Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie europejskiego dziedzictwa gastronomicznego: aspekty kulturowe i edukacyjne (2013/2181(INI)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.378.85

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 listopada 2017 r.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie europejskiego dziedzictwa gastronomicznego: aspekty kulturowe i edukacyjne (2013/2181(INI))

(2017/C 378/11)

(Dz.U.UE C z dnia 9 listopada 2017 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając sprawozdanie swojej Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności (COM(2008)0040),

- uwzględniając raport UNESCO z 2002 r. dotyczący odżywiania,

- uwzględniając raport Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczący polityki żywieniowej dla szkół,

- uwzględniając białą księgę Komisji z dnia 30 maja 2007 r. pt. "Strategia dla Europy w sprawie zagadnień zdrowotnych związanych z odżywianiem, nadwagą i otyłością" (COM(2007)0279),

- uwzględniając konkluzje zorganizowanej przez WHO europejskiej konferencji ministerialnej w sprawie odżywiania i chorób niezakaźnych w kontekście programu Zdrowie 2020, która odbyła się w Wiedniu w dniach 4-5 lipca 2013 r.,

- uwzględniając konwencję UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego z dnia 17 października 2003 r.,

- uwzględniając wpisanie diety śródziemnomorskiej na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO w dniu 16 listopada 2010 r. oraz w dniu 4 grudnia 2013 r.,

- uwzględniając wpisanie francuskiej gastronomii na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO (decyzja 5.COM 6.14),

- uwzględniając art. 48 Regulaminu,

- uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji (A7-0127/2014),

Aspekty edukacyjne

A. mając na uwadze, że zarówno obecny, jak i przyszły stan zdrowia oraz samopoczucie ludności są uzależnione od sposobu odżywiania się i środowiska, a więc od rodzaju rolnictwa, rybołówstwa i hodowli;

B. mając na uwadze, że Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) w swojej ogólnoświatowej inicjatywie promocji zdrowia w szkole uznaje placówki oświatowe za ważną przestrzeń, w której zdobywa się wiedzę teoretyczną i praktyczną na temat zdrowia, żywienia, żywności i gastronomii;

C. mając na uwadze, że złe odżywianie może mieć dramatyczne konsekwencje; mając na uwadze, że europejscy ministrowie zdrowia podczas europejskiej konferencji ministerialnej zorganizowanej przez WHO w lipcu 2013 r. zaapelowali o powszechną mobilizację "w zwalczaniu otyłości oraz złego odżywiania", które są przyczyną epidemii chorób niezakaźnych, takich jak choroby sercowo-naczyniowe, cukrzyca lub rak;

D. mając na uwadze, że obraz ciała i jedzenia przedstawiany w społeczeństwie jako norma może prowadzić do poważnych zaburzeń żywieniowych i psychologicznych, takich jak anoreksja czy bulimia; mając zatem na uwadze konieczność poruszania tych kwestii zwłaszcza wśród nastolatków;

E. mając na uwadze, że według Europejskiej Rady Informacji o Żywności (EUFIC) w 2006 r. w Europie około 33 mln osób były zagrożone niedożywieniem; mając na uwadze, że od początku kryzysu sytuacja uległa jeszcze pogorszeniu;

F. mając na uwadze, że dzieciństwo to decydujący okres w nauczaniu zdrowych nawyków i przekazywaniu wiedzy pozwalającej na przyjęcie zdrowego stylu życia, oraz mając na uwadze, że szkoła jest jednym z miejsc, w których można skutecznie kształtować nawyki zdrowotne przyszłych pokoleń w długofalowej perspektywie;

G. mając na uwadze, że placówki oświatowe dysponują przestrzenią oraz narzędziami, które mogą pomóc w zdobywaniu wiedzy na temat żywności oraz jej przygotowywania, a także mogą służyć wpajaniu nawyków żywieniowych, które, w połączeniu z regularną, umiarkowaną aktywnością fizyczną, pozwolą na prowadzenie zdrowego stylu życia;

