Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie strategii UE-Afryka na rzecz pobudzenia rozwoju...

O.

mając na uwadze, że kraje afrykańskie wciąż eksportują głównie produkty nieprzetworzone i że dużą część tego eksportu objęły przyznane preferencje handlowe; mając na uwadze, że swobodny dostęp do rynku dla większości produktów afrykańskich zwiększa potencjał państw afrykańskich oraz ich konkurencyjność i udział w rynkach światowych, jeżeli towarzyszy mu m.in. polityka trwałego i zrównoważonego uprzemysłowienia oraz wydajności rolnictwa jako kluczowych czynników rozwoju;

P.

mając na uwadze, że należy uwzględnić tendencje demograficzne, ponieważ do roku 2050 - według niektórych prognoz - Afryka może liczyć 2,5 mld mieszkańców, w większości młodych ludzi, podczas gdy ludność Europy znacznie się zestarzeje; mając na uwadze, że w związku z tym konieczne będzie stworzenie milionów miejsc pracy oraz zapewnienie pomocy i wsparcia w celu upodmiotowienia kobiet i młodzieży, w szczególności przez edukację, dostęp do opieki zdrowotnej i szkolenia zawodowego na kontynencie afrykańskim;

Nasilenie dialogu politycznego między UE i Afryką - niezbędny warunek odnowionego partnerstwa strategicznego

1.

odnotowuje nowy komunikat w sprawie nadania nowego impulsu partnerstwu Afryka-UE, którego celem jest nadanie nowego impulsu partnerstwu Afryka-UE, tak aby poszerzyć i pogłębić to partnerstwo, ukierunkowując je na dobrobyt i stabilność na obu kontynentach, zgodnie z zobowiązaniami przyjętymi w ramach celów zrównoważonego rozwoju, nowego konsensusu europejskiego w sprawie rozwoju, który stanowi wytyczne dla europejskiej polityki rozwoju, globalnej strategii na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii oraz Agendy 2063;

2.

przypomina, że Afryka jest kluczowym partnerem strategicznym UE, i uważa, że zasadnicze znaczenie ma zacieśnienie stosunków między UE a UA za pośrednictwem zrewidowanego i rozszerzonego dialogu, obejmującego zasady przejrzystości i dobrych rządów, tak aby zapewnić korzyści obu stronom, a także równej i trwałej współpracy, aby sprostać wspólnym wyzwaniom i czerpać wspólnie korzyści, gwarantując jednocześnie zasadę współodpowiedzialności i uwzględniając specyfikę i stopień rozwoju każdego kraju partnerskiego;

3.

apeluje, by przyszłe partnerstwo koncentrowało się na priorytetowych obszarach zidentyfikowanych zarówno przez UA, jak i UE, takich jak:

4.

przypomina, że wsparcie budżetowe stanowi najlepszy sposób na realizację płatności, gdyż daje rządom środki, które pozwalają im decydować o własnych potrzebach i priorytetach; przypomina, że ogólna lub sektorowa pomoc budżetowa umożliwia wspieranie polityki rozwojowej i zapewnia maksymalną zdolność absorpcyjną;

5.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że głównym tematem 5. szczytu UA-UE, który odbędzie się w listopadzie 2017 r. na Wybrzeżu Kości Słoniowej, będzie młodzież z uwzględnieniem jej znaczenia dla przyszłości obu kontynentów;

6.

przypomina o znaczeniu i skuteczności współpracy AKP-UE oraz o wynikach uzyskanych w dziedzinie rozwoju; podkreśla, że te prawnie wiążące ramy należy utrzymać po 2020 roku; podkreśla konieczność zacieśnienia tej współpracy, przy czym należy jednocześnie rozwinąć wymiar regionalny, w tym przez wzmocnioną współpracę z UA, regionalnymi wspólnotami gospodarczymi i innymi organizacjami regionalnymi; apeluje o przyjęcie bardziej strategicznego, pragmatycznego, kompleksowego i uporządkowanego podejścia do dialogu politycznego w ramach negocjacji w sprawie porozumienia, które w przyszłości zastąpi umowę z Kotonu;

7.

wzywa do zwiększenia wymiaru parlamentarnego AKP-UE; podkreśla, że Wspólne Zgromadzenie Parlamentarne AKP-UE stanowi jedyną w swoim rodzaju platformę do prowadzenia wymiany poglądów i odgrywa zasadniczą rolę we wzmacnianiu demokracji, praworządności i poszanowania praw człowieka;

8.

