budżetowego zgodnie z art. 33 ust. 1. Komisja potrąca tę kwotę od płatności miesięcznej odnoszącej się do poniesionego wydatku w drugim miesiącu następującym po miesiącu, w którym podejmowana jest decyzja w sprawie rozliczenia rachunków, bądź ją do niej dodaje.
(4) Komisja sprawdziła informacje przekazane przez państwa członkowskie oraz powiadomiła je przed dniem 30 kwietnia 2018 r. o wynikach swej weryfikacji oraz o niezbędnych poprawkach.
(5) W przypadku niektórych agencji płatniczych roczne sprawozdania finansowe oraz dokumenty towarzyszące pozwalają Komisji podjąć decyzję dotyczącą kompletności, dokładności i prawdziwości przedłożonych rocznych sprawozdań finansowych.
(6) Informacje przekazane przez niektóre inne agencje płatnicze wymagają przeprowadzenia dodatkowego postępowania, a ich rachunki nie mogą zostać rozliczone niniejszą decyzją.
(7) Zgodnie z art. 5 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 907/2014 3 wszelkie przekroczenia terminów w sierpniu, wrześniu oraz październiku są brane pod uwagę w decyzji w sprawie rozliczenia rachunków. Część wydatków zadeklarowanych przez niektóre państwa członkowskie w tych miesiącach w roku 2017 została dokonana po przekroczeniu obowiązujących terminów. W niniejszej decyzji należy zatem ustanowić odpowiednie zmniejszenia.
(8) Zgodnie z art. 41 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 Komisja dokonała już zmniejszenia lub zawieszenia szeregu płatności miesięcznych za rok budżetowy 2017, ze względu na nieprzestrzeganie pułapów finansowych lub terminów płatności lub niedociągnięcia w kontrolach. Przy podejmowaniu niniejszej decyzji Komisja musi uwzględnić kwoty zmniejszone lub zawieszone, aby uniknąć wszelkich niewłaściwych i nienależnych płatności lub zwracania kwot, które mogą być później przedmiotem korekty finansowej. Przedmiotowe kwoty mogą być następnie badane, w stosownych przypadkach, w ramach procedur kontroli rozliczeń zgodności zgodnie z art. 52 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.
(9) Na podstawie art. 54 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 50 % konsekwencji finansowych nieodzyskania kwot powstałych w wyniku nieprawidłowości ponosi państwo członkowskie, którego to dotyczy, jeżeli odzyskanie nie nastąpiło w terminie czterech lat od daty wniosku o odzyskanie, lub w terminie ośmiu lat, w przypadku gdy nieodzyskana kwota jest przedmiotem postępowania przed sądami krajowymi. Art. 54 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 nakłada na państwa członkowskie obowiązek ujmowania w sprawozdaniach finansowych przekazywanych Komisji, zgodnie z art. 29 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 908/2014, poświadczonej tabeli z kwotami obciążającymi je w wyniku zastosowania art. 54 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. Przepisy dotyczące stosowania obowiązku sprawozdawczego państw członkowskich w odniesieniu do kwot, które mają być odzyskane, określono w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 908/2014. W załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 908/2014 zawarto wzór tabeli, którą muszą stosować państwa członkowskie przy dostarczaniu informacji o kwotach, które mają być odzyskane. Na podstawie wypełnionych przez państwa członkowskie tabel Komisja powinna podjąć decyzję w sprawie konsekwencji finansowych nieodzyskania kwot powstałych w wyniku nieprawidłowości starszych niż, odpowiednio, cztery lata lub osiem lat.
(10) Na podstawie art. 54 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 państwa członkowskie mogą w należycie uzasadnionych przypadkach zdecydować o zaprzestaniu odzyskiwania. Taka decyzja może zostać podjęta jedynie w przypadku, gdy łączna kwota poniesionych i prawdopodobnych kosztów odzyskiwania przewyższa kwotę do odzyskania lub gdy odzyskanie okazuje się niemożliwe w związku z niewypłacalnością dłużnika lub osób odpowiedzialnych prawnie za nieprawidłowości, stwierdzoną i uznaną zgodnie z prawem krajowym. Jeżeli decyzję podjęto w terminie czterech lat od daty pierwszego ustalenia administracyjnego lub sądowego, bądź w terminie ośmiu lat, w przypadku gdy odzyskanie jest przedmiotem postępowania przed sądami krajowymi, 100 % konsekwencji finansowych nieodzyskania powinno zostać pokryte z budżetu UE. Kwoty, w odniesieniu do których państwo członkowskie podjęło decyzję o zaprzestaniu odzyskiwania, oraz powody tej decyzji należy zawrzeć w rocznym podsumowaniu, o którym mowa w art. 54 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w związku z jego art. 102 ust. 1 lit. c) ppkt (iv). Kwotami takimi nie należy zatem obciążać państw członkowskich, których to dotyczy, i zostają one w związku z powyższym pokryte z budżetu Unii.
(11) Zmniejszenia zgodnie z art. 54 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 przedstawione w załączniku I (kolumna e) odnoszą się do Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG). Kwoty, którymi należy obciążyć państwa członkowskie w wyniku zastosowania art. 54 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do Przejściowego Instrumentu Rozwoju Obszarów Wiejskich (TRDI) finansowanego w ramach Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) 4 , przedstawiono w załączniku III.
(12) Zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 niniejsza decyzja nie narusza decyzji, które Komisja może podjąć w celu wykluczenia z finansowania unijnego wydatków dokonanych niezgodnie z przepisami Unii,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
| W imieniu Komisji | |
| Phil HOGAN | |
| Członek Komisji |