Rezolucja nieustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady dotyczącej zawarcia...

1.

docenia przyjazne i konstruktywne stosunki łączące UE i Mongolię;

2.

dostrzega strategiczne położenie geograficzne Mongolii, która znajduje się między Chinami, Rosją oraz krajami Azji Środkowej i Azji Północno-Wschodniej charakteryzującymi się ogromnym potencjałem gospodarczym o wymiarze globalnym; odnotowuje jej znaczenie dla stabilności w regionie oraz dość wyjątkową w skali regionu dojrzałość demokratyczną, a także konstruktywną rolę, jaką odgrywa poprzez wspieranie i umożliwianie pokojowych rozwiązań konfliktów i konfrontacji w regionie dzięki promowaniu jego gospodarczej integracji;

3.

zauważa, że demokratyczne przemiany, które rozpoczęły się w latach 90. ubiegłego stulecia, są konsekwentnie kontynuowane; dostrzega konkretne postępy w dziedzinie reform społeczno-gospodarczych; niemniej jednak zwraca uwagę na wyzwania pojawiające się w takich dziedzinach jak zrównoważony rozwój, gospodarka, finanse, dobre zarządzanie, walka z korupcją, zabezpieczenie społeczne, ochrona środowiska i polaryzacja polityczna, których doniosłość potęguje się w coraz bardziej wymagającym środowisku międzynarodowym;

4.

wyraża zadowolenie z powodu pogłębiania i rozszerzania stosunków między UE a Mongolią, czego wyrazem jest umowa ramowa o partnerstwie i współpracy i co przejawia się w takich dziedzinach jak dialog polityczny i prawa człowieka, handel i pomoc rozwojowa, a także w ramach współpracy w obszarach takich jak rolnictwo, rozwój obszarów wiejskich, energia, zmiany klimatyczne, badania naukowe, innowacje, edukacja i kultura, które to dziedziny i obszary mają ogromne znaczenie dla dywersyfikacji gospodarczej i rozwiązania aktualnych problemów gospodarczych, jak i dla przekształcenia - w dłuższej perspektywie - społeczeństwa, które pierwotnie miało charakter koczowniczy;

5.

z zadowoleniem przyjmuje ustanowienie wspólnego komitetu, który zgodnie z art. 56 umowy o partnerstwie i współpracy ma towarzyszyć jej wykonaniu, i zachęca go do składania regularnych sprawozdań Parlamentowi Europejskiemu i parlamentowi Mongolii;

6.

apeluje do trzech państw członkowskich, które jeszcze tego nie uczyniły, o szybkie zakończenie krajowych procesów ratyfikacyjnych, tak aby umożliwić znacznie przedłużające się zawarcie i wejście w życie umowy o partnerstwie i współpracy;

7.

podkreśla potrzebę dalszego wzmacniania wymiaru parlamentarnego stosunków między UE a Mongolią; ubolewa, że w umowie o partnerstwie i współpracy nie ustanowiono komisji współpracy parlamentarnej zajmującej się demokratyczną kontrolą wykonania umowy oraz umacnianiem dialogu politycznego pomiędzy oboma parlamentami; zachęca w związku z tym do niezwłocznego podjęcia negocjacji w sprawie nowego protokołu, który pozwoli zaradzić tej sytuacji, zgodnie z art. 57 umowy dotyczącym przyszłej współpracy, jak uzgodniły wcześniej parlament Mongolii i Parlament Europejski we wspólnym oświadczeniu z 10. posiedzenia międzyparlamentarnego;

8.

wyraża zaniepokojenie faktem, że stosunkami dyplomatycznymi z Mongolią obecnie nadal zajmuje się delegatura UE w Chinach; wzywa Radę i wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel do przekształcenia biura łącznikowego Unii Europejskiej w Ułan Bator w pełnoprawną delegaturę Unii Europejskiej, co jest niezmiernie ważne w celu ułatwienia dialogu politycznego i współpracy w dziedzinie praw człowieka i demokracji, zwiększenia zdolności w zakresie wdrażania i nadzorowania projektów pomocowych UE oraz wspierania handlu towarami i usługami, a także przepływu osób i wymiany kulturalnej;

9.

odnotowuje wysiłki podejmowane przez Mongolię na rzecz umocnienia procesu demokratycznego i praworządności, obejmującego wielopartyjne wybory, bardziej niezależne media i prężne społeczeństwo obywatelskie; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje uczestnictwo Mongolii we Wspólnocie Demokracji;

