Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 marca 2023 r. w sprawie spójności polityki na rzecz rozwoju (2021/2164(INI))
Dz.U.UE.C.2023.398
Akt nienormatywnyP9_TA(2023)0071
Spójność polityki na rzecz rozwoju Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 marca 2023 r. w sprawie spójności polityki na rzecz rozwoju (2021/2164(INI))
(C/2023/398)
- uwzględniając art. 208 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), a w szczególności zdanie, że "przy realizacji polityk, które mogłyby mieć wpływ na kraje rozwijające się, Unia bierze pod uwagę cele współpracy na rzecz rozwoju",
- uwzględniając art. 3 ust. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), który stanowi, że w stosunkach zewnętrznych Unia przyczynia się między innymi do pokoju, bezpieczeństwa, trwałego rozwoju Ziemi, solidarności i wzajemnego szacunku między narodami, do swobodnego i uczciwego handlu, wyeliminowania ubóstwa oraz do ochrony praw człowieka,
- uwzględniając art. 21 ust. 1 TUE, który stanowi, że działania Unii na arenie międzynarodowej oparte są na zasadach, które leżą u podstaw jej utworzenia, rozwoju i rozszerzenia oraz które zamierza wspierać na świecie: demokracji, państwie prawa, powszechności i niepodzielności praw człowieka i podstawowych wolności, poszanowaniu godności ludzkiej, zasadach równości i solidarności oraz poszanowaniu zasad Karty Narodów Zjednoczonych i prawa międzynarodowego,
- uwzględniając Agendę ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i cele zrównoważonego rozwoju ONZ,
- uwzględniając wspólne oświadczenie Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie, Parlamentu i Komisji z dnia 30 czerwca 2017 r. dotyczącego nowego konsensusu europejskiego w sprawie rozwoju, zatytułowanego "Nasz świat, nasza godność, nasza przyszłość", a w szczególności jego ust. 10, 109 i 110 1 ,
- uwzględniając rozporządzenie Parlamentu i Rady (UE) 2021/947 2 z dnia 9 czerwca 2021 r. ustanawiające Instrument Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej - "Globalny wymiar Europy"',
- uwzględniając projekt nowej umowy o partnerstwie między Unią Europejską a członkami Organizacji Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (OACPS) (umowa po wygaśnięciu umowy z Kotonu), w sprawie której zakończono negocjacje, ale która nie została jeszcze podpisana ani nie weszła w życie,
- uwzględniając wspólne oświadczenie z dnia 18 lutego 2022 r. z szóstego szczytu Unia Europejska - Unia Afrykańska: "Wspólna wizja na 2030 r.",
- uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 6 czerwca 2019 r. pt. "Evaluation of the EU Policy Coherence for Development" [Ocena spójności polityki UE na rzecz rozwoju] (SWD(2019)0093),
- uwzględniając zewnętrzną ocenę spójności polityki Unii Europejskiej na rzecz rozwoju (2009-2016) z 2018 r.,
- uwzględniając szczegółową analizę pt. "Zapewnienie przejrzystej i skutecznej spójności polityki na rzecz rozwoju", opublikowaną przez Dyrekcję Generalną ds. Polityki Zewnętrznej Unii Europejskiej 9 grudnia 2022 r. 3 ,
- uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 28 stycznia 2019 r. zatytułowany "EU Report on Policy Coherence for Development" ["Sprawozdanie UE w sprawie spójności polityki na rzecz rozwoju"] (SWD(2019)0020),
- uwzględniając konkluzje Rady z dnia 16 maja 2019 r. w sprawie spójności polityki na rzecz rozwoju,
- uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie spójności polityki na rzecz rozwoju, w szczególności rezolucję z dnia 7 czerwca 2016 r. w sprawie sprawozdania UE za rok 2015 w sprawie spójności polityki na rzecz rozwoju 4 ,
- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 czerwca 2022 r. w sprawie wdrażania i realizacji celów zrównoważonego rozwoju 5 ,
- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 lipca 2022 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa: połączenie sił na rzecz stanowienia lepszego prawa 6 ,
- uwzględniając art. 54 Regulaminu,
- uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju (A9-0019/2023),
A. mając na uwadze, że spójność polityki na rzecz rozwoju jest obowiązkiem prawnym wynikającym z TUE i wymaga uwzględnienia celu współpracy na rzecz rozwoju we wszystkich strategiach politycznych UE, które mogą mieć wpływ na kraje rozwijające się;
B. mając na uwadze, że skuteczna koordynacja i integracja wszystkich strategii politycznych UE oraz ocena ich wpływu na kraje rozwijające się ma zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia spójności polityki na rzecz rozwoju;
C. mając na uwadze, że polityczne zaangażowanie UE na rzecz spójności polityki na rzecz rozwoju zostało potwierdzone w nowym europejskim konsensusie w sprawie rozwoju z 2017 r., w którym uznano spójność polityki na rzecz rozwoju za "jeden z kluczowych elementów strategii [UE] na rzecz osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju i ważny wkład w szerszy cel spójności polityki na rzecz zrównoważonego rozwoju";
D. mając na uwadze, że w sprawozdaniu z oceny zewnętrznej dla Komisji z 2018 r. ujawniono poważne niedociągnięcia we wdrażaniu spójności polityki na rzecz rozwoju, w tym ograniczoną rolę delegatur UE; mając na uwadze, że w niedawnym badaniu zleconym przez Parlament stwierdzono, że nadal występują poważne problemy; mając na uwadze, że brak odpowiedniej reakcji na ustalenia zawarte w sprawozdaniu z oceny zewnętrznej oraz brak dowodów na podjęcie odpowiednich działań podważają wiarygodność działań UE w zakresie współpracy na rzecz rozwoju; mając na uwadze, że Rada nie prowadzi już regularnej wymiany informacji z Komisją na temat spójności polityki na rzecz rozwoju;
E. mając na uwadze, że zasada spójności polityki na rzecz rozwoju jest zapisana w art. 208 TFUE i jest uznawana przez instytucje UE i w ramach wielostronnych za instrument służący dążeniu do zrównoważonego rozwoju oraz za instrument mający znaczenie dla zapewnienia wiarygodności i niezawodności UE w krajach partnerskich; mając na uwadze, że celem spójności polityki na rzecz rozwoju jest zapewnienie gospodarczej i społecznej spójności polityki działań zewnętrznych, która może mieć wpływ na kraje rozwijające się, z celem współpracy UE na rzecz rozwoju, której głównym celem pozostaje ograniczenie, a w perspektywie długoterminowej wyeliminowanie ubóstwa, a także zwiększenie skuteczności współpracy na rzecz rozwoju;
F. mając na uwadze, że obecna sytuacja geopolityczna na świecie jest szczególnie naznaczona skutkami pandemii COVID-19, nielegalną inwazją Rosji na Ukrainę i jej skutkami, w tym poważnym kryzysem energetycznym, kryzysem uchodźczym, trudnościami związanymi z zadłużeniem na świecie i zagrożeniami dla bezpieczeństwa żywnościowego i różnorodności biologicznej, a także zmianą klimatu, a problemy te poważnie zagrażają osiągnięciu celów zrównoważonego rozwoju na świecie, w związku z czym konieczna jest kompleksowa reakcja; mając na uwadze, że dodatkowo zwiększa to potrzebę skutecznego wdrażania spójności polityki na rzecz rozwoju oraz potrzebę spójności i zgodności między różnymi strategiami politycznymi, jak ma to miejsce w przypadku powiązań między pomocą humanitarną a rozwojem;
