Regulamin nr 16 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) - Jednolite przepisy dotyczące homologacji.
Dz.U.UE.L.2007.313.58
Akt utracił mocRegulamin nr 16 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) - Jednolite przepisy dotyczące homologacji:
II. pojazdów wyposażonych w pasy bezpieczeństwa, urządzenia przytrzymujące, urządzenia przytrzymujące dla dzieci oraz urządzenia przytrzymujące dla dzieci ISOFIX
Uzupełnienie 15: Regulamin nr 16
Wersja 5
Jedynie oryginalne teksty EKG ONZ wywołują skutki prawne w międzynarodowym prawie publicznym. Status i datę wejścia w życie niniejszego regulaminu należy sprawdzać w najnowszej wersji dokumentu EKG ONZ dotyczącego statusu TRANS/WP.29/343, dostępnego pod adresem: http://www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29fdocstts.html.
Obejmująca wszystkie obowiązujące teksty, w tym:
Suplement 17 do serii poprawek 04 - Data wejścia w życie: 18 stycznia 2006 r.
1. ZAKRES
Niniejszy regulamin stosuje się do pasów bezpieczeństwa i urządzeń przytrzymujących zaprojektowanych do instalacji w pojazdach oraz przeznaczonych do osobnego użycia, tzn. w charakterze wyposażenia indywidualnego, przez osoby dorosłe, zajmujące siedzenia przednie lub zwrócone do przodu. Stosuje się on także do urządzeń przytrzymujących dla dzieci oraz urządzeń przytrzymujących dla dzieci ISOFIX, przeznaczonych do instalacji w pojazdach kategorii M1 i N1(*).
2. DEFINICJE
2.1. Pas bezpieczeństwa (pas)
Zespół taśm z zamkiem, urządzeniami regulacji i elementami mocującymi, który można zamocować we wnętrzu pojazdu silnikowego, skonstruowany w sposób zmniejszający ryzyko zranienia użytkownika w przypadku zderzenia lub gwałtownego zmniejszenia prędkości pojazdu, przez ograniczenie możliwości przemieszczania się ciała użytkownika. Zespół taki jest na ogół określany jako "zespół pasa", przy czym pojęcie to obejmuje także wszelkie urządzenia do pochłaniania energii lub zwijania pasa.
Zespół ten może być poddany badaniom i homologowany jako zespół pasa bezpieczeństwa lub jako urządzenie przytrzymujące.
2.1.1. Pas biodrowy
Pas przechodzący z przodu ciała użytkownika na wysokości miednicy.
2.1.2. Przekątny pas piersiowy
Pas przechodzący po przekątnej klatki piersiowej, od biodra do ramienia po przeciwnej stronie ciała.
2.1.3. Pas trzypunktowy
Pas będący zasadniczo kombinacją pasa biodrowego i przekątnego pasa piersiowego.
2.1.4. Pas typu S
Zespół pasa inny niż pas trzypunktowy lub pas biodrowy.
2.1.5. Podwójny pas piersiowy
Zespół pasa typu S obejmujący pas biodrowy i taśmy barkowe; podwójny pas piersiowy może być wyposażony w dodatkowy zespół taśmy kroczowej.
2.2. Typ pasa
Pasy różnych "typów" to pasy zasadniczo różniące się od siebie nawzajem; różnice mogą być w szczególności związane z:
2.2.1. częściami sztywnymi (zamkami, elementami mocującymi, zwijaczem itp.);
2.2.2. materiałem, tkaniną, wymiarami, kolorem taśm; lub
2.2.3. geometrią zespołu pasa.
2.3. Taśma
Część elastyczna przeznaczona do przytrzymywania ciała i przenoszenia siły na mocowania pasa.
2.4. Zamek
Urządzenie szybkiego rozpinania umożliwiające przytrzymywanie użytkownika przez pas. Zamek może obejmować urządzenie regulacji, z wyjątkiem zamka podwójnego pasa piersiowego.
2.5. Urządzenie regulacji pasa
Urządzenie pozwalające na regulowanie pasa w zależności od indywidualnych potrzeb użytkownika i pozycji siedzenia. Urządzenie regulacji pasa może być częścią zamka, zwijacza lub jakiejkolwiek innej części pasa bezpieczeństwa.
2.6. Urządzenie obciążenia wstępnego
Dodatkowe lub wbudowane urządzenie zacieśniające taśmy pasa bezpieczeństwa w celu zmniejszenia luzu pasa podczas zderzenia.
2.7. "Strefa odniesienia" oznacza przestrzeń między dwoma pionowymi płaszczyznami wzdłużnymi, znajdującymi się wzajemnie w odległości 400 mm i symetrycznymi w odniesieniu do punktu "H", wyznaczonymi obrotem z pozycji pionowej do poziomej urządzenia pomiarowego w kształcie głowy opisanego w załączniku 1 do regulaminu nr 21. Urządzenie umieszczone jest zgodnie z opisem we wspomnianym załączniku do regulaminu nr 21 i ustawione na maksymalną długość 840 mm.
2.8. "Zespół poduszki powietrznej" oznacza urządzenie zainstalowane w celu uzupełnienia działania pasów bezpieczeństwa i urządzenia przytrzymującego w pojazdach silnikowych, tzn. układ, który w przypadku działającego na pojazd silnego uderzenia automatycznie rozwija elastyczną strukturę mającą na celu ograniczenie, poprzez sprężenie zawartego w niej gazu, siły kontaktu jednej lub większej liczby części ciała osoby znajdującej się w pojeździe z wnętrzem kabiny pasażerskiej.
2.9. "Poduszka powietrzna pasażera" oznacza zespół poduszki powietrznej przeznaczony do ochrony osób zajmujących miejsca inne niż miejsce kierowcy w przypadku zderzenia czołowego.
2.10. "Urządzenie przytrzymujące dla dziecka" oznacza urządzenie zabezpieczające opisane w regulaminie nr 44.
2.11. "Zwrócone tyłem do kierunku jazdy" oznacza zwrócone w kierunku przeciwnym do zwykłego kierunku poruszania się pojazdu.
2.12. Elementy mocujące
Części zespołu pasa, w tym niezbędne części zabezpieczające, pozwalające na przymocowanie go do mocowań pasa.
2.13. Pochłaniacz energii
Urządzenie przeznaczone do rozpraszania energii niezależnie od taśmy lub wspólnie z nią, tworzące cześć zespołu pasa.
2.14. Zwijacz
Urządzenie mieszczące część lub w całość taśmy pasa bezpieczeństwa.
2.14.1. Zwijacz bez blokady (typ 1)
Zwijacz, z którego pas można rozwinąć przy użyciu niewielkiej siły na całej długości, nie umożliwiający regulacji długości rozwiniętej taśmy.
2.14.2. Zwijacz odblokowywany ręcznie (typ 2)
Zwijacz, który użytkownik musi odblokowywać ręcznie, obsługując urządzenie, aby móc rozwinąć taśmę na odpowiednią długość, i który blokuje się automatycznie, gdy użytkownik przestaje oddziaływać na wspomniane urządzenie.
2.14.3. Zwijacz z blokadą automatyczną (typ 3)
Zwijacz pozwalający na rozwinięcie taśmy na odpowiednią długość z automatycznym dopasowaniem taśmy do użytkownika, gdy pas jest zapięty. Dalsze rozwinięcie taśmy nie jest możliwe bez zamierzonego działania ze strony użytkownika.
2.14.4. Zwijacz z blokadą awaryjną (typ 4)
Zwijacz, który w normalnych warunkach jazdy nie ogranicza swobody ruchów użytkownika pasa bezpieczeństwa. Wyposażony jest w części służące do regulacji długości, które automatycznie dopasowują taśmę do użytkownika, oraz w mechanizm blokujący uruchamiany w razie potrzeby przez:
2.14.4.1. zmniejszenie prędkości pojazdu (czułość pojedyncza);
2.14.4.2. zmniejszenie prędkości pojazdu w połączeniu z ruchem taśm lub jakimkolwiek innym środkiem automatycznym (czułość wielokrotna).
2.14.5. Zwijacz z blokadą awaryjną o wyższym progu reakcji (typ 4N)
Zwijacz typu zdefiniowanego w pkt 2.14.4, posiadający jednak szczególne właściwości w odniesieniu do zastosowania w pojazdach kategorii M2, M3, N1, N2 i N3(*).
2.14.6. Regulacja wysokości pasa
Urządzenie pozwalające na regulowanie położenia górnej pętli pasa w pionie w zależności od indywidualnych potrzeb użytkownika i pozycji siedzenia. Takie urządzenie może być uznane za część pasa lub jego mocowania.
2.15. Mocowania pasa
Części konstrukcji pojazdu lub siedzenia bądź jakiejkolwiek innej części pojazdu, do których mocowane są zespoły pasów bezpieczeństwa.
2.16. Typ pojazdu w odniesieniu do pasów bezpieczeństwa i urządzeń przytrzymujących
Kategoria pojazdów silnikowych nieróżniących się pod takim zasadniczymi względami, jak wymiary, kształt i materiał części konstrukcji pojazdu lub siedzenia bądź jakiejkolwiek innej części pojazdu, do której mocowane są pasy bezpieczeństwa i urządzenia przytrzymujące.
2.17. Urządzenie przytrzymujące
Urządzenie przeznaczone do określonego typu pojazdu lub typu zdefiniowanego przez producenta pojazdów, zatwierdzone przez służbę techniczną, składające się z siedzenia i pasa przymocowanych odpowiednio do pojazdu i składające się dodatkowo z wszystkich elementów zapewnionych w celu zmniejszenia ryzyka odniesienia obrażeń w razie gwałtownego zmniejszenia prędkości pojazdu poprzez ograniczenie możliwości przemieszczania się ciała użytkownika.
2.18. Siedzenie
Konstrukcja zespolona lub nie z konstrukcją pojazdu, wraz z jej tapicerką, zapewniająca miejsce siedzące dla jednej osoby dorosłej. Pojęcie to obejmuje zarówno siedzenie pojedyncze, jak i część kanapy zapewniającą miejsce siedzące dla jednej osoby.
2.18.1. "Przednie siedzenie dla pasażera" oznacza dowolne siedzenie, którego "najbardziej wysunięty do przodu punkt »H«" przecinany jest przez pionową płaszczyznę poprzeczną biegnącą przez punkt "R" kierowcy lub znajduje się przed tą płaszczyzną.
2.19. Zespół siedzeń
Siedzenie typu kanapowego lub siedzenia oddzielne, ale montowane obok siebie (tzn. zamocowane w taki sposób, że przednie mocowania jednego z siedzeń znajdują się w jednej linii z mocowaniami przednimi lub tylnymi innego siedzenia lub między jego mocowaniami) i zapewniające miejsca siedzące dla jednej lub kilku osób dorosłych.
2.20. Kanapa
Kompletna konstrukcja, wraz z tapicerką, zapewniająca miejsca siedzące dla co najmniej dwóch osób dorosłych.
2.21. Układ regulacji siedzenia
Całość urządzenia pozwalającego na ustawienie siedzenia lub jego części w pozycji dostosowanej do budowy osoby zajmującej siedzenie; układ regulacji może w szczególności pozwalać na:
2.21.1. przesuw wzdłużny;
2.21.2. przesuw pionowy;
2.21.3. przesuw kątowy.
2.22. Mocowanie siedzenia
Układ mocowania zespołu siedzenia do konstrukcji pojazdu, w tym odnośne części konstrukcji pojazdu.
2.23. Typ siedzenia
Kategoria siedzeń niewykazujących różnic pod takimi zasadniczymi względami, jak:
2.23.1. kształt, wymiary i materiały konstrukcji siedzenia;
2.23.2. typ i wymiary układów regulacji i blokady;
2.23.3. typ i wymiary mocowania pasów do siedzenia, mocowania siedzenia i odnośnych części konstrukcji pojazdu.
2.24. Układ przesuwu siedzenia
Urządzenie pozwalające na przesuwanie kątowe lub wzdłużne siedzenia lub jego części, bez stałej pozycji pośredniej (dla ułatwienia dostępu pasażerów).
2.25. Układ blokady
Urządzenie zapewniające utrzymanie w dowolnej pozycji użytkowej siedzenia i jego części.
2.26. Przycisk zwalniający z obudową
Przycisk zwalniający uniemożliwiający zwolnienie zamka przy użyciu kuli o średnicy 40 mm.
2.27. Przycisk zwalniający bez obudowy
Przycisk zwalniający umożliwiający zwolnienie zamka przy użyciu kuli o średnicy 40 mm.
2.28. Urządzenie zmniejszające naciąg
Urządzenie wbudowane w zwijacz, automatycznie zmniejszające naciąg taśmy po zapięciu pasa bezpieczeństwa. Po rozpięciu pasa urządzenie takie wyłącza się automatycznie.
2.29. "ISOFIX" to system montażu urządzeń przytrzymujących dla dzieci w pojazdach, obejmujący dwa sztywne mocowania w pojeździe, dwa odpowiadające im sztywne elementy mocujące w urządzeniu przytrzymującym dla dziecka oraz zabezpieczenie ograniczające obrót skokowy urządzenia przytrzymującego dla dziecka.
2.30. "Urządzenie przytrzymujące dla dziecka ISOFIX" oznacza urządzenie przytrzymujące dla dziecka, spełniające wymogi regulaminu nr 44, które musi być przymocowane do układu mocowań ISOFIX, spełniającego wymogi regulaminu nr 14.
2.31. "Pozycja ISOFIX" oznacza układ pozwalający na instalację:
a) uniwersalnego zwróconego przodem do kierunku jazdy urządzenia przytrzymującego dla dziecka ISOFIX, zdefiniowanego w regulaminie nr 44;
b) lub półuniwersalnego zwróconego przodem do kierunku jazdy urządzenia przytrzymującego dla dziecka ISOFIX, zdefiniowanego w regulaminie nr 44;
c) lub półuniwersalnego zwróconego tyłem do kierunku jazdy urządzenia przytrzymującego dla dziecka ISOFIX, zdefiniowanego w regulaminie nr 44;
d) lub półuniwersalnego zwróconego bokiem do kierunku jazdy urządzenia przytrzymującego dla dziecka ISOFIX, zdefiniowanego w regulaminie nr 44;
e) lub dostosowanego do pojazdu urządzenia przytrzymującego dla dziecka ISOFIX, zdefiniowanego w regulaminie nr 44.
