Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 listopada 2015 r. w sprawie roli UE w ONZ - w jaki sposób lepiej osiągać cele polityki zagranicznej UE (2015/2104(INI)).
Dz.U.UE.C.2017.366.42
Akt nienormatywnyRola UE w ONZ
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 listopada 2015 r. w sprawie roli UE w ONZ - w jaki sposób lepiej osiągać cele polityki zagranicznej UE (2015/2104(INI))
(2017/C 366/05)
(Dz.U.UE C z dnia 27 października 2017 r.)
Parlament Europejski,
- uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej,
- uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie UE i ONZ, zwłaszcza zalecenie dla Rady z dnia 2 kwietnia 2014 r. w sprawie 69. sesji Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych 1 oraz rezolucję z dnia 11 maja 2011 r. w sprawie UE jako podmiotu na scenie globalnej: jej roli w organizacjach wielostronnych 2 ,
- uwzględniając konkluzje Rady z dnia 22 czerwca 2015 r. w sprawie priorytetów UE na 70. posiedzenie Zgromadzenia Ogólnego ONZ,
- uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych,
- uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ w sprawie udziału Unii Europejskiej w pracach Organizacji Narodów Zjednoczonych 3 , w której przyznano UE prawo do interweniowania na forum Zgromadzenia Ogólnego, do przedstawiania ustnych wniosków i poprawek, poddawanych pod głosowanie na wniosek jednego z państw członkowskich, oraz do korzystania z prawa do odpowiedzi,
- uwzględniając pierwsze w historii oświadczenie przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa na temat roli, jaką UE odegrała w utrzymywaniu międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, wydane w dniu 14 lutego 2014 r. 4 ,
- uwzględniając deklarację ze światowej konferencji przeciwko rasizmowi, dyskryminacji rasowej, ksenofobii i pochodnym formom nietolerancji, która odbyła się w Durbanie w 2001 r.,
- mając na uwadze opublikowane w marcu 2015 r. studium Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Wewnętrznej Unii w Parlamencie Europejskim poświęcone reformie ONZ: aktualna sytuacja, przyszłe działania,
- uwzględniając art. 52 Regulaminu,
- uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych oraz opinie Komisji Rozwoju, Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Kontroli Budżetowej, Komisji Kultury i Edukacji oraz Komisji Spraw Konstytucyjnych (A8-0308/2015),
Cele i mocne strony UE na arenie globalnej
A. mając na uwadze, że przyszłość Unii Europejskiej jest związana z globalnym pokojem, bezpieczeństwem, rozwojem i prawami człowieka; mając na uwadze, że wyzwania, przed którymi stoi UE, wymagają globalnych rozwiązań, a globalne problemy wymagają podjęcia działań przez UE;
B. mając na uwadze, że zasady i cele polityki zewnętrznej Unii Europejskiej zapisano w art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej oraz że są one ściśle powiązane z zasadami i celami ONZ; mając na uwadze, że w art. 21 TUE wyraźnie wezwano do przestrzegania zasad Karty Narodów Zjednoczonych oraz prawa międzynarodowego;
C. mając na uwadze, że UE ma wyjątkowy potencjał mobilizowania zasobów z pełnego zakresu instrumentów dyplomatycznych, a także z dziedziny bezpieczeństwa, obronności, gospodarki, rozwoju i działań humanitarnych, w pełnej zgodności z postanowieniami Karty Narodów Zjednoczonych; mając na uwadze, że korzystanie z tych instrumentów w ramach kompleksowego podejścia daje UE wyjątkową elastyczność w skutecznej realizacji celów bezpieczeństwa stanowiących największe wyzwanie;
D. mając na uwadze, że UE pod auspicjami ONZ aktywnie uczestniczy we wspieraniu pokoju, bezpieczeństwa i postępu, z wykorzystaniem wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB) oraz wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO);
E. mając na uwadze, że UE stoi na straży swoich wartości, podstawowych interesów, bezpieczeństwa, niezależności i integralności oraz działa na rzecz utrzymania pokoju, zapobiegania konfliktom i umacniania bezpieczeństwa międzynarodowego zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych i aktu końcowego z Helsinek z 1975 r. oraz celami Paryskiej karty dla nowej Europy, przyjętej w 1990 r.; mając na uwadze, że UE należy do zbiorowego systemu bezpieczeństwa ONZ, w tym na podstawie jednego z porozumień regionalnych przewidzianych w rozdziale VIII Karty ONZ;
