Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 19 stycznia 2016 r. w sprawie strategii nabywania umiejętności służących zwalczaniu...

1.

stwierdza, że rozwój indywidualnych umiejętności i upowszechnianie wiedzy oraz umiejętności to jeden z najważniejszych elementów zintegrowanej polityki zatrudnienia i polityki społecznej, który może pozwolić na utrzymanie wzrostu w dłuższej perspektywie, sprzyjać konkurencyjności Europy, zwalczać bezrobocie i tworzyć bardziej sprzyjające integracji społeczeństwo europejskie jeśli polityka w zakresie doskonalenia umiejętności uwzględni rozległe potrzeby i zdolności bezrobotnej młodzieży; przypomina, że doskonalenie umiejętności nie przyniesie efektów, jeżeli nie będzie mu równocześnie towarzyszyło tworzenie miejsc pracy i odpowiednie zabezpieczenie społeczne;

2.

podkreśla, że "pobudzenie zatrudnienia, wzrostu i inwestycji" jest głównym priorytetem Komisji oraz że w swoim programie prac na 2015 rok Komisja zobowiązała się do podjęcia praktycznych inicjatyw w celu promowania integracji i szans zatrudnienia na rynku pracy, w szczególności środków wspierających państwa członkowskie we wprowadzaniu młodych ludzi w życie zawodowe; przypomina, że Parlament Europejski regularnie proponuje różne rozwiązania, podkreślając, że zatrudnienie, kształcenie i szkolenie młodzieży powinny należeć do najważniejszych priorytetów politycznych UE;

3.

przypomina, że zaangażowanie młodych ludzi, właściwych zainteresowanych stron, organizacji i partnerów społecznych w rozwój, wdrażanie, monitorowanie i ocenę odpowiednich inicjatyw mających na celu wspieranie zatrudnienia młodzieży na szczeblu UE, krajowym i lokalnym ma ogromne znaczenie;

4.

podkreśla, że w Europie jest z jednej strony 24 mln bezrobotnych, w tym 7,5 mln młodzieży, która nie pracuje, nie kształci się i nie szkoli (NEET), a z drugiej 2 mln nieobsadzonych miejsc pracy w UE; stwierdza, że wśród młodzieży bezrobotnej jest wiele osób o zbyt wysokich kwalifikacjach, których umiejętności nie pokrywają się z zapotrzebowaniem na rynku pracy; podkreśla zatem konieczność budowania partnerstw między lokalnymi władzami, sektorem oświaty i służbami zatrudnienia - głównego nurtu i specjalistycznymi - oraz partnerami społecznymi i przedsiębiorcami, aby wspierać tworzenie, wdrażanie i monitorowanie krótko- i średnioterminowych zrównoważonych strategii zatrudnienia i planów działania wysokiej jakości i sprzyjających włączeniu; apeluje o bliższą i ustrukturyzowaną współpracę i współdziałanie między szkołami powszechnymi i szkolnictwem zawodowym, administracją publiczną, przedsiębiorstwami i społeczeństwem obywatelskim, a zwłaszcza organizacjami studenckimi i młodzieżowymi, w celu lepszego dopasowywania umiejętności do potrzeb rynku pracy, w tym przez oferowanie opcji drugiej szansy, aby maksymalnie zwiększyć jakość edukacji i szkoleń; podkreśla, że ta lepsza współpraca ma też ogromne znaczenie dla skutecznej realizacji gwarancji dla młodzieży;

5.

z zadowoleniem przyjmuje zaproponowane przez Komisję narzędzia służące do rozwoju umiejętności i przewidywania potrzebnych umiejętności; podkreśla, że w dziedzinie rozwoju umiejętności powinno się pobudzać rozwijanie umiejętności w zakresie nauk ścisłych, technologii, inżynierii i matematyki, które są w gospodarce bardzo przydatne; podkreśla jednak, że potrzebne są bardziej ambitne działania i inwestycje; uważa, że aby prognozować, jakie umiejętności będą potrzebne w przyszłości, wszystkie zainteresowane strony na rynku muszą być aktywnie zaangażowane na wszystkich szczeblach;

6.

wzywa państwa członkowskie, rządy regionalne i organy lokalne do przyjęcia i realizacji - wspólnie z partnerami społecznymi i organizatorami szkoleń - strategii rozwoju i prognozowania umiejętności w celu poprawy umiejętności ogólnych, sektorowych i charakterystycznych dla danego zawodu; ponadto podkreśla znaczenie partnerstwa i zaufania między instytucjami oświatowymi, przedsiębiorstwami, partnerami społecznymi i władzami;

7.

podkreśla rolę instytucji szkolnictwa wyższego w rozwijaniu umiejętności i kompetencji absolwentów, niezbędnych do sprawnego funkcjonowania na rynku pracy;

8.

