Regulamin nr 112 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG/ONZ) - Jednolite przepisy dotyczące homologacji świateł głównych pojazdów silnikowych wyposażonych w żarówki i emitujących asymetryczne światło mijania i/lub światło drogowe.
Dz.U.UE.L.2005.330.169
Akt utracił mocRegulamin nr 112 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG/ONZ) - Jednolite przepisy dotyczące homologacji świateł głównych pojazdów silnikowych wyposażonych w żarówki i emitujących asymetryczne światło mijania i/lub światło drogowe(*)
0. ZAKRES(1)
Niniejszy regulamin stosuje się do świateł głównych pojazdów silnikowych emitujących asymetryczne światło mijania i/lub światło drogowe, które mogą posiadać soczewki ze szkła lub tworzywa sztucznego, i które są wyposażone w wymienne żarówki.
1. DEFINICJE
Do celów niniejszego regulaminu:
1.1. "soczewka" oznacza zewnętrzną część światła głównego (zespołu), która przepuszcza światło poprzez powierzchnię świetlną;
1.2. "powłoka" oznacza dowolny produkt lub produkty nałożone w jednej lub więcej warstwach na zewnętrzną powierzchnię soczewki;
1.3. "światła główne różnych typów" oznaczają światła główne, które różnią się pod takimi zasadniczymi względami jak:
1.3.1. nazwa handlowa lub znak towarowy;
1.3.2. charakterystyka układu optycznego;
1.3.3. włączenie lub eliminacja części, które mogą zmienić efekty optyczne poprzez odbicie, załamanie, pochłanianie i/lub deformację podczas działania;
1.3.4. nadawanie się do ruchu prawostronnego lub lewostronnego bądź do obydwóch rodzajów ruchu;
1.3.5. rodzaj wytwarzanego światła (światło mijania, światło drogowe albo obydwa);
1.3.6. materiały, z których wykonane są soczewki i ewentualna powłoka;
1.3.7. kategoria zastosowanych żarówek.
1.4. "Światła główne różnych klas" (A lub B) oznaczają światła główne określone przez szczególne właściwości fotometryczne.
1.5. Do niniejszego regulaminu stosują się definicje podane w regulaminie nr 48 i w seriach zmian do niego obowiązujących w czasie składania wniosku o homologację typu.
2. WNIOSEK O HOMOLOGACJĘ ŚWIATŁA GŁÓWNEGO
2.1. Wniosek o homologację składa właściciel nazwy handlowej lub znaku towarowego albo jego należycie upoważniony przedstawiciel. Wniosek ten określa:
2.1.1. czy światło główne jest przeznaczone do dostarczania zarówno światła mijania, jak i światła drogowego, czy tylko jednego z tych świateł;
2.1.2. czy, jeżeli światło główne jest przeznaczone do dostarczania światła mijania, jest ono przystosowane do ruchu zarówno lewostronnego, jak i prawostronnego, czy tylko do ruchu lewostronnego lub tylko do ruchu prawostronnego;
2.1.3. jeżeli światło główne jest wyposażone w regulowany reflektor, położenie(-a) zamontowania światła głównego względem podłoża i wzdłużnej środkowej płaszczyzny pojazdu;
2.1.4. czy dotyczy on światła głównego klasy A lub B;
2.1.5. kategorię zastosowanej(-ych) żarówki(-ek), wymienioną w regulaminie nr 37.
2.2. Do każdego wniosku o homologację dołącza się:
2.2.1. rysunki w trzech egzemplarzach o dostatecznej szczegółowości umożliwiające identyfikację typu i przedstawiające przedni widok światła głównego, ze szczegółami ewentualnego użebrowania soczewki, oraz przekrój poprzeczny; rysunki wskazują miejsce zarezerwowane dla znaku homologacji;
2.2.1.1. jeżeli światło główne jest wyposażone w regulowany reflektor, wskazanie położenia (położeń) zamontowania światła głównego względem podłoża i wzdłużnej środkowej płaszczyzny pojazdu, jeśli światło główne jest przeznaczone do używania wyłącznie w tym położeniu (położeniach);
2.2.2. krótki opis techniczny zawierający, w przypadku gdy światła główne mają być używane do doświetlania zakrętów, krańcowe położenia zgodnie z ppkt. 6.2.9. poniżej;
2.2.3. dwie próbki typu światła głównego.
2.2.4. Do badania tworzywa sztucznego, z którego wykonane są soczewki:
2.2.4.1. trzynaście soczewek;
2.2.4.1.1. sześć z tych soczewek można zastąpić sześcioma próbkami materiału o rozmiarze co najmniej 60 × 80 mm, posiadającymi płaską lub wypukłą powierzchnię zewnętrzną oraz zasadniczo płaską powierzchnię w środku (promień krzywizny nie mniejszy niż 300 mm), o wymiarach co najmniej 15 × 15 mm;
2.2.4.1.2. każda taka soczewka lub próbka materiału jest wykonana metodą, która ma być stosowana w produkcji seryjnej;
2.2.4.2. reflektor, na którym soczewki mogą być zamontowane zgodnie z instrukcjami producenta.
2.3. Materiałom, z których składają się soczewki i ewentualnie zastosowane powłoki, towarzyszy sprawozdanie z badań charakterystyk tych materiałów i powłok, jeśli zostały już zbadane.
3. OZNAKOWANIA(2)
3.1. Światła główne przedstawione do homologacji noszą nazwę handlową lub znak towarowy wnioskującego.
3.2. Na soczewce i na głównym korpusie(3) muszą znajdować się wystarczająco duże powierzchnie dla znaku homologacji i dodatkowych symboli określonych w pkt. 4.; powierzchnie te są wskazane na rysunkach wymienionych w ppkt. 2.2.1. powyżej.
3.3. Światła główne przystosowane do spełniania wymagań zarówno ruchu prawostronnego, jak i ruchu lewostronnego noszą oznakowania wskazujące dwa ustawienia zespołu optycznego w pojeździe lub żarówki w reflektorze; oznakowania te składają się z liter "R/D" określających położenie dla ruchu prawostronnego oraz liter "L/G" określających położenie dla ruchu lewostronnego.
4. HOMOLOGACJA
4.1. Przepisy ogólne
4.1.1. Homologacji udziela się, jeżeli wszystkie próbki typu światła głównego przedstawione zgodnie z pkt. 2. powyżej spełniają przepisy niniejszego regulaminu.
4.1.2. Jeśli światła zgrupowane, kombinowane lub wzajemnie sprzężone spełniają wymagania więcej niż jednego regulaminu, wystarczy zamieszczenie pojedynczego międzynarodowego znaku homologacji, pod warunkiem, że każde ze zgrupowanych, kombinowanych lub wzajemnie sprzężonych świateł spełnia przepisy, które stosują się do niego.
4.1.3. Każdemu homologowanemu typowi przydzielany jest numer homologacji. Jego pierwsze dwie cyfry (obecnie 00) oznaczają serię zmian obejmującą najnowsze główne zmiany techniczne wprowadzone do regulaminu w momencie wydawania homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru innemu typowi światła głównego objętego niniejszym regulaminem.
4.1.4. Powiadomienie o homologacji, albo o rozszerzeniu lub odmowie lub cofnięciu homologacji, albo o ostatecznym zaprzestaniu produkcji typu światła głównego zgodnie z niniejszym regulaminem, przekazuje się Stronom Porozumienia z 1958 r. stosującym niniejszy regulamin za pomocą formularza zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu, ze wskazaniami zgodnie z ppkt. 2.2.1.1.
4.1.4.1. Jeżeli światło główne jest wyposażone w regulowany reflektor, i jeżeli to światło główne ma być używane wyłącznie w położeniach zamontowania zgodnie ze wskazaniami ppkt. 2.2.1.1., to wnioskujący jest zobowiązany na podstawie homologacji do poinformowania użytkownika we właściwy sposób o prawidłowym położeniu (położeniach) zamontowania.
4.1.5. Oprócz znaku określonego w pkt. 3.1., znak homologacji opisany w pkt. 4.2. i 4.3. poniżej zostaje zamieszczony w miejscach określonych w pkt. 3.2. powyżej na każdym świetle głównym odpowiadającym typowi homologowanemu na podstawie niniejszego regulaminu.
