Rosja-Wspólnota Europejska. Umowa o readmisji. Soczi.2006.05.25.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2007.129.40

Akt obowiązujący

Wersja od: 17 maja 2007 r.

UMOWA

o readmisji między Federacją Rosyjską a Wspólnotą Europejską

STRONY,

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA, zwana dalej "Wspólnotą",

oraz

FEDERACJA ROSYJSKA,

KIERUJĄC SIĘ chęcią wzmocnienia wzajemnej współpracy w celu skuteczniejszego zwalczania nielegalnej imigracji,

NAWIĄZUJĄC do umowy o partnerstwie i współpracy między Wspólnotą i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Federacją Rosyjską, z drugiej strony, podpisanej na Korfu w dniu 24 czerwca 1994 r., w szczególności do art. 84 i wspólnej deklaracji w odniesieniu do art. 26, 32 i 37 aktu końcowego tejże umowy,

UWZGLĘDNIAJĄC wspólne oświadczenie uzgodnione na szczycie w Sankt Petersburgu w dniu 31 maja 2003 r., w którym stwierdza się, że Unia Europejska i Federacja Rosyjska zgadzają się doprowadzić do szybkiego zakończenia negocjacji w sprawie umowy o readmisji,

PRAGNĄC ustanowić w drodze niniejszej umowy oraz na zasadzie wzajemności szybkie i skuteczne procedury identyfikowania i organizowania powrotu osób, które nie spełniają lub przestały spełniać warunki wjazdu, pobytu lub zamieszkiwania na terytorium Federacji Rosyjskiej lub jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, oraz aby ułatwić tranzyt takich osób w duchu współpracy,

PODKREŚLAJĄC, że niniejsza umowa nie narusza praw, obowiązków i zakresu odpowiedzialności Wspólnoty, państw członkowskich Unii Europejskiej i Federacji Rosyjskiej wynikających z prawa międzynarodowego, w tym przepisów w zakresie międzynarodowych praw człowieka, potwierdzonych w szczególności w Powszechnej deklaracji praw człowieka z dnia 10 grudnia 1948 r., Międzynarodowym pakcie praw obywatelskich i politycznych z dnia 16 grudnia 1966 r., Konwencji dotyczącej statusu uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r. i Protokole dotyczącym statusu uchodźców z dnia 31 stycznia 1967 r., Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z dnia 4 listopada 1950 r. i protokole nr 4 do tejże konwencji z dnia 16 września 1963 r. oraz Konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania z dnia 10 grudnia 1984 r.,

BIORĄC POD UWAGĘ protokół w sprawie stanowiska Danii, załączony do Traktatu o Unii Europejskiej z dnia 7 lutego 1992 r. oraz Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską z dnia 25 marca 1957 r. i potwierdzający, że postanowienia niniejszej umowy nie mają zastosowania do Królestwa Danii,

PODEJMUJĄ NASTĘPUJĄCE POSTANOWIENIA:

Artykuł  1

Definicje

Na potrzeby niniejszej umowy:

a) "readmisja" oznacza przekazanie przez państwo wnioskodawcę i przyjęcie przez państwo rozpatrujące wniosek osób (własnych obywateli państwa rozpatrującego wniosek, obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców), którym zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy udowodniono nielegalny wjazd, pobyt lub nielegalne zamieszkiwanie na terytorium państwa wnioskodawcy;

b) "państwo członkowskie" oznacza każde państwo członkowskie Unii Europejskiej, z wyjątkiem Królestwa Danii;

c) "obywatel państwa członkowskiego" oznacza każdą osobę, która posiada obywatelstwo państwa członkowskiego w rozumieniu definicji przyjętej na potrzeby Wspólnoty;

d) "obywatel Federacji Rosyjskiej" lub "obywatel rosyjski" oznacza każdą osobę, która posiada obywatelstwo Federacji Rosyjskiej zgodnie z rosyjskim ustawodawstwem;

e) "obywatel państwa trzeciego" oznacza każdą osobę, która posiada obywatelstwo inne niż Federacji Rosyjskiej lub jednego z państw członkowskich;

f) "bezpaństwowiec" oznacza każdą osobę, która nie posiada obywatelstwa Federacji Rosyjskiej ani żadnego z państw członkowskich, a przy tym nie posiada żadnych dowodów potwierdzających obywatelstwo jakiegokolwiek innego państwa;

g) "zezwolenie na pobyt" oznacza wszelkiego rodzaju oficjalne zezwolenia wydane przez Federację Rosyjską lub jedno z państw członkowskich, uprawniające daną osobę do przebywania na terytorium Federacji Rosyjskiej lub jednego z państw członkowskich; nie zalicza się do nich czasowych pozwoleń na przebywanie na terytorium tych państw w związku z rozpatrywaniem wniosku o azyl lub wniosku o zezwolenie na pobyt;

h) "wiza" oznacza zezwolenie wydane lub decyzję podjętą przez Federację Rosyjską lub jedno z państw członkowskich, wymagane w związku z wjazdem na albo przejazdem przez terytorium Federacji Rosyjskiej lub jednego z państw członkowskich; nie zalicza się do nich określonej kategorii lotniskowych wiz tranzytowych;

i) "państwo wnioskodawca" oznacza państwo (Federację Rosyjską lub jedno z państw członkowskich), które składa wniosek o readmisję zgodnie z sekcją III lub wniosek tranzytowy zgodnie z sekcją IV niniejszej umowy;

j) "państwo rozpatrujące wniosek" oznacza państwo (Federację Rosyjską lub jedno z państw członkowskich), do którego adresowany jest wniosek o readmisję zgodnie z sekcją III lub wniosek tranzytowy zgodnie z sekcją IV niniejszej umowy;

k) "właściwy organ" oznacza krajowy organ Federacji Rosyjskiej lub jednego z państw członkowskich, któremu powierzono zadanie wdrożenia niniejszej umowy, wyznaczony w dwustronnym protokole wykonawczym zawartym między Federacją Rosyjską a poszczególnymi państwami członkowskimi zgodnie z art. 20 ust. 1 lit. a) niniejszej umowy;

l) "rejon przygraniczny" oznacza obszar w zasięgu 30 kilometrów od wspólnej granicy lądowej między państwem członkowskim a Federacją Rosyjską, a także teren portów morskich wraz ze strefami celnymi i teren międzynarodowych portów lotniczych państw członkowskich i Federacji Rosyjskiej;

m) "przejście graniczne" oznacza dowolne przejście oficjalnie wyznaczone przez państwa członkowskie lub Federację Rosyjską jako miejsce przekraczania ich granic lądowych i morskich, w tym międzynarodowe porty lotnicze i morskie;

n) "tranzyt" oznacza przejazd obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca przez terytorium państwa rozpatrującego wniosek podczas podróży z państwa wnioskodawcy do kraju przeznaczenia.