podkreśla, że ponowna ocena europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS) stwarza możliwości pozwalające na lepszą koordynację polityki sąsiedztwa i polityki skierowanej do innych państw afrykańskich za sprawą stworzenia poszerzonych ram współpracy w kwestiach regionalnych, takich jak bezpieczeństwo, energia czy nawet migracja;

9.

podkreśla konieczność stosowania w ramach partnerstwa Afryka-UE skoordynowanego podejścia między samymi państwami członkowskimi UE oraz między UE i jej państwami członkowskimi zgodnie z art. 210 TFUE; ponadto przypomina, że poszanowanie unijnej zasady spójności polityki na rzecz rozwoju jest niezbędne w europejskich i afrykańskich strategiach politycznych oraz inicjatywach, by osiągnąć cele zrównoważonego rozwoju;

10.

apeluje o to, by zasada spójności polityki na rzecz rozwoju została w pełni włączona do stosunków handlowych UE z Afryką, które zakładają uwzględnienie wykonalnych klauzul dotyczących handlu i zrównoważonego rozwoju we wszystkich umowach handlowych zawieranych przez UE z krajami afrykańskimi, zgodnie z zobowiązaniem podjętym przez Komisję w strategii "Handel z korzyścią dla wszystkich";

11.

przypomina, że państwa członkowskie powinny wywiązać się ze zobowiązania do przeznaczania 0,7 % PKB na oficjalną pomoc rozwojową, aby zacieśnić współpracę z Afryką;

12.

podziela deklarowaną wolę zacieśnienia sojuszy między UE i Afryką w kwestiach dotyczących globalnego sprawowania rządów; podkreśla w związku z tym konieczność wzmocnienia dialogu z UA oraz zapewnienia jej niezależności finansowej - zgodnie z przyjętą w Kigali decyzją w sprawie finansowania - przez zmniejszenie jej zależności od finansowania zewnętrznego; odnotowuje propozycje przedstawione w sprawozdaniu Paula Kagamé, mające na celu wzmocnienie UA, tak aby nadać impuls procesowi integracji politycznej w Afryce;

13.

wskazuje na rolę społeczeństwa obywatelskiego - w tym organizacji pozarządowych, organizacji wyznaniowych, organizacji młodzieżowych i zajmujących się prawami kobiet, sektora prywatnego, związków zawodowych, zgromadzeń parlamentarnych, władz lokalnych i diaspory, każde z nich zgodnie ze swoją specyfiką - w zacieśnianiu dialogu politycznego między UE i Afryką, tak aby zagwarantować ukierunkowanie partnerstwa na obywateli;

14.

podkreśla konieczność zwiększenia udziału społeczeństwa obywatelskiego w partnerstwie Afryka-UE poprzez sprzyjanie budowaniu ich zdolności, zwłaszcza dzięki przekazywaniu wiedzy specjalistycznej i zapewnianiu ich udziału w opracowywaniu i realizacji odpowiednich reform i strategii politycznych; uważa, że zaangażowanie organizacji społeczeństwa obywatelskiego ma zasadnicze znaczenie dla interesu publicznego; popiera wdrożenie różnych platform mających na celu uczynienie ze społeczeństwa obywatelskiego głównego podmiotu partnerstwa, a w szczególności Wspólne Coroczne Forum, które ma za zadanie wdrażać plan działania UE-Afryka; ubolewa jednak, że nigdy dotąd nie zwołano tego forum, oraz stanowczo wzywa UE i UA, by niezwłocznie udostępniły środki finansowe i polityczne niezbędne do zapewnienia znaczącego udziału wszystkich zainteresowanych stron tego partnerstwa, w tym w ramach 5. szczytu UA-UE;

Zwiększanie odporności państw i społeczeństw z korzyścią dla wszystkich ludzi, szczególnie dla ludzi młodych, z myślą o realizacji celów zrównoważonego rozwoju

15.

uważa, że należy uczynić z odporności - we wszystkich jej pięciu wymiarach - główną oś nowej strategii UE- Afryka;

Odporność polityczna

16.

podkreśla konieczność promowania dobrych rządów, demokracji, państwa prawa, poszanowania praw człowieka, a także podejmowania starań w walce z korupcją na obu kontynentach, ponieważ działania te są nieodłącznymi elementami zrównoważonego rozwoju;

17.

wzywa w związku z tym do szczerego i pluralistycznego dialogu, opartego na wzajemnym szacunku, tak aby uczynić z tych wartości i zasad główną oś współpracy, w szczególności przez rozszerzenie uzależniania pomocy rozwojowej od ich ścisłego przestrzegania;

18.

