Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 2 lutego 2017 r. w sprawie zintegrowanego podejścia do polityki w dziedzinie sportu:...

AA.

mając na uwadze, że sport masowy oferuje możliwości walki z dyskryminacją, przyczynia się do integracji i spójności społecznej, a także w dużym stopniu przyczynia się do rozwoju umiejętności przekrojowych;

AB.

mając na uwadze, że coraz większa liczba klubów kompletuje skład zespołu, zdając się głównie na rynek transferowy, podczas gdy powinny one zwracać większą uwagę na szkolenie zawodników na szczeblu lokalnym;

AC.

mając na uwadze, że sport jest postrzegany jako prawo podstawowe przysługujące wszystkim i każdy powinien mieć takie samo prawo podejmowania aktywności fizycznej i uprawiania sportu;

AD.

mając na uwadze, że zasadniczo obserwuje się zastój aktywności fizycznej, pomimo niepodważalnych dowodów na to, iż poprawia ona zdrowie i dobre samopoczucie ludzi, co z kolei przekłada się na duże oszczędności państw członkowskich pod względem wydatków publicznych na opiekę zdrowotną, i pomimo coraz większej popularności sportów rekreacyjnych, takich jak bieganie, które można uprawiać poza zorganizowanymi strukturami;

AE.

mając na uwadze, że zajęcia i imprezy sportowe, szczególnie duże zawody międzynarodowe, stanowią doskonałą okazję do popularyzacji zalet sportu i wywierają pozytywny wpływ społeczny, gospodarczy i środowiskowy;

AF.

mając na uwadze, że reprezentacje narodowe odgrywają zasadniczą rolę nie tylko w kontekście rozwijania tożsamości narodowej i inspirowania młodych sportowców do osiągania wyników sportowych na najwyższym poziomie, lecz także w kontekście promowania solidarności ze sportem masowym;

AG.

mając na uwadze, że dalsze kształcenie i szkolenie sportowców ma kluczowe znaczenie dla przygotowania ich do pracy po zakończeniu kariery sportowej;

AH.

mając na uwadze, że inwestowanie w szkolenie i kształcenie młodych utalentowanych sportowców oraz propagowanie ich szkolenia i kształcenia na szczeblu lokalnym ma ogromne znaczenie dla długoterminowego rozwoju sportu i jego roli społecznej;

AI.

mając na uwadze, że wolontariusze stanowią podstawę sportu zorganizowanego, zapewniając rozwój i dostępność zajęć sportowych, szczególnie w odniesieniu do sportu masowego; mając ponadto na uwadze, że sport stanowi kolejną doskonałą szansę szkolenia i nieformalnego kształcenia młodych ludzi, również w środowisku międzynarodowym i w powiązaniu z programami współpracy i rozwoju na obszarach poza UE, na których trzeba umocnić dialog i wesprzeć politykę zewnętrzną UE;

AJ.

mając na uwadze, że w najszerszym ujęciu sport stanowi system wartości dla danej społeczności, mając również na uwadze, że wartości te stanowią podstawę wspólnego języka wykraczającego ponad wszelkie bariery kulturowe i językowe; mając na uwadze, że sport może pomóc umocnić dialog i solidarność z państwami trzecimi, propagować ochronę podstawowych praw człowieka i swobód na całym świecie oraz wesprzeć politykę zewnętrzną UE, i pod tym względem powinien być postrzegany jako szansa;

AK.

mając na uwadze, że naruszanie praw własności intelektualnej organizacji sportowych, także w formie piractwa cyfrowego, szczególnie nielicencjonowane transmisje na żywo imprez sportowych, budzi duże obawy co do długoterminowego finansowania sportu na wszystkich szczeblach;

AL.

mając na uwadze, że należy zapewnić wolność prasy na wszystkich imprezach sportowych;

AM.

mając na uwadze, że sport może przyczynić się do osiągania celów strategii "Europa 2020";

1.

powtarza, że walka z korupcją w sporcie wymaga ponadnarodowego wysiłku i współpracy wszystkich zainteresowanych stron, w tym organów publicznych, organów ścigania, branży sportowej, sportowców i kibiców;

2.

wzywa międzynarodowe, europejskie i krajowe organizacje sportowe, by zobowiązały się do dobrego zarządzania i krzewienia kultury przejrzystości i zrównoważonego finansowania przez publiczne udostępnianie dokumentacji finansowej i sprawozdań z prowadzonej przez siebie działalności, w tym przez wprowadzenie obowiązku ujawniania wynagrodzeń najwyższej kadry zarządzającej oraz czasu trwania jej kadencji;

3.