F. mając na uwadze, że UE wspiera zrównoważony rozwój gospodarczy, społeczny i środowiskowy krajów rozwijających się, a wsparcie to ma na celu głównie eliminację ubóstwa, wspieranie trwałego pokoju i stabilności oraz zwalczanie nierówności społecznych, a ponadto UE zapewnia pomoc humanitarną społecznościom, krajom i regionom dotkniętym wszelkiego rodzaju kryzysami: zarówno klęskami żywiołowymi, jak i katastrofami wywołanymi przez człowieka;
G. mając na uwadze, że UE należy do głównych podmiotów w różnych wzajemnie ze sobą powiązanych obszarach polityki: handlu, rozwoju, pomocy humanitarnej, ochronie środowiska i poszanowaniu praw człowieka;
H. mając na uwadze, że UE działa na rzecz zrównoważenia środowiskowego przez wspieranie międzynarodowych środków i działań na rzecz utrzymania i poprawy jakości środowiska i zrównoważonego zarządzania zasobami naturalnymi;
I. mając na uwadze, że UE odgrywa też pierwszoplanową rolę w polityce środowiskowej, zwłaszcza w walce ze zmianą klimatu, będąc nie tylko w awangardzie i wyznaczając samej sobie ambitne cele, lecz także nieustannie opowiadając się w globalnych negocjacjach za wiążącymi porozumieniami oraz konkretnymi i wymiernymi działaniami;
J. mając na uwadze, że UE wzmacnia podstawy zrównoważonego rozwoju społecznego i dobrego sprawowania władzy przez konsolidację, wspieranie i propagowanie demokracji, zasad państwa prawa, praw człowieka i zasad prawa międzynarodowego;
K. mając na uwadze, że zgodnie ze swoimi traktatami UE wspiera międzynarodowy system oparty na ściślejszej współpracy wielostronnej i dobrym sprawowaniu władzy na szczeblu globalnym, a także jest zaangażowana na rzecz skutecznego multilateralizmu, którego rdzeniem jest ONZ; mając na uwadze, że to zaangażowanie wynika z przekonania, że chcąc skutecznie reagować na globalne kryzysy, wyzwania i zagrożenia, społeczność międzynarodowa potrzebuje sprawnego systemu wielostronnego opartego na uniwersalnych zasadach i wartościach;
L. mając na uwadze, że w swojej polityce zewnętrznej UE kładzie główny nacisk na stosunki dwustronne, współpracę i partnerstwo z krajami, grupami krajów oraz innymi organizacjami regionalnymi i międzynarodowymi na całym świecie; mając na uwadze, że w ostatnich dekadach poświęcono szczególną uwagę celom i problemom geopolitycznym występującym w bezpośrednim sąsiedztwie UE na wschodzie i na południu; mając na uwadze, że UE utrzymuje też szczególne stosunki z państwami afrykańskimi, a w swoich działaniach zwraca szczególną uwagę na wyzwania występujące w tych państwach;
M. mając na uwadze, że w kontekście rosnącej globalnej współzależności UE musi wzmocnić swoją rolę zarówno w stosunkach dwustronnych, jak i na forach wielostronnych;
N. mając na uwadze, że UE uczestniczy i odgrywa ważną rolę w międzynarodowych negocjacjach i działaniach mediacyjnych, zwłaszcza w negocjacjach grupy UE3 i UE 3+3, w tym w negocjacjach z Iranem, a także w bliskowschodnim procesie pokojowym;
O. mając na uwadze, że jako największy blok handlowy na świecie UE odgrywa istotną rolę w dwu- i wielostronnych porozumieniach handlowych oraz opracowała aktywne środki polityki handlowej wspomagające wzrost gospodarczy, ograniczanie ubóstwa oraz ochronę środowiska i zasobów naturalnych;
P. mając na uwadze, że UE i państwa członkowskie wnoszą największy wkład finansowy w budżet ogólny ONZ oraz w udzielaną przez ONZ pomoc humanitarną, oficjalną pomoc rozwojową i operacje pokojowe; mając na uwadze, że polityka rozwoju UE ma ogromne znaczenie z uwagi na aktywne wspieranie ograniczania ubóstwa oraz zrównoważonego rozwoju gospodarczego, społecznego i środowiskowego, co z kolei umacnia pokój i bezpieczeństwo; mając na uwadze, że UE jest jedyną niebędącą państwem stroną ponad 50 wielostronnych porozumień i konwencji ONZ;