podkreśla kluczową rolę kompetentnych i udzielających wsparcia nauczycieli i szkoleniowców w ograniczaniu przedwczesnego porzucania nauki, w szczególności na słabo rozwiniętych obszarach, i w poprawie szans ludzi młodych na zatrudnienie; podkreśla, że nauczyciele muszą być w większym stopniu wspierani przez szkoły, placówki szkoleniowe, społeczności lokalne i politykę w dziedzinie edukacji, np. przez skuteczniejsze i bardziej aktualne szkolenia powalające na zdobycie nowych umiejętności, takich jak przedsiębiorczość czy kompetencje ICT, przez promowanie partnerskiego uczenia się oraz wymianę najlepszych praktyk, ułatwienie dostępu do oferty szkoleniowej i poprawę systemów ustawicznego kształcenia i szkolenia zawodowego; w związku z tym podkreśla znaczenie inwestowania w rozwój programów uczenia się przez całe życie skierowanych do nauczycieli; zdecydowanie sprzeciwia się cięciom budżetowym w dziedzinie kształcenia, w szczególności w połączeniu z redukcją dotacji i stypendiów oraz podnoszeniem czesnego;

9.

zachęca do sięgania po nowe metody nauczania i szkolenia opracowywane przez nauczycieli w związku z określonymi potrzebami klasy;

10.

podkreśla, że placówki edukacyjne i szkoleniowe oraz przedsiębiorstwa muszą współpracować w opracowywaniu świadectw i certyfikatów wiernie oddających prawdziwe kompetencje nabyte przez absolwentów w ciągu całego życia;

11.

podkreśla znaczenie włączenia młodych, innowacyjnych pracodawców w stały dialog między szkołami a pracodawcami, w dążeniu do skuteczniejszego dostosowywania kształcenia i szkolenia zawodowego do wymagań rynku pracy, oraz z zadowoleniem przyjmuje programy mentorskie i podkreśla ich znaczenie dla przyszłego powodzenia młodych ludzi na rynku pracy;

12.

podkreśla wagę zdolności administracyjnych i funkcjonujących agencji pośrednictwa pracy; apeluje o wzmocnienie zasady partnerstwa między organami publicznymi i społeczeństwem obywatelskim oraz zapewnienie odpowiednich szkoleń władzom lokalnym i regionalnym, a także innym właściwym zainteresowanym podmiotom, aby skuteczniej i w sposób strategiczny korzystały z funduszy europejskich; apeluje również do rządów, by odważyły się mieć większe ambicje polityczne i lepiej przewidywały potrzeby młodych ludzi, przedsiębiorstw i społeczeństwa obywatelskiego, a także placówek oświatowych i szkoleniowych, szybciej wdrażając programy na rzecz zatrudnienia i monitorując dokonane postępy;

13.

podkreśla znaczenie ścisłej współpracy międzysektorowej, szczególnie między służbami zatrudnienia a sektorem oświaty;

14.

przypomina, że strategie polityczne powinny koncentrować się na pomocy młodzieży NEET, w tym osobom, które straciły motywację, w powrocie do nauki lub wejściu na rynek pracy;

15.

zauważa, że jeżeli fundusze europejskie będą wykorzystywane w sposób bardziej wydajny i strategiczny, mogą stanowić nadzwyczajne narzędzie sprzyjające wzrostowi i rozwojowi uniwersytetów i przedsiębiorstw; apeluje o wykorzystywanie większych zasobów finansowych do upowszechniania informacji o europejskich instrumentach finansowych oraz do szerzenia na uniwersytetach i w przedsiębiorstwach wiedzy i umiejętności niezbędnych do poszukiwania funduszy, do nauki i zarządzania projektami z zakresu finansowania;

16.

podkreśla, że w celu zagwarantowania prawidłowego wykorzystywania funduszy UE i zrozumienia sposobu ich wykorzystania kluczowe znaczenie ma wprowadzenie systemu nadzoru i monitorowania;

17.

apeluje o przyznawanie nagrody UE za najlepszy projekt służący zwalczaniu bezrobocia młodzieży, która mogłaby być powiązana z ogólnoeuropejskim konkursem o europejską nagrodę młodzieży i z europejską nagrodą promującą zatrudnienie młodzieży w gospodarce społecznej; wzywa Komisję do eksponowania takich inicjatyw, aby popularyzować wiedzę na ich temat i być bliżej potrzeb obywateli; podkreśla jednak potrzebę odpowiedzialności budżetowej i wzywa w związku z tym do finansowania takich inicjatyw w ramach istniejącego budżetu;

18.

apeluje o przyszłościową i ukierunkowaną na wyniki europejską strategię na rzecz umiejętności, mającą na celu określenie wytycznych dla krajowych strategii na rzecz umiejętności oraz zintegrowanie ich w ramach krajowych planów zwiększania zatrudnienia, przy jednoczesnym zapewnieniu kompleksowych ram na potrzeby sektorowych planów działania proponowanych w pakiecie dotyczącym zatrudnienia;

19.

wzywa państwa członkowskie, aby jak najszybciej przystąpiły do realizacji zawartych w europejskim semestrze zaleceń dla poszczególnych krajów dotyczących edukacji oraz rynku pracy i innych zaleceń Komisji;

20.