10.

podkreśla, że poszanowanie wolności mediów i wolności słowa ma kluczowe znaczenie dla dalszego utrwalania demokracji, praworządności i praw człowieka w Mongolii; zachęca władze Mongolii, by podjęły działania w związku z doniesieniami na temat zakłócania pracy mediów z pobudek politycznych oraz odstąpiły od penalizacji i ograniczania krytyki rządu w mediach internetowych i tradycyjnych; zachęca parlament Mongolii do jednoznacznego przyjęcia przepisów kodyfikujących te podstawowe prawa oraz do ich wdrożenia w połączeniu ze ścisłą kontrolą;

11.

jest przekonany, że demokratyczna transformacja Mongolii może wywołać pozytywny efekt domina w regionie, w którym odbywają się złożone procesy transformacyjne, oraz że Mongolia może w tym sensie konstruktywnie przyczyniać się do stabilności i powszechnego dobrobytu w regionie; wzywa UE do uwzględnienia tej kwestii w programowaniu współpracy regionalnej, w szczególności z państwami Azji Środkowej, ale również w szerszym zakresie geograficznym w regionie;

12.

pochwala fakt, że ostatnie wybory pokazały ogólne poszanowanie dla ordynacji wyborczej; wzywa władze Mongolii, by zastosowały się do zaleceń poczynionych przez OBWE/ODIHR w następstwie wyborów parlamentarnych z dnia 29 czerwca 2016 r., dotyczących m.in stabilizacji ordynacji wyborczej, ograniczeń w prowadzeniu kampanii, niezależności mediów oraz bezstronności i wszechstronności informacji udostępnianych wyborcom;

13.

wyraża zainteresowanie wysłaniem misji obserwacji wyborów z ramienia Parlamentu Europejskiego na wybory prezydenckie zaplanowane na połowę 2017 r.;

14.

zachęca Mongolię do podjęcia wciąż nieuregulowanych kwestii dotyczących niezawisłości sądownictwa;

15.

z zadowoleniem przyjmuje niedawno rozpoczęte działania legislacyjne mające na celu wzmocnienie podstawy prawnej walki z wszechobecną korupcją, która stanowi rzeczywiste i znaczące zagrożenie dla spójności społecznej państwa oraz dążeń do rozstrzygnięcia konfliktów w zakresie praw człowieka i konfliktów społecznych; zachęca Mongolię do przyjęcia szeroko zakrojonych reform i wdrożenia ich w odpowiednim czasie; odnosi się w tym w zakresie do swoich własnych doświadczeń wskazujących, że wszystkie osoby winne korupcji muszą zostać pociągnięte do odpowiedzialności; zaleca Mongolii wzmocnienie współpracy z UE, OBWE i ONZ w zakresie zwalczania korupcji; wyraża przekonanie, że aktywne zaangażowanie w wypełnianie międzynarodowych zaleceń w sprawie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w sektorze produkcji oraz w życiu publicznym i sektorze administracji w Mongolii może mieć korzystny i znaczny wpływ na te przedsięwzięcia;

16.

dostrzega starania Mongolii na rzecz walki z handlem ludźmi oraz ramy prawne ustanowione w tym celu, jednak pozostaje zaniepokojony rzeczywistą sytuacją w tym zakresie i wzywa Mongolię do pełnego wdrożenia przepisów z 2012 r. zakazujących tego procederu oraz odnośnych planów krajowych;

17.

wyraża zadowolenie, że co do zasady osiągnięto porozumienie między UE i Mongolią oraz podjęto prace przygotowawcze w sprawie ustanowienia w 2017 r. regularnego dialogu między UE a Mongolią dotyczącego praw człowieka;

18.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że po ratyfikowaniu drugiego protokołu fakultatywnego do Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych parlament Mongolii przyjął w grudniu 2015 r. nowelizację kodeksu karnego, w której - oprócz wprowadzenia wielu istotnych zmian, takich jak zakaz tortur - zniesiono karę śmierci za wszystkie przestępstwa; odnotowuje, że nowo wybrany parlament odłożył wejście w życie nowego kodeksu karnego, i zachęca władze mongolskie do wdrożenia tej ważnej reformy bez dalszej zwłoki;

19.

