Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych.
Dz.U.UE.C.2010.184.32
Akt nienormatywny(2010/C 184/09)
(Dz.U.UE C z dnia 8 lipca 2010 r.)
Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006(1). Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.
JEDNOLITY DOKUMENT
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006
"MIELE DELLE DOLOMITI BELLUNESI"
NR WE: IT-PDO-0005-0776-09.06.2009
ChOG () ChNP (X)
1. Nazwa:
"Miele delle Dolomiti Bellunesi"
2. Państwo członkowskie lub kraj trzeci:
Włochy
3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:
3.1. Rodzaj produktu:
Klasa 1.4. Inne produkty pochodzenia zwierzęcego
3.2. Opis produktu noszącego nazwę "Miele delle Dolomiti Bellunesi":
"Miele delle Dolomiti Bellunesi" jest produkowany z nektaru kwiatów z górskiego obszaru prowincji Belluno, przez ekotyp Apis mellifera, który pochodzi z naturalnych krzyżówek różnych ras pszczół, w większości rasy Ligustica i Carnica; rasa ta z biegiem czasu w sposób szczególny dostosowała się do warunków środowiska górskiego panujących w Alpach Bellunesi i umożliwia uzyskanie dużych ilości miodu.
W zależności od różnych gatunków roślin, kwitnących stopniowo przez cały okres produkcji miodu i wynikającego stąd pochodzenia kwiatowego, rozróżnia się następujące gatunki "Miele delle Dolomiti Bellunesi": Millefiori (wielokwiatowy), di Acacia (akacjowy), di Tiglio (lipowy), di Castagno (kasztanowy), di Rododendro (rododendronowy) e di Tarassaco (mniszkowy).
A. Cechy chemiczno-fizyczne
Wszystkie gatunki "Miele delle Dolomiti Bellunesi" muszą mieć następujące cechy chemiczno-fizyczne:
HMF - zawartość hydroksymetylofurfuralu (w momencie wprowadzania do obrotu) < 10 mg/kg
"Miele delle Dolomiti Bellunesi" w zależności od gatunku musi mieć następujące cechy chemiczno-fizyczne:
| Gatunek miodu | Woda (%) | pH | Fruktoza + glukoza (%) | Sacharoza (%) | ||||
| Min. | Maks. | Min. | Maks. | Min. | Maks. | Min. | Maks. | |
| Wielokwiatowy | 15 | 18 | 3,4 | 4,4 | 69 | 78 | 0 | 3,8 |
| Akacjowy | 15 | 18 | 3,7 | 4,1 | 61 | 77 | 0 | 10 |
| Lipowy | 16,5 | 17,8 | 4 | 4,1 | 67 | 70 | 0,8 | 4,6 |
| Kasztanowy | 16,5 | 18 | 4,4 | 5,8 | 61 | 74 | 0 | 2,4 |
| Rododendronowy | 16 | 17,7 | 3,7 | 4,2 | 65 | 72 | 0,1 | 0,7 |
| Mniszkowy | 17 | 18 | 4,3 | 4,7 | 37,8 | 38,5 | 0,1 | 0,4 |
B. Cechy melisopalinologiczne
Ogólne spektrum pyłkowe jest charakterystyczne dla flory górskiej. Niemniej w zależności kwiatów, z których miód pochodzi, spektra pyłkowe poszczególnych gatunków "Miele delle Dolomiti Bellunesi" muszą spełniać poniższe warunki:
| Gatunek miodu | Pyłki |
| Wielokwiatowy | w większości: mniszka lekarskiego, lipy, kasztanowca, rododendrona, różnych jasnotowatych |
| Akacjowy | > 30 % pyłku z Robinia pseudoacacia L. |
| Lipowy | > 10 % pyłku z Tilia spp. |
| Kasztanowy | > 70 % pyłku z Castanea sativa M. |
| Rododendronowy | > 20 % pyłku z Rododendrum spp. |
| Mniszkowy | > 5 % < 30 % pyłku z Taraxacum spp. |
C. Cechy organoleptyczne
Cechy zależą od pochodzenia kwiatowego i są inne dla każdego gatunku miodu:
Millefiori (lub multiflora) (wielokwiatowy): barwa od jasnożółtej do bursztynowej, smak słodkawy, łagodny z wyraźną tendencją do krystalizacji.