SEKCJA  I

OBOWIĄZKI FEDERACJI ROSYJSKIEJ W ZAKRESIE READMISJI

Artykuł 

Readmisja obywateli rosyjskich

1. Na wniosek państwa członkowskiego i zgodnie z procedurą przewidzianą w niniejszej umowie Federacja Rosyjska przyjmuje na swoim terytorium wszystkie osoby, które nie spełniają obowiązujących warunków wjazdu, pobytu lub zamieszkiwania na terytorium państwa członkowskiego wnioskodawcy lub które przestały spełniać takie warunki, o ile ustalono zgodnie z art. 9 niniejszej umowy, iż osoby takie są obywatelami Federacji Rosyjskiej.

To samo odnosi się do osób nielegalnie przebywających lub zamieszkujących na terytorium państwa członkowskiego, które w chwili wjazdu na to terytorium posiadały obywatelstwo Federacji Rosyjskiej, następnie zaś zrzekły się go zgodnie z prawem rosyjskim, nie uzyskując obywatelstwa ani zezwolenia na pobyt w państwie, do którego przybyły, ani w żadnym innym państwie.

€2.[] Po udzieleniu przez Federację Rosyjską pozytywnej odpowiedzi na wniosek o readmisję właściwa misja dyplomatyczna lub urząd konsularny Federacji Rosyjskiej wydaje w razie konieczności i w trybie natychmiastowym (niezależnie od woli osoby podlegającej readmisji) dokument podróży wymagany do powrotu takiej osoby, którego okres ważności wynosi 30 dni kalendarzowych. Jeśli z jakichkolwiek powodów dana osoba nie może zostać odesłana w okresie ważności takiego dokumentu podróży, właściwa misja dyplomatyczna lub urząd konsularny Federacji Rosyjskiej w razie konieczności i bezzwłocznie wystawia nowy dokument podróży z takim samym okresem ważności.

Artykuł  3

Readmisja obywateli państw trzecich i bezpaństwowców

1. Na wniosek państwa członkowskiego i zgodnie z procedurą przewidzianą w niniejszej umowie Federacja Rosyjska przyjmuje na swoim terytorium wszystkich obywateli państw trzecich i bezpaństwowców, którzy nie spełniają obowiązujących warunków wjazdu, pobytu lub zamieszkiwania na terytorium państwa członkowskiego wnioskodawcy lub przestali spełniać takie warunki, o ile zgodnie z art. 10 niniejszej umowy można przedstawić dowody na to, że taka osoba:

a) posiada w chwili składania wniosku o readmisję ważną wizę wydaną przez Federację Rosyjską i upoważniającą ją do wjazdu na terytorium państwa członkowskiego bezpośrednio z terytorium Federacji Rosyjskiej; lub

b) posiada w chwili składania wniosku o readmisję ważne zezwolenie na pobyt wydane przez Federację Rosyjską; lub

c) wjechała bezprawnie na terytorium państwa członkowskiego bezpośrednio z terytorium Federacji Rosyjskiej.

2. Obowiązek readmisji przewidziany w ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania, gdy:

a) obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec przebywa na terenie międzynarodowego portu lotniczego w Federacji Rosyjskiej jedynie przejazdem w ramach tranzytu lotniczego; lub

b) państwo członkowskie wnioskodawca lub inne państwo członkowskie wydało obywatelowi państwa trzeciego lub bezpaństwowcowi wizę lub zezwolenie na pobyt (o ile taka osoba nie jest już w posiadaniu wizy lub zezwolenia na pobyt wydanych przez Federację Rosyjską), które mają dłuższy okres ważności;

c) obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec korzystali z prawa bezwizowego wjazdu na terytorium państwa członkowskiego wnioskodawcy.

3. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku o readmisję przez Federację Rosyjską państwo członkowskie wnioskodawca wystawia osobie, której to dotyczy, dokument podróży uznawany przez Federację Rosyjską (standardowy dokument podróży UE dla celów wydalenia z kraju w formie określonej w zaleceniu Rady UE z dnia 30 listopada 1994 r.).

SEKCJA  II

OBOWIĄZKI WSPÓLNOTY W ZAKRESIE READMISJI

Artykuł  4

Readmisja obywateli państw członkowskich

1. Na wniosek Federacji Rosyjskiej i zgodnie z procedurą przewidzianą w niniejszej umowie państwo członkowskie przyjmuje ponownie wszystkie osoby, które nie spełniają obowiązujących warunków wjazdu, pobytu lub zamieszkiwania na terytorium Federacji Rosyjskiej lub przestały spełniać takie warunki, o ile ustalono zgodnie z art. 9 niniejszej umowy, iż osoba taka jest obywatelem tego państwa członkowskiego.

To samo odnosi się do osób nielegalnie przebywających lub zamieszkujących na terytorium Federacji Rosyjskiej, które w chwili wjazdu na to terytorium posiadały obywatelstwo państwa członkowskiego, następnie zaś zrzekły się go zgodnie z prawem obowiązującym w tym państwie, nie uzyskując obywatelstwa ani zezwolenia na pobyt w Federacji Rosyjskiej ani w żadnym innym państwie.

2. Po udzieleniu przez państwo członkowskie pozytywnej odpowiedzi na wniosek o readmisję właściwa misja dyplomatyczna lub urząd konsularny państwa członkowskiego wydają w razie konieczności i w trybie natychmiastowym (niezależnie od woli osoby, której to dotyczy) dokument podróży wymagany do powrotu takiej osoby, którego okres ważności wynosi 30 dni kalendarzowych. Jeśli z jakichkolwiek powodów dana osoba nie może zostać odesłana w okresie ważności takiego dokumentu podróży, zainteresowane państwo członkowskie bezzwłocznie wystawia nowy dokument podróży z takim samym okresem ważności.

