Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych.
Dz.U.UE.C.2016.194.6
Akt nienormatywnyPublikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych
(Dz.U.UE C z dnia 1 czerwca 2016 r.)
Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 1 .
JEDNOLITY DOKUMENT
"ŠTAJERSKI HMELJ"
Nr UE: SI-PGI-0005-01191 - 10.1.2014
ChOG () ChNP (X)
"Štajerski hmelj"
Słowenia
Klasa 1.8. Inne produkty wymienione w załączniku I do Traktatu (przyprawy itd.)
Chmiel jest wieloletnią zielną rośliną pnącą. Jest on rośliną dwupienną, co oznacza, że na tej samej roślinie znajdują się jedynie kwiaty żeńskie lub kwiaty męskie. Z gospodarczego punktu widzenia znaczenie mają jedynie rośliny żeńskie, ponieważ tylko z kwiatów żeńskich rozwijają się szyszki chmielowe.
"Štajerski hmelj" wyróżnia jego charakterystyczny dla chmielu aromat z nutami ziołowymi, owocowymi lub kwiatowymi. W Słowenii występuje wiele odmian chmielu "Štajerski hmelj", które są wymienione w krajowym wykazie odmian: Savinjski Golding, Aurora, Atlas, Ahil, Apolon, Bobek, Buket, Blisk, Celeia, Cekin, Cicero, Cerera, Dana, Styrian Gold, Styrian Eureka i Styrian Eagle. Najpopularniejszymi odmianami są Aurora, Bobek, Celeia i Savinjski Golding, a nowsze odmiany, takie jak Dana i Styrian Gold, są nieco mniej popularne. Odmiany chmielu klasyfikuje się jako uniwersalne i aromatyczne (Aurora, Bobek, Celeia, Savinjski Golding) oraz goryczkowe (Dana).
Co roku słoweński Instytut Badań w dziedzinie Piwowarstwa i Chmielu określa średnią zawartość i skład olejków eterycznych w świeżo zebranych i wysuszonych szyszkach chmielu, który rośnie na obszarze geograficznym chronionej nazwy pochdzenia. Średnia z dziesięciu lat (2005-2014) dla Aurory, najbardziej popularnej z odmian, wynosiła 1,4 ml olejków eterycznych na 100 g wysuszonych szyszek chmielowych, z czego 6,1 rel.% stanowił farnezen, a 0,8 rel. % linalol. Stosunek alfa-humulenu do beta-kariofylenu wynosił 3,1. Średnia z dziesięciu lat (2005-2014) dla Savinjskiego Goldinga, najbardziej popularnej z odmian, wynosiła 1,1 ml olejków eterycznych na 100 g wysuszonych szyszek chmielowych, z czego 6,0 rel.% stanowił farnezen, a 0,5 rel. % linalol. Stosunek alfa-humulenu do beta-kariofylenu wynosił 2,9.
Minimalna zawartość olejków eterycznych dla chmielu "Štajerski hmelj" wynosi 0,5 ml na 100 g wysuszonych szyszek chmielowych.
Nazwa "Štajerski hmelj", która ma zostać zarejestrowana, odnosi się do wysuszonych szyszek chmielowych oraz produktów z nich wytworzonych w formie granulatu lub esktraktu. Wszystkie produkty otrzymuje się z wysuszonych szyszek chmielowych. Typowe produkty chmielowe zawierają granulat typu 90, wzbogacony lupuliną granulat typu 45 i CO2 lub etanolowy ekstrakt chmielu.
Granulat typu 90 produkuje się mieląc chmiel i krusząc go w kruszarce. Granulat typu 45 produkuje się mieląc zamrożony wysuszony chmiel, który wcześniej przesiano, aby usunąć fragmenty szyszek niezawierające lupuliny.
-
Wszystkie etapy produkcji chmielu "Štajerski hmelj", w tym proces suszenia szyszek chmielowych, muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym.
Granulaty i ekstrakty można produkować poza wyznaczonym obszarem geograficznym. Zabrania się dodawać do wysuszonych szyszek chmielowych wykorzystywanych do produkcji granulatów i ekstraktów wszelkich substancji.
-
"Štajerski hmelj" opatruje się etykietą ze wspólnym dla odmian chmielu logo "Štajerski hmelj".
Obszar geograficzny ChOG ciągnie się od zachodniej granicy Styrii wzdłuż południowozachodniego i południowego brzegu rzeki Sawy. Na południowym-zachodzie granicę obszaru stanowi granica państwowa z Republiką Chorwacji, na wschodzie rzeka Mura, a na północy granica państwowa z Austrią.