jest zdania, że rozwijanie kultury przejrzystości należy uzupełnić lepszym podziałem uprawnień w obrębie organów zarządzających sportem, skuteczniejszym oddzieleniem działań komercyjnych od charytatywnych i sprawniejszą wewnętrzną procedurą samoregulacyjną służącą zapobieganiu przestępstwom i nielegalnej działalności w sporcie, wykrywaniu ich oraz prowadzeniu w ich sprawie dochodzeń i nakładaniu sankcji w obrębie organizacji sportowych;

4.

przypomina, że dobre zarządzanie, które powinno być priorytetem w następnym planie prac UE w dziedzinie sportu, musi być warunkiem zagwarantowania autonomii organizacji sportowych, zgodnie z zasadami przejrzystości, odpowiedzialności, równości szans, integracji społecznej i demokracji, w tym odpowiedniego angażowania odnośnych zainteresowanych podmiotów;

5.

podkreśla potrzebę stosowania w sporcie polityki zerowej tolerancji wobec korupcji i innych rodzajów przestępstw;

6.

zwraca uwagę, że stosowanie zasad dobrego zarządzania w sporcie - w połączeniu z monitorowaniem, nadzorem i odpowiednimi narzędziami prawnymi - to kluczowy czynnik pozwalający na zlikwidowanie korupcji oraz innych nieuczciwych praktyk;

7.

wzywa Komisję i państwa członkowskie, a także organizacje sportowe i podmioty ubiegające się o organizację imprez sportowych do sprawienia, by ubieganie się o organizację dużych imprez sportowych było zgodne z normami dobrego zarządzania, prawami człowieka i prawami pracowniczymi oraz z zasadą demokracji w celu zapewnienia pozytywnego wpływu społecznego, ekonomicznego i środowiskowego na społeczności lokalne, przy jednoczesnym poszanowaniu różnorodności i tradycji z myślą o zapewnieniu trwałej spuścizny i wiarygodności sportu;

8.

jest zdania, że państwa ubiegające się o organizację imprez sportowych muszą zapewnić planowanie, organizację, realizację i monitorowanie tych imprez oraz uczestnictwo w nich w sposób odpowiedzialny pod względem społecznym, środowiskowym i ekonomicznym; apeluje do organizacji sportowych i państw organizujących imprezy sportowe, by unikały niepożądanych zmian otoczenia i warunków życia mieszkańców, w tym wysiedlania ludności miejscowej;

9.

apeluje do Komisji o opracowanie wykazu zobowiązań i zbadanie możliwości stworzenia kodeksu postępowania w dziedzinie dobrego zarządzania i uczciwości w sporcie; jest zdania, że organizacje sportowe powinny określić zasady przejrzystości, normy etyczne i kodeks postępowania, które miałyby obowiązywać ich organy nadzorcze, komitety wykonawcze i członków, a także politykę operacyjną i praktyki w obrębie tej polityki, aby zagwarantować niezależność oraz przestrzeganie ustalonych reguł; uważa ponadto, że poszukiwanie nowych instrumentów współpracy między rządami, organizacjami sportowymi i UE pomoże przezwyciężyć niektóre z aktualnych wyzwań, z jakimi boryka się branża sportowa;

10.

nalega, by państwa członkowskie uzależniły publiczne finansowanie sportu od jego zgodności z ustalonymi i publicznie dostępnymi normami minimum w dziedzinie zarządzania, nadzoru i sprawozdawczości;

11.

uważa, że poprawa zarządzania sportem i zwiększenie uczciwości w uprawianiu go wymagają zmiany nastawienia wszystkich istotnych zainteresowanych stron; wspiera inicjatywy podjęte przez organizacje sportowe i inne odnośne zainteresowane podmioty polegające na poprawie standardów zarządzania w sporcie i na zacieśnianiu dialogu i współpracy z władzami lokalnymi i krajowymi;

12.

wzywa organizacje sportowe, by do 2018 r. przedstawiły, a następnie stopniowo realizowały, konkretne propozycje podnoszenia standardów dobrego zarządzania organizacjami sportowymi, organami zarządzającymi sportem oraz należącymi do nich stowarzyszeniami, a także aby publikowały odnośne wyniki; podkreśla, że właściwy nadzór jest w tym względzie nieodzowny;

13.

apeluje do państw członkowskich o stworzenie specjalnej kategorii przestępstwa dotyczącej ustawiania meczów oraz o zagwarantowanie, że ustawianie meczów i korupcja w sporcie będą podlegać postępowaniom sądowym i odpowiednim sankcjom w przypadkach, gdzie nie ma to jeszcze miejsca, jako że ustawianie meczów i manipulowanie zawodami sportowymi stanowi pogwałcenie etyki i uczciwości sportu i już podlega sankcjom ze strony władz sportowych;

14.