podkreśla kluczową rolę przedsiębiorstw, w tym MŚP, podmiotów gospodarki społecznej i solidarnej oraz mikroprzedsiębiorstw, w zdobywaniu umiejętności potrzebnych w życiu zawodowym i tworzeniu miejsc pracy dla młodych ludzi; podkreśla konieczność zapewnienia młodym ludziom edukacji rozwijającej jak najszerzej rozumianą przedsiębiorczość; zachęca do włączenia do programów nauczania rozwijania w bezpiecznym otoczeniu umiejętności zawodowych wymaganych w momencie zakładania przedsiębiorstwa i zarządzania nim, a także wspierania przekrojowych kompetencji, umiejętności i wiedzy w zakresie przedsiębiorczości, które są efektywnie przekazywane na podstawie praktycznych doświadczeń wziętych z życia; proponuje, by nauczać przedsiębiorczości w ramach różnych przedmiotów lub jako osobnego przedmiotu; podkreśla potrzebę dostępu do wysokiej jakości staży i szkolenia zawodowego na etapie studiów wyższych i po jego zakończeniu; podkreśla, że zdobywanie umiejętności demokratycznych i zespołowych, uczenie się przejmowania odpowiedzialności, analizowanie sytuacji są elementami uczenia się przez całe życie, które wspierają aktywne obywatelstwo; zwraca uwagę na możliwości i zalety włączania dużej liczby osób (młodzi przedsiębiorcy, którzy odnieśli sukces, organizacje pozarządowe promujące przedsiębiorczość) w oferowanie nauczania o przedsiębiorczości;

21.

przypomina, że wspieranie przedsiębiorczości, zrozumienie ekonomii oraz wzmocnienie odpowiedzialności osobistej i własnej inicjatywy to ważne elementy w promowaniu aktywnego podejścia obywateli do własnej kariery; uważa, że promowanie przedsiębiorczości jest obowiązkiem instytucji publicznych, sektora edukacji, przedsiębiorstw i społeczeństwa obywatelskiego; przypomina o konieczności rozwijania mobilności wewnątrz przedsiębiorstwa; przypomina o roli instytucji finansowych w rozpoczynaniu działalności gospodarczej i dostępie do finansowania i apeluje o inwestycje, rozwój umiejętności i prognozowania w nowo powstających sektorach i sektorach o dużym potencjale rozwoju, takich jak czyste technologie i zielone miejsca pracy, ponieważ oferują one duży potencjał w zakresie tworzenia miejsc pracy wysokiej jakości;

22.

podkreśla, że umiejętności biznesowych można nabywać również w ramach programów rozwoju umiejętności organizowanych poza systemem kształcenia ogólnego i że programy te mogą obejmować coaching oraz opiekę pedagogiczną doświadczonych trenerów, przedsiębiorców i ekspertów w dziedzinie biznesu, ułatwiając potencjalnym przedsiębiorcom nie tylko uzyskanie cennej wiedzy fachowej, porad i informacji zwrotnych z dziedziny biznesu, ale umożliwiając im też tworzenie przydatnych sieci kontaktów w środowisku istniejących przedsiębiorstw i przedsiębiorców, co inaczej zajęłoby bardzo dużo czasu;

23.

podkreśla konieczność usunięcia obowiązujących wymogów administracyjnych i finansowych utrudniających założenie przedsiębiorstwa i zarządzanie nim, przez uproszczenie procedur, ułatwienie przedsiębiorstwom typu startup dostępu do kredytów, kapitału wysokiego ryzyka i mikrofinansowania, zagwarantowanie dostępu do szybkiego internetu, zaoferowanie skrojonego na miarę doradztwa i wprowadzenie zachęt dla przedsiębiorców zatrudniających w miarę możliwości młodych bezrobotnych; podkreśla rolę mikrofinansowania i programu Unii Europejskiej na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych (EaSI), a także planu inwestycyjnego dla Europy, w realizacji tych celów; podkreśla potrzebę utworzenia punktów kompleksowej obsługi zajmujących się wszystkimi stosownymi procedurami administracyjnymi dotyczącymi zakładania i prowadzenia działalności gospodarczej; przypomina, że wszystkie wymogi administracyjne powinny uwzględniać poszanowanie praw pracowniczych;

24.

zachęca państwa członkowskie do udziału w programie ERASMUS dla młodych przedsiębiorców i do propagowania go wśród młodych ludzi chcących spróbować swoich sił w tworzeniu przedsiębiorstwa, by mogli zdobyć doświadczenie za granicą i nabyć nowe kompetencje, które pomogą im w przeprowadzeniu z powodzeniem ich przedsięwzięcia biznesowego;

25.

przypomina, że branże twórcze są jednymi z najbardziej przedsiębiorczych i najszybciej rozwijających się sektorów oraz że twórcze kształcenie rozwija uniwersalne umiejętności, takie jak twórcze myślenie, rozwiązywanie problemów, praca zespołowa i zaradność; uznaje branżę artystyczną i branżę mediów za szczególnie atrakcyjne dla młodych ludzi;

26.

przypomina o bogactwie zawodów związanych z tradycyjną wiedzą fachową, których wykonywanie często nie może być zlecane gdzie indziej i które ponadto pomagają pobudzić lokalne gospodarki i mają znaczenie kulturowe; zachęca zatem państwa członkowskie do dopilnowania, aby rzemiosła i zawody obejmujące elementy tradycji i kultury były zachowywane i skutecznie przekazywane młodszym pokoleniom dzięki realizacji specjalnych programów;

