Rozporządzenie 7/63/Euratom w sprawie regulaminu Komitetu Arbitrażowego przewidzianego w art. 18 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej
Dz.U.UE.L.1963.180.2849
Akt obowiązującyROZPORZĄDZENIE RADY NR 7/63/EURATOM
z dnia 3 grudnia 1963 r.
w sprawie regulaminu Komitetu Arbitrażowego przewidzianego w art. 18 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 18,
uwzględniając wniosek Trybunału Sprawiedliwości,
a także mając na uwadze, co następuje:
do Rady stanowiącej na podstawie wniosku Trybunału Sprawiedliwości należy ustalenie regulaminu Komitetu Arbitrażowego;
ustalając warunki organizacji i funkcjonowania Komitetu Arbitrażowego, a także procedurę postępowania przed komitetem, należy popierać odwoływanie się do tego właśnie komitetu przy rozstrzyganiu sporów mogących zaistnieć w związku z przyznawaniem licencji;
w tym celu stosowne jest, aby Komitet Arbitrażowy składał się z członków będących obywatelami Państw Członkowskich i posiadających wykształcenie lub doświadczenie prawnicze lub techniczne niezbędne do właściwego funkcjonowania komitetu w różnorodnych dziedzinach, aby komitet obradował w składzie złożonym z ograniczonej liczby arbitrów, a także aby porozumienie pojednawcze mogło zostać zaproponowane stronom w każdym stadium procedury i aby postępowanie było zwolnione od opłat;
właściwe jest, aby członkowie Komitetu Arbitrażowego pełnili swoje funkcje w sposób w pełni niezależny i korzystali z immunitetu jurysdykcyjnego w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach pełnionej funkcji;
istotne jest maksymalne ograniczenie aparatu administracyjnego niezbędnego do funkcjonowania Komitetu Arbitrażowego a także kosztów, i w tym celu przyłączenie jego kancelarii do Trybunału Sprawiedliwości,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Członkowie komitetu powinni w pełni korzystać z praw cywilnych i obywatelskich, a przewodniczący i wiceprzewodniczący powinni ponadto posiadać niezbędną wiedzę prawniczą i spełniać warunki wymagane w krajach, których są obywatelami, do wykonywania funkcji sądowych.
Przy nominacji członków komitetu Rada upewnia się, iż istnieje właściwa równowaga między członkami posiadającymi wykształcenie lub doświadczenie prawnicze a członkami posiadającymi wykształcenie lub doświadczenie techniczne.
Kandydatury nieprzyjęte przez Radę przy obsadzaniu stanowisk przewodniczącego i wiceprzewodniczących są uwzględniane również jako kandydatury na pozostałe stanowiska.
Radzie zostają zaproponowani kandydaci, którzy uzyskali większość bezwzględną w pierwszej turze lub większość względną w drugiej turze.
Członkowie komitetu korzystają z immunitetu jurysdykcyjnego w odniesieniu do czynności wypełnianych w ramach sprawowania funkcji, a obejmującym również słowa wypowiedziane lub napisane. Korzystają z tego immunitetu również po zakończeniu sprawowania funkcji.
Trybunał obradujący na posiedzeniu plenarnym może zadecydować o uchyleniu immunitetu.
Członkowie komitetu nie mogą uczestniczyć w rozstrzyganiu sprawy, w której wcześniej brali udział jako przedstawiciele lub doradcy jednej ze stron lub w związku z którą byli wzywani do wypowiadania się jako członkowie sądu, komisji śledczej lub też w jakimkolwiek innym charakterze.
Jeżeli z jakiegoś szczególnego powodu członek komitetu uzna, iż nie może uczestniczyć w rozstrzyganiu lub analizowaniu danej sprawy, powinien o tym poinformować przewodniczącego. Jeżeli przewodniczący komitetu uzna, iż któryś z członków nie powinien, z jakiegoś szczególnego powodu, orzekać w danej sprawie, musi o tym powiadomić danego członka.
Wszelkie trudności w wynikające ze stosowania niniejszego artykułu rozstrzyga komitet.
W przypadku rezygnacji pismo w tej sprawie kierowane jest do przewodniczącego Trybunału, a następnie przekazywana do przewodniczącego Rady. Rezygnacja tworzy wakat na stanowisku z chwilą jej przyjęcia przez przewodniczącego Rady.
Z wyjątkiem przypadków, których dotyczy poniższy ust. 2, członek komitetu nadal pełni funkcję do czasu podjęcia obowiązków przez jego następcę.
Sekretarz Trybunału zawiadamia danego członka komitetu o decyzji Trybunału.