odnotowuje postępy Mongolii w udoskonalaniu ram prawnych zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami w zakresie praw człowieka, reformę instytucji, w tym Niezależnej Krajowej Komisji Praw Człowieka, oraz wysiłki mające na celu budowanie zdolności i zwiększanie świadomości w dziedzinie praw człowieka, jak również niesłabnącą chęć podjęcia wciąż nieuregulowanych kwestii dotyczących ochrony i promowania powszechnych norm w zakresie praw człowieka, w tym norm, którym poświęcono szczególną uwagę w drugim powszechnym okresowym przeglądzie praw człowieka przeprowadzonym przez ONZ w 2015 r., dotyczących m.in. zapobiegania torturom i prowadzenia dochodzeń w sprawie wszelkich zarzutów stosowania tortur, a także ochrony praw kobiet i dzieci oraz praw więźniów;

20.

wyraża zaniepokojenie doniesieniami na temat przypadków aresztowania bez nakazu, tortur oraz bezkarności służb więziennych w Mongolii; przyłącza się do wezwania Rady Praw Człowieka ONZ do wdrożenia skutecznych środków gwarantujących, że wszystkie osoby zatrzymane mogą skorzystać z wszelkich podstawowych gwarancji prawnych zgodnie z międzynarodowymi normami; wzywa Mongolię do podjęcia działań zgodnych z jej deklaracją utworzenia niezależnego mechanizmu w celu szybkiego i skutecznego zbadania domniemanych przypadków stosowania tortur i niewłaściwego traktowania;

21.

pochwala wspierany przez UE projekt na rzecz praw osób LGBTI w Mongolii; wyraża jednak zaniepokojenie ciągłym dyskryminowaniem i nękaniem społeczności LGBTI;

22.

zaleca Mongolii, aby zgodnie z ratyfikowaną przez nią Konwencją o prawach dziecka wprowadziła prawny zakaz stosowania kar cielesnych nie tylko w placówkach edukacyjnych, ale w ogóle, oraz stosowała określone i ukierunkowane środki w celu rozwiązania problemu niemalejącej skali przemocy wobec dzieci, wyzysku ekonomicznego dzieci oraz wypadków skutkujących śmiercią albo poważnym uszczerbkiem na zdrowiu, w których uczestniczą dzieci; wzywa wszystkie odpowiednie instytucje UE do zapewnienia wsparcia w odniesieniu do tej kwestii;

23.

zaleca poprawę sytuacji w dziedzinie zdrowia i bezpieczeństwa poprzez wdrożenie konwencji nr 176 MOP oraz innych konwencji MOP dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa, które nie zostały jeszcze ratyfikowane;

24.

wspiera ciągłe i szczere wysiłki podejmowane przez Mongolię w celu stopniowego wyeliminowania pracy dzieci oraz zagwarantowania praw dzieci;

25.

z zadowoleniem przyjmuje przyjęte w Mongolii w 2011 r. ramy prawne zapewniające równe prawa kobietom i mężczyznom, jak również stopniową eliminację dyskryminacji kobiet;

26.

z zadowoleniem przyjmuje znaczne postępy poczynione przez Mongolię od lat 90. ubiegłego wieku pod względem rozwoju gospodarczego i ograniczania ubóstwa zgodnie z milenijnymi celami rozwoju; wspiera Mongolię w jej dążeniach do realizacji celów zrównoważonego rozwoju ONZ, zgodnie z zasadami skuteczności i przejrzystości pomocy;

27.

uznaje, że pogłębienie regionalnej integracji gospodarczej otworzy możliwości dla Mongolii pod względem zapewnienia dobrobytu i sukcesu gospodarczego w przyszłości, a także odnotowuje fakt, że Mongolia równocześnie szuka sojuszników i partnerów gospodarczych, dzięki którym w pełni wykorzysta swój potencjał współpracy przy jednoczesnym poszanowaniu jej uzasadnionych krajowych interesów politycznych i gospodarczych, długoletniego zaangażowania w wielokierunkową dyplomację, tradycyjnej tożsamości i stylu życia oraz demokratycznych podwalin mongolskiego społeczeństwa;

28.

niemniej jednak wyraża obawę, że na niektórych obszarach ubóstwo utrwala się, a dynamiczny wzrost gospodarczy w latach 2010-2012 w niewystarczającym stopniu przyczynił się do ograniczenia ubóstwa w kraju;

29.