4.2. Układ znaku homologacji
Znak homologacji składa się z:
4.2.1. międzynarodowego znaku homologacji zawierającego:
4.2.1.1. okręg otaczający literę "E", po której następuje numer wskazujący kraj, który udzielił homologacji(4);
4.2.1.2. numer homologacji określony w ppkt. 4.1.3. powyżej;
4.2.2. następującego dodatkowego symbolu (lub symboli):
4.2.2.1. na światłach głównych spełniających wyłącznie wymagania ruchu lewostronnego, poziomej strzałki skierowanej na prawo od obserwatora zwróconego w stronę światła głównego, tj. w kierunku strony drogi, po której odbywa się ruch;
4.2.2.2. na światłach głównych przystosowanych do spełniania wymagań obydwóch systemów ruchu poprzez odpowiednią regulację ustawienia zespołu optycznego lub żarówki, poziomej strzałki z grotem na każdym końcu, przy czym groty zwrócone są, odpowiednio, w lewo i w prawo;
4.2.2.3. na światłach głównych spełniających wymagania niniejszego regulaminu tylko pod względem światła mijania, liter "C" dla światła głównego klasy A lub "HC" dla światła głównego klasy B;
4.2.2.4. na światłach głównych spełniających wymagania niniejszego regulaminu tylko pod względem światła drogowego, liter "R" dla światła głównego klasy A lub "HR" dla światła głównego klasy B;
4.2.2.5. na światłach głównych spełniających wymagania niniejszego regulaminu pod względem zarówno światła mijania, jak i światła drogowego, liter "CR" dla światła głównego klasy A lub "HCR" dla światła głównego klasy B;
4.2.2.6. na światłach głównych posiadających soczewkę z tworzywa sztucznego, grupy liter "PL" umieszczonej w pobliżu symboli określonych w ppkt. od 4.2.2.3. do 4.2.2.5. powyżej;
4.2.2.7. na światłach głównych spełniających wymagania niniejszego regulaminu pod względem światła drogowego, wskazania maksymalnego natężenia światła wyrażonego za pomocą znaku referencyjnego określonego w ppkt. 6.3.2.1.2. poniżej, umieszczonego w pobliżu okręgu otaczającego literę "E";
W przypadku świateł głównych zgrupowanych lub wzajemnie sprzężonych ze światłami drogowymi, wskazanie maksymalnego natężenia światła świateł drogowych jako całości wyraża się, jak powyżej.
4.2.3. W każdym przypadku właściwy tryb pracy zastosowany podczas procedury badania zgodnie z ppkt. 1.1.1.1. załącznika 4 oraz dopuszczalne napięcie(-a) zgodnie z ppkt. 1.1.1.2. załącznika 4 określa się na formularzach homologacji i na formularzach komunikatu przesyłanych krajom, które są Umawiającymi się Stronami Porozumienia, i które stosują niniejszy regulamin.
W odpowiednich przypadkach urządzenie znakuje się następująco:
4.2.3.1. na światłach głównych, które spełniają wymagania niniejszego regulaminu, i które są tak zaprojektowane, że włókno żarowe światła mijania nie jest zapalane jednocześnie z włóknem żarowym jakiejkolwiek innej funkcji oświetlającej, z którą światło to może być wzajemnie sprzężone: umieszcza się ukośnik (/) za symbolem lampy mijania w znaku homologacji.
4.2.3.2. na światłach głównych, które spełniają wymagania załącznika 4 do niniejszego regulaminu wyłącznie przy zasilaniu napięciem 6 V lub 12 V, symbol składający się z liczby 24 przekreślonej ukośnym krzyżykiem (×) umieszcza się w pobliżu oprawki żarówki.
4.2.4. W pobliżu powyższych dodatkowych symboli mogą być umieszczone dwie cyfry numeru homologacji (obecnie 00), które wskazują serię zmian obejmujących najnowsze główne zmiany techniczne wprowadzone do regulaminu w momencie wydawania homologacji oraz, jeśli to niezbędne, wymagana strzałka.
4.2.5. Znaki i symbole określone w ppkt. od 4.2.1. do 4.2.3. powyżej winny być łatwo czytelne i nieusuwalne. Można je umieścić na wewnętrznej lub zewnętrznej części (przezroczystej lub nie) światła głównego, której nie można oddzielić od przezroczystej części światła głównego emitującego światło. W każdym przypadku powinny one być widoczne, gdy światło główne jest zamontowane na pojeździe lub gdy ruchoma część, taka jak maska silnika, jest otwarta.
4.3. Rozmieszczenie znaku homologacji
4.3.1. Światła niezależne
W załączniku 2 do niniejszego regulaminu, rysunki od 1 do 10, podano przykłady rozmieszczeń znaku homologacji z wyżej wymienionymi dodatkowymi symbolami.
4.3.2. Światła zgrupowane, kombinowane lub wzajemnie sprzężone
4.3.2.1. Jeżeli stwierdzono, że zgrupowane, kombinowane lub wzajemnie sprzężone światła spełniają wymagania kilku regulaminów, wystarczy umieścić pojedynczy międzynarodowy znak homologacji składający się z okręgu otaczającego literę "E" z następującym po niej numerem wskazującym kraj, który udzielił homologacji oraz numerem homologacji. Ten znak homologacji może być umieszczony w dowolnym miejscu na zgrupowanych, kombinowanych lub wzajemnie sprzężonych światłach, pod warunkiem że:
4.3.2.1.1. jest widoczny zgodnie z ppkt. 4.2.5.;
4.3.2.1.2. żadna część zgrupowanych, kombinowanych lub wzajemnie sprzężonych świateł, która przepuszcza światło, nie może być usunięta bez jednoczesnego usunięcia znaku homologacji.
4.3.2.2. Symbol identyfikacji dla każdego światła, odpowiedni do każdego regulaminu, na podstawie którego udzielono homologacji, wraz z odpowiednią serią zmian obejmujących najnowsze główne zmiany techniczne wprowadzone do regulaminu w momencie wydawania homologacji oraz, jeżeli to niezbędne, wymagana strzałka, zostają naniesione:
4.3.2.2.1. na odpowiednią powierzchnię emitującą światło,
4.3.2.2.2. lub, w grupie, w taki sposób, aby każde ze zgrupowanych, kombinowanych lub wzajemnie sprzężonych świateł mogło być jednoznacznie zidentyfikowane (patrz: cztery możliwe przykłady w załączniku 2).
4.3.2.3. Rozmiar składników takiego pojedynczego znaku homologacji nie może być mniejszy niż minimalny rozmiar najmniejszego z indywidualnych znaków wymagany przez regulamin, na podstawie którego udzielono homologacji.
4.3.2.4. Numer homologacji zostaje przydzielony każdemu homologowanemu typowi. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru innemu typowi zgrupowanych, kombinowanych lub wzajemnie sprzężonych świateł objętych niniejszym regulaminem.
4.3.2.5. W załączniku 2 do niniejszego regulaminu, rysunek 11, podano przykłady rozmieszczeń znaków homologacji dla zgrupowanych, kombinowanych lub wzajemnie sprzężonych świateł z wszystkimi wyżej wymienionymi dodatkowymi symbolami.
4.3.3. Światła, których soczewka używana jest do różnych typów świateł głównych i które mogą być wzajemnie sprzężone lub zgrupowane z innymi światłami
Zastosowanie mają przepisy określone w ppkt. 4.3.2. powyżej.
4.3.3.1. Ponadto, gdy zastosowana jest ta sama soczewka, to może ona nosić różne znaki homologacji odnoszące się do różnych typów świateł głównych lub zespołów świateł, pod warunkiem, że główny korpus światła głównego, nawet jeśli nie może zostać oddzielony od soczewki, również zawiera powierzchnię opisaną w pkt. 3.2. powyżej i nosi znaki homologacji faktycznych funkcji.
Jeżeli różne typy świateł głównych posiadają ten sam główny korpus, to może on nosić różne znaki homologacji.
4.3.3.2. W załączniku 2 do niniejszego regulaminu, rysunek 12, podano przykłady rozmieszczeń znaków homologacji odnoszących się do powyższego przypadku.
B. WYMAGANIA TECHNICZNE DLA ŚWIATEŁ GŁÓWNYCH(5)
5. SPECYFIKACJE OGÓLNE
5.1. Każda próbka odpowiada specyfikacjom przedstawionym w pkt. 6-8 poniżej.
5.2. Światła główne są wykonane tak, aby zachowały swoją określoną charakterystykę fotometryczną i funkcjonowały właściwie podczas normalnego użytkowania pomimo drgań, którym mogą być poddawane.
5.2.1. Światła główne są wyposażone w urządzenie umożliwiające ich regulację w pojazdach, tak aby spełniały odnoszące się do nich przepisy. Urządzenie takie nie musi być montowane na zespołach, w których nie można rozdzielić reflektora i soczewki rozpraszającej, pod warunkiem że stosowanie takich zespołów jest ograniczone do pojazdów, w których ustawienie świateł głównych może być regulowane za pomocą innych sposobów.
Gdy światło główne dostarczające światła mijania i światło główne dostarczające światła drogowego, przy czym każde z nich jest wyposażone we własną żarówkę, są zmontowane tworząc złożony zespół, to urządzenie regulacyjne winno umożliwiać należytą regulację każdego układu optycznego z osobna.
5.2.2. Jednakże przepisy te nie stosują się do zespołów świateł głównych, których reflektory są niepodzielne. Do tego typu zespołu stosują się wymagania określone w pkt. 6.3. niniejszego regulaminu.
5.3. Światło główne wyposażone jest w żarówki homologowane zgodnie z regulaminem nr 37. Można zastosować dowolną żarówkę zgodną z regulaminem nr 37, pod warunkiem, że spis treści regulaminu nr 37 nie zawiera żadnego ograniczenia odnośnie do zastosowania(6).
5.4. Części, za pomocą których żarówka jest mocowana do reflektora są tak wykonane, aby nawet w ciemności żarówki nie można było umieścić w żadnym innym położeniu niż położenie poprawne(7).
