Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 8 października 2015 r. w sprawie odnowienia planu działania UE w zakresie równości...

1.

uważa, że wyniki oceny pierwszego planu działania w zakresie równości płci wskazują, iż wyraźnie potrzebna jest radykalna zmiana działań UE w zakresie równości płci i równouprawnienia kobiet oraz że potrzebujemy nowych zobowiązań politycznych ze strony Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) i Komisji w celu poprawy wyników; podkreśla znaczenie wdrożenia głównych zaleceń z tej oceny w następnym planie działania w zakresie równości płci, począwszy od kompleksowej odpowiedzi w dziedzinie zarządzania;

2.

z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji, aby wraz z nowym planem działania zapoczątkować zmianę podejścia, oraz uważa w związku z tym, że drugi program działania w zakresie równości płci powinien mieć formę komunikatu Komisji; wyraża ubolewanie, że drugi program działania w zakresie równości płci został przedstawiony, jako wspólny dokument roboczy, a nie komunikat; wzywa Komisję oraz ESDZ do niezwłocznego rozpoczęcia wykonywania nowego planu, aby umożliwić osiągniecie konkretnych wyników, jako część szerszego zobowiązania Unii dotyczącego równości płci i równouprawnienia kobiet w ramach celów zrównoważonego rozwoju, oraz do konsultowania się z Parlamentem w toku tego procesu;

3.

uważa, że drugi program działania w zakresie równości płci powinien koncentrować się na wszystkich aspektach polityki zewnętrznej UE - współpracy na rzecz rozwoju, pomocy humanitarnej, handlu, prawach człowieka, sprawach zagranicznych i kwestiach migracji i azylu, zgodnie z zasadą spójności polityki na rzecz rozwoju - oraz powinien mieć jednakowe zastosowanie do krajów rozwijających się, krajów objętych polityką sąsiedztwa oraz polityką rozszerzenia;

4.

uważa, że równość płci i równouprawnienie kobiet powinno należeć do podstawowej działalności instytucji UE poprzez jasne obowiązki w zakresie zarządzania, zarówno w administracji centralnej, jak i w delegaturach UE; podkreśla fakt, że szefowie delegatur, kierownicy działów oraz kadra kierownicza wyższego szczebla powinna być odpowiedzialna za sprawozdawczość, monitorowanie i ocenę polityki na rzecz równości płci i równouprawnienia kobiet oraz że problematykę płci należy włączyć do opisu zakresu obowiązków i do szkoleń dla wszystkich pracowników;

5.

uważa, że wiceprzewodnicząca Komisji/wysoka przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa powinna zadbać o to, aby wszyscy komisarze odpowiedzialni za działania zewnętrzne wykazali się zdolnościami przywódczymi niezbędnymi do zapewnienia pomyślnej realizacji drugiego planu działania w zakresie równości płci; z zadowoleniem przyjmuje konkluzje Rady z maja 2015 r., w których podkreśla się zobowiązanie państw członkowskich do planu transformacji na rzecz praw kobiet i dziewcząt; podkreśla potrzebę komplementarności pomiędzy działaniami Komisji/ESDZ a działaniami państw członkowskich;

6.

ubolewa nad faktem, że kwestie płci nie zostały omówione w rocznym sprawozdaniu DG DEVCO za 2014 r., i apeluje o włączenie kwestii równości płci i równouprawnienia kobiet do rocznych sprawozdań wszystkich dyrekcji generalnych Komisji zajmujących się działaniami zewnętrznymi, a w przyszłości także ESDZ; wzywa wszystkie delegatury UE, aby składały roczne sprawozdanie w sprawie programu działań w zakresie równości płci oraz aby przedstawiały podsumowanie osiągniętych postępów w zakresie równości płci i równouprawnienia kobiet w swoich sprawozdaniach rocznych, przeglądach śródokresowych i ocenach na szczeblu krajowym; uważa, że wyniki należy ująć w monitorowaniu ukierunkowanym na wyniki (ROM);

7.

zauważa, że śródokresowy przegląd dokumentów programowych instrumentu finansowania współpracy na rzecz rozwoju (DCI), który odbędzie się w 2017 r., stanowi dobrą okazję do oceny wpływu programów finansowanych przez DCI na kobiety i dziewczęta, do wyraźnego wskazania, jaką część programów finansowanych z DCI stanowią programy na rzecz kobiet i dziewcząt, oraz do dokonania niezbędnych przesunięć, o ile okaże się to konieczne;

8.