wspiera Mongolię w jej wysiłkach zmierzających do osiągnięcia zrównoważonego wzrostu gospodarczego; wyraża zaniepokojenie z powodu gwałtownego spowolnienia wzrostu PKB, który w 2011 r. wyniósł rekordowe 17,3 %, jednak w 2015 r. zaledwie 2,3 %, a w 2016 r. wyniesie według prognoz 1,3 %; jest zaniepokojony faktem, że deficyt budżetowy, który wzrósł do 20 % PKB, może mieć negatywny wpływ na ograniczanie ubóstwa, jak również na włączenie społeczne i spójność systemu ochrony socjalnej;

30.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że pomoc rozwojowa UE dla tego kraju na lata 2014-2020 została co najmniej podwojona i wynosi 65 mln EUR, w porównaniu z 30 mln EUR w latach 2007-2013, oraz że pomoc ta koncentruje się przede wszystkim na poprawie zarządzania gospodarczego i szkoleniach zawodowych na rzecz lepszych możliwości zatrudnienia; zachęca Mongolię do udziału w programach regionalnych finansowanych przez UE; odnotowuje stosunkowo dobre wdrażanie projektów i programów UE wspierających rozwój i modernizację Mongolii;

31.

podkreśla znaczenie ciągłej reformy administracyjnej ukierunkowanej głównie na stworzenie profesjonalnej administracji na szczeblu krajowym i lokalnym; zachęca instytucje UE do wsparcia Mongolii w tworzeniu koniecznych zasobów i wiedzy fachowej w celu wyposażenia tego państwa w lepsze narzędzia do podejmowania wyzwań związanych ze skomplikowanymi procesami transformacji gospodarczej i społecznej oraz zwiększania zdolności przyjmowania środków z UE;

32.

wzywa do stworzenia szerszych możliwości wymiany między UE a Mongolią dla studentów i naukowców w ramach programów Erasmus+ i "Maria Skłodowska-Curie", a także do rozwijania kontaktów międzyludzkich, w tym również między artystami; wzywa UE do włączenia badań naukowych i innowacji do obszarów współpracy z Mongolią;

33.

z zadowoleniem przyjmuje terminowe złożenie przez Mongolię w dniu 21 września 2016 r. dokumentu ratyfikacyjnego dotyczącego porozumienia klimatycznego z Paryża; wyraża zaniepokojenie, że połączenie skutków zmiany klimatu, znacznego wzrostu hodowli zwierząt, drastycznego wzrostu migracji z obszarów wiejskich do stolicy oraz masowego wykorzystywania i intensywnej eksploatacji zasobów naturalnych, takich jak woda i gleby, w związku z oficjalnym i nieoficjalnym wydobyciem miedzi, węgla i innych surowców doprowadziło do drastycznego pogorszenia stanu środowiska naturalnego w Mongolii, wzrostu zagrożenia konfliktami o wodę z sąsiednimi krajami oraz występowania zjawiska klimatycznego znanego jako "zud", które charakteryzuje się długimi okresami suszy i mroźnymi zimami, co powoduje masowe padanie zwierząt gospodarskich i dzikich oraz utratę bioróżnorodności w ogóle; zachęca rząd mongolski do wzmożenia wysiłków na rzecz dywersyfikacji krajowej gospodarki oraz wzywa UE do wsparcia tego procesu poprzez specjalne działania oraz wdrażanie środków prewencyjnych i innych, na przykład w kontekście ściślejszej koordynacji polityki w dziedzinie środowiska obu stron; wzywa władze i parlament Mongolii oraz wszystkie państwa członkowskie UE do współpracy oraz istotnego wzmacniania międzynarodowego systemu rozwiązań dotyczących zmiany klimatu w ramach zobowiązań podjętych na konferencji COP22 w Marrakeszu;

34.

z zadowoleniem przyjmuje ratyfikowanie i przestrzeganie przez Mongolię wszystkich konwencji o ochronie środowiska i zmianie klimatu, które mają związek z GSP Plus; wzywa jednak Mongolię do wypełniania obowiązków w zakresie sprawozdawczości wynikających z konwencji ONZ w sprawie ochrony środowiska i zmiany klimatu (konwencji CITES, konwencji bazylejskiej i konwencji sztokholmskiej) oraz do egzekwowania krajowych przepisów o ochronie środowiska;

35.

zwraca uwagę, że w 2014 r. przemysł wydobywczy w Mongolii wytworzył 17 % PKB i odpowiadał za 89 % łącznego eksportu krajowego; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje aktywny udział Mongolii w Inicjatywie przejrzystości w branżach wydobywczych (EITI), której celem jest poprawa rozliczalności i przejrzystości w tym sektorze;