H. mając na uwadze, że informowanie, edukacja i podnoszenie świadomości to elementy strategii UE mającej pomagać państwom członkowskim w zmniejszaniu szkodliwych skutków spożywania alkoholu (COM(2006)0625) oraz że strategia ta promuje odpowiednie zachowania konsumpcyjne, oraz mając na uwadze, że w dniu 5 czerwca 2001 r. Rada wydała zalecenie dotyczące spożycia alkoholu przez osoby młode, w szczególności dzieci i młodzież, w którym mowa jest o promowaniu edukacji przy zachowaniu międzysektorowego podejścia;

I. mając na uwadze, że podczas spotkania europejskiej sieci fundacji na rzecz żywienia (European Nutrition Foundations Network) pt. "Odżywianie w europejskich szkołach: rola fundacji" stwierdzono potrzebę włączenia do programu nauczania wiedzy o żywieniu, zarówno jeśli chodzi o odżywanie się, jak i o gastronomię, oraz jednomyślnie postanowiono przedstawić tę potrzebę Parlamentowi Europejskiemu i Komisji;

J. mając na uwadze, że różne instytucje krajowe niektórych państw wystąpiły z inicjatywą uznania diety śródziemnomorskiej za niematerialne dziedzictwo kulturowe ludzkości UNESCO, co oznacza promowanie i ustanawianie wzorców zachowań mających na celu zapewnienie zdrowego stylu życia, przy zachowaniu w pełni przekrojowego podejścia uwzględniającego aspekty edukacyjne, żywnościowe, szkolne, rodzinne, żywieniowe, terytorialne, krajobrazowe itd.;

K. mając na uwadze, że dieta śródziemnomorska to zrównoważony i zdrowy sposób żywienia i styl życia, związany bezpośrednio z zapobieganiem przewlekłym chorobom oraz promowaniem zdrowia zarówno w środowisku szkolnym, jak i rodzinnym;

L. mając na uwadze, że celem europejskich programów "Food at School" jest zapewnienie, by jedzenie serwowane w szkolnych stołówkach zawierało wszystkie niezbędne składniki wartościowej i zrównoważonej diety; mając na uwadze, że szeroko rozumiana edukacja uwzględniająca także aspekt żywieniowy popularyzuje wśród uczniów zdrowy styl życia opierający się na zrównoważonej diecie;

M. mając na uwadze, że solidna edukacja w zakresie żywienia zapewnia obywatelom również wiedzę o związkach między żywnością a zasadami trwałego rozwoju w produkcji żywności i stanem naszej planety;

N. mając na uwadze, że w licznych przypadkach wzrost cen posiłków w szkolnych stołówkach oraz cen żywności utrudnia pewnej liczbie gospodarstw domowych, a w szczególności dzieciom, dostęp do zrównoważonego i wartościowego pożywienia;

O. mając na uwadze, że media i reklama wpływają na wzorce konsumpcyjne obywateli;

P. mając również na uwadze, że w zdobywaniu właściwej wiedzy na temat używanych produktów oraz ich właściwości i walorów smakowych kluczowym elementem jest rozwój systemów odpowiedniego i jasnego dla wszystkich konsumentów etykietowania z podawaniem składu produktów i ich pochodzenia;

Q. mając na uwadze, że kształcenie pracowników sektora gastronomicznego ma swój wkład w przekazywanie wiedzy o gastronomii europejskiej, podkreślanie jej wartości, zapewnianie jej trwałości i jej rozwój;

Aspekty kulturowe

R. mając na uwadze, że gastronomia stanowi połączenie wiedzy, doświadczenia, sztuki oraz rzemiosła, które pozwalają odżywiać się zdrowo i przyjemnie;

S. mając na uwadze, że gastronomia stanowi część naszej tożsamości oraz jest istotnym elementem dziedzictwa kulturowego Europy i państw członkowskich;