G. mając na uwadze, że mechanizmy Komisji dotyczące spójności polityki na rzecz rozwoju obejmują między innymi grupy międzyresortowe, konsultacje z zainteresowanymi stronami i konsultacje publiczne, przegląd (monitorowanie) programu prac Komisji z punktu widzenia spójności polityki na rzecz rozwoju, instrumenty nr 19, 27 i 35 w wytycznych dotyczących oceny skutków (zmieniony Program lepszego stanowienia prawa) oraz ocenę wpływu umów handlowych na zrównoważony rozwój; mając na uwadze, że rozwiązania te są stosowane w różnych proporcjach, a jakość działań w ramach spójności polityki na rzecz rozwoju można mierzyć jedynie na podstawie konkretnych wyników; mając na uwadze, że w Komisji nie ma organu centralnego odpowiedzialnego za wdrażanie spójności polityki na rzecz rozwoju; mając na uwadze, że w niektórych przypadkach analizy spójności polityki na rzecz rozwoju zawarte w ocenach skutków przeprowadzonych przez Komisję w odniesieniu do niedawnych wniosków
ustawodawczych są nadal powierzchowne (np. w odniesieniu do proponowanego mechanizmu dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 7 i dyrektywy w sprawie przestępstw przeciwko środowisku 8 ) lub nie zostały przeprowadzone, gdy było to wyraźnie potrzebne (np. w odniesieniu do pakietu dotyczącego przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz dyrektywy 9 i rozporządzenia w sprawie sprawozdawczości przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju); mając na uwadze, że świadczy to wyraźnie o tym, że potrzebne są dalsze działania w celu wdrożenia zaleceń zawartych w zewnętrznej ocenie spójności polityki na rzecz rozwoju z 2018 r.; mając na uwadze, że delegatury UE i przedstawicielstwa dyplomatyczne państw członkowskich powinny odgrywać większą rolę w zapewnianiu spójności polityki na rzecz rozwoju w krajach partnerskich; mając na uwadze, że brak całościowego podejścia do spójności polityki na rzecz rozwoju i jej jasnej definicji może zagrozić realizacji jej celów i osłabić jej skuteczność;
H. mając na uwadze, że pomimo oczywistego znaczenia spójności polityki na rzecz rozwoju dla ważnych inicjatyw UE, takich jak Europejski Zielony Ład, polityka handlowa, globalne i unijne normy opodatkowania osób prawnych lub należyta staranność przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju, spójność polityki na rzecz rozwoju była w ostatnich latach wszakże mniej widoczna w europejskim programie politycznym europejskim programie działań i w krajach partnerskich;
I. mając na uwadze, że zaangażowanie sektora prywatnego służące celom polityki rozwojowej, na przykład poprzez działania łączone, w ramach których ograniczona kwota środków z dotacji jest wykorzystywana do przyciągania dodatkowego finansowania, może skutecznie wzmocnić spójność polityki na rzecz rozwoju;
J. mając na uwadze, że rozliczalność, widoczność i przejrzystość są ważnymi aspektami współpracy na rzecz rozwoju i muszą być stosowane w odniesieniu do spójności polityki na rzecz rozwoju; mając na uwadze, że w 2019 r. odstąpiono od sporządzania co dwa lata przez Komisję specjalnego sprawozdania UE w sprawie spójności polityki na rzecz rozwoju i zastąpiono je sprawozdaniem UE z realizacji celów zrównoważonego rozwoju sporządzanym co cztery lata; mając na uwadze, że sprawozdania Komisji mają głównie charakter ogólnie opisowy i są mało pomocne w ocenie skuteczności spójności polityki na rzecz rozwoju; mając na uwadze, że podkreśla to potrzebę jasnych celów i wskaźników w zakresie spójności polityki na rzecz rozwoju oraz przejrzystego monitorowania;