przypomina o unijnej zasadzie spójności polityki na rzecz rozwoju i podkreśla znaczenie spójności polityki wewnętrznej i zewnętrznej UE oraz konieczność zapewnienia spójności między nowym planem działania w zakresie równości płci a kolejnym planem działania dotyczącym praw człowieka i demokracji; podkreśla, że równość płci musi stanowić systematyczny i integralny element wszystkich dialogów dotyczących praw człowieka między UE a państwami trzecimi; wzywa ESDZ do ustanowienia dialogów w dziedzinie równości płci obok dialogów dotyczących praw człowieka z państwami trzecimi;

9.

przypomina, że pełna koordynacja między służbami centralnymi, delegaturami i ambasadami państw członkowskich - z wykorzystaniem opisów krajowej struktury płci i innych narzędzi - ma zasadnicze znaczenie dla skutecznego wdrożenia drugiego planu działania w zakresie równości płci; podkreśla w tym kontekście, że przegląd krajowego planowania EFR stanowi okazję do dopilnowania pełnego wdrożenia drugiego planu działania w zakresie równości płci oraz do dokonania ewentualnych dostosowań;

10.

domaga się skuteczniejszych strategii wdrażania i nalega na stosowanie ilościowych i jakościowych wskaźników uwzględniających kwestie płci, a także na systematyczne i terminowe gromadzenie danych segregowanych według kryterium płci w odniesieniu do beneficjentów i uczestników wszystkich działań, jako element procesu monitorowania i oceny; podkreśla, że dane powinny być udostępniane publicznie w celu zapewnienia odpowiedzialności finansowej i przejrzystości; uważa, że sprawozdawczość powinna być dostosowana i włączona do ugruntowanych systemów monitorowania i oceny, takich jak ramy wyników Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Współpracy Międzynarodowej i Rozwoju (DEVCO); podkreśla konieczność inwestowania w statystyki krajowe i wzywa wszystkie państwa członkowskie do ustanowienia systemów monitorowania uwzględniających problematykę płci;

11.

zwraca się do delegatur UE i ambasad państw członkowskich o wysunięcie na pierwszy plan wysokiej jakości analizy pod kątem płci i inwestowanie w tę analizę jako podstawę strategii i programowania krajowego; uważa, że UE powinna dokonać przeglądu krajowych planów orientacyjnych pod kątem nowego planu działania w zakresie równości płci;

12.

uznaje, że dziewczęta i młode kobiety znajdują się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i są szczególnie narażone, oraz że należy zwrócić szczególną uwagę na zapewnienie dziewczętom dostępu do edukacji, umożliwienie im życia bez przemocy oraz usunięcie dyskryminacyjnych przepisów i praktyk, a także wzmocnienie pozycji dziewcząt i młodych kobiet na całym świecie;

13.

podkreśla potrzebę jasnych celów i wskaźników, mierzonych i segregowanych według płci, wieku, niepełnosprawności i innych czynników, a także lepszego śledzenia przydziałów budżetowych; podkreśla, że cele i metodologia monitorowania powinny być dostosowane do globalnych ram rozwoju po 2015 r. i innych stosownych ram międzynarodowych;

14.

podkreśla, że UE musi wskazać i zapewnić wystarczające zasoby finansowe i ludzkie do realizacji swoich zobowiązań dotyczących równości płci i równouprawnienia kobiet; podkreśla znaczenie uwzględniania aspektu płci w finansach publicznych poprzez opracowywanie budżetu z uwzględnieniem problematyki płci i nierówności;

15.

uważa, że plan działania musi odnieść się do przeszkód na drodze ku pełnemu wdrożeniu wytycznych UE w sprawie aktów przemocy wobec kobiet i dziewcząt oraz do eliminacji wszelkich form przemocy; wzywa do opracowania kompleksowego podejścia UE do przemocy wobec kobiet, z uwzględnieniem większych wysiłków i środków na rzecz zapobiegania wszystkim dyskryminującym praktykom wobec kobiet oraz wyeliminowania tych praktyk, jak również zwalczania i ścigania wszelkich form przemocy, w tym handlu ludźmi, okaleczania żeńskich narządów płciowych, przymusowej sterylizacji, wymuszonej ciąży, ludobójstwa ze względu na płeć, przemocy domowej i gwałtu małżeńskiego, małżeństw zawieranych w wieku dziecięcym, wczesnych i przymusowych małżeństw oraz przemocy na tle płciowym w sytuacjach konfliktu i po jego zakończeniu; apeluje o opracowanie konkretnych działań UE w celu wzmocnienia praw poszczególnych grup kobiet, ze szczególnym uwzględnieniem młodzieży, migrantów, kobiet zarażonych wirusem HIV, lesbijek, gejów, osób biseksualnych, transpłciowych i interseksualnych (LGBTI) oraz osób niepełnosprawnych;