Q. mając na uwadze, że UE należy do najbardziej zaangażowanych obrońców i propagatorów praw człowieka, podstawowych wolności, wartości kulturowych i różnorodności, demokracji i zasad państwa prawa; mając na uwadze, że postanowienia dotyczące tych zasad zapisano we wszystkich partnerstwach dwustronnych UE, a w jej polityce wielostronnej zajmują one centralne miejsce; mając na uwadze, że UE zawsze zdecydowanie wspierała międzynarodowy wymiar sprawiedliwości;
R. mając na uwadze, że UE odgrywa ważną rolę we wspieraniu działań ONZ w obszarach stanowiących przedmiot troski obu stron, zwłaszcza jeśli chodzi o ochronę ludności cywilnej, w szczególności kobiet i dzieci dotkniętych konfliktami zbrojnymi;
S. mając na uwadze, że równość kobiet i mężczyzn należy do podstawowych wartości UE i jako taka została uznana w traktatach i Karcie praw podstawowych UE; mając na uwadze, że UE zobowiązała się do włączania równości płci do wszystkich swoich działań i obszarów polityki, w tym do polityki zewnętrznej i polityki współpracy na rzecz rozwoju;
T. mając na uwadze, że ludzkość ma wspólne wartości i interesy; mając na uwadze, że przy rozwiązywaniu wspólnych problemów i propagowaniu wspólnych celów i wartości potrzebny jest uczciwy podział obciążeń i korzyści;
System Narodów Zjednoczonych
U. mając na uwadze, że system Narodów Zjednoczonych jest głównym globalnym forum poprawiania globalnego sprawowania rządów, a przez to najlepszym forum propagowania wartości i interesów UE;
V. mając na uwadze, że głównym celem po II wojnie światowej było utrzymanie pokoju i bezpieczeństwa; mając na uwadze, że wspieranie rozwoju gospodarczego i społecznego oraz praw człowieka stanowiła centralny element Karty; mając na uwadze, że od początku lat 70. XX wieku w programie prac ONZ uwzględniane są kwestie środowiskowe; mając na uwadze, że w raporcie Brundtland pt. "Nasza wspólna przyszłość" z 1987 r. zdefiniowano pojęcie zrównoważonego rozwoju jako rozwoju, który zaspokaja teraźniejsze potrzeby, nie pozbawiając przyszłych pokoleń możliwości zaspokojenia z kolei ich potrzeb; mając na uwadze, że na szczycie Ziemi w Rio de Janeiro (Konferencja Narodów Zjednoczonych "Środowisko i Rozwój") w 1992 r. połączono politykę rozwojową i środowiskową, by skutecznie ograniczać ubóstwo i wspierać zrównoważony rozwój na całym świecie;
W. mając na uwadze, że system Narodów Zjednoczonych obejmuje wszystkie obszary współpracy, a Rada Bezpieczeństwa odgrywa w nim główną rolę i odpowiada za utrzymywanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, w czym wspierają ją organy pomocnicze i doradcze;
X. mając na uwadze, że system Narodów Zjednoczonych składa się z 19 wyspecjalizowanych agencji, w tym FAO, IFAD, MOP, MFW, UNESCO, UNIDO, WHO i Grupa Banku Światowego, oraz obejmuje 11 funduszy i programów, w tym UNCTAD, UNDP, UNEP, UNFPA, UNHCR, UNICEF, UN Women i WFP 5 , a także 9 komisji funkcjonalnych, 5 komisji regionalnych i szereg innych podobnych organów; mając na uwadze, że z systemem Narodów Zjednoczonych ściśle powiązane są także takie organizacje jak Światowa Organizacja Handlu i Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej;
Y. mając na uwadze, że większość z tych agencji, funduszy, programów, komisji i komitetów działa pod auspicjami Rady Gospodarczo-Społecznej i Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych, przed którymi niektóre z nich odpowiadają;
Z. mając na uwadze, że UE i państwa członkowskie odgrywają kluczową rolę w promowaniu zasad i celów Narodów Zjednoczonych oraz rozwiązywaniu wspólnych problemów ludzkości; mając z drugiej strony na uwadze, że Europa potrzebuje globalnych partnerów, aby rozwiązywać własne problemy w takich obszarach jak bezpieczeństwo, ochrona środowiska, prawa człowieka, zagwarantowanie prawa do azylu i niestabilność finansowa;
AA. mając na uwadze, że UE ponosi szczególną odpowiedzialność za utrzymanie pokoju, rozwój i prawa człowieka w krajach sąsiadujących;
AB. mając na uwadze, że niezwykle istotne jest, by wszystkie działania podejmowane w ramach ONZ były zgodne z prawem międzynarodowym; mając na uwadze, że przestępstwa popełniane w ramach mandatu ONZ niezwykle szkodzą wiarygodności organizacji i nie powinny pozostać nieukarane;
