Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 maja 2016 r. w sprawie nowych narzędzi rozwoju terytorialnego w polityce spójności...

1.

zwraca uwagę, że wyraźne zaangażowanie od samego początku podmiotów regionalnych i lokalnych, zapewnienie ich zaangażowania i poczucia odpowiedzialności za strategie rozwoju regionalnego oraz właściwe przekazywanie obowiązków i zasobów na niższe szczeble podejmowania decyzji mają kluczowe znaczenie dla powodzenia podejścia oddolnego; uważa, że zaangażowanie partnerów może również przyczynić się do wzmocnienia zintegrowanego podejścia ukierunkowanego na konkretny obszar, zwłaszcza tam, gdzie RLKS i ZIT stosowane są w niewielkim stopniu; podkreśla jednak, że podmiotom lokalnym potrzebne jest techniczne i finansowe wsparcie na szczeblu regionalnym, krajowym i unijnym, zwłaszcza na początkowych etapach procesu wdrożeniowego;

2.

wzywa do opracowania strategii na wczesnych etapach procesu wdrażania we współpracy z podmiotami regionalnymi i lokalnymi, w szczególności w zakresie konkretnych szkoleń i szkoleń specjalistycznych, wsparcia technicznego i finansowego, w ramach skutecznego partnerstwa pomiędzy regionami, państwami członkowskimi i UE;

3.

uważa, że należy nadal propagować delegowanie kompetencji i zasobów na niższe szczeble w ramach funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz że niechęć organów zarządzających do takiego postępowania może ograniczyć potencjał dwóch instrumentów; wzywa państwa członkowskie do obrony podejścia oddolnego i powierzania odpowiedzialności grupom lokalnym; wzywa Komisję, aby w pełni respektując granice swoich kompetencji, wydała zalecenia i wieloaspektowe wytyczne dla państw członkowskich dotyczące tego, w jaki sposób pokonać problem braku zaufania i przeszkody administracyjne między różnymi szczeblami zarządzania w odniesieniu do wdrażania RLKS i ZIT;

4.

podkreśla, że projektowanie wysokiej jakości zintegrowanych innowacyjnych strategii wielosektorowych na poziomie lokalnym stanowi wyzwanie, szczególnie w przypadku, gdy należy to zrobić w sposób partycypacyjny;

5.

zwraca uwagę na fakt, że działania podejmowane przy wykorzystaniu tych narzędzi muszą uwzględniać priorytety podmiotów lokalnych i być dostosowane do nadrzędnych celów programów operacyjnych, a także z innych unijnych, krajowych, regionalnych i lokalnych strategii rozwojowych i strategii w zakresie inteligentnej specjalizacji, a jednocześnie muszą pozostawiać margines swobody;

6.

przypomina, że bardziej elastyczne i lepiej zintegrowane muszą być nie tylko programy UE, lecz również krajowe i regionalne strategie głównego nurtu; podkreśla, że zapewnienie bardziej ogólnego charakteru reformy zarządzania pomoże dopilnować, by funduszy UE nie przeznaczano "równolegle" na strategie krajowe i regionalne, lecz by je osadzano w szerszym kontekście z myślą o wypracowaniu trwałych wyników gospodarczych;

7.

uważa, że bezrobocie jest problemem państw członkowskich wymagającym najpilniejszego rozwiązania, podobnie jak brak finansowania MŚP; podkreśla, że rozwiązanie tych problemów należy uznać za jeden z priorytetów w strategiach rozwoju lokalnego i terytorialnego; apeluje do władz lokalnych i regionalnych o wprowadzenie zachęt podatkowych i innych w celu promowania zatrudnienia osób młodych oraz międzyregionalnej mobilności młodzieży, a także o priorytetowe potraktowanie szkoleń zawodowych, w partnerstwie z instytucjami szkoleniowymi;

8.