K. mając na uwadze, że Parlament, jako współprawodawca i podmiot w procesie kształtowania polityki, ponosi sporą część odpowiedzialności za wdrażanie przez UE spójności polityki na rzecz rozwoju; mając na uwadze, że Komisja Rozwoju (DEVE) odgrywa kluczową rolę w tym procesie, wydając opinie dla innych komisji; mając na uwadze, że spójność polityki na rzecz rozwoju wymaga podejścia angażującego cały Parlament i zaangażowanego wkładu wszystkich komisji parlamentarnych w prace nad różnymi strategiami politycznymi, co jak dotąd rzadko miało miejsce; mając na uwadze, że istnieje potrzeba ściślejszej koordynacji między komisjami w Parlamencie w zakresie spójności polityki na rzecz rozwoju;
Nowe tło geopolityczne i polityczne dla spójności polityki na rzecz rozwoju
1. potwierdza, że spójność polityki na rzecz rozwoju jest istotnym wymogiem w celu uniknięcia negatywnego wpływu polityki UE na osoby ubogie i znajdujące się w trudnej sytuacji w krajach rozwijających się oraz poszukiwania i wykorzystywania możliwości osiągnięcia synergii zgodnie z zasadami Agendy 2030 "nie pomijać nikogo" oraz "w pierwszej kolejności docierać do tych, którzy najbardziej tego potrzebują", a także w dążeniu do osiągnięcia celu rozwojowego, jakim jest ograniczenie, a w perspektywie długoterminowej eliminacja ubóstwa; przypomina, że wszystkie instytucje UE i państwa członkowskie muszą wypełniać swoje zobowiązania w zakresie spójności polityki na rzecz rozwoju wynikające z traktatów we wszystkich inicjatywach ustawodawczych i politycznych, które mogą mieć wpływ na kraje rozwijające się; podkreśla, że spójność polityki na rzecz rozwoju należy zapewnić we wszystkich strategiach politycznych i obszarach objętych Agendą 2030; wzywa do zasadniczej zmiany we wdrażaniu spójności polityki na rzecz rozwoju, aby zapewnić właściwą identyfikację i analizę skutków dla krajów rozwijających się, unikanie lub minimalizowanie negatywnych skutków oraz pełne wykorzystanie możliwych synergii w dążeniu do osiągnięcia celów rozwojowych;
2. wzywa do przygotowania komunikatu wyjaśniającego wdrażanie spójności polityki na rzecz rozwoju w kontekście celów zrównoważonego rozwoju, któremu towarzyszyć będzie określony w czasie plan działania dotyczący spójności polityki na rzecz rozwoju zawierający jasną metodykę oraz konkretne wskaźniki ilościowe i jakościowe umożliwiające osiągnięcie jej celów, a także podział zadań, uprawnień i harmonogram służące do pomiaru wdrażania spójności polityki na rzecz rozwoju przez UE i państwa członkowskie, a także do zapewnienia bazy dowodowej dotyczącej rozliczalności poprzez włączenie tej kwestii do nowych ram przejrzystego monitorowania i koordynacji polityki rozwoju w całej UE; wzywa do opublikowania tego komunikatu do 31 grudnia 2023 r.; wzywa Komisję do przedstawienia do 1 lipca 2024 r. nowej zewnętrznej oceny wdrażania spójności polityki UE na rzecz rozwoju;
3. ponawia swój apel o opracowanie unijnej strategii wysokiego szczebla na rzecz wdrożenia Agendy ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i celów zrównoważonego rozwoju, która powinna być ambitna, zintegrowana i zakorzeniona w ramach dotyczących praw człowieka oraz powinna respektować zasadę równości międzypokoleniowej; uważa, że spójność polityki na rzecz rozwoju, która stanowi jedyny w swoim rodzaju wkład UE w realizację szerszego celu spójności polityki na rzecz zrównoważonego rozwoju, musi być głównym filarem tej strategii i powinna zostać odpowiednio uwzględniona w unijnym dobrowolnym przeglądzie wdrażania Agendy 2030 w 2023 r.;
