Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 26 listopada 2015 r. w sprawie nowej strategii w zakresie dobrostanu zwierząt na lata 2016-2020 (2015/2957(RSP)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.366.149

Akt nienormatywny

Wersja od: 27 października 2017 r.

Strategia dotycząca dobrostanu zwierząt na lata 2016-2020

P8_TA(2015)0417

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 26 listopada 2015 r. w sprawie nowej strategii w zakresie dobrostanu zwierząt na lata 2016-2020 (2015/2957(RSP))

(2017/C 366/15)

(Dz.U.UE C z dnia 27 października 2017 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając art. 13 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

- uwzględniając art. 43 TFUE dotyczący funkcjonowania wspólnej polityki rolnej i wspólnej polityki rybołówstwa,

- uwzględniając komunikat Komisji z dnia 15 lutego 2012 r. w sprawie strategii Unii Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2012-2015 (COM(2012)0006),

- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie strategii Unii Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2012-2015 ¹ ,

- uwzględniając art. 128 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że unijne prawodawstwo w zakresie dobrostanu zwierząt przyczynia się do ustanowienia równych zasad wewnątrz Unii, a tym samym do dobrze funkcjonującego rynku wewnętrznego;

B. mając na uwadze, że europejscy obywatele przywiązują dużą wagę do dobrostanu zwierząt i pragną podejmować bardziej świadome decyzje jako konsumenci;

C. mając na uwadze, że przepisy krajowe dotyczące dobrostanu zwierząt nie mogą być sprzeczne z zasadami jednolitego rynku UE;

D. mając na uwadze wzajemne związki między dobrostanem zwierząt a zdrowiem zwierząt i zdrowiem publicznym;

E. mając na uwadze, że unijne i krajowe przepisy dotyczące dobrostanu zwierząt - z uwagi na swoją złożoność i rozbieżne interpretacje - powodują brak pewności prawa i mogą stawiać producentów w niektórych państwach członkowskich w bardzo niekorzystnym położeniu wobec konkurencji;

F. mając na uwadze, że poziom dobrostanu zwierząt w Unii jest jednym z najwyższych na świecie;

G. mając na uwadze, że należy w dalszym ciągu poprawiać dobrostan zwierząt na podstawie aktualnych ustaleń naukowych oraz z należytym uwzględnieniem wydajności i konkurencyjności sektora hodowli zwierząt gospodarskich; mając na uwadze, że definicja dobrych praktyk hodowlanych miałaby korzystny wpływ na spójność norm dobrostanu zwierząt w całej UE;

H. mając na uwadze, że wysoki poziom dobrostanu zwierząt jest istotny dla zapewnienia zrównoważonego rozwoju, chociaż wymaga inwestycji i ponoszenia dodatkowych kosztów operacyjnych, które nie są proporcjonalnie rozłożone w łańcuchu dostaw żywności;

1. wzywa Komisję do bezzwłocznego wdrożenia zaległych punktów strategii Unii Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2012-2015;

2. wzywa Komisję do oceny obecnej strategii oraz do sporządzenia nowej i ambitnej strategii w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2016-2020, tak aby wykorzystać elementy poprzedniej strategii oraz zadbać o kontynuację działań pozwalających na zapewnienie wysokich norm dobrostanu zwierząt we wszystkich państwach członkowskich;

3. wzywa Komisję, by zadbała o uaktualnione, wszechstronne i jasne ramy prawne, które w pełni wdrożą wymogi art. 13 TFUE; powtarza jednak, że w żadnym wypadku nie można obniżać poziomu dobrostanu zwierząt ze względu na uproszczenia administracyjne; podkreśla, że cele te nie wykluczają się wzajemnie;

4. podkreśla, że art. 13 TFUE ma zastosowanie ogólne i horyzontalne, w związku z czym jego postanowienia są równie ważne, jak postanowienia dotyczące rolnictwa, ochrony środowiska czy konsumentów;

5. przypomina, że Parlament bierze udział w toczących się negocjacjach i przyjął akty prawne dotyczące kwestii związanych z dobrostanem zwierząt, takich jak zdrowie zwierząt, warunki zootechniczne, produkcja ekologiczna czy kontrole urzędowe;

6. docenia wysiłki podjęte przez rolników na rzecz poprawy dobrostanu zwierząt w poszczególnych państwach członkowskich;

7. wzywa Komisję, aby w przypadkach, w których istniejące dowody naukowe jasno wskazują na problemy związane z dobrostanem zwierząt, dostosowywała instrumenty polityki lub wprowadzała nowe w celu rozwiązania tych problemów; zwraca się do Komisji, by uważnie śledziła wdrażanie w państwach członkowskich prawodawstwa UE dotyczącego dobrostanu zwierząt;

8. wyraża obawę co do skuteczności wdrażania i egzekwowania obecnego prawodawstwa UE w dziedzinie dobrostanu zwierząt, biorąc pod uwagę złożoność i dużą liczbę odnośnych aktów prawnych; podkreśla, że kluczowym celem wszystkich przepisów dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt powinna być poprawa egzekwowania i zgodności z obowiązującym prawodawstwem;

9. apeluje jednocześnie do Komisji, aby wykazała się większymi ambicjami, jeżeli chodzi o uwzględnianie norm dobrostanu zwierząt i priorytetowe traktowanie kwestii wzajemności w odniesieniu do stosowania tych norm, traktując to jako kwestię o charakterze niehandlowym w swojej polityce handlowej oraz w negocjacjach międzynarodowych umów handlowych, a także aby promowała dobrostan zwierząt w krajach trzecich poprzez wymóg przyjęcia i ścisłego kontrolowania równoważnych norm dobrostanu w przypadku produktów i zwierząt importowanych;

10. podkreśla znaczenie finansowania wspólnej polityki rolnej na poziomie, który jest odpowiedni i dostosowany do poziomu naszych ambicji, tak aby zapobiec przenoszeniu produkcji i handlu do krajów i na kontynenty o niższych normach dobrostanu zwierząt;

11. wzywa Komisję do opracowania, wymiany i rozpowszechniania uzasadnionych naukowo najlepszych praktyk, a także do wspierania innowacji i badań w zakresie rozwoju nowych technik i technologii zapewniających dobrostan zwierząt;

12. przypomina, że w łańcuchu żywności istnieją nierówności, które stawiają producenta pierwotnego w niekorzystnej sytuacji i ograniczają zakres inwestycji w dobrostan zwierząt na poziomie gospodarstw rolnych;

13. przypomina, że producenci są obarczeni nadmiernymi wymogami administracyjnymi, a biorąc pod uwagę ciągłe dążenie do uproszczenia czynności administracyjnych, przedmiotowa strategia europejska nie powinna dodatkowo zwiększać tych obciążeń; podkreśla potrzebę zapewnienia stabilności i przewidywalności inwestycji w tym sektorze przy jednoczesnym dbaniu o uczciwą konkurencję na szczeblu międzynarodowym;

14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

¹ Dz.U. C 349 E z 29.11.2013, s. 62.