Artykuł  5

Readmisja obywateli państw trzecich i bezpaństwowców

1. Na wniosek Federacji Rosyjskiej i zgodnie z procedurą przewidzianą w niniejszej umowie państwo członkowskie przyjmuje wszystkich obywateli państw trzecich i bezpaństwowców, którzy nie spełniają obowiązujących warunków wjazdu, pobytu lub zamieszkiwania na terytorium Federacji Rosyjskiej lub przestali spełniać takie warunki, o ile zgodnie z art. 10 niniejszej umowy można przedstawić dowody na to, że taka osoba:

a) posiada w chwili składania wniosku o readmisję ważną wizę wydaną przez państwo członkowskie rozpatrujące wniosek, upoważniającą do wjazdu na terytorium Federacji Rosyjskiej bezpośrednio z terytorium tego państwa członkowskiego; lub

b) posiada w chwili składania wniosku o readmisję ważne zezwolenie na pobyt wydane przez państwo członkowskie rozpatrujące wniosek; lub

c) wjechała bezprawnie na terytorium Federacji Rosyjskiej bezpośrednio z terytorium państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek.

2. Obowiązek readmisji przewidziany w ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania, gdy:

a) obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec przebywa na terenie międzynarodowego portu lotniczego w państwie członkowskim rozpatrującym wniosek jedynie przejazdem w ramach tranzytu lotniczego;

b) Federacja Rosyjska wydała obywatelowi państwa trzeciego lub bezpaństwowcowi wizę lub zezwolenie na pobyt (o ile taka osoba nie jest już w posiadaniu wizy lub zezwolenia na pobyt wydanych przez państwo członkowskie rozpatrujące wniosek), które mają dłuższy okres ważności;

c) obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec korzystali z prawa bezwizowego wjazdu na terytorium Federacji Rosyjskiej.

3. Obowiązek readmisji, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, dotyczy tego państwa członkowskiego, które wydało wizę lub zezwolenie na pobyt. Jeśli wizę lub zezwolenie na pobyt wydały co najmniej dwa państwa członkowskie, obowiązek readmisji, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, stosuje się do tego państwa członkowskiego, które wydało dokument o dłuższym okresie ważności lub - jeśli okres ważności jednego lub kilku z nich wygasł - dokument, który jest nadal ważny. Jeżeli okresy ważności wszystkich dokumentów wygasły, obowiązek readmisji, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, dotyczy tego państwa członkowskiego, które wydało dokument z najpóźniej wygasłą datą ważności.

4. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku o readmisję przez państwo członkowskie, do którego taki wniosek skierowano, Federacja Rosyjska wystawia osobie podlegającej readmisji dokument podróży uznawany przez dane państwo członkowskie.

SEKCJA  III

PROCEDURA READMISJI

Artykuł  6

Wniosek o readmisję

1. Z zastrzeżeniem ust. 2, przekazanie osoby, która ma podlegać readmisji na podstawie jednego z obowiązków zawartych w art. 2-5 niniejszej umowy, wymaga każdorazowo przedłożenia wniosku o readmisję do właściwego organu państwa rozpatrującego wniosek.

2. Na zasadzie odstępstwa od art. 2-5 niniejszej umowy, nie wymaga się wniosku o readmisję w sytuacji, gdy osoba podlegająca readmisji jest w posiadaniu ważnego paszportu krajowego, a w przypadku obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca - także w posiadaniu ważnej wizy lub ważnego zezwolenia na pobyt wydanego w państwie, które ma taką osobę przyjąć na swoim terytorium.

3. Jeśli daną osobę zatrzymano w rejonie przygranicznym państwa wnioskodawcy po tym, jak nielegalnie przekroczyła granicę, przybywając bezpośrednio z terytorium państwa rozpatrującego wniosek, państwo wnioskodawca może złożyć wniosek o readmisję w ciągu dwóch dni roboczych od chwili zatrzymania (procedura przyspieszona).

Artykuł  7

Treść wniosków o readmisję

1.. Każdy wniosek o readmisję zawiera następujące informacje:

a) dane osobowe (np. nadane imiona, nazwiska, datę urodzenia oraz - jeśli to możliwe - miejsce urodzenia i ostatnie miejsce zamieszkania);

b) wskazanie dowodów potwierdzających obywatelstwo, nielegalne przekroczenie granicy i nielegalny pobyt oraz dowodów stanowiących podstawę readmisji obywateli państw trzecich i bezpaństwowców, jak określono w art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 1 niniejszej umowy.

2. Wniosek o readmisję powinien zawierać również w możliwie najszerszym zakresie następujące informacje:

a) oświadczenie stwierdzające, że osoba, która ma być przekazana, może potrzebować pomocy lub opieki, pod warunkiem że osoba ta wyraziła jednoznaczną zgodę na takie oświadczenie;

b) informacje o wszelkich innych środkach ochrony lub bezpieczeństwa, które mogą okazać się konieczne przy przekazywaniu danej osoby.

3. Wspólny wzór przyszłych wniosków o readmisję jest dołączony do niniejszej umowy jako załącznik 1.

Artykuł  8

Odpowiedź na wniosek o readmisję

Odpowiedzi na wniosek o readmisję udziela się na piśmie.

Artykuł  9

Dowody potwierdzające obywatelstwo

1. Obywatelstwo danej osoby zgodnie z art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 1 niniejszej umowy można ustalić na podstawie jednego z dokumentów wymienionych w załączniku 2 do niniejszej umowy, nawet jeśli upłynął okres ich ważności. Za okazaniem takich dokumentów państwa członkowskie i Federacja Rosyjska wzajemnie uznają obywatelstwo bez konieczności dodatkowej weryfikacji.