4. podkreśla, że spójność polityki na rzecz rozwoju musi pozostać kluczowym elementem stosunków zewnętrznych UE i wzywa do zwiększenia jej widoczności oraz do odgrywania przez UE wiodącej roli w promowaniu spójności polityki na rzecz rozwoju na całym świecie, zwłaszcza w ramach organizacji wielostronnych, w tym na forum Komitetu Pomocy Rozwojowej OECD i ONZ, a także poprzez istotne porozumienia międzynarodowe, w szczególności, lecz nie wyłącznie, porozumienie zastępujące umowę z Kotonu; zaleca utworzenie platformy UE na rzecz spójności polityki na rzecz rozwoju, aby umożliwić lepszą koordynację między odpowiednimi instytucjami UE a wielostronnymi, podmiotami niepaństwowymi i krajami rozwijającymi się w celu zapewnienia dostosowania i współpracy w zakresie spójności polityki na rzecz rozwoju, lepszej współpracy na rzecz osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju oraz znalezienia nowych synergii w zakresie współpracy na rzecz rozwoju między UE a jej państwami członkowskimi oraz z państwami trzecimi;
Wspólny program UE na rzecz spójności polityki na rzecz rozwoju oraz zróżnicowane działania Komisji, Rady i Parlamentu
5. podkreśla, że spójność polityki na rzecz rozwoju powinna być konsekwentnie stosowana we wszystkich odpowiednich wnioskach; odnotowuje przykłady, w których uwzględniono spójność polityki na rzecz rozwoju, takie jak niedawny wniosek w sprawie produktów związanych z wylesianiem lub dyrektywa w sprawie należytej staranności przedsiębiorstw;
6. podkreśla w związku z tym potrzebę wyraźnego zaangażowania politycznego na wysokim szczeblu na rzecz spójności polityki na rzecz rozwoju i wzywa Komisję, aby:
- zadbała o to, by we wszystkich dyrekcjach generalnych (DG) i w Sekretariacie Generalnym stale posiadano świadomość, wiedzę specjalistyczną i zasoby niezbędne do skutecznego wdrażania spójności polityki na rzecz rozwoju, i określała jasno obowiązki w zakresie ogólnej odpowiedzialności za wdrażanie spójności polityki na rzecz rozwoju w ramach swoich służb poprzez powierzenie tej odpowiedzialności Sekretariatowi Generalnemu i polecenie mu ścisłej współpracy z Dyrekcją Generalną ds. Partnerstw Międzynarodowych przy wykonywaniu tego zadania; dopilnowała, by Sekretariat Generalny odgrywał szczególną rolę w arbitrażu politycznym na wysokim szczeblu między dyrekcjami generalnymi w realizacji celów polityki rozwojowej,
- systematycznie, w przejrzysty sposób sprawdzała na wczesnym etapie wszystkie swoje planowane inicjatywy polityczne i ustawodawcze oraz umowy handlowe pod kątem ewentualnego wpływu na kraje rozwijające się; zobowiązała każdą dyrekcję generalną, w której gestii leży przygotowanie konkretnej inicjatywy politycznej, aby zarówno na etapie "wstępnej oceny skutków", jak i później, konsekwentnie zwracała należytą uwagę na możliwe aspekty spójności polityki na rzecz rozwoju; przeprowadzała szczegółowe oceny skutków ex ante, które powinny obejmować wyniki konstruktywnych konsultacji z zainteresowanymi stronami, w tym z krajami partnerskimi, organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, instytutami badawczymi, społecznościami lokalnymi i regionalnymi oraz mieszkańcami, ludami tubylczymi i sektorem prywatnym, a także wkład delegatur UE w krajach rozwijających się,
- dopilnowała, by co najmniej jeden członek Rady ds. Kontroli Regulacyjnej miał wystarczające doświadczenie i kwalifikacje do analizowania, czy w inicjatywach objętych przeglądem odpowiednio uwzględniono aspekty spójności polityki na rzecz rozwoju, w szczególności z zastosowaniem instrumentu nr 35 (kraje rozwijające się) z Zestawu instrumentów służących lepszemu stanowieniu prawa,
