Rezolucja ustawodawcza w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (COM(2011)0452 - C7-0417/2011 - 2011/0202(COD)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.45.119/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 5 lutego 2016 r.

Wymogi ostrożnościowe dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych ***I

P7_TA(2013)0115

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (COM(2011)0452 - C7-0417/2011 - 2011/0202(COD))

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

(2016/C 045/29)

(Dz.U.UE C z dnia 5 lutego 2016 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2011)0452),

- uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0417/2011),

- uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

- uwzględniając uzasadnioną opinię przedstawioną - na mocy protokołu (nr 2) w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności - przez francuski Senat, parlament Szwecji i brytyjską Izbę Gmin, w której stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

- uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 25 stycznia 2012 ¹ ,

- uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 18 stycznia 2012 ² ,

- uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 27 marca 2013 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

- uwzględniając art. 55 Regulaminu PE,

- uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A7-0171/2012),

1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeżeli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

¹ Dz.U. C 105 z 11.4.2012, s. 1.

² Dz.U. C 68, 6.3.2012, s. 39.