2. Jeśli dana osoba nie może okazać żadnego z dokumentów wymienionych w załączniku 2 do niniejszej umowy, jej obywatelstwo zgodnie z art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 1 niniejszej umowy można ustalić na podstawie jednego z dokumentów wymienionych w załączniku 3 do niniejszej umowy, nawet jeśli upłynął okres ich ważności.

– Za okazaniem dokumentów wymienionych w załączniku 3 do niniejszej umowy państwa członkowskie i Federacja Rosyjska wzajemnie uznają obywatelstwo danej osoby za ustalone, chyba że posiadają dowody wskazujących na co innego.

– Państwa członkowskie i Federacja Rosyjska wzajemnie uznają fakt okazania dokumentów wymienionych w załączniku 3 B do niniejszej umowy za podstawę do rozpoczęcia właściwej weryfikacji.

3. Obywatelstwa danej osoby nie można ustalać na podstawie fałszywych dokumentów.

4. Jeśli niemożliwe jest okazanie żadnego z dokumentów wymienionych w załączniku 2 lub 3, właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne lub właściwy urząd konsularny Federacji Rosyjskiej lub zainteresowanego państwa członkowskiego, na wniosek zainteresowanej strony i bez zbędnej zwłoki, organizują wraz z właściwym organem państwa wnioskodawcy rozmowę z osobą, która podlega readmisji, w celu ustalenia jej obywatelstwa. Procedura dotycząca takich rozmów zostanie ustalona w protokołach wykonawczych, o których mowa w art. 20 niniejszej umowy.

Artykuł  10

Dowody dotyczące obywateli państw trzecich i bezpaństwowców

1. Dowody potwierdzające istnienie podstaw do readmisji obywateli państw trzecich i bezpaństwowców, określone w art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 1 niniejszej umowy, można przedstawić za pomocą co najmniej jednego z dokumentów wymienionych w załączniku 4 do niniejszej umowy. Państwa członkowskie i Federacja Rosyjska wzajemnie uznają wszelkie takie dowody bez konieczności ich dodatkowej weryfikacji.

2. Dowody pośrednie, potwierdzające istnienie podstaw do readmisji obywateli państw trzecich i bezpaństwowców zgodnie z art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 1 niniejszej umowy, można dostarczyć za pośrednictwem co najmniej jednego z dokumentów wymienionych w załączniku 5 do niniejszej umowy.

– W przypadku okazania środków dowodowych wymienionych w załączniku 5 do niniejszej umowy państwa członkowskie i Federacja Rosyjska wzajemnie uznają istnienie takich podstaw, chyba że posiadają dowody wskazujące na co innego.

– Państwa członkowskie i Federacja Rosyjska wzajemnie uznają fakt okazania środków dowodowych wymienionych w załączniku 5 B do niniejszej umowy za podstawę do rozpoczęcia właściwej weryfikacji.

3. Dowody potwierdzające istnienie podstawy do readmisji obywateli państw trzecich i bezpaństwowców nie mogą być oparte na fałszywych dokumentach.

4. O bezprawnym charakterze wjazdu, pobytu lub zamieszkiwania decyduje brak w dokumentach podróży danej osoby koniecznej wizy lub zezwolenia na pobyt na terytorium państwa wnioskodawcy. Dowodem prima facie bezprawnego wjazdu, pobytu lub zamieszkiwania na terytorium państwa wnioskodawcy jest także właściwie uzasadnione oświadczenie tego państwa, że dana osoba nie posiada niezbędnych dokumentów podróży, wizy lub zezwolenia na pobyt.

Artykuł  11

Terminy

1. Wniosek o readmisję musi być przedłożony właściwemu organowi państwa rozpatrującego wniosek nie później niż 180 dni kalendarzowych od daty uzyskania przez właściwy organ państwa wnioskodawcy informacji, że obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec nie spełnia obowiązujących warunków wjazdu, pobytu lub zamieszkiwania na terytorium tego państwa lub przestał spełniać takie warunki.

2. Na wniosek o readmisję należy odpowiedzieć w ciągu 25 dni kalendarzowych od daty potwierdzonego jego odbioru. Jeśli zaistnieją przeszkody prawne lub faktyczne uniemożliwiające udzielenie odpowiedzi na wniosek w ustalonym terminie, termin ten, na właściwie uzasadniony wniosek zainteresowanej strony, przedłuża się do 60 dni kalendarzowych, co nie ma wpływu na szczegółowe uzgodnienia, które mają być zawarte w protokołach wykonawczych przewidzianych w art. 20.

3. W przypadku wniosku o readmisję składanego w ramach procedury przyspieszonej zgodnie z art. 6 ust. 3 niniejszej umowy odpowiedzi należy udzielić w ciągu dwóch dni roboczych (definiowanych zgodnie z prawem państwa wnioskodawcy) od daty potwierdzonego odbioru takiego wniosku.

4. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, zgodę na readmisję uznaje się za udzieloną.

5. Osoba podlegająca readmisji zostaje przekazana w ciągu 90 dni kalendarzowych. W przypadku procedury przyspieszonej zgodnie z art. 6 ust. 3 niniejszej umowy przekazanie osoby podlegającej readmisji następuje w ciągu dwóch dni roboczych. Na właściwie uzasadniony wniosek zainteresowanej strony termin ten może być przedłużony o czas potrzebny do usunięcia występujących przeszkód prawnych lub praktycznych. Termin, o którym mowa w niniejszym ustępie, liczy się od chwili otrzymania pozytywnej odpowiedzi na wniosek o readmisję.

Artykuł  12

Odrzucenie wniosku o readmisję

Odrzucenie wniosku o readmisję należy uzasadnić.

Artykuł  13

Sposoby przekazywania osób i wykorzystywane środki transportu

1. Przed przekazaniem danej osoby właściwe organy Federacji Rosyjskiej i zainteresowanego państwa członkowskiego przyjmują z odpowiednim wyprzedzeniem pisemne uzgodnienia co do daty przekazania, przejścia granicznego i ewentualnej eskorty.

2. Przy przekazywaniu osób dopuszcza się korzystanie ze wszystkich środków transportu, tak lotniczych, jak i lądowych czy morskich. Powrót drogą powietrzną nie ogranicza się do korzystania z usług krajowych przewoźników lub personelu państwa wnioskodawcy i może się odbywać przy wykorzystaniu zarówno regularnych, jak i czarterowych połączeń lotniczych.