5.5. Oprawka żarówki odpowiada charakterystyce podanej w publikacji IEC 61-2, wydanie trzecie, 1969. Obowiązuje karta danych oprawki właściwa dla kategorii zastosowanej żarówki.
5.6. Światła główne przystosowane do spełniania wymagań ruchu zarówno prawostronnego, jak i lewostronnego można dostosować do ruchu daną stroną drogi poprzez odpowiednie początkowe ustawienie podczas montowania w pojeździe lub poprzez wybiórcze ustawienie przez użytkownika. Takie początkowe lub wybiórcze ustawienie może polegać, na przykład, na ustawieniu zespołu optycznego pod danym kątem w pojeździe lub ustawieniu żarówki pod danym kątem w stosunku do zespołu optycznego. We wszystkich przypadkach możliwe są tylko dwa wyraźnie różne ustawienia, jedno dla prawostronnego, a drugie dla lewostronnego ruchu, a konstrukcja wyklucza nieumyślne przesunięcie z jednego ustawienia na drugie lub ustawienie w pośrednim położeniu. Gdy dla żarówki przewidziane są dwa różne ustawienia, to części służące do podłączania żarówki do reflektora muszą być tak zaprojektowane i wykonane, aby w każdym z tych dwóch ustawień żarówka była utrzymywana w położeniu z dokładnością wymaganą dla świateł głównych przystosowanych do ruchu tylko po jednej stronie drogi. Zgodność z wymaganiami niniejszego punktu sprawdza się poprzez kontrolę wzrokową i, gdy jest to niezbędne, poprzez próbny montaż.
5.7. Wykonuje się uzupełniające badania zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku 4 w celu zapewnienia, że podczas używania nie ma nadmiernej zmiany charakterystyki fotometrycznej.
5.8. Jeżeli soczewka światła głównego jest wykonana z tworzywa sztucznego, to wykonuje się badania zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku 6.
5.9. W światłach głównych przeznaczonych do dostarczania naprzemian światła drogowego i światła mijania, albo światła mijania i/lub światła drogowego doświetlającego zakręty, każde mechaniczne, elektromechaniczne lub inne urządzenie wbudowane w tym celu w światło główne jest tak skonstruowane, aby:
5.9.1. było dostatecznie odporne by wytrzymać 50.000 działań bez doznania uszkodzenia pomimo drgań, jakim może być poddawane podczas normalnego użytkowania;
5.9.2. w razie awarii oświetlenie powyżej linii H-H nie przekraczało wartości światła mijania zgodnie z ppkt. 6.2.5.; ponadto, w światłach głównych przeznaczonych do dostarczania światła mijania i/lub światła drogowego doświetlającego zakręty, w punkcie kontrolnym 25 V (linia VV, D 75 cm) osiągane było minimalne oświetlenie wynoszące co najmniej 5 luksów;
5.9.3. uzyskiwane było zawsze albo światło mijania albo światło drogowe, bez jakiejkolwiek możliwości zatrzymania się mechanizmu pomiędzy dwoma położeniami;
5.9.4. użytkownik nie mógł za pomocą zwykłych narzędzi zmienić kształtu lub położenia ruchomych części.
6. OŚWIETLENIE
6.1. Przepisy ogólne
6.1.1. Światła główne są tak wykonane, aby dawały należyte oświetlenie bez oślepiania podczas emitowania światła mijania oraz dobre oświetlenie podczas emitowania światła drogowego. Doświetlenie zakrętu może być wytwarzane przez włączenie jednego dodatkowego źródła światła będącego częścią światła mijania światła głównego.
6.1.2. Oświetlenie wytwarzane przez światło główne określa się za pomocą pionowego ekranu ustawionego 25 m przed światłem głównym i pod kątami prostymi do jego osi, jak pokazano w załączniku 3 do niniejszego regulaminu.
6.1.3. Światła główne sprawdza się za pomocą niebarwnej żarówki wzorcowej (etalonu) przystosowanej do napięcia znamionowego 12 V. Podczas sprawdzania światła głównego napięcie na końcówkach żarówki reguluje się tak, aby uzyskać odniesieniowy strumień światła podany w odpowiedniej karcie danych regulaminu nr 37.
6.1.4. Światło główne uważa się za zadowalające, jeżeli spełnia wymagania określone w niniejszym pkt. 6 z przynajmniej jedną żarówką wzorcową (etalonem), która może być przedstawiona ze światłem głównym.
6.2. Przepisy dotyczące świateł mijania
6.2.1. Światło mijania musi wytwarzać dostatecznie ostrą "linię odcięcia", umożliwiającą zadowalającą regulację. "Linia odcięcia" musi być poziomą linią prostą po stronie przeciwnej do kierunku ruchu, dla którego światło główne jest przeznaczone; po drugiej stronie nie może ona wykraczać poza przerywaną linię HV H1 H4 utworzoną przez linię prostą HV H1 tworzącą kąt 45° z poziomą i linię prostą H1 H4 25 cm powyżej linii prostej hh, lub poza linię prostą HV H3 nachyloną pod kątem 15° powyżej poziomej (patrz: załącznik 3). Linia odcięcia wykraczająca zarówno poza linię HV H2, jak i linię H2 H4 i wynikająca z kombinacji dwu powyższych możliwości nie jest w żadnym wypadku dopuszczalna.
6.2.2. Światło główne jest tak ustawione, że:
6.2.2.1. w przypadku świateł głównych przystosowanych do spełniania wymagań ruchu prawostronnego "linia odcięcia" z lewej strony ekranu(8) jest pozioma, a w przypadku świateł głównych przystosowanych do spełniania wymagań ruchu lewostronnego "linia odcięcia" z prawej strony ekranu jest pozioma;
6.2.2.2. ta pozioma część "linii odcięcia" znajduje się na ekranie 25 cm poniżej poziomu hh (patrz: załącznik 3);
6.2.2.3. "kolanko" "linii odcięcia" znajduje się na linii vv(9).
6.2.3. Tak ustawione światło główne, jeżeli wniosek o jego homologację dotyczy wyłącznie dostarczania światła mijania(10), musi spełniać tylko wymagania określone w ppkt. od 6.2.5. do 6.2.7. i pkt. 6.2.9. poniżej; jeżeli jest przeznaczone do dostarczania zarówno światła mijania, jak i światła drogowego, to winno spełniać wymagania określone w pkt. od 6.2.5. do 6.2.7. i w pkt. 6.3.
6.2.4. Gdy tak ustawione światło główne nie spełnia wymagań określonych w ppkt. od 6.2.5. do 6.2.7. i w pkt. 6.3., to jego ustawienie osiowe można zmienić, pod warunkiem że oś światła nie zostanie przemieszczona poprzecznie o więcej niż 1° (= 44 cm) w prawo lub w lewo(11)
Aby ułatwić ustawienie osiowe za pomocą "linii odcięcia", światło główne można częściowo przesłonić w celu wyostrzenia "linii odcięcia".
6.2.5. Oświetlenie wytwarzane na ekranie przez światło mijania spełnia następujące wymagania:
| Punkt na ekranie pomiarowym | Wymagane oświetlenie w luksach | ||
| Światła główne dla ruchu prawostronnego | Światła główne dla ruchu lewostronnego | Światło główne klasy A | Światło główne klasy B |
| Punkt B 50 L | Punkt B 50 R | ≤ 0,4 | ≤ 0,4 |
| Punkt 75 R | Punkt 75 L | ≥ 6 | ≥ 12 |
| Punkt 75 L | Punkt 75 R | ≤ 12 | ≤ 12 |
| Punkt 50 L | Punkt 50 R | ≤ 15 | ≤ 15 |
| Punkt 50 R | Punkt 50 L | ≥ 6 | ≥ 12 |
| Punkt 50 V | Punkt 50 V | - | ≥ 6 |
| Punkt 25 L | Punkt 25 R | ≥ 1,5 | ≥ 2 |
| Punkt 25 R | Punkt 25 L | ≥ 1,5 | ≥ 2 |
| Dowolny punkt w strefie III | ≤ 0,7 | ≤ 0,7 | |
| Dowolny punkt w strefie IV | ≥ 2 | ≥ 3 | |
| Dowolny punkt w strefie I | ≤ 20 | ≤ 2E(*) | |
| (*) E jest faktycznie zmierzoną wartością w punktach, odpowiednio, 50R i 50L | |||
6.2.6. Nie ma poprzecznych różnic szkodliwych dla dobrej widoczności w żadnej ze stref I, II, III i IV.
6.2.7. Wartości oświetlenia w strefach "A" i "B" przedstawione na rysunku C w załączniku 3 sprawdza się poprzez pomiar wartości fotometrycznych w punktach od 1 do 8 na tym rysunku; wartości te powinny zawierać się w następujących granicach(12):
1 + 2 + 3 ≥ 0,3 luksa i
4 + 5 + 6 ≥ 0,6 luksa i
0,7 luksa ≥ 7 ≥ 0,1 luksa i
0,7 luksa ≥ 8 ≥ 0,2 luksa.