AC. mając na uwadze, że kraje są podzielone według obszarów geograficznych, co często sprawia, że głosują one wspólnie jako bloki; mając na uwadze, że państwa należące do Rady Praw Człowieka ONZ często same regularnie łamią prawa człowieka, co odbija się niekorzystnie na efektywności i wiarygodności całej Rady;
AD. mając na uwadze, że łupy zdobyte w wyniku plądrowania i przemycania obiektów kulturowych i religijnych w Iraku i Syrii przez ISIS/Daisz wykorzystuje się do finansowania działań terrorystycznych ISIS/Daisz; mając na uwadze, że UNESCO i jej Konwencja dotycząca środków zmierzających do zakazu i zapobiegania nielegalnemu przywozowi, wywozowi i przenoszeniu własności dóbr kultury odgrywają centralną rolę w zapewnianiu ochrony nadzwyczajnej syryjskiemu i irackiemu dziedzictwu kultury;
AE. mając na uwadze, że UE i ONZ ściśle współpracują w najdrażliwszych scenariuszach kryzysowych, zwłaszcza na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej; mając na uwadze, że ich starania należy jeszcze zintensyfikować, aby osiągnąć polityczne i pokojowe rozwiązanie takich konfliktów;
AF. mając na uwadze, że w 2015 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ planuje przeprowadzić dyskusję dotyczącą przedłużenia mandatu Forum Zarządzania Internetem i podjąć decyzję w tej sprawie; mając na uwadze, że Parlament wezwał Zgromadzenie do przedłużenia mandatu Forum Zarządzania Internetem oraz do zwiększenia dostępnych mu zasobów i umocnienia wielostronnego modelu zarządzania internetem;
UE w systemie Narodów Zjednoczonych
1. przypomina, że UE i jej państwa członkowskie uznają wartości i zasady Karty Narodów Zjednoczonych, zgodnie z art. 21 ust. 1 TUE, i odgrywają kluczową rolę w propagowaniu tych zasad i celów ONZ w swoich działaniach zewnętrznych; uważa, że UE potrzebuje partnerów globalnych, aby z powodzeniem realizować cele swojej polityki zagranicznej, zwłaszcza w obszarze pokoju i bezpieczeństwa, terroryzmu, przestępczości zorganizowanej, konfliktów regionalnych, upadku państwowości oraz rozprzestrzeniania broni masowego rażenia;
2. jest zdania, że środowisko bezpieczeństwa w UE jest coraz bardziej niestabilne i niepewne z powodu wielu dawnych i nowych wyzwań w zakresie bezpieczeństwa; uważa, że konflikt we wschodniej Ukrainie, konflikty w Syrii i Iraku oraz rosnąca w siłę organizacja terrorystyczna ISIS, kryzys libijski i zagrożenie terrorystyczne w Afryce (szczególnie w regionie Sahelu i Rogu Afryki oraz w Libii) to poważne zagrożenia globalne wymagające globalnych reakcji; jest zdania, że UE nie może sama uporać się z tymi zagrożeniami i potrzebuje wsparcia partnerów międzynarodowych;
3. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że UE i jej państwa członkowskie aktywnie uczestniczą - na różne sposoby i w różnych formatach - w pracach systemu ONZ i mają w nie swój wkład, jednak działania te powinny być bardziej widoczne;
4. z zadowoleniem przyjmuje istotny wkład UE w rozwój i pomoc humanitarną na świecie; przypomina, że UE i jej państwa członkowskie są przeznaczają łącznie najwięcej zasobów na świecie na pomoc rozwojową i humanitarną;
5. przypomina, że UE stała się prawdziwym podmiotem międzynarodowym, w związku z czym otrzymała wzmocniony status obserwatora w ONZ z prawem zabierania głosu na posiedzeniach Zgromadzenia Ogólnego ONZ w debatach między przedstawicielami głównych grup, przed poszczególnymi państwami, prawem do zgłaszania projektów i poprawek, prawem do odpowiedzi, zgłaszania wniosków proceduralnych i dystrybuowania dokumentów;
6. przypomina ponadto, że na forum ONZ UE jest reprezentowana przez wiele podmiotów: przewodniczącego Rady Europejskiej, wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Komisję Europejską oraz delegatury UE, a także 28 państw członkowskich UE, z których dwa (Francja i Wielka Brytania) mają status stałych członków Rady Bezpieczeństwa ONZ i mogą korzystać z prawa weta; przypomina, że zgodnie z traktatem państwa członkowskie UE mają obowiązek koordynować swoje działania na wszystkich forach międzynarodowych;
Jak lepiej osiągać cele polityki zagranicznej UE w ramach ONZ