podkreśla, że bardziej zdecydowane zajęcie się wyzwaniami związanymi ze sprawowaniem władzy na obu kontynentach ma ogromne znaczenie dla tworzenia sprawiedliwszych, stabilniejszych i bezpieczniejszych społeczeństw; podkreśla konieczność przestrzegania i promowania praw człowieka i sprawowania rządów w oparciu o obowiązujące międzynarodowe instrumenty prawne, przepisy, zasady i mechanizmy, w tym ustanowione przez afrykańskie regionalne organy zarządzające, takie jak Afrykańska karta praw człowieka i ludów wraz z protokołami, Afrykańska karta na rzecz demokracji, wyborów i dobrych rządów, Afrykańska Komisja Praw Człowieka i Ludów oraz Afrykański Trybunał Praw Człowieka i Ludów, tak aby zwiększyć odpowiedzialność za własny rozwój;

19.

przypomina o istotnej roli Międzynarodowego Trybunału Karnego w walce z bezkarnością i w zakresie propagowanych przezeń wartości, takich jak pokój, bezpieczeństwo, równość, uczciwość, sprawiedliwość i zadośćuczynienie; apeluje do państw członkowskich UE i państw afrykańskich o dalsze popieranie statutu rzymskiego i Międzynarodowego Trybunału Karnego; apeluje do wszystkich sygnatariuszy statutu rzymskiego, aby ratyfikowały go jak najszybciej;

20.

popiera organizację wspólnej konferencji wysokiego szczebla UA-UE na temat procesów wyborczych, demokracji i rządzenia w Afryce i Europie oraz apeluje o pełnoprawne uczestnictwo w tej inicjatywie Parlamentu Europejskiego, Parlamentu Panafrykańskiego, Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE oraz Euro-śródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego (PA-UfM); apeluje o zacieśnienie więzi między poszczególnymi zgromadzeniami, tak aby wspierać synergie i zapewnić spójność podejmowanych działań;

Odporność w dziedzinie bezpieczeństwa

21.

podkreśla bliski związek między bezpieczeństwem a rozwojem; wskazuje na potrzebę lepszego uwzględnienia problemów dotyczących bezpieczeństwa i celów rozwojowych w celu rozwiązania konkretnych problemów państw niestabilnych oraz zwiększania odporności państw i społeczeństw; zauważa, że należy tego dokonać za pomocą konkretnych instrumentów i dodatkowego finansowania;

22.

wzywa do zacieśnienia współpracy między UE i Afryką w dziedzinie bezpieczeństwa i sprawiedliwości w odniesieniu do międzynarodowych ram prawnych, tak aby przyjąć całościowe podejście do rozwiązywania problemów i skuteczniej zwalczać przestępczość zorganizowaną, handel ludźmi i przemyt ludzi - zwłaszcza dzieci - a także terroryzm; uważa, że powinna istnieć synergia między działaniami podejmowanymi przez UE a strategiami przyjętymi przez państwa afrykańskie, w szczególności strategiami w dziedzinie pokoju i bezpieczeństwa, przedstawionymi w Agendzie 2063;

23.

podkreśla potrzebę współpracy między UE, UA, organizacjami regionalnymi i innymi istotnymi podmiotami politycznymi w Afryce w dziedzinie bezpieczeństwa, tak aby zwiększyć zdolności krajów rozwijających się, zreformować ich sektory bezpieczeństwa, a także wspierać działania w obszarze rozbrojenia, demobilizacji i reintegracji byłych bojowników;

24.

przypomina, że terroryzm to globalne zagrożenie dla pokoju i stabilności w regionie, zrównoważonego rozwoju i bezpieczeństwa wewnętrznego, a zagrożeniem tym w sposób skoordynowany powinny się zająć rządy krajowe, organizacje regionalne i międzynarodowe oraz agencje europejskie; wzywa do zacieśnienia współpracy w ramach strategii UE-Afryka, tak aby zapobiegać bezkarności i promować praworządność oraz rozwój zdolności policji i wymiaru sprawiedliwości w celu ułatwienia wymiany informacji i najlepszych praktyk oraz zapobiegania i przeciwdziałania terroryzmowi, a także zwalczania finansowania terroryzmu oraz ścigania terrorystów; zauważa, że strategia antyterrorystyczna powinna również obejmować środki na rzecz promowania dialogu międzywyznaniowego, zapobiegania radykalizacji postaw prowadzącej do brutalnego ekstremizmu w Afryce i w Europie, zwłaszcza wśród młodzieży;

25.

