Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych.
Dz.U.UE.C.2009.223.23
Akt nienormatywny(2009/C 223/11)
(Dz.U.UE C z dnia 16 września 2009 r.)
Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu do wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006. Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.
JEDNOLITY DOKUMENT
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006
"TARTA DE SANTIAGO"
NR WE: ES-PGI-0005-0616-03.07.2007
ChOG (X) ChNP ()
1. Nazwa:
"Tarta de Santiago"
2. Państwo członkowskie lub kraj trzeci:
Hiszpania
3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:
3.1. Rodzaj produktu (zgodnie z klasyfikacją zamieszczoną w załączniku II):
Klasa 2.4. Chleb, ciasto, ciastka, wyroby cukiernicze, herbatniki i inne wyroby piekarskie.
3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:
Tradycyjny galisyjski wyrób cukierniczy, którego podstawowymi składnikami są migdały, cukier i jaja zmieszane w proporcjach i zgodnie z warunkami przedstawionymi w punkcie 3.3. niniejszego dokumentu.
Właściwości organoleptyczne:
– Kształt: okrągły, z wierzchem wykonanym z lukru, na którym znajduje się Krzyż Zakonu Santiago jako charakterystyczny wyróżnik identyfikujący produkt.
– Zapach: typowy dla żółtek i migdałów.
– Kolor: wierzch biały ze względu na dekorację z lukru; na przekroju kolor złocisty.
– Smak: migdałowy.
– Struktura: gąbczasta i granulkowata.
Wygląd: wyróżnia się dwie podstawowe formy, jako tarta na spodzie i tarta bez spodu, przy czym każda z nich dopuszcza różne formaty, w zależności od rozmiarów tarty.
3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):
Składniki Tarta de Santiago (w przypadku tarty bez spodu lub składniki nadzienia w przypadku tarty na spodzie):
– Migdały pierwszego gatunku, które powinny stanowić przynajmniej 33 % całkowitej wagi wyrobionej masy. Zawartość tłuszczu w wykorzystanych migdałach musi wynosić powyżej 50 % dla produktów ze skórką. Takie wymogi spełniają przeważnie migdały odmian uprawianych w basenie Morza Śródziemnego (między innymi odmiany "Comuna", "Marcona", "Mollar", "Largueta" i "Planeta"), znajdujących się w powszechnym użyciu.
– Cukier rafinowany (sacharoza) w proporcji co najmniej 33 % całkowitej wagi wyrobionej masy.
– Jaja stanowiące co najmniej 25 % całkowitej wagi wyrobionej masy.
– Starta skórka cytryny i lukier, a także słodkie wino, brandy lub aguardiente de orujo, stosownie do zasad sztuki kulinarnej.
W przypadku tarty na spodzie spód stanowi maksymalnie 25 % wagi całkowitej tarty na spodzie i dopuszczalne są dwa formaty i zestawy składników:
– Spód z ciasta francuskiego, którego składniki to: mąka pszenna, masło, woda i sól.
– Spód z ciasta kruchego, którego składniki to: mąka pszenna, masło, cukier rafinowany (sacharoza), jaja, mleko i sól.
3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):
-
3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:
Wytwarzanie i zdobienie "Tarta de Santiago".
3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:
Pakowanie powinno odbywać się w zakładzie produkcyjnym wpisanym do rejestru prowadzonego przez organ kontrolny. Konieczność pakowania w tym samym zakładzie, w którym odbywa się produkcja, wynika po pierwsze z faktu, że jest to bardzo delikatny produkt cukierniczy (kruche ciasto, wierzch z lukru), co komplikuje jego przeładunek i transport bez ochrony, jaką daje opakowanie. Po drugie, istnieje również potrzeba zachowania odpowiednich warunków higienicznych z uwzględnieniem źródeł potencjalnych zanieczyszczeń. Ze względu na powyższe okoliczności można stwierdzić, że czynność pakowania stanowi część procesu wytwórczego produktu.
Stosowane opakowania powinny być nowe, czyste i dostosowane do każdej sztuki produktu oraz muszą być wykonane z odpowiednich materiałów zapewniających właściwe przechowywanie i transport produktu.
3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:
Wprowadzane do obrotu tarty objęte chronionym oznaczeniem geograficznym "Tarta de Santiago", po uzyskaniu certyfikatu zgodności ze wskazaniami specyfikacji produktu, powinny być opatrzone na opakowaniu banderolą, etykietą lub etykietą dodatkową z kodem alfanumerycznym zawierającym numery porządkowe zatwierdzone i przyznawane przez organ kontrolny oraz z oficjalne logo oznaczenia geograficznego (zob. niżej).
Zarówno na etykietach handlowych, jak i na etykietach dodatkowych obowiązkowo musi znajdować się napis: "Indicación Geográfica Protegida »Tarta de Santiago«" (chronione oznaczenie geograficzne "Tarta de Santiago"). Napis "Indicación Geográfica Protegida »Tarta de Santiago«" umieszczany jest obowiązkowo w sposób widoczny na stosowanych etykietach i opakowaniach oprócz danych, których obowiązek zamieszczania na zasadach ogólnych ustanawiają obowiązujące przepisy prawa.