7. jest przekonany, że chcąc lepiej osiągać cele swojej polityki zagranicznej zapisane w traktacie, UE powinna dążyć do umocnienia globalnego sprawowania rządów w ramach systemu ONZ oraz do zwiększenia wpływu wywieranego przez nią i przez jej państwa członkowskie w tym systemie; przypomina o zobowiązaniu UE do aktywnego wspierania kompleksowej reformy systemu Narodów Zjednoczonych w celu wzmocnienia jego legitymacji, reprezentacji regionalnej, przejrzystości, rozliczalności i skuteczności w reagowaniu na złożone i wieloaspektowe wyzwania współczesności; podkreśla w szczególności znaczenie ożywienia prac Zgromadzenia Ogólnego;
8. podkreśla, że UE powinna odgrywać większą rolę na forum Zgromadzenia Ogólnego, co oznacza większą widoczność i większy wpływ polityczny, pozwalające jej lepiej wypełniać swoje międzynarodowe zobowiązania, zgodnie z wyżej wymienioną rezolucją Zgromadzenia Ogólnego z dnia 3 maja 2011 r.;
9. przypomina o swoim wsparciu dla roli parlamentów i zgromadzeń regionalnych w systemie ONZ;
10. apeluje do członków Rady Bezpieczeństwa, by w ścisłej współpracy ze Zgromadzeniem Ogólnym dokonali przeglądu i zmiany nieprzejrzystego procesu wyboru sekretarza generalnego ONZ oraz by zapewnili równość szans kobiet i mężczyzn w kandydowaniu na to stanowisko; apeluje do wszystkich organów ONZ, a zwłaszcza do Rady Bezpieczeństwa, o zwrócenie należytej uwagi na uwzględnianie kwestii płci wewnątrz organizacji, a do UE i jej państw członkowskich - o uczestniczenie w tych działaniach w pierwszej linii przez zachęcanie kobiet do kandydowania i wspieranie ich; wyraża życzenie, by na kolejnego sekretarza generalnego ONZ wybrano kobietę; wzywa UE do wsparcia UN Women w uwzględnianiu dyskryminacji ze względu na tożsamość i ekspresję płciową;
11. podkreśla obecne priorytety UE na 70. sesję Zgromadzenia Ogólnego ONZ, w których powtórzono wyrażany od dawna postulat Unii, aby ONZ usprawniła swoje struktury, budżet i metody pracy oraz aby nie unikała trudnych tematów, takich jak reforma Rady Bezpieczeństwa;
12. podkreśla, że Zgromadzenie Ogólne, które reprezentuje rządy wszystkich państw członkowskich, musi dysponować środkami i sposobami nadawania kierunku działaniom systemu ONZ oraz koordynowania wszystkich jego działań;
13. jest przekonany, że Rada Bezpieczeństwa wymaga reformy, aby lepiej odzwierciadlała nowe światowe realia i skuteczniej podejmowała obecne i przyszłe wyzwania z dziedziny bezpieczeństwa; zachęca państwa mające prawo weta w Radzie Bezpieczeństwa ONZ, by powstrzymały się od korzystania z niego w przypadkach ludobójstwa i zbrodni przeciwko ludzkości;
14. z uwagi na wkład UE w struktury pokoju i bezpieczeństwa na świecie oraz zawarty w traktacie lizbońskim cel umacniania europejskiej polityki zagranicznej przypomina, że przyznanie UE miejsca w poszerzonej Radzie Bezpieczeństwa ONZ jest długoterminowym celem UE, i apeluje o przeprowadzenie ogólnoeuropejskiej debaty na temat reformy Rady; ponawia apel do wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel o dążenie do wypracowywania wspólnego stanowiska UE w sprawach należących do właściwości Rady Bezpieczeństwa, a także o doskonalenie dotychczasowych mechanizmów współpracy mających na celu gwarantowanie, że państwa członkowskie UE zasiadające w Radzie Bezpieczeństwa będą na tym forum bronić wspólnego stanowiska UE; przypomina, że zgodnie z art. 34 TUE państwa członkowskie UE będące członkami Rady Bezpieczeństwa ONZ informują pozostałe państwa członkowskie i wysoką przedstawiciel oraz bronią stanowisk i interesów EU; ponadto przypomina, że jeżeli UE określiła stanowisko w kwestii wpisanej do porządku obrad Rady Bezpieczeństwa ONZ, państwa te wnoszą o zaproszenie wysokiej przedstawiciel w celu przedstawienia stanowiska Unii;
15. przypomina, że rozdział VIII Karty ONZ dodatkowo wzmacnia rolę organizacji regionalnych i subregionalnych w ONZ, oraz wzywa UE i OBWE, by zmierzały do zwiększenia ich udziału i udziału innych organizacji regionalnych w globalnym sprawowaniu rządów;
16. uważa, że dzięki współpracy z ONZ UE powinna czerpać więcej korzyści z partnerstwa z wyspecjalizowanymi agencjami, funduszami, programami, komisjami i komitetami ONZ; apeluje o lepszą koordynację działań UE w tych organach w celu zapewnienia jednogłośnego prezentowania stanowiska UE;