SEKCJA  IV

OPERACJE TRANZYTOWE

Artykuł  14

Zasady ogólne

1. Państwa członkowskie i Federacja Rosyjska ograniczają tranzyt obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców do przypadków, gdy niemożliwe jest przewiezienie ich bezpośrednio do miejsca przeznaczenia.

2. Federacja Rosyjska zezwala na przejazd obywateli trzecich lub bezpaństwowców przez swoje terytorium na wniosek państwa członkowskiego, a państwo członkowskie zezwala na przejazd obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców przez swoje terytorium na wniosek Federacji Rosyjskiej, pod warunkiem że zapewniono dalszą podróż przez inne państwa tranzytowe i odbiór w kraju przeznaczenia.

3. Federacja Rosyjska lub państwo członkowskie mogą nie zezwolić na tranzyt przez swoje terytorium:

a) jeśli obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec narażony jest w państwie przeznaczenia lub w innym państwie tranzytowym na ryzyko tortur, nieludzkiego lub poniżającego traktowania czy ukarania, karę śmierci lub prześladowania ze względu na rasę, religię, narodowość, przynależność do określonej grupy społecznej lub przekonania polityczne; lub

b) jeśli obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec podlega postępowaniu karnemu lub sankcjom w państwie członkowskim, do którego kierowany jest wniosek lub innym państwie tranzytowym; lub

c) ze względu na zdrowie publiczne, bezpieczeństwo wewnętrzne, porządek publiczny lub inne narodowe interesy państwa rozpatrującego wniosek.

4. Federacja Rosyjska lub państwo członkowskie mogą cofnąć każde zezwolenie, jeśli po jego wydaniu pojawią się lub wyjdą na jaw okoliczności wymienione w ust. 3 niniejszego artykułu, stanowiące przeszkodę w udzieleniu zezwolenia na tranzyt, lub jeśli przestanie być zapewniona dalsza podróż przez inne państwa tranzytowe lub odbiór w kraju przeznaczenia. W takim wypadku państwo wnioskodawca, w razie konieczności i bezzwłocznie, przyjmuje z powrotem danego obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca.

Artykuł  15

Procedura tranzytu

1. Wniosek o zezwolenie na tranzyt należy skierować na piśmie do właściwego organu, umieszczając w nim następujące informacje:

a) rodzaj tranzytu (powietrzny, lądowy lub morski), inne możliwe państwa tranzytowe i planowany ostateczny cel podróży;

b) szczegóły dotyczące danej osoby (np. nadane imię, nazwisko, datę urodzenia i - jeśli to możliwe - miejsce urodzenia, obywatelstwo, rodzaj i numer dokumentu podróży);

c) przewidywane miejsce przekroczenia granicy, termin przekazania osoby i ewentualność użycia eskorty;

d) oświadczenie, że ze strony państwa wnioskodawcy zostały spełnione warunki określone w art. 14 ust. 2 niniejszej umowy oraz że nie występują żadne znane powody do odmowy w rozumieniu art. 14 ust. 3.

Wspólny formularz wniosku o zezwolenie na tranzyt dołączono do niniejszej umowy jako załącznik 6.

2. Państwo rozpatrujące wniosek powiadamia na piśmie właściwe organy państwa wnioskodawcy o zgodzie na przyjęcie danej osoby, potwierdzając nazwę przejścia granicznego i planowany czas jej odebrania, lub też powiadamia o swojej odmowie, podając powody takiej decyzji.

3. Jeśli tranzyt odbywa się drogą powietrzną, osoba, która podlega readmisji, oraz osoby ją eskortujące są zwolnione z obowiązku uzyskania lotniskowych wiz tranzytowych.

4. Właściwe organy państwa rozpatrującego wniosek, opierając się na ustaleniach z wzajemnych konsultacji, udzielają niezbędnej pomocy w trakcie przejazdu, w szczególności poprzez nadzorowanie osób podlegających readmisji oraz udostępnienie właściwych do tego celu udogodnień.

SEKCJA  V

KOSZTY

Artykuł  16

Koszty transportu i tranzytu

Wszelkie koszty transportu do granicy państwa rozpatrującego wniosek, poniesione w związku z readmisją i tranzytem, ponosi państwo wnioskodawca, co nie umniejsza prawa właściwych organów do dochodzenia zwrotu kosztów związanych z readmisją od osoby, która jej podlega, lub od osób trzecich.

SEKCJA  VI

OCHRONA DANYCH

Artykuł  17

Ochrona danych

Przekazanie danych osobowych może mieć miejsce wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne do wykonania niniejszej umowy przez właściwe organy Federacji Rosyjskiej lub państwa członkowskiego. Przekazując, przetwarzając lub wykorzystując dane osobowe, właściwe organy Federacji Rosyjskiej przestrzegają każdorazowo obowiązujących w tym względzie przepisów prawa rosyjskiego, natomiast właściwe organy państwa członkowskiego przestrzegają każdorazowo przepisów dyrektywy 95/46/WE oraz krajowych przepisów ustawowych przyjętych w tym państwie zgodnie z ww. dyrektywą. Dodatkowo stosuje się następujące zasady:

a) dane osobowe muszą być przetwarzane uczciwie i legalnie;

b) dane osobowe muszą być gromadzone w określonym, jednoznacznym i legalnym celu wykonania niniejszej umowy i nie mogą podlegać dalszemu przetwarzaniu w sposób niezgodny z tym celem;

c) dane osobowe muszą być adekwatne do potrzeb i istotne dla danej sprawy oraz nie mogą wykraczać poza cel, w jakim są gromadzone i/lub dalej przetwarzane; przede wszystkim zaś przekazywać można dane, które dotyczą:

– szczegółów osoby, która podlega readmisji (np. nazwisko, nadane imię, wcześniejsze imiona i nazwiska, inne imiona i nazwiska używane przez daną osobę, imiona i nazwiska, pod jakimi jest znana, pseudonimy, data i miejsce urodzenia, płeć oraz obecne i ewentualne poprzednie obywatelstwo),