2.32. "Układ mocowań ISOFIX" oznacza układ złożony z dwóch niskich mocowań ISOFIX, spełniający wymogi regulaminu nr 14 i przeznaczony do mocowania urządzenia przytrzymującego dla dziecka ISOFIX wraz z zabezpieczeniem przeciwobrotowym.
2.33. "Niskie mocowanie ISOFIX" oznacza jeden sztywny okrągły pręt poziomy o średnicy 6 mm, wystający z konstrukcji pojazdu lub siedzenia, umożliwiający umieszczenie i montaż urządzenia przytrzymującego dla dziecka ISOFIX wyposażonego w elementy mocujące ISOFIX.
2.34. "Zabezpieczenie przeciwobrotowe"
a) Zabezpieczenie przeciwobrotowe dla uniwersalnego urządzenia przytrzymującego dla dziecka ISOFIX składa się z górnego paska mocującego ISOFIX.
b) Zabezpieczenie przeciwobrotowe dla półuniwersalnego urządzenia przytrzymującego dla dziecka ISOFIX składa się z górnego paska mocującego, tablicy rozdzielczej pojazdu lub wspornika, mającego za zadanie ograniczać obrót urządzenia podczas zderzenia czołowego.
c) W przypadku uniwersalnych i półuniwersalnych urządzeń przytrzymujących dla dzieci ISOFIX samo siedzenie pojazdu nie stanowi zabezpieczenia przeciwobrotowego.
2.35. "Mocowanie górnego paska mocującego ISOFIX" oznacza element, spełniający wymogi regulaminu nr 14, taki jak pręt, znajdujący się w określonym obszarze, mający na celu umożliwienie instalacji łącznika górnego paska mocującego ISOFIX oraz przeniesienie działających na niego sił na konstrukcję pojazdu.
2.36. "Prowadnica" ma za zadanie pomoc w instalacji urządzenia przytrzymującego dla dziecka ISOFIX poprzez fizyczne ustawienie elementów mocujących ISOFIX na urządzeniu przytrzymującym ISOFIX w pozycjach odpowiadających niskim mocowaniom ISOFIX, co ułatwia montaż.
2.37. "Informacja ISOFIX" oznacza informację przeznaczoną dla osób zamierzających zainstalować urządzenie przytrzymujące dla dziecka ISOFIX, wskazującą pozycję ISOFIX w pojeździe oraz pozycje każdego odnośnego układu mocowania ISOFIX.
2.38. "Przyrząd imitujący urządzenie przytrzymujące dla dziecka" (przyrząd imitujący) oznacza przyrząd należący do jednej z siedmiu klas wielkości ISOFIX, zdefiniowanych w pkt 4 załącznika 17 - dodatek 2 do niniejszego regulaminu, w szczególności przyrząd, którego rozmiary odpowiadają rozmiarom przedstawionym na rys. 1-7 wspomnianego powyżej pkt 4. W niniejszym regulaminie przyrządy imitujące urządzenie przytrzymujące dla dziecka (przyrządy imitujące) używane są w celu sprawdzenia, jakie są klasy wielkości urządzeń przytrzymujących dla dzieci ISOFIX, które mogą być umieszczane w pozycjach ISOFIX pojazdu. Jeden z przyrządów imitujących, tak zwany ISO/F2 (B), przedstawiony na rys. 2 wspomnianego powyżej pkt 4, używany jest w regulaminie nr 14 do sprawdzania położenia oraz możliwości uzyskania dostępu do dowolnego układu mocowania ISOFIX.
3. WNIOSEK O UDZIELENIE HOMOLOGACJI
3.1. Typ pojazdu
3.1.1. Wniosek o udzielenie homologacji typu pojazdu w odniesieniu do instalacji pasów bezpieczeństwa i urządzeń przytrzymujących składa producent pojazdu lub jego należycie upoważniony przedstawiciel.
3.1.2. Do wniosku należy dołączyć wymienione poniżej dokumenty w trzech egzemplarzach oraz następujące dane szczegółowe:
3.1.2.1. rysunki, w odpowiedniej skali, przedstawiające ogólną konstrukcję pojazdu i umiejscowienie pasów bezpieczeństwa oraz szczegółowe rysunki pasów bezpieczeństwa i punktów, do których są zamocowane;
3.1.2.2. specyfikację zastosowanych materiałów, które mogą mieć wpływ na wytrzymałość pasów bezpieczeństwa;
3.1.2.3. opis techniczny pasów bezpieczeństwa;
3.1.2.4. w przypadku pasów bezpieczeństwa zamocowanych do konstrukcji siedzenia:
3.1.2.5. szczegółowy opis typu pojazdu w odniesieniu do konstrukcji siedzeń, ich mocowań oraz układów regulacji i blokady;
3.1.2.6. rysunki, w odpowiedniej skali i wystarczająco szczegółowe, siedzeń, ich mocowań oraz układów regulacji i blokady.
3.1.3. Według uznania producenta służbie technicznej należy przedstawić pojazd reprezentatywny dla typu pojazdu, który ma być homologowany lub części pojazdu uważane przez służbę techniczną przeprowadzającą badania homologacyjne za istotne dla badań pasów bezpieczeństwa.
3.2. Typ pasa bezpieczeństwa
3.2.1. Wniosek o udzielenie homologacji typu pasa bezpieczeństwa składa posiadacz znaku towarowego lub jego należycie upoważniony przedstawiciel. W przypadku urządzenia przytrzymującego wniosek o udzielenie homologacji typu urządzenia przytrzymującego składa posiadacz znaku towarowego, jego przedstawiciel, producent lub przedstawiciel producenta pojazdu, w którym ma być zainstalowane urządzenie.
3.2.2. Do wniosku należy dołączyć:
3.2.2.1. Opis techniczny typu pasa, przedstawiający informacje o częściach wchodzących w skład pasa; rysunki muszą pokazywać miejsce przeznaczone dla numeru homologacji oraz symboli dodatkowych w odniesieniu do okręgu wokół znaku homologacji. Opis musi zawierać informację o kolorze modelu przedstawionego do homologacji i wskazywać typy pojazdu, dla których dany typ pasa jest przeznaczony. W przypadku zwijaczy należy podać instrukcję instalacji czujnika; w przypadku urządzeń lub układów obciążenia wstępnego pełny opis techniczny budowy i działania włącznie z czujnikiem, jeżeli jest, określający metodę uruchomienia oraz wszelkie metody niezbędne do uniknięcia niezamierzonego uruchomienia. W przypadku urządzenia przytrzymującego opis obejmuje: rysunki konstrukcji pojazdu, konstrukcji siedzenia, układu regulacji i elementów mocujących, w odpowiedniej skali, przedstawiające w sposób wystarczająco szczegółowy umiejscowienie mocowań siedzeń i pasów oraz wzmocnień; specyfikację zastosowanych materiałów mogących wpłynąć na wytrzymałość mocowań siedzeń i pasów; opis techniczny mocowań siedzeń i pasów. Jeżeli pas zaprojektowano w taki sposób, aby był mocowany do konstrukcji pojazdu poprzez urządzenie regulacji wysokości, opis techniczny powinien wskazywać, czy urządzenie takie jest uważane za część pasa, czy nie.
3.2.2.2. Sześć próbek typu pasa, w tym jeden do celów odniesienia.
3.2.2.3. 10 metrów każdego typu taśmy stosowanego w danym typie pasa.
3.2.2.4. Służba techniczna prowadząca badania homologacyjne ma prawo zażądać dodatkowych próbek.
3.2.3. W wypadku urządzeń przytrzymujących służbie technicznej przeprowadzającej badania homologacyjne przedkłada się dwie próbki, które mogą obejmować dwie próbki pasów wymagane na mocy pkt 3.2.2.2 i 3.2.2.3, według uznania producenta, lub jeden pojazd reprezentatywny dla typu pojazdu, który ma być homologowany, bądź część pojazdu uznaną przez służbę techniczną przeprowadzającą badania homologacyjne za istotną dla badań urządzenia przytrzymującego.
4. OZNAKOWANIA
Próbki typu pasa bezpieczeństwa lub urządzenia przytrzymującego, przedstawione do homologacji zgodnie z przepisami pkt 3.2.2.2, 3.2.2.3 i 3.2.2.4 powyżej powinny być w sposób wyraźny i trwały oznakowane nazwą, inicjałami, nazwą handlową lub znakiem towarowym producenta.
5. HOMOLOGACJA
5.1. Do świadectwa homologacji typu załącza się świadectwo zgodne ze wzorami przedstawionymi w pkt 5.1.1 lub 5.1.2:
5.1.1. załącznik 1A dla wniosków, o których mowa w pkt 3.1;
5.1.2. załącznik 1B dla wniosków, o których mowa w pkt 3.2.
5.2. Typ pojazdu
5.2.1. Homologacji typu pojazdu udziela się, jeżeli pojazd, którego dotyczy wniosek o udzielenie homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem, spełnia wymogi pkt 8 poniżej oraz załączników 15 i 16 do niniejszego regulaminu.
5.2.2. Każdy typ, któremu udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacji. Pierwsze dwie cyfry takiego numeru (obecnie 04) wskazują serię poprawek wdrażających ostatnie poważniejsze zmiany techniczne wprowadzone do niniejszego regulaminu przed terminem udzielenia homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru homologacji innemu typowi pojazdu zgodnemu z definicją w pkt 2.16 powyżej.
5.2.3. Powiadomienie o homologacji lub rozszerzeniu, odmowie lub cofnięciu homologacji bądź ostatecznym zaprzestaniu produkcji zgodnie z niniejszym regulaminem zostaje przekazane w postaci formularza zgodnego z wzorem przedstawionym w załączniku 1A do niniejszego regulaminu Stronom porozumienia z 1958 r. stosującym niniejszy regulamin.
5.2.4. Na każdym pojeździe zgodnym z typem pojazdu homologowanego zgodnie z niniejszym regulaminem, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu, określonym w formularzu homologacji, umieszcza się w międzynarodowy znak homologacji składający się z:
5.2.4.1. okręgu otaczającego literę "E", po której następuje numer wskazujący kraj, który udzielił homologacji(1);
5.2.4.2. numeru niniejszego regulaminu, po którym następuje litera "R", następnie łącznik i numer homologacji, na prawo od okręgu określonego w pkt 5.2.4.1.
5.2.5. Jeżeli pojazd jest zgodny z typem pojazdu homologowanego zgodnie z jednym lub większą liczbą regulaminów załączonych do porozumienia w kraju, który udzielił homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem, symbol opisany w pkt 5.2.4.1 nie musi być powtórzony; w takim wypadku dodatkowe numery i symbole wszystkich regulaminów, zgodnie z którymi udzielono homologacji w kraju, w którym udzielono homologacji na podstawie niniejszego regulaminu, umieszcza się w kolumnach pionowych z prawej strony symbolu opisanego w pkt 5.2.4.1.
5.2.6. Znak homologacji musi być łatwy do odczytania i nieusuwalny.
5.2.7. Znak homologacji umieszcza się na tabliczce znamionowej pojazdu umieszczonej przez producenta lub blisko niej.
5.3. Typ pasa bezpieczeństwa
5.3.1. Homologacji udziela się, jeżeli próbki pasa bezpieczeństwa danego typu przedstawione zgodnie z przepisami pkt 3.2 powyżej spełniają wymogi pkt 4, 5.3 i 6 niniejszego regulaminu.
5.3.2. Każdy typ, któremu udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacji. Pierwsze dwie cyfry takiego numeru (obecnie 04, odpowiadające serii poprawek 04, która weszła w życie dnia 22 grudnia 1985 r.) wskazują serię poprawek obejmujących ostatnie poważniejsze zmiany techniczne wprowadzone do niniejszego regulaminu przed terminem udzielenia homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru homologacji innemu typowi pasa lub urządzenia przytrzymującego.
5.3.3. Powiadomienie o homologacji, rozszerzeniu lub odmowie homologacji typu pasa bezpieczeństwa lub urządzenia przytrzymującego zgodnie z niniejszym regulaminem zostaje przekazane w postaci formularza zgodnego z wzorem przedstawionym w załączniku 1B do niniejszego regulaminu Stronom porozumienia z 1958 r. stosującym niniejszy regulamin.
5.3.4. Oprócz znaków określonych w pkt 4 powyżej, na każdym pasie odpowiadającym typowi homologowanemu zgodnie z niniejszym regulaminem należy w odpowiednim miejscu umieścić następujące znaki:
5.3.4.1. Międzynarodowy znak homologacji, składający się z:
5.3.4.1.1. okręgu otaczającego literę "E", po której następuje numer wskazujący kraj, który udzielił homologacji(2);
5.3.4.1.2. numeru homologacji.
5.3.4.2. Następujące dodatkowe symbole:
5.3.4.2.1. literę "A" w przypadku pasa trzypunktowego, literę "B" w przypadku pasa biodrowego i literę "S" w przypadku pasów typu specjalnego;
5.3.4.2.2. symbole, o których mowa w pkt 5.3.4.2.1 powyżej, powinny być uzupełnione następującymi dodatkowymi oznakowaniami:
5.3.4.2.2.1. literą "e" w przypadku pasa wyposażonego w pochłaniacz energii;
5.3.4.2.2.2. literą "r" w przypadku pasa bezpieczeństwa wyposażonego w zwijacz, po której następuje symbol (1, 2, 3, 4 lub 4N) zastosowanego typu zwijacza zgodnie z pkt 2.14 niniejszego regulaminu, oraz literą "m", jeżeli zastosowany zwijacz jest zwijaczem z blokadą awaryjną o czułości wielokrotnej;
5.3.4.2.2.3. literą "p" w przypadku pasa bezpieczeństwa wyposażonego w urządzenie obciążenia wstępnego;
5.3.4.2.2.4. literą "t" w przypadku pasa bezpieczeństwa wyposażonego w zwijacz z wbudowanym urządzeniem zmniejszającym naciąg;
5.3.4.2.2.5. pasy wyposażone w zwijacz typu 4N powinny nosić także symbol składający się z prostokąta z przekreślonym pojazdem kategorii M1, wskazujący, że zastosowanie tego typu zwijaczy jest zabronione w pojazdach wspomnianej kategorii.
5.3.4.2.2.6. Jeżeli pas bezpieczeństwa uzyskał homologację zgodnie z przepisami pkt 6.4.1.3.3. niniejszego regulaminu, oznacza się go słowem "AIRBAG" ("PODUSZKA POWIETRZNA) w prostokącie.
