Rozporządzenie 216/96 ustanawiające regulamin wewnętrzny izb odwoławczych Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1996.28.11

Akt utracił moc
Wersja od: 27 grudnia 2004 r.

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 216/96
z dnia 5 lutego 1996 r.
ustanawiające regulamin wewnętrzny izb odwoławczych Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego(1), zmienione rozporządzeniem (WE) nr 3288/94(2), w szczególności jego art. 140 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 (zwane dalej "rozporządzeniem") tworzy nowy system znaków towarowych, umożliwiający osiągnięcie skuteczności znaków towarowych na całym terytorium Wspólnoty, na podstawie wniosku do Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe oraz wzory przemysłowe), (zwanego dalej "Urzędem");

w tym celu rozporządzenie zawiera w szczególności niezbędne przepisy dla postępowania prowadzącego do rejestracji znaku towarowego Wspólnoty oraz administrowania znakami towarowymi Wspólnoty, postępowania odwoławczego od decyzji Urzędu oraz dla postępowania w odniesieniu do cofnięcia lub nieważności znaku towarowego Wspólnoty;

na podstawie art. 130 rozporządzenia izby odwoławcze są właściwe do orzekania w sprawach odwołań wniesionych od decyzji osób sprawdzających, wydziałów ds. sprzeciwów, wydziału ds. administrowania znakami towarowymi, wydziału prawnego i wydziałów ds. unieważnień;

tytuł VII rozporządzenia zawiera podstawowe zasady odnoszące się do odwołań wniesionych od decyzji sprawdzających, wydziałów ds. sprzeciwów, wydziału ds. administrowania znakami towarowymi i wydziału prawnego oraz wydziałów ds. unieważnień;

tytuł X rozporządzenia Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonującego rozporządzenie Rady nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego(3) zawiera przepisy wykonawcze tytułu VII rozporządzenia;

niniejsze rozporządzenie uzupełnia przepisy, w szczególności w zakresie organizacji izb odwoławczych oraz postępowania ustnego;

przed rozpoczęciem działalności w każdym roku system podziału zadań między izbami odwoławczymi powinien zostać ustalony przez utworzony w tym celu organ; w tym celu wyżej wymieniony organ powinien zastosować obiektywne kryteria, takie jak rodzaje produktów oraz usług lub inicjały nazwisk wnioskodawców;

aby ułatwić rozpatrywanie odwołań i rozdział odwołań, powinien zostać wyznaczony sprawozdawca dla każdej sprawy, odpowiedzialny między innymi za opracowywanie zawiadomień dla stron i projektów decyzji;

może się zdarzyć, że strony postępowania przed izbami odwoławczymi nie będą w stanie lub nie będą skłonne zwrócić uwagi izb odwoławczych na kwestie o znaczeniu ogólnym w ramach toczącej się sprawy; dlatego izby odwoławcze powinny posiadać prawo do wezwania prezesa Urzędu, z własnej inicjatywy lub na prośbę prezesa, do przedstawienia jego uwag dotyczących kwestii interesu ogólnego, w związku ze sprawą toczącą się przed izbami odwoławczymi;

środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu powołanego na podstawie art. 141 rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1 1

Prezydium izb odwoławczych

1.
Organ wymieniony w art. 130 i 131 rozporządzenia stanowi Prezydium izb odwoławczych (zwane dalej Prezydium).
2.
W skład Prezydium wchodzą: przewodniczący izb odwoławczych w randze przewodniczącego, przewodniczący poszczególnych izb i członkowie izb, wybierani na każdy rok kalendarzowy przez wszystkich członków izb, którzy nie piastują stanowiska przewodniczącego izb ani przewodniczących poszczególnych izb. Liczba wybranych w ten sposób członków wynosi jedną czwartą liczby członków izb, którzy nie są przewodniczącymi izb ani przewodniczącymi poszczególnych izb, zaokrągloną w górę.
3.
W przypadku niemożności wykonywania przez przewodniczącego izb odwoławczych swojej funkcji lub nieobsadzenia jego stanowiska, Prezydium przewodniczy:

a) przewodniczący jednej z izb o najdłuższym stażu pracy w izbach odwoławczych; lub

b) w razie takiego samego stażu pracy - najstarszy przewodniczący jednej z izb, spełniający warunek na podstawie poprzedniego punktu.

