Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 4 lipca 2017 r. zawierające zalecenia dla Komisji w sprawie terminów przedawnienia odnoszących się do wypadków drogowych (2015/2087(INL)).
Dz.U.UE.C.2018.334.30
Akt nienormatywnyRezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 4 lipca 2017 r. zawierające zalecenia dla Komisji w sprawie terminów przedawnienia odnoszących się do wypadków drogowych (2015/2087(INL))
Terminy przedawnienia odnoszące się do wypadków drogowych
(2018/C 334/04)
(Dz.U.UE C z dnia 19 września 2018 r.)
Parlament Europejski,
ZAŁĄCZNIK
ZALECENIA DOTYCZĄCE DYREKTYWY PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY W SPRAWIE WSPÓLNYCH TERMINÓW PRZEDAWNIENIA ODNOSZĄCYCH SIĘ DO TRANSGRANICZNYCH WYPADKÓW DROGOWYCH
ZALECENIA DOTYCZĄCE DYREKTYWY PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY W SPRAWIE WSPÓLNYCH TERMINÓW PRZEDAWNIENIA ODNOSZĄCYCH SIĘ DO TRANSGRANICZNYCH WYPADKÓW DROGOWYCH
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnych terminów przedawnienia odnoszących się do transgranicznych wypadków drogowych
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 67 ust. 4 i art. 81 ust. 2,
uwzględniając wniosek Parlamentu Europejskiego skierowany do Komisji Europejskiej,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Unia postawiła sobie za cel utrzymanie i rozwój przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w której zapewniony jest swobodny przepływ osób. W celu stopniowego tworzenia takiej przestrzeni Unia powinna przyjąć środki odnoszące się do współpracy sądowej w sprawach cywilnych o skutkach transgranicznych, w szczególności gdy jest to niezbędne do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego.
(2) Zgodnie z art. 81 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej środki te powinny obejmować środki mające na celu zapewnienie, między innymi, skutecznego dostępu do wymiaru sprawiedliwości oraz usuwania przeszkód utrudniających prawidłowy przebieg procedur cywilnych, wspierając w razie potrzeby zgodność zasad procedury cywilnej mających zastosowanie w poszczególnych państwach członkowskich.
(3) Zgodnie z komunikatem Komisji z dnia 20 kwietnia 2010 r. zatytułowanym "Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości dla europejskich obywateli. Plan działań służący realizacji programu sztokholmskiego" 13 , obywatelom, którym przytrafi się wypadek drogowy w innym państwie członkowskim, należy zagwarantować pewność prawa co do terminów przedawnienia roszczeń odszkodowawczych. W związku z tym zapowiedziano przyjęcie w 2011 r. nowego rozporządzenia dotyczącego terminów przedawnienia w odniesieniu do transgranicznych wypadków drogowych.
(4) Przepisy dotyczące przedawnienia mają istotny wpływ nie tylko na prawo poszkodowanych do dostępu do wymiaru sprawiedliwości, lecz także na ich prawa podmiotowe, gdyż prawa nie mogą być skuteczne bez ich właściwej i adekwatnej ochrony. Niniejsza dyrektywa ma na celu upowszechnianie stosowania wspólnych terminów przedawnienia dla transgranicznych wypadków drogowych, by zapewnić skuteczny dostęp do wymiaru sprawiedliwości w Unii. Powszechnie uznane prawo dostępu do wymiaru sprawiedliwości zostało także potwierdzone w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej ("Karta").
(5) Wymóg pewności prawa i potrzeba zapewnienia sprawiedliwości w indywidualnych przypadkach są podstawowymi elementami wymiaru sprawiedliwości. Wspólne terminy przedawnienia zwiększające pewność prawa, powagę rzeczy osądzonej i przyczyniające się do skutecznego systemu egzekwowania przepisów są zatem niezbędne, by zagwarantować stosowanie tej zasady.
(6) Przepisy niniejszej dyrektywy powinny mieć zastosowanie do tych roszczeń objętych zakresem stosowania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/103/WE 14 , które mają charakter transgraniczny.