5.3.4.2.3. Jeśli pas bezpieczeństwa jest częścią urządzenia przytrzymującego, symbol, o którym mowa w pkt 5.3.4.2.1, poprzedzony jest literą "Z".
5.3.5. Przykładowe układy znaków homologacji przedstawiono w pkt 2 załącznika 2 do niniejszego regulaminu.
5.3.6. Informacje określone w pkt 5.3.4 powinny być łatwe do odczytania i nieusuwalne, umieszczone w sposób trwały, na etykiecie lub poprzez oznakowanie bezpośrednie. Taka etykieta lub oznakowanie są odporne na zużycie.
5.3.7. Etykiety, o których mowa w pkt 5.3.6 powyżej mogą być wydawane przez władzę, która udzieliła homologacji, lub - z zastrzeżeniem uzyskania zezwolenia od takiej władzy - przez producenta.
6. SPECYFIKACJE
6.1. Specyfikacje ogólne
6.1.1. Każda próbka przedstawiona zgodnie z pkt 3.2.2.2, 3.2.2.3 i 3.2.2.4 powyżej jest zgodna ze specyfikacjami określonymi w pkt 6 niniejszego regulaminu.
6.1.2. Pas lub urządzenie przytrzymujące musi być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby po prawidłowym zainstalowaniu i przy prawidłowym użytkowaniu przez osobę zajmującą siedzenie zapewniało dobre funkcjonowanie i zmniejszenie ryzyka odniesienia obrażeń w razie wypadku.
6.1.3. Taśmy pasów bezpieczeństwa nie mogą mieć możliwości przybierania niebezpiecznej konfiguracji.
6.1.4. Zastosowanie materiałów o właściwościach poliamidu 6 pod względem zatrzymywania wody jest zakazane we wszystkich częściach mechanicznych, na których działanie zjawisko to mogłoby mieć niekorzystny wpływ.
6.2. Części sztywne
6.2.1. Ogólne
6.2.1.1. Części sztywne pasa bezpieczeństwa, takie jak zamki, urządzenia regulacji, elementy mocujące i podobne, nie mogą mieć żadnych ostrych krawędzi mogących spowodować zużycie lub zerwanie taśmy w wyniku tarcia.
6.2.1.2. Wszystkie części zespołu pasa mogące ulec korozji muszą być zabezpieczone przed korozją. Po przeprowadzeniu badania korozyjnego określonego w pkt 7.2 nie mogą występować żadne zmiany mogące wpłynąć niekorzystnie na właściwe funkcjonowanie urządzenia oraz nie mogą być widoczne żadne znaczące obszary korozji, gdy części te są badane okiem nieuzbrojonym przez wykwalifikowanego obserwatora.
6.2.1.3. Części sztywne przeznaczone do pochłaniania energii lub przyjmowania bądź przenoszenia obciążenia nie mogą być kruche.
6.2.1.4. Elementy sztywne i wykonane z tworzywa sztucznego części pasa bezpieczeństwa muszą być tak umiejscowione i zainstalowane, aby podczas normalnego użytkowania pojazdu silnikowego nie mogły zostać zakleszczone pod przesuwającym się siedzeniem lub w drzwiach takiego pojazdu. W razie niezgodności któregokolwiek spośród tych elementów i części z powyższymi wymaganiami poddaje się takie elementy lub części badaniu wpływu niskich temperatur, określonemu w pkt 7.5.4 poniżej. Jeżeli po badaniu wykonana z tworzywa sztucznego obudowa lub uchwyt elementu sztywnego wykazują widoczne pęknięcia, to taką część z tworzywa sztucznego usuwa się oraz sprawdza się, czy reszta zespołu w dalszym ciągu zapewnia ten sam poziom bezpieczeństwa. Jeżeli reszta zespołu nadal zapewnia bezpieczeństwo lub jeżeli nie ma żadnych widocznych pęknięć, to ponownie sprawdza się, czy spełnia on wymogi badawcze określone w pkt 6.2.2, 6.2.3 i 6.4.
6.2.2. Zamek
6.2.2.1. Zamek jest tak zaprojektowany, aby wykluczyć jakąkolwiek możliwość nieprawidłowego zastosowania. Oznacza to między innymi, że zamek nie może pozostawać w stanie częściowego zamknięcia. Procedura otwierania zamka musi być zawsze oczywista. Części zamka mogące mieć styczność z ciałem użytkownika mają przekrój nie mniejszy niż 20 cm2 i co najmniej 46 mm szerokości mierzonej w płaszczyźnie znajdującej się nie dalej niż 2,5 mm od powierzchni styku. W przypadku zamka podwójnego pasa piersiowego ten ostatni wymóg uważa się za spełniony, jeżeli powierzchnia styku zamka z ciałem użytkownika wynosi od 20 do 40 cm.
6.2.2.2. Nawet jeżeli pas nie jest naciągnięty, zamek pozostaje zawsze zamknięty, bez względu na pozycję pojazdu. Niemożliwe jest zwolnienie zamka przez nieuwagę, przypadkowo lub przy użyciu siły mniejszej niż 1 daN. Obsługa i chwytanie zamka są łatwe; gdy pas nie jest naciągnięty lub gdy naciąg jest mniejszy niż określony w pkt 7.8.2 poniżej, możliwe jest zwolnienie zamka przez użytkownika jednym prostym ruchem ręki w jednym kierunku; ponadto w przypadku zespołów pasa dla siedzeń przednich zewnętrznych, z wyjątkiem podwójnych pasów piersiowych, możliwe jest również zamknięcie zamka przez użytkownika jednym prostym ruchem ręki w jednym kierunku. Zamek zwalnia się przez naciśnięcie przycisku lub podobnego urządzenia. Powierzchnia, na jaką wywierany jest nacisk, ma następujące wymiary, gdy przycisk znajduje się w rzeczywistej pozycji zwolnionej w rzucie na płaszczyznę prostopadłą do początkowego kierunku ruchu przycisku: w przypadku urządzeń obudowanych, powierzchnia minimalna 4,5 cm2, a szerokość minimalna 15 mm; w przypadku urządzeń nieobudowanych, powierzchnia minimalna 2,5 cm2, a szerokość minimalna 10 mm. Powierzchnia taka ma kolor czerwony. Żadna inna cześć zamka nie może być tego koloru.
6.2.2.3. Zamek poddawany badaniu zgodnie z pkt 7.5.3 poniżej działa normalnie.
6.2.2.4. Zamek wytrzymuje wielokrotne użycie, zaś przed poddaniem go badaniu dynamicznemu określonemu w pkt 7.7 poddawany jest 5.000 cykli otwarć i zamknięć w normalnych warunkach użytkowania. W przypadku zamków podwójnych pasów piersiowych badanie to może być przeprowadzone bez wprowadzania wszystkich trzpieni.
6.2.2.5. Siła niezbędna dla otwarcia zamka podczas badania określonego w pkt 7.8 nie może przekraczać 6 daN.
6.2.2.6. Zamek poddaje się badaniu wytrzymałości zgodnie z pkt 7.5.1 oraz, w razie potrzeby, 7.5.5. Zamek nie może pęknąć, poważnie się odkształcić ani odłączyć się pod wpływem naciągu spowodowanego wskazanym obciążeniem.
6.2.2.7. W przypadku zamków zawierających element wspólny dla dwóch zespołów, badania wytrzymałości i zwalniania, określone w pkt 7.7 i 7.8 przeprowadza się tak, aby część zamka jednego zespołu współpracowała z odpowiadającą jej częścią zamka drugiego zespołu, jeżeli zamek może w praktyce być tak używany.
6.2.3. Urządzenie regulacji pasa
6.2.3.1. Pas bezpieczeństwa założony przez użytkownika automatycznie dostosowuje się do niego lub zaprojektowany jest tak, aby układ ręcznej regulacji był łatwo dostępny dla zajmującego siedzenie użytkownika oraz wygodny i prosty w obsłudze. Pas daje się także skrócić jedną ręką w sposób dostosowujący go do budowy użytkownika i pozycji siedzenia w pojeździe.
6.2.3.2. Badaniu zgodnie z wymogami pkt 7.3 poddaje się dwie próbki każdego urządzenia regulacji pasa. Przesunięcie taśmy nie może przekraczać 25 mm na każde urządzenie regulacji, a suma przesunięć dla wszystkich urządzeń regulacji nie może przekraczać 40 mm.
6.2.3.3. Wszystkie urządzenia regulacji poddaje się badaniu wytrzymałości zgodnie z pkt 7.5.1. Nie mogą one pęknąć, poważnie się odkształcić ani odłączyć się pod wpływem naciągu spowodowanego wskazanym obciążeniem.
6.2.3.4. Kiedy badanie jest przeprowadzane zgodnie z pkt 7.5.6, siła niezbędna do obsługi jakiegokolwiek urządzenia regulacji ręcznej nie może przekraczać 5 daN.
6.2.4. Elementy mocujące i urządzenie regulacji wysokości pasa
Elementy mocujące poddaje się badaniu wytrzymałości zgodnie z pkt 7.5.1 oraz, w razie potrzeby, 7.5.2. Rzeczywiste urządzenia regulacji wysokości pasa poddaje się badaniu wytrzymałości zgodnie z pkt 7.5.2 niniejszego regulaminu, o ile nie zostały poddane badaniu w pojeździe na podstawie regulaminu nr 14 (w wersji obejmującej ostatnie zmiany) w odniesieniu do mocowań pasów bezpieczeństwa. Części takie nie mogą pęknąć ani odłączyć się pod wpływem naciągu spowodowanego wskazanym obciążeniem.
6.2.5. Zwijacze
Zwijacze poddaje się badaniom i spełniają one wymogi określone poniżej, a poddawane są m.in. badaniom określonym w pkt 7.5.1 i 7.5.2 (wymogi te wyłączają zwijacze bez blokady).
6.2.5.1. Zwijacze odblokowywane ręcznie
6.2.5.1.1. Taśma zespołu pasa bezpieczeństwa zawierającego zwijacz odblokowywany ręcznie nie może przesuwać się o więcej niż 25 mm między pozycjami zablokowania zwijacza.
6.2.5.1.2. Jeżeli na taśmę zespołu pasa bezpieczeństwa w normalnym kierunku ciągnięcia działa naciąg o sile nie mniejszej niż 1,4 daN i nie większej niż 2,2 daN, taśma taka rozwija się ze zwijacza odblokowywanego ręcznie na długość o 6 mm mniejszą od jej maksymalnej długości.
6.2.5.1.3. Taśma zostaje rozwinięta ze zwijacza, a następnie pozwala się jej zwijać się ponownie według metody opisanej w pkt 7.6.1, aż wykonane zostanie 5.000 cykli zwijania i rozwijania. Następnie zwijacz poddaje się badaniu korozyjnemu określonemu w pkt 7.2 oraz badaniu odporności na pył, określonemu w pkt 7.6.3. Zwijacz powinien pomyślnie przejść kolejne 5.000 tysięcy cykli rozwijania i zwijania. Po powyższych badaniach zwijacz działa poprawnie i nadał spełnia wymogi pkt 6.2.5.1.1 i 6.2.5.1.2 powyżej.
6.2.5.2. Zwijacze z blokadą automatyczną
6.2.5.2.1. Taśma zespołu pasa bezpieczeństwa zawierającego zwijacz z blokadą automatyczną nie może przesuwać się o więcej niż 30 mm między poszczególnymi pozycjami zablokowania zwijacza. Po wykonaniu przez użytkownika ruchu do tyłu pas musi pozostać w swojej pozycji pierwotnej lub powrócić automatycznie do tej pozycji po wykonaniu przez użytkownika ruchów do przodu.
6.2.5.2.2. Jeżeli zwijacz jest częścią pasa biodrowego, to siła zwijania taśmy nie może być mniejsza niż 0,7 daN, przy czym siła ta jest mierzona na wolnym odcinku między manekinem i zwijaczem, zgodnie z pkt 7.6.4.
Jeżeli zwijacz jest częścią urządzenia przytrzymującego górną część tułowia, to siła zwijania taśmy nie może być mniejsza niż 0,1 daN i nie może przekraczać 0,7 daN, gdy mierzona jest w podobny sposób.
6.2.5.2.3. Taśma zostaje rozwinięta ze zwijacza, a następnie pozwala się jej zwijać się ponownie według metody opisanej w pkt 7.6.1, aż wykonane zostanie 5.000 cykli zwijania i rozwijania. Następnie zwijacz poddaje się badaniu korozyjnemu określonemu w pkt 7.2 oraz badaniu odporności na pył określonemu w pkt 7.6.3. Zwijacz powinien pomyślnie przejść kolejne 5.000 tysięcy cykli rozwijania i zwijania. Po powyższych badaniach zwijacz działa poprawnie i nadał spełnia wymogi pkt 6.2.5.2.1 i 6.2.5.2.2 powyżej.
6.2.5.3. Zwijacze z blokadą awaryjną
6.2.5.3.1. Poddawany badaniom zgodnie z pkt 7.6.2. zwijacz z blokadą awaryjną spełnia wymogi określone poniżej. W przypadku czułości pojedynczej, zgodnie z pkt 2.14.4.1, ważność zachowują jedynie specyfikacje odnoszące się do zmniejszenia prędkości pojazdu.
6.2.5.3.1.1. Blokada następuje, gdy przyspieszenie ujemne osiągnie wartość 0,45 g(3) w przypadku zwijaczy typu 4 lub 0,85 g w przypadku zwijaczy typu 4N.
6.2.5.3.1.2. W przypadku zwijaczy typu 4 blokada nie może następować przy wartościach przyspieszenia taśmy mierzonych w kierunku rozwijania taśmy wynoszących mniej niż 0,8 g, a w przypadku zwijaczy typu 4N - mniej niż 1,0 g.
6.2.5.3.1.3. Blokada nie może następować, gdy czujnik jest odchylony w dowolnym kierunku od pozycji instalacji określonej przez producenta o 12o lub mniej.
6.2.5.3.1.4. W przypadku zwijaczy typu 4 blokada następuje, gdy czujnik przechylony jest w dowolnym kierunku od pozycji instalacji określonej przez producenta o więcej niż 27o, w przypadku zwijaczy typu 4N - 40°.