zwraca uwagę, że wyzwania związane z prowadzeniem postępowań w sprawie międzynarodowych przypadków ustawiania meczów wymagają transgranicznej wymiany informacji i współpracy pomiędzy organizacjami sportowymi, władzami państwowymi oraz operatorami zakładów sportowych w ramach platform krajowych, które pozwolą wykrywać i ścigać ustawianie meczów, a także prowadzić dochodzenia w takich przypadkach; apeluje do państw członkowskich, które jeszcze tego nie uczyniły, by rozważyły utworzenie specjalnych służb śledczych, których głównym zadaniem byłoby prowadzenie dochodzeń w sprawach oszustw w sporcie; przypomina w tym kontekście, że czwarta dyrektywa w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy wprowadza obowiązujący podmioty świadczące usługi w zakresie gier hazardowych wymóg przeprowadzania kontroli należytej staranności w odniesieniu do dużych transakcji;

15.

nalega, by Rada znalazła rozwiązanie, które pozwoli UE i jej państwom członkowskim podpisać i ratyfikować konwencję Rady Europy w sprawie zwalczania manipulacji rozgrywkami sportowymi z myślą o pełnym wprowadzeniu w życie konwencji i jej ratyfikacji, a także apeluje do Komisji, aby wsparła i ułatwiła ten proces oraz zagwarantowała jego skuteczną realizację;

16.

przypomina Komisji o złożonej przez nią obietnicy wydania zalecenia na temat wymiany godnych naśladowania praktyk w dziedzinie przeciwdziałania ustawianiu wyników meczów i zwalczania tego zjawiska oraz nalega, by Komisja opublikowała niezwłocznie takie zalecenie;

17.

wzywa Komisję do zacieśnienia powiązań międzyinstytucjonalnych z Radą Europy, a następnie do opracowania skoordynowanych programów operacyjnych zapewniających jak najefektywniejsze wykorzystanie zasobów;

18.

wspiera programy i kampanie zapobiegawcze, edukacyjne i informacyjne zapewniające sportowcom, trenerom, urzędnikom i wszystkim odnośnym zainteresowanym stronom na wszystkich szczeblach porady dotyczące zagrożenia ustawianiem meczów, dopingiem, a także kwestii odnoszących się do uczciwości w sporcie oraz zagrożeń, jakie mogą oni napotkać i sposobów zgłaszania budzących wątpliwości przypadków, zachęca również do organizowania takich kampanii; wzywa Komisję i państwa członkowskie, by zaproponowały konkretne środki, jakie powinny zostać włączone do planu prac UE w dziedzinie sportu, takie jak programy i projekty pilotażowe, których celem byłoby zapewnienie młodzieży edukacji obywatelskiej w dziedzinie sportu możliwie jak najwcześniej;

19.

apeluje do Komisji, by w dalszym ciągu wspierała projekty antydopingowe w ramach programu Erasmus+, a jednocześnie przeprowadziła ocenę ich skutków i zadbała, aby projekty te w sposób użyteczny uzupełniały istniejące już systemy finansowania w ramach zwalczania dopingu;

20.

apeluje do Komisji o wspieranie dobrego zarządzania w projektach zarządzania sportem realizowanych w całym programie Erasmus+;

21.

wzywa państwa członkowskie do wsparcia kontroli antydopingowej, krajowych programów przeprowadzania testów oraz prawodawstwa umożliwiającego koordynację i wymianę informacji pomiędzy władzami krajowymi, organizacjami sportowymi a agencjami antydopingowymi; wzywa państwa członkowskie, aby umożliwiły tym ostatnim stworzenie programów nadzoru w dziedzinie dopingu, a także przetwarzały dane i prowadziły ich wymianę zgodnie z obecnymi i przyszłymi unijnymi zasadami ochrony danych;

22.

odnotowuje znaczenie Światowej Agencji Antydopingowej (WADA) dla monitorowania i koordynacji strategii i zasad antydopingu na całym świecie; wzywa Komisję i państwa członkowskie do bliskiej współpracy z WADA, UNESCO oraz Radą Europy z myślą o skuteczniejszemu zapobieganiu dopingowi i efektywniejszej walce z nim przez umocnienie zobowiązań prawnych i politycznych zawartych w Światowym kodeksie antydopingowym (WADAC); apeluje do UE o zachęcanie do wymiany informacji i wzorców w dziedzinie polityki zdrowia i profilaktyki w ramach światowej walki z dopingiem;

23.

wzywa Komisję i Radę, by wspierały i ułatwiały negocjowanie międzypaństwowych porozumień umożliwiających przeprowadzanie kontroli antydopingowej posiadającym odpowiednie uprawnienia w tym zakresie zespołom z innych państw, z poszanowaniem praw podstawowych sportowców i zgodnie z Międzynarodową konwencją o zwalczaniu dopingu w sporcie;

24.