W przypadku decyzji o odwołaniu członka komitetu wakat na tym stanowisku powstaje z chwilą zawiadomienia go o tym.
Rada na podstawie propozycji Trybunału ustala wysokość diet przyznawanych członkom komitetu.
Komitet ma siedzibę w siedzibie Trybunału. Organ arbitrażowy, określony w poniższym art. 10 ust. 1 może, za zgodą stron, wyjątkowo postanowić o odbyciu posiedzenia w każdym innym miejscu we Wspólnocie.
Funkcje sekretarza komitetu są sprawowane przez urzędnika Trybunału wyznaczonego w tym celu przez Trybunał w porozumieniu z przewodniczącym komitetu. Jego uprawnienia ustala komitet na podstawie propozycji przewodniczącego i są zatwierdzone przez Trybunał.
Wyznaczanie arbitrów i wybór języków urzędowych
Komitet obraduje w formie organu arbitrażowego złożonego z trzech arbitrów, czyli przewodniczącego lub jednego z wiceprzewodniczących oraz dwóch członków komitetu. Każda ze stron sporu wyznacza jednego z tych dwóch członków.
Przewodniczący komitetu dzieli prace związane z rozstrzygnięciem sporów między siebie i wiceprzewodniczących, po konsultacji z nimi, aby zapewnić stronom sporów jak najlepsze gwarancje szybkiego rozstrzygnięcia ich spraw. Istnieje tyle organów arbitrażowych, ile jest bieżących sporów. Przewodniczący i każdy z wiceprzewodniczących komitetu mogą przewodniczyć, a każdy z pozostałych członków może zasiadać w wielu współistniejących organach arbitrażowych.
Z chwilą przedstawienia sporu komitetowi jego przewodniczący podejmuje przewodnictwo organu arbitrażowego lub wskazuje jednego z wiceprzewodniczących jako przewodniczącego tego organu. Następnie przewodniczący organu arbitrażowego wyznacza każdej ze stron maksymalnie miesięczny termin, w którym powinny one pisemnie wyznaczyć członków komitetu jako arbitrów.
Termin przewidziany w poprzednim akapicie może zostać przedłużony o kolejny taki sam termin przez przewodniczącego organu arbitrażowego na uzasadniony wniosek jednej ze stron.
Jeżeli któraś ze stron nie wskaże arbitra we właściwym czasie, zostanie on wyznaczony przez przewodniczącego Trybunału, na wniosek przewodniczącego organu arbitrażowego.
Postępowanie jest prowadzone w jednym z urzędowych języków Wspólnoty. Język postępowania jest wybierany przez właściciela patentu, tytułu ochrony tymczasowej, wzoru użytkowego lub wniosku patentowego.
Jednakże na wniosek jednej ze stron i po wysłuchaniu drugiej strony organ arbitrażowy może zezwolić na całkowite lub częściowe użycie innego języka urzędowego jako języka postępowania. Wniosek ten nie może zostać złożony przez Komisję Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej.
Pojednanie
W takim przypadku organ arbitrażowy, po dokonaniu analizy, przekazuje stronom, ustnie lub pisemnie, warunki projektu porozumienia, których przyjęcie może zalecić stronom, zwracając się do nich o przedstawienie opinii we wskazanym terminie. Organ arbitrażowy wskaże stronom powody, pisemnie lub ustnie, które przemawiają za przyjęciem tych warunków.
Postępowanie
Organ arbitrażowy postanawia o wymianie pism procesowych przed rozpoczęciem rozprawy ustnej. W takim wypadku przewodniczący organu arbitrażowego określa ilość pism i terminy, których należy przestrzegać.
Sekretarz informuje strony o tych terminach; strony przekazują pisma do sekretarza, a ten przekazuje je stronie przeciwnej i przygotowuje dokumentację do postępowania arbitrażowego.
Przewodniczący organu arbitrażowego określa dzień i miejsce pierwszego posiedzenia. Sekretarz informuje o tym strony w należytym czasie.
Jeżeli w przypadku przewidzianym, w art. 14 akapit pierwszy jedna ze stron nie przedstawi swojego pisma lub pism w terminie określonym przez przewodniczącego organu arbitrażowego, przewodniczący pomimo tego określi dzień i miejsce posiedzenia.
Jeżeli jedna ze stron, należycie wezwana, nie stawi się, organ arbitrażowy może przychylić się do żądań drugiej strony, po upewnieniu się, iż są one prawnie uzasadnione i oparte na faktach. Organ arbitrażowy może wyznaczyć kolejne posiedzenie, jeżeli uzna to za właściwe.