- szeroko stosowała systematyczne i przejrzyste monitorowanie i przeprowadzała oceny ex post wpływu istniejących strategii politycznych UE i umów międzynarodowych na realizację celów polityki rozwojowej i wyjaśniała w razie potrzeby obowiązki, w tym w odniesieniu do zasady "zanieczyszczający płaci", oraz w odniesieniu do przywracania do stanu poprzedniego i odszkodowania wynikających ze stosowania tej zasady, a także proponowała zmianę strategii politycznych w tych dziedzinach, w których stwierdzono negatywne skutki, oraz przyjmowała środki mające na celu poprawę jakości przyszłych ocen skutków,
- wznowiła publikowanie specjalnego rocznego sprawozdania w sprawie rozliczalności UE i jej państw członkowskich w zakresie wyników w związku z ich zobowiązaniami w zakresie polityki rozwojowej oraz zapewniła, by w tym sprawozdaniu odpowiednio uwzględniono wdrażanie spójności polityki na rzecz rozwoju i wyzwania napotkane w tym kontekście, i zwiększała tym samym przejrzystość i rozliczalność wobec społeczeństwa i Parlamentu;
7. podkreśla kluczową rolę Dyrekcji Generalnej ds. Partnerstw Międzynarodowych (DG INTPA) w zapewnianiu wdrażania spójności polityki na rzecz rozwoju w Komisji i:
- zwraca się do DG INTPA o jak najszybsze aktywne i konstruktywne współdziałanie z innymi dyrekcjami generalnymi za pośrednictwem wszystkich dostępnych mechanizmów w celu zapewnienia wdrażania spójności polityki na rzecz rozwoju we wszystkich stosownych inicjatywach Komisji oraz wzywa do tego, aby DG INTPA brała udział w ocenie skutków niezwłocznie po utworzeniu grupy międzyresortowej,
- z zadowoleniem przyjmuje uzupełniające badania DG INTPA dotyczące wpływu kluczowych inicjatyw ustawodawczych na kraje rozwijające się, zauważa jednak, że wpływ ten powinien zostać w pełni przeanalizowany w odpowiedniej ocenie skutków,
- wzywa do przywrócenia w DG INTPA specjalnego zespołu ds. spójności polityki na rzecz rozwoju w celu koordynowania i wzmacniania prac w zakresie spójności polityki na rzecz rozwoju w działach tematycznych DG oraz do zapewnienia stałego wsparcia DG INTPA na rzecz budowania i utrzymywania świadomości i kompetencji w zakresie spójności polityki na rzecz rozwoju w innych dyrekcjach generalnych i w Sekretariacie Generalnym,
- proponuje, aby przyszła edycja Europejskich Dni Rozwoju była poświęcona spójności polityki na rzecz rozwoju, co pozwoli zgromadzić w widoczny sposób wszystkie odpowiednie zainteresowane strony;
8. uważa, że jeśli pomimo zdecydowanych wysiłków nie da się w pełni uniknąć negatywnego wpływu polityki UE na osiągnięcie celu polityki rozwoju, instrument "Globalny wymiar Europy", który dysponuje ograniczonymi zasobami, mógłby zostać wykorzystany do zminimalizowania jedynie absolutnie nieuniknionych skutków i do budowania pozytywnych synergii w krajach rozwijających się; podkreśla jednak, że możliwości takich działań należy rozpatrywać jedynie w ostateczności oraz że poleganie na pomocy rozwojowej nigdy nie powinno być postrzegane jako zasadna alternatywa dla uniknięcia negatywnych skutków; apeluje również, aby unijny program na rzecz edukacji i podnoszenia świadomości na temat rozwoju obejmował działania ukierunkowane na spójność polityki na rzecz rozwoju; w związku z tym wzywa do wzmocnienia badań i poszerzenia wiedzy lokalnych instytutów w krajach rozwijających się w celu wzbogacenia konsultacji z UE;
9. podkreśla kluczową rolę delegatur UE we wdrażaniu spójności polityki na rzecz rozwoju oraz wzywa Komisję i Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ) do zadbania o to, by delegatury dysponowały niezbędną wiedzą fachową i zasobami, aby od samego początku mogły być aktywnie zaangażowane w opracowywanie strategii politycznych i prawodawstwa UE mających wpływ na kraje rozwijające się; uważa, że delegatury UE w krajach rozwijających się powinny w szczególności:
- analizować możliwy wpływ nowych strategii politycznych i inicjatyw UE na szczeblu lokalnym, poprzez identyfikowanie osób i interesów mogących odczuć ten wpływ i organizowanie konsultacji z udziałem wielu zainteresowanych stron w krajach partnerskich, w tym z instytutami badawczymi, z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, społecznościami lokalnymi i regionalnymi oraz mieszkańcami, ludami tubylczymi i sektorem prywatnym, a także uwzględniać informacje i opinie przedstawione przez te podmioty,
- systematyczne dodawać spójność polityki na rzecz rozwoju do wykazu tematów omawianych w ramach dialogów politycznych z władzami lokalnymi, regionalnymi i państwowymi krajów rozwijających się oraz szerokim gronem podmiotów niepaństwowych, a także w organizacjach wielostronnych; zachęcać rządy krajów partnerskich, by dążyły do spójności ich własnych polityk i działań, tak by zmaksymalizować skuteczność wsparcia UE oraz innych działań w zakresie rozwoju; zapewniać wymianę najlepszych praktyk między UE a krajami partnerskimi, mając na uwadze znaczenie współpracy międzynarodowej oraz wspólnych celów i środków dla wdrażania spójności polityki na rzecz rozwoju,
- regularnie monitorować wpływ polityki UE na kraje rozwijające się i postępy w realizacji tej polityki oraz przyczyniać się do szczegółowej, przejrzystej i regularnej sprawozdawczości na temat spójności polityki na rzecz rozwoju, w tym poprzez zawarcie w rocznym sprawozdaniu z działalności ESDZ rozdziału poświęconego spójności polityki na rzecz rozwoju w celu analizowania roli i odpowiedzialności ESDZ,
- wzmacniać działania informacyjne w państwach trzecich i w UE na temat spójności polityki UE na rzecz rozwoju, jej wdrażania i wyników, tak aby pomóc w zwiększeniu widoczności UE i unijnego wsparcia w krajach partnerskich;
10. uznaje ważną rolę Parlamentu i Rady jako współprawodawców i wzywa obie instytucje do starannej oceny wpływu ich poprawek do wniosków ustawodawczych Komisji na kraje rozwijające się; zauważa, że prace te ułatwi poprawa jakości wstępnych ocen skutków przeprowadzanych przez Komisję;
11. przypomina o zobowiązaniu do spójności polityki na rzecz rozwoju, potwierdzonym przez państwa członkowskie w Konsensusie europejskim w sprawie rozwoju, i podkreśla znaczenie przestrzegania tego zobowiązania w krajowych strategiach politycznych państw członkowskich; wzywa w związku z tym Radę i państwa członkowskie do:
- regularnego włączania spójności polityki na rzecz rozwoju do porządku obrad Grupy Roboczej ds. Współpracy Rozwojowej i Partnerstw Międzynarodowych (CODEV-PI) oraz Grupy Roboczej ds. Agendy na rzecz Zrównoważonego Rozwoju 2030; zachęcania do dalszej współpracy między tymi grupami roboczymi w celu ścisłego monitorowania wdrażania spójności polityki na rzecz rozwoju,
- zacieśnienia współpracy między grupą roboczą CODEV-PI, Grupą Roboczą ds. Agendy 2030 i innymi organami przygotowawczymi w celu zapewnienia wdrożenia spójności polityki na rzecz rozwoju w stanowisku Rady w sprawie odpowiednich inicjatyw ustawodawczych,
- zapewnienia niezbędnej wiedzy fachowej i zasobów oraz ustanowienia mechanizmów koordynacji w swoich administracjach krajowych w celu skutecznego wdrażania spójności polityki na rzecz rozwoju i składania sprawozdań z jej wdrażania; podkreślania, że parlamenty narodowe mogą odegrać ważną rolę w promowaniu spójności polityki na rzecz rozwoju,