6.2.5.3.1.5. Jeżeli działanie zwijacza zależy od zewnętrznego impulsu lub źródła zasilania, jest on zaprojektowany w taki sposób, aby blokował się automatycznie w razie braku, przerwania takiego impulsu lub odcięcia takiego źródła zasilania. Wymóg ten jednakże nie musi być spełniony w przypadku zwijaczy z czułością wielokrotną, z zastrzeżeniem, że jedna czułość zależna jest od zewnętrznego impulsu lub źródła zasilania oraz że brak lub przerwanie takiego impulsu lub odcięcie takiego źródła zasilania komunikowane jest kierowcy środkami optycznymi i/lub akustycznymi.
6.2.5.3.2. Poddawany badaniu zgodnie z pkt 7.5.2 zwijacz z blokadą awaryjną o czułości wielokrotnej, włącznie z czułością taśmy, pozostaje w zgodzie z określonymi wymogami oraz blokuje się, gdy przyspieszenie taśmy mierzone w kierunku rozwijania jest nie mniejsze niż 2,0 g.
6.2.5.3.3. W przypadku badań, o których mowa w pkt 6.2.5.3.1 i 6.2.5.3.2 powyżej, przed zablokowaniem się zwijacza taśma nie może przesunąć się o więcej niż 50 mm, licząc od punktu określonego w pkt 7.6.2.1. W przypadku badania, o którym mowa w pkt 6.2.5.3.1.2 powyżej, blokada nie może nastąpić w czasie przesunięcia się taśmy o 50 mm, licząc od punktu określonego w pkt 7.6.2.1.
6.2.5.3.4. Jeżeli zwijacz jest częścią pasa biodrowego, to siła zwijania taśmy nie może być mniejsza niż 0,7 daN, przy czym siła ta jest mierzona na wolnym odcinku między manekinem i zwijaczem, zgodnie z pkt 7.6.4.
Jeżeli zwijacz jest częścią urządzenia przytrzymującego górną część tułowia, to siła zwijania taśmy nie może być mniejsza niż 0,1 daN i nie może przekraczać 0,7 daN, gdy mierzona jest w podobny sposób, o ile pas nie jest wyposażony w urządzenie zmniejszające naciąg, w którym to przypadku minimalna siła zwijania może zostać zmniejszona do 0,05 daN, jedynie jeżeli urządzenie takie jest włączone. Jeżeli taśma przechodzi przez prowadnicę lub rolkę, to siła zwijania jest mierzona na wolnym odcinku między manekinem i prowadnicą lub rolką.
Jeżeli zespół obejmuje ręczny lub automatyczny mechanizm uniemożliwiający całkowite zwinięcie pasa, to mechanizm taki nie może działać podczas oceny spełnienia tych wymogów.
Jeżeli zespół obejmuje urządzenie zmniejszające naciąg, siła zwijania taśmy opisana powyżej mierzona jest, gdy urządzenie jest włączone oraz wyłączone, gdy oceniana jest zgodność z tymi wymogami przed i po badaniach trwałości zgodnie z pkt 6.2.5.3.5.
6.2.5.3.5. Taśma zostaje rozwinięta ze zwijacza, a następnie pozwala się jej zwijać się ponownie według metody opisanej w pkt 7.6.1, aż wykonane zostanie 40.000 cykli zwijania i rozwijania. Następnie zwijacz poddaje się badaniu korozyjnemu określonemu w pkt 7.2 oraz badaniu odporności na pył, określonemu w pkt 7.6.3. Zwijacz powinien pomyślnie przejść kolejne 5.000 tysięcy cykli (łącznie 45.000).
Jeżeli zespół obejmuje urządzenie zmniejszające naciąg, powyższe badania prowadzi się z urządzeniem zmniejszającym naciąg zarówno włączonym, jak i wyłączonym.
Po powyższych badaniach zwijacz działa poprawnie i nadał spełnia wymogi pkt 6.2.5.3.1, 6.2.5.3.3 i 6.2.5.3.4 powyżej.
6.2.5.4. Po badaniu trwałości zgodnie z pkt 6.2.5.3.5 oraz bezpośrednio po pomiarze siły zwijania zgodnie z pkt 6.2.5.3.4 zwijacze spełniają oba poniższe wymogi:
6.2.5.4.1. podczas badania zwijaczy innych niż zwijacze z automatyczną blokadą zgodnie z pkt 7.6.4.2, zwijacze muszą być w stanie eliminować luzy między tułowiem i pasem; oraz
6.2.5.4.2. kiedy zamek zostaje rozpięty i trzpień zwolniony, zwijacz musi być w stanie zwinąć taśmę w całości.
6.2.6. Urządzenie obciążenia wstępnego
6.2.6.1. Po badaniu korozyjnym zgodnie z pkt 7.2 urządzenie obciążenia wstępnego (łącznie z czujnikiem zderzeniowym połączonym z urządzeniem za pomocą oryginalnych wtyczek, przez które nie przepływa żaden prąd) działa normalnie.
6.2.6.2. Sprawdza się, czy niezamierzone uruchomienie urządzenia nie pociąga za sobą żadnego ryzyka odniesienia obrażeń przez użytkownika.
6.2.6.3. W przypadku pirotechnicznych urządzeń obciążenia wstępnego:
6.2.6.3.1. Po kondycjonowaniu zgodnie z pkt 7.9.2 urządzenie obciążenia wstępnego nie może być uruchomione przez temperaturę i działa ono normalnie.
6.2.6.3.2. Podejmuje się środki ostrożności, aby zapobiec zapaleniu znajdujących się w pobliżu materiałów łatwopalnych przez wydalane gorące gazy.
6.3. Taśmy
6.3.1. Ogólne
6.3.1.1. Taśmy muszą mieć właściwości takie, aby nacisk wywierany na ciało użytkownika był rozłożony możliwie jak najbardziej równomiernie na całej szerokości i aby nie skręcały się one nawet pod naciągiem. Muszą mieć zdolność pochłaniania i rozpraszania energii. Taśmy mają obrębioną krawędź, która nie strzępi się w trakcie użytkowania.
6.3.1.2. Szerokość taśmy przy obciążeniu 980 daN wynosi nie mniej niż 46 mm. Wymiar ten jest mierzony podczas badania wytrzymałości na zerwanie, określonego w pkt 7.4.2 i bez zatrzymywania maszyny.
6.3.2. Wytrzymałość po kondycjonowaniu w warunkach pokojowych
Dla dwóch próbek taśm kondycjonowanych zgodnie z pkt 2.4.1.1 obciążenie zrywające taśmy, określone zgodnie z pkt 7.4.2, poniżej, nie może być mniejsze niż 1.470 daN. Różnica między obciążeniami zrywającymi dwóch próbek nie może przekraczać 10 % większego zmierzonego obciążenia zrywającego.
6.3.3. Wytrzymałość po kondycjonowaniu w warunkach specjalnych
W przypadku dwóch próbek taśmy kondycjonowanych zgodnie z jednym z przepisów pkt 7.4.1 (z wyjątkiem pkt 7.4.1.1) poniżej obciążenie zrywające taśmy jest nie mniejsze niż 75 % średnich obciążeń określonych w badaniu, o którym mowa w pkt 6.3.2 oraz nie mniejsze niż 1.470 daN. Służba techniczna może zrezygnować z jednego lub więcej takich badań, jeżeli skład zastosowanego materiału lub dostępne już informacje czynią takie badania zbędnymi.
6.4. Zespół pasa lub urządzenie przytrzymujące
6.4.1. Badanie dynamiczne
6.4.1.1. Zespół pasa lub urządzenie przytrzymujące poddaje się badaniu dynamicznemu zgodnie z pkt 7.7 poniżej.
6.4.1.2. Badanie dynamiczne przeprowadza się na dwóch zespołach pasów, które uprzednio nie były poddawane obciążeniom, z wyjątkiem zespołów pasów będących częścią urządzeń przytrzymujących, jeżeli badanie dynamiczne przeprowadza się na urządzeniach przytrzymujących przewidzianych dla jednego zespołu siedzeń, które uprzednio nie były poddane obciążeniom. Zamki zespołów pasów poddawanych badaniom spełniają wymogi pkt 6.2.2.4 powyżej.
W przypadku pasów bezpieczeństwa ze zwijaczami zwijacz poddaje się badaniu odporności na pył określonemu w pkt 7.6.3; ponadto w przypadku pasów bezpieczeństwa lub urządzeń przytrzymujących wyposażonych w urządzenia obciążenia wstępnego zawierających środki pirotechniczne urządzenie poddaje się kondycjonowaniu zgodnie z pkt 7.9.2.
6.4.1.2.1. Pasy poddawane są badaniu korozyjnemu opisanemu w pkt 7.2, po którym zamki zostają dodatkowo 500 razy otwarte i zamknięte w normalnych warunkach użytkowania.
6.4.1.2.2. Pasy bezpieczeństwa ze zwijaczami poddaje się badaniom opisanym w pkt 6.2.5.2 lub badaniom opisanym w pkt 6.2.5.3. Jeżeli jednak zwijacz został już poddany badaniu korozyjnemu zgodnie z przepisami pkt 6.4.1.2.1 powyżej, badanie to nie musi być powtarzane.
6.4.1.2.3. W przypadku pasa przeznaczonego do użycia z urządzeniem regulacji wysokości pasa zgodnie z definicją podaną w pkt 2.9.6 powyżej badanie przeprowadza się z urządzeniem w najbardziej niekorzystnym położeniu (położeniach) wybranym przez służbę techniczną odpowiedzialną za badania. Jednakże jeżeli urządzenie regulacji wysokości pasa zawiera w sobie mocowanie pasa, na co zezwalają przepisy regulaminu nr 14, służba techniczna odpowiedzialna za badania może, według własnego uznania, zastosować przepisy pkt 7.7.1 poniżej.
6.4.1.2.4. W przypadku pasa bezpieczeństwa z urządzeniem obciążenia wstępnego minimalne przesunięcia określone w pkt 6.4.1.3.2 poniżej mogą być zmniejszone o połowę. Do celów takiego działania urządzenie obciążenia wstępnego powinno być włączone.
6.4.1.2.5. Pasy bezpieczeństwa z urządzeniem zmniejszającym naciąg poddaje się przed badaniem dynamicznym badaniu trwałości z włączonym urządzeniem zmniejszającym naciąg, zgodnie z pkt 6.2.5.3.5. Następnie badanie dynamiczne przeprowadza się z włączonym urządzeniem zmniejszającym naciąg.
6.4.1.3. Podczas tego badania powinny być spełnione następujące wymagania:
6.4.1.3.1. żadna część zespołu pasa lub urządzenia przytrzymującego, która zabezpiecza osobę znajdującą się w pojeździe, nie urywa się, a żaden zamek, układ blokady lub przesuwu nie zostaje zwolniony ani nie odblokowuje się; oraz
6.4.1.3.2. w przypadku pasów biodrowych przesunięcie manekina do przodu zawiera się w przedziale od 80 do 200 mm na wysokości miednicy. W odniesieniu do innych typów pasów przesunięcie do przodu wynosi między 80 i 200 mm na wysokości miednicy oraz między 100 i 300 mm na wysokości klatki piersiowej. W przypadku podwójnego pasa piersiowego minimalne przesunięcia określone powyżej mogą być zmniejszone o połowę. Przesunięcia te odnoszą się do punktów pomiarowych przedstawionych na rys. 6 w załączniku 7 do niniejszego regulaminu.
6.4.1.3.3. W przypadku pasa bezpieczeństwa dla miejsca siedzącego przedniego zewnętrznego chronionego umieszczoną przed nim poduszką powietrzną przesunięcie punktu odniesienia klatki piersiowej może być większe niż przesunięcie określone w pkt 6.4.1.3.2 powyżej, jeżeli jego prędkość przy tej wartości nie przekracza 24 km/godz.
6.4.1.4. W przypadku urządzenia przytrzymującego:
6.4.1.4.1. Przemieszczenie punktu odniesienia klatki piersiowej może być większe niż określone w pkt 6.4.1.3.2, jeżeli wykaże się, za pomocą obliczeń lub kolejnego badania, że żadna część tułowia lub głowy manekina wykorzystywanego do badania dynamicznego nie może mieć styczności z żadną częścią sztywną przedniej części pojazdu, z wyjątkiem styczności między klatką piersiową i zespołem kierowniczym, jeżeli ten ostatni spełnia wymogi regulaminu nr 12 i jeżeli do styczności dochodzi przy prędkości powyżej 24 km/godz. W celu dokonania tej oceny siedzenie uważa się za ustawione w pozycji określonej w pkt 7.7.1.5 poniżej.
6.4.1.4.2. W pojazdach, w których wykorzystywane są takie urządzenia, po przeprowadzeniu badania dynamicznego układy przesuwu i blokady pozwalające osobom zajmującym wszystkie siedzenia na wychodzenie z pojazdu mogą być nadal obsługiwane ręcznie.
6.4.1.5. W drodze odstępstwa, w przypadku urządzeń przytrzymujących przesunięcia mogą być większe od przesunięć określonych w pkt 6.4.1.3.2, gdy w stosunku do górnego mocowania zamocowanego do siedzenia zastosowano odstępstwo przewidziane w regulaminie nr 14, pkt 7.4.
6.4.2. Wytrzymałość po kondycjonowaniu przez ścieranie
6.4.2.1. W przypadku obu próbek kondycjonowanych zgodnie z pkt 7.4.1.6 poniżej wytrzymałość na zerwanie oceniana jest zgodnie z pkt 7.4.2 i 7.5 poniżej. Musi ona być równa 75 % przeciętnej wytrzymałości na zerwanie ustalonej podczas badań na taśmach niestartych i nie mniejsza niż minimalne obciążenie określone dla badanego elementu. Różnica między wytrzymałością na zerwanie dwóch próbek nie może przekraczać 20 % większej zmierzonej wytrzymałości na zerwanie. W procedurach typu 1 oraz typu 2 badanie wytrzymałości na zerwanie jest przeprowadzane jedynie na próbkach taśmy (pkt 7.4.2). W procedurach typu 3 badanie wytrzymałości na zerwanie jest przeprowadzane na taśmie w połączeniu z odnośnymi częściami metalowymi (pkt 7.5).