Acacia (lub robinia) (akacjowy): barwa jasna, bursztynowa, przezroczysty, smak delikatny i bardzo słodki, w zapachu przypomina kwiat robinii, postać na ogół płynna.
Tiglio (lipowy): barwa zmienna od żółtej po zielonkawą, smak z lekkim gorzkim posmakiem, zapach świeży, balsamiczny, postać miękkiej masy o opóźnionej krystalizacji.
Castagno (kasztanowy): barwa ciemnobrązowa, smak niezbyt słodki, gorzkawy, tannico, zapach wyraźny i aromatyczny, na ogół płynny.
Rododendro (rododendronowy): od niemal bezbarwnego do białego lub jasnobeżowego po krystalizacji, smak delikatny, zapach roślinny i owocowy, płynny a z czasem przybierający postać miękkiej masy o drobnej granulacji.
Tarassaco (mniszkowy): miód z żółtymi refleksami, niezbyt lub normalnie słodki, zazwyczaj kwaskowy, lekko gorzki, cierpki.
3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych): Nie dotyczy
3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):
W celu ewentualnego dokarmiania rodzin pszczół białkiem z pyłków zabronione jest stosowanie produktów zawierających pyłek pochodzenia innego niż ściśle lokalne.
Zwykle stosowaną praktyką jest zbieranie plastrów pyłku lub samego pyłku - w tym ostatnim przypadku za pomocą poławiaczy, a następnie suszenie lub magazynowanie w stanie zamrożonym przez okres największej produkcji do późniejszego wykorzystania w okresach mniejszej dostępności pyłków.
3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:
"Miele delle Dolomiti Bellunesi" jest produkowany i przetwarzany na obszarze geograficznym określonym w pkt. 4.
Miód jest produkowany w ulach stacjonarnych lub okresowo przenoszonych wyłącznie w ramach górskiego obszaru produkcji; miód ten jest pozyskiwany bezpośrednio z plastrów miodu przez odwirowanie.
Zbiór miodu odbywa się zawsze etapami, zbieżnymi z poszczególnymi okresami kwitnienia w celu uzyskania odróżniającego się produktu jednokwiatowego.
3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:
Do pakowania "Miele delle Dolomiti Bellunesi" stosuje się opakowania szklane o pojemności 250, 500 lub 1 000 g, zamykanych metalowym wieczkiem lub pieczętowanych etykietą. Ponadto dopuszcza się konfekcjonowanie miodu w opakowania zawierające pojedynczą porcję, stosując małe pojemniki szklane, saszetki, tacki lub inne pojemniki z odpowiedniego materiału.
3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:
Logo ChNP "Miele delle Dolomiti Bellunesi" składa się z nieregularnego koła, zawierającego poniższe elementy: w górnej części znajduje się pas koloru zielonego, a na nim napis "MIELE DELLE DOLOMITI BELLUNESI" wykonany białymi literami; w środkowej części między nieregularnymi pasami w kolorze żółtym, niebieskim i zielonym naszkicowane są trzy szczyty Lavaredo powstałe z kropli miodu naniesionych tradycyjną warząchwią do zbierania miodu; w dolnej części znajduje się napis "D.O.P." wykonany żółtymi literami, jak pokazano na poniższym rysunku. Na etykiecie można podać dodatkową informację "prodotto della montagna" ("produkt górski") zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi.
4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:
Geograficzny obszar produkcji "Miele delle Dolomiti Bellunesi DOP" obejmuje cały obszar prowincji Belluno, w całości położony na obszarze górskim, którego granice wyznaczają łańcuchy gór, oddzielające w sposób naturalny obszar geograficzny od prowincji i regionów sąsiadujących i od Austrii granicą północną.
5. Związek z obszarem geograficznym:
5.1. Specyfika obszaru geograficznego:
Czynniki środowiskowe
Obszar produkcji to teren górski położony między dolinami i wysokimi masywami, którego cechy glebowo-klimatyczne i środowiskowe są typowe dla obszarów alpejskich, bogate w lasy i łąki.
Na obszarze produkcji nie ma dużych zakładów przemysłowych ani nie prowadzi się intensywnej działalności rolniczej, nie ma też dużych szlaków komunikacyjnych, które stanowiłyby potencjalne źródła zanieczyszczenia w przypadku produktów pszczelarskich. Warunki te umożliwiają uzyskiwanie zdrowego i czystego miodu, niezawierającego ciężkich metali czy innych zanieczyszczeń.