16.

podkreśla znaczenie zwiększenia dostępu dziewcząt do edukacji na wszystkich szczeblach i usunięcia barier w uczeniu się związanych z płcią;

17.

podkreśla fakt, że należy wykorzenić stosowanie gwałtu jako narzędzia walki i ucisku, a także że UE musi wywierać presję na rządy państw trzecich i wszystkie zainteresowane strony w regionach, gdzie ma miejsce taka przemoc ze względu na płeć, tak aby ukrócić tę praktykę, postawić sprawców przed sądem i pracować z ofiarami, poszkodowanymi kobietami i społecznościami, aby pomóc im wyzdrowieć i otrząsnąć się z traumy;

18.

zwraca uwagę na trudną sytuację kobiet migrujących, uchodźców i osób ubiegających się o azyl oraz konieczność zapewnienia im szczególnej ochrony; wzywa do przyjęcia szczególnych środków w celu wzmocnienia i pełnego zagwarantowania praw kobiet ubiegających się o azyl; apeluje o odważne działania na szczeblu europejskim, aby poradzić sobie z trwającym kryzysem migracji i uchodźców, w tym o całościowe i uwzględniające kwestię płci podejście do migracji i azylu, które będzie spójne we wszystkich państwach członkowskich;

19.

uznaje, że zdrowie należy do praw człowieka; podkreśla znaczenie powszechnego dostępu do opieki zdrowotnej i ubezpieczenia zdrowotnego, w tym zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego i wiążących się z nim praw, jak uzgodniono w oparciu o program działań Międzynarodowej Konferencji na temat Ludności i Rozwoju oraz pekińską platformę działania; apeluje w związku z tym o dalsze starania na rzecz zwiększenia dostępu kobiet do zdrowia i edukacji zdrowotnej, planowania rodziny, opieki prenatalnej oraz zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, szczególnie w celu zajęcia się w dużej mierze niezrealizowanym MCR 5 dotyczącym zdrowia matek, w tym ograniczenia umieralności niemowląt i dzieci; wskazuje, że dostęp ten przyczynia się do realizacji wszystkich celów rozwoju związanych ze zdrowiem; w związku z tym przyjmuje z zadowoleniem zwłaszcza konkluzje Rady z maja 2015 r.;

20.

podkreśla potrzebę stworzenia przyjaznego środowiska, zwłaszcza poprzez zniesienie przeszkód społecznych i prawnych w dostępie kobiet do środków produkcji, w tym do ziemi oraz zasobów naturalnych i ekonomicznych, promowanie włączenia finansowego, odpowiednich standardów pracy, ochrony socjalnej z uwzględnieniem aspektu płci oraz równego wynagrodzenia za pracę o równej wartości;

21.

uważa, że przedsiębiorstwa mają do odegrania ważną rolę w pogłębianiu równouprawnienia poprzez działania, które przyczyniają się do wzmocnienia ekonomicznej pozycji kobiet i ich praw gospodarczych, takie jak zapewnienie kobietom godnej pracy, równego wynagrodzenia, dostępu do finansów i bankowości oraz możliwości udziału w kierownictwie i podejmowaniu decyzji, jak również poprzez ochronę przed dyskryminacją i nadużyciami w miejscu pracy oraz poprzez społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstw uwzględniającą aspekt płci; w tym kontekście apeluje o większe wsparcie dla lokalnych MŚP, zwłaszcza dla kobiet prowadzących działalność gospodarczą, aby umożliwić im czerpanie korzyści ze wzrostu gospodarczego, którego motorem jest sektor prywatny; podkreśla pozytywną rolę, jaką w dziedzinie wzmocnienia ekonomicznej pozycji kobiet i ich integracji nadal odgrywają mikrofinanse, przedsiębiorczość społeczna i alternatywne modele biznesowe takie jak towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych i spółdzielnie;

22.

uznaje potrzebę zapobiegania dyskryminacji kobiet ze względu na małżeństwo i macierzyństwo oraz skutecznego zapewnienia im prawa do pracy;

23.