jest zdania, że doping jest również rosnącym problemem w sektorze sportu rekreacyjnego, w którym potrzebne są kampanie edukacyjne i informacyjne oraz doświadczeni zawodowi instruktorzy i trenerzy, aby pomóc wpływać na zdrowe podejście do kwestii dopingu;

25.

wzywa państwa członkowskie i Komisję do bliskiej współpracy z WADA oraz Radą Europy w formułowaniu polityki chroniącej demaskatorów;

26.

zachęca organizacje sportowe i krajowe władze publiczne, by utworzyły skoordynowany system antydopingowy służący do monitorowania transgranicznego oraz do podejmowania konkretnych środków przeciwdziałających produkcji nielegalnych środków zwiększających wydolność organizmu i ich nielegalnemu obrotowi w świecie sportu;

27.

z zadowoleniem odnosi się do nowej Konwencji Rady Europy w sprawie zintegrowanego podejścia do bezpieczeństwa, ochrony i obsługi meczów piłkarskich oraz innych imprez sportowych oraz wzywa państwa członkowskie do jej niezwłocznego podpisania i ratyfikowania; ponownie proponuje wprowadzenie wzajemnego uznawania zakazów wstępu na imprezę masową (tzw. zakazu stadionowego) w Europie oraz wymiany danych w tym względzie;

28.

apeluje do Komisji o zbadanie sposobów udostępniania informacji odnoszących się do przemocy w sporcie za pośrednictwem istniejących sieci;

29.

zauważa, że zagrożenie terroryzmem wymaga nowych wysiłków na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony operacyjnej podczas imprez sportowych;

30.

podkreśla, że organizacje sportowe powinny zapewniać konieczny dostęp i gromadzenie informacji wszystkim niezależnym mediom informacyjnym, aby media te mogły odgrywać rolę istotnych i krytycznych obserwatorów imprez sportowych i administracji sportu;

31.

zdecydowanie potępia wszelkie formy dyskryminacji i przemocy w sporcie, zarówno na stadionie, jak i poza nim, i zwraca uwagę na potrzebę zapobiegania im na wszystkich szczeblach, skuteczniejszego zgłaszania takich incydentów oraz ich obserwacji, a także propagowania podstawowych wartości, takich jak szacunek, przyjaźń, tolerancja i fair play; jest zdania, że organizacje sportowe przestrzegające rygorystycznych standardów dobrego zarządzania są lepiej przygotowane do propagowania społecznej roli sportu i walki z rasizmem, dyskryminacją i przemocą;

32.

przypomina o potrzebie zintensyfikowania walki z handlem ludźmi w sporcie, w szczególności z handlem dziećmi;

33.

z zadowoleniem przyjmuje dobre praktyki samoregulacyjne, takie jak inicjatywa finansowego fair play, gdyż sprzyjają one rozsądniejszemu gospodarowaniu ekonomicznemu i lepszym standardom zarządzania finansowego w sporcie zawodowym i kładzie nacisk na perspektywę długoterminową, a nie doraźną, dzięki czemu przyczynia się do zdrowego i zrównoważonego rozwoju sportu w Europie; podkreśla, że zasady finansowego fair play zachęcają do wyższych standardów zarządzania finansowego i dlatego też powinno się je rygorystycznie stosować;

34.

z zadowoleniem odnosi się do przejrzystych i zrównoważonych inwestycji w sport i organizacje sportowe, pod warunkiem że podlegają one surowej kontroli i wymogom w zakresie ujawniania informacji oraz nie rzutują na uczciwy przebieg konkurencji i uczciwość sportowców;

35.

uważa model własności klubów, zgodnie z którym członkowie klubów muszą zachować ogólną kontrolę nad klubem (według reguły 50+1), za najlepszą praktykę w UE i zachęca państwa członkowskie, podmioty zarządzające sportem, krajowe federacje i ligi do rozpoczęcia konstruktywnego dialogu i wymiany poglądów na temat tego modelu;

36.

podkreśla, że należy chronić sportowców, przede wszystkim małoletnich, przed nieuczciwymi praktykami, takimi jak prawo własności osób trzecich, które budzą wiele wątpliwości, jeżeli chodzi o uczciwość, a także powodują pojawianie się szerszych problemów natury etycznej; popiera decyzje organizacji zarządzających dotyczące zakazu prawa własności osób trzecich w odniesieniu do zawodników i apeluje do Komisji, by rozważyła wprowadzenie zakazu takich praktyk, a także by zwróciła się do państw członkowskich o przyjęcie dodatkowych środków w kwestii praw sportowców;

37.

uważa, że konieczne jest dokonanie ponownej oceny zasad promowania lokalnego szkolenia zawodników w celu zapewnienia utalentowanym młodym zawodnikom szans występowania w pierwszych składach swoich klubów, a tym samym poprawy równowagi konkurencyjnej w całej Europie;

