Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli (2016/2699(RSP)).

A.

mając na uwadze, że koalicja wenezuelskich partii opozycyjnych MUD zdobyła 112 miejsc w liczącym sobie 167 miejsc Zgromadzeniu Narodowym, co stanowi większość dwóch trzecich miejsc, w stosunku do 55 miejsc, które zdobyła PSUV; mając na uwadze, że sąd najwyższy uniemożliwił następnie czterem nowo wybranym przedstawicielom Zgromadzenia Narodowego (przy czym trzech z nich to przedstawiciele MUD) objęcie urzędu, co pozbawiło opozycję większości dwóch trzecich miejsc;

B.

mając na uwadze, że w ciągu pięciu miesięcy działań ustawodawczych nowego Zgromadzenia Narodowego, w którym większość stanowi opozycja demokratyczna, sąd najwyższy wydał z powodów politycznych 13 korzystnych dla rządu wyroków, przy czym wszystkie te wyroki zagrażają równowadze sił, jaka powinna istnieć w praworządnym państwie;

C.

mając na uwadze, że decyzje takie jak decyzja o wydaniu i potwierdzeniu dekretu w sprawie ogłoszenia stanu nadzwyczajnego w gospodarce, o pozbawieniu Zgromadzenia Narodowego uprawnień do nadzoru politycznego, o odmowie uznania uprawnień do odwołania decyzji o mianowaniu sędziów sądu najwyższego przyznanych Zgromadzeniu Narodowemu w konstytucji, o ogłoszeniu niekonstytucyjności reformy ustawy o Banku Centralnym Wenezueli, o zawieszeniu stosowania przepisów dotyczących zasad prowadzenia debat w Zgromadzeniu Narodowym zostały podjęte, między innymi, z naruszeniem uprawnień ustawodawczych Zgromadzenia Narodowego i bez najmniejszego poszanowania równowagi sił, która jest zasadniczym elementem praworządnego państwa;

D.

mając na uwadze, że około 2 000 osób, w tym ważni przywódcy polityczni, tacy jak Leopoldo López, Antonio Ledezma oraz Daniel Ceballos, przebywa w więzieniach, zostało objętych aresztem domowym lub nadzorem kuratorskim ze względów politycznych; mając na uwadze, że dnia 30 marca 2016 r. Zgromadzenie Narodowe w Wenezueli uchwaliło ustawę zapewniającą amnestię wyżej wymienionym więźniom, torując w ten sposób drogę do dialogu i pojednania narodowego; mając na uwadze, że ustawa ta jest zgodna z art. 29 konstytucji wenezuelskiej, mimo że sąd najwyższy uznał ją za niekonstytucyjną; mając na uwadze, że Wysoki Komisarz ONZ ds. Praw Człowieka Zeid Ra'ad Al Hussein publicznie stwierdził, że ustawa o amnestii i pojednaniu narodowym jest zgodna z prawem międzynarodowym oraz wyraził rozczarowanie z powodu jej odrzucenia;

E.

mając na uwadze, że w Wenezueli nie przestrzega się praworządności oraz zasady rozdziału władz; mając na uwadze, że obecne fakty wskazują, iż rząd wywiera wpływ na władzę sądowniczą oraz krajową radę wyborczą, a także sprawuje nad nimi kontrolę - naruszając jawnie zasadę niezależności i rozdziału władz, która charakteryzuje praworządne państwa demokratyczne - co ma niekorzystny wpływ na parlament oraz opozycję będące podstawą wszystkich ustrojów demokratycznych;

F.

mając na uwadze, że demokratyczna opozycja wszczęła uznaną w konstytucji procedurę, który pozwala usunąć ze stanowiska w drodze referendum urzędników państwowych po wypełnieniu przez nich połowy kadencji; mając na uwadze, że krajowa rada wyborcza otrzymała od MUD 1,8 mln podpisów obywateli Wenezueli popierających tę procedurę, czyli znacznie więcej niż 198 000 wymaganych początkowo do tego, aby uznać procedurę za legalną i zgodną z konstytucją;

G.

mając na uwadze, że Wenezuela przechodzi poważny kryzys humanitarny spowodowany niedoborem żywności i leków; mając na uwadze, że Zgromadzenie Narodowe ogłosiło humanitarny kryzys zdrowotny i żywnościowy w związku z ogólnym brakiem leków, sprzętu medycznego i zaopatrzenia, oraz zwróciło się do Światowej Organizacji Zdrowia o zapewnienie pomocy humanitarnej i zorganizowanie wizyty technicznej, która potwierdzi warunki opisane powyżej;