Warunki glebowe i klimatyczne już przed wiekami okazały się korzystne dla uprawy chmielu i sprawiły, że chmiel "Štajerski hmelj" odznacza się wysoką jakością, co sprawia że cieszy się międzynarodową sławą i renomą.
Przez geograficzny obszar produkcji chmielu "Štajerski hmelj" płynie kilka rzek (Savinja, Mislinja, Drawa i Mura), co znacząco wpływa na wzrost i rozwój roślin i na jakość produktu. Na terasach tych rzek przeważającym rodzajem gleby są średnio-głębokie i głębokie eutroficzne gleby brunatne leżące na piasku żwirowym, klasyfikowane jako gleby rdzawe. Jest to najodpowiedniejszy do uprawy chmielu rodzaj gleby. Ważnym czynnikiem wpływającym na tempo wzrostu i rozwoju roślin chmielu jest również temperatura. Chmiel wzrasta najlepiej w temperaturze od 15 °C do 18 °C. Cały geograficzny obszar, na którym uprawia się chmiel ma właśnie taką temperaturę. W czasie wzrostu rośliny chmielu potrzebują opadów w wysokości od 500 mm do 600 mm. W okresie wegetacji (od kwietnia do września) średnia opadów na obszarze geograficznym wynosi 690 mm.
Wyznaczony obszar geograficzny ma wielkie znaczenie dla produkcji chmielu, ponieważ klimat, rodzaj gleby i tradycja to czynniki decydujące o jakości, a zatem również o renomie chmielu "Štajerski hmelj". Znaczenie obszaru geograficznego można prześledzić na przykładzie analizy odmiany Savinjski Golding. Pod koniec XIX wieku sprowadzono z Anglii angielską odmianę chmielu Fuggle. Po 1926 r., gdy w wyniku epidemii mączniaka rzekomego winorośli bardziej wrażliwe odmiany zanikły, rozpowszechnił się ekotyp chmielu Fuggle, Savinjski Gol-ding. Pomimo że genetycznie odmiana Savinjski Golding należy do grupy Fuggle, to jakość olejków eterycznych w niej zawartych różni się od olejków grupy Fuggle. Jest to wpływ obszaru geograficznego produkcji, od którego zależy skład i jakość olejków (Joh. Barth & Sohn GmbH). Z porównania indywidualnych składników olejków eterycznych z kilku próbek obydwu odmian wynika, że Savinjski Golding ma niższą maksymalną wartość beta-kario-fylenu, a to sprawia, że ma on wyższą maksymalną wartość stosunku alfa-humulenu do beta-kariofylenu. Stosunek alfa-humulenu do beta-kariofylenu jest jednym z głównych wskaźników jakości aromatu chmielu. Maksymalne wartości farnezenu i linalolu - dwóch kolejnych wskaźników uniwersalnego aromatu chmielu - są wyższe w próbkach odmiany Savinjski Golding niż odmiany Fuggle (co potwierdzają liczne badania w czasie 60-letniej działalności słoweńskiego Instytutu Badań w dziedzinie Piwowarstwa i Chmielu). To właśnie odmiana Savinjski Golding przyczyniła się do renomy chmielu "Štajerski hmelj" (chmiel ze Styrii) wśród handlowców na całym świecie.
"Štajerski hmelj" jest wykorzystywany niemal w całości (99 %) do warzenia piwa i nadaje mu goryczkowy smak i aromat typowy dla chmielu i olejków eterycznych w nim zawartych. Jest on powszechnie znany ze swego wybornego aromatu i wysokiej zawartości olejków eterycznych, która w niektórych wypadkach wynosi 4,0 ml/100 g wysuszonych szyszek chmielowych.
Jakość, tzn. wysoka zawartość alfa-kwasów lub olejków eterycznych, jednolitość i stabilność właściwości produktu były stale ulepszane celowym tworzeniem nowych odmian, co doprowadziło do rozwoju słoweńskich odmian chmielu. We wszystkich typach produktu stwierdza się wyższą zawartość alfa-kwasów i olejków eterycznych. Po odmianie Savinjski Golding przyszedł czas na nowe, utworzone lokalnie słoweńskie odmiany, które zachowują charakterystyczny łagodnie chmielowy aromat wzbogacony różnymi nutami owocowymi i kwiatowymi. Odmiany te cieszą się uznaniem na całym świecie i dają w efekcie piwo o przyjemnym, mocno goryczkowym aromacie i wybornym smaku.
Uprawa roślin pochodzących od wysokiej jakości materiału nasadzeniowego i wolnych od wirusów i wiroidów roślin matecznych również wywiera wpływ na jakość produkowanego chmielu.