6.2.8. Światła główne przystosowane do spełniania wymagań ruchu zarówno prawostronnego, jak i lewostronnego, spełniają w każdym z dwóch położeń ustawienia zespołu optycznego lub żarówki określone powyżej wymagania dla odpowiedniego kierunku ruchu.
6.2.9. Wymagania przedstawione w ppkt. 6.2.5. powyżej stosują się również do świateł głównych przeznaczonych do doświetlania zakrętów.
Jeżeli doświetlenie zakrętów jest uzyskiwane przez:
6.2.9.1. obrócenie światła mijania lub poziome przemieszczenie zagięcia kolanka linii odcięcia, pomiary przeprowadza się po ponownym ustawieniu kompletnego zespołu światła głównego poziomo, np. przy pomocy goniometru;
6.2.9.2. przemieszczenie jednej lub więcej optycznych części światła głównego bez poziomego przemieszczenia zagięcia kolanka linii odcięcia, pomiary przeprowadza się przy ustawieniu tych części w ich skrajnym położeniu roboczym;
6.2.9.3. przy pomocy dodatkowego źródła światła bez poziomego przemieszczenia zagięcia kolanka linii odcięcia, pomiary przeprowadza się przy włączonym dodatkowym źródle światła.
6.3. Przepisy dotyczące świateł drogowych
6.3.1. W przypadku światła głównego przeznaczonego do dostarczania światła drogowego i światła mijania, pomiary oświetlenia wytwarzanego na ekranie przez światło drogowe są dokonywane przy tym samym ustawieniu osiowym światła głównego, jak dla pomiarów zgodnie z ppkt. od 6.2.5. do 6.2.7. powyżej; w przypadku światła głównego dostarczającego jedynie światło drogowe, powinno
ono być tak wyregulowane, aby powierzchnia maksymalnego oświetlenia była wyśrodkowana w punkcie przecięcia linii hh i vv; takie światło główne musi spełniać tylko wymagania określone w pkt. 6.3. Gdy do dostarczania światła drogowego służy więcej niż jedno źródło światła, to do określenia maksymalnej wartości oświetlenia (EM) należy włączyć wszystkie źródła światła drogowego.
6.3.2. Oświetlenie wytwarzane na ekranie przez światło drogowe spełnia następujące wymagania.
6.3.2.1. Punkt przecięcia (HV) linii hh i vv znajduje się wewnątrz izoluksy 80 % maksymalnego oświetlenia. Ta maksymalna wartość (EM) jest nie mniejsza niż 32 luksy dla świateł głównych klasy A i 48 luksów dla świateł głównych klasy B. Maksymalna wartość w żadnym wypadku nie przekracza 240 luksów; ponadto w przypadku światła głównego z kombinowanym światłem mijania i światłem drogowym, ta maksymalna wartość nie jest większa od 16-krotnego oświetlenia zmierzonego dla światła mijania w punkcie 75 R (lub 75 L).
6.3.2.1.1. Maksymalne natężenie (IM) światła drogowego wyrażone w tysiącach kandeli oblicza się za pomocą następującego wzoru:
6.3.2.1.2. Znak referencyjny (I'M) tego maksymalnego natężenia, wymieniony w ppkt. 4.2.2.7. powyżej, uzyskuje się ze stosunku:
Wartość tę zaokrągla się do wartości 7,5 - 10 - 12,5 - 17,5 - 20 - 25 - 27,5 - 30 - 37,5 - 40 - 45 - 50.
6.3.2.2. Poczynając od punktu HV poziomo w prawo i w lewo, oświetlenie nie jest mniejsze niż 16 luksów dla światła głównego klasy A oraz 24 luksy dla światła głównego klasy B do odległości 1,125 m i nie jest mniejsze niż 4 luksy dla światła głównego klasy A oraz 6 luksów dla światła głównego klasy B do odległości 2,25 m.
6.4. W przypadku świateł głównych z regulowanym reflektorem wymagania pkt. 6.2. i 6.3. stosują się do każdego położenia zamontowania wskazanego zgodnie z ppkt. 2.1.3. W celu sprawdzenia używa się następującej procedury:
6.4.1. każde zastosowane położenie realizuje się na goniometrze względem linii łączącej środek źródła światła i punkt HV na ekranie. Regulowany reflektor przemieszcza się następnie w takie położenie, aby rozkład światła na ekranie odpowiadał przepisom ustawienia przedstawionym w ppkt. od 6.2.1. do 6.2.2.3. i/lub 6.3.1.;
6.4.2. przy reflektorze ustawionym początkowo zgodnie z ppkt. 6.4.1. światło główne musi spełniać stosowne wymagania fotometryczne przedstawione w pkt. 6.2. i 6.3.;
6.4.3. wykonuje się dodatkowe badania po przemieszczeniu reflektora pionowo o ± 2° lub co najmniej w położenie maksymalne, jeżeli jest ono mniejsze od 2°, z jego początkowego położenia przy pomocy urządzenia do regulacji świateł głównych. Po ponownym ustawieniu światła głównego jako całości (na przykład za pomocą goniometru) w odpowiednim przeciwnym kierunku, strumień świetlny sprawdza się w następujących kierunkach, przy czym musi się on zawierać w wymaganych granicach:
światło mijania: punkty HV i 75 R (lub, odpowiednio, 75 L);
światło drogowe: EM i punkt HV (procent EM).
6.4.4. jeżeli wnioskujący wskazał więcej niż jedno położenie zamontowania, to procedurę określoną w ppkt. od 6.4.1. do 6.4.3. powtarza się dla wszystkich pozostałych położeń;
6.4.5. jeżeli wnioskujący nie podał żadnych specjalnych położeń zamontowania, to światło główne ustawia się do pomiarów określonych w pkt. 6.2. i 6.3. z urządzeniem do regulacji świateł głównych w jego średnim położeniu. Wykonuje się dodatkowe badanie zgodnie z ppkt. 6.4.3. z reflektorem przemieszczonym w jego krańcowe położenia (zamiast ± 2°) za pomocą urządzenia do regulacji świateł głównych.
6.5. Wartości oświetlenia ekranu wymienione w ppkt. od 6.2.5. do 6.2.7. i w pkt. 6.3. powyżej mierzy się za pomocą fotoreceptora, którego efektywne pole zawiera się wewnątrz kwadratu o boku 65 mm.
7. KOLOR
7.1. Światło emitowane ma kolor biały. Wyrażone we współrzędnych trójchromatycznych CIE, światło powyższych świateł zawiera się w następujących granicach:
granica w stronę niebieskiego x ≥ 0,310
granica w stronę żółtego x ≤ 0,500
granica w stronę zielonego y ≤ 0,150 + 0,640 x
granica w stronę zielonego y ≤ 0,440
granica w stronę purpurowego y ≥ 0,050 + 0,750 x
granica w stronę czerwonego y ≥ 0,382
8. POMIAR DYSKOMFORTU
Mierzy się dyskomfort powodowany przez światło mijania świateł głównych(13).
C. POZOSTAŁE PRZEPISY ADMINISTRACYJNE
9. MODYFIKACJA TYPU ŚWIATŁA GŁÓWNEGO I ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI
9.1. Każdą modyfikację typu światła głównego zgłasza się do służby administracyjnej, która udzieliła homologacji typu światła głównego. Wspomniana służba może następnie:
9.1.1. uznać, że dokonane modyfikacje prawdopodobnie nie mają znaczących negatywnych skutków, i że w każdym wypadku światło główne nadal spełnia wymagania; lub
9.1.2. zażądać sprawozdania z dalszych badań od służby technicznej odpowiedzialnej za przeprowadzanie badań.
9.2. Potwierdzenie lub odmowa homologacji, z określeniem zmian, zostaje przekazane Stronom Porozumienia stosującym niniejszy regulamin zgodnie z procedurą określoną w ppkt. 4.1.4. powyżej.
9.3. Właściwy organ udzielający rozszerzenia homologacji przydziela numer seryjny każdemu formularzowi komunikatu sporządzonemu na okoliczność takiego rozszerzenia, oraz informuje o nim pozostałe Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin za pomocą formularza komunikatu zgodnego ze wzorem w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.
10. ZGODNOŚĆ PRODUKCJI
Procedury zgodności produkcji odpowiadają procedurom określonym w Porozumieniu, dodatek 2 (E/ECE/324-E/ECE/TRANS/505/Rev.2), łącznie z następującymi wymaganiami:
10.1. Światła główne homologowane na podstawie niniejszego regulaminu są wytwarzane tak, aby były zgodne z homologowanym typem, spełniając warunki określone w pkt. 6. i 7.
10.2. Minimalne wymagania dla zgodności procedur kontroli produkcji, określone w załączniku 5 do niniejszego regulaminu, są spełnione.
10.3. Minimalne wymagania dla pobierania próbek przez kontrolera, określone w załączniku 7 do niniejszego regulaminu, są spełnione.
10.4. Organ, który udzielił homologacji typu może w dowolnym czasie zweryfikować metody kontroli zgodności stosowane w każdym zakładzie produkcyjnym. Weryfikacje takie dokonywane są zazwyczaj co dwa lata.
10.5. Światła główne z widocznymi wadami nie są brane pod uwagę.