T. mając na uwadze, że Unia Europejska promuje identyfikację, obronę i międzynarodową ochronę oznaczeń geograficznych, nazw pochodzenia oraz tradycyjnych specjalności wytwarzanych z produktów rolno-spożywczych;

U. mając na uwadze, że gastronomia nie jest tylko elitarną sztuką przygotowywania pożywienia, lecz zaangażowanym sposobem doceniania wartości i jakości wykorzystywanych surowców oraz dostrzegania potrzeby doskonałości na wszystkich etapach przetwarzania produktów spożywczych, w tym poszanowania zwierząt oraz przyrody;

V. mając na uwadze, że gastronomia jest ściśle powiązana z rolnictwem poszczególnych regionów europejskich i z ich lokalnymi produktami;

W. mając na uwadze, że konieczna jest ochrona rytuałów i zwyczajów związanych z lokalną i regionalną gastronomią oraz zachęta do rozwoju gastronomii europejskiej;

X. mając na uwadze, że gastronomia stanowi jedną z najważniejszych form wyrazu kulturowego oraz że ten termin nie odnosi się jedynie do haute cuisine, lecz do wszelkich form kulinarnych w różnych regionach i w różnych warstwach społecznych, w tym również do form tradycyjnej kuchni lokalnej;

Y. mając na uwadze, że tradycyjna kuchnia stanowi dziedzictwo kulinarne i kulturowe, którego przetrwanie jest bardzo często zagrożone w związku z inwazją ustandaryzowanej żywności;

Z. mając na uwadze, że jakość, renoma i różnorodność gastronomii europejskiej wymagają europejskiej produkcji żywności odpowiedniej jakości i w wystarczającej ilości;

Aa. mając na uwadze, że gastronomię utożsamia się z różnymi aspektami żywienia oraz że opiera się ona na trzech podstawowych filarach: zdrowiu, nawykach żywieniowych i przyjemności; mając na uwadze, że znajomość zwyczajów obowiązujących przy stole jest w wielu krajach nośnikiem zażyłości oraz ważnym elementem wychowania społecznego; mając ponadto na uwadze, że poznawanie różnych kultur gastronomicznych stanowi rodzaj wymiany międzykulturowej; mając na uwadze, że pozytywnie wpływa to na relacje społeczne i rodzinne;

Ab. mając na uwadze doniosłość uznania diety śródziemnomorskiej za niematerialne dziedzictwo kulturowe UNESCO, rozumianej jako zbiór informacji, umiejętności, praktyk, rytuałów, tradycji i symboli związanych z uprawą rolną, rybołówstwem, hodowlą zwierząt, a także z formą przechowywania, przetwarzania, gotowania, dzielenia i spożywania żywności;

Ac. mając na uwadze, że zwyczaje żywieniowe mieszkańców Europy stanowią bogatą spuściznę społecznokulturową, którą należy przekazywać z pokolenia na pokolenie, oraz mając na uwadze, że szkoła, tak samo jak rodzina, jest idealnym środowiskiem do przekazywania tej wiedzy;

Ad. mając na uwadze, że gastronomia staje się jednym z głównych czynników przyciągających ruch turystyczny, a wzajemne oddziaływanie pomiędzy turystyką, gastronomią i odżywianiem ma bardzo pozytywny wpływ na promocję turystyki;

Ae. mając na uwadze, że przyszłe pokolenia trzeba uwrażliwić na bogactwo gastronomii z ich regionu i, w ujęciu ogólnym, gastronomii europejskiej;

Af. mając na uwadze, że gastronomia przyczynia się do promocji dziedzictwa wielu regionów;

Ag. mając na uwadze znaczenie promowania produktów lokalnych i regionalnych w celu zachowania z jednej strony dziedzictwa gastronomicznego, a z drugiej strony zagwarantowania producentom uczciwego wynagrodzenia oraz dostępności tych produktów dla jak największej liczby osób;