zaleca, by władze lokalne i regionalne zwróciły szczególną uwagę na projekty koncentrujące się na dostosowaniu miejscowości i regionów do nowej rzeczywistości demograficznej i przeciwdziałaniu wynikającym z niej zaburzeniom równowagi, w szczególności poprzez: 1. dostosowanie infrastruktury społecznej i mobilności do zmian demograficznych i ruchów migracyjnych; 2. stworzenie konkretnych towarów i usług dostosowanych do starzejącego się społeczeństwa; 3. wspieranie działań umożliwiających tworzenie sprzyjających włączeniu społecznemu miejsc pracy dla osób w podeszłym wieku, kobiet i migrantów; 4. usprawnienie połączeń cyfrowych oraz tworzenie platform, które umożliwiają i ułatwiają uczestnictwo obywateli najbardziej odizolowanych regionów oraz ich współpracę z różnymi organami administracyjnymi, społecznymi i politycznymi na wszystkich szczeblach władzy (lokalnym, regionalnym, krajowym i europejskim);

9.

zwraca się do Komisji oraz państw członkowskich o zapewnienie dodatkowego wsparcia, szkoleń i wytycznych mniejszym i słabiej rozwiniętym jednostkom terytorialnym, których zasoby i potencjał są bardziej ograniczone i w przypadku których obciążenie administracyjne związane z wdrażaniem tych narzędzi i ich złożonością mogą sprawić, że okażą się one się trudne do zrealizowania na etapie planowania i wdrażania; przypomina, że dążenie do spójności terytorialnej jest procesem oddolnym, w który muszą zostać zaangażowane także mniejsze jednostki administracyjne, bez wykluczania lub dyskryminacji w zakresie dostępu do narzędzi ZIT i RLKS; apeluje do Komisji o informowanie o wynikach najlepszych praktyk w każdym z z państw członkowskich oraz sugeruje wymianę dobrych praktyk poprzez stworzenie sieci internetowej zapewniającej tym jednostkom równe szanse dostępu do wyżej wymienionych narzędzi; zachęca władze krajowe i regionalne do zaproponowania rozwiązań służących grupowaniu małych jednostek administracyjnych z uwzględnieniem wymiaru terytorialnego i szczególnych potrzeb rozwojowych;

10.

zachęca państwa członkowskie, by określiły strategię poprawy wykorzystywania RLKS i ZIT za pośrednictwem wielofunduszowego podejścia do stworzenia skuteczniejszych regionalnych i lokalnych strategii rozwoju, w szczególności na obszarach, o których mowa w art. 174 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; wzywa państwa członkowskie, aby w miarę możliwości wykorzystały elastyczność przewidzianą w art. 33 ust. 6 rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów do lepszego uwzględnienia specyfiki tych regionów; zachęca do przyjęcia specjalnych środków w celu świadczenia wsparcia technicznego i budowania potencjału organów administracyjnych na tych obszarach, mając na względzie ich izolację i po części niekorzystną sytuację w zakresie konkurencyjności;

11.

podkreśla, że integracja wielu funduszy nadal stanowi wyzwanie dla zainteresowanych stron, szczególnie w kontekście RLKS i ZIT; uważa, że wysiłki na rzecz uproszczenia są niezbędne, aby stworzyć warunki do wdrażania tych narzędzi; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje utworzenie grupy wysokiego szczebla niezależnych ekspertów ds. monitorowania uproszczenia dla beneficjentów europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, a także wysiłki Komisji w dziedzinie lepszego stanowienia prawa; podkreśla potrzebę znalezienia wspólnych europejskich ram dotyczących wydawania zaleceń;

12.

podkreśla w szczególności potrzebę uporania się z praktyką nadmiernie rygorystycznego wdrażania, w wyniku której na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym tworzone są dodatkowe wymogi i przeszkody; zauważa, że audyt odbywający się na wielu poziomach często zwiększa obciążenia finansowe i administracyjne spoczywające na beneficjentach; nalega, by zapobiegać pokrywaniu się zadań administracyjnych i podkreśla znaczenie ustanowienia warunków sprzyjających inwestycjom i partnerstwu publiczno-prywatnemu; zaleca usprawnienie działań w zakresie audytu oraz skupienie monitorowania na procesie i wynikach, przy jednoczesnym utrzymaniu skutecznych kontroli;