Warunki klimatyczno-środowiskowe regionu Belluno, takie jak temperatura i średni poziom opadów deszczu, odnotowywane w historycznych archiwach, są zdecydowanie odmienne od panujących na innych sąsiadujących obszarach równiny i od średnich wartości odnotowywanych w regionie Veneto, pozytywnie wpływając na wydzielanie nektaru, na jakość produktu i na jego zdatność do przechowywania.
Niskie temperatury i wysoki poziom opadów deszczu powodują, że w prowincji Belluno występują najbardziej rozległe obszary łąk i pastwisk, co wpływa na bogactwo flory alpejskiej, rozwijającej się w większości na wapniowych podłożach dolomitowych i liczącej ponad 2 200 gatunków (co stanowi 1/3 flory obszaru całego kraju), dzięki czemu pszczoły mogą wybierać najlepsze źródła roślinne, z których zbierają nektar i pyłki.
Dolomity Bellunesi były znane już w ubiegłych wiekach z bogactwa roślinności na łąkach i pastwiskach alpejskich; bogactwo i szczególny charakter tej flory stanowi jedną z głównych podstaw naukowych do uznania na skalę unijną, krajową i regionalną parków w Belluno.
Wśród tej roślinności wysokopiennej najważniejsze są lasy modrzewiowe, bukowe, składające się z sosny zwyczajnej i świerków, które charakteryzują ten obszar. U stóp ścian skalnych rozciągają się gęste lasy drzew szerokolistnych i iglastych oraz bogate we florę łąki wysokogórskie, na których występuje wiele gatunków endemicznych, wśród których są rododendrony, osty, szarotki alpejskie i inne rośliny górskie. W dolinach regionu Belluno flora naczyniowa jest niezwykle liczebna - składa się z ponad 1 400 gatunków, a wśród nich liczne zasługują na uwagę, ponieważ są gatunkami endemicznymi, rzadkimi, o dużej wartości fitogeograficznej.
Wielogatunkowa flora traw i drzew bogata jest w gatunki, które są uznawane za najlepsze pod względem pszczelarskim i występowania pyłków, takie jak robinia akacjowa, rododendron, mniszek lekarski, lipa, wrzos, koniczyna, a także długa lista gatunków, które stanowią składnik miodów wielokwiatowych.
Bardzo ważna jest też obecność roślinności nektarowej typowej dla obszaru górskiego, takiej jak kasztanowiec (Castanea Sativa) i oset (Cardus s.p.), ponieważ nektar stanowi składnik niezbędny dla cyklu biologicznego pszczół. Prace naukowe i badania dowodzą, że produkcja nektaru jest większa w przypadku roślin uprawianych na obszarach wysokogórskich w porównaniu z roślinami rosnącymi na nizinach.
Czynniki ludzkie
Działalność pszczelarska od zawsze była rozpowszechniona w górach regionu Belluno, również w czasach bardzo odległych, gdy zbieranie miodu - które odbywało się z wykorzystaniem naturalnych uli - wymagało dużych umiejętności ze strony pszczelarzy, by nie zniszczyć całych kolonii pszczół.
Również w najtrudniejszych czasach pszczelarstwo było działalnością często prowadzoną na tych obszarach; wówczas wykorzystywano proste ule wiejskie. Wprowadzenie nowatorskich uli typu "Dadant Blatt" ułatwiło produkcję miodu, ale w górach rejonu Belluno po dziś dzień pszczelarstwo uprawiane jest w sposób tradycyjny i wymaga od producentów specyficznych umiejętności lokowania i prowadzenia pasiek, zabezpieczania i rozwijania kolonii pszczół, doboru metod zbierania i wyboru okresu, co pozwala na wyodrębnienie miodów z poszczególnych gatunków kwiatów, a także doboru sposobów jego przechowywania.
Dzisiaj większość pszczelarzy prowadzi swoje pasieki w dolinach Bellunese i Feltrina, a obok nich są też liczni producenci wysokogórscy, którzy wytwarzają miód szczególnie ceniony - miód rododendronowy.