6.4.2.2. Części zespołu pasa poddawane procedurze ścierania określono w poniższej tabeli, a typy procedur, które mogą być dla nich odpowiednie, oznaczono literą "x". Do każdej procedury używa się nowej próbki.
| Procedura 1 | Procedura 2 | Procedura 3 | |
| Element mocujący | - | - | x |
| Prowadnica lub rolka | - | x | - |
| Pętla zamka | - | x | x |
| Urządzenie regulacji | x | - | x |
| Części przyszyte do taśmy | - | - | x |
7. BADANIA
7.1. Użycie próbek przedstawionych do homologacji typu pasa lub urządzenia przytrzymującego (patrz: załącznik 13 do niniejszego regulaminu)
7.1.1. Potrzebne są dwa pasy lub urządzenia przytrzymujące w celu kontroli zamka, przeprowadzenia badania działania zamka w niskiej temperaturze, w razie potrzeby przeprowadzenia badania działania w niskiej temperaturze opisanego w pkt 7.5.4 poniżej, przeprowadzenia badania trwałości zamka, badania korozyjnego pasa, badania działania zwijacza, badania dynamicznego oraz badania otwierania zamka po badaniu dynamicznym. Jedną z tych dwóch próbek wykorzystuje się w celu kontroli pasa lub urządzenia przytrzymującego.
7.1.2. Jeden pas lub urządzenie przytrzymujące są potrzebne w celu kontroli zamka oraz przeprowadzenia badań wytrzymałości na zamku, częściach mocujących, urządzeniach regulacji pasa oraz, w razie potrzeby, zwijaczach.
7.1.3. Dwa pasy lub urządzenia przytrzymujące są potrzebne w celu kontroli zamka, przeprowadzenia badania mikroprzesunięć oraz badania ścierania. Badanie działania urządzenia regulacji pasa jest przeprowadzane na jednej z takich dwóch próbek.
7.1.4. Próbka taśmy wykorzystywana jest do badania wytrzymałości taśmy na zerwanie. Części próbki przechowuje się przez cały okres obowiązywania homologacji.
7.2. Badanie korozyjne
7.2.1. Kompletny zespół pasa umieszcza się w komorze badawczej, tak jak to określono w załączniku 12 do niniejszego regulaminu. W przypadku zespołu obejmującego zwijacz taśmę rozwija się na całą długość, minus 300 ± 3 mm. Nie licząc krótkich przerw, które mogą okazać się niezbędne, na przykład dla skontrolowania i uzupełnienia roztworu soli, badanie wystawienia na jego działanie trwa bez przerwy przez okres 50 godzin.
7.2.2. Po zakończeniu badania wystawienia na działanie roztworu soli zespół należy wymyć delikatnie lub zanurzyć w czystej bieżącej wodzie o temperaturze nieprzekraczającej 38 oC, w celu usunięcia osadu soli, jaki mógł powstać, po czym suszyć w temperaturze pokojowej przez 24 godziny przed dokonaniem kontroli zgodnie z pkt 6.2.1.2 powyżej.
7.3. Badanie mikroprzesunięć (patrz: załącznik 11 do niniejszego regulaminu, rys. 3)
7.3.1. Próbki poddawane badaniu mikroprzesunięć przechowuje się przez co najmniej 24 godziny w atmosferze o temperaturze 20 ± 5 oC i wilgotności względnej 65 ± 5 %. Badanie przeprowadza się w temperaturze między 15 i 30 oC.
7.3.2. Na stanowisku badawczym sprawdza się, czy odcinek luźny urządzenia regulacji jest skierowany do góry lub do dołu, tak jak w pojeździe.
7.3.3. Do dolnego końca odcinka taśmy przymocowane zostaje obciążenie o wartości 5 daN. Drugi koniec zostaje wprawiony w ruch posuwisto-zwrotny o amplitudzie całkowitej 300 + 20 mm (patrz: rysunek).
7.3.4. Jeżeli istnieje drugi koniec wolny służący jako zapas taśmy, to koniec ten nie może w żadnym przypadku być zapięty lub zaczepiony do odcinka pod obciążeniem.
7.3.5. Należy zapewnić, aby na stanowisku badawczym taśma w pozycji luźnej opadała z urządzenia regulacji po krzywej wklęsłej, jak w pojeździe. Obciążenie o wartości 5 daN przyłożone jest na stanowisku badawczym pionowo, tak aby uniknąć huśtania się obciążnika i skręcenia taśmy. Element mocujący przymocowany jest do obciążenia o wartości 5 daN, tak jak w pojeździe.
7.3.6. Przed rzeczywistym rozpoczęciem badania wykonuje się serię 20 cykli, tak aby zadziałał układ samozaciskowy.
7.3.7. Liczba wykonanych cykli wynosi 1.000 z częstotliwością 0,5 cyklu na sekundę, przy czym całkowita amplituda wynosi 300 ± 20 mm. Obciążenie o wartości 5 daN przykłada się wyłącznie przez okres odpowiadający przesunięciu o 100 ± 20 mm na półokres.
7.4. Kondycjonowanie taśm i badanie wytrzymałości na zerwanie (badanie statyczne)
7.4.1. Kondycjonowanie taśm do badania wytrzymałości na zerwanie
Próbki wycięte z taśmy, o których mowa w pkt 3.2.4, są kondycjonowane w następujący sposób:
7.4.1.1. Kondycjonowanie pod działaniem temperatury i higrometria
Taśma umieszczana jest na co najmniej 24 godziny w atmosferze o temperaturze 20 ± 5 oC i wilgotności względnej 65 ± 5 %. Jeżeli badanie nie jest przeprowadzane bezpośrednio po kondycjonowaniu taśmy, to próbka zostaje umieszczona w pojemniku zamkniętym hermetycznie, aż do chwili rozpoczęcia badania. Obciążenie zrywające musi zostać określone w ciągu pięciu minut od chwili wyjęcia próbki ze środowiska, w którym była kondycjonowana lub z pojemnika.
7.4.1.2. Kondycjonowanie pod działaniem światła
7.4.1.2.1. Zastosowanie mają przepisy zalecenia ISO/R 105-BO2 (1978). Taśmę wystawia się na działanie światła przez okres niezbędny dla uzyskania na wzorcu niebieskim nr 7 kontrastu równego poziomowi 4 na skali szarości.
7.4.1.2.2. Po wystawieniu na działanie światła taśma umieszczana jest na co najmniej 24 godziny w atmosferze o temperaturze 20 ± 5 oC i wilgotności względnej 65 ± 5 %. Jeżeli badanie nie jest przeprowadzane bezpośrednio po kondycjonowaniu taśmy, to próbka zostaje umieszczona w pojemniku zamkniętym hermetycznie aż do chwili rozpoczęcia badania. Obciążenie zrywające musi zostać określone w ciągu pięciu minut od chwili wyjęcia próbki ze środowiska, w którym była kondycjonowana lub z instalacji do kondycjonowania.
7.4.1.3. Kondycjonowanie w niskiej temperaturze
7.4.1.3.1. Taśma umieszczana jest na co najmniej 24 godziny w atmosferze o temperaturze 20 ± 5 oC i wilgotności względnej 65 ± 5 %.
7.4.1.3.2. Taśma umieszczana jest następnie na półtorej godziny w komorze niskich temperatur o temperaturze powietrza -30 ± 5 oC. Następnie zostaje złożona i złożenie obciąża się masą 2 kg uprzednio schłodzoną do -30 ± 5 oC. Po przetrzymaniu taśmy pod obciążeniem przez 30 minut w tej samej komorze niskich temperatur obciążenie zostaje usunięte i w ciągu pięciu minut od chwili wyjęcia taśmy z komory niskich temperatur dokonuje się pomiaru obciążenia zrywającego.
7.4.1.4. Kondycjonowanie w wysokiej temperaturze
7.4.1.4.1. Taśma umieszczana jest na co najmniej trzy godziny w atmosferze o temperaturze 60 ± 5 oC i wilgotności względnej 65 ± 5 %.
7.4.1.4.2. Obciążenie zrywające określa się w ciągu pięciu minut od chwili wyjęcia taśmy z komory wysokich temperatur.
7.4.1.5. Wystawienie na działanie wody
7.4.1.5.1. Taśma jest w całości zanurzana na co najmniej 24 godziny w wodzie destylowanej o temperaturze 20 ± 5 oC, z dodatkiem śladowej ilości czynnika nawilżającego. Można użyć dowolnego czynnika nawilżającego odpowiedniego dla badanego włókna.
7.4.1.5.2. Obciążenie zrywające określa się w ciągu 10 minut od chwili wyjęcia taśmy z wody.
7.4.1.6. Kondycjonowanie przez ścieranie
7.4.1.6.1. Kondycjonowanie przez ścieranie przeprowadzane jest na każdym urządzeniu, w którym taśma styka się ze sztywną częścią pasa bezpieczeństwa, z wyjątkiem urządzeń regulacji, w przypadku których badanie mikroprzesunięć (7.3) wykazało, że taśma przesuwa się mniej niż o połowę zalecanej wartości - kondycjonowanie przez ścieranie z wykorzystaniem procedury 1 (7.4.1.6.4.1) nie jest wówczas konieczne. Konfiguracja urządzenia do kondycjonowania zachowuje w przybliżeniu względne położenie taśmy i obszaru styku.
7.4.1.6.2. Próbki umieszczane są na co najmniej 24 godziny w atmosferze o temperaturze 20 ± 5 oC i wilgotności względnej 65 ± 5 %. Podczas procedury ścierania temperatura otoczenia wynosi od 15 do 30 oC.
7.4.1.6.3. Poniższa tabela przedstawia ogólne wymogi dla każdej procedury ścierania.
| Obciążenie daN | Częstotliwość Hz | Cykle liczba | Przesunięcie mm | |
| Procedura 1 Procedura 2 Procedura 3(*) | 2,5 0,5 0 bis 5 | 0,5 0,5 0,5 | 5.000 45.000 45.000 | 300 ± 20 300 ± 20 - |
| (*) Patrz: pkt 7.4.1.6.4.3. | ||||
Przesunięcie podane w piątej kolumnie tabeli przedstawia amplitudę ruchu posuwisto-zwrotnego, jaki zostaje nadany taśmie.
7.4.1.6.4. Procedury kondycjonowania
7.4.1.6.4.1. Procedura 1: taśma przechodzi przez urządzenie regulacji.
Na jednym końcu taśmy utrzymuje się stabilne obciążenie pionowe 2,5 daN - drugi koniec taśmy mocuje się do urządzenia wprawiającego taśmę w poziomy ruch posuwisto-zwrotny.
Urządzenie regulacji umiejscowione jest na taśmie poziomej w taki sposób, aby taśma pozostawała naciągnięta (patrz: rys. 1 w załączniku 11 do niniejszego regulaminu).
7.4.1.6.4.2 Procedura 2: taśma zmienia kierunek, przechodząc przez część sztywną.
Podczas badania kąty taśmy utrzymywane są zgodnie z rys. 2 w załączniku 11 do niniejszego regulaminu.
Podczas badania utrzymywane jest stałe obciążenie 0,5 daN.
W przypadkach gdy taśma, przechodząc przez element sztywny, zmienia kierunek częściej niż raz, obciążenie o wartości 0,5 daN może wzrosnąć do osiągnięcia wskazanego przesunięcia taśmy przez taki sztywny element wynoszącego 300 mm.
7.4.1.6.4.3. Procedura 3: taśma jest przyszyta do części sztywnej lub w podobny sposób przymocowana.
Łączna amplituda ruchu posuwisto-zwrotnego taśmy wynosi 300 ± 20 mm, ale obciążenie jest przykładane tylko podczas przesunięcia 100 ± 20 mm na półokres (patrz: rys. 3, załącznik 11 do niniejszego regulaminu).
7.4.2. Badanie wytrzymałości taśmy na zerwanie (badanie statyczne)
7.4.2.1. Badania przeprowadza się za każdym razem na dwóch nowych próbkach taśmy, o dostatecznej długości i kondycjonowanych zgodnie z przepisami pkt 7.4.1.
7.4.2.2. Każdą z taśm umieszcza się w zaciskach maszyny do badania rozciągania. Zaciski muszą być tak wykonane, aby uniknąć zerwania taśmy na wysokości zacisków lub w ich pobliżu. Szybkość przesuwania wynosi ok. 100 mm/min. Długość wolnego odcinka próbki między zaciskami maszyny na początku badania wynosi 200 mm ± 40 mm.
7.4.2.3. Kiedy obciążenie osiąga wartość 980 daN, mierzy się szerokość taśmy bez zatrzymywania maszyny.
7.4.2.4. Następnie naciąg zostaje zwiększony, aż do zerwania taśmy, a wówczas zapisuje się wartość obciążenia zrywającego.
7.4.2.5. Jeżeli taśma zsunie się lub zerwie w miejscu styku z jednym z zacisków lub w odległości do 10 mm od jednego z zacisków, badanie jest nieważne i konieczne jest przeprowadzenie nowego badania na nowej próbce.
7.5. Badanie części zespołu pasa, wraz z częściami sztywnymi
7.5.1. Zamek i urządzenie regulacji podłącza się do urządzenia do badania rozciągania za pomocą tych części zespołu pasa, do których są zwykle przyłączone, a następnie obciążenie zostaje zwiększone do 980 daN.
W przypadku podwójnych pasów piersiowych zamek podłączony jest do urządzenia badawczego za pomocą taśm, które są przymocowane do zamka oraz trzpienia lub dwóch trzpieni umieszczonych w przybliżeniu symetrycznie w stosunku do środka geometrycznego zamka. Jeżeli zamek lub urządzenie regulacji stanowią część elementu mocującego lub części wspólnej pasa trzypunktowego, to zamek lub urządzenie regulacji są poddawane badaniu wraz z elementem mocującym, zgodnie z pkt 7.5.2, z wyjątkiem przypadku zwijaczy posiadających rolkę lub prowadnicę przy górnym mocowaniu pasa, kiedy obciążenie wynosi 980 daN, a długość taśmy nawiniętej na bęben to długość wynikająca z blokady, możliwie najbliższa długości 450 mm od końca taśmy.
7.5.2. Elementy mocujące oraz wszelkie urządzenia regulacji wysokości poddawane są badaniu w sposób określony w pkt 7.5.1, ale obciążenie wynosi 1.470 daN i, z zastrzeżeniem przepisów zdania drugiego pkt 7.7.1, przykładane jest w najbardziej niekorzystnych warunkach, jakie mogą wystąpić w pojeździe, w którym pas jest prawidłowo zainstalowany. W odniesieniu do zwijaczy badanie przeprowadza się przy taśmie całkowicie rozwiniętej z bębna.
7.5.3. Dwie próbki zespołu pasa bezpieczeństwa umieszcza się na dwie godziny w komorze niskich temperatur przy temperaturze - 10 ± 1 oC. Bezpośrednio po wyjęciu z komory niskich temperatur części współpracujące zamka zostają ręcznie połączone ze sobą.