przypomina o znaczeniu różnych misji i operacji UE prowadzonych w Afryce; z zadowoleniem przyjmuje utworzenie wspólnych sił Grupy Pięciu na rzecz Sahelu; wzywa do nasilenia działań europejskich na rzecz pokoju i bezpieczeństwa we współpracy z partnerami afrykańskimi i międzynarodowymi oraz do wspierania pełnego uruchomienia afrykańskiej architektury pokoju i bezpieczeństwa; apeluje o wstępny wkład UE w fundusz UA na rzecz pokoju, z przeznaczeniem na działania w obszarze "mediacja i dyplomacja";

Odporność w dziedzinie środowiska

26.

przypomina, że Afryka jest szczególnie wrażliwa na skutki zmiany klimatu; uważa, że dla UE zasadnicze znaczenie ma wypracowanie strategicznego podejścia do budowy odporności na zmianę klimatu, a także wspieranie państw afrykańskich, zwłaszcza krajów najsłabiej rozwiniętych, w ich dążeniu do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych oraz dostosowania się do zmiany klimatu; podkreśla znaczenie zmiany klimatu jako czynnika, który zwielokrotnia ryzyko konfliktu, suszy, głodu i migracji, czego przykładem jest niedawna klęska głodu w Sudanie Południowym, Nigerii i Somalii; w związku z tym przypomina, że kluczowe jest promowanie i wypełnienie zobowiązania przyjętego w Paryżu w 2015 r., by przyznać krajom rozwijającym się 100 mld USD do roku 2020; wzywa do wykorzystywania nowych form współpracy między UE a Afryką w celu zmniejszania przeszkód w finansowaniu i transferze technologii;

27.

podkreśla, że Afryka posiada bogate i różnorodne środowisko naturalne; podkreśla, że ochrona różnorodności biologicznej musi być zasadniczym elementem agendy politycznej UA-UE; apeluje, aby strategia UE-Afryka działała w powiązaniu z priorytetami Planu działania UE przeciwko nielegalnemu handlowi dziką fauną i florą oraz chroniła dziedzictwo naturalne, w szczególności rezerwaty przyrody;

28.

zachęca do zwiększenia inwestycji w dziedzinie energii odnawialnej i gospodarki o obiegu zamkniętym, aby dalej wspierać działania przyczyniające się do poszanowania środowiska i tworzenia miejsc pracy; przypomina, że zapewnienie dostępu do przystępnej cenowo, niezawodnej, zrównoważonej i nowoczesnej energii dla wszystkich ma zasadnicze znaczenie dla zaspokojenia podstawowych potrzeb ludzkich oraz dla praktycznie wszystkich rodzajów działalności gospodarczej i stanowi kluczowy czynnik rozwoju; apeluje o dalsze wspieranie przez UE Afrykańskiej Inicjatywy na rzecz Energii Odnawialnej (AREI) i z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie uruchomienia nowego partnerstwa UE-Afryka na rzecz badań naukowych i innowacji w zakresie zmiany klimatu i zrównoważonej energii;

29.

apeluje, by partnerstwo Afryka-UE koncentrowało się w dłuższej perspektywie na rolnictwie i bezpieczeństwie żywnościowym, a także wspierało synergię między bezpieczeństwem żywnościowym a działaniami klimatycznymi; w związku z tym wzywa UE, by zwiększyła swoją pomoc na rzecz zrównoważonego rolnictwa, agroleśnictwa i praktyk agroekologicznych, szanujących tradycyjne sposoby użytkowania gruntów i zapewniających dostęp do ziemi, wody i nasion z ogólnodostępnych źródeł; ponadto wzywa UE do udzielania wsparcia drobnym producentom, rolnikom i pasterzom w uzyskiwaniu bezpieczeństwa żywnościowego poprzez rozwój infrastruktury i inwestowanie w nią zgodnie z zasadami odpowiedzialnego inwestowania w rolnictwo i systemy żywnościowe CFS, a także do wspierania zakładania spółdzielni; podkreśla również zdolności i doświadczenia zdobyte przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego na szczeblu społeczności w odniesieniu do zrównoważonego rolnictwa;

30.

przyjmuje z zadowoleniem inicjatywy UE domagające się lepszego gospodarowania zasobami naturalnymi i bardziej przejrzystego handlu nimi; uważa, że zrównoważone gospodarowanie i zrównoważony handel zasobami naturalnymi, takimi jak minerały, drewno oraz dzika fauna i flora, umożliwiłyby państwom bogatym w zasoby i ich mieszkańcom czerpanie z nich dodatkowych korzyści; przypomina o konieczności wprowadzenia - w ramach unijnego prawodawstwa dotyczącego minerałów z regionów ogarniętych konfliktami - środków wspomagających w wyniku zintegrowanego podejścia zachęcającego do stosowania norm międzynarodowych w dziedzinie należytej staranności, zdefiniowanych w wytycznych OECD; wzywa do opracowania wspólnej karty UE-Afryka w sprawie zrównoważonej gospodarki zasobami naturalnymi;