17. podkreśla, że oprócz tych koniecznych reform w ONZ poprawa osiągania celów polityki zagranicznej UE, w tym propagowania podstawowych wartości, wymaga skuteczniejszej koordynacji poszczególnych wymiarów jej całej polityki zewnętrznej, zarówno dwu-, jak i wielostronnej; ponownie apeluje, by na wszystkich forach wielostronnych oraz w terenie lepiej eksponować działania UE i świadczoną przez nią pomoc;
18. wzywa UE do skuteczniejszego koordynowania jej prac w dziedzinie pomocy humanitarnej z działaniami właściwych agencji ONZ, np. za pośrednictwem ECHO, aby osiągnąć optymalną wydajność z wykorzystaniem ograniczonych zasobów oraz aby unikać zbędnego powielania;
19. wzywa stosowne instytucje UE i ONZ do pełnego przestrzegania i wdrażania ramowej umowy finansowo-administracyjnej (FAFA); zwraca się do Komisji, aby informowała Parlament o wdrażaniu FAFA oraz związanych z nią wytycznych, a także aby wskazała obszary wymagające poprawy oraz przedstawiła stosowne wnioski w tym zakresie;
20. podkreśla znaczenie współpracy między UE i UNDP w zakresie skuteczności pomocy; zwraca uwagę na zobowiązanie zapisane w Partnerstwie z Pusanu w sprawie skutecznej współpracy na rzecz rozwoju oraz zachęca wszystkie państwa i podmioty sektora prywatnego do przyłączenia się do tego zobowiązania;
21. jest zdania, że Europejski Trybunał Praw Człowieka istotnie przyczynił się do postępów, jako Europa osiągnęła pod względem przestrzegania praw człowieka, dzięki czemu może być przykładem dla innych regionów;
22. wzywa do doskonalenia narzędzi zapobiegawczych i wczesnego ostrzegania oraz do wzmocnienia zdolności mediacyjnych ONZ, a także apeluje o spójniejsze i wykonalne mandaty dotyczące operacji budowania i utrzymywania pokoju, obejmujące element praw człowieka i jasne strategie wyjścia; zachęca państwa członkowskie UE do bardziej zdecydowanego wsparcia dla operacji budowania i utrzymywania pokoju oraz wzywa UE do zwiększenia wysiłków mediacyjnych w rozwiązywaniu konfliktów; zwraca uwagę na niedawne okrucieństwa i przypadki łamania praw człowieka, jakich dopuszczają się pewne grupy ekstremistyczne i terrorystyczne, a także na stałe stosowanie przemocy seksualnej w czasie konfliktu, w tym na wykorzystywanie gwałtu jako narzędzia walki; wzywa Radę Bezpieczeństwa, by zgodnie z doktryną obowiązku ochrony określiła ambitny zestaw narzędzi i środków zapewniających skuteczne zapobieganie tym okrucieństwom oraz stanie na straży zasad praworządności i międzynarodowego prawa humanitarnego, a także by skłoniła państwa członkowskie ONZ do zwalczania handlu ludźmi, położenia kresu rekrutacji przez grupy terrorystyczne i finansowaniu tych grup, przez uniemożliwianie i eliminowanie rekrutowania, organizowania, transportowania i wyposażania terrorystów, a także finansowania ich przejazdów i działalności;
23. wzywa UE, by wspierała zwiększanie spójności, synergii i komplementarności przeglądów operacji pokojowych, struktur budowania pokoju ONZ oraz rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa; podkreśla znaczenie równego i pełnego uczestnictwa kobiet jako aktywnych podmiotów w zapobieganiu konfliktom i ich rozwiązywaniu, w negocjacjach pokojowych, budowaniu i utrzymywaniu pokoju, w działaniach humanitarnych i odbudowie pokonfliktowej; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja dokonała przeglądu swojej polityki w zakresie pomocy humanitarnej, która obecnie zakłada, że międzynarodowe prawo humanitarne i prawo dotyczące praw człowieka mogą uzasadniać przeprowadzenie bezpiecznych aborcji w przypadku kobiet będących ofiarami gwałtów wojennych;
24. zachęca UE do promowania szerokiej definicji koncepcji bezpieczeństwa ludzkiego i ściślejszego powiązania jej z prawami człowieka, równością płci i rozwojem społecznym;
25. jest zdania, że UE musi zaofiarować zdecydowane i zaangażowane wsparcie Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu, zwłaszcza przez umocnienie i rozszerzenie jego stosunków w ONZ, szczególnie w Radzie Bezpieczeństwa, oraz przez zapewnienie szybkiej ratyfikacji przez państwa członkowskie UE ustalonych w Kampali zmian do statutu rzymskiego, w których zdefiniowano zbrodnię agresji; przypomina, że główna odpowiedzialność za doprowadzenie sprawców przed oblicze wymiaru sprawiedliwości spoczywa na samych państwach, oraz wspiera jurysdykcję MTK w przypadkach, gdy organy krajowe nie są w stanie lub nie chcą naprawdę ścigać najcięższych zbrodni budzących zaniepokojenie wspólnoty międzynarodowej;