7.5.4. Dwie próbki zespołu pasa bezpieczeństwa umieszcza się na dwie godziny w komorze niskich temperatur przy temperaturze - 10 ± 1 oC. Części sztywne i części z tworzywa sztucznego poddawane badaniu są z kolei ułożone na płaskiej, sztywnej powierzchni stalowej (która była umieszczona wraz z próbkami w komorze niskich temperatur), umieszczanej na poziomej powierzchni sztywnego, zwartego bloku o masie co najmniej 100 kg; w ciągu 30 sekund od wyjęcia próbek z komory niskich temperatur należy upuścić na badaną próbkę masę stalową 18 kg, grawitacyjnie, z wysokości 300 mm. Czoło uderzeniowe tej masy powinno mieć twardość co najmniej 45 HRC i kształt powierzchni wypukłej o promieniu poprzecznym 10 mm oraz promieniu w płaszczyźnie wzdłużnej osiowej 150 mm. Jedną z badanych próbek poddaje się badaniu umieszczając oś zakrzywionego pręta w jednej linii z taśmą, a drugą umieszczając zakrzywiony pręt pod kątem 90° do taśmy.
7.5.5. Zamki mające wspólne części dla dwóch pasów bezpieczeństwa są obciążane w sposób symulujący warunki użytkowania w pojeździe, w którym siedzenia są ustawione w pozycji środkowej. Do każdej z taśm przykłada się jednocześnie obciążenie o wartości 1.470 daN. Kierunek przyłożenia obciążenia ustala się zgodnie z pkt 7.7.1 poniżej. Odpowiednie urządzenie badawcze przedstawiono w załączniku 10 do niniejszego regulaminu.
7.5.6. Podczas badania urządzenia regulacji ręcznej taśma przeciągana jest przez urządzenie regulacji w sposób jednostajny, z uwzględnieniem normalnych warunków użytkowania, z prędkością ok. 100 mm/s, a maksymalna siła jest mierzona z dokładnością do 0,1 daN po przeciągnięciu pierwszych 25 mm taśmy. Badanie przeprowadza się w obu kierunkach ruchu taśmy przez urządzenie, przy czym taśmę poddaje się 10 cyklom przed dokonaniem pomiarów.
7.6. Dodatkowe badania dla pasów bezpieczeństwa ze zwijaczami
7.6.1. Trwałość mechanizmu zwijającego
7.6.1.1. Taśma zostaje rozwinięta i następnie umożliwia się jej zwijanie tyle razy, ile jest to wymagane, przy maksymalnie 30 cyklach na minutę. W przypadku zwijaczy z blokadą awaryjną co pięć cykli następuje mocniejsze pociągnięcie w celu zablokowania zwijacza.
Równą liczbę pociągnięć wykonuje się w każdej z pięciu różnych pozycji, czyli 90, 80, 75, 70 i 65 % całkowitej długości taśmy pozostającej na zwijaczu. Jednakże gdy długość taśmy przekracza 900 mm, podane powyżej procenty odnoszą się do ostatnich 900 mm taśmy pozostającej na zwijaczu.
7.6.1.2. Odpowiednie urządzenie badawcze określone w pkt 7.6.1.1 powyżej przedstawiono w załączniku 3 do niniejszego regulaminu.
7.6.2. Blokowanie zwijaczy z blokadą awaryjną
7.6.2.1. Zwijacz poddaje się jednemu badaniu blokowania po rozwinięciu taśmy na pełną długość minus 300 ± 3 mm.
7.6.2.1.1. W przypadku zwijacza z blokadą włączaną przez ruch taśmy, rozwijanie odbywa się w kierunku, w którym zwykle następuje, gdy zwijacz jest zainstalowany w pojeździe.
7.6.2.1.2. Kiedy zwijacze są poddane badaniom czułości na zmniejszanie prędkości pojazdu, badania przeprowadza się z podanym wyżej rozwinięciem taśmy wzdłuż dwóch prostopadłych osi, które są poziome, jeżeli zwijacz ma zostać zainstalowany zgodnie ze wskazówkami producenta pasa bezpieczeństwa. Jeżeli pozycja ta nie jest określona, służba prowadząca badania konsultuje się z producentem pasa bezpieczeństwa. Jedna z osi musi być zgodna z kierunkiem wybranym przez służbę techniczną prowadzącą badania homologacyjne, jako przedstawiającym warunki najbardziej niekorzystne dla włączenia mechanizmu blokady.
7.6.2.2. Odpowiednie urządzenie badawcze określone w pkt 7.6.2.1 powyżej opisano w załączniku 4 do niniejszego regulaminu. Konstrukcja każdego takiego urządzenia badawczego zapewnia osiągnięcie wymaganego przyspieszenia przed wyciągnięciem więcej niż 5 mm taśmy ze zwijacza oraz rozwijanie ze średnią wartością wzrostu przyspieszenia równą co najmniej 25 g/s(4) i nie większą niż 150 g/s (4).
7.6.2.3. W celu sprawdzenia zgodności z wymogami określonymi w pkt 6.2.5.3.1.3 i 6.2.5.3.1.4 zwijacz montuje się na poziomym stole, po czym stół pochyla się z prędkością nieprzekraczającą 2o na sekundę, aż do chwili nastąpienia blokady. Badanie powtarza się w innych kierunkach, aby upewnić się, że wymogi są spełnione.
7.6.3. Odporność na pył
7.6.3.1. Zwijacz umieszcza się w komorze badawczej, tak jak to określono w załączniku 5 do niniejszego regulaminu. Montuje się go w takiej samej orientacji, jaką miałby po zamontowaniu w pojeździe. Komora badawcza zawiera pył zgodnie z pkt 7.6.3.2 poniżej. Taśma zwijacza zostaje rozwinięta na odcinku 500 mm i tak przytrzymywana, poza 10 pełnymi cyklami zwinięcia i rozwinięcia, jakim zostaje poddana w ciągu jednej lub dwóch minut po każdym wznieceniu pyłu. Pył jest wzniecany przez pięć sekund co 20 minut przez okres pięciu godzin, za pomocą suchego sprężonego powietrza, wolnego od oleju i wilgoci, pod ciśnieniem względnym 5,5 105 ± 0,5 105 Pa, przechodzącego przez szczelinę o średnicy 1,5 + 0,1 mm.
7.6.3.2. Pył wykorzystany w badaniu opisanym w pkt 7.6.3.1 składa się z ok. 1 kg suchego kwarcu. Skład granulometryczny jest następujący:
a) przechodzący przez otwór 150 μm, średnica drutu 104 μm: 99 do 100 %;
b) przechodzący przez otwór 105 μm, średnica drutu 64 μm: 76 do 86 %;
c) przechodzący przez otwór 75 μm, średnica drutu 52 μm: 60 do 70 %.
7.6.4. Siły zwijania
7.6.4.1. Siła zwijania mierzona jest na zespole pasa bezpieczeństwa zainstalowanym na manekinie, tak jak w badaniu dynamicznym określonym w pkt 7.7. Naciąg taśmy mierzony jest blisko punktu styczności z manekinem (ale tuż przed tym punktem), podczas gdy taśma jest zwijana z prędkością w przybliżeniu równą 0,6 m na minutę. W przypadku pasa bezpieczeństwa z urządzeniem zmniejszającym naciąg, siłę zwijania i naciąg taśmy mierzy się z urządzeniem zmniejszającym naciąg zarówno włączonym, jak i wyłączonym.
7.6.4.2. Przed badaniem dynamicznym opisanym w pkt 7.7 umieszczonego na siedzeniu manekina, ubranego w koszulę bawełnianą, przechyla się w przód, do momentu rozwinięcia 350 mm taśmy ze zwijacza, a następnie zwalnia do początkowej pozycji.
7.7. Badanie dynamiczne zespołu pasa lub urządzenia przytrzymującego
7.7.1. Zespół pasa mocowany jest na wózku wyposażonym w siedzenie i mocowania określone w załączniku 6 do niniejszego regulaminu. Jeżeli jednak zespół pasa przeznaczony jest do szczególnego pojazdu lub do szczególnych typów pojazdów, to odległości między manekinem i mocowaniami określane są przez służbę techniczną przeprowadzającą badania na podstawie instrukcji producenta dotyczącej instalacji dostarczonej wraz z pasami bezpieczeństwa lub na podstawie danych dostarczonych przez producenta pojazdu. Jeżeli pas jest wyposażony w urządzenie regulacji wysokości zgodnie z pkt 2.9.6 powyżej, położenie urządzenia oraz sposób zamocowania go są takie same jak w projekcie pojazdu.
W przypadku gdy badanie dynamiczne przeprowadzane jest dla typu pojazdu, nie musi być ono powtarzane dla innych typów pojazdu, w których każdy punkt mocowania znajduje się w odległości mniejszej niż 50 mm od odpowiadającego mu punktu mocowania badanego pasa. Ewentualnie producenci mogą określać hipotetyczne położenie punktów mocowania do badania w celu zawarcia maksymalnej liczby rzeczywistych punktów mocowania.
7.7.1.1. W przypadku pasa bezpieczeństwa lub urządzenia przytrzymującego część zespołu, w odniesieniu do którego złożono wniosek o udzielenie homologacji typu urządzenia przytrzymującego, pas bezpieczeństwa montuje się na części konstrukcji pojazdu, na której zwykle instalowane jest urządzenie przytrzymujące, przy czym część taka jest sztywno przytwierdzana do wózka badawczego w sposób określony w pkt 7.7.1.2-7.7.1.6.
W przypadku pasa bezpieczeństwa lub urządzenia przytrzymującego z urządzeniami obciążenia wstępnego opierającymi się na podzespołach innych niż te, które są włączone do samego zespołu pasa, zespół pasa montowany jest wraz z niezbędnymi dodatkowymi częściami pojazdu na wózku badawczym w sposób opisany w pkt 7.7.1.2-7.7.1.6
Ewentualnie, w przypadku gdy te urządzenia nie mogą być badane na wózku badawczym, producent może wykazać na pomocą konwencjonalnego badania zderzenia czołowego przy prędkości 50 km/godz. zgodnie z procedurą ISO 3560 (1975), że urządzenie spełnia wymogi regulaminu.
7.7.1.2. Metoda zastosowana w celu zabezpieczenia pojazdu podczas badania nie może w konsekwencji wzmacniać mocowania siedzeń lub pasów bezpieczeństwa, ani zmniejszać normalnego odkształcenia konstrukcji. Nie może być obecna żadna część przednia pojazdu, która, ograniczając ruch manekina do przodu, z wyjątkiem jego stóp, mogłaby zmniejszyć obciążenie działające na urządzenie przytrzymujące podczas badania. Wyeliminowane części konstrukcji mogą zostać zastąpione częściami o równoważnej wytrzymałości, z zastrzeżeniem, że nie utrudniają ruchu manekina do przodu.
7.7.1.3. Urządzenie zabezpieczające uważane jest za zadowalające, jeżeli nie wywiera żadnego wpływu na powierzchnię rozciągającą się na całą szerokość konstrukcji i jeżeli pojazd lub konstrukcja są zablokowane lub unieruchomione z przodu w odległości nie mniejszej niż 500 mm od mocowania urządzenia przytrzymującego. Z tyłu konstrukcja musi być przymocowana w dostatecznie dużej odległości za mocowaniami, aby zapewnić spełnienie wymogów pkt 7.7.1.2 powyżej.
7.7.1.4. Siedzenia są instalowane i umieszczane w pozycji do kierowania uznanej przez służbę techniczną przeprowadzającą badania homologacyjne za stwarzającą najbardziej niekorzystne warunki wytrzymałości, z uwzględnieniem manekina zainstalowanego w pojeździe. Pozycje siedzeń opisuje się w sprawozdaniu. Jeżeli oparcie siedzenia może być odchylane, musi być zablokowane zgodnie ze specyfikacjami producenta lub, jeżeli brak takich specyfikacji, zablokowane tak, aby utworzyć kąt rzeczywisty możliwie najbliższy 25° w przypadku pojazdów kategorii M1 i N1 oraz możliwie najbliższy 15° w przypadku pojazdów wszystkich innych kategorii.
7.7.1.5. Do celów oceny spełnienia wymogów pkt 6.4.1.4.1 siedzenie uważa się za znajdujące się w pozycji kierowania lub jazdy najbardziej wysuniętej do przodu z uwzględnieniem wymiarów manekina.
7.7.1.6. Wszystkie siedzenia jednego zespołu są poddawane badaniu jednocześnie.
7.7.1.7. Badanie dynamiczne układu podwójnego pasa piersiowego przeprowadza się bez (zespołu) taśmy kroczowej, o ile występuje.
7.7.2. Zespół pasa mocuje się na manekinie określonym w załączniku 7 do niniejszego regulaminu w następujący sposób: płytę grubości 25 mm umieszcza się między plecami manekina i oparciem siedzenia. Pas zostaje ściśle dopasowany do manekina. Następnie płytę usuwa się, tak aby jego plecy na całej długości stykały się z oparciem siedzenia. Należy sprawdzić, czy sposób współdziałania dwóch części zamka nie pociąga za sobą ryzyka zmniejszenia niezawodności blokady.
7.7.3. Wolne końce taśm wystają z urządzenia regulacji na wystarczającą długość, aby umożliwić wysunięcie.
7.7.4. Następnie wózek rozpędza się tak, aby w chwili uderzenia prędkość swobodnej jazdy wynosiła 50 ± 1 km/godz., zaś manekin pozostał stabilny. Odległość zatrzymania wózka wynosi 40 ± 5 cm. Podczas zmniejszania prędkości wózek utrzymuje pozycję poziomą. Zmniejszenie prędkości wózka uzyskuje się przez zastosowanie urządzenia opisanego w załączniku 6 do niniejszego regulaminu lub za pomocą dowolnego innego urządzenia zapewniającego równoważne wyniki. Urządzenie takie spełnia wymogi eksploatacyjne określone w załączniku 8 do niniejszego regulaminu.
7.7.5. Bezpośrednio przed zderzeniem mierzy się prędkość wózka, przesunięcie manekina do przodu oraz prędkość klatki piersiowej przy przesunięciu klatki piersiowej wynoszącym 300 mm.