Każda ze stron może być reprezentowana lub wspomagania przez jednego lub większą liczbę doradców. Strona informuje o swoim zamiarze możliwie najwcześniej sekretarza, który powiadamia stronę przeciwną. Przedstawienie porozumienia specjalnego lub pism procesowych przez doradcę jest równoznaczne z informacją o zamiarze powołania doradcy.
Organ arbitrażowy, jeżeli uzna za właściwe, może dokonać oględzin; strony mogą w tym uczestniczyć.
Organ arbitrażowy decyduje o sposobie i czasie trwania postępowania. Organ arbitrażowy dokonuje swobodnej oceny dowodów.
Rozprawa jest prowadzona przez przewodniczącego organu arbitrażowego. Rozprawa odbywa się przy drzwiach otwartych wyłącznie na podstawie decyzji organu arbitrażowego powziętej za zgodą stron.
Z każdej rozprawy sporządzany jest Protokół podpisywany przez przewodniczącego organu arbitrażowego i przez sekretarza.
Po zakończeniu przedstawiania argumentów przez strony orzeka się o zamknięciu rozprawy.
Jednakże organ arbitrażowy ma prawo ponownie otworzyć rozprawę, dopóki orzeczenie nie zostanie wydane, w związku z odkryciem nowych dowodów mogących mieć decydujący wpływ na rozstrzygnięcie, a także jeśli po pogłębionej analizie organ arbitrażowy pragnie uzyskać wyjaśnienie co do niektórych kwestii.
Obrady organu arbitrażowego są i pozostają niejawne. Wszystkie decyzje organu arbitrażowego są podejmowane większością głosów.
Orzeczenie arbitrażowe jest sporządzane na piśmie i opatrzone datą dnia złożenia podpisów. Orzeczenie wymienia nazwiska arbitrów i jest przez niech podpisywane. Orzeczenie zawiera uzasadnienie; tym niemniej, porozumienie specjalne w sprawie poddania sprawy rozstrzygnięciu arbitrażowemu może przewidywać, iż niektóre kwestie nie będą uzasadniane.
Organ arbitrażowy może postanowić, iż orzeczenie zostanie odczytane na posiedzeniu jawnym, w obecności stron lub po ich należytym zawiadomieniu.
Orzeczenie jest niezwłocznie doręczane stronom.
W poszanowaniu przepisów Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej oraz ogólnych zasad wspólnych dla Państw Członkowskich organ arbitrażowy orzeka ex aequo et bono.
Przepisy niniejszego rozporządzenia są stosowane we wszystkich przypadkach, również wtedy, gdy zgodnie z art. 11 ust. 1 spór jest przedstawiany jedynemu arbitrowi lub pięcioosobowemu organowi arbitrażowemu.
Przepisy budżetowe i finansowe
Postępowanie przed komitetem jest zwolnione od jakichkolwiek opłat. Koszty funkcjonowania komitetu takie, jak diety przewidziane w powyższym art. 7, koszty sekretariatu i inne koszty administracyjne, a z drugiej strony koszty związane z przeprowadzeniem postępowania pojednawczego lub arbitrażowego, są włączane do budżetu operacyjnego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w oddzielnym rozdziale sekcji IV dotyczącej Trybunału.
Koszty określone jako wydatki przerzucalne w art. 73 regulaminu postępowania Trybunału są ponoszone przez strony. Jeżeli strony nie dokonały ustaleń, co do wydatków w porozumieniu specjalnym, określonych w art. 10 ust. 1, organ arbitrażowy orzeka, co do tych wydatków ex equo et bono. Stosowana jest stawka przewidziana, w art. 15 ust. 5 regulaminu postępowania Trybunału.
Jeżeli wydatki przerzucalne zostają podważone, organ arbitrażowy któremu sprawa była przydzielona dokonuje rozstrzygnięcia w formie zarządzenia, na wniosek jednej ze stron i po wysłuchaniu uwag drugiej strony.
Koszty, jakie jedna ze stron musiała ponieść w związku z przymusowym wykonaniem zostaną zwrócone przez drugą stronę zgodnie ze stawką obowiązującą w państwie, w którym ma miejsce przymusowe wykonanie.
Przepisy końcowe
Niniejsze rozporządzenie może, na wniosek Trybunału, zostać poddane rewizji i uzupełnione w każdej chwili po objęciu funkcji przez komitet. Przewodniczący komitetu może przekazać Trybunałowi sugestie mające na celu zmianę lub uzupełnienie zasad postępowania zawartych w niniejszym rozporządzeniu.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 3 grudnia 1963 r.
W imieniu Rady | |
J. M.A.H. LUNS | |
Przewodniczący |
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.