13.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do rozwijania i wdrażania ukierunkowanych działań szkoleniowych skoncentrowanych na RLKS i ZIT, adresowanych do podmiotów regionalnych i lokalnych, a także zwraca się do Komisji o poświęcenie uwagi programom szkoleniowym skierowanym do lokalnych beneficjentów; uważa, że niezwykle istotne jest, aby zapewnić udział i reprezentację wszystkich właściwych sektorów społeczeństwa w takich działaniach; podkreśla znaczenie sprawnego i skutecznego wykorzystywania pomocy technicznej przy wspieraniu tych instrumentów, bez powielania struktur organizacyjnych;

14.

z zadowoleniem przyjmuje nastawienie Komisji na rezultaty i wyniki, co powinno również pomóc lokalnym decydentom w odstąpieniu od nadmiernej dbałości o absorpcję funduszy i katalogowanie procesów wdrażania i skoncentrowaniu się na określaniu rzeczywistych i wymiernych celów, które przyniosą trwałe zmiany dla lokalnych przedsiębiorstw i mieszkańców;

15.

wyraża zaniepokojenie brakiem właściwej komunikacji między różnymi podmiotami; zachęca do podejmowania inicjatyw, których celem jest poprawa wymiany informacji; apeluje do Komisji, by w współpracy z państwami członkowskimi poprawiła koordynację i rozpowszechnianie informacji dotyczących RLKS i ZIT; domaga się, by RLKS i ZIT służyły większemu udziałowi obywateli w zarządzaniu na szczeblu lokalnym i regionalnym, poprzez bezpośrednie zaangażowanie w proces podejmowania decyzji, tak by zwiększyć odpowiedzialność za decyzję, a także wzywa władze lokalne i regionalne do zastosowania właściwych metod włączenia obywateli w konsultacje publiczne, poprzez zachęcanie do poprawy poziomu kultury dialogu i współpracy;

16.

zachęca Komisję, państwa członkowskie oraz regiony, aby w stosownych przypadkach zapewniały funkcjonowanie odpowiednich mechanizmów służących unikaniu problemów we współpracy pomiędzy instytucjami zarządzającymi a poszczególnymi partnerstwami, a także gwarantujących, że potencjalni beneficjenci będą właściwie informowani na temat tych mechanizmów oraz chronieni w związku z nimi; zauważa opóźnienia spowodowane rozstrzyganiem sporów powstałych w następstwie odwołań i postuluje ustanowienie zestawu przepisów szczególnych w celu określenia procedur odwoławczych i szybkiego rozstrzygania w dziedzinie zamówień publicznych;

17.

wzywa Komisję, a w szczególności jej Dyrekcję Generalną ds. Polityki Regionalnej i Miejskiej, aby ustanowiła ramy współpracy z Organizacją Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) z myślą o skorzystaniu z długoletniego doświadczenia w realizacji Programu na rzecz Lokalnego Rozwoju Gospodarczego i Tworzenia Miejsc Pracy (LEED) oraz o dążeniu do synergii między narzędziami, zwłaszcza w odniesieniu do wzmacniania potencjału podmiotów lokalnych;

18.

zwraca uwagę na znaczenie podjęcia przez państwa członkowskie i Komisję większych wysiłków na rzecz szerszego wykorzystania nowych narzędzi w kontekście europejskiej współpracy terytorialnej; podkreśla, że sąsiadujące obszary oddzielone od siebie granicą często zmagają się z podobnymi wyzwaniami, którym można lepiej sprostać, działając wspólnie, na szczeblu lokalnym;

19.