- ustanowienia lepszej koordynacji między państwami członkowskimi i ich odpowiednimi ministerstwami w zakresie spójności polityki na rzecz rozwoju, przeprowadzania regularnych wzajemnych ocen oraz wdrażania zaleceń zawartych w poprzednich sprawozdaniach i ocenach spójności polityki na rzecz rozwoju,
- organizowania, we współpracy z wiceprzewodniczącym Komisji / wysokim przedstawicielem Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz ESDZ, corocznej debaty na szczeblu ministerialnym na forum Rady do Spraw Zagranicznych w jej składzie ds. rozwoju poświęconej spójności polityki na rzecz rozwoju i poprzedzania jej składaniem sprawozdań z wdrażania spójności polityki na rzecz rozwoju,
- przyjmowania konkluzji Rady w sprawie każdego z rocznych sprawozdań Komisji dotyczących rozliczalności, o które zwrócił się Parlament,
- zadbania o to, by na początku każdej prezydencji Rady podnoszono świadomość na temat kwestii spójności polityki na rzecz rozwoju w obecnych i planowanych strategiach politycznych, wskazywano problemy i poszukiwano rozwiązań,
- prowadzenia konstruktywnej i regularnej wymiany poglądów na temat spójności polityki na rzecz rozwoju między Radą, Parlamentem i Komisją z wykorzystaniem istniejących formatów i organizując w razie potrzeby dodatkowe specjalne posiedzenia;
12. oświadcza, że zobowiązuje się zintensyfikować własne prace nad spójnością polityki na rzecz rozwoju i w tym celu:
- wzywa komisję DEVE do wyjaśnienia roli stałego sprawozdawcy ds. spójności polityki na rzecz rozwoju i wyraża zamiar poprawy współpracy w zakresie spójności polityki na rzecz rozwoju między swoimi komisjami,
- wzywa do utworzenia w ścisłej współpracy z komisją DEVE "sieci ds. uwzględniania problematyki spójności polityki na rzecz rozwoju w głównym nurcie polityki", skupiającej członków komisji zaangażowanych w proces stanowienia prawa oraz członków innych komisji i delegacji odpowiedzialnych za stosunki z krajami rozwijającymi się, pełniących rolę punktów kontaktowych; zaleca włączanie spójności polityki na rzecz rozwoju do programu wszystkich wyjazdów parlamentarnych i delegacji ad hoc do krajów rozwijających się oraz wzywa w stosownych przypadkach wszystkie komisje do konsekwentnego wdrażania spójności polityki na rzecz rozwoju w swoich pracach ustawodawczych i innych działaniach,
- zobowiązuje Biuro Analiz Parlamentu Europejskiego (EPRS) do regularnego przeglądu programu prac Komisji pod kątem spójności polityki na rzecz rozwoju, do systematycznego analizowania sposobu, w jaki spójność polityki na rzecz rozwoju jest uwzględniana w ocenach skutków Komisji i powiązanych wnioskach, a także do niezwłocznego ostrzegania komisji DEVE i innych właściwych komisji w przypadku stwierdzenia istotnych niedociągnięć lub pominięć; wzywa EPRS do wspierania wszystkich komisji we wdrażaniu spójności polityki na rzecz rozwoju w ich sprawozdaniach,
- apeluje o poświęcenie większej uwagi spójności polityki na rzecz rozwoju w procesie podejmowania decyzji strategicznych i budżetowych; proponuje zaangażowanie komisarzy sektorowych w coroczny zorganizowany dialog oraz w dialog geopolityczny na temat wdrażania instrumentu "Globalny wymiar Europy",
- wyraża zamiar zwiększenia w Parlamencie świadomości i wiedzy fachowej na temat spójności polityki na rzecz rozwoju na szczeblu politycznym poprzez udostępnianie nowym i obecnym posłom do PE szkoleń i informacji na ten temat, oraz na szczeblu administracyjnym, w szczególności wśród pracowników organów zaangażowanych w proces stanowienia prawa;
o
o o
13. zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącemu Komisji / wysokiemu przedstawicielowi Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.