38.

wzywa podmioty zarządzające i organy krajowe na wszystkich szczeblach, by przyjęły środki gwarantujące rekompensatę dla klubów szkolących z myślą o zachęceniu do rekrutacji i szkolenia młodych zawodników, zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Bernard z dnia 16 marca 2010 r.;

39.

ponownie potwierdza przywiązanie do europejskiego modelu sportu zorganizowanego, w którym główną rolę odgrywają federacje, o ile model ten godzi liczne, rozbieżne interesy wszystkich zainteresowanych stron, tj. sportowców, graczy, klubów, lig, stowarzyszeń i wolontariuszy z właściwym i demokratycznym udziałem w procesach decyzyjnych i z otwartymi zawodami opartymi na osiągnięciach sportowych; wzywa do solidarności finansowej na wszystkich szczeblach;

40.

z zadowoleniem przyjmuje coroczne Forum Sportu UE promujące dialog z zainteresowanymi stronami z międzynarodowych i europejskich federacji sportowych, ruchu olimpijskiego, europejskich i krajowych sportowych organizacji patronackich oraz innych organizacji związanych ze sportem; wskazuje, że należy jeszcze bardziej poprawić strukturę dialogu z zainteresowanymi stronami, funkcje Forum i działania podejmowane w następstwie dyskusji;

41.

z zadowoleniem przyjmuje wysiłki Komisji i wszystkich zainteresowanych podmiotów na rzecz propagowania dialogu społecznego w sporcie, który stanowi doskonałą szansę na zapewnienie równowagi między prawami podstawowymi i pracowniczymi sportowców a ekonomicznym charakterem sportu, dzięki zaangażowaniu wszystkich zainteresowanych stron - w tym partnerów społecznych - w dyskusję i zawieranie porozumień; przyznaje, że odpowiedzialność za zaangażowanie w rozwój kultury przejrzystości spoczywa na organizacjach sportowych; domaga się, aby UE aktywnie promowała minimalne standardy zatrudnienia sportowców zawodowych i normy ich pracy w całej Europie;

42.

w celu walki z nadużyciami ze strony agentów sportowych ponownie wzywa do stworzenia rejestrów przejrzystości dotyczących wynagrodzeń agentów sportowych, wspartych skutecznym systemem monitorowania, takim jak izba rozliczeń płatności, i odpowiednimi sankcjami, we współpracy z odpowiednimi organami publicznymi; ponawia apel o licencjonowanie i rejestrację agentów sportowych oraz określenie minimalnego poziomu ich kwalifikacji; wzywa Komisję, by podjęła działania następcze w związku z wnioskami przeprowadzonego przez nią badania pt. "Study on sports agents in the European Union" ["Badanie dotyczące agentów sportowych w Unii Europejskiej"], w szczególności w odniesieniu do stwierdzenia, że agenci odgrywają kluczową rolę w przepływach finansowych, które często nie są przejrzyste, a rola ta sprawia, że są oni podatni na podejmowanie nielegalnych działań;

43.

uważa, że zintegrowane podejście do równouprawnienia płci w sporcie może pomóc w unikaniu stereotypów i tworzeniu pozytywnego środowiska społecznego dla wszystkich obywateli; z zadowoleniem odnosi się do inicjatyw sprzyjających równouprawnieniu płci i równemu udziałowi kobiet i mężczyzn w procesach decyzyjnych w sporcie, umożliwiających kobietom parającym się sportem godzenie życia rodzinnego i zawodowego, a także zmierzających do zniwelowania różnic w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn oraz w wysokości przyznawanych nagród, jak również sprzyjających walce ze wszystkimi rodzajami stereotypów płciowych i wszelkimi formami napastowania w sporcie; apeluje do organizacji sportowych o zwrócenie szczególnej uwagi na aspekt płci w sporcie, aby zachęcić więcej kobiet do uprawiania go;

44.

jest zdania, że inwestycje w sport pomogą nam zbudować solidarne i integracyjne społeczeństwa, znosić bariery i umożliwią ludziom wzajemny szacunek przez budowanie pomostów pomiędzy kulturami oraz ponad podziałami etnicznymi i społecznymi, niosąc pozytywne przesłanie wspólnych wartości, takich jak wzajemny szacunek, tolerancja, współczucie, przywództwo, równość szans i praworządność;

45.

z zadowoleniem przyjmuje transnarodowe imprezy sportowe odbywające się w różnych państwach europejskich, o ile przyczyniają się one do propagowania kluczowych wspólnych wartości UE, takich jak pluralizm, tolerancja, sprawiedliwość, równość i solidarność; przypomina, że aktywność sportowa i imprezy sportowe przyczyniają się do propagowania turystyki w miastach i regionach europejskich;