27.

apeluje o stworzenie sprzyjających warunków dla gospodarki społecznej, aby połączyć tworzenie miejsc pracy dla młodych ludzi z rozwojem kapitału społecznego; wzywa do lepszego włączenia przedsiębiorstw gospodarki społecznej i solidarnej do krajowych i europejskich planów działania na rzecz zwiększania zatrudnienia, rozwoju umiejętności i integracji społecznej w celu uwolnienia i wykorzystania ich potencjału tworzenia miejsc pracy oraz ich wkładu w osiąganie głównych celów strategii "Europa 2020";

28.

przypomina, że pracodawcy i przedsiębiorcy odgrywają ważną rolę w szkoleniu w miejscu pracy oraz przyuczaniu do zawodu i że należy takie działania lepiej wspierać i rozwijać;

29.

zwraca uwagę, że polityka wspierania przedsiębiorczości wśród młodych ludzi wymaga średnio- i długoterminowego planowania, oraz podkreśla, że polityka wspierania przedsiębiorczości powinna uwzględniać różnorodność potrzeb w poszczególnych państwach członkowskich;

30.

wzywa do skutecznego wsparcia odpowiedzialnych społecznie, ekologicznych i zrównoważonych projektów z zakresu przedsiębiorczości, a także promowania zrównoważonych alternatywnych modeli, takich jak spółdzielnie, których podstawą jest demokratyczne podejmowanie decyzji i które starają się wywierać wpływ na społeczności lokalne;

31.

podkreśla pilną potrzebę podnoszenia kwalifikacji i motywacji doradców w publicznych agencjach pośrednictwa pracy, aby potrafili aktywnie odpowiadać na potrzeby młodych ludzi poszukujących pracy, pomagać im w zdobywaniu dodatkowych kwalifikacji i ustalaniu, jakie umiejętności są potrzebne do wejścia na rynek pracy;

32.

przypomina, że dobrej jakości, indywidualnie dostosowane porady i wsparcie edukacyjne na wszystkich szczeblach kształcenia i szkolenia są niezbędne i mogą obniżyć ryzyko przedwczesnego porzucania nauki, a także pomóc przezwyciężyć trudności absolwentów w dostaniu się na rynek pracy; podkreśla, że doradztwo zawodowe powinno być na stałe wpisane w programy nauczania oraz propagowane przy współpracy z podmiotami gospodarczymi i agencjami pośrednictwa pracy; podkreśla fundamentalne znaczenie nauki języków i zdobywania umiejętności cyfrowych;

33.

zwraca uwagę na niedostateczną jakość doradztwa zawodowego w państwach członkowskich, podkreśla konieczność podnoszenia jakości doradztwa zawodowego w szkołach i kształcenia ustawicznego doradców zawodowych, aby byli w stanie profesjonalnie pomóc uczniom i studentom w wyborze drogi kariery;

34.

wzywa państwa członkowskie do zbadania najlepszych praktyk w systemie szkolnych poradni zawodowych, w ramach których uczniowie są obserwowani od najwcześniejszych lat szkolnych do pierwszych kroków na rynku pracy;

35.

podkreśla znaczenie regularnego monitorowania przyszłego zapotrzebowania na umiejętności i zachęca zatem państwa członkowskie i wszystkie zainteresowane strony do wymiany dobrych praktyk w tej kwestii oraz dalszego rozwijania narzędzi monitorowania i prognozowania;

36.

z zadowoleniem przyjmuje przekształcenie istniejącej strony internetowej unijnej panoramy umiejętności, która zapewnia bardziej kompleksowy i przyjazny użytkownikowi dostęp do informacji i wiedzy na temat zapotrzebowania na umiejętności w zawodach i sektorach w UE oraz która pomaga decydentom, ekspertom, agencjom zatrudnienia, doradcom zawodowym i osobom indywidualnym podejmować lepsze decyzje w sposób bardziej świadomy;

37.

wzywa państwa członkowskie do wymiany dobrych praktyk w dziedzinie szkolenia zawodowego i rozwoju szkolenia przez umiejętności, aby móc poprawić dostęp młodych ludzi do rynku pracy, oraz do rewizji programów szkoleń przewidując potrzeby rynku w razie potrzeby; podkreśla znaczenie umiejętności praktycznych, przedsiębiorczości, kodowania i e-umiejętności jako niezbędnych dla rozwoju zawodowego w XXI wieku; podkreśla znaczenie realizacji planu działania na rzecz przedsiębiorczości do 2020 r. i europejskiej strategii w zakresie e-umiejętności; przypomina, że poradnictwo dotyczące rozwoju kariery zawodowej przez całe życie powinno być dostępne w ciągu całego życia zawodowego w celu utrzymania i rozwijania umiejętności i wiedzy;

38.

zachęca państwa członkowskie do propagowania i wspierania możliwości mobilności zawodowej wśród ludzi młodych przyuczających się do zawodu, aby umożliwić im rozwijanie kompetencji przez kontakt z innymi systemami szkoleń i innymi rodzajami przedsiębiorstw, a także aby dać im okazję do posługiwania się językiem obcym, co pomoże im w trwałej integracji na rynku pracy;