4.
Prezydium może ważnie obradować jedynie przy obecności co najmniej dwóch trzecich jego członków, w tym przewodniczącego Prezydium i dwóch przewodniczących izb. Decyzje Prezydium podejmowane są większością głosów; w przypadku równego podziału głosów głos przewodniczącego jest decydujący.
5.
Przed rozpoczęciem każdego roku kalendarzowego i bez uszczerbku dla przepisów art. 1 ust. 2 Prezydium sporządza obiektywne kryteria przydzielania spraw poszczególnym izbom na dany rok kalendarzowy oraz wyznacza członków i ich zastępców dla każdej z tych izb na dany rok kalendarzowy. Każdy członek izby odwoławczej może zostać przydzielony do kilku izb odwoławczych jako członek lub zastępca. Środki te mogą ewentualnie ulec zmianie podczas danego roku kalendarzowego. Decyzje podejmowane przez Prezydium na mocy niniejszego ustępu są publikowane w Dzienniku Urzędowym Urzędu.
6.
Prezydium jest również organem właściwym do:

a) ustanawiania ogólnych zasad proceduralnych niezbędnych do prowadzenia spraw rozpatrywanych przez izby oraz zasad organizacji pracy izb;

b) orzekania o wszelkich konfliktach związanych z podziałem spraw pomiędzy izby odwoławcze;

c) ustalania swojego regulaminu wewnętrznego;

d) wydawania instrukcji praktycznych dla stron postępowania toczącego się przed izbami odwoławczymi, na przykład odnośnie przedkładania pisemnych oświadczeń oraz przebiegu procedury ustnej;

e) wykonywania każdego innego uprawnienia, które zostało mu przyznane na mocy niniejszego rozporządzenia.

7.
Przewodniczący izb odwoławczych konsultuje się z Prezydium w sprawie określenia potrzeb dotyczących wydatków izb, które przekazuje prezesowi Urzędu w celu sporządzenia preliminarza wydatków oraz, jeżeli uzna to za stosowne, w każdej innej sprawie dotyczącej zarządzania izbami odwoławczymi.
Artykuł  1a 2

Wielka Izba

1.
Poszerzona izba, ustanowiona na mocy art. 130 ust. 3 rozporządzenia, stanowi Wielką Izbę.
2.
W skład Wielkiej Izby wchodzi dziewięciu członków, w tym przewodniczący izb odwoławczych w randze przewodniczącego, przewodniczący poszczególnych izb, sprawozdawca wyznaczony przed przekazaniem, w razie potrzeby, do Wielkiej Izby oraz członkowie wylosowani w drodze rotacji z zamówionej listy zawierającej nazwiska wszystkich członków izb odwoławczych innych niż przewodniczący izb i przewodniczący poszczególnych izb.

Prezydium sporządza listę, o której mowa w pierwszym akapicie, a także ustala zasady pozwalające na wybór członków z tej listy na podstawie obiektywnych kryteriów. Powyższa lista oraz te zasady publikowane są w Dzienniku Urzędowym Urzędu. Jeżeli przed przekazaniem do Wielkiej Izby nie został wyznaczony sprawozdawca, przewodniczący Wielkiej Izby wyznacza sprawozdawcę spośród członków Wielkiej Izby.

3.
W przypadku niemożności wykonywania przez przewodniczącego izb odwoławczych swojej funkcji, nieobsadzenia jego stanowiska lub wykluczenia albo wyłączenia na mocy art. 132 rozporządzenia, Wielkiej Izbie przewodniczy:

a) przewodniczący jednej z izb o najdłuższym stażu pracy w izbach odwoławczych; lub

b) w razie takiego samego stażu pracy - najstarszy przewodniczący jednej z izb spełniający warunek na podstawie poprzedniego punktu.

4.
W przypadku niemożności wykonywania swojej funkcji przez innego członka Wielkiej Izby lub wykluczenia albo wyłączenia na mocy art. 132 rozporządzenia, zastępowany on jest przez osobę zajmującą najwyższą pozycję na liście, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu.
5.
Wielka Izba może rozpatrywać sprawy, a procedury ustne przed nią mogą odbywać się jedynie w obecności co najmniej siedmiu jej członków, w tym jej przewodniczącego i sprawozdawcy.

Jeżeli Wielka Izba rozpatruje sprawy w obecności jedynie ośmiu członków, członek o najkrótszym stażu pracy w izbach odwoławczych nie uczestniczy w głosowaniu, chyba że tym członkiem jest przewodniczący lub sprawozdawca. W takim przypadku w głosowaniu nie bierze udziału ten członek Izby, którego staż pracy jest najdłuższy po stażu pracy przewodniczącego lub sprawozdawcy.