Odporność gospodarcza

31.

uważa, że stabilne otoczenie prawne i instytucjonalne oraz zdrowa gospodarka stanowią elementy niezbędne dla zwiększania konkurencyjności, inwestycji, tworzenia miejsc pracy, podniesienia poziomu życia i trwałego wzrostu gospodarczego; w związku z tym podkreśla potrzebę zwiększenia dostępności online informacji na temat prawa spółek; przypomina, że wzrost gospodarczy bez bezstronnego państwa nie gwarantuje automatycznie rozwoju lub postępu społecznego, oraz podkreśla potrzebę zagwarantowania redystrybucji dóbr, zapewnienia usług dla obywateli i zwiększenia równości szans;

32.

wzywa do zacieśnienia współpracy między europejskim i afrykańskim sektorem prywatnym oraz do skoncentrowania inwestycji, w szczególności z wykorzystaniem partnerstw publiczno-prywatnych, w oparciu o rygorystyczny kodeks etyczny i zasady odpowiedzialności społecznej, w kluczowych sektorach, takich jak:

33.

podkreśla, że integracja regionalna jest siłą napędową rozwoju gospodarczego oraz warunkiem koniecznym w zglobalizowanym świecie; apeluje o wspieranie współpracy południe-południe, która odzwierciedla stopniową transformację kontynentu afrykańskiego; popiera utworzenie kontynentalnej strefy wolnego handlu w Afryce, a także cel zwiększenia wskaźnika handlu wewnątrzafrykańskiego do 50 % do 2050 r.; przypomina również o perspektywach rozwoju oferowanych przez umowy o partnerstwie gospodarczym i porozumienia handlowe między UE a państwami afrykańskimi, które umożliwiają promowanie zrównoważonego rozwoju, praw człowieka oraz sprawiedliwego i etycznego handlu; podkreśla potrzebę zapewnienia reguł pochodzenia wspierających rozwój, skutecznych klauzul ochronnych, asymetrycznych harmonogramów liberalizacji, ochrony nowo powstających gałęzi przemysłu oraz uproszczenia i przejrzystości procedur celnych; przypomina, że umowy o partnerstwie gospodarczym mają pomóc państwom AKP w poszerzaniu rynków, sprzyjać wymianie handlowej towarów i pobudzać inwestycje, oraz że umowy te przewidują powolne, stopniowe i asymetryczne otwieranie rynków na handel towarami między UE i państwami AKP;

34.

apeluje o przejrzystość w umowach handlowych oraz o zapewnienie pełnego udziału wszystkich zainteresowanych stron, w tym społeczeństwa obywatelskiego danych krajów - w drodze formalnych konsultacji - w przyszłych negocjacjach i we wdrażaniu obecnie negocjowanych umów;

35.

wzywa UE i jej państwa członkowskie do lepszej koordynacji ich programów pomocy na rzecz handlu, a także do zwiększenia synergii z ich strategiami politycznymi na rzecz inwestycji w Afryce; wzywa ponadto do zwiększenia ich zaangażowania finansowego w pomoc na rzecz wymiany handlowej i pomoc techniczną oraz w inicjatywy służące budowaniu zdolności, co jest niezbędne dla krajów afrykańskich, zwłaszcza najsłabiej rozwiniętych;

36.

uważa, że sektor prywatny - od mikroprzedsiębiorstw przez małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP) po spółdzielnie i przedsiębiorstwa wielonarodowe - odgrywa decydującą rolę w tworzeniu miejsc pracy i w procesie rozwojowym oraz przyczynia się do finansowania tego procesu; podkreśla szczególną rolę MŚP i małych rodzinnych przedsiębiorstw oraz wzywa do wspierania inicjatyw indywidualnych; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje ustanowienie Europejskiego Funduszu Zrównoważonego Rozwoju, którego celem powinno być wspieranie sektora prywatnego w państwach afrykańskich, zwłaszcza lokalnych przedsiębiorstw i MŚP w państwach niestabilnych, oraz promowanie inwestycji i tworzenia trwałych miejsc pracy, szczególnie dla kobiet i młodzieży;

37.