jest zaniepokojony wysokim poziomem bezrobocia w wielu państwach członkowskich i regionach UE; zachęca państwa członkowskie do wykorzystania tych instrumentów dotyczących projektów w celu stworzenia wysokiej jakości miejsc pracy i możliwości dla MŚP, promowania inwestycji, zrównoważonego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu oraz inwestycji społecznych, a także do działania na rzecz ograniczenia ubóstwa i włączenia społecznego, szczególnie w tych regionach i subregionach, w których działania te są najbardziej potrzebne; wskazuje w tym kontekście na znaczenie zintegrowanego finansowania, a zwłaszcza połączenia środków z EFS i EFRR; wskazuje na potencjał związany z ponownym inwestowaniem części lokalnych podatków w działalność sprzyjającą poprawie wyników; wzywa Komisję do opracowania specjalnej strategii inwestycyjnej zgodnie z pakietem dotyczącym inwestycji społecznych, która przyniosłaby korzyści regionom i subregionom o najwyższej stopie bezrobocia;

20.

zwraca uwagę na potencjał podejścia oddolnego RLKS w zakresie wspierania strategii lokalnego rozwoju, stwarzania szans na zatrudnienie i sprzyjania zrównoważonemu rozwojowi obszarów wiejskich; uważa, że ZIT i RLKS są w stanie odpowiadać bezpośrednio na potrzeby i wyzwania lokalne w bardziej ukierunkowany i właściwy sposób; podkreśla konieczność lepszego włączenia do tego mechanizmu obszarów miejskich i wzywa Komisję do aktywnej realizacji tej strategii; zauważa, że ZIT stanowią skuteczny mechanizm wdrożeniowy umożliwiający realizację zintegrowanych planów rewitalizacji i rozwoju obszarów miejskich; wzywa Komisję do wprowadzenia regulacji obejmujących finansowanie RLKS i ZIT z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych jako całości w celu wzmocnienia synergii;

21.

zwraca uwagę Komisji, że aby zdecydowanie zmierzać w kierunku celów strategii "Europa 2020", zarówno przy okazji jej przeglądu, jak i przeglądu WRF należy zwrócić większą uwagę na kontekst regionalny i lokalny oraz na konkretną specyfikę danych obszarów;

22.

z zadowoleniem przyjmuje nowy instrument RLKS, który wykracza poza inicjatywę LEADER, aby wzmocnić pozycję społeczności lokalnych i zapewnić konkretne rozwiązania lokalne, nie tylko za pośrednictwem EFRROW, lecz także innych europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych;

23.

zwraca uwagę, że RLKS stwarza możliwości dla obszarów miejskich i podmiejskich oraz że powinna być integralną częścią szerszych strategii rozwoju obszarów miejskich, w tym poprzez współpracę transgraniczną; przypomina, że w celu zapewnienia jak największej skuteczności strategii rozwoju terytorialnego rozwój obszarów miejskich musi być zrównoważony i spójny z rozwojem otaczających je obszarów podmiejskich i wiejskich;

24.

z żalem zauważa, że w niektórych państwach członkowskich RLKS zostanie wprowadzony w drodze podejścia jednofunduszowego, które może prowadzić do utraty szans na tworzenie skuteczniejszych lokalnych strategii rozwoju; przypomina znaczenie zintegrowanego podejścia oraz potrzebę zaangażowania możliwie jak największej liczby zainteresowanych stron z lokalnego społeczeństwa obywatelskiego;

25.

z zadowoleniem przyjmuje utworzenie horyzontalnej grupy roboczej ds. partnerstwa, która powstała dzięki DG REGIO;

26.

apeluje o konsekwentne w przestrzeganie kodeksu postępowania w zakresie partnerstwa, w szczególności w odniesieniu do stosowania zasady partnerstwa we wdrażaniu instrumentów ZIT i RLKS;

27.