7.7.6. Po zderzeniu zespół pasa lub urządzenie przytrzymujące i jego części sztywne poddawane są kontroli wzrokowej, bez otwarcia zamka, w celu stwierdzenia, czy nie nastąpiło uszkodzenie lub zerwanie. W przypadku urządzeń przytrzymujących, po badaniu sprawdza się także, czy części konstrukcji pojazdu przymocowane do wózka nie doznały widocznego trwałego odkształcenia. Jeżeli takie odkształcenia wystąpią, uwzględnia się je we wszelkich obliczeniach wykonywanych zgodnie z pkt 6.4.1.4.1.
7.8. Badanie otwierania zamka
7.8.1. Do tego badania wykorzystuje się zespoły lub urządzenia przytrzymujące uprzednio poddane badaniu dynamicznemu zgodnie z pkt 7.7. powyżej.
7.8.2. Zespół pasa zostaje odłączony od wózka badawczego bez otwierania zamka. Zamek poddaje się obciążeniu, ciągnąc go bezpośrednio za pomocą przymocowanych do niego taśm, tak aby 60 wszystkie taśmy poddane były działaniu siły o wartości daN. (Przyjmuje się, że n to liczba n taśm przyłączonych do zamka w pozycji zamkniętej). W przypadku gdy zamek jest połączony z częścią sztywną, obciążenie jest przykładane pod takim samym kątem, jaki tworzy zamek i sztywny koniec podczas badania dynamicznego. Obciążenie przykłada się przy prędkości 400 ± 20 mm/min w środku geometrycznym przycisku zwalniającego zamek wzdłuż stałej osi biegnącej równolegle do początkowego kierunku ruchu przycisku. Podczas przykładania siły potrzebnej do otwarcia zamka jest on podtrzymywany przez sztywny wspornik. Obciążenie, o którym mowa powyżej, nie może przekraczać limitu określonego w pkt 6.2.2.5 powyżej. Punkt styku oprzyrządowania badawczego ma kształt kuli i promień 2,5 mm ± 0,1 mm. Jego powierzchnia jest metalowa i wypolerowana.
7.8.3. Dokonuje się pomiaru siły otwierającej zamek z odnotowaniem wszelkich nieprawidłowości funkcjonowania zamka.
7.8.4. Po badaniu otwierania zamka części zespołu pasa lub urządzenia przytrzymującego, które poddane zostały badaniom określonym w pkt 7.7, są kontrolowane, a zakres uszkodzeń odniesionych przez zespół pasa lub urządzenie przytrzymujące podczas badania dynamicznego odnotowuje się w sprawozdaniu z badania.
7.9. Dodatkowe badania pasów bezpieczeństwa z urządzeniami obciążenia wstępnego
7.9.1. Kondycjonowanie
Urządzenie obciążenia wstępnego może zostać oddzielone od pasa bezpieczeństwa poddawanego badaniu i umieszczone na 24 godziny w temperaturze 60 oC ± 5 oC. Następnie temperaturę podwyższa się na dwie godziny do 100 ± 5 oC. W dalszej kolejności urządzenie umieszcza się na 24 godziny w temperaturze -30 ± 5 oC. Po zakończeniu kondycjonowania urządzenie ogrzewane jest do temperatury otoczenia. Jeżeli urządzenie zostało oddzielone od pasa bezpieczeństwa, dołącza się je do niego ponownie.
7.10. Sprawozdanie z badań
7.10.1. W sprawozdaniu z badań odnotowuje się wyniki wszystkich badań określonych w pkt 7 powyżej, oraz, w szczególności, prędkość wózka, maksymalne przesunięcie manekina do przodu, położenie zamka podczas badania, o ile zmieniało się, siłę otwarcia zamka, a także wszelkie nieprawidłowości lub pęknięcia. Jeżeli w związku z pkt 7.7.1 wymogi dotyczące mocowań określone w załączniku 6 do niniejszego regulaminu nie zostały spełnione, w sprawozdaniu z badań opisuje się sposób instalacji zespołu pasa lub urządzenia przytrzymującego oraz podaje się istotne kąty i wymiary. W sprawozdaniu wyszczególnia się także wszelkie odkształcenia lub pęknięcia zamka, jakie wystąpiły podczas badania. W przypadku urządzenia przytrzymującego w sprawozdaniu z badania określa się także sposób przymocowania konstrukcji pojazdu do wózka, pozycję siedzeń i nachylenie oparcia siedzeń. Jeżeli przesunięcie manekina do przodu wykracza poza wartości określone w pkt 6.4.1.3.2 powyżej, w sprawozdaniu podaje się, czy spełnione zostały wymogi określone w pkt 6.4.1.4.1.
8. WYMOGI DOTYCZĄCE INSTALACJI W POJEŹDZIE
8.1. Wyposażenie pojazdu
8.1.1. Z wyjątkiem siedzeń składanych (zgodnie z definicją w regulaminie nr 14) oraz miejsc siedzących przeznaczonych do użytku wyłącznie, gdy pojazd jest nieruchomy, siedzenia pojazdów kategorii M oraz N zdefiniowanych w załączniku 7 do ujednoliconej rezolucji (R.E.3)(*) (z wyjątkiem pojazdów kategorii M2 oraz M3, należących do klasy I lub II wg regulaminu nr 36, do klasy A wg regulaminu nr 52 oraz do klasy I lub II i A wg regulaminu nr 107) muszą być wyposażone w pasy bezpieczeństwa lub urządzenia przytrzymujące spełniające wymogi niniejszego regulaminu.
8.1.2. Typy pasów bezpieczeństwa lub urządzeń przytrzymujących dla każdego miejsca siedzącego, dla którego wymagane jest ich zainstalowanie, są typami określonymi w załączniku 16 (nie mogą być z nimi stosowane zwijacze bez blokady (pkt 2.14.1) ani zwijacze odblokowywane ręcznie (pkt 2.14.2.)). W przypadku wszystkich miejsc siedzących, dla których w załączniku 16 określone są pasy biodrowe typu B, zezwala się na zastosowanie pasów biodrowych typu Br3, z wyjątkiem przypadku, gdy podczas użycia zwijają się one w takim stopniu, że zmniejsza to w zauważalny sposób wygodę po normalnym ich zamknięciu.
8.1.2.1. Jednakże w przypadku zewnętrznych miejsc siedzących innych niż przednie w pojazdach kategorii N1, przedstawionych w załączniku 16 i oznaczonych symbolem Ø dopuszczalna jest instalacja pasa biodrowego typu Br4m lub Br4Nm, jeżeli istnieje przejście między siedzeniem a najbliższą ścianą boczną pojazdu, mające na celu umożliwienie pasażerom dostępu do pozostałych części pojazdu. Odstęp między siedzeniem a ścianą boczną uważa się za przejście, jeżeli odległość między tą ścianą boczną, ze wszystkimi drzwiami zamkniętymi, a pionową płaszczyzną wzdłużną, przechodzącą przez linię środkową danego siedzenia, mierzona w położeniu punktu R i prostopadle do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, wynosi więcej niż 500 mm.
8.1.3. Jeżeli nie są wymagane żadne pasy bezpieczeństwa, wówczas producent może zastosować dowolny typ pasa bezpieczeństwa lub urządzenia przytrzymującego spełniającego wymogi niniejszego regulaminu. W przypadku tych miejsc siedzących, dla których w załączniku 16 określone zostały pasy biodrowe, spośród typów dopuszczonych w załączniku 16 jako alternatywę dla pasów biodrowych zastosować można pasy typu A.
8.1.4. W trzypunktowych pasach wyposażonych w zwijacze jeden zwijacz musi działać co najmniej na taśmie przekątnej.
8.1.5. W przypadku pojazdów innych niż należące do kategorii M1 dopuszczony może być zwijacz z blokadą awaryjną typu 4N (pkt 2.14.5) zamiast zwijacza typu 4 (pkt 2.14.4), jeżeli wykazano w sposób zadowalający dla służby odpowiedzialnej za badania, że instalacja zwijacza typu 4 byłaby niepraktyczna.
8.1.6. W odniesieniu do przednich zewnętrznych oraz przednich środkowych miejsc siedzących przedstawionych w załączniku 16 i oznaczonych symbolem * pasy biodrowe typu określonego we wspomnianym załączniku uważane są za odpowiednie, jeżeli szyba przednia znajduje się na zewnątrz strefy odniesienia zdefiniowanej w załączniku 1 do regulaminu nr 21.
W odniesieniu do pasów bezpieczeństwa, szyba przednia jest uważana za część strefy odniesienia, jeżeli może ona wejść w statyczny kontakt z urządzeniem badawczym, zgodnie z metodą opisaną w załączniku 1 do regulaminu nr 21.
8.1.7. Dla każdego miejsca siedzącego określonego w załączniku 16 oznaczonego symbolem * należy zapewnić pasy trzypunktowe typu określonego w załączniku 16, o ile nie zostanie spełniony jeden z poniższych warunków, kiedy zapewnić można pasy dwupunktowe typu określonego w załączniku 16:
8.1.7.1. bezpośrednio z przodu znajduje się siedzenie lub inne części pojazdu zgodne z pkt 3.5 dodatku 1 do regulaminu nr 80; lub
8.1.7.2. żadna część pojazdu nie znajduje się lub, jeżeli pojazd jest w ruchu, nie ma możliwości znalezienia się w strefie odniesienia; lub
8.1.7.3. części pojazdu znajdujące się we wspomnianej strefie odniesienia spełniają wymogi z zakresu pochłaniania energii określone w dodatku 6 do regulaminu nr 80.
8.1.8. Z wyjątkiem przypadku, do którego odnosi się pkt 8.1.9, każde miejsce siedzące przeznaczone dla pasażera, które wyposażone jest w poduszkę powietrzną, opatrzone jest ostrzeżeniem przed użyciem na tym siedzeniu urządzenia przytrzymującego dla dziecka zwróconego tyłem do kierunku jazdy. Etykieta ostrzegawcza w postaci piktogramu, który może zawierać tekst informacyjny, jest trwale przymocowana i tak umieszczona, aby była łatwo widoczna naprzeciwko osoby zamierzającej zainstalować na wspomnianym siedzeniu urządzenie przytrzymujące dla dziecka zwrócone tyłem do kierunku jazdy. Przykład możliwego wzoru piktogramu przedstawiono na rys. 1. Trwała informacja powinna być widoczna przez cały czas, na wypadek gdyby etykieta ostrzegawcza nie była widoczna w czasie, gdy drzwi są zamknięte.
Kolory:
- piktogram jest czerwony,
- siedzenie, siedzenie dla dziecka oraz linia zarysu poduszki powietrznej są czarne,
- słowa "poduszka powietrzna", jak również sama poduszka powietrzna, są białe.
8.1.9 Wymogi pkt 8 1 8 nie mają zastosowania, jeżeli pojazd jest wyposażony w mechanizm automatycznie wyczuwający obecność urządzenia przytrzymującego dla dziecka zwróconego tyłem do kierunku jazdy i zapewniający aby poduszka powietrzna nie rozwinęła się gdy takie urządzenie przytrzymujące dla dziecka jest zainstalowane.
8.1.10 W przypadku siedzeń które można obrócić lub zmienić ich orientację przeznaczonych do użytku gdy pojazd jest nieruchomy wymagania pkt 8 1 1 mają zastosowanie jedynie do orientacji przeznaczonych do normalnego użytku kiedy pojazd porusza się po drodze zgodnie z niniejszym regulaminem.
8.2. Wymogi ogólne
8.2.1 Pasy bezpieczeństwa urządzenia przytrzymujące oraz urządzenia przytrzymujące dla dzieci ISOFIX, zgodne z tabelą 2 załącznika 17 - dodatek 3 są mocowane do punktów mocowania zgodnych ze specyfikacjami zawartymi w regulaminie nr 14 w tym dotyczącymi konstrukcji i charakterystyki wymiarowej liczby punktów mocowania i wymagań dotyczących wytrzymałości.
8.2.2 Pasy bezpieczeństwa urządzenia przytrzymujące urządzenia przytrzymujące dla dzieci oraz urządzenia przytrzymujące dla dzieci ISOFIX zalecane przez producenta zgodnie z tabelami 1 i 2 w załączniku 17 - dodatek 3 są instalowane w taki sposób że gdy są prawidłowo założone przez użytkownika działają w sposób zadawalający i ograniczają ryzyko odniesienia obrażeń w razie wypadku W szczególności są zainstalowane w taki sposób aby
8.2.2.1. taśmy nie mogły przybrać niebezpiecznej konfiguracji;
8.2.2.2. niebezpieczeństwo zsunięcia prawidłowo założonego pasa z ramienia użytkownika w wyniku przesunięcia się użytkownika do przodu zostało zredukowane do minimum;
8.2.2.3. ryzyko uszkodzenia taśmy w wyniku kontaktu z ostrymi częściami sztywnymi pojazdu, konstrukcji siedzenia, urządzenia przytrzymującego dla dzieci lub urządzenia przytrzymującego dla dzieci ISOFIX zalecanego przez producenta zgodnie z tabelami 1 i 2 w załączniku 17 - dodatek 3 zostało zmniejszone do minimum;
8.2.2.4. konstrukcja i instalacja każdego pasa bezpieczeństwa przeznaczonego dla każdego miejsca siedzącego są takie, aby były one łatwo dostępne do użycia. Ponadto jeżeli całe siedzenie albo poduszka i/lub oparcie siedzenia mogą być składane w celu umożliwienia dostępu do tylnej części pojazdu, bagażnika lub przedziału towarowego, po złożeniu i ponownym rozłożeniu siedzeń do pozycji siedzącej przeznaczone dla tych siedzeń pasy bezpieczeństwa są dostępne do użycia lub mogą być łatwo wyjęte spod lub zza siedzenia przez jedną osobę, według wskazówek znajdujących się w instrukcji obsługi pojazdu, bez konieczności przeszkolenia czy ćwiczeń ze strony tej osoby;
8.2.2.5. służba techniczna sprawdza, czy z trzpieniem zamka znajdującym się w zamku i bez użytkownika na siedzeniu:
8.2.2.5.1. możliwe rozluźnienie pasa nie przeszkadza w prawidłowej instalacji urządzenia przytrzymującego dla dziecka zalecanego przez producenta; oraz
8.2.2.5.2. w przypadku trzypunktowego pasa naciąg wynoszący co najmniej 50 N może być ustanowiony w części biodrowej pasa poprzez zewnętrzne zastosowanie naciągu w części piersiowej tego pasa.