36.

podkreśla, że kopalnia miedzi i złota Oju Tołgoj jest największym pojedynczym przedsięwzięciem górniczym, które od 2020 r. powinno wytwarzać jedną trzecią PKB Mongolii, oraz że Tawan Tołgoj jest największą na świecie niezagospodarowaną kopalnią węgla; z zadowoleniem przyjmuje debaty publiczne organizowane w sprawie wpływu górnictwa na środowisko oraz udziału społeczeństwa w podejmowaniu decyzji w zakresie zarządzania zasobami na szczeblu lokalnym;

37.

zachęca Mongolię do rozwoju - z korzyścią dla jej obywateli - w dziedzinie eksploatacji krajowych zasobów naturalnych, w szczególności rzadkich minerałów, których wartość w branży cyfrowej stale rośnie; wskazuje, że UE może udzielić w tej kwestii pomocy technologicznej i finansowej w celu wsparcia niezależnego wydobywania kopalin;

38.

wyraża przekonanie, że inwestowanie w technologie przyszłości i cyfryzację może pomóc zmniejszyć różnice w rozwoju między poszczególnymi regionami Mongolii oraz zdywersyfikować jej gospodarkę; zachęca UE i jej państwa członkowskie do wzmożenia współpracy w zakresie cyfryzacji i nowych technologii;

39.

uznaje znaczenie wyzwań w zakresie zwalczania nielegalnego obrotu środkami odurzającymi; zaleca, aby UE wspierała działania mające na celu wzmocnienie instytucji publicznych i zasobów pozwalających rozwiązać ten problem;

40.

zauważa, że UE stała się trzecim co do wielkości partnerem handlowym Mongolii, a w ramach obowiązującego ogólnego systemu preferencji taryfowych mongolskie towary są już wprowadzane na rynek UE praktycznie bezcłowo;

41.

z zadowoleniem przyjmuje włączenie Mongolii do systemu GSP+;

42.

odnotowuje fakt, że europejskie inwestycje w Mongolii są jak dotąd ograniczone ze względu na niepewne otoczenie biznesowe i brak informacji;

43.

zachęca UE i Mongolię do zacieśnienia stosunków handlowych i inwestycyjnych, w tym promowania poprzez informowanie i podnoszenie świadomości, zgodnie z postanowieniami umowy o partnerstwie i współpracy; podkreśla, że działania te powinny być zgodne z obowiązkami wynikającymi z międzynarodowych konwencji dotyczących norm pracy, dobrego rządzenia, praw człowieka oraz norm ochrony środowiska;

44.

w związku z tym wzywa do dalszego rozwoju działalności Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) i Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju (EBOR) w Mongolii;

45.

podkreśla znaczenie stabilnego otoczenia biznesowego i prawnego dla zwiększenia inwestycji z UE;

46.

odnotowuje spadek bezpośrednich inwestycji zagranicznych związany z sektorem górniczym, który dominuje w gospodarce, co pozostaje głównym czynnikiem polaryzującym;

47.

wzywa Mongolię, by przy wsparciu inwestycji zagranicznych oraz dzięki bardziej przejrzystemu otoczeniu prawnemu doprowadziła do dywersyfikacji gospodarki, aby zapobiec narażeniu na niestabilne rynki surowców mineralnych; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje nowe przepisy dotyczące bezpośrednich inwestycji zagranicznych;

48.

zachęca do dalszego integrowania Mongolii ze światową i regionalną gospodarką poprzez takie projekty, jak "Prairie Road", "Jedwabny szlak" / "Jeden pas i jeden szlak" czy korytarz transeuroazjatycki, zgodnie ze strategicznymi interesami i priorytetami kraju; wzywa UE, by rozważyła możliwość udziału w programach infrastrukturalnych i inwestycyjnych w tym regionie, w tym w sektorze górniczym;

49.

dostrzega centralną rolę, jaką może odgrywać Mongolia między dynamicznymi gospodarkami Chin, Rosji, Korei Południowej, Japonii oraz krajami Azji Środkowej, a jednocześnie jako pośrednik między Europą a regionem Azji Wschodniej;

50.

podkreśla koncepcję "trzeciego sąsiada" w polityce zagranicznej Mongolii, która obejmuje stosunki z UE, zrównoważone na tle produktywnych i intensywnych stosunków z wpływowymi strategicznymi partnerami i bezpośrednimi sąsiadami Mongolii - Rosją i Chinami;