5.2. Specyfika produktu:
Miody jednokwiatowe odzwierciedlają specyficzne dla tego obszaru gatunki, uznawane za najlepsze z punktu widzenia pszczelarstwa pod względem występowania pyłków i nektarów, takie jak robinia akacjowa, rododendron, mniszek lekarski, lipa, kasztanowiec, z których większość występuje tylko na górskich obszarach, dzięki czemu "Miele delle Dolomiti bellunesi" jest tak ceniony. Gatunek millefiori (wielokwiatowy) jest produkowany z licznych odmian roślin alpejskich, wybieranych przez pszczoły z ponad 2 200 gatunków, które porastają góry Belluno.
Oprócz wartości kwiatowej jakość "Miele delle Dolomiti bellunesi" ma też inne zasadnicze cechy: jest czysty, zdrowy i ma dużą zdatność do przechowywania, o czym świadczy również niska wartość HMF, co wynika zarówno z cech obszaru geograficznego, jak i z umiejętności producentów.
5.3. Związek przyczynowy zachodzący pomiędzy charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG):
Górskie środowisko alpejskie, charakteryzujące się niskimi temperaturami, wysokim poziomem opadów deszczu i glebami pochodzenia dolomitowego, umożliwia rozwój flory alpejskiej, bogatej w drzewa i trawy, bardzo wartościowej z punktu widzenia pszczelarstwa, co sprawia, że rejon Belluno jest obszarem odpowiednim dla produkcji cenionego miodu, wytwarzanego z gatunków roślin występujących wyłącznie lub w przeważającej mierze na górskich obszarach alpejskich.
Niskie temperatury w ciągu roku, zdecydowanie niższe od średnich temperatur panujących w regionie czy całym kraju, pozytywnie wpływają również na jakość miodu i na jego zdatność do przechowywania, ponieważ uniemożliwiają jakąkolwiek nieprawidłową fermentację i zapewniają zachowanie przez długi czas cech organoleptycznych i składu.
Dzięki niskiej wartości parametrów antropologicznych (zaludnienie, przemysł, szlaki komunikacyjne), typowemu dla obszarów górskich odizolowaniu, a przede wszystkim dzięki posiadanej przez producentów umiejętności profesjonalnego prowadzenia tradycyjnej działalności uzyskuje się produkt czystszy i zdrowszy w porównaniu z produktem uzyskiwanym na równinie.
Hodowla pszczół, od zawsze powszechna w rejonie Belluno, nie tylko stanowi dodatkowe źródło dochodów mieszkańców, ale też od dawnych czasów źródło zapasów energetycznych wykorzystywanych jako składnik pożywienia w miesiącach zimowych oraz w kuchni, jako środek słodzący do przygotowania różnorodnych tradycyjnych dań lokalnych. "Miele delle Dolomiti bellunesi" jest obecny na rynku pod tą nazwą od ponad 35 lat, a od końca lat 80. jest prezentowany na licznych miejscowych targach i wystawach rolnictwa górskiego, o czym świadczą liczne dyplomy, zdjęcia producentów ze zjazdów pszczelarskich oraz artykuły publikowane w latach 80. Zdjęcia z tego okresu świadczą o renomie nazwy "Miele delle Dolomiti Bellunesi" stosowanej w różnych znakach towarowych i etykietach. "Miele delle Dolomiti Bellunesi" jest od zawsze wykorzystywany również do przygotowywania tradycyjnych dań jako składnik słodyczy i pieczywa typowego dla gmin Cadore i Ampezzo, a także do wytwarzania typowego likieru miodowego oraz w połączeniu z lokalnymi serami. Produkt jest dzisiaj bardzo poszukiwany przez konsumentów, szczególnie przez turystów, którzy cenią jego specyficzne cechy i w okresach wakacyjnych kupują miód, który później spożywają przez cały rok, rozpowszechniając jego renomę we wszystkich regionach Włoch.
Odesłanie do publikacji specyfikacji:
(Artykuł. 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)
Właściwe władze administracyjne wszczęły krajową procedurę sprzeciwu, publikując propozycję uznania chronionej nazwy pochodzenia "Miele delle Dolomiti Bellunesi" w Dzienniku Urzędowym Republiki Włoskiej nr 285 z dnia 5 grudnia 2008 r.
Skonsolidowany tekst specyfikacji produkcji można znaleźć na stronie internetowej za pośrednictwem poniższego linku:
lub wchodząc na stronę internetową Ministerstwa (http://www.politicheagricole.it), otwierając zakładkę "Prodotti di Qualità" (po lewej stronie ekranu) a następnie zakładkę "Disciplinari di Produzione all'esame dell'UE (Reg CE 510/2006)".
______
(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.