39.

podkreśla znaczenie rozwijania tzw. umiejętności miękkich, pozwalających na efektywne poruszanie się na rynku pracy i rozwój kariery zawodowej, które powinny stanowić uzupełnienie wiedzy i zdobytego doświadczenia;

40.

podkreśla pilną potrzebę potwierdzania wykształcenia nieformalnego i pozaformalnego, które obejmuje wolontariat i jest dla młodych ludzi bezcennym źródłem umiejętności potrzebnych w życiu zawodowym;

41.

przypomina, że kształcenie pozaformalne i nieformalne jest kluczowe dla rozwoju umiejętności miękkich, takich jak umiejętności komunikacyjne i decyzyjne; wzywa zatem do inwestowania w integracyjne możliwości, jakie zapewnia kształcenie pozaformalne i nieformalne oraz uznawania wpływu i wartości doświadczenia, umiejętności i kompetencji zdobytych w taki sposób;

42.

podkreśla, że należy stworzyć system szkoleń i studiów oferujący innowacyjne, lecz dostępne podejścia, skupiający się na rozwoju podstawowych umiejętności oraz kompetencji intelektualnych i technicznych;

43.

podkreśla znaczenie dalszego rozwoju instrumentu EURES, zwłaszcza na obszarach przygranicznych, dla zachęcania młodych ludzi do sięgania po oferty zatrudnienia, staży lub przyuczania do zawodu za granicą oraz dla wspierania ich w działaniach z zakresu mobilności przez udzielanie im pomocy i porad dotyczących niezbędnych formalności;

44.

przypomina, że strategie polityczne dotyczące kształcenia i umiejętności nie powinny być ukierunkowane wyłącznie na zaspokojenie potrzeb rynku pracy, ale również na wyposażenie jednostek w niezbędne umiejętności przekrojowe, które umożliwią im rozwój jako aktywnym i odpowiedzialnym obywatelom; apeluje do Komisji oraz państw członkowskich o uznanie faktu, że kształcenie i szkolenie same w sobie stanowią prawo podstawowe oraz istotną wartość;

45.

podkreśla znaczenie całościowego kształcenia, np. w postaci kształcenia obywatelskiego, które powinno być nieodłącznym elementem kształcenia we wszystkich dyscyplinach i jest niezbędne do przygotowania młodych ludzi do przejścia do życia zawodowego;

46.

podkreśla znaczenie rozwijania u uczniów umiejętności uczenia się oraz potrzebę zapewnienia im efektywnych strategii uczenia się; zwraca uwagę na fakt, że umiejętność uczenia się ułatwi zdobywanie wiedzy, umiejętności, postaw i zdolności, które umożliwiają jednostkom określanie, planowanie i osiągnie ich własnych celów w zakresie uczenia się oraz stawanie się samodzielnymi uczniami potrafiącymi radzić sobie z intensywnymi zmianami na rynku pracy;

47.

podkreśla, że uprawianie sportu dostarcza uczestnikom możliwości nabycia wielu umiejętności przekrojowych, które zwiększają ich szanse na zatrudnienie oraz pomagają im osiągnąć sukces jako przywódcom i osiągnąć zamierzone cele; ponadto podkreśla związki między sportem, szansą na zatrudnienie, edukacją i szkoleniem.

48.

wyraża zaniepokojenie spadkiem wyników odnotowanym w ostatnim badaniu PISA (międzynarodowy program monitorowania wyników nauczania) w niektórych państwach członkowskich Unii Europejskiej; zachęca państwa członkowskie do zdecydowanie priorytetowego traktowania edukacji, by udało się osiągnąć cele strategii "Europa 2020";

49.

podkreśla, że szkolenia w miejscu pracy i wysokiej jakości kształtujące przyuczanie do zawodu, wzmocnione o partnerstwo między szkołami, placówkami szkoleniowymi i przedsiębiorstwami, to metody służące poprawie dostępu młodzieży do rynku pracy, a lepsze wykorzystanie tych możliwości, dzięki poprawie orientacji zawodowej, może zwiększyć liczbę potencjalnych kandydatów na nieobsadzone stanowiska, a także sprawić, że będą oni lepiej przygotowani do podjęcia zatrudnienia; odnotowuje pomyślną realizację tych polityk w niektórych państwach członkowskich; sugeruje, że wymiana sprawdzonych wzorców w tej dziedzinie przyczyniłaby się do zmniejszenia bezrobocia osób młodych; podkreśla, że praktykanci w mniej uprzywilejowanej sytuacji wymagają szczególnego wsparcia, na przykład w formie korepetycji i kursów wyrównawczych i wsparcia dla przedsiębiorstw w radzeniu sobie z zadaniami administracyjnymi i organizacyjnymi;

50.

podkreśla wartość wysokiej jakości przyuczania do zawodu we wszystkich sektorach zatrudnienia oraz wzywa Komisję i państwa członkowskie do zachęcania kobiet do podejmowania praktyk i pracy w tradycyjnie zdominowanych przez mężczyzn branżach;

