Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 28 czerwca 2016 r. w sprawie decyzji o wystąpieniu z UE w wyniku referendum w Zjednoczonym Królestwie (2016/2800(RSP)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.91.40

Akt nienormatywny
Wersja od: 9 marca 2018 r.

Wynik referendum w Zjednoczonym Królestwie

P8_TA(2016)0294

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 28 czerwca 2016 r. w sprawie decyzji o wystąpieniu z UE w wyniku referendum w Zjednoczonym Królestwie (2016/2800(RSP))

(2018/C 091/05)

(Dz.U.UE C z dnia 9 marca 2018 r.)

Parlament Europejski,

-
uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
1.
przyjmuje do wiadomości wyrażone przez obywateli Zjednoczonego Królestwa pragnienie wystąpienia z UE; wskazuje, że wolę obywateli należy całkowicie i w pełni uszanować, rozpoczynając od jak najszybszego zastosowania art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE);
2.
podkreśla, że jest to dla UE krytyczny moment: interesy i oczekiwania obywateli Unii muszą ponownie znaleźć się w centrum debaty; należy teraz reaktywować projekt europejski;
3.
podkreśla, że wolę większości obywateli Zjednoczonego Królestwa należy uszanować przez szybkie i spójne wdrożenie procedury wystąpienia z UE;
4.
wskazuje, że negocjacje na podstawie art. 50 TUE dotyczące wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE muszą rozpocząć się niezwłocznie po oficjalnej notyfikacji;
5.
ostrzega, że aby zapobiec zgubnej w skutkach powszechnej niepewności oraz chronić integralność Unii, notyfikacja przewidziana w art. 50 TUE musi nastąpić jak najszybciej; oczekuje, że premier Zjednoczonego Królestwa notyfikuje wynik referendum Radzie Europejskiej na posiedzeniu w dniach 28-29 czerwca 2016 r.; notyfikacja ta spowoduje uruchomienie procedury wystąpienia z UE;
6.
przypomina, że w porozumieniu uzgodnionym przez szefów państw lub rządów w lutym 2016 r. określono, iż wejdzie ono w życie tylko wtedy, gdy Zjednoczone Królestwo postanowi pozostać w UE; jest ono zatem nieważne;
7.
przypomina, że przed zawarciem umowy o wystąpieniu nie będzie można dokonać uzgodnień co do jakichkolwiek nowych stosunków między Zjednoczonym Królestwem a UE;
8.
przypomina, że na mocy traktatów wymagana jest zgoda Parlamentu Europejskiego i że musi on być w pełni zaangażowany na wszystkich etapach różnego rodzaju procedur dotyczących umowy o wystąpieniu oraz wszelkich przyszłych stosunków;
9.
zwraca się do Rady o powierzenie Komisji roli negocjatora w sprawie art. 50 TUE;
10.
podkreśla, że obecne wyzwania wymagają refleksji nad przyszłością UE: trzeba zreformować Unię oraz uczynić ją lepszą i bardziej demokratyczną; zauważa, że podczas gdy niektóre państwa członkowskie mogą postanowić, iż będą integrować się wolniej lub w mniejszym zakresie, trzon UE musi zostać wzmocniony, a rozwiązań wybiórczych należy unikać; uważa, że związku z tym, iż trzeba propagować nasze wspólne wartości, zapewnić stabilność, sprawiedliwość społeczną, zrównoważony rozwój, wzrost gospodarczy i zatrudnienie, pokonać utrzymującą się niepewność gospodarczą i społeczną, chronić obywateli oraz reagować na wyzwania związane z migracją, konieczne są rozwój i demokratyzacja, w szczególności unii gospodarczej i walutowej oraz przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, a także umocnienie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa; dlatego uważa, że wynikiem reform musi być Unia odpowiadająca oczekiwaniom obywateli;
11.
wzywa do stworzenia planu działań na rzecz lepszej Unii opartego na pełnym wykorzystaniu Traktatu z Lizbony, czego uzupełnienie powinien stanowić przegląd traktatów;
12.
wprowadzi zmiany w swojej organizacji wewnętrznej, aby odzwierciedlić wyrażoną przez większość obywateli Zjednoczonego Królestwa wolę wystąpienia z Unii Europejskiej;
13.
przyjmuje do wiadomości dymisję brytyjskiego komisarza oraz ponowny przydział jego teki;
14.
wzywa Radę do zmiany porządku, w jakim następują prezydencje, aby zapobiec sytuacji, w której proces wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE utrudniałby bieżące zarządzanie sprawami Unii;
15.
zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie Europejskiej, Radzie, Komisji, Europejskiemu Bankowi Centralnemu, parlamentom państw członkowskich oraz rządowi Zjednoczonego Królestwa.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.