zachęca do budowania potencjału, do poszerzania wiedzy i do aktywnego udziału partnerów gospodarczych i społecznych, a także podmiotów społeczeństwa obywatelskiego, tak aby jak najwięcej partnerów mogło zaproponować strategie RLKS przed końcem okresu przedstawiania projektów (tzn. do dnia 31 grudnia 2017 r.);

28.

wyraża zaniepokojenie tym, że w niektórych państwach członkowskich RLKS przyjmuje czasami formę działań fasadowych, a nie jest przejawem autentycznego podejścia oddolnego; w tym kontekście domaga się, by podmioty lokalne posiadały realne kompetencje decyzyjne;

29.

wzywa Komisję, aby wspólnie z państwami członkowskimi zachęcała do wymiany najlepszych praktyk dotyczących lokalnych grup działania w oparciu o strategię informowania na poziomie europejskim o ich udanych projektach, wykorzystując istniejące instrumenty i platformy, takie jak TAIEX, REGIO, PEER 2 PEER, URBACT oraz sieć na rzecz rozwoju obszarów miejskich;

30.

apeluje do Komisji i państw członkowskich o korzystanie z inicjatyw RLKS oraz o zapewnienie większej elastyczności w ramach programów operacyjnych i w kontekście regionalnych, krajowych i unijnych ram politycznych, tak by uwzględniły one w większej mierze priorytety strategii RLKS; uznaje sukces lokalnych grup działania w zarządzaniu projektami i apeluje o przyznanie bardziej wszechstronnego finansowania i rozważenie zwiększenia zakresu działalności lokalnych grup działania; ubolewa, że władze krajowe w niektórych państwach członkowskich ograniczają RLKS do jednego konkretnego celu polityki; apeluje do Komisji, by dostarczyła państwom członkowskim wytycznych dotyczących finansowania RLKS w ramach podejścia wielofunduszowego, a także by zachęcała do korzystania z instrumentów finansowych;

31.

przypomina, że rozporządzenie w sprawie EFS przewiduje szczególny priorytet inwestycyjny w ramach "strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność" w kontekście celu tematycznego 9, i zachęca państwa członkowskie do uwzględnienia go w swoich programach operacyjnych; zaznacza, że fundusz ten może zapewnić istotne wsparcie dla terytorialnych paktów na rzecz zatrudnienia, strategii rozwoju obszarów miejskich oraz na potrzeby budowy zdolności instytucjonalnych na poziomie lokalnym i regionalnym, oraz zwraca się do Komisji o udzielenie dodatkowego wsparcia państwom członkowskim w realizacji tych szczególnych priorytetów inwestycyjnych, a także o uwzględnienie w swoich rocznych sprawozdaniach z działalności informacji o skali realizacji tych przedsięwzięć; wzywa Komisję do wykorzystania śródokresowego przeglądu wieloletnich ram finansowych (WRF) do zajęcia się wykrytymi już trudnościami w stosowaniu tych instrumentów oraz do znalezienia odpowiednich rozwiązań;

32.

uważa, że takie narzędzia jak budżetowanie partycypacyjne powinny być uwzględnione w strategii RLKS, gdyż jest to element procesu demokratycznego przyczyniający się istotnie do zwiększenia zaangażowania partnerów społecznych i gospodarczych w celu wzmocnienia spójności społecznej na poziomie lokalnym i zwiększenia efektywności wydatków publicznych;

33.

podkreśla, że fundamentalne znaczenie ma niedyskryminujące i przejrzyste podejście oraz ograniczenie do minimum potencjalnych konfliktów interesów w interakcji między podmiotami publicznymi i prywatnymi w ramach dążenia do zachowania równowagi między skutecznością, uproszczeniem i przejrzystością; ponadto z zadowoleniem przyjmuje udział licznych i różnorodnych partnerów w lokalnych grupach działania; uważa za właściwą zasadę, zgodnie z którą ani organy publiczne, ani jedna grupa interesu nie mogą posiadać więcej niż 49 % praw głosu w lokalnych grupach działania, przewidzianą w obowiązujących przepisach ramowych, co sprawia, że możliwe staje się odejście od administracyjnego podejścia na rzecz podejścia zorientowanego na wyniki i przedsiębiorczość; zwraca się do Komisji o ścisłe monitorowanie i ocenę wdrażania tej zasady, w tym okoliczności, w jakich można dopuścić odstępstwa, oraz o możliwe zapewnienie ukierunkowanej pomocy w budowaniu potencjału i pomocy technicznej;