10.6. Znak referencyjny nie jest brany pod uwagę.
11. SANKCJE ZA NIEZGODNOŚĆ PRODUKCJI
11.1. Homologacja udzielona w odniesieniu do typu światła głównego zgodnie z niniejszym regulaminem może zostać cofnięta, jeżeli wymagania nie są spełnione lub jeżeli światło główne noszące znak homologacji nie odpowiada homologowanemu typowi.
11.2. Jeżeli Umawiająca się Strona Porozumienia stosująca niniejszy regulamin cofnie uprzednio udzieloną homologację, to niezwłocznie powiadamia o tym inne Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin za pomocą formularza komunikatu zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.
12. OSTATECZNE ZAPRZESTANIE PRODUKCJI
Jeżeli posiadacz homologacji całkowicie zaprzestaje wytwarzania typu światła głównego homologowanego zgodnie z niniejszym regulaminem, informuje o tym organ, który udzielił homologacji. Po otrzymaniu właściwego komunikatu organ ten, za pomocą formularza komunikatu zgodnego ze wzorem w załączniku 1 do niniejszego regulaminu, informuje o tym pozostałe Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin.
13. NAZWY I ADRESY SŁUŻB TECHNICZNYCH ODPOWIEDZIALNYCH ZA PRZEPROWADZANIE BADAŃ HOMOLOGACYJNCH ORAZ SŁUŻB ADMINISTRACYJNYCH
Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin przekazują Sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy służb technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz służb administracyjnych udzielających homologacji, którym należy przesyłać wydane w innych krajach formularze poświadczające homologację albo rozszerzenie, odmowę lub cofnięcie homologacji albo ostateczne zaprzestanie produkcji.
______
(*) Obejmujący
Suplement 1 do pierwotnej wersji regulaminu - data wejścia w życie: 11 sierpnia 2002 r.
Suplement 2 do pierwotnej wersji regulaminu - data wejścia w życie: 10 grudnia 2002 r.
Suplement 3 do pierwotnej wersji regulaminu - data wejścia w życie: 30 października 2003 r.
(1) Przepisy niniejszego regulaminu nie stanowią dla Strony Porozumienia stosującej niniejszy regulamin przeszkody dla zakazania połączenia światła głównego o soczewce z tworzywa sztucznego, homologowanego na podstawie niniejszego regulaminu, z mechanicznym urządzeniem do czyszczenia światła głównego (z wycieraczkami).
(2) W przypadku świateł głównych przystosowanych do spełniania wymagań ruchu tylko po jednej stronie drogi (prawej lub lewej) zaleca się ponadto, aby powierzchnia, która może zostać zasłonięta, aby zapobiec dyskomfortowi użytkowników w kraju, gdzie ruch odbywa się po stronie drogi przeciwnej do strony w kraju, dla którego światło główne było zaprojektowane, była zaznaczona w sposób trwały na przednich soczewkach. Oznaczenie to nie jest jednak niezbędne, gdy powierzchnia ta wynika wyraźnie z projektu.
(3) Jeżeli soczewki nie da się odłączyć od głównego korpusu światła głównego, to wystarcza jedno oznakowanie zgodnie z ppkt. 4.2.5.
(4) 1 dla Niemiec, 2 dla Francji, 3 dla Włoch, 4 dla Niderlandów, 5 dla Szwecji, 6 dla Belgii, 7 dla Węgier, 8 dla Republiki Czeskiej, 9 dla Hiszpanii, 10 dla Jugosławii, 11 dla Zjednoczonego Królestwa, 12 dla Austrii, 13 dla Luksemburga, 14 dla Szwajcarii, 15 (wolny), 16 dla Norwegii, 17 dla Finlandii, 18 dla Danii, 19 dla Rumunii, 20 dla Polski, 21 dla Portugalii, 22 dla Federacji Rosyjskiej, 23 dla Grecji, 24 dla Irlandii, 25 dla Chorwacji, 26 dla Słowenii, 27 dla Słowacji, 28 dla Białorusi, 29 dla Estonii, 30 (wolny), 31 dla Bośni i Hercegowiny, 32 dla Łotwy, 33 (wolny), 34 dla Bułgarii, 35 (wolny), 36 dla Litwy, 37 dla Turcji, 38 (wolny), 39 dla Azerbejdżanu, 40 dla Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, 41 (wolny), 42 dla Wspólnoty Europejskiej (homologacje przyznawane są przez jej Państwa Członkowskie przy użyciu właściwych im symboli EKG), 43 dla Japonii, 44 (wolny), 45 dla Australii, 46 dla Ukrainy, 47 dla Republiki Południowej Afryki oraz 48 dla Nowej Zelandii. Kolejne numery będą przydzielane innym krajom w kolejności chronologicznej, w jakiej ratyfikują lub przystępują do "Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być montowane i/lub stosowane w pojazdach kołowych, oraz warunków wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań", a Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych powiadamia Umawiające się Strony Porozumienia o przydzielonych w ten sposób numerach.
(5) Wymagania techniczne dla żarówek: patrz regulamin nr 37.
(6) Żarówki HIR1 i/lub H9 są dopuszczone do wytwarzania światła mijania tylko w połączeniu z instalacją urządzenia do czyszczenia świateł głównych zgodnego z regulaminem nr 45. Ponadto, jeśli zainstalowane są te żarówki, stosuje się odnośnie do pionowego nachylenia przepis ppkt. 6.2.6.2.2. regulaminu nr 48, seria zmian 01.
(7) Światło główne uważa się za spełniające wymagania określone w niniejszym punkcie, jeżeli żarówkę da się łatwo założyć w świetle głównym, a występy ustalające można nawet w ciemności prawidłowo umieścić w przeznaczonych dla nich szczelinach.
(8) Ekran musi być dostatecznie szeroki, aby umożliwiał zbadanie "linii odcięcia" w przedziale co najmniej 5° z każdej strony linii vv.
(9) Jeżeli światło nie ma linii odcięcia z wyraźnym "kolankiem", to regulację poprzeczną wykonuje się w sposób, który najlepiej spełnia wymagania dla oświetlenia w punktach 75 R i 50 R dla ruchu prawostronnego oraz w punktach 75 L i 50 L dla ruchu lewostronnego.
(10) Takie światło główne specjalnie przeznaczone dla światła mijania może zawierać światło drogowe nie podlegające wymaganiom.
(11) Graniczna wartość zmiany ustawienia osiowego 1° w prawo lub w lewo nie jest niezgodna z pionową zmianą ustawienia osiowego w górę lub w dół. Ta ostatnia jest ograniczona tylko wymaganiami określonymi w pkt. 6.3. Jednakże pozioma część "linii odcięcia" nie powinna wykraczać poza linię hh (warunki pkt. 6.3. nie stosują się do świateł głównych, które mają spełniać wymagania niniejszego regulaminu jedynie w zakresie dostarczania światła mijania).
(12) Wartości oświetlenia w dowolnym punkcie stref A i B, który leży również wewnątrz strefy III, nie przekraczają 0,7 luksa.
(13) Wymaganie to będzie przedmiotem zalecenia do administracji.
ZAŁĄCZNIKI
Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
.................................................
ZAŁĄCZNIK 4
BADANIA STABILNOŚCI CHARAKTERYSTYKI FOTOMETRYCZNEJ ŚWIATEŁ GŁÓWNYCH PODCZAS PRACY
BADANIA STABILNOŚCI CHARAKTERYSTYKI FOTOMETRYCZNEJ ŚWIATEŁ GŁÓWNYCH PODCZAS PRACY
Po zmierzeniu wartości fotometrycznych zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu w punkcie Emax dla światła drogowego i w punktach HV, 50 R oraz B 50 L dla światła mijania (lub HV, 50 L oraz B 50 R dla świateł głównych przeznaczonych do ruchu lewostronnego), próbkę kompletnego światła głównego bada się pod względem stabilności charakterystyki fotometrycznej podczas pracy. Określenie "kompletne światło główne" oznacza samą kompletną lampę wraz z tymi otaczającymi częściami korpusu i lampami, które mogą wpływać na rozpraszanie ciepła.
1. BADANIE STABILNOŚCI CHARAKTERYSTYKI FOTOMETRYCZNEJ
Badania przeprowadza się w suchej i nieruchomej atmosferze w temperaturze otoczenia 23 °C ± 5 °C, przy czym kompletne światło główne jest zamontowane na podstawie odpowiadającej prawidłowej instalacji w pojeździe.
1.1. Czyste światło główne
Światło główne włącza się na 12 godzin pracy, jak opisano w ppkt. 1.1.1., i sprawdza się jak opisano w ppkt. 1.1.2.
1.1.1. Procedura badania(1)
Światło główne włącza się w określonym czasie tak, aby:
1.1.1.1. (a) w przypadku, gdy ma zostać homologowana tylko jedna funkcja oświetlania (światło drogowe lub mijania albo przednie światło przeciwmgielne), odpowiednia żarówka była zapalona przez wyznaczony czas(2),
(b) w przypadku światła głównego ze światłem mijania i jednym lub więcej światłem drogowym, albo w przypadku światła głównego ze światłem mijania i przednim światłem przeciwmgielnym:
(i) światło główne poddaje się następującemu cyklowi, aż do osiągnięcia określonego czasu:
15 minut z zapaloną żarówką światła mijania;
5 minut z zapalonymi wszystkimi żarówkami.