Artykuł  1b 3

Przekazanie do Wielkiej Izby

1.
Izba przekazuje Wielkiej Izbie przydzieloną jej sprawę, jeżeli zmuszona jest odstąpić od interpretacji stosownych przepisów prawnych, przyjętej we wcześniejszej decyzji Wielkiej Izby.
2.
Izba może przekazać przydzieloną jej sprawę Wielkiej Izbie, jeżeli uzna, że jest to uzasadnione trudnością prawną lub wagą sprawy, bądź też szczególnymi okolicznościami, na przykład jeżeli izby odwoławcze wydały rozbieżne decyzje w kwestii prawnej podniesionej w danej sprawie.
3.
Na wniosek przewodniczącego izb odwoławczych postawiony z jego własnej inicjatywy lub na żądanie jednego z członków Prezydium, Prezydium może przekazać do Wielkiej Izby sprawę przydzieloną jednej z izb, jeżeli uzna, że jest to uzasadnione trudnością prawną lub wagą sprawy, bądź też szczególnymi okolicznościami, na przykład jeżeli izby odwoławcze wydały rozbieżne decyzje w kwestii prawnej podniesionej w danej sprawie.
4.
Wielka Izba bezzwłocznie odsyła sprawę do izby, której została ona pierwotnie przydzielona, jeżeli uzna, że warunki pierwotnego przekazania nie zostały spełnione.
5.
Wszelkie decyzje dotyczące przekazywania spraw do Wielkiej Izby są uzasadniane i strony są o nich powiadamiane.
Artykuł  1c 4

Decyzje podejmowane przez jednego członka

1.
Prezydium sporządza przykładową listę rodzajów spraw, które, z wyjątkiem szczególnych okoliczności, izby mogą przekazywać do decyzji jednemu członkowi, takie jak decyzje zamykające postępowanie wskutek porozumienia między stronami oraz decyzje dotyczące kosztów lub dopuszczalności odwołania.

Prezydium może również sporządzić listę rodzajów spraw, których przekazywanie do decyzji jednego członka jest wykluczone.

2.
Podejmowanie decyzji o przekazaniu jednemu członkowi jakiejkolwiek sprawy należącej do rodzajów spraw określonych przez Prezydium zgodnie z ust. 1 może zostać zlecone przez izbę jej przewodniczącemu.
3.
O decyzji o przekazaniu danej sprawy do decyzji jednemu członkowi powiadamia się strony.

Członek, któremu przekazano rozpatrzenie danej sprawy, odsyła ją do izby, jeżeli stwierdzi, że warunki przekazania nie są już spełniane.

Artykuł  1d 5

Przekazanie sprawy w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości

1.
Jeżeli zgodnie z art. 63 ust. 6 rozporządzenia środki niezbędne dla wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości, unieważniającego w całości lub w części decyzję izby odwoławczej lub Wielkiej Izby, obejmują ponowne rozpatrzenie przez izby odwoławcze sprawy, która była przedmiotem tej decyzji, Prezydium decyduje, czy sprawa ma być przekazana do izby, która podjęła tę decyzję, do innej izby czy do Wielkiej Izby.
2.
Jeżeli sprawa przekazana jest do innej izby, w jej skład nie wchodzi żaden z członków uczestniczących w podjęciu zakwestionowanej decyzji. Tego ostatniego przepisu nie stosuje się w przypadku, gdy sprawa zostaje przekazana do Wielkiej Izby.
Artykuł  2

Zastąpienie członków

1.
Powodami zastępowania przez zastępców są w szczególności urlopy, choroba, obowiązki, od których nie można się uchylić oraz powody określone w art. 132 rozporządzenia.
2.
Każdy członek izby proszący o zastąpienie go przez zastępcę informuje bezzwłocznie przewodniczącego izby o swojej nieobecności.
Artykuł  3

Wyłączenie oraz zarzuty uzasadniające wyłączenie

1.
Jeżeli izba odwoławcza posiada wiedzę o przyczynie uzasadniającej wyłączenie lub zarzuty wyłączenia na podstawie art. 132 ust. 3 rozporządzenia i jeżeli ta przyczyna nie została wskazana przez samego członka lub przez którąkolwiek ze stron postępowania, to stosuje się procedurę przewidzianą w art. 132 ust. 4 rozporządzenia.
2.
Dany członek zostaje wezwany do przedstawienia własnych uwag w kwestii istnienia przyczyny uzasadniającej wyłączenie lub zarzuty wyłączenia.
3.
Dalsze postępowanie w sprawie nie jest prowadzone do chwili, kiedy zostanie powzięta decyzja w sprawie podejmowania czynności na podstawie art. 132 ust. 4 rozporządzenia.
Artykuł  4 6