(7) Nic nie powinno uniemożliwiać państwom członkowskim stosowania - w odpowiednich sytuacjach - przepisów niniejszej dyrektywy także do wyłącznie wewnętrznych postępowań w sprawie wypadków drogowych.
(8) Wszystkie państwa członkowskie są stronami Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z 4 listopada 1950 r. (EKPC). Sprawy, o których mowa w niniejszej dyrektywie, powinny być rozpatrywane zgodnie z konwencją, w szczególności z poszanowaniem prawa do rzetelnego procesu sądowego i skutecznego środka odwoławczego.
(9) Zasada prawa miejsca wystąpienia szkody (lex loci damni) stanowi ogólną zasadę ustanowioną w rozporządzeniu (WE) nr 864/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady 15 w odniesieniu do prawa właściwego w przypadku szkody na osobie lub szkody na mieniu, które w związku z tym powinny być określone na podstawie miejsca powstania szkody, niezależnie od tego, w jakim państwie lub jakich państwach mogłyby wystąpić skutki pośrednie. Zgodnie z art. 15 lit. h) tego rozporządzenia prawo właściwe dla zobowiązań pozaumownych reguluje w szczególności sposób wygaśnięcia zobowiązania, przedawnienie i terminy zawite, w tym początek, przerwanie i zawieszenie biegu przedawnienia lub terminu zawitego.
(10) W dziedzinie wypadków drogowych poszkodowanym, którzy ulegli wypadkowi w innym państwie, może być trudno w krótkim czasie uzyskać od jurysdykcji zagranicznej podstawowe informacje o wypadku, takie jak tożsamość sprawcy szkody i zakres ewentualnej odpowiedzialności. Czasochłonne może być również określenie, który przedstawiciel do spraw roszczeń lub ubezpieczyciel powinien zajmować się daną sprawą, dowodami dotyczącymi wypadku oraz tłumaczeniem wszystkich niezbędnych dokumentów.
(11) W przypadku transgranicznych wypadków drogowych zdarza się czasami, że zbliża się data upływu terminu, a poszkodowanemu nie udało się jeszcze rozpocząć negocjacji ze sprawcą szkody. Ma to miejsce zwłaszcza w przypadkach, gdy ogólny termin jest szczególnie krótki lub gdy nie jest oczywiste, w jaki sposób można zawiesić lub przerwać bieg terminu. Gromadzenie informacji o wypadku, który miał miejsce w państwie innym niż państwo pobytu poszkodowanego, może zabrać dużo czasu. W związku z tym bieg ogólnego terminu ustanowionego w dyrektywie powinien zostać zawieszony z chwilą wystąpienia z roszczeniem do ubezpieczyciela lub organu odszkodowawczego, by dać powodowi możliwość wynegocjowania ugody w sprawie roszczenia.
(12) Niniejsza dyrektywa powinna ustanawiać przepisy minimalne. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość zapewnienia wyższego poziomu ochrony. Taki wyższy poziom ochrony nie powinien stanowić przeszkody w skutecznym dostępie do wymiaru sprawiedliwości, który takie przepisy minimalne mają ułatwiać. Ustanawiane przepisy nie powinny naruszać poziomu ochrony przewidzianej w Karcie praw podstawowych, zgodnie z wykładnią Trybunału, ani nadrzędności, jednolitości i skuteczności prawa Unii.
(13) Niniejsza dyrektywa powinna pozostawać bez uszczerbku dla przepisów rozporządzenia (WE) nr 864/ 2007 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 16 .
(14) Niniejsza dyrektywa dąży do umacniania praw podstawowych oraz uwzględnia zasady uznane w szczególności w Karcie, zmierzając jednocześnie do realizacji celu Unii, jakim jest utrzymanie i rozwój przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.
(15) Ponieważ cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie ustanowienie wspólnych minimalnych norm dotyczących terminów przedawnienia dla transgranicznych wypadków drogowych, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary i skutki działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(16) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, [Zjednoczone Królestwo i Irlandia notyfikowały swoją wolę uczestnictwa w przyjęciu i stosowaniu niniejszej dyrektywy]/[bez uszczerbku dla art. 4 wspomnianego protokołu, Zjednoczone Królestwo i Irlandia nie uczestniczą w przyjęciu niniejszej dyrektywy i nie są nią związane ani jej nie stosują].