(ii) jeżeli wnioskujący oświadcza, że światło główne ma być za każdym razem używane tylko z włączonym światłem mijania lub tylko z włączonym światłem drogowym(3) (włączonymi światłami drogowymi zapalanymi jednocześnie), to badanie przeprowadza się zgodnie z tym warunkiem, włączając(2) kolejno światło mijania na połowę czasu i światło drogowe (jednocześnie włączane światła drogowe) na połowę czasu określonego w pkt. 1.1. powyżej.
(c) w przypadku światła głównego z przednim światłem przeciwmgielnym i jednym lub więcej świateł drogowych:
(i) światło główne poddaje się następującemu cyklowi, aż do osiągnięcia określonego czasu:
15 minut z zapalonym przednim światem przeciwmgielnym;
5 minut z zapalonymi wszystkimi żarówkami.
(ii) jeżeli wnioskujący oświadcza, że światło główne ma być za każdym razem używane tylko z włączonym przednim światłem przeciwmgielnym lub tylko z włączonym światłem drogowym(4) (włączonymi światłami drogowymi zapalanymi jednocześnie), to badanie przeprowadza się zgodnie z tym warunkiem, włączając(5) kolejno przednie światło przeciwmgielne na połowę czasu i światło drogowe (jednocześnie włączane światła drogowe) na połowę czasu określonego w pkt. 1.1. powyżej.
(d) w przypadku światła głównego ze światłem mijania, jednym lub więcej świateł drogowych oraz przednim światłem przeciwmgielnym:
(i) światło główne poddaje się następującemu cyklowi, aż do osiągnięcia określonego czasu:
15 minut z zapaloną żarówką światła mijania;
5 minut z zapalonymi wszystkimi żarówkami.
(ii) jeżeli wnioskujący oświadcza, że światło główne ma być za każdym razem używane tylko z włączonym światłem mijania lub tylko z włączonym światłem drogowym(4) (włączonymi światłami drogowymi zapalanymi jednocześnie), to badanie przeprowadza się zgodnie z tym warunkiem, włączając(5) kolejno światło mijania na połowę czasu i światło drogowe (jednocześnie włączane światła drogowe) na połowę czasu określonego w pkt. 1.1. powyżej, przy czym przednie światło przeciwmgielne poddaje się cyklowi składającemu się z 15 minut zgaszenia i 5 minut zapalenia przez połowę czasu i podczas włączenia światła drogowego;
(iii) jeżeli wnioskujący oświadcza, że światło główne ma być za każdym razem używane tylko z włączonym światłem mijania lub tylko z włączonym przednim światłem przeciwmgielnym(5), to badanie przeprowadza się zgodnie z tym warunkiem, włączając(4) kolejno światło mijania na połowę czasu i przednie światło przeciwmgielne na połowę czasu określonego w pkt. 1.1. powyżej, przy czym światło (a) drogowe poddaje się cyklowi składającemu się z 15 minut zgaszenia i 5 minut zapalenia przez połowę czasu i podczas działania światła mijania;
(iv) jeżeli wnioskujący oświadcza, że światło główne ma być za każdym razem używane tylko z włączonym światłem mijania lub tylko z włączonym światłem drogowym(4) (włączonymi światłami drogowymi zapalanymi jednocześnie) lub tylko z przednim światłem przeciwmgielnym(4), to badanie przeprowadza się zgodnie z tym warunkiem, włączając(5) kolejno światło mijania na jedną trzecią czasu, światło(a) drogowe na jedną trzecią czasu i przednie światło przeciwmgielne na jedną trzecią czasu określonego w pkt. 1.1. powyżej.
(e) W przypadku światła mijania przeznaczonego do doświetlania zakrętów z dodaniem źródła światła, to źródło światła włącza się na 1 minutę i wyłącza się na 9 minut podczas uruchamiania wyłącznie światła mijania (patrz: załącznik 4 - dodatek 1).
1.1.1.2. Napięcie podczas badania
Napięcie reguluje się tak, aby dostarczało 90 % maksymalnej mocy w watach określonej w regulaminie nr 37 dla stosowanych żarówek.
Zastosowana moc odpowiada we wszystkich przypadkach odpowiedniej wartości żarówki o znamionowym napięciu 12 V, chyba że wnioskujący o homologację określi, że światło główne może być używane przy innym napięciu. W tym drugim przypadku badanie przeprowadza się z żarówką, której moc w watach jest największa, jaka może być zastosowana.
1.1.2. Wyniki badań
1.1.2.1. Kontrola wzrokowa
Po ustabilizowaniu się temperatury światła głównego do temperatury otoczenia, soczewkę światła głównego oraz ewentualną zewnętrzną soczewkę czyści się przy pomocy czystej, wilgotnej bawełnianej szmatki. Następnie dokonuje się jej kontroli wzrokowej; nie powinno być zauważalnego zniekształcenia, odkształcenia, pęknięcia lub zmiany koloru soczewki światła głównego lub ewentualnej zewnętrznej soczewki.
1.1.2.2. Badanie fotometryczne
W celu stwierdzenia zgodności z wymaganiami niniejszego regulaminu, wartości fotometryczne sprawdza się w następujących punktach:
Światło mijania:
50 R - B 50 L - HV dla świateł głównych przeznaczonych do ruchu prawostronnego,
50 L - B 50 R - HV dla świateł głównych przeznaczonych do ruchu lewostronnego.
Światło drogowe: punkt Emax
Można dokonać innego ustawienia w celu uwzględnienia ewentualnego odkształcenia podstawy światła głównego na skutek nagrzania (zmiana położenia linii odcięcia jest opisana w pkt. 2 niniejszego załącznika).
Dopuszczalna jest 10-procentowa rozbieżność pomiędzy charakterystyką fotometryczną a wartościami zmierzonymi przed badaniem, obejmująca tolerancje procedury fotometrycznej.
1.2. Zabrudzone światło główne
Po zbadaniu jak określono w pkt. 1.1. powyżej, światło główne przygotowuje się jak opisano w ppkt. 1.2.1. i włącza się na jedną godzinę jak opisano w ppkt. 1.1.1., a następnie dokonuje jego badania jak opisano w ppkt. 1.1.2.
1.2.1. Przygotowanie światła głównego
1.2.1.1. Mieszanina próbna
1.2.1.1.1. Dla światła głównego z zewnętrzną soczewką ze szkła:
Mieszanina wody i czynnika zanieczyszczającego nakładana na światło główne składa się z:
9 części wagowych piasku krzemionkowego o wielkości ziaren 0-100 μm 1 części wagowej pyłu węgla roślinnego (drewna bukowego) o wielkości cząstek 0-100 μm, 0,2 części wagowych NaCMC(6), oraz odpowiedniej ilości wody destylowanej o przewodności właściwej ≤ 1 mS/m. Mieszanina nie może mieć więcej niż 14 dni.
1.2.1.1.2. Dla światła głównego z zewnętrzną soczewką z tworzywa sztucznego:
Mieszanina wody i czynnika zanieczyszczającego nakładana na światło główne składa się z:
9 części wagowych piasku krzemionkowego o wielkości ziaren 0-100 μm, 1 części wagowej pyłu węgla roślinnego (drewna bukowego) o wielkości cząstek 0-100 μm, 0,2 części wagowych NaCMC(6), części wagowych wody destylowanej o przewodności właściwej ≤ 1 mS/m, oraz 2 ± 1 części wagowych środka powierzchniowo czynnego(7). Mieszanina nie może mieć więcej niż 14 dni.
1.2.1.2. Nakładanie mieszaniny próbnej na światło główne
Mieszaninę próbną nakłada się równomiernie na całą emitującą światło powierzchnię światła głównego, a następnie pozostawia się do wyschnięcia. Procedurę tę powtarza się dotąd, aż wartość oświetlenia spadnie do 15-20 % wartości zmierzonych dla każdego następującego punktu w warunkach opisanych w niniejszym załączniku:
Punkt Emax w świetle mijania/świetle drogowym oraz tylko w świetle drogowym,
50 R i 50 V(8) tylko dla światła mijania przeznaczonego do ruchu prawostronnego,
50 L i 50 V(8) tylko dla światła mijania przeznaczonego do ruchu lewostronnego.
1.2.1.3. Urządzenia pomiarowe
Urządzenia pomiarowe są analogiczne do używanych podczas badań homologacyjnych światła głównego. Do kontroli fotometrycznej używa się wzorcowej żarówki (etalonu).
2. BADANIE ZMIANY POŁOŻENIA PIONOWEGO LINII ODCIĘCIA POD WPŁYWEM CIEPŁA
Badanie to polega na sprawdzeniu, czy pionowy dryft linii odcięcia pod wpływem ciepła nie przekracza wartości określonej dla pracującego światła mijania.
Światło główne badane zgodnie z pkt. 1. poddaje się badaniu opisanemu w pkt. 2.1. bez wyjmowania go z przyrządu mocującego lub zmiany jego położenia w stosunku do tego przyrządu.