– dowodu tożsamości lub paszportu (rodzaj dokumentu, numer, okres ważności, data wydania, nazwa organu wydającego, miejsce wydania),

– miejsc międzylądowań i trasy podróży,

– innych informacji potrzebnych do ustalenia tożsamości osoby, która podlega readmisji, lub do zbadania wymogów dotyczących readmisji zgodnie z niniejszą umową;

d) dane osobowe muszą być dokładne, a w razie konieczności należy je uaktualnić;

e) dane osobowe należy przechowywać w formie, która umożliwia identyfikację osób, których owe dane dotyczą, przez okres nie dłuższy niż jest to konieczne do celu, w jakim zostały zebrane lub w jakim są dalej przetwarzane;

f) zarówno właściwy organ, który przekazuje dane osobowe, jak i ten, który je przyjmuje, podejmują wszelkie uzasadnione kroki w celu zapewnienia odpowiednio sprostowania, usunięcia lub zablokowania danych osobowych, w przypadku gdy ich przetwarzanie nie jest zgodne z postanowieniami lit. c) i d) niniejszego artykułu, w szczególności w przypadku, gdy nie są one adekwatne, dokładne, istotne dla sprawy lub gdy wykraczają poza cel ich przetwarzania; dotyczy to także obowiązku notyfikowania drugiej stronie wszelkich przypadków sprostowania, usuwania lub zablokowania danych;

g) na wniosek organu przekazującego organ przyjmujący dane osobowe powiadamia drugą stronę o sposobie wykorzystania przekazanych danych i uzyskanych w związku z tym wynikach;

h) dane osobowe można przekazywać jedynie tym właściwym organom, którym powierzono zadanie wykonania niniejszej umowy; udostępnienie otrzymanych danych innym instytucjom wymaga wcześniejszej zgody organu przekazującego;

i) właściwe organy przekazujące i otrzymujące dane osobowe są zobowiązane do prowadzenia pisemnego rejestru przekazywanych i otrzymanych danych.

SEKCJA  VII

WDROŻENIE I STOSOWANIE

Artykuł  18

Niniejsza umowa w kontekście innych zobowiązań międzynarodowych

1. Niniejsza umowa nie ma wpływu na prawa, obowiązki i zakres odpowiedzialności Wspólnoty, państw członkowskich i Federacji Rosyjskiej wynikające z prawa międzynarodowego, w szczególności zaś z:

a) Konwencji z dnia 28 lipca 1951 r. i protokołu z dnia 31 stycznia 1967 r. dotyczących statusu uchodźców;

b) Europejskiej konwencji z dnia 4 listopada 1950 r. o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności;

c) Konwencji z dnia 10 grudnia 1984 r. w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania;

d) międzynarodowych traktatów dotyczących ekstradycji i tranzytu;

e) wielostronnych międzynarodowych traktatów określających zasady readmisji cudzoziemców, takich jak Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym z 7 grudnia 1944 r.

2. Postanowienia niniejszej umowy stają się nadrzędne wobec postanowień wszelkich dwustronnych traktatów lub umów o readmisji, które zostały zawarte lub mogą zgodnie z art. 20 niniejszej umowy zostać zawarte między poszczególnymi państwami członkowskimi a Federacją Rosyjską w zakresie, w jakim postanowienia tych traktatów i umów dotyczą zagadnień objętych niniejszą umową.

3. Żadne postanowienia niniejszej umowy nie stanowią przeszkody w powrocie osoby na mocy innych formalnych lub nieformalnych uzgodnień.

Artykuł  19

Wspólny Komitet ds. Readmisji

1. Strony ustanawiają Wspólny Komitet ds. Readmisji (dalej zwany "komitetem"), którego zadania będą w szczególności obejmować:

a) monitorowanie stosowania niniejszej umowy;

b) decydowanie w sprawie uzgodnień niezbędnych do jednolitego stosowania niniejszej umowy;

c) prowadzenie regularnej wymiany informacji na temat protokołów wykonawczych zawieranych przez poszczególne państwa członkowskie i Federację Rosyjską zgodnie z art. 20 niniejszej umowy;

d) decydowanie o wprowadzaniu zmian w załącznikach do niniejszej umowy;

e) proponowanie zmian do niniejszej umowy;

f) analizowanie niniejszej umowy, a w razie konieczności proponowanie do niej zmian w przypadku przystąpienia nowych krajów do Unii Europejskiej;

2. Decyzje komitetu są wiążące dla umawiających się stron.

3. W skład komitetu wchodzą przedstawiciele Wspólnoty Europejskiej i Federacji Rosyjskiej; Wspólnotę reprezentuje Komisja Europejska, którą wspomagają eksperci z państw członkowskich.

4. Komitet zbiera się w razie potrzeby na wniosek jednej ze stron.

5. Komitet ustala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  20

Protokoły wykonawcze

1. Federacja Rosyjska i państwa członkowskie zawierają protokoły wykonawcze, w których ustala się zasady dotyczące:

a) właściwych organów, przejść granicznych, wymiany informacji na temat punktów kontaktowych i języków, w których odbywać się będzie wzajemna komunikacja;

b) zasad readmisji w przypadku procedury przyspieszonej;

c) warunków przekazywania osób pod eskortą, w tym tranzytu eskortowanych obywateli państw trzecich i bezpaństwowców;

d) zaświadczeń dodatkowych w stosunku do wymienionych w załącznikach 2-5 do niniejszej umowy;

e) procedury dotyczącej rozmów, o których mowa w art. 9 niniejszej umowy;

f) w razie konieczności, szczegółowych uzgodnień dotyczących terminu rozpatrywania wniosków o readmisję zgodnie z art. 11 ust. 2 niniejszej umowy.

2. Protokoły wykonawcze, o których mowa w ust. 1 niniejszej umowy, wchodzą w życie dopiero po ich notyfikowaniu komitetowi.