51.

podkreśla, że płynne wejście na rynek pracy po ukończeniu edukacji powinno być wspierane przez łączenie teorii z praktycznymi szkoleniami i uwzględnianie umiejętności niezbędnych do zatrudnienia w programach nauczania, umożliwianie podjęcia wysokiej jakości staży, o czym mowa w Europejskiej karcie jakości staży i praktyk, a także przez uznawanie kwalifikacji zdobytych w trakcie formalnego i pozaformalnego kształcenia lub podczas pracy wolontariackiej; podkreśla, że wysokiej jakości staże/praktyki powinny zawsze mieć wyraźny skutek edukacyjny, a stażyści nie powinni być wykorzystywani;

52.

przypomina, że dostosowane do zapotrzebowania wysokiej jakości staże i przyuczanie do zawodu powinny prowadzić do zatrudnienia, a praktyki powinny służyć przygotowaniu do podjęcia zatrudnienia i potępia wszelkie nadużycia, w tym fałszywe praktyki, które podważają nabywanie przez pracownika uprawnień w zakresie zabezpieczenia społecznego; podkreśla, że praktyki powinny prowadzić do poprawy umiejętności i zwiększenia szans na zatrudnienie; wzywa państwa członkowskie do podjęcia środków zniechęcających, które będą zapobiegać niewłaściwemu wykorzystywaniu statusu praktykantów oraz do nasilenia kampanii informacyjnych o prawach praktykantów;

53.

z zadowoleniem przyjmuje ramy jakości staży i europejski sojusz na rzecz przygotowania zawodowego; podkreśla znaczenie, jakie ma dla Komisji ścisłe monitorowanie ich wdrożenia w państwach członkowskich; wzywa sojusz na rzecz przygotowania zawodowego do wspierania dostępu młodych ludzi do przyuczania do zawodu przez wezwanie do usunięcia barier takich jak czesne dla praktykantów;

54.

przypomina, w odniesieniu do kompetencji państw członkowskich w tej dziedzinie, że dualny system kształcenia, a także nabywanie umiejętności praktycznych, społecznych i w zakresie komunikacji ma ogromne znaczenie; podkreśla, że umiejętności społeczne i komunikacyjne mogą pomóc młodym ludziom w nabywaniu zaufania i ułatwią im wejście na rynek pracy; podkreśla, że dualny model musi być ukierunkowany na kontekst społeczny, gospodarczy i kulturowy każdego kraju i nie powinien być postrzegany jako jedyna prawidłowa forma systemu kształcenia i szkolenia zawodowego; apeluje zatem o uznanie i wzmocnienie dualnego uczenia się na wszystkich szczeblach;

55.

wzywa do ściślejszej współpracy pomiędzy placówkami oświatowymi - zarówno na poziomie zawodowym, jak i wyższym - oraz przedsiębiorcami w opracowywaniu programów nauczania dostosowanych do potrzeb rynku pracy;

56.

zwraca uwagę na zalety elastycznego i ukierunkowanego na studenta podejścia do kształcenia, które umożliwia zmianę i dostosowanie programu studiów w zależności od potrzeb studenta i nie stygmatyzuje go z powodu początkowej decyzji;

57.

przestrzega państwa członkowskie przed rozdrobnieniem typów umów oferowanych młodym ludziom; wzywa do przeprowadzenia pogłębionej refleksji na ten temat, służącej zwiększeniu skuteczności takich środków;

58.

wzywa państwa członkowskie do zwiększania atrakcyjności programów i studiów w zakresie nauk ścisłych, technologii, inżynierii i matematyki, aby rozwiązać istniejący problem niedoboru w tej dziedzinie; podkreśla jednak, że nauki humanistyczne oraz ogólna wiedza humanistyczna są niezbędne do efektywnego korzystania z możliwości oferowanych w ramach dyscyplin takich jak nauki ścisłe, technologia, inżyniera i matematyka, dlatego powinny być skutecznie wspierane w swoich instytucjach oraz odgrywać ważną rolę podczas opracowywania instytucjonalnych programów nauczania; wzywa państwa członkowskie do promowania podejścia międzysektorowego między różnymi obszarami w instytucjach kształcenia, na przykład wspólnych programów obejmujących elementy sztuki, nauk ścisłych, ICT, inżynierii, biznesu oraz innych odpowiednich dziedzin;

59.

zachęca państwa członkowskie do pilnego wprowadzenia nowych technologii do procesu nauczania, do intensyfikacji i udoskonalenia szkoleń w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych i umiejętności cyfrowych na wszystkich szczeblach i we wszystkich rodzajach nauczania i szkolenia, w tym dla kadry nauczycielskiej, aby zapewniać bardziej dostosowane do realiów cyfrowych stopnie i programy nauczania oraz aby motywować młodych ludzi do studiowania ICT i wybierania powiązanych karier; podkreśla, że należy stworzyć lepszą bazę technologiczną w szkołach i na uniwersytetach oraz zapewnić wszelką niezbędną infrastrukturę; podkreśla ponadto znaczenie otwartych zasobów edukacyjnych (OER), które zapewniają dostęp do kształcenia dla wszystkich oraz zwiększają szanse na zatrudnienie przez wspieranie procesu uczenia się przez całe życie; przypomina o potrzebie zachęcania dziewcząt i młodych kobiet do wybierania studiów w dziedzinie ICT;