Ah. mając na uwadze, że gastronomia jest źródłem bogactw kulturowych oraz gospodarczych dla regionów Unii Europejskiej;

Ai. mając na uwadze, że dziedzictwo europejskie to zbiór elementów materialnych i niematerialnych, do którego w przypadku gastronomii i żywności zaliczają się również kształtowany krajobraz oraz obszary, z których pochodzą spożywane produkty;

Aj. mając na uwadze, że trwałość, różnorodność i bogactwo kulturowe gastronomii europejskiej zależy od dostępności lokalnych produktów wysokiej jakości;

Aspekty edukacyjne

1. wzywa państwa członkowskie do wprowadzenia wiedzy o żywności, zdrowym odżywianiu i nawykach żywieniowych oraz związanych z tym praktycznych doświadczeń do programów nauczania obowiązujących od najmłodszych lat, z uwzględnieniem aspektów historycznych, terytorialnych i kulturowych, a także w oparciu o doświadczenie, dzięki czemu poprawiłby się stan zdrowia oraz samopoczucie ludności i jakość żywności, a także wzrósłby szacunek dla środowiska; pochwala programy nauczania gastronomicznego realizowane przez szkoły w niektórych państwach członkowskich, z których część zakłada współpracę z renomowanymi szefami kuchni; podkreśla wagę połączenia edukacji na temat zdrowego żywienia ze zwalczaniem stereotypów mogących prowadzić do poważnych zaburzeń żywieniowych i psychologicznych, takich jak anoreksja lub bulimia;

2. podkreśla również znaczenie wprowadzenia w życie zaleceń WHO dotyczących zwalczania otyłości i niewłaściwego odżywiania; wyraża zaniepokojenie problemem niedożywienia w Europie i jego pogłębieniem się od początku kryzysu i nalega, by państwa członkowskie umożliwiły wszystkim zdrowe żywienie, na przykład zapewniając powszechny dostęp do szkolnych lub miejskich stołówek oferujących wysokiej jakości posiłki;

3. podkreśla konieczność wzbogacenia programu nauczania o informacje dotyczące kultury kulinarnej (zwłaszcza lokalnej), procesu przygotowania, produkcji, przechowywania i dystrybucji żywności, społecznokulturowego znaczenia żywności oraz praw konsumenta; sugeruje państwom członkowskim wprowadzenie do programów nauczania warsztatów mających na celu rozwój zmysłów, zwłaszcza smaku, przez połączenie walorów odżywczych produktów spożywczych z regionalnym i krajowym dziedzictwem gastronomicznym;

4. zaznacza, że w niektórych państwach europejskich wiedza o odżywianiu znajduje się już w programach nauczania, a w innych nie jest obowiązkowa, jednak przekazuje się ją za pomocą różnych środków, takich jak programy przygotowane przez władze lokalne czy podmioty prywatne;

5. zwraca uwagę na potrzebę edukowania w szkołach w zakresie odżywiania oraz nauczania o odpowiednim, jednocześnie zdrowym i przyjemnym, żywieniu;

6. wskazuje, że należy położyć większy nacisk na uprawianie sportów i aktywność fizyczną w szkołach podstawowych i średnich w całej Europie;

7. przypomina, że dobre odżywianie dzieci wpływa korzystnie na ich samopoczucie oraz ułatwia przyswajanie wiedzy, a także wzmacnia ich odporność i sprzyja prawidłowemu rozwojowi;

8. wskazuje, że nawyki żywieniowe wykształcone w dzieciństwie mogą wpływać na preferencje i wybory żywieniowe - a także sposoby przygotowywania i spożywania posiłków - w dorosłym życiu; dzieciństwo jest więc momentem kluczowym dla wykształcenia smaku, a szkoła ważnym miejscem odkrywania przed uczniami różnorodności produktów i gastronomii;