46.

podkreśla wartość umiejętności przekrojowych nabytych za pośrednictwem sportu w ramach uczenia się pozaformalnego i nieformalnego oraz zwraca uwagę na związek między sportem, szansami zatrudnienia, kształceniem i szkoleniem;

47.

podkreśla rolę sportu we włączaniu do społeczeństwa i integracji grup o szczególnych potrzebach; z zadowoleniem podejmuje inicjatywy mające zapewnić uchodźcom, migrantom i osobom ubiegającym się o azyl możliwość udziału w zawodach sportowych w charakterze zawodników;

48.

podkreśla znaczenie kształcenia przez sport i potencjału sportu w zakresie wspierania młodzieży, która wymaga szczególnego traktowania pod względem społecznym, w odnalezieniu miejsca w społeczeństwie; uznaje znaczenie sportu masowego dla zapobiegania radykalizacji i walki z nią oraz zachęca do inicjatyw w tym zakresie i wspiera je; z zadowoleniem odnosi się do dwóch projektów pilotażowych przyjętych przez Parlament Europejski, tj. "Sport jako narzędzie integracji i włączenia społecznego uchodźców" oraz "Monitoring i coaching młodzieży zagrożonej radykalizacją postaw przez uprawianie sportu";

49.

przypomina, że młodzi sportowcy europejscy często stawiają czoła wzywaniu polegającemu na łączeniu kariery sportowej z nauką i pracą; uznaje, że szkolnictwo wyższe i szkolenia zawodowe maja kluczowe znaczenie dla zapewniania sportowcom jak największych szans na odnalezienie się na rynku pracy w przyszłości; popiera wprowadzenie skutecznych systemów kariery dwutorowej o zdefiniowanych minimalnych wymogach jakościowych oraz odpowiednie monitorowanie postępu programów kariery dwutorowej w Europie, popiera także świadczenie usług w dziedzinie poradnictwa zawodowego w drodze umów z uniwersytetami oraz placówkami kształcenia wyższego; apeluje do Komisji i państw członkowskich, by ułatwiły sportowcom mobilność transgraniczną, zharmonizowały uznawanie kwalifikacji sportowych i wykształcenia, w tym wykształcenia pozaformalnego i nieformalnego zdobytego poprzez sport, a także zintensyfikowały wymianę wzorców w tym zakresie;

50.

podkreśla potrzebę zapewnienia zrównoważonego wsparcia finansowego dla unijnych programów wymiany w dziedzinie kariery dwutorowej na szczeblu UE i na szczeblu krajowym z wykorzystaniem rozdziału "Sport" programu Erasmus+, a także potrzebę wspierania dalszych badań w tej dziedzinie; apeluje do państw członkowskich, by we współpracy z placówkami edukacyjnymi promowały transgraniczną wymianę sportowców i zapewniły im dostęp do stypendiów sportowych,

51.

wspiera mobilność trenerów i innych usługodawców (takich jak fizjoterapeuci i doradcy w zakresie kariery dwutorowej) oraz wymianę wzorców z położeniem nacisku na uznawanie kwalifikacji oraz innowacje techniczne;

52.

apeluje do organizacji sportowych, by wraz z państwami członkowskimi promowały minimalne standardy obowiązujące trenerów, obejmujące kontrolę karalności, szkolenie w zakresie bezpieczeństwa i ochrony nieletnich oraz dorosłych wymagających szczególnego traktowania, a także zapobiegania dopingowi i ustawianiu meczów oraz walki z nimi;

53.

podkreśla, że Światowa Organizacja Zdrowia wskazała brak aktywności fizycznej jako czwarty główny czynnik śmiertelności na świecie, wywierający duży bezpośredni i pośredni wpływ społeczny i gospodarczy oraz generujący koszty dla państw członkowskich; wyraża zaniepokojenie, że mimo znacznych kosztów ponoszonych w związku z propagowaniem aktywności fizycznej i istotnego wpływu jej braku na ogólne zdrowie publiczne, poziom aktywności fizycznej w niektórych państwach członkowskich spada;

54.

apeluje do organizacji sportowych i państw członkowskich o współpracę w zakresie wspierania możliwości zatrudnienia i mobilności trenerów pragnących pracować w całej UE przez zaangażowanie w zapewnienie kontroli jakości ich kompetencji oraz standardów kwalifikacji i szkolenia;

55.

zachęca państwa członkowskie i Komisję do nadania aktywności fizycznej priorytetu politycznego w następnym planie prac UE w dziedzinie sportu, szczególnie w odniesieniu do ludzi młodych i wspólnot o szczególnych potrzebach z obszarów o niekorzystnych warunkach społecznych, gdzie udział w aktywności fizycznej jest niski;

56.