2.1. Badanie
Badanie przeprowadza się w suchej i nieruchomej atmosferze w temperaturze otoczenia 23 °C ± 5 °C.
Używając pochodzącej z produkcji seryjnej żarówki, która była poddawana starzeniu przez co najmniej jedną godzinę, włącza się światło główne z działającym światłem mijania bez demontowania go lub zmiany jego położenia względem przyrządu mocującego. (Dla potrzeb tego badania napięcie reguluje się, jak określono w ppkt. 1.1.1.2.). Położenie linii odcięcia w jej poziomej części (pomiędzy vv a linią pionową przechodzącą przez punkt B 50 L dla ruchu prawostronnego lub B 50 R dla ruchu lewostronnego) sprawdza się 3 minuty (r3) i 60 minut (r60) po rozpoczęciu badania.
Pomiar zmiany położenia linii odcięcia opisany powyżej wykonuje się dowolną metodą dającą zadowalającą dokładność i odtwarzalne wyniki.
2.2. Wyniki badania
2.2.1. Wynik w miliradianach (mrad) uważa się za zadowalający dla światła mijania tylko wtedy, gdy wartość bezwzględna ΔrI = |r3 - r60| zarejestrowana na świetle głównym nie jest większa od 1,0 mrad (ΔrI ≤ 1,0 mrad).
2.2.2. Jednakże jeżeli wartość ta jest większa niż 1,0 mrad, lecz nie większa niż 1,5 mrad (1,0 mrad < ΔrI ≤ 1,5 mrad), to bada się drugie światło główne jak opisano w pkt. 2.1., po poddaniu go trzykrotnie cyklowi opisanemu poniżej, w celu ustabilizowania położenia mechanicznych części światła głównego na podstawie, na której jest on umieszczony w sposób reprezentatywny dla prawidłowej instalacji w pojeździe:
działanie światła mijania przez jedną godzinę (napięcie reguluje się, jak opisano w ppkt. 1.1.1.2.),
okres spoczynku przez jedną godzinę.
Typ światła głównego uważa się za zadowalający, jeżeli średnia wartość z wartości bezwzględnych: ΔrI zmierzonej na pierwszej próbce i ΔrII zmierzonej na drugiej próbce nie jest większa od 1,0 mrad.
______
(1) Harmonogram badań podano w załączniku 8 do niniejszego regulaminu.
(2) Gdy badane światło główne zawiera lampy sygnalizacyjne, to powinny one być zapalone przez czas trwania badania. W przypadku lampy kierunkowskazu, powinna ona być zapalona w trybie migotania, przy stosunku czasu włączenia do czasu wyłączenia wynoszącym w przybliżeniu jeden do jednego.
(3) Gdy dwie lub więcej żarówek zostanie zapalonych równocześnie podczas używania migotania światła głównego, to nie jest to uważane za normalne jednoczesne używanie żarówek.
(4) Gdy dwie lub więcej żarówek zostanie zapalonych równocześnie podczas używania migotania światła głównego, to nie jest to uważane za normalne jednoczesne używanie żarówek.
(5) Gdy badane światło główne zawiera lampy sygnalizacyjne, to powinny one być zapalone przez czas trwania badania. W przypadku lampy kierunkowskazu, powinna ona być zapalona w trybie migotania, przy stosunku czasu włączenia do czasu wyłączenia wynoszącym w przybliżeniu jeden do jednego.
(6) NaCMC oznacza sól sodową karboksymetylocelulozy zwyczajowo zwanej CMC. NaCMC użyta w mieszaninie zanieczyszczenia ma stopień podstawienia (DS) wynoszący 0,6-0,7 i lepkość 200-300 cP dla 2-procentowego roztworu w 20 °C.
(7) Tolerancja ilości wynika z konieczności uzyskania zabrudzenia, które można równomiernie rozprowadzić na całej soczewce z tworzywa sztucznego.
(8) Punkt 50 V znajduje się 375 mm poniżej HV na pionowej linii v-v na ekranie umieszczonym w odległości 25 m.
ZAŁĄCZNIK 6
Wymagania dla świateł posiadających soczewki z tworzywa sztucznego - badanie soczewek lub próbek materiału oraz kompletnych świateł
Wymagania dla świateł posiadających soczewki z tworzywa sztucznego - badanie soczewek lub próbek materiału oraz kompletnych świateł
1.1. Próbki dostarczone zgodnie z ppkt. 2.2.4. niniejszego regulaminu spełniają wymagania wskazane w pkt. od 2.1. do 2.5. poniżej.
1.2. Dwie próbki kompletnych świateł dostarczone zgodnie z ppkt. 2.2.3. niniejszego regulaminu i posiadające soczewki z tworzywa sztucznego spełniają, pod względem materiału soczewki, specyfikacje wskazane w pkt. 2.6. poniżej.
1.3. Próbki soczewek z tworzywa sztucznego lub próbki materiału, łącznie (w stosownych przypadkach) z reflektorem, do którego mają być zamontowane, poddaje się badaniom homologacyjnym w kolejności chronologicznej podanej w tabeli A przedstawionej w dodatku 1 do niniejszego załącznika.
1.4. Jednakże jeżeli producent świateł może udowodnić, że produkt przeszedł już badania określone w pkt. od 2.1. do 2.5. poniżej lub równoważne badania zgodnie z innym regulaminem, to badania te nie muszą być powtarzane; obowiązkowe są jedynie badania określone w dodatku 1, tabela B.
2. BADANIA
2.1. Odporność na zmiany temperatury
2.1.1. Badania
Trzy nowe próbki (soczewki) poddaje się pięciu cyklom zmiany temperatury i wilgotności (RH = wilgotność względna) według następującego programu:
3 godziny w 40 °C ± 2 °C i RH 85-95 %;
1 godzina w 23 °C ± 5 °C i RH 60-75 %;
15 godzin w - 30 °C ± 2 °C;
1 godzina w 23 °C ± 5 °C i RH 60-75 %;
3 godziny w 80 °C ± 2 °C;
1 godzina w 23 °C ± 5 °C i RH 60-75 %;
Przed tym badaniem próbki wytrzymuje się w 23 °C ± 5 °C i RH 60-75 % przez co najmniej cztery godziny.
Uwaga: Okresy jednej godziny w 23 °C ± 5 °C obejmują okresy przejścia z jednej temperatury do drugiej, które są niezbędne dla uniknięcia efektów szoku cieplnego.
2.1.2. Pomiary fotometryczne
2.1.2.1. Metoda
Pomiary fotometryczne przeprowadza się na próbkach przed i po badaniu.
Pomiary te wykonuje się przy użyciu wzorcowej żarówki (etalonu) w następujących punktach:
B 50 L i 50 R dla światła mijania lampy mijania lub lampy mijania/drogowej (B 50 R i 50 L w przypadku świateł głównych przeznaczonych do ruchu lewostronnego);
Emax (route) dla światła drogowego lampy drogowej lub lampy mijania/drogowej.
2.1.2.2. Wyniki
Różnica pomiędzy wartościami fotometrycznymi zmierzonymi na każdej próbce przed i po badaniu nie powinna przekraczać 10 %, wliczając tolerancje procedury fotometrycznej.
2.2. Odporność na czynniki atmosferyczne i chemiczne
2.2.1. Odporność na czynniki atmosferyczne
Trzy nowe próbki (soczewki lub próbki materiału) wystawia się na działanie promieniowania źródła mającego rozkład widmowy energii podobny do rozkładu widmowego energii ciała czarnego w temperaturze od 5.500 K do 6.000 K. Pomiędzy źródłem a próbkami umieszcza się odpowiednie filtry w celu ograniczenia w miarę możliwości promieniowania o długościach fali mniejszych od 295 nm i większych od 2.500 nm. Próbki wystawia się na działanie luminacji energetycznej wynoszącej 1.200 W/m2 ± 200 W/m2 przez taki okres, aby otrzymana przez nie energia świetlna była równa 4.500 MJ/m2 ± 200 MJ/m2. Wewnątrz obudowy, temperatura zmierzona na czarnej płycie, umieszczonej na tym samym poziomie co próbki, winna wynosić 50 °C ± 5 °C. W celu zapewnienia regularnej ekspozycji, próbki powinny obracać się wokół źródła promieniowania z prędkością od 1 do 5 obrotów na minutę.
Próbki natryskuje się wodą destylowaną o przewodności właściwej mniejszej od 1 mS/m w temperaturze 23 °C ± 5 °C według następującego cyklu:
natryskiwanie: 5 minut; suszenie: 25 minut.
2.2.2. Odporność na czynniki chemiczne
Po przeprowadzeniu badania opisanego w ppkt. 2.2.1. powyżej i wykonaniu pomiaru opisanego w ppkt. 2.2.3.1. poniżej, powierzchnię zewnętrzną wspomnianych trzech próbek poddaje się obróbce opisanej w ppkt. 2.2.2.2. przy użyciu mieszaniny określonej w ppkt. 2.2.2.1. poniżej.
2.2.2.1. Mieszanina próbna
Mieszanina próbna składa się z 61,5 % n-heptanu, 12,5 % toluenu, 7,5 % czterochlorku etylu, 12,5 % trójchloroetylenu i 6 % ksylenu (procent objętościowy).