9. uważa, że należy realizować programy edukacyjne i uświadamiające na temat skutków niewłaściwego spożywania alkoholu oraz promować właściwe, inteligentne zachowania konsumpcyjne, upowszechniając znajomość specyfiki win, ich oznaczeń geograficznych, odmian winorośli, procesów produkcji oraz znaczenia tradycyjnych określeń;

10. zwraca się do Komisji o wspieranie projektów obejmujących wymianę informacji i praktyk w obszarze odżywiania, żywności i gastronomii, na przykład w ramach sektora Edukacja szkolna (Comenius) programu Erasmus+; wzywa ponadto UE i państwa członkowskie do promowania wymiany międzykulturowej w sektorach zaopatrzenia w żywność, żywności i gastronomii z wykorzystaniem możliwości oferowanych przez program Erasmus+ w zakresie wysokiej jakości szkoleń, mobilności i praktyk zawodowych dla osób uczących się i wykwalifikowanych pracowników;

11. zauważa, że edukacja w dziedzinie odżywiania i gastronomii, w tym poszanowania przyrody i środowiska, powinna zakładać udział rodzin, nauczycieli, wspólnoty edukacyjnej i wszystkich osób zawodowo zajmujących się edukacją, a także wykorzystanie stosownych kanałów informacyjnych;

12. zwraca uwagę na przydatność technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) jako dobrego narzędzia do wspierania nauki; zachęca do tworzenia interaktywnych platform mających ułatwiać dostęp do europejskiego, krajowego i regionalnego dziedzictwa gastronomicznego oraz jego rozpowszechnianie, aby promować zachowanie oraz przekazywanie tradycyjnych umiejętności wśród profesjonalistów, rzemieślników i obywateli;

13. wzywa Komisję, Radę i państwa członkowskie do rozważenia przyjęcia surowszych wytycznych odnośnie do treści oraz reklam na temat produktów spożywczych, zwłaszcza pod kątem żywienia;

14. przypomina państwom członkowskim, by zadbały o zakaz reklamowania i sponsorowania niezdrowej żywności w szkołach;

15. wzywa państwa członkowskie do zorganizowania we współpracy z dietetykami i z lekarzami odpowiednich szkoleń dla nauczycieli, dzięki którym będą oni mogli poprawnie przekazywać wiedzę o żywieniu w szkołach i na uczelniach; zauważa, że żywienie i środowisko są współzależne, i w związku z tym wzywa również do aktualizacji wiedzy na temat środowiska naturalnego;

16. wzywa Komisję oraz Radę do przeanalizowania systemów szkolenia pracowników sektora gastronomicznego; zachęca państwa członkowskie do promowania takich szkoleń; podkreśla, że szkolenia te powinny dotyczyć gastronomii lokalnej i europejskiej, różnorodności produktów, procesów przygotowania, produkcji, konserwacji oraz dystrybucji produktów spożywczych;

17. podkreśla, że szkolenia pracowników sektora gastronomicznego powinny kłaść akcent na "domowe", lokalne i zróżnicowane produkty spożywcze;

18. nakłania państwa członkowskie do wymiany wiedzy oraz najlepszych praktyk w obrębie działań związanych z gastronomią oraz do wspierania wzajemnego poznawania gastronomii między regionami; nakłania również do wymiany najlepszych praktyk lub do zwrócenia uwagi na możliwość skrócenia łańcucha żywnościowego poprzez większe wykorzystanie lokalnych produktów sezonowych;

19. zwraca uwagę na potrzebę promocji zdrowego żywienia w szkołach z wykorzystaniem programów finansowanych w ramach wspólnej polityki rolnej na lata 2014-2020;

20. przypomina, że uznanie diety śródziemnomorskiej oraz francuskiej tradycji biesiadnej za niematerialne dziedzictwo kulturowe ludzkości UNESCO doprowadziło do powstania instytucji i organizacji promujących edukację w zakresie walorów i nawyków zdrowej, zrównoważonej diety, wiedzę na jej temat oraz jej praktykowanie;