8.3. Wymogi szczególne dotyczące części sztywnych stanowiących element pasów bezpieczeństwa lub urządzeń przytrzymujących
8.3.1. Części sztywne, takie jak zamki, urządzenia regulacyjne i elementy mocujące nie mogą zwiększać ryzyka odniesienia obrażeń przez użytkownika lub inne osoby znajdujące się w pojeździe w razie wypadku.
8.3.2. Urządzenie do zwalniania zamka musi być dobrze widoczne i łatwo dostępne dla użytkownika oraz tak skonstruowane, aby nie mogło dać się otworzyć przez nieuwagę lub przypadkowo. Zamek musi być umieszczony w miejscu zapewniającym łatwy dostęp dla ratownika, aby mógł on uwolnić użytkownika w razie niebezpieczeństwa.
Zamek jest zainstalowany tak, aby użytkownik mógł go zwolnić jednym prostym ruchem jednej ręki w jednym kierunku, zarówno bez obciążenia, jak i wtedy, gdy pas podtrzymuje masę użytkownika.
W przypadku pasów bezpieczeństwa lub urządzeń przytrzymujących dla siedzeń przednich zewnętrznych, z wyjątkiem podwójnych pasów piersiowych, zamek można także zamknąć w taki sam sposób.
Jeżeli zamek ma styczność z użytkownikiem, należy sprawdzić, czy szerokość powierzchni styku nie jest mniejsza niż 46 mm.
Jeżeli zamek ma styczność z użytkownikiem, należy sprawdzić, czy powierzchnia styku spełnia wymogi pkt 6.2.2.1 niniejszego regulaminu.
8.3.3. Pas bezpieczeństwa założony przez użytkownika automatycznie dostosowuje się do niego lub zaprojektowany jest tak, aby urządzenie regulacji ręcznej było łatwo dostępne dla zajmującego siedzenie użytkownika oraz wygodne i proste w obsłudze. Pas można także skrócić jedną ręką w sposób dostosowujący go do budowy użytkownika i pozycji siedzenia w pojeździe.
8.3.4. Pasy bezpieczeństwa lub urządzenia przytrzymujące wyposażone w zwijacze są instalowane w taki sposób, aby umożliwić zwijaczom prawidłowe działanie i skuteczne zwinięcie taśmy.
8.3.5. W celu zapewnienia użytkownikowi pojazdu informacji o wprowadzonych zasadach dotyczących przewozu dzieci pojazdy kategorii M1 i N1 spełniają wymogi informacyjne określone w załączniku 17. Każdy pojazd kategorii M1 musi posiadać pozycje ISOFIX, zgodnie z odnośnymi przepisami regulaminu nr 14.
Pierwsza pozycja ISOFIX pozwala co najmniej na instalację jednego z trzech zwróconych przodem do kierunku jazdy przyrządów zdefiniowanych w dodatku 2 do załącznika 17; druga pozycja ISOFIX umożliwia co najmniej instalację jednego z trzech zwróconych tyłem do kierunku jazdy przyrządów zdefiniowanych w dodatku 2 do załącznika 17. W przypadku drugiej pozycji ISOFIX, jeżeli instalacja zwróconego tyłem do kierunku jazdy przyrządu nie jest możliwa w drugim rzędzie siedzeń pojazdu ze względu na jego konstrukcję, dopuszczalna jest instalacja jednego z sześciu przyrządów w dowolnej pozycji w pojeździe.
9. ZGODNOŚĆ PRODUKCJI
Procedury kontroli zgodności produkcji muszą odpowiadać procedurom zawartym w porozumieniu, dodatek 2 (E/ECE/324-E/ECE/TRANS/505/Rev.2), włącznie z następującymi wymogami:
9.1. Każdy typ pojazdu, pas bezpieczeństwa lub urządzenie przytrzymujące homologowane zgodnie z niniejszym regulaminem produkowane jest w sposób zapewniający zgodność z typem homologowanym w drodze spełnienia wymogów określonych w pkt 6, 7, i 8 powyżej.
9.2. Należy spełnić minimalne wymogi dotyczące zgodności z procedurami kontroli produkcji określonymi w załączniku 14 do niniejszego regulaminu.
9.3. Władza, która udzieliła homologacji typu może w dowolnym czasie zweryfikować metody kontroli zgodności stosowane w każdym z obiektów produkcyjnych. Weryfikacje takie dokonywane są zazwyczaj raz na rok.
10. SANKCJE ZA NIEZGODNOŚĆ PRODUKCJI
10.1. Homologacja udzielona w odniesieniu do pojazdu, typu pasa bezpieczeństwa lub urządzenia przytrzymującego zgodnie z niniejszym regulaminem może zostać cofnięta w razie niespełnienia wymogu określonego w pkt 9.1 powyżej lub w razie niezaliczenia przez wybrany pas bezpieczeństwa lub urządzenie przytrzymujące badań określonych w pkt 9.2 powyżej.
10.2. Jeżeli Umawiająca się Strona stosująca niniejszy regulamin cofnie uprzednio udzieloną homologację, zobowiązana jest ona bezzwłocznie powiadomić o tym pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin za pomocą formularza komunikatu zgodnego z wzorem przedstawionym (odpowiednio) w załączniku 1A lub 1B do niniejszego regulaminu.
11. ZMIANA I ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI TYPU POJAZDU, PASA BEZPIECZEŃSTWA LUB URZĄDZENIA PRZYTRZYMUJĄCEGO
11.1. Jakakolwiek modyfikacja typu pojazdu bądź pasa bezpieczeństwa lub urządzenia przytrzymującego lub obu z nich wymaga powiadomienia służby administracyjnej, która udzieliła homologacji typu pojazdu, pasa bezpieczeństwa lub urządzenia przytrzymującego. Służba taka może wówczas:
11.1.1. uznać, że wprowadzone modyfikacje prawdopodobnie nie będą miały istotnego negatywnego skutku i że w każdym razie pojazd, pas bezpieczeństwa lub urządzenie przytrzymujące nadal spełnia wymogi; lub
11.1.2. zażądać kolejnego sprawozdania z badań od służby technicznej odpowiedzialnej za przeprowadzenie badań.
11.2. Bez uszczerbku dla przepisów pkt 11.1 powyżej, wariantu pojazdu o masie w stanie gotowym do jazdy mniejszej niż masa w stanie gotowym do jazdy pojazdu poddanego badaniu homologacyjnemu nie uważa się za modyfikację typu pojazdu.
11.3. Potwierdzenie lub odmowa homologacji, wymieniająca zmiany, zostaje notyfikowana Stronom porozumienia stosującym niniejszy regulamin zgodnie z procedurą określoną w pkt 5.2.3 lub 5.3.3.
11.4. Właściwa władza udzielająca rozszerzenia homologacji przydziela numer seryjny dla takiego rozszerzenia oraz informuje o nim pozostałe Strony porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin za pomocą formularza komunikatu zgodnego z wzorem w załączniku 1A lub 1B do niniejszego regulaminu.
12. OSTATECZNE ZAPRZESTANIE PRODUKCJI
Jeżeli posiadacz homologacji całkowicie zaprzestanie produkcji urządzenia homologowanego zgodnie z niniejszym regulaminem, musi poinformować o tym władzę, która udzieliła homologacji. Po otrzymaniu właściwego komunikatu władza taka za pomocą formularza komunikatu zgodnego z wzorem w załącznikach 1A lub 1B do niniejszego regulaminu informuje o tym pozostałe Strony z porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin.
13. INSTRUKCJE
W przypadku typu pasów bezpieczeństwa niedostarczanych razem z pojazdem informacja na opakowaniu oraz instrukcja instalacji jasno określają typ pojazdu, dla którego pasy takie są przeznaczone.
14. NAZWY I ADRESY SŁUŻB TECHNICZNYCH ODPOWIEDZIALNYCH ZA PRZEPROWADZENIE BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ SŁUŻB ADMINISTRACYJNYCH
Strony porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin przekazują sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy służb technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzenie badań homologacyjnych oraz służb administracyjnych udzielających homologacji, którym należy przesłać wydane w innych krajach formularze poświadczające homologację, odmowę, rozszerzenie lub cofnięcie homologacji.
15. PRZEPISY PRZEJŚCIOWE
15.1. Homologacja typu pojazdu
15.1.1. Od oficjalnej daty wejścia w życie suplementu 15 do serii poprawek 04 żadna z Umawiających się Stron stosujących niniejszy regulamin nie może odmówić udzielenia homologacji EKG zgodnie z niniejszym regulaminem, zmienionym suplementem 15 do serii poprawek 04.
15.1.2. Dwa lata po wejściu w życie suplementu 15 do serii poprawek 04 do niniejszego regulaminu Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin udzielają homologacji EKG tylko w razie spełnienia wymogów niniejszego regulaminu, zmienionego suplementem 15 do serii poprawek 04.
15.1.3. 7 lat po wejściu w życie suplementu 15 do serii poprawek 04 do niniejszego regulaminu Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin mogą odmówić uznania homologacji nieudzielonych zgodnie z niniejszym regulaminem zmienionym suplementem 15 do serii poprawek 04. Obowiązujące homologacje kategorii pojazdów innych niż M1, na które nie ma wpływu suplement 15 do serii poprawek 04 do niniejszego regulaminu, pozostają jednak ważne, a Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nadal je akceptują.
15.1.3.1. Ponadto od dnia 1 października 2000 r. Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin mogą odmówić uznania homologacji EKG pojazdów kategorii M1 i N1 nieudzielonych zgodnie z niniejszym regulaminem zmienionym suplementem 8 do serii poprawek 04, jeżeli nie zostały spełnione wymogi informacyjne pkt 8.3.5 oraz załącznika 17.
15.2. Instalacja pasów bezpieczeństwa
Niniejsze przepisy przejściowe mają zastosowanie jedynie do instalacji pasów bezpieczeństwa i nie powodują zmiany oznakowania pasów bezpieczeństwa.
15.2.1. Od oficjalnej daty wejścia w życie suplementu 12 do serii poprawek 04 żadna z Umawiających się Stron stosujących niniejszy regulamin nie może odmówić udzielenia homologacji EKG zgodnie z niniejszym regulaminem, zmienionym suplementem 12 do serii poprawek 04.
15.2.2. Po upływie okresu 36 miesięcy od oficjalnej daty wejścia w życie, o której mowa w pkt 15.2.1 powyżej, Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin udzielają homologacji tylko typom pojazdów zgodnym z wymogami niniejszego regulaminu zmienionego suplementem 12 do serii poprawek 04.
15.2.3. Po upływie okresu 60 miesięcy od oficjalnej daty wejścia w życie, o której mowa w pkt 15.2.1 powyżej, Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin mogą odmówić uznania homologacji nieudzielonych zgodnie z wymogami niniejszego regulaminu zmienionego suplementem 12 do serii poprawek 04.
15.2.4. Po oficjalnej dacie wejścia w życie suplementu 14 do serii poprawek 04 żadna z Umawiających się Stron stosujących niniejszy regulamin nie może odmówić udzielenia homologacji EKG/ONZ zgodnie z niniejszym regulaminem zmienionym suplementem 14 do serii poprawek 04.
15.2.5. Po oficjalnej dacie wejścia w życie suplementu 16 do serii poprawek 04 żadna z Umawiających się Stron stosujących niniejszy regulamin nie może odmówić udzielenia homologacji EKG/ONZ zgodnie z niniejszym regulaminem zmienionym suplementem 16 do serii poprawek 04.
15.2.6. Po upływie okresu 36 miesięcy od oficjalnej daty wejścia w życie, o której mowa w pkt 15.2.4 powyżej, Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin udzielają homologacji tylko typom pojazdów zgodnym z wymogami niniejszego regulaminu zmienionego suplementem 14 do serii poprawek 04.
15.2.7. Po upływie okresu 60 miesięcy od oficjalnej daty wejścia w życie, o której mowa w pkt 15.2.4 powyżej, Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin mogą odmówić uznania homologacji nieudzielonych zgodnie z suplementem 14 do serii poprawek 04 do niniejszego regulaminu.
15.2.8. Po dniu 16 lipca 2006 r. Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin udzielają homologacji tylko typom pojazdów zgodnym z wymogami niniejszego regulaminu, zmienionego suplementem 16 do serii poprawek 04.
15.2.9. Pod dniu 16 lipca 2008 r. Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin mogą odmówić uznania homologacji pojazdów kategorii N1 nieudzielonych zgodnie z suplementem 16 do serii poprawek 04 do niniejszego regulaminu.
______
(*) Zdefiniowanych w załączniku 7 do ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3) (dokument TRANS/ WP.29/78/Rev.1/Amend.2).
(1) 1 - Niemcy, 2 - Francja, 3 - Włochy, 4 - Niderlandy, 5 - Szwecja, 6 - Belgia, 7 - Węgry, 8 - Republika Czeska, 9 - Hiszpania, 10 - Serbia i Czarnogóra, 11 - Zjednoczone Królestwo, 12 - Austria, 13 - Luksemburg, 14 - Szwajcaria, 15 (numer wolny), 16 - Norwegia, 17 - Finlandia, 18 - Dania, 19 - Rumunia, 20 - Polska, 21 - Portugalia, 22 - Federacja Rosyjska, 23 - Grecja, 24 - Irlandia, 25 - Chorwacja, 26 - Słowenia, 27 - Słowacja, 28 - Białoruś, 29 - Estonia, 30 (numer wolny), 31 - Bośnia i Hercegowina, 32 - Łotwa, 33 (numer wolny), 34 - Bułgaria, 35 (numer wolny), 36 - Litwa, 37 - Turcja, 38 (numer wolny), 39 - Azerbejdżan, 40 - Była Jugosłowiańska Republika Macedonii, 41 (numer wolny), 42 - Wspólnota Europejska (homologacje udzielane są przez jej państwa członkowskie z użyciem właściwych im symboli EKG), 43 - Japonia, 44 (numer wolny), 45 - Australia, 46 - Ukraina, 47 - Republika Południowej Afryki, 48 - Nowa Zelandia, 49 - Cypr, 50 - Malta, 51 - Republika Korei. Kolejni członkowie uzyskują numery w porządku chronologicznym, w jakim ratyfikują lub przystępują do Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań, a Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych powiadamia Umawiające się Strony porozumienia o przydzielonych w ten sposób numerach.
(2) Patrz: przypis do pkt 5.2.4.1.
(3) g = 9,81 m/s2.
(4) g = 9,81 m/s2.
ZAŁĄCZNIKI
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................