2.2.2.2. Nakładanie mieszaniny próbnej
Namoczyć kawałek tkaniny bawełnianej (według ISO 105) aż do nasycenia mieszaniną określoną w ppkt. 2.2.2.1. powyżej, i przed upływem 10 sekund nałożyć go na 10 minut na powierzchnię zewnętrzną próbki pod naciskiem 50 N/cm2 odpowiadającym sile czynnej 100 N przyłożonej na powierzchnię próbną o powierzchni 14 × 14 mm.
Podczas tego 10-minutowego okresu szmatkę ponownie nasyca się mieszaniną, tak aby skład nakładanej cieczy był stale identyczny ze składem określonej przepisami mieszaniny próbnej.
Podczas nakładania dopuszczalne jest kompensowanie nacisku wywieranego na próbkę, tak aby nie dopuścić do spowodowania pęknięć.
2.2.2.3. Czyszczenie
Na koniec nakładania mieszaniny próbnej próbki suszy się na otwartym powietrzu, a następnie przepłukuje się roztworem opisanym w pkt. 2.3. ("Odporność na detergenty") przy temperaturze 23 °C ± 5 °C.
Następnie próbki dokładnie spłukuje się wodą destylowaną, zawierającą nie więcej niż 0,2 % zanieczyszczeń w temperaturze 23 °C ± 5 °C, po czym wyciera się miękką szmatką.
2.2.3. Wyniki
2.2.3.1. Po badaniu wytrzymałości na czynniki atmosferyczne powierzchnia zewnętrzna próbek powinna być wolna
od pęknięć, zarysowań, łuszczenia się i deformacji, a średnia zmiana transmisji 
zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie powinna przekraczać 0,020 (Δtm ≤ 0,020).
2.2.3.2. Po badaniu odporności na czynniki chemiczne próbki nie powinny nosić żadnych śladów chemicznego przebarwienia mogącego powodować zmianę rozproszenia strumienia światła, którego średnia zmiana 
zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie powinna przekraczać 0,020 (Δdm ≤ 0,020).
2.3. Odporność na detergenty i węglowodory
2.3.1. Odporność na detergenty
Powierzchnię zewnętrzną trzech próbek (soczewek lub próbek materiału) podgrzewa się do 50 °C ± 5 °C, a następnie zanurza się na pięć minut w mieszaninie utrzymywanej w 23 °C ± 5 °C i złożonej z 99 części wody destylowanej zawierającej nie więcej niż 0,02 % zanieczyszczeń oraz jednej części sulfonianu alkiloarylowego.
Na koniec badania próbki suszy się w temperaturze 50 °C ± 5 °C.
Powierzchnię próbek czyści się za pomocą zwilżonej szmatki.
2.3.2. Odporność na węglowodory
Powierzchnię zewnętrzną tych trzech próbek pociera się następnie lekko przez jedną minutę szmatką bawełnianą namoczoną w mieszaninie złożonej z 70 % n-heptanu i 30 % toluenu (procent objętościowy), a następnie suszy się na otwartym powietrzu.
2.3.3. Wyniki
Po tym jak powyższe dwa badania przeprowadzono bezpośrednio jedno po drugim, średnia wartość zmiany transmisji 
zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie powinna przekraczać 0,010 (Δtm ≤ 0,010).
2.4. Odporność na niszczenie mechaniczne
2.4.1. Metoda niszczenia mechanicznego
Powierzchnię zewnętrzną trzech nowych próbek (soczewek) poddaje się badaniu równomiernego niszczenia mechanicznego przy zastosowaniu metody opisanej w dodatku 3 do niniejszego załącznika.
2.4.2. Wyniki
Po tym badaniu zmiany:
transmisji: 
i rozproszenia: 
mierzy się zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2, w miejscu określonym w ppkt. 2.2.4.1.1. niniejszego regulaminu. Średnia wartość z trzech próbek winna być taka, aby:
Δtm ≤ 0,100;
Δdm ≤ 0,050.
2.5. Badanie przyczepności powłok (jeśli są)
2.5.1. Przygotowanie próbki
Na powłoce soczewki na powierzchni 20 mm × 20 mm za pomocą żyletki lub igły nacina się siatkę złożoną z kwadratów o boku około 2 mm × 2 mm. Nacisk wywierany na żyletkę lub igłę powinien być wystarczający do przecięcia co najmniej powłoki.
2.5.2. Opis badania
Użyć taśmy klejącej o sile przyczepności 2 N/(cm szerokości) ± 20 % zmierzonej w znormalizowanych warunkach określonych w dodatku 4 do niniejszego załącznika. Tę taśmę klejącą, która powinna mieć szerokość co najmniej 25 mm, dociska się przez co najmniej pięć minut do powierzchni przygotowanej jak określono w ppkt. 2.5.1.
Następnie koniec taśmy klejącej obciąża się w taki sposób, aby siła przyczepności do badanej powierzchni była zrównoważona siłą prostopadłą do tej powierzchni. W tym momencie taśmę odrywa się ze stałą prędkością 1,5 m/s ± 0,2 m/s.
2.5.3. Wyniki
Nie powinno być wyraźnego uszkodzenia powierzchni pokrytej siatką. Uszkodzenia w punktach przecięcia nacięć lub na krawędziach nacięć są dopuszczalne, pod warunkiem, że uszkodzona powierzchnia nie przekracza 15 % powierzchni pokrytej siatką.
2.6. Badania kompletnego światła głównego posiadającego soczewkę z tworzywa sztucznego
2.6.1. Odporność na niszczenie mechaniczne powierzchni soczewki
2.6.1.1. Badania
Soczewkę próbki świateł nr 1 poddaje się badaniu opisanemu w ppkt. 2.4.1. powyżej.
2.6.1.2. Wyniki
Po badaniu, wyniki pomiarów fotometrycznych dokonanych na świetle głównym zgodnie z niniejszym regulaminem nie powinny przekraczać o więcej niż 30 % maksymalnych wartości określonych dla punktów B 50 L i HV, i nie powinny być niższe o więcej niż 10 % od minimalnych wartości określonych dla punktu 75 R (w przypadku świateł głównych przeznaczonych do ruchu lewostronnego punktami branymi pod uwagę są: B 50 R, HV i 75 L).
2.6.2. Badanie przyczepności powłok (jeśli są)
Soczewkę próbki świateł nr 2 poddaje się badaniu opisanemu w pkt. 2.5. powyżej.
3. KONTROLA ZGODNOŚCI PRODUKCJI
3.1. Pod względem materiałów użytych do produkcji soczewek, światła serii uznaje się za zgodne z regulaminem, jeżeli:
3.1.1. po badaniu odporności na czynniki chemiczne oraz po badaniu odporności na detergenty i węglowodory, powierzchnia zewnętrzna próbek nie wykazuje pęknięć, łuszczenia się lub deformacji widocznej gołym okiem (patrz: ppkt. 2.2.2., 2.3.1. i 2.3.2.);
3.1.2. po badaniu opisanym w ppkt. 2.6.1.1., wartości fotometryczne w punktach pomiaru wziętych pod uwagę w ppkt. 2.6.1.2. mieszczą się w granicach określonych dla zgodności produkcji przez niniejszy regulamin.
3.2. Jeżeli wyniki badań nie spełniają wymagań, to badania powtarza się na innej wybranej losowo próbce świateł głównych.
DODATEK 3
METODA BADANIA Z ZASTOSOWANIEM NATRYSKU
METODA BADANIA Z ZASTOSOWANIEM NATRYSKU
1.1. Pistolet natryskowy
Zastosowany pistolet natryskowy wyposażony jest w dyszę o średnicy 1,3 mm pozwalającą na przepływ cieczy z natężeniem 0,24 ± 0,02 l/minutę przy ciśnieniu roboczym 6,0 barów - 0, + 0,5 bara.
W tych warunkach roboczych uzyskiwany wachlarz strumienia powinien mieć średnicę 170 mm ± 50 mm na powierzchni wystawionej na działanie niszczące, w odległości 380 mm ± 10 mm od dyszy.
1.2. Mieszanina próbna
Mieszanina próbna składa się z:
piasku krzemionkowego o twardości 7 w skali Mohra, o wielkości ziaren od 0 do 0,2 mm i niemal normalnym rozkładzie, o współczynniku kątowym 1,8 do 2;
wody o twardości nieprzekraczającej 205 g/m3 dla mieszaniny składającej się z 25 g piasku na litr wody.
2. Badanie
Zewnętrzną powierzchnię soczewek lamp poddaje się raz lub wielokrotnie działaniu strumienia piasku, wytworzonego jak opisano powyżej. Strumień natryskuje się niemal prostopadle do badanej powierzchni.
Zniszczenie sprawdza się przy pomocy jednej lub więcej próbek szklanych umieszczonych jako odniesienie w pobliżu badanych soczewek. Mieszaninę natryskuje się tak długo, aż różnica rozproszenia światła na próbce lub próbkach zmierzona metodą opisaną w dodatku 2 będzie taka, że:
Można użyć kilku próbek odniesienia, aby sprawdzić, czy cała badana powierzchnia uległa zniszczeniu w sposób równomierny.