Aspekty kulturowe

21. podkreśla konieczność pogłębiania wiedzy na temat różnorodności i jakości regionów, krajobrazów oraz produktów, które są podstawą gastronomii europejskiej, stanowiącej część naszego dziedzictwa kulturowego oraz będącej podstawą swoistego stylu życia, uznanego na arenie międzynarodowej; podkreśla, że czasami wymaga to poszanowania lokalnych zwyczajów;

22. zaznacza, że gastronomia stanowi źródło wzrostu gospodarczego i wzrostu zatrudnienia w licznych sektorach gospodarki, takich jak branża restauracyjna, turystyczna, rolno-spożywcza czy badawcza; zauważa, że gastronomia może wpłynąć na rozwinięcie także wyostrzonego zmysłu ochrony przyrody i środowiska, co ostatecznie przekłada się na bardziej autentyczny i mniej przetworzony z użyciem dodatków i konserwantów smak pożywienia;

23. podkreśla znaczenie gastronomii dla wspierania sektora usług hotelarskich w całej Europie i vice versa;

24. docenia rolę, jaką wykwalifikowani i uzdolnieni szefowie kuchni odgrywają w ochronie i eksporcie dziedzictwa gastronomicznego UE, oraz podkreśla znaczenie utrzymania wiedzy fachowej z zakresu sztuki kulinarnej jako istotnego czynnika zapewniającego wartość dodaną, zarówno pod względem edukacyjnym, jak i ekonomicznym;

25. przyjmuje z zadowoleniem inicjatywy mające na celu promocję europejskiego dziedzictwa gastronomicznego, takie jak lokalne i regionalne festiwale kulinarne, które są zarówno przejawem poszanowania środowiska i naszego najbliższego otoczenia dzięki umacnianiu koncepcji bliskości, jak i gwarantem większego zaufania ze strony konsumenta; zachęca do włączania do tych inicjatyw aspektów europejskich;

26. przyjmuje z zadowoleniem trzy wprowadzone w UE systemy oznaczeń geograficznych i tradycyjnych specjalności, czyli chronioną nazwę pochodzenia (ChNP), chronione oznaczenie geograficzne (ChOG) oraz gwarantowaną tradycyjną specjalność, które zwiększają wartość europejskich produktów rolniczych na szczeblu UE i międzynarodowym; wzywa państwa członkowskie i regiony do tworzenia oznaczeń ChNP, zwłaszcza wspólnych oznaczeń ChNP dla produktów o tym samym charakterze, pochodzących z transgranicznych obszarów geograficznych;

27. pochwala inicjatywy takie jak "slow food", pozwalające docenić społeczne i kulturowe znaczenie jedzenia, oraz inicjatywę "Wine in Moderation", promującą cechujący się umiarem styl życia i umiarkowane spożywanie alkoholu;

28. podkreśla rolę Akademii Gastronomicznych, europejskiej sieci fundacji na rzecz żywienia oraz Międzynarodowej Akademii Gastronomicznej w Paryżu w badaniach nad dziedzictwem gastronomicznym i rozpowszechnianiu go;

29. domaga się od państw członkowskich sformułowania i wdrożenia polityki mającej na celu wzmocnienie pod względem jakościowym i ilościowym branży gastronomicznej, również w odniesieniu do jej wpływu na ofertę turystyczną w ramach rozwoju kulturowego i gospodarczego różnych regionów;

30. podkreśla, że gastronomia to doskonały "kulturowy produkt eksportowy" UE i poszczególnych państw członkowskich;

31. wzywa państwa członkowskie do wspierania inicjatyw związanych z agroturystyką, sprzyjających poznawaniu dziedzictwa kulturowego i krajobrazowego, zapewniających regionalne wsparcie oraz wpływających na rozwój obszarów wiejskich;