zauważa, że upodmiotowienie kobiet i bezpieczeństwo żywnościowe wzajemnie się wspierają; podkreśla potrzebę wzmocnienia pozycji kobiet wiejskich poprzez przeciwdziałanie dyskryminacji w dostępie do gruntów, wody, edukacji, szkolenia, rynków i usług finansowych; wzywa do znacznego zwiększenia inwestycji publicznych w rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich, ze zwróceniem szczególnej uwagi na drobnych producentów rolnych, spółdzielnie rolnicze i sieci rolników;

24.

podkreśla potrzebę włączenia kobiet do rozwijających się sektorów gospodarki, które są ważne dla zrównoważonego rozwoju, w tym do sektorów zielonej gospodarki i gospodarki o obiegu zamkniętym, energii odnawialnej i ICT, oraz reprezentacji kobiet w tych sektorach;

25.

przypomina o istotnej roli, jaką we wzmacnianiu pozycji kobiet i dziewcząt w życiu społecznym, gospodarczym, kulturalnym i politycznym odgrywa edukacja formalna i nieformalna; podkreśla potrzebę opracowania unijnej strategii edukacyjnorozwojowej, która będzie szeroko uwzględniała aspekty płci, zwłaszcza w dziedzinie edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju, pojednania po konflikcie, uczenia się przez całe życie i szkolenia zawodowego, nauki, technologii, inżynierii i matematyki oraz roli sztuki w wymianie międzykulturowej;

26.

podkreśla znaczenie zwiększenia udziału kobiet w kształtowaniu i wdrażaniu ram na okres po 2015 r.; apeluje o zwiększenie wsparcia finansowego na rzecz organizacji walczących o prawa kobiet, środków politycznych i środków budowania zdolności mających na celu zaangażowanie i zwiększenie stałego udziału oddolnych organizacji społeczeństwa obywatelskiego, a zwłaszcza organizacji kobiet, w konsultacjach z zainteresowanymi stronami na szczeblach lokalnym, regionalnym, krajowym i międzynarodowym;

27.

zauważa, że plan działania w zakresie równości płci musi uwzględniać sytuację osób LGBTI w państwach trzecich oraz wspieranie i ochronę praw osób LGBTI;

28.

podkreśla znaczenie poprawy sytuacji prawnej kobiet i zwiększenia ich dostępu do wymiaru sprawiedliwości dzięki reformie prawa uwzględniającej aspekty płci; uważa, że ukierunkowane finansowanie na rzecz równości płci w zakresie pomocy prawnej pomaga wzmocnić praworządność;

29.

wzywa UE do promowania większego udziału kobiet w procesach utrzymywania i budowania pokoju oraz w wojskowych i cywilnych misjach zarządzania kryzysowego UE; ponawia w związku z tym swój apel do UE o propagowanie rezolucji nr 1325 (2000) i 1820 (2008) Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa oraz apeluje o włączenie perspektywy płci i praw kobiet we wszystkie inicjatywy pokojowe i dotyczące bezpieczeństwa;

30.

wzywa UE do propagowania podstawowych praw człowieka kobiet i dziewcząt zagwarantowanych w Powszechnej deklaracji praw człowieka; w tym kontekście kładzie nacisk na potrzebę zapewnienia ochrony prawa do życia i godności wszystkich kobiet i dziewcząt dzięki aktywnemu zwalczaniu szkodliwych praktyk takich jak ludobójstwo ze względu na płeć;

31.

podkreśla znaczenie środków wzmacniania przywództwa oraz uczestnictwa kobiet i organizacji walczących o prawa kobiet w sferze publicznej i prywatnej; wzywa do wzmożenia wysiłków na rzecz zwiększenia udziału kobiet i organizacji walczących o prawa kobiet w życiu politycznym, zwłaszcza poprzez uwzględnienie takich starań we wszystkich programach wspierania demokracji, w tym w kompleksowym podejściu Parlamentu do wspierania demokracji;

32.

podkreśla potrzebę angażowania mężczyzn i chłopców oraz propagowania ich czynnego udziału w działaniach na rzecz eliminacji dyskryminujących norm społecznych, zwalczania stereotypów płci i przemocy wobec kobiet i dziewcząt oraz potrzebę propagowania odpowiedzialności mężczyzn i chłopców za te działania;

33.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz organizacji ONZ Kobiety.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 8 października 2015 r. w sprawie odnowienia planu działania UE w zakresie równości płci i wzmacniania pozycji kobiet w kontekście rozwoju (2015/2754(RSP)).

Dz.U.UE.C.2017.349.50

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 8 października 2015 r. w sprawie odnowienia planu działania UE w zakresie równości płci i wzmacniania pozycji kobiet w kontekście rozwoju (2015/2754(RSP))