Sprawozdawcy

1.
Przewodniczący każdej z izb wyznacza do każdego odwołania na sprawozdawcę jednego z członków izby lub siebie.
2.
Sprawozdawca dokonuje wstępnego rozpatrzenia odwołania. Sprawozdawca może sporządzać zawiadomienia dla stron pod kierownictwem przewodniczącego izby. Sprawozdawca podpisuje zawiadomienia w imieniu izby.
3.
Sprawozdawca sporządza projekty decyzji.
Artykuł  5 7

Kancelaria

1.
Przy izbach odwoławczych ustanawia się kancelarię, zobowiązaną w szczególności, pod kierownictwem przewodniczącego izb odwoławczych, do odbierania, wysyłania, przechowywania i zgłaszania wszelkich dokumentów dotyczących postępowania toczącego się przed izbami odwoławczymi oraz do kompletowania związanych z nim akt.
2.
Pracą kancelarii kieruje sekretarz. Przewodniczący izb wyznacza pracownika kancelarii odpowiedzialnego za pełnienie funkcji sekretarza w przypadku nieobecności lub niemożności wykonywania funkcji przez tego ostatniego lub w przypadku nieobsadzenia jego stanowiska.
3.
Sekretarz dba w szczególności o przestrzeganie terminów i innych warunków formalnych dotyczących przedstawiania odwołania i wskazania podstaw odwołania. Jeżeli stwierdzona zostanie nieprawidłowość mogąca pociągnąć za sobą niedopuszczalność odwołania, sekretarz przesyła bezzwłocznie przewodniczącemu właściwej izby odwoławczej opinię uzasadniającą.
4.
Protokoły z postępowania ustnego i dowodowego są sporządzane przez sekretarza lub, jeżeli przewodniczący izb odwoławczych wyrazi zgodę, przez któregokolwiek z pracowników izb odwoławczych, wyznaczonego przez przewodniczącego danej izby.
5.
Przewodniczący izb odwoławczych może powierzyć sekretarzowi zadanie przydzielania spraw konkretnym izbom odwoławczym zgodnie z kryteriami przydzielania spraw ustalonymi przez Prezydium.

Przewodniczący może, za zgodą Prezydium, powierzyć kancelarii inne zadania związane z prowadzeniem postępowania przed izbami odwoławczymi.

Artykuł  6

Zmiana składu izby

1.
Jeżeli skład izby zostaje zmieniony po przeprowadzeniu postępowania ustnego, informuje się strony, że na wniosek którejkolwiek z nich ponowne postępowanie ustne odbędzie się przed izbą w nowym składzie. Ponowne postępowanie ustne odbywa się także na wniosek nowego członka izby, jeżeli pozostali wyrażą na to zgodę.
2.
Nowy członek izby jest związany, powziętymi już decyzjami tymczasowymi, w tym samym zakresie co inni członkowie.
3.
Jeżeli izba podjęła decyzję ostateczną, zaś jej członek jest niezdolny do działania, nie zostaje on zastąpiony przez zastępcę. Jeżeli przewodniczący izby jest niezdolny do działania, to decyzja zostaje podpisana w imieniu przewodniczącego przez najstarszego stażem członka izby lub, przy równym okresie stażu, przez starszego wiekiem.
Artykuł  7

Połączenie postępowań odwoławczych

1.
Jeżeli od tej samej decyzji złożono kilka odwołań, są one rozpatrywane podczas tego samego postępowania.
2.
Jeżeli wniesiono odwołania od różnych decyzji i jeżeli wszystkie odwołania są przekazane do rozpatrzenia przez tę samą izbę posiadającą ten sam skład, to może ona, za zgodą stron, rozpatrzyć te odwołania we wspólnym postępowaniu.
Artykuł  8 8