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:
Obszar, na którym wytwarza się produkt objęty chronionym oznaczeniem geograficznym "Tarta de Santiago", obejmuje całość Wspólnoty Autonomicznej Galicji.
5. Związek z obszarem geograficznym:
5.1. Specyfikacja obszaru geograficznego:
W Galicji od bardzo dawnych czasów spożywano produkty wytwarzane na bazie migdałów, chociaż na terenie tej wspólnoty autonomicznej migdałowce są rzadkością. Produkty takie stały się podstawą tradycyjnego cukiernictwa, wchodzącego w skład tego, co dziś znane jest pod nazwą kuchni galisyjskiej.
Wyroby na bazie migdałów były spożywane początkowo przez przedstawicieli bogatych klas, ale w późniejszym czasie ich spożycie coraz bardziej się popularyzowało, aż w końcu produkty te stały się podstawowym i typowym elementem tradycyjnych galisyjskich deserów, przy czym Tarta de Santiago stanowi jedną ze specjalności, której korzenie sięgają najstarszych tradycji galisyjskiego cukiernictwa.
5.2. Specyfika produktu:
Tarta de Santiago to bardzo charakterystyczny deser, zarówno ze względu na swój wygląd, jak i właściwości organoleptyczne, przy czym oprócz smaku zwracają uwagę również jego kolor oraz gąbczasta i granulkowata tekstura. Kształt produktu oraz Krzyż Zakonu Santiago, widoczny na wierzchu, czynią z tarty produkt łatwo odróżnialny od innych.
5.3. Związek przyczynowy zachodzący pomiędzy charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku CHNP) lub szczególnymi cechami jakościowymi, renomą lub innymi właściwościami produktu (w przypadku CHOG):
Najstarszy przekaz dotyczący wytwarzania i spożywania migdałowego biszkoptu, znanego dzisiaj pod nazwą Tarta de Santiago, pochodzi z 1577 roku i pojawia się w kontekście inspekcji lub wizytacji Pedra de Portocarrery na Uniwersytecie w Santiago oraz jego badań dotyczących posiłków podawanych nauczycielom z okazji przyznania stopni akademickich.
Pierwsze wiarygodne przepisy zawiera "Zeszyt cukierniczy", przygotowany przez Luísa Bartolomégo de Leybara około 1838 roku, oraz publikacja zatytułowana "Cukiernik i ciastkarz. Księga pożyteczna dla majordomusów, oberżystów i cukierników" autorstwa Eduarda Merína. Czas powstania tych dzieł oraz ich niewątpliwe galisyjskie pochodzenie potwierdzają zarówno starodawny rodowód produktu, jak i jego związek z lokalną tradycją gastronomiczną. Fakt, że ten produkt cukierniczy nie pojawia się w książkach z przepisami wydawanymi na pozostałym obszarze Hiszpanii aż do XX wieku wskazuje, że nie był on uważany za integralną cześć wspólnego dziedzictwa cukierniczego, a w czasach późniejszych traktowano go nawet przez długi czas jako specjalność regionalną. Wszystkie te wskazówki stanowią potwierdzenie koncepcji galisyjskiego pochodzenia tego wyrobu cukierniczego i jego ścisłego związku z tradycją, gastronomią i smakiem regionu Galicji.
Ponadto w tradycyjnych galisyjskich cukierniach ciasto Tarta de Santiago wciąż przyrządza się na podstawie przepisów stworzonych jeszcze pod koniec XIX wieku. W "Casa Mora", znajdującej się w Santiago de Compostela, założyciel cukierni zaczął w 1924 roku ozdabiać tarty migdałowe rysunkiem Krzyża Zakonu Santiago. Pomysł ten zyskał popularność i rozpowszechnił się wśród wytwórców z całej Galicji.
Na koniec warto zaznaczyć, że "Hiszpański spis produktów tradycyjnych" opublikowany przez Ministerstwo Rolnictwa, Rybołówstwa i Żywienia w 1996 r. umieszcza Tarta de Santiago w dziale poświęconym produktom ciastkarskim, co stanowi kolejny dowód na powiązanie tego produktu ze Wspólnotą Autonomiczną Galicji.
Odesłanie do publikacji specyfikacji produktu:
Orden de 29 de diciembre de 2006 por la que adopta decisión favorable en relación con la solicitud de registro de la indicación geográfica protegida Tarta de Santiago (Zarządzenie z dnia 29 grudnia 2006 r., na podstawie którego zostaje rozpatrzony pozytywnie wniosek o rejestrację chronionego oznaczenia geograficznego Tarta de Santiago).
Dziennik Urzędowy Galicji numer 5 z dnia 8 stycznia 2007 r.