H.

mając na uwadze, że choć brak oficjalnych danych, z ankiety dotyczącej warunków życia ENCOVI wynika, iż poziom ubóstwa w Wenezueli podwoił się z 30 % w 2013 r. do 60 % w 2016 r.; mając na uwadze, że w Wenezueli nie jest dostępnych 75 % leków uznawanych przez Światową Organizację Zdrowia za podstawowe;

I.

mając na uwadze, że rząd uniemożliwia dostarczanie pomocy humanitarnej do kraju i bojkotuje różne inicjatywy międzynarodowe mające na celu niesienie pomocy społeczeństwu obywatelskiemu, jak miało to miejsce w przypadku Caritasu i innych organizacji pozarządowych;

J.

mając na uwadze, że według prognoz Międzynarodowego Funduszu Walutowego gospodarka Wenezueli ma skurczyć się o 8 % w 2016 r., po tym jak w 2015 r. skurczyła się o 5,7 %; mając na uwadze, że pomimo 30 % wzrostu płacy minimalnej, inflacja na poziomie 180,9 % czyni perspektywę przystępności podstawowych towarów dla Wenezuelczyków nierealną; mając na uwadze, że zgodnie z przewidywaniami Międzynarodowego Funduszu Walutowego średnia stopa inflacji wyniesie w tym kraju 700 % do końca 2016 r. oraz 2 200 % do końca 2017 r.;

K.

mając na uwadze, że brak przewidywania w kwestii podstawowej infrastruktury oraz nieudolne zarządzanie doprowadziły do potężnego kryzysu społeczno-gospodarczego, który przejawia się długotrwałym brakiem zasobów, surowców, środków, podstawowych produktów spożywczych oraz leków, a także zerową produkcją oraz mając na uwadze, że kraj ten znajduje się na granicy powszechnego buntu społecznego i kryzysu humanitarnego o trudnych do przewidzenia konsekwencjach;

L.

mając na uwadze, że wysoki poziom przestępczości i całkowita bezkarność sprawiły, że Wenezuela stała się jednym z najniebezpieczniejszych krajów na świecie, a w Caracas odnotowuje się najwyższy na świecie wskaźnik poważnej przestępczości (119,87 zabójstw na 100 000 osób);

M.

mając na uwadze, że walka o kontrolę nad nielegalnymi kopalniami toczy się na wszystkich terenach bogatych w minerały położonych w sąsiedztwie granicy z Gujaną i Brazylią; mając na uwadze, że w dniu 4 marca 2016 r. w Tumeremo w stanie Bolívar miała miejsce masakra, w której zaginęło, a następnie zostało zamordowanych 28 górników; mając na uwadze, że władze nadal nie przedstawiły zadowalającego wyjaśnienia w tej sprawie i że dziennikarka Lucía Suárez, która ostatnio zajmowała się tą sprawą, została zastrzelona w swym domu w Tumeremo w dniu 28 kwietnia 2016 r.;

N.

mając na uwadze, że dnia 27 maja 2016 r. państwa należące do grupy G7 wydały oświadczenie, w którym wezwały Wenezuelę do stworzenia warunków do dialogu między rządem a obywatelami w celu znalezienia rozwiązania coraz poważniejszego kryzysu gospodarczo-politycznego oraz mając na uwadze, że w dniu 1 czerwca 2016 r. Stała Rada Organizacji Państw Amerykańskich wydała oświadczenie w sprawie sytuacji w Wenezueli;

O.

mając na uwadze, że w ramach UNASUR odbyły się niedawno w Republice Dominikańskiej posiedzenia rozpoznawcze, którym przewodniczyli były premier Hiszpanii José Luis Rodríguez Zapatero, były prezydent Republiki Dominikańskiej Leonel Fernández i były prezydent Panamy Martín Torrijos, mające na celu nawiązanie dialogu krajowego z przedstawicielami rządu Boliwariańskiej Republiki Wenezueli oraz partiami opozycyjnymi reprezentowanymi przez MUD;

P.

mając na uwadze, że rozwiązanie kryzysu można znaleźć jedynie poprzez dialog na wszystkich szczeblach rządu, opozycji demokratycznej i społeczeństwa;

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli (2016/2699(RSP)).

Dz.U.UE.C.2018.86.101

Sytuacja w Wenezueli