przypomina o obowiązkach sektora prywatnego określonych w wytycznych ONZ i OECD oraz ponawia swój apel do państw członkowskich UE i UA o konstruktywny udział w pracach międzyrządowej grupy roboczej ONZ ds. spółek międzynarodowych i innych przedsiębiorstw w zakresie praw człowieka, która ma na celu ustanowienie - w oparciu o wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka - wiążącego traktatu międzynarodowego dotyczącego tego, jak przedsiębiorstwa wywiązują się z obowiązków przestrzegania praw człowieka oraz norm społecznych, norm pracy i norm środowiskowych;

38.

podkreśla konieczność tworzenia godnych miejsc pracy i powiązania ich z inwestycjami, co należy realizować w ramach partnerstwa Afryka-UE; wzywa do przestrzegania norm MOP w tym zakresie; podkreśla znaczenie interakcji między podmiotami społecznymi, gospodarczymi i instytucjonalnymi oraz wzywa do wzmocnienia roli partnerów społecznych poprzez zwiększenie skuteczności dialogu społecznego na wszystkich odpowiednich szczeblach, co sprzyja zawieraniu układów zbiorowych;

39.

ubolewa, że co roku z Afryki ucieka 50 mld USD w postaci nielegalnych przepływów finansowych, co przekracza łączną kwotę rocznej oficjalnej pomocy rozwojowej (ODA) i niweczy wysiłki podejmowane w dziedzinie mobilizacji dochodów krajowych; w związku z tym wzywa obie strony do:

40.

ponadto wzywa do skutecznego wdrożenia wytycznych ONZ dotyczących zadłużenia zagranicznego i praw człowieka oraz zasad Konferencji Narodów Zjednoczonych do spraw Handlu i Rozwoju (UNCTAD) dotyczących promowania odpowiedzialnego zaciągania i udzielania pożyczek; z zadowoleniem przyjmuje prace ONZ na rzecz opracowania międzynarodowego mechanizmu spłaty długu publicznego;

41.

apeluje o większe włączenie społeczne pod względem finansowym w Afryce, w tym w odniesieniu do kobiet, poprzez rozwój bankowości elektronicznej w celu zwalczania polaryzacji afrykańskiego społeczeństwa; przypomina, że wartość przekazów pieniężnych przesyłanych przez emigrantów do krajów rozwijających się jest większa od całkowitej wartości oficjalnej pomocy rozwojowej, a przekazy emigrantów mogą wydatnie przyczynić się do osiągnięcia celów agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030; w związku z tym wzywa UE do dalszego wspierania wysiłków podejmowanych przez UA w celu udoskonalenia mechanizmów przesyłania przekazów pieniężnych przez emigrantów;

Odporność społeczna

42.

uznaje znaczenie dynamiki demograficznej w Afryce, która wymaga opracowania długoterminowej wizji strategicznej, aby rozwijać zrównoważone, integracyjne i partycypacyjne społeczeństwa; równocześnie podkreśla konieczność zapewnienia niedyskryminacji wobec grup szczególnie wrażliwych, w tym osób niepełnosprawnych i ludów tubylczych; przyznaje, że rosnąca liczba ludności Afryki stanowi zarówno wyzwanie dla lokalnej gospodarki, jak i szansę dla kontynentu; wzywa zatem UE do zaangażowania w promowanie odpowiednich strategii publicznych i inwestycji w edukację oraz zdrowie, w tym prawa i zdrowie reprodukcyjne i seksualne, aby zadbać o to, by młodzi ludzie mogli podejmować świadome decyzje dotyczące swojego zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, a także zapewnić równouprawnienie i przestrzeganie praw dziecka, co stanowi konieczny warunek osiągnięcia odporności społecznej, gospodarczej i środowiskowej;

43.

podkreśla, że wskaźnik urbanizacji Afryki stale wzrasta oraz stanowi wzywanie społeczne, gospodarcze i środowiskowe; apeluje o znalezienie rozwiązań w celu złagodzenia tej presji urbanizacyjnej oraz ograniczenia problemów związanych z niekontrolowaną urbanizacją;

44.

wzywa UE i UA do wzmocnienia krajowych systemów edukacji w Afryce, w tym budowania zdolności w ramach własnych struktur administracyjnych, przez inwestowanie w edukację co najmniej 20 % budżetu państwa, a także zwiększenie unijnego wsparcia dla Globalnego Partnerstwa na rzecz Edukacji i funduszu o nazwie "Edukacja nie może czekać";

45.