(17) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu dyrektywy i nie jest nią związana, ani jej nie stosuje,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
ROZDZIAŁ I
PRZEDMIOT, ZAKRES ZASTOSOWANIA I DEFINICJE
PRZEDMIOT, ZAKRES ZASTOSOWANIA I DEFINICJE
Przedmiot
Celem niniejszej dyrektywy jest ustanowienie minimalnych norm dotyczących całkowitej długości, początku, zawieszania i obliczania terminów przedawnienia roszczeń odszkodowawczych z tytułu szkód na osobie i szkód na mieniu i podlegających odzyskaniu na mocy dyrektywy 2009/103/WE, w odniesieniu do transgranicznych wypadków drogowych.
Zakres zastosowania
Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do roszczeń odszkodowawczych z tytułu szkody, straty lub uszkodzenia ciała poniesionych w wyniku wypadku spowodowanego przez pojazd objęty ubezpieczeniem:
Transgraniczny wypadek drogowy
ROZDZIAŁ II
MINIMALNE NORMY DOTYCZĄCE TERMINÓW PRZEDAWNIENIA
MINIMALNE NORMY DOTYCZĄCE TERMINÓW PRZEDAWNIENIA
Termin przedawnienia
Zawieszenie terminów
Automatyczne przedłużenie terminów
Państwa członkowskie zapewniają, by w przypadku gdy termin upływa w sobotę, niedzielę lub w dniu ich świąt państwowych, został on przedłużony do końca pierwszego kolejnego dnia roboczego.
Obliczanie terminów
Państwa członkowskie zapewniają, by każdy termin przewidziany w niniejszej dyrektywie był liczony w sposób następujący:
Zaspokojenie roszczeń
Państwa członkowskie zapewniają, by w przypadku gdy poszkodowani mogą zastosować procedurę, o której mowa w art. 22 dyrektywy 2009/103/WE, dla zaspokojenia roszczeń wynikających z wypadku spowodowanego przez pojazd objęty ubezpieczeniem, nie stanowiło to dla poszkodowanych przeszkody dla wszczęcia postępowania sądowego lub arbitrażowego w stosunku do tych roszczeń przed upływem terminów przedawnienia określonych na mocy niniejszej dyrektywy w trakcie procedury zaspokajania ich roszczenia.
ROZDZIAŁ III
INNE PRZEPISY
INNE PRZEPISY
Ogólne informacje na temat przepisów dotyczących przedawnienia
Komisja podaje do publicznej wiadomości i w sposób łatwo dostępny, za pomocą wszelkich odpowiednich środków i we wszystkich językach Unii, ogólne informacje na temat krajowych przepisów dotyczących przedawnienia roszczeń powstałych w następstwie wypadków drogowych, przekazane przez państwa członkowskie zgodnie z art. 4 ust. 3 niniejszej dyrektywy.
Powiązania z prawem krajowym
Niniejsza dyrektywa nie uniemożliwia państwom członkowskim rozszerzenia praw w niej określonych w celu zapewnienia wyższego poziomu ochrony.
Powiązania z innymi przepisami prawa Unii
Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla stosowania przepisów rozporządzenia (WE) nr 864/2007 i rozporządzenia (UE) nr 1215/2012.
ROZDZIAŁ IV
PPRZEPISY KOŃCOWE
PPRZEPISY KOŃCOWE
Transpozycja
Przegląd
Komisja przedkłada - nie później niż 31 grudnia 2025 r., a następnie co pięć lat - Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie w sprawie stosowania niniejszej dyrektywy w oparciu o dane jakościowe i ilościowe. W związku z tym Komisja powinna w szczególności ocenić wpływ niniejszej dyrektywy na dostęp do wymiaru sprawiedliwości, na pewność prawa i swobodny przepływ osób. W razie potrzeby sprawozdaniu towarzyszą wnioski ustawodawcze w sprawie dostosowania i wzmocnienia dyrektywy.
Wejście w życie
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Adresaci
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich zgodnie z Traktatami.
Sporządzono w Brukseli dnia [...] r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Rady |
Przewodniczący | Przewodniczący |
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.