34.

zauważa, że przy wdrażaniu ZIT możliwe są różne podejścia do zarządzania; uważa jednak, że niezwykle istotne jest, by partnerzy lokalni pełnili rolę kluczowych podmiotów przy opracowywaniu strategii rozwoju terytorialnego w ramach ZIT, a także byli w pełni zaangażowani w obowiązki związane z zarządzaniem nimi oraz ich monitorowaniem i audytem, co pomoże w zapewnieniu rzeczywistego poczucia odpowiedzialności na poziomie lokalnym za działania związane z ZIT;

35.

podkreśla, że zintegrowane inwestycje terytorialne nie powinny ograniczać się jedynie do obszarów miejskich, lecz mogą dotyczyć obszarów geograficznych, takich jak przedmieścia, obszary metropolitalne, obszary wiejsko-miejskie, subregiony lub obszary transgraniczne; podkreśla, że ZIT najlepiej uwzględniają szczególne potrzeby terytorialne za sprawą większej elastyczności w określaniu ich zakresu terytorialnego, umożliwiając w ten sposób stosowanie podejścia rzeczywiście ukierunkowanego na konkretne obszary; uważa, że ZIT stanowią też właściwą strukturę umożliwiającą rozwiązywanie problemów dotyczących terytoriów o słabym dostępie do usług oraz społeczności odizolowanych i znajdujących się w wyjątkowo trudnej sytuacji; zwraca się do Komisji i państw członkowskich o optymalizację zasobów ludzkich i technicznych oraz o większe wykorzystanie ZIT w dziedzinie współpracy transgranicznej;

36.

podkreśla, że wczesne zaangażowanie władz regionalnych i lokalnych oraz zainteresowanych podmiotów, w tym społeczeństwa obywatelskiego, a także delegowanie im w większym zakresie odpowiedzialności w ramach strategii rozwoju terytorialnego, o charakterze oddolnym, ma kluczowe znaczenie dla przyszłego poczucia odpowiedzialności za zintegrowaną strategię terytorialną, która zostanie wdrożona na szczeblach lokalnym i międzysektorowym, dla udziału w niej i dla jej powodzenia; domaga się zwiększenia zdolności do wykorzystania przez nie własnego potencjału rozwoju, w zgodzie z lokalną specyfiką;

37.

zachęca państwa członkowskie, aby opowiedziały się za wielofunduszowym podejściem do ZIT w celu osiągnięcia synergii między funduszami na danym terytorium, a także w celu podejmowania wyzwań w sposób bardziej kompleksowy; podkreśla, że ukierunkowane budowanie zdolności jest konieczne dla ułatwienia łączenia funduszy z różnych źródeł;

38.

podkreśla, że późne podjęcie na poziomie krajowym decyzji o wykorzystaniu instrumentu ZIT wskazano jako podstawową przyczynę trudności z prawidłowym ukształtowaniem strategii terytorialnej, stworzeniem struktury koordynacji, ustaleniem budżetu oraz przygotowaniem krajowej podstawy prawnej dla ZIT;

39.

z zadowoleniem przyjmuje wysiłki podejmowane przez Komisję wspólnie z grupą ekspertów ds. spójności terytorialnej i obszarów miejskich (TCUM) dotyczące przygotowywania scenariuszy związanych z ZIT; popiera pogląd, iż takie wytyczne powinny pojawiać się na wcześniejszym etapie procesu programowania; uważa, że konieczna jest aktualizacja wytycznych za pomocą rzeczywistych przykładów i wniosków wyciągniętych z ZIT, gdy zostaną one wdrożone;