3. Federacja Rosyjska zgadza się stosować dowolne postanowienie protokołu wykonawczego zawartego z jednym państwem członkowskim również w jej stosunkach z każdym innym państwem członkowskim, na wniosek tego ostatniego i z zastrzeżeniem, że zastosowanie tego postanowienia do sytuacji Federacji Rosyjskiej jest w praktyce możliwe. Państwa członkowskie zgadzają się stosować dowolne postanowienie protokołu wykonawczego zawartego przez jedno z nich również w ich stosunkach z Federacją Rosyjską, na wniosek tej ostatniej i z zastrzeżeniem, że zastosowanie tego postanowienia do sytuacji innych państw członkowskich jest w praktyce możliwe.

Nie dotyczy to postanowień zawierających szczegółowe uzgodnienia, o których mowa w ust. 1 lit. f) niniejszego artykułu.

SEKCJA  VIII

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  21

Terytorialny zakres stosowania

1. Z zastrzeżeniem ust. 2 niniejszego artykułu, niniejszą umowę stosuje się na terytorium Federacji Rosyjskiej oraz wszędzie tam, gdzie ma zastosowanie Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską.

2. Niniejsza umowa nie ma zastosowania na terytorium Królestwa Danii.

Artykuł  22

Załączniki

Załączniki 1-6 stanowią integralną część niniejszej umowy.

Artykuł  23

Wejście w życie, okres obowiązywania i wypowiedzenie

1. Strony ratyfikują lub zatwierdzają niniejszą umowę zgodnie z ich procedurami wewnętrznymi.

2. Z zastrzeżeniem ust. 3 niniejszego artykułu, niniejsza umowa wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po wzajemnej notyfikacji o zakończeniu procedur określonych w ust. 1 niniejszego artykułu. Jeżeli data ta przypada przed datą wejścia w życie umowy między Federacją Rosyjską a Wspólnotą Europejską o ułatwieniach w wydawaniu wiz krótkoterminowych dla obywateli Federacji Rosyjskiej i Unii Europejskiej, niniejsza umowa wchodzi w życie dopiero z chwilą wejścia z życie tej ostatniej.

3. Obowiązki określone w art. 3-5 niniejszej umowy zaczną mieć zastosowanie dopiero trzy lata po dacie, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu. W ciągu tych trzech lat mają one zastosowanie wyłącznie do bezpaństwowców i obywateli tych państw trzecich, z którymi Federacja Rosyjska zawarła dwustronne traktaty lub umowy o readmisji.

4. Umowa zostaje zawarta na czas nieokreślony.

5. Każda z umawiających się stron może wypowiedzieć niniejszą umowę, oficjalnie notyfikując ten fakt drugiej umawiającej się stronie. Niniejsza umowa przestaje obowiązywać po sześciu miesiącach od daty otrzymania takiej notyfikacji.

Sporządzono w Soczi dnia dwudziestego piątego maja roku dwutysięcznego szóstego, w dwóch egzemplarzach w językach angielskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim i rosyjskim, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.

Hecho en Sochi, el veinticinco de mayo del dos mil seis.

V Soči dne dvacátého pátého května dva tisíce šest.

Udfærdiget i Sotji den femogtyvende maj to tusind og seks.

Geschehen zu Sotschi am fünfundzwanzigsten Mai zweitausendsechs.

Kahe tuhande kuuenda aasta maikuu kahekümne viiendal päeval Sotšis.

'Εγινε στο Σότσι, στις είκοσι πέντε Μαΐου δύο χιλιάδες έξι.

Done at Sochi on the twenty fifth day of May in the year two thousand and six.

Fait à Sotchi, le vingt cinq mai deux mille six.

Fatto a Soci, addì venticinque maggio duemilasei.

Sočos, divtūkstoš sestā gada divdesmit piektajā maijā.

Priimta du tūkstančiai šeštų metų gegužės dvidešimt penktą dieną Sočyje.

Kelt Szocsiban, a kettőezer hatodik év május huszonötödik napján.

Magħmul f'Sochi, fil-ħamsa u għoxrin jum ta' Mejju tas-sena elfejn u sitta.

Gedaan te Sotsji, de vijfentwintigste mei tweeduizend zes.

Sporządzono w Soczi dnia dwudziestego piątego maja roku dwutysięcznego szóstego.

Feito em Sotchi, em vinte e cinco de Maio de dois mil e seis.

V Soči dňa dvadsiateho piateho mája dvetisícšesť.

V Soči, petindvajsetega maja leta dva tisoč šest.

Tehty Sotšissa kahdentenakymmenentenäviidentenä päivänä toukokuuta vuonna kaksituhattakuusi.

Som skedde i Sotji den tjugofemte maj tjugohundrasex.

Adoptată la Sochi, la douăzeci ș i cinci mai două mii ș ase.

Совершено в г. Сочи двадцать пятого мая две тысячи шестого года.

Por la Comunidad Europea

Za Evropské společenství

For Det Europæiske Fællesskab

Für die Europäische Gemeinschaft

Euroopa Ühenduse nimel

Για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα

For the European Community

Pour la Communauté européenne

Per la Comunità europea

Eiropas Kopienas vārdā

Europos bendrijos vardu

Az Európai Közösség részéről

Għall-Komunità Ewropea

Voor de Europese Gemeenschap

W imieniu Wspólnoty Europejskiej

Pela Comunidade Europeia

Za Európske spoločenstvo

Za Evropsko skupnost

Euroopan yhteisön puolesta

På Europeiska gemenskapens vägnar

Pentru Comunitatea Europeană

За Европейское сообщество

(podpis pominięto)

Por la Federación de Rusia

Za Ruskou federaci

For Den Russiske Føderation

Für die Russische Föderation

Venemaa Föderatsiooni nimel

Για τη Ρωσική Ομοσπονδία

For the Russian Federation

Pour la Fédération de Russie

Per la Federazione russa

Krievijas Federācijas vārdā

Rusijos Federacijos vardu

Az Orosz Föderáció részéről

Għall-Federazzjoni Russa

Voor de Russische Federatie

W imieniu Federacji Rosyjskiej

Pela Federação da Rússia

Za Ruskú federáciu

Za Rusko federacijo

Venäjän federaation puolesta

På ryska federationen vägnar

Pentru Federaț ia Rusă

За Российскую Федерацию

(podpis pominięto)

ZAŁĄCZNIK  I

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

grafika

ZAŁĄCZNIK  2

Wykaz dokumentów potwierdzających obywatelstwo

– wszelkiego rodzaju paszporty Federacji Rosyjskiej lub państw członkowskich (np. paszporty krajowe, paszporty na wyjazd zagraniczny, paszporty narodowe, dyplomatyczne, służbowe oraz zastępcze, w tym paszporty dla dzieci),

– zaświadczenie o powrocie do Federacji Rosyjskiej,

– krajowe dokumenty tożsamości państw członkowskich UE,

– zaświadczenia o obywatelstwie lub inne urzędowe dokumenty, w których wymieniono obywatelstwo lub które je wskazują (np. świadectwo urodzenia),

– książeczki służbowe i książeczki wojskowe,

– książeczki żeglarskie, legitymacje służbowe kapitanów jednostek morskich, paszporty marynarzy.