Uprawa chmielu ma długą tradycję na Słowenii i wzmianki o chmielu uprawianym na potrzeby warzenia piwa z 1160 r. można znaleźć w rejestrze gruntów dworu Škofja Loka, który należał do księcia biskupa z miasta Freising. Na większą skalę rozpoczęto produkcję chmielu po roku 1870.
W 1852 r. w gazecie Novice kmetijskih, obertnijskih in narodnih reči opublikowano szczegółowe instrukcje dotyczące chmielu pt. Priporočilo hmelja ["Zalecenia dotyczące chmielu"] (Dr Janez Bleiweiss, 15 lutego 1852).
"Štajerski hmelj" wymienia się w 1883 r. w publikacji Gospodarska priloga ["Dodatek gospodarczy"] Styryjskiego Towarzystwa Gospodarczego z dnia 12 sierpnia 1883 r., w której stwierdza się, że "Štajerski hmelj" był odmianą, którą zaczęto sprzedawać w Norymberdze w 1881 i 1882 r.
Gazeta "Jutro" z dnia 24 września 1929 donosi, że w dniu 20 września 1929 r. na targu w Strasburgu "Štajerski hmelj" był sprzedawany w cenie dwukrotnie wyższej niż najlepsze odmiany z Alzacji, co wskazuje, że już wtedy zaczynano zasłużenie uznawać jego znakomitą reputację.
Poza granicami Słowenii "Štajerski hmelj" jest bardziej znany i ceniony pod swą angielską nazwą Styrian hops [chmiel ze Styrii].
Ekologiczne muzeum uprawy chmielu i browarnictwa w Žalcu posiada broszurę poświęconą chmielowi ze Styrii, która została wydana w Królestwie Jugosławii (1929-1945). Z broszury wynika, że niewiele produktów z chmielu "Štajerski hmelj" było konsumowanych w Jugosławii, zatem większość eksportowano do Zjednoczonego Królestwa, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Belgii, Francji i na daleki wschód. Zawarto w niej również wyraźne ostrzeżenia, których etykiet i świadectw konsument powinien szukać przy zakupie chmielu "Štajerski hmelj", żeby uniknąć podrobionych produktów.
Dziś "Štajerski hmelj", wprowadzany do obrotu jako Styrian hops, jest znany we wszystkich wiodących i w wielu pomniejszych browarach na świecie. "Štajerski hmelj" jest wysoko ceniony i uznawany za produkt najwyższej jakości na międzynarodowych wystawach i degustacjach organizowanych przez uznanych koneserów piwa.
Z uwagi na wysoką jakość chmielu "Štajerski hmelj" wielu klientów opiera swoją produkcję na produktach z niego wytworzonych - mają one podstawowe znaczenie dla ich produkcji piwa. Obrót chmielem w Słowenii jest nastawiony głównie na eksport, przy czym na rynki zagraniczne eksportowane jest od wielu lat ponad 95 % produkcji.
Chmiel "Štajerski hmelj" utrzymał swoją reputację po dziś dzień, także dzięki organizowanym tradycyjnym festynom poświęconym chmielowi, takim jak organizowany w sierpniu festiwal hodowców chmielu w Braslovčach (Pra-znik hmeljarjev v Braslovčah) oraz święto hodowców chmielu (Hmeljarski likof) obchodzone w październiku w Žalcu, czy doroczne wybory księżniczki i starszego cechu piwowarów. Kilka lat temu w Žalcu otwarto ekologiczne muzeum uprawy chmielu i browarnictwa, poświęcone tradycji uprawy chmielu na Słowenii.
Liczne publikacje (książki, strony internetowe, audycje) poświadczają również dzisiaj znakomitą reputację chmielu "Štajerski hmelj", we wszystkich podkreśla się jego jakość i renomę (np. Slohops, A small flower is a big industry for a Slovenian valley, 7.8.2015, Lubljana, strona internetowa RTV Słowenia).
W swojej książce zatytułowanej "World Beer" (Dorling Kindersley, 2013, Londyn, UK) Tim Hampson pisze, że to "Štajerski hmelj" nadaje nuty pomarańczowe i grejpfrutowe ciemnemu piwu Greene King IPA. Ten sam autor w innej ze swoich książek, "The Beer Book" (Dorling Kindersley, 2008, 2015), twierdzi, że "Štajerski hmelj" jest odmianą chmielu wykorzystywaną w Lion Brewery, browarze z siedzibą na Sri Lance.
Odesłanie do publikacji specyfikacji produktu
(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.