40.

zwraca się do Komisji o uwzględnienie wyników badania przeprowadzonego przez Komitet Regionów w 2015 r., efektywniejsze wykorzystanie narzędzi IT i mniejszą biurokrację, wprowadzenie elastyczniejszych przepisów dla krajów/ regionów o bardzo niskim poziomie przydzielonych środków, usprawnienie mechanizmów współfinansowania w państwach członkowskich oraz o liczniejsze szkolenia dla osób odpowiedzialnych za zarządzanie funduszami i ich absorpcję, w tym dla wybieranych polityków;

41.

jest zdania, że RLKS i ZIT powinny odgrywać jeszcze ważniejszą rolę w przyszłej polityce spójności; wzywa Komisję do przygotowania sprawozdania, które uwzględni mocne i słabe strony oraz możliwości i zagrożenia związane z wprowadzeniem tych narzędzi (analiza SWOT), poprzedzającego nowy wniosek ustawodawczy w sprawie ewentualnych scenariuszy na okres po 2020 r. dotyczących tych narzędzi;

42.

zwraca się o przeanalizowanie w wyżej wspomnianym sprawozdaniu wpływu i skuteczności RLKS i ZIT, a także tego, czy w przepisach dotyczących polityki spójności na okres po 2020 r. pożądane byłoby obowiązkowe podejście przewidujące zapewnienie kwot minimalnych na te instrumenty w programach operacyjnych; proponuje dokonanie oceny opracowania konkretnych zachęt mających na celu nakłonienie państw członkowskich do wdrażania RLKS i ZIT, wraz z potencjalnymi środkami zapewnienia większej spójności między programami operacyjnymi a RLKS i ZIT; podkreśla, że analiza ta powinna opierać się na odpowiednim zestawie wskaźników odzwierciedlających zarówno aspekty jakościowe, jak i ilościowe;

43.

domaga się, aby podejście oddolne w kontekście ZIT zostało sformalizowane w polityce spójności następnej generacji w trakcie programowania oraz na etapie wdrażania;

44.

zachęca Komisję i państwa członkowskie, w koordynacji z właściwymi władzami lokalnymi, do monitorowania wykorzystania środków ZIT, których znaczenie pod względem ilościowym jest większe niż dotychczas ze względu na ich połączenie; podkreśla, że jest to ważne ze względu na ograniczanie możliwości występowania korupcji w państwach członkowskich;

45.

podkreśla konieczność zastosowania podejścia dwutorowego, w szczególności w odniesieniu do zapewniania wytycznych, odnoszącego się z jednej strony do tych państw członkowskich, które mają wyłącznie krajowe programy operacyjne, a z drugiej strony do tych, które mają również regionalne programy operacyjne;

46.

apeluje o poprawę koordynacji między Komisją a państwami członkowskimi i regionami w odniesieniu do wytycznych dotyczących tych narzędzi; zaleca, aby wytyczne były opracowywane jednocześnie z wnioskiem dotyczącym nowego prawodawstwa w zakresie polityki spójności na okres programowania po roku 2020, z uwzględnieniem kolejnych aktualizacji; podkreśla, że umożliwiłoby to terminowe przedstawianie dokumentów zawierających wytyczne, zwiększyło pewność prawną dla wszystkich stron, a także zapewniłoby wyjaśnienia dotyczące tego, w jaki sposób proponowane przepisy miałyby być stosowane w praktyce;

47.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz parlamentom regionalnym i krajowym.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 maja 2016 r. w sprawie nowych narzędzi rozwoju terytorialnego w polityce spójności na lata 2014-2020: zintegrowane inwestycje terytorialne (ZIT) oraz rozwój lokalny kierowany przez społeczność (CLLD) (2015/2224(INI)).

Dz.U.UE.C.2018.76.2

Nowe narzędzia rozwoju terytorialnego w polityce spójności na lata 2014-2020