26. popiera zacieśnienie współpracy operacyjnej między UE a ONZ w dziedzinie zarządzania kryzysowego, również przez współdziałanie UE z ONZ zarówno w dziedzinie udostępniania analiz (w celu wypracowania wspólnej analizy), jak i w dziedzinie planowania operacji utrzymania pokoju i bezpieczeństwa (w celu ułatwiania działań operacyjnych);
27. uważa, że należy podjąć większe starania, aby zapewnić, że państwa członkowskie ONZ honorują obietnice niesienia pomocy humanitarnej, przez publikowanie regularnych przeglądów wypełnienia zobowiązań;
28. z zadowoleniem przyjmuje zaangażowanie UE na rzecz większej odpowiedzialności i przejrzystości w handlu bronią oraz popiera propagowanie upowszechnienia i pełnego wdrożenia traktatu o handlu bronią, a także wdrożenie wyników pierwszej konferencji państw-stron tego traktatu; wzywa UE, by w dalszym ciągu propagowała Układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej (NPT), który stanowi zasadniczy element światowego systemu nierozprzestrzeniania broni jądrowej, a przez to główny fundament rozbrojenia jądrowego, zgodnie z art. VI NPT; ponadto wzywa UE do aktywnych działań na rzecz powszechnego rozbrojenia;
29. podkreśla, że UE powinna w dalszym ciągu aktywnie propagować równość i niedyskryminację; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w dniu 24 sierpnia 2015 r. odbyło się pierwsze w historii posiedzenie Rady Bezpieczeństwa ONZ poświęcone prawom osób LGBTI, podczas którego potępiono zamachy na osoby LGBTI i zabijanie takich osób przez ISIS na Bliskim Wschodzie; zachęca Radę Bezpieczeństwa, by nadal zwracała uwagę na łamanie praw osób LGBTI;
30. przypomina o stanowisku UE "zero tolerancji" dla kary śmierci; podkreśla, że UE powinna nadal propagować moratorium na wykonywanie kary śmierci;
31. jest przekonany, że wymiar gospodarczy, społeczny, środowiskowy i rozwojowy systemu Narodów Zjednoczonych musi być zdecydowanie wzmocniony przez zapewnienie bardziej politycznego podejścia w organach ONZ i usprawnienie współpracy między nimi, a także przez efektywniejsze i bardziej przejrzyste wykorzystanie dostępnych zasobów; uważa, że należy to osiągnąć w pierwszej kolejności dzięki strukturalnej i funkcjonalnej reformie najważniejszego organu odpowiedzialnego za realizację tego zadania zgodnie z Kartą ONZ, czyli Rady Gospodarczo-Społecznej; wzywa instytucje i państwa członkowskie UE do rozważenia możliwości zwiększenia ich roli w Radzie Gospodarczo-Społecznej przez przekształcenie jej w Radę Trwałego Rozwoju;
32. z zadowoleniem przyjmuje utworzenie Forum Politycznego Wysokiego Szczebla ds. Zrównoważonego Rozwoju, którego zadaniem jest zapewnienie przywództwa politycznego, wytycznych i zaleceń dotyczących polityki rozwoju w odniesieniu do trzech filarów zrównoważonego rozwoju (społecznego, gospodarczego i środowiskowego); jest przekonany, że forum to musi stać się głównym organem decyzyjnym w całej dziedzinie polityki rozwoju, zapewniając skoordynowaną i wydajną ocenę potrzeb oraz przyjęcie koniecznych planów działania, decyzji i wiążących środków dotyczących ram zrównoważonego rozwoju na okres po 2015 r.; podkreśla konieczność skutecznego wdrożenia celów zrównoważonego rozwoju przyjętych na szczycie ONZ we wrześniu 2015 r.;
33. w świetle powracających kryzysów humanitarnych związanych z falami uchodźców i migrantów oraz powodujących wiele ludzkich cierpień, a także w związku z tym, że zrównoważony rozwój w krajach pochodzenia może ostatecznie przynieść rozwiązanie kryzysu humanitarnego, jest przekonany, że należy koordynować prace wszystkich agencji zajmujących się tą kwestią;
34. jest zdania, że wyzwania, jakie stawia przed nami kryzys humanitarny związany z falą uchodźców, to kwestie, które należy rozwiązywać w sposób całościowy, w duchu solidarności w obrębie UE oraz w ścisłej współpracy z ONZ i jej agencjami;