Tryb postępowania

1.
Jeżeli sekretarz kieruje do przewodniczącego izby odwoławczej opinię w kwestii dopuszczalności odwołania zgodnie z art. 5 ust. 3 akapit drugi, przewodniczący danej izby może albo zawiesić postępowanie i prosić izbę podjęcie decyzji w kwestii dopuszczalności odwołania, albo odłożyć wydanie orzeczenia w kwestii odwołania do chwili podjęcia decyzji kończącej postępowanie przed izbą odwoławczą.
2.
W postępowaniach inter partes i bez uszczerbku dla przepisów art. 61 ust. 2 rozporządzenia, wskazanie podstaw odwołania oraz odpowiedź na nie mogą zostać uzupełnione repliką odwołującej się strony, złożoną w terminie dwóch miesięcy od zawiadomienia jej o odpowiedzi, oraz odparciem zarzutów przez stronę pozwaną, złożonym w terminie dwóch miesięcy od powiadomienia jej o replice.
3.
W postępowaniach inter partes strona pozwana może w swojej odpowiedzi domagać się unieważnienia lub zmiany zaskarżonej decyzji w kwestii nie podniesionej w odwołaniu. Takie wnioski stają się bezprzedmiotowe w przypadku odstąpienia powoda od powództwa.
Artykuł  9

Postępowanie ustne

1.
W przypadku wszczęcia postępowania ustnego izba zapewnia dostarczenie przez strony wszelkich odpowiednich informacji i dokumentów przed rozprawą.
2.
Wydając nakazy stawiennictwa na postępowanie ustne, izba może dołączyć zawiadomienie zwracające uwagę na sprawy, które wydają się szczególnie ważne lub na fakt, że niektóre kwestie przestały być sporne, lub sporządzić uwagi mogące pomóc w skoncentrowaniu postępowania ustnego na kwestiach zasadniczych.
3.
Izba zapewnia, aby sprawa była przygotowana do rozstrzygnięcia w chwili zamknięcie postępowania ustnego, chyba że jest to sprzeczne ze szczególnymi zasadami.
Artykuł  10

Informowanie stron

Jeżeli izba uważa za celowe informowanie stron w związku z możliwą oceną kwestii faktycznych i prawnych, takie informacje nie mogą być przekazywane w sposób pozwalający wnosić, że izba jest nimi związana.

Artykuł  11

Opinie w kwestiach interesu ogólnego

Izba może, z własnej inicjatywy lub na uzasadniony pisemny wniosek prezesa Urzędu, wezwać go do przedstawienia na piśmie lub ustnie opinii dotyczących kwestii interesu publicznego, powstałych w trakcie postępowania zawisłego przed izbę. Strony są uprawnione do zajęcia stanowiska wobec opinii prezesa.

Artykuł  12

Obrady poprzedzające decyzje

Sprawozdawca przedkłada projekt decyzji innym członkom izby i ustala im rozsądny termin do wniesienia sprzeciwu do niego lub wniosku o jego zmianę. Izba zbiera się, żeby obradować nad podjęciem decyzji, jeżeli wydaje się, że jej nie wszyscy członkowie są tego samego zdania. Jedynie członkowie izby biorą udział w obradach, jednakże przewodniczący izby może upoważnić innych urzędników, takich jak sekretarze sądu lub tłumacze, do uczestnictwa w obradach. Obrady są tajne.

Artykuł  13

Porządek głosowania

1.
Podczas obrad między członkami izby opinia sprawozdawcy jest wysłuchana jako pierwsza, a przewodniczącego jako ostatniego, jeżeli nie jest sam sprawozdawcą.
2.
Jeżeli głosowanie jest niezbędne, przyjmuje się ten sam porządek, chyba że przewodniczący jest także sprawozdawcą; w takim przypadku głosuje on jako ostatni. Nieobecności nie są dozwolone.
Artykuł  14

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po opublikowaniu go w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 5 lutego 1996 r.

W imieniu Komisji
Mario MONTI
Członek Komisji

______

(1) Dz.U. L 11 z 14.1.1994, str. 1.

(2) Dz.U. L 349 z 31.12.1994, str. 83.

(3) Dz.U. L 303 z 15.12.1995, str. 1.

1 Art. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 2082/2004 z dnia 6 grudnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.360.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 grudnia 2004 r.
2 Art. 1a dodany przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 2082/2004 z dnia 6 grudnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.360.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 grudnia 2004 r.
3 Art. 1b dodany przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 2082/2004 z dnia 6 grudnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.360.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 grudnia 2004 r.
4 Art. 1c dodany przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 2082/2004 z dnia 6 grudnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.360.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 grudnia 2004 r.
5 Art. 1d dodany przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 2082/2004 z dnia 6 grudnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.360.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 grudnia 2004 r.
6 Art. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 2082/2004 z dnia 6 grudnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.360.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 grudnia 2004 r.
7 Art. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 2082/2004 z dnia 6 grudnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.360.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 grudnia 2004 r.
8 Art. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 2082/2004 z dnia 6 grudnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.360.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 grudnia 2004 r.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.