60.

podkreśla, że należy opracować środki w celu zachęcenia dziewcząt do nauk ścisłych, technologii, inżynierii i matematyki i ustanowić wysokiej jakości poradnictwo zawodowe, aby wspierać dziewczęta w kontynuowaniu kariery zawodowej w tych dziedzinach ze względu na to, że kobiety są nadal w znacznym stopniu niedostatecznie reprezentowane w zakresie nauk ścisłych i zawodach powiązanych, stanowiąc zaledwie 24 % specjalistów, a zawody związane z naukami ścisłymi, technologią, inżynierią i matematyką znajdują się wśród 20 zawodów, w których najtrudniej znaleźć pracowników w państwach członkowskich;

61.

zauważa, że pomimo wysokiego poziomu bezrobocia wśród młodych ludzi w niektórych państwach członkowskich i wolnych miejsc pracy w innych krajach mobilność siły roboczej wewnątrz UE jest wciąż niska; przypomina w związku o znaczeniu mobilności pracowników dla konkurencyjnego rynku pracy, i podkreśla potrzebę zmniejszenia barier językowych i kulturowych, które mogą ją powstrzymywać, dzięki proponowaniu specjalistycznych kursów językowych i szkoleń z komunikacji międzykulturowej dla bezrobotnych;

62.

podkreśla znaczenie rozwiązania problemu braku i niedostosowania umiejętności dzięki ułatwieniu mobilności osobom uczącym się i transgranicznemu uznawaniu kwalifikacji, w drodze lepszego wykorzystania takich narzędzi i programów UE, jak: Erasmus+, europejskie ramy kwalifikacji, europejski paszport umiejętności, gwarancja dla młodzieży, Europass-CV, paszport umiejętności w zakresie przedsiębiorczości, EURES, sojusze na rzecz wiedzy, europejski sojusz na rzecz przygotowania zawodowego, europejski system transferu i akumulacji punktów, europejskie ramy odniesienia na rzecz zapewniania jakości w kształceniu i szkoleniu zawodowym (EQAVET) i europejski system transferu osiągnięć w kształceniu i szkoleniu zawodowym (ECVET); podkreśla znaczenie klasyfikacji ESCO, która pozwala identyfikować i kategoryzować umiejętności, kompetencje i kwalifikacje właściwe dla rynku pracy UE oraz kształcenia i szkolenia w 25 językach europejskich; podkreśla w tym kontekście znaczenie odpowiedniej możliwości przenoszenia praw socjalnych w Unii i w związku z tym przypomina o znaczeniu programu Erasmus+, Europejskiego Funduszu Społecznego i EURES; apeluje do państw członkowskich o promowanie szkoleń w konkretnych sektorach, w których występuje szczególny rozziew między popytem a podażą;

63.

zachęca do optymalnego wykorzystywania istniejących funduszy UE, takich jak program Erasmus+, do pobudzenia rozwoju umiejętności i kompetencji przekrojowych wśród młodych ludzi, aby skuteczniej radzić sobie z problemem bezrobocia młodzieży w UE;

64.

wskazuje na program Erasmus+ jako na kluczowy instrument zapewnienia jakości kształcenia i szkolenia zawodowego w całej UE oraz zachęca do międzynarodowych wymian w celu szkolenia zawodowego;

65.

przypomina, że skuteczne wdrożenie gwarancji dla młodzieży i inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych może także pomóc w zwiększeniu szans młodych ludzi na rynku pracy dzięki wypełnieniu luk w edukacji i zapewnieniu umiejętności istotnych z punktu widzenia potrzeb zrównoważonego rynku pracy i gospodarki, a ponadto może zaoferować młodym osobom wartościowe doświadczenie zawodowe, które ułatwi im założenie odnoszącego sukcesy przedsiębiorstwa; zaznacza, że w tym celu należy poddać ocenie faktyczne potrzeby młodych ludzi w zakresie zatrudnienia i konkretne sektory, które będą oferować w przyszłości szanse na pracę, takie jak gospodarka społeczna i zielona gospodarka, a działaniom tym musi towarzyszyć stałe i dokładne monitorowanie nie tylko odnośnych projektów, ale i agencji, które je realizują, a także regularne sporządzanie sprawozdań z postępów tych instrumentów w walce z bezrobociem młodzieży;

66.

podkreśla potrzebę uproszczenia środków administracyjnych w celu wdrożenia gwarancji dla młodzieży oraz konieczność wyeliminowania wszelkiej biurokracji, która mogłaby ograniczać jej skuteczność;

67.

z zadowoleniem przyjmuje niedawną decyzję współprawodawców UE w sprawie podwyższenia płatności zaliczkowych na Inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, której celem jest ułatwienie wdrożenia tej ważnej inicjatywy w regionach i państwach borykających się z problemami finansowymi; wzywa państwa członkowskie oraz władze lokalne i regionalne do wykorzystywania dostępnych funduszy na przyspieszenie niezbędnych usprawnień i tworzenie trwałych rozwiązań zamiast doraźnych rozwiązań; wzywa państwa członkowskie do szybkiego i skutecznego wdrożenia programów operacyjnych Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych;