35. apeluje do UE i ONZ o wzmożone wysiłki na rzecz osiągnięcia ambitnego i prawnie wiążącego porozumienia na konferencji ONZ w sprawie klimatu, która odbędzie się w 2015 r. w Paryżu, a następnie o zapewnienie szybkiego wdrożenia decyzji COP21;
36. jest zdania, że koordynacja prac Grupy Banku Światowego, Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Światowej Organizacji Handlu również może być elementem systemu ONZ, a zarazem należy utrzymać ich dotychczasowe struktury decyzyjne, aby zapewnić rozliczalność, wydajność, spójność i nienakładanie się podejmowanych przez nie decyzji i działań;
37. popiera cel dotyczący ustanowienia na szczeblu wielostronnym systemu ochrony inwestycji, obejmującego nowy system, w którym przestrzega się jurysdykcji sądów krajowych, oraz wzywa Komisję, by opracowując projekty umów dotyczących inwestycji włączała ten cel do programu negocjacji; jest zdania, że jeżeli ma zostać powołany stały międzynarodowy trybunał rozstrzygania sporów inwestycyjnych, to mógłby on działać w systemie ONZ i powinien opierać się na prawach i obowiązkach podmiotów podlegających jego jurysdykcji, z naciskiem na zasady OECD dotyczące przedsiębiorstw wielonarodowych i wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka; uważa, że system ONZ to źródło przydatnych modeli takiego systemu, zwłaszcza w kwestiach dotyczących finansowania;
38. uważa, że należy doprowadzić do zakończenia dauhańskiej rundy rozwojowej na forum WTO, i uważa, że ONZ może wykorzystać swoją wyjątkową pozycję, by zapewnić pomyślny przebieg tych rozmów dla krajów rozwijających się; uważa w związku z tym, że ONZ może działać ramię w ramię z WTO oraz służyć radą i udzielać wskazówek krajom rozwijającym się, by wspierać strategię handlu i inwestycji, w co UE powinna być zaangażowana w charakterze kluczowego podmiotu;
39. jest świadomy konieczności udoskonalenia i wdrożenia wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka; wzywa UE, by przyczyniła się do pomyślnego wyniku pracy międzyrządowej grupy roboczej ds. korporacji transnarodowych i praw człowieka;
40. uważa, że ONZ powinna zintensyfikować działania dotyczące dobrobytu ludzi; jest zdania, że obejmuje to zrównoważony rozwój kulturowy oraz ochronę i wspieranie różnorodności form wyrazu kulturowego przez włączenie edukacji, turystyki, dyplomacji kulturowej, ochrony dziedzictwa, sektora twórczego i badań naukowych w proces kształtowania polityki;
41. zaleca, by zapewnić współpracę między UE a ONZ w zakresie edukacji w ramach programów ratunkowych w razie kryzysu humanitarnego, konfliktów zbrojnych lub klęsk żywiołowych, dalej wspierając takie program jak program UNICEF dotyczący edukacji w sytuacjach nadzwyczajnych i podczas przemian pokryzysowych, program UNHCR dotyczący edukacji wysokiej jakości w obozach uchodźców oraz prace edukacyjne UNRWA;
42. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że prace Komisji mianowanej w 2014 r. podzielono na klastry, a odpowiedzialność za koordynację polityki zewnętrznej UE przyznano wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, mającej ściśle współpracować z innymi instytucjami UE; podkreśla, że polityka o wymiarze globalnym musi zajmować centralne miejsce w pracach tego szczególnego klastra;
43. wzywa wiceprzewodniczącą Komisji/wysoką przedstawiciel, by do sprawozdania rocznego w sprawie WPZiB dołączyła rozbudowaną sekcję dotyczącą wspierania globalnych celów polityki zagranicznej UE;
44. jest zdania, że Parlament musi być w stanie stawić czoła wyzwaniom globalnym równie dogłębnie i całościowo, jak Komisja, oraz odpowiednio zorganizować swoje prace; zachęca wszystkie swoje komisje, do których właściwości należą obszary polityki o wymiarze zewnętrznym i globalnym, by przedstawiły Komisji Spraw Zagranicznych, właściwej w tej sprawie, opinie na temat odpowiedniej sekcji sprawozdania wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel;
o
o o
45. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, Zgromadzeniu Ogólnemu Narodów Zjednoczonych i sekretarzowi generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.