apeluje do międzynarodowych i krajowych federacji sportowych oraz placówek edukacyjnych o dołożenie starań, aby zagadnienia związane z uczciwością w sporcie były włączane do programów nauczania w ramach zdobywania kwalifikacji trenerów sportowych;

57.

podkreśla, że wspieranie wychowania fizycznego w szkołach to podstawowy element nauki umiejętności życiowych, postaw, wartości, wiedzy i zrozumienia, a także cieszenia się aktywnością fizyczną przez całe życie; przypomina, że udział w zajęciach sportowych na uniwersytetach oraz udział w nich osób starszych ma ogromne znaczenie dla utrzymania zdrowego trybu życia i wspierania interakcji społecznych;

58.

uwzględnia fakt, że ludność UE starzeje się i należy poświęcić szczególną uwagę pozytywnemu wpływowi aktywności fizycznej na zdrowie i dobre samopoczucie osób starszych;

59.

podkreśla, że sport i aktywność fizyczna powinny być lepiej propagowane we wszystkich dziedzinach polityki; zachęca władze lokalne i gminne do propagowania równego dostępu do aktywności fizycznej; zaleca, by państwa członkowskie i Komisja zachęcały obywateli do regularniejszego uprawiania aktywności fizycznej w życiu codziennym za pomocą odpowiednich strategii politycznych i programów w dziedzinie zdrowia;

60.

wzywa państwa członkowskie do efektywniejszego propagowania sportu w grupach marginalizowanych społecznie, wśród osób zamieszkujących obszary o niekorzystnych warunkach społecznych, gdzie poziom uprawiania sportu jest niejednokrotnie niski, a także do zachęcania do współpracy z organizacjami pozarządowymi i szkołami działającymi w tej dziedzinie, w szczególności w zakresie urbanistyki i budowy obiektów sportowych, aby uwzględnić szczególne potrzeby społeczeństwa, a zwłaszcza grup o szczególnych potrzebach; apeluje do państw członkowskich, by zapewniły pełny i równy dostęp do publicznych obiektów sportowych na wszystkich obszarach, a także by wspierały tworzenie nowych klubów sportowych, w szczególności na obszarach wiejskich i na obszarach miejskich o niekorzystnych warunkach gospodarowania;

61.

podkreśla, że osoby niepełnosprawne powinny mieć równy dostęp do wszystkich obiektów sportowych, transportu oraz innych udogodnień z nimi związanych, w tym do posiadającego odpowiednie kwalifikacje personelu; domaga się lepszej integracji wszystkich elementów powiązanych z uprawianiem sportu zgodnie z zasadą, że obiekty sportowe powinny być dostępne dla wszystkich; apeluje do państw członkowskich o wdrażanie integracyjnych programów sportowych dla osób niepełnosprawnych w szkołach i na uniwersytetach, m.in. przez zapewnianie wyszkolonych trenerów oraz odpowiednio dostosowanych programów aktywności społecznej, aby niepełnosprawni uczniowie i studenci mogli uczestniczyć w lekcjach wychowania fizycznego i pozalekcyjnych zajęciach sportowych;

62.

uznaje fundamentalną rolę Międzynarodowych Igrzysk Paraolimpijskich w zakresie upowszechniania wiedzy na temat niepełnosprawności, zwalczania dyskryminacji i promowania dostępu osób niepełnosprawnych do sportu; apeluje do państw członkowskich, by zintensyfikowały działania na rzecz włączania w zajęcia sportowe osób niepełnosprawnych i poprawiły widoczność oraz częstotliwość transmisji w mediach publicznych igrzysk paraolimpijskich i innych zawodów, w których biorą udział niepełnosprawni sportowcy;

63.

wzywa państwa członkowskie oraz Komisję do zagwarantowania, że dzieci będą uprawiać sport w bezpiecznym otoczeniu;

64.

z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy na rzecz propagowania integracji społecznej i uczciwości w sporcie oraz jego dostępności przez wykorzystanie nowych technologii i innowacji;

65.

z zadowoleniem przyjmuje sukces Europejskiego Tygodnia Sportu, który ma na celu propagowanie sportu, aktywności fizycznej i zdrowego trybu życia wśród wszystkich ludzi w całej Europie, niezależnie od wieku, pochodzenia lub poziomu sprawności; wzywa wszystkie instytucje oraz państwa członkowskie UE do dalszego propagowania tej inicjatywy, a jednocześnie do zapewnienia dostępu do niej możliwie najszerszemu gronu odbiorców, zwłaszcza w szkołach;

66.

jest zdania, że tradycyjne dziedziny sportu to część europejskiego dziedzictwa kulturowego;

67.

z zadowoleniem przyjmuje badanie Komisji na temat swoistego charakteru sportu; apeluje do Komisji i organizacji sportowych o zastanowienie się nad dalszymi działaniami na rzecz rozwoju specyfiki sportu;