ZAŁĄCZNIK  3

Wykaz dokumentów pośrednio dowodzących obywatelstwa

ZAŁĄCZNIK 3 A

– oficjalne fotokopie wszelkich dokumentów wymienionych w załączniku 2 do niniejszej umowy,

– oficjalne oświadczenie złożone na potrzeby procedury przyspieszonej, w szczególności przez pracowników służby granicznej lub innych świadków, którzy mogą potwierdzić, że dana osoba przekroczyła granicę.

ZAŁĄCZNIK 3 B

– prawa jazdy lub ich fotokopie,

– inne dokumenty urzędowe wydane przez władze państwa rozpatrującego wniosek,

– firmowe dowody tożsamości lub ich fotokopie,

– pisemne oświadczenia świadków,

– pisemne oświadczenie złożone przez daną osobę i język, jakim się ona posługuje, w tym stwierdzony na podstawie oficjalnego testu.

ZAŁĄCZNIK  4

Wykaz dokumentów potwierdzających istnienie podstaw do readmisji obywateli państw trzecich i bezpaństwowców

– ważna wiza i/lub zezwolenie na pobyt wydane przez państwo członkowskie rozpatrujące wniosek,

– stempel wjazdu/wyjazdu lub podobne potwierdzenie w dokumencie podróży zainteresowanej osoby lub inny dowód wjazdu/wyjazdu (np. fotograficzny, elektroniczny czy biometryczny).

ZAŁĄCZNIK  5

Wykaz dokumentów pośrednio świadczących o spełnieniu warunków do readmisji obywateli państw trzecich i bezpaństwowców

ZAŁĄCZNIK 5 A

– oficjalne oświadczenie złożone na potrzeby procedury przyspieszonej, w szczególności przez pracowników służby granicznej lub innych świadków, którzy mogą potwierdzić, że dana osoba przekroczyła granicę.

ZAŁĄCZNIK 5 B

– bilety imienne na samolot, pociąg, autokar lub statek, potwierdzające obecność danej osoby oraz trasę przebytą z terytorium państwa rozpatrującego wniosek do terytorium państwa wnioskodawcy,

– listy pasażerów samolotów, pociągów, autokarów lub statków, potwierdzające obecność danej osoby oraz trasę przebytą z terytorium państwa rozpatrującego wniosek do terytorium państwa wnioskodawcy,

– bilety oraz wszelkiego rodzaju zaświadczenia lub rachunki (np. rachunki hotelowe, karty przyjęć u lekarzy/dentystów, karty wejścia do instytucji publicznych/prywatnych itd.), które jednoznacznie wskazują, że dana osoba pozostawała na terytorium państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek,

– oficjalne oświadczenie złożone w szczególności przez pracowników służby granicznej lub świadków, którzy mogą potwierdzić, że dana osoba przekroczyła granicę,

– oficjalne oświadczenie zainteresowanej osoby złożone w postępowaniu sądowym lub administracyjnym,

– opis miejsca i okoliczności, w których dana osoba została przejęta po wjeździe na terytorium państwa członkowskiego wnioskodawcy,

– informacje, które wskazują, że zainteresowana osoba korzystała z usług kurierskich lub biura podróży,

– informacje dotyczące tożsamości i/lub pobytu osoby, dostarczone przez organizację międzynarodową,

– zgłoszenia/potwierdzenia informacji przez członków rodziny, współtowarzyszy podróży itd.,

– oświadczenie danej osoby.

ZAŁĄCZNIK  6

grafika

Wspólna deklaracja dotycząca art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 1

"Umawiające się strony przyjmują do wiadomości, że - zgodnie z przepisami prawnymi Federacji Rosyjskiej i państw członkowskich regulującymi kwestię obywatelstwa - obywatela Unii Europejskiej i Federacji Rosyjskiej nie można pozbawić obywatelstwa.

Strony zgadzają się przeprowadzić z odpowiednim wyprzedzeniem wzajemne konsultacje, w przypadku gdyby taka sytuacja prawna miała ulec zmianie."

Wspólna deklaracja dotycząca art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 1

"Strony zgadzają się, że w rozumieniu niniejszych przepisów osoba wjeżdża bezpośrednio z terytorium państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek, jeśli osoba taka przybywa na terytorium państwa wnioskodawcy drogą powietrzną, lądową lub morską, nie wjeżdżając po drodze do żadnego państwa trzeciego. Pobyt w państwie trzecim w trakcie tranzytu lotniczego nie uznaje się za wjazd na terytorium tego państwa."

Wspólna deklaracja dotycząca Królestwa Danii

"Strony przyjmują do wiadomości, że niniejsza umowa nie ma zastosowania do terytorium i obywateli Królestwa Danii. W związku z tym celowe jest, by Federacja Rosyjska i Królestwo Danii zawarły umowę o readmisji na takich samych warunkach jak niniejsza umowa."

Wspólna deklaracja dotycząca Republiki Islandii i Królestwa Norwegii

"Strony przyjmują do wiadomości ścisłe związki między Wspólnotą Europejską a Republiką Islandii i Królestwem Norwegii, wynikające w szczególności z umowy z dnia 18 maja 1999 r. dotyczącej włączenia tych krajów we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen. W związku z tym celowe jest, by Federacja Rosyjska zawarła z Republiką Islandii i Królestwem Norwegii umowy o readmisji na takich samych warunkach jak niniejsza umowa."