podkreśla potrzebę zapewnienia powszechnego, integracyjnego, sprawiedliwego i długoterminowego dostępu do wysokiej jakości edukacji na wszystkich poziomach - począwszy od wczesnego dzieciństwa - dla wszystkich, ze szczególnym uwzględnieniem dziewcząt, w tym w sytuacjach nagłych i kryzysowych;

46.

podkreśla potrzebę inwestowania w kapitał ludzki oraz zadbania o to, by młodzież była świadoma sytuacji światowej i posiadała kompetencje odpowiadające obecnym i przyszłym potrzebom rynku pracy przez wzmocnienie systemu edukacji i szkolenia zawodowego - zarówno formalnego, jak i nieformalnego - oraz samozatrudnienia i przedsiębiorczości;

47.

uważa, że należy wspierać państwa afrykańskie we wdrażaniu wydajnych systemów opieki zdrowotnej oraz zapewnianiu przystępnego cenowo dostępu do wysokiej jakości usług zdrowotnych dla wszystkich, przy czym należy w szczególności likwidować bariery, jakie napotykają kobiety i inne grupy szczególnie wrażliwe, w tym dzieci, osoby niepełnosprawne i LGBTI;

48.

apeluje o wprowadzenie minimalnego zakresu powszechnego ubezpieczenia dzięki ustanowieniu krajowych horyzontalnych systemów opieki zdrowotnej; podkreśla potrzebę przeszkolenia dodatkowego miliona wykwalifikowanych pracowników medycznych w stosunku do pierwotnego planu, zgodnie z obecnymi tendencjami, aby spełnić minimalną normę WHO do 2030 r.;

49.

podkreśla, że choroby zakaźne stanowią poważne zagrożenie dla odporności społecznej; wzywa Komisję, by wzmogła wysiłki na rzecz współpracy naukowej i medycznej między oboma kontynentami, takiej jak partnerstwo między Europą a krajami rozwijającymi się w zakresie badań klinicznych (EDCTP2), a także by inwestowała w naukę, technologię i innowacje, aby rozwiązać nadal poważny problem chorób związanych z ubóstwem i zaniedbywanych, prowadząc współpracę na rzecz rozwoju;

50.

przypomina o potrzebie większych inwestycji w dostęp do opieki zdrowotnej nad matkami i do zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego w celu ograniczenia umieralności matek i niemowląt, a także zwalczania tradycyjnych praktyk, takich jak okaleczanie narządów płciowych kobiet czy przymusowe małżeństwa lub małżeństwa dzieci;

51.

podkreśla znaczenie równości płci i wzmocnienia pozycji kobiet we współpracy między UE a Afryką; podkreśla pozytywną rolę i udział kobiet w życiu politycznym i gospodarczym, jak również w zapobieganiu konfliktom oraz budowaniu trwałego pokoju;

52.

zauważa, że kultura jest zarówno istotnym czynnikiem rozwoju, jak i istotnym jego elementem, może też ułatwiać włączenie społeczne, korzystanie z wolności słowa, budowanie tożsamości, wzmacnianie pozycji obywateli i zapobieganie konfliktom, przy jednoczesnym wzmacnianiu wzrostu gospodarczego; wzywa wobec tego UE i UA do promowania międzykulturowego dialogu politycznego i różnorodności kulturowej oraz do wspierania strategii ochrony kultury i dziedzictwa kulturowego; podkreśla, że demokracja jest wartością uniwersalną, która może być częścią wszystkich kultur; podkreśla także rolę sportu jako źródła włączenia społecznego i równouprawnienia płci oraz czynnika sprzyjającego tym zjawiskom;

Wdrożenie strategii na rzecz mobilności oraz migracji przyczyniającej się do rozwoju obu kontynentów

53.

przypomina, że migracja i mobilność w Europie i Afryce oraz między kontynentami mają skutki gospodarcze, społeczne, środowiskowe i polityczne oraz że oba kontynenty powinny stawić czoła temu wyzwaniu w skoordynowany i kompleksowy sposób, we współpracy z krajami pochodzenia, tranzytu i przeznaczenia, dążąc do jak największej synergii i wykorzystując stosowne unijne strategie, instrumenty i narzędzia, w oparciu o solidarność, podział odpowiedzialności, szacunek i godność ludzką; przypomina w związku z tym, że należy zacieśnić dialog Afryka-UE przed negocjacjami dwóch globalnych umów dotyczących migracji i uchodźców, które mają zostać opracowane do 2018 r. pod auspicjami ONZ, tak aby - w miarę możliwości - określić wspólne priorytety;

54.