68.

podkreśla, że finansowanie jest ważnym narzędziem politycznym UE służącym poprawie kluczowych dziedzin aktywności UE w zakresie sportu; wzywa Komisję do przeznaczenia znaczniejszych środków na sport w ramach programu Erasmus+, przy położeniu większego nacisku na sport masowy i edukację, a także do poprawy widoczności i dostępności sportu, aby skuteczniej włączać go do innych programów finansowania, takich jak europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne lub program w dziedzinie zdrowia; domaga się lepszej komunikacji pomiędzy Komisją a państwami członkowskimi, która umożliwi efektywniejsze wydatkowanie tych funduszy oraz zmniejszenie obciążenia organizacji sportu masowego pod względem administracyjnym;

69.

zachęca państwa członkowskie i Komisję do wspierania środków i programów propagujących mobilność, zaangażowanie, kształcenie, rozwój umiejętności oraz szkolenie wolontariuszy w sporcie, a także do uznawania wykonywanej przez nich pracy; zaleca wymianę wzorców w zakresie wolontariatu przez pomoc w propagowaniu rozwoju uprawiania sportu i jego kultury, także przy wykorzystaniu środków finansowych dostępnych w ramach programu Erasmus +;

70.

zwraca się do Komisji o wydanie wytycznych w sprawie stosowania zasad udzielania pomocy państwa w sporcie, z uwzględnieniem celów społecznych, kulturalnych i edukacyjnych sportu, aby zagwarantować większą pewność prawa; uważa w związku z tym, że żadna organizacja sportowa, a w szczególności organizacja sportu masowego, nie może być dyskryminowana przy ubieganiu się o środki publiczne na szczeblu krajowym i lokalnym;

71.

uważa za kluczowe tworzenie niezbędnych powiązań między sportem zawodowym a amatorskim za pomocą mechanizmów solidarności finansowej w sporcie; w związku z tym z zadowoleniem odnosi się do wkładu loterii krajowych w sport masowy i zachęca państwa członkowskie, by zobowiązały licencjonowanych operatorów zakładów sportowych do przekazywania odpowiedniej części zysku na sport masowy oraz przedsięwzięcia mające na celu poprawę masowego dostępu do sportu, co miałoby zapewnić ich zrównoważony charakter, przejrzystość i identyfikowalność, w uzupełnieniu wkładów finansowych pochodzących ze sprzedaży praw do transmisji medialnych;

72.

utrzymuje, że scentralizowana, wyłączna i ograniczona terytorialnie sprzedaż praw do transmisji telewizyjnych zakładająca sprawiedliwy podział dochodów ma podstawowe znaczenie dla zrównoważonego finansowania sportu na wszystkich poziomach i dla zapewnienia równych warunków konkurencji;

73.

podkreśla, że naruszanie praw własności intelektualnej w sporcie zagraża jego długoterminowemu finansowaniu;

74.

zaleca, by państwa członkowskie wprowadziły do swych systemów podatkowych zwolnienia z VAT, ulgi podatkowe i inne formy zachęt finansowych dla sportu masowego oraz by aktywnie wspierały ich stosowanie; uznaje, że do tego rodzaju wsparcia nie powinno się stosować zasad pomocy państwa;

75.

apeluje do Komisji i państw członkowskich, by przeznaczały więcej środków finansowych na otwarte publiczne tereny sportowe i place zabaw, tak aby ułatwić dostęp do sportu masowego;

76.

jest zdania, że zrównoważony charakter i ochrona środowiska powinny być nieodłącznym elementem imprez sportowych, a zainteresowane strony z sektora sportu powinny wnosić wkład w światowy program działań na rzecz realizacji celów zrównoważonego rozwoju do roku 2030;

77.

zachęca krajowe komitety olimpijskie i federacje sportowe państw członkowskich, by przyjęły flagę i symbol Unii Europejskiej i wykorzystywały je podczas międzynarodowych imprez sportowych obok flag i symboli narodowych poszczególnych krajów;

78.

podkreśla, że sport jest istotnym czynnikiem tworzenia i wzmacniania poczucia przynależności lokalnej, narodowej, a nawet europejskiej;

79.

podkreśla znaczenie pełnej przejrzystości w zakresie własności zawodowych klubów sportowych;

80.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz europejskim, międzynarodowym i krajowym zrzeszeniom i ligom sportowym.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 2 lutego 2017 r. w sprawie zintegrowanego podejścia do polityki w dziedzinie sportu: dobre zarządzanie, dostępność i uczciwość (2016/2143(INI)).

Dz.U.UE.C.2018.252.2

Zintegrowane podejście do polityki sportowej: dobre zarządzanie, dostępność i uczciwość