68.

podkreśla, że rozwój umiejętności - w ramach podejścia zintegrowanego - może stać się mechanizmem wyrównującym i wspierającym szanse osób z grup nieuprzywilejowanych, w tym mniejszości znajdujących się w niekorzystnej sytuacji, a zwłaszcza dzieci i osób młodych z rodzin cierpiących ubóstwo, osób długotrwale bezrobotnych, imigrantów znajdujących się w niekorzystnej sytuacji i osób niepełnosprawnych; podkreśla, że zarówno zapobieganie, jak i wspieranie oraz doradztwo dla grup nieuprzywilejowanych mają olbrzymie znaczenie dla zapewniania rynkowi pracy wydajnych i wysoko wykwalifikowanych pracowników; podkreśla ponadto konieczność udzielania wsparcia i rozwoju umiejętności przez szkolenia dla pracodawców, rekrutujących i zarządzających zasobami ludzkimi, aby wspierać wprowadzanie grup w niekorzystnej sytuacji na rynek pracy; podkreśla, że włączanie osób najsłabiej uprzywilejowanych zakłada właściwe szkolenie pracodawców, zespołów ds. zasobów ludzkich i nauczycieli, by jak najlepiej wspierać najsłabiej uprzywilejowane grupy społeczne z myślą o ich jak najskuteczniejszej integracji; przypomina o znaczeniu powszechnego dostępu do edukacji dla wszystkich;

69.

podkreśla, że rozwijanie umiejętności w zakresie budowania sieci kontaktów jest bardzo ważne dla wszystkich młodych ludzi, ale szczególnie dla osób posiadających ograniczone doświadczenie zawodowe oraz pochodzących z grup niedostatecznie reprezentowanych i znajdujących się w niekorzystnej sytuacji; zwraca uwagę na fakt, że nauczanie umiejętności w zakresie budowania sieci może być strategią ułatwiającą zdobywanie zatrudnienia, rozwój i badanie możliwości kariery;

70.

wskazuje, że chociaż kobiety stanowią większość (60 %) absolwentów wyższych uczelni w Unii Europejskiej, to wskaźnik ich zatrudnienia i ścieżki awansu nie odzwierciedlają ich pełnego potencjału; podkreśla, że osiągnięcie długofalowego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu zależy od wyeliminowania rozdźwięku między osiągnięciami kobiet w procesie edukacji a ich sytuacją na rynku pracy, przede wszystkim przez przezwyciężenie segregacji poziomej i pionowej;

71.

podkreśla, że agencje pośrednictwa pracy powinny bardziej aktywnie usuwać fizyczne przeszkody w dostępie do tych usług w rozumieniu konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych;

72.

wzywa państwa członkowskie i Komisję do propagowania najlepszych praktyk i wspierania integracji młodych osób niepełnosprawnych w edukacji - z programami uczenia się przez całe życie włącznie - i zatrudnieniu za pomocą środków takich jak inwestycje w inicjatywy przedsiębiorczości społecznej wspierające tych młodych ludzi lub zachęty finansowe dla organizacji, które ich zatrudniają;

73.

podkreśla kluczowe znaczenie dostępnego wsparcia finansowego i dotacji dla osób niepełnosprawnych, które powinno być nieodłącznym elementem informacyjnych i edukacyjnych programów wspierania przedsiębiorczości;

74.

stwierdza, że młodzi ludzie wychowani w erze szybkiego postępu technologicznego nie tylko posiadają potencjał, talenty i umiejętności inne niż poprzednie pokolenia, ale także wyznają inne wartości i mają inne priorytety, dlatego warto podkreślić, że potrzebne są programy i inicjatywy, które przezwyciężą lukę pokoleniową; zauważa, że pomoże to również zrozumieć zalety młodszego pokolenia, takie jak wielozadaniowość, kreatywność, mobilność, gotowość na zmiany, a przede wszystkim umiejętność pracy zespołowej; podkreśla, że systemy edukacji i szkoleń powinny być wystarczająco elastyczne, aby umożliwić pełny rozwój umiejętności i talentów osób młodych; podkreśla ponadto, że personel zajmujący się rekrutacją i służby zatrudnienia powinny być dobrze przeszkolone i posiadać umiejętności, które pozwolą im zrozumieć nowe pokolenie; zauważa także, że nie wszyscy młodzi ludzie mają automatycznie umiejętności i zdolności w pełni odpowiadające potrzebom cyfrowym i w związku z tym przypomina, że tym ważniejsze jest zapewnienie równego dostępu do kształcenia i szkolenia w tym zakresie;

75.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 19 stycznia 2016 r. w sprawie strategii nabywania umiejętności służących zwalczaniu bezrobocia ludzi młodych (2015/2088(INI)).

Dz.U.UE.C.2018.11.44

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 19 stycznia 2016 r. w sprawie strategii nabywania umiejętności służących zwalczaniu bezrobocia ludzi młodych (2015/2088(INI))