przypomina o konieczności zwiększenia pozytywnego wpływu migracji i mobilności, tak aby zjawiska te były postrzegane jako narzędzia dwustronnego rozwoju dla obu kontynentów; podkreśla, że wymaga to dokładnie zaplanowanej, wyważonej, opartej na dowodach i zrównoważonej reakcji politycznej, której musi towarzyszyć długoterminowa strategia uwzględniająca prognozy demograficzne i pierwotne przyczyny migracji;

55.

uznaje, że pełne przemocy konflikty, prześladowania, nierówności, naruszenia praw człowieka, słabość rządów, korupcja, terroryzm, represyjne reżimy, klęski żywiołowe, zmiana klimatu, bezrobocie i długotrwałe ubóstwo doprowadziły w ostatnich latach do przemieszczania się ludności i wzrostu natężenia ruchów migracyjnych w kierunku Europy; przypomina jednak, że ponad 85 % mieszkańców Afryki opuszczających swój kraj pozostaje w obrębie kontynentu;

56.

wspiera różne inicjatywy przyjęte na szczeblu europejskim mające na celu walkę z pierwotnymi przyczynami nielegalnej migracji: partnerstwa migracyjne, fundusze powiernicze dla Afryki, Europejski Fundusz Zrównoważonego Rozwoju; apeluje, by zapewnić i wspierać elastyczne, skuteczne, spójne i przejrzyste wdrażanie tych inicjatyw, przy jednoczesnym zwiększaniu potencjalnych synergii między różnymi instrumentami, programami i działaniami, zarówno w ramach działań wewnętrznych, jak i zewnętrznych; podkreśla potrzebę intensywniejszej współpracy w dziedzinie zarządzania granicami;

57.

ponawia swój apel o wspieranie legalnej migracji, zgodnie z zaleceniami określonymi w planie działania z Valetty; podkreśla ponadto, że pomoc rozwojowa nie powinna zależeć od współpracy w kwestiach migracyjnych;

58.

apeluje do państw członkowskich, aby oferowały znacznej liczbie uchodźców swoje miejsca przesiedlenia; apeluje w związku z tym o ustanowienie europejskich ram relokacji, które będą mogły być w łatwy sposób wdrażane przez państwa członkowskie; wzywa ponadto UE i jej państwa członkowskie do współpracy i świadczenia pomocy państwom afrykańskim, które borykają się z przepływami uchodźców lub z przedłużającymi się kryzysami, tak aby zwiększyć ich zdolności azylowe i wzmocnić ich systemy ochrony;

59.

apeluje do państw członkowskich o zwiększenie ich wkładu finansowego na rzecz funduszy powierniczych i innych instrumentów mających na celu wspieranie zrównoważonego i sprzyjającego włączeniu społecznemu wzrostu gospodarczego oraz tworzenie miejsc pracy, przyczyniając się w ten sposób do eliminowania pierwotnych przyczyn migracji; zwraca się także o wzmocnienie roli kontrolnej Parlamentu Europejskiego w celu zagwarantowania, by partnerstwa migracyjne i narzędzia finansowania były zgodne z podstawą prawną, zasadami i zobowiązaniami UE;

60.

wzywa UE i UA do wspierania wymiany studentów, nauczycieli, przedsiębiorców i naukowców między dwoma kontynentami; z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie uruchomienia instrumentu na rzecz młodzieży afrykańskiej rozszerzającego zakres programu Erasmus+ oraz unijnego instrumentu kształcenia i szkolenia zawodowego; wzywa do podjęcia dyskusji nad uznawaniem przez UE świadectw i dyplomów wydanych przez afrykańskie szkoły i uniwersytety; zauważa, że zapewnienie migracji cyrkulacyjnej ma zasadnicze znaczenie dla zrównoważonego rozwoju, a także dla zapobiegania drenażowi mózgów z Afryki;

61.

uznaje szczególną rolę diaspory zarówno w krajach przyjmujących, jak i w krajach pochodzenia, jeżeli chodzi o przesyłanie znaczących środków finansowych, a także jako partnera na rzecz rozwoju na szczeblu krajowym i regionalnym; pragnie, aby diaspora mogła działać jako źródło informacji dostosowanych do reagowania na rzeczywiste potrzeby obywateli, zwracając uwagę na zagrożenia związane z nielegalną migracją, a także wyzwania związane z integracją w państwach przyjmujących;

62.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Komisji Unii Afrykańskiej, Radzie AKP oraz Parlamentowi Panafrykańskiemu i Prezydium Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie strategii UE-Afryka na rzecz pobudzenia rozwoju (2017/2083(INI)).

Dz.U.UE.C.2018.356.66

Strategia UE-Afryka na rzecz pobudzenia rozwoju