51.

odnotowuje przyjazne, lecz również konkurencyjne z ekonomicznego punktu widzenia stosunki Mongolii z pozostałymi krajami w regionie;

52.

zauważa, że Mongolia poważnie analizuje skutki ewentualnego członkostwa w Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej (EUG); wyraża zaniepokojenie, że takie posunięcie może utrudnić stosunki polityczne i handlowe z UE;

53.

gratuluje Mongolii udanego przewodnictwa posiedzeniom ASEM i ASEP zorganizowanym w 2016 r. w Ułan Bator, ugruntowania wymiaru parlamentarnego oraz wzmocnienia partnerstwa pomiędzy Azją a Europą w oparciu o powszechnie uznawane zasady równości i wzajemnego szacunku oraz propagowanie i ochronę praw człowieka i podstawowych wolności; z zadowoleniem przyjmuje złożoną przez Mongolię propozycję utworzenia centrum ASEM, w tym w formie wirtualnego/internetowego narzędzia;

54.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Mongolia zadeklarowała, że jest oficjalnie uznaną przez ONZ strefą wolną od broni jądrowej; z zadowoleniem przyjmuje w szczególności konstruktywną i aktywną rolę, jaką Mongolia odgrywa na wielostronnych forach, promując współpracę mającą na celu globalne rozbrojenie jądrowe, oraz fakt przystąpienia przez Mongolię do inicjatywy "Humanitarian Pledge" 10 ;

55.

z zadowoleniem przyjmuje wzajemne zobowiązanie do propagowania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, a także aktywną rolę Mongolii w międzynarodowych mechanizmach wielostronnych, takich jak ONZ i OBWE, oraz jej wkład w inicjatywy na rzecz pokoju i stabilności w Azji Północno-Wschodniej, na przykład w dialog z Ułan Bator w sprawie bezpieczeństwa w Azji Północno-Wschodniej;

56.

odnotowuje wkład Mongolii w działania ONZ mające na celu utrzymywanie pokoju na całym świecie oraz udostępnienie przez nią obiektów szkoleniowych do celów misji pokojowych przy jednoczesnym poszukiwaniu na coraz większą skalę politycznych i dyplomatycznych możliwości rozwiązywania konfliktów oraz zwiększania odpowiedzialności ONZ w tym zakresie;

57.

z zadowoleniem przyjmuje zbieżność stanowisk Mongolii i UE, jeśli chodzi o negocjacje i głosowania w Organizacji Narodów Zjednoczonych i innych forach wielostronnych; podkreśla w tym kontekście znaczenie art. 8 umowy o partnerstwie i współpracy, który dotyczy współpracy międzynarodowej;

58.

dostrzega rolę Mongolii, która została wybrana jako nowy członek do składu Rady Praw Człowieka ONZ w latach 2016-2018, w propagowaniu poszanowania praw człowieka oraz wzywa do bliskiej współpracy pomiędzy UE a Mongolią w związku z przygotowaniami do wdrożenia rezultatów prac Rady;

59.

z zadowoleniem przyjmuje ratyfikowanie przez Mongolię Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK) oraz zachęca ją do ratyfikowania poprawek z Kampali, które we właściwym czasie zapewniły definicję i procedurę dotyczącą jurysdykcji Trybunału w odniesieniu do zbrodni agresji;

60.

pochwala wysiłki podejmowane przez Mongolię w celu propagowania demokracji, praworządności i praw człowieka w krajach położonych w jej sąsiedztwie, które aspirują do zmian demokratycznych; wzywa UE do uwzględnienia Mongolii w programach regionalnych w Azji Środkowej ukierunkowanych na tego typu zmiany oraz do doraźnego poszukiwania synergii w ramach tych programów;

61.

pochwala Mongolię za rolę, jaką odgrywa ona w nawiązywaniu kontaktów pomiędzy naukowcami z obu Korei, Chin i Rosji, oraz za organizowanie spotkań rodzin rozdzielonych w związku z podziałem na półwyspie koreańskim;

62.

popiera deklarowane przez Mongolię aspiracje do członkostwa w Radzie Bezpieczeństwa ONZ w 2022 r.;

63.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej/ wysokiej przedstawiciel, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi (Wielkiemu Churałowi Państwowemu) Mongolii.

Dz.U.UE.C.2018.252.113

Umowa ramowa o partnerstwie i współpracy między UE a Mongolią (rezolucja)