32. wzywa państwa członkowskie i Komisję Europejską do zajęcia się aspektami kulturowymi gastronomii oraz do promowania nawyków żywieniowych, których celem jest zdrowie konsumentów, wymiana międzykulturowa oraz promocja regionów, przy jednoczesnym zachowaniu przyjemności płynącej z jedzenia, wspólnego biesiadowania i życia społecznego;

33. nakłania państwa członkowskie do współpracy i wspierania inicjatyw mających na celu zapewnienie wysokiej jakości, różnorodności i wyjątkowości tradycyjnych produktów lokalnych, regionalnych i krajowych, aby w ten sposób walczyć z ujednoliceniem, które w długofalowej perspektywie doprowadziłoby do zubożenia europejskiego dziedzictwa gastronomicznego;

34. zachęca Komisję, Radę i państwa członkowskie, by w celu podtrzymania europejskiej różnorodności kulinarnej w refleksji na temat polityki żywnościowej uwzględniły również potrzebę wspierania europejskiej produkcji żywności zgodnej z zasadami trwałego rozwoju, zróżnicowanej, charakteryzującej się odpowiednią jakością i dostarczanej w wystarczającej ilości;

35. nakłania Komisję i państwa członkowskie do wzmocnienia procesu uznawania i znakowania europejskiej produkcji żywności, aby zwiększyć wartość jej produktów, lepiej informować konsumentów oraz chronić różnorodność gastronomii europejskiej;

36. podkreśla konieczność uznawania i zwiększania wartości produkcji gastronomicznej odpowiedniej jakości; wzywa Komisję, Radę i państwa członkowskie do refleksji nad wprowadzeniem systemu informowania konsumentów przez restauratorów o daniach przygotowanych na miejscu z nieprzetworzonych surowców;

37. zachęca Komisję, Radę i państwa członkowskie do przeanalizowania wpływu przyjmowanych przez nie przepisów na wydajność, różnorodność i jakość produkcji żywności w Unii Europejskiej oraz do przeciwdziałania fałszowaniu produktów;

38. popiera wszelkie działania, które mogą podjąć państwa członkowskie i ich regiony, aby promować i chronić obszary, krajobrazy oraz produkty stanowiące ich lokalne dziedzictwo gastronomiczne; wzywa regiony, by w powiązaniu z lokalnymi producentami promowały gastronomię lokalną i dietetyczną w szkołach i w żywieniu zbiorowym w celu zachowania i podkreślania wartości regionalnego dziedzictwa gastronomicznego, stymulowania lokalnego rolnictwa oraz skrócenia łańcuchów dostaw;

39. wzywa państwa członkowskie do podjęcia działań w celu zachowania dziedzictwa europejskiego związanego z gastronomią, takich jak piecza nad dziedzictwem architektonicznym w postaci tradycyjnych bazarów z żywnością, winiarni lub innych obiektów oraz ochrona przyrządów i maszyn związanych z żywnością i gastronomią;

40. podkreśla wagę identyfikowania, katalogowania, przekazywania i rozpowszechniania bogactwa kulturowego gastronomii europejskiej; zachęca do utworzenia europejskiego obserwatorium gastronomii;

41. sugeruje, by Komisja Europejska uwzględniła europejską gastronomię w swoich programach i inicjatywach kulturalnych;

42. z zadowoleniem przyjmuje wpisanie na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO francuskiej tradycji biesiadnej, diety śródziemnomorskiej, tradycyjnej kuchni meksykańskiej i chorwackiego piernika oraz namawia państwa członkowskie, by mając na względzie ochronę swoich tradycji i zwyczajów kulinarnych, ubiegały się o ich przyjęcie do konwencji UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego;

43. zachęca, by europejskie miasta ubiegały się o tytuł Miasta Gastronomii UNESCO w ramach programu Sieć